Το καινούργιο φτιάχνεται, με καινούργιες ιδέες και φρέσκες αντιλήψεις…οι απλές μετονομασίες, δεν συνεισφέρουν με τίποτε, στη νέα εποχή για την πολιτική, που έχει ανάγκη ο τόπος και οι πολίτες…
Τα κόμματα νέου τύπου, όπως και να σουλουπωθούν, παραμένουν μηχανισμοί αναποτελεσματικοί και κυρίως απολύτως αναχρονιστικοί, σε σχέση με τις σημερινές ανάγκες της πολιτικής ζωής και της κοινωνίας…
Όσα μεϊκάπια και πούντρες και να βάλεις, στην πυραμίδα και το συγκεντρωτισμό, δεν μπορεί να ομορφαίνει και να δείξει διαφορετικός…
Την κεντρική επιτροπή και το πολιτ μπιρό, όσο και να προσπαθείς να αμβλύνεις τα απαίσια χαρακτηριστικά τους, εφευρίσκοντας λέξεις και ονομασίες ελκυστικές, τόσο πιο αποκρουστικά δείχνουν,τα βαθιά τους γερατειά και κυρίως την έντονη μούχλα, ενός συγκεντρωτισμού που σκοτώνει, κάθε έννοια πρωτοβουλίας και αυτόβουλης εθελοντικής οργάνωσης…
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος, που σάπιο κάθεται και μας κοιτάει τελείως ειρωνικά από ψηλά, επειδή ακόμη δεν το ακουμπάμε, είναι ο συγκεντρωτισμός…
Όσοι νομοί και νομίδια, όσες αποφάσεις δήθεν για θεσμούς αποκέντρωσης, έστω και αποσυγκέντρωσης, να ψηφιστούν και να φανούν στον ορίζοντα, η κεντρική εξουσία δεν αποχωρίζεται, ούτε μισό από τα προνόμια και τις λεγόμενες αρμοδιότητες της…οπότε κούφια λόγια, η αποκέντρωση, η αυτοδιοίκηση και πάει λέγοντας…το ίδιο ακριβώς και τα κόμματα…αρχηγός, πρόεδρας, επικεφαλής ή όπως αλλιώς, η νομενκλατούρα και τελείωσε το σύστημα της «δημοκρατίας»…
Πιστεύω λοιπόν, πως καλό θα ήταν να εφεύρουμε, να φτιάξουμε, να πειραματιστούμε έστω, με νέες δομές περιφερειακού χαρακτήρα… να δούμε πως μια ομάδα πολιτών, μπορεί να σκέφτεται και παράγει πολιτική για τον τόπο της, για το μικρό και καθημερινό κι ας αφήσουμε για μετά τα υψιπετή…
Μη με πείτε πάλι, την ίδια ανόητη φούσκα, δήθεν ερώτηση καίρια και δηκτική, καλά και για την εξωτερική πολιτική, την οικονομική πολιτική και την παιδεία, περιφερειακά θα αποφασίζουμε;;;
Όχι, αλλά δεν θα χειραγωγούμε τον πολίτη-συμμέτοχο, με τη δήθεν δημοκρατική μας φενάκη, και το δήθεν διάλογο περί τις πολιτικές αυτές…
Σε θεματικό συνέδριο, όπου θα κληθούν να μιλήσουν, άνθρωποι που γνωρίζουν, θα βγάλουμε συμπεράσματα και μετά συζητάμε και τις προτάσεις μας…αλλά που σκαμπάζουν…για την οικονομική πολιτική για παράδειγμα χρειαζόμαστε λογιστές καλούς και δραστήριους μεσα στην αγορά και τη καθημερινή τρέλλα, διότι πήξαμε στον ακαδημαϊζμό και το απολύτως κενό….
Όπως και για την εξωτερική πολιτική, απαιτείται στη συζήτηση να συμμετέχουν και διπλωματικοί, αλλά και πολιτικοί της πράξης και κυρίως αντίστοιχοι και από τις γειτονικές χώρες και την ΕΕ, διότι έτσι μπορείς να αντιληφθείς το γίγνεσθαι γύρω σου….
Κι όλα αυτά θα επαναλαμβάνονται κάθε δυο τρία χρόνια, αναλόγως των αναγκών και θα συζητιούνται τα συμπεράσματα και κυρίως οι προτάσεις…
Τη δεκαετία του 80 το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, ακόμη επί Μπερλιγκουέρ, είχε αναθεωρήσει πλήρως την αντίληψη του, περί μελών και μη μελών και φίλων και όλα τα λοιπά…
Ούτως ή άλλως η συμμετοχή του μέλους σε έναν πολιτικό σχηματισμό είναι εθελοντική… συμφωνεί με την πολιτική του σχηματισμού συμμετέχει…δεν συμφωνεί, φεύγει και πηγαίνει στην άκρια…
Στο σύγχρονο κόμμα, του 21ου αιώνα, η έννοια μέλος και συμμετοχή, έχουν πολλές παραμέτρους διαφορετικές και πολύ πιο ελαστικές, αναγκαστικά, απ ότι στο παρελθόν… συμφωνούμε για παράδειγμα στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, με κάποιον τρόπο, πηγαίνουμε μαζί και χτίζουμε κίνημα για να προχωρήσει η υπόθεση αυτή…διαφωνούμε για την αντίστοιχη ιδιωτικοποίηση της ευαθ είμαστε χώρια…δεν κατάλαβα από πότε εν ονόματι της ποιας αποτελεσματικότητας και αηδίας, θα πρέπει να ομονοούμε και να κουνάμε τις σημαίες…
Για το λόγο τούτο, πιστεύω ότι ο κόσμος που ακολουθεί το ποτάμι σήμερα και επί της ουσίας πειραματίζεται, σε παλιούς καμβάδες θέλοντας όμως να τους ανανεώσει ή καλύτερα να τους αλλάξει ριζικά, μαζί με όλους τους πολίτες καλής θέλησης, που έχουν κουραστεί από την αδράνεια και την ακινησία, τον Οκτώβρη μέσα από χίλιες πρωτοβουλίες πολιτών, σ όλη την Ελλάδα, θα δώσουν την ώθηση για το καινούργιο, που ξεκίνησε με το συνέδριο του ποταμιού και χρειάζεται συνέχεια…
No comments:
Post a Comment