Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε

Συμπολίτες μου… Με την απόλυτη βεβαιότητα πως δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος να εκλεγώ, κατεβαίνω και πάλι υποψήφιος στο νομό Κοζάνης με το ψηφοδέλτιο του Μετώπου της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΜΕ.Ρ.Α.). Βέβαια η ψήφος στο συνδυασμό μας προς δόξαν της κοινοβουλευτικής και τηλεοπτικής δημοκρατίας (τρομάρα τους) και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων, θα υποστεί του λιναριού τα βάσανα και μύριες περιπέτειες τη νύχτα της Κυριακής περιφερόμενη ανά τα εφετεία του Ελληνόφωνου κρατιδίου της χώρας.
Ετσι λοιπόν αφού μεταφερθεί λόγω θερινών διακοπών σε πρώτη φάση από την Κοζάνη στην Αίγινα, θα μεταπηδήσει στο Σουφλί διερχόμενη στην Κοιλάδα των Τεμπών, για να καταλήξει κατάκοπη τα ξημερώματα της Δευτέρας στην Αργαλαστή του Πηλίου όπου θα εκλέξει βουλευτή κάποιον από τους λήσταρχους των δύο μεγάλων κομμάτων. Oμως επειδή τα όνειρα των εραστών δεν σβήνουν ποτέ, εμείς θα συνεχίζουμε να τραγουδάμε.“Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε” κι ας είμαστε απόλυτα βέβαιοι πως θα περάσουν από πάνω μας όλοι οι τροχοί. Στο τέλος όμως τα ίδια όνειρα θα μας σώσουν. Ετσι λοιπόν από τη θ΄ση αυτή καλώ όλους όσοι αντιστέκονται στην βαρβαρότητα της εποχής μας, και δεν επιτρέπουν τον υπόκοσμο και τα κοινωνικά λαθρόβια αποβράσματα με τις φυλλάδες τους και τα τηλεοπτικά τους κανάλια, να επιδιώκουν με θρασύτητα να καθορίσουν το επίπεδο της νοημοσύνης του Ελληνικού λαού και το βαθμό της αξιοπρέπειάς μας, να στρατευτούν μαζί μας και σ’αυτήν την μάχη.
Εμείς θα είμαστε δίπλα σας και μετά τις εκλογές όπως πάντοτε άλλωστε. Θα είμαστε παρόντες σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες, για μια άλλη κοινωνία όπου ο άνθρωπος θα είναι στο επίκεντρο. Μια κοινωνία, ένα διαρκές Σαββατόβραδο, που λέει κι ο μέγιστος Στέλιος Καζαντζίδης, χωρίς το αχ. Κι όταν η μελαγχολία θα χτυπάει την πόρτα μας θα την υποδεχόμαστε γαλήνιοι, με λίγους στίχους του Ελύτη:
Με τι πέτρες τι αίμα τι σίδερο
και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι
ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο
και μας λιθοβολούν και μας φωνάζουν Αεροβάτες.
Το πως περνούμε τις μέρες και τις νύχτες μας ένας Θεός το ξέρει.”

Το παραπάνω κείμενο του Κώστα Διαμαντίδη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Πρίν” επ’ ευκαιρία της συμμετοχής του στο ψηφοδέλτιο του ΜΕΡΑ στον ν.Κοζάνης. Γόνος προσφύγων από τον Πόντο ο Κώστας, ο δικός μας Κώστας, γεννήθηκε στα Γρεβενά και τελείωσε την Οδοντιατρική σχολή του ΑΠΘ.
Από τους ελάχιστους λογοτέχνες που γράφει με εξαιρετική επιτυχία στην ποντιακή διάλεκτο.Έντονα πολιτικοποιημένος στον χώρο της Αριστεράς (ΝΑΡ) ξεκίνησε με την ποιητική συλλογή “ΟΝΕΡ’ΤΑ ΠΟΝΙΑ ΤΑΜΑΤΑ” και συνέχισε το εξαιρετικό μυθιστόρημα “ΤΟ ΡΟΔΑΦ’ΝΟΝ” κάτι ανάμεσα σε ιστορικό, πολιτικό, αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα. Συνέχισε με το επίσης εξαιρετικό “ΤΑ ΑΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΡΟΥ” (ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ). Έχει γράψει πολλούς στίχους και τραγούδια στην ποντιακή η απόπειρά του στην σκηνοθεσία ξεκίνησε με το έργο του Οστρόφσκι “Θεού πλάσμα έν’ κι ο φτωχόν” επίσης στην ποντιακή διάλεκτο.
“….Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, όλα, ή σχεδόν όλα, ζυγίζονται με το καντάρι της αγοράς, του κέρδους, της ανταπόδοσης, γι αυτό και η κατεστημένη τέχνη της εποχής μας, παρά τον επιφανειακό κοσμοπολιτισμό της, έχει τη σφραγίδα του επαρχιωτισμού. Με την επιλογή μας να ανεβάσουμε το έργο του Οστρόφσκι “Θεού πλάσμα έν’ κι ο φτωχόν”, διασκευασμένο και μεταφρασμένο στην ποντιακή διάλεκτο από τον μεγάλο Πόντιο θεατράνθρωπο Πόλυ Χάιτα, χτίζουμε ένα γεφύρι θεμελιωμένο στις αξίες του πανανθρώπινου (και όχι μόνο του ρωσικού ή του ποντιακού) πολιτισμού…”

“..τσιπλάκ και πουγαλεμέν’ ‘ς σον κόσμον απάν, άκλεροι και γλουπιμέν’ τοπλαεφτέστεν…”

Η εκδοχή της γιαγιάς Μεντεσίνας από την Ματσούκα της Τραπεζούντας για το “προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε” από το “ΡΟΔΑΦ’ΝΟΝ”

Αναδημοσίευση από “σαράντα μήλα Κόκκινα” http://sarantamilakokkina.wordpress.com