Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Κύπρο απέδειξε για μια ακόμη φορά πόσο… μακριά (μήπως τελικά είχε δίκιο ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής;) βρίσκεται η μεγαλόνησος από την ηπειρωτική Ελλάδα. Εννέα χρόνια μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν το φάντασμά του πλανάται πάνω από την Ελλάδα & τη Κύπρο. Μάλλον το σωστό είναι ότι πλανάται πάνω από την Ελλάδα και κυρίως πάνω από ορισμένους που δεν μπορούν να «χωνέψουν» ακόμα την απόφαση του Κυπριακού λαού να μην δεχθεί ένα σχέδιο – τερατούργημα, όμοιό του δεν έχει εφαρμοστεί ΠΟΥΘΕΝΑ στον πλανήτη Γη. Πριν καταθέσω την άποψη μου για τις προεδρικές εκλογές στη Μεγαλόνησσο θα ανοίξω μια μικρή παρένθεση για να γράψω μερικά, κατ εμέ αυτονόητα πράγματα για το θέμα του σχεδίου Ανάν.
Το Σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε (πανηγυρικά…) και δεν πρόκειται να «επιστρέψει» γιατί πολύ απλά το ξεπέρασε η ζωή και η ιστορία. Χάθηκε η ευκαιρία για λύση του Κυπριακού το 2004; Πολλοί καλοί & σεβαστοί σύντροφοι υποστηρίζουν πως ναι. Εγώ επιμένω να διαφωνώ και να λέω ότι λύση στο Κυπριακό δεν θα υπάρξει ΠΟΤΕ επειδή για τον απλούστατο λόγο δεν θέλει λύση η Τουρκία. Και για να γινόμαστε ξεκάθαροι. Υπάρχει δικαιότερη και δημοκρατικότερη λύση από την Ομοσπονδιακή διάρθρωση ενός κράτους με δυο διαφορετικές κοινότητες; Δυο παραδείγματα. Στο Βέλγιο για αιώνες Φλαμανδοί και Βαλλόνοι (διαφορετικά έθνη, διαφορετικές θρησκείες) ζουν αρμονικά. Με τα προβλήματα τους αλλά πορεύονται μαζί. Άλλο παράδειγμα. Πιο «σκληρό». Η Βόρεια Ιρλανδία. Αν και κομμάτι του Ηνωμένου Βασιλείου τα τελευταία χρόνια Καθολικοί & Διαμαρτυρόμενοι, ξεπέρασαν το αίμα (πολύ αίμα…) που τους χώριζε και αποφάσισαν να ζήσουν ειρηνικά κόντρα σε θρησκευτικούς και εθνικιστικούς φανατισμούς.
Όσοι φαντασιώνονται ότι το Σχέδιο Ανάν θα έλυνε το Κυπριακό ξεχνούν εύκολα ότι το «βαθύ κράτος» της Τουρκίας, στρατιωτικό & πολιτικό κατεστημένο, δεν θέλουν επ’ ουδενί άλλη λύση εκτός από αυτή που έχει επιβληθεί στρατιωτικά το 1974. Γι’ αυτό και ο Ταγίπ Ερντογάν ήταν υπέρ του Σχεδίου Ανάν, το οποίο, για όσους ξεχνούν, προέβλεπε τη δημιουργία ενός συνομοσπονδιακού κράτους με δύο ομόσπονδα κρατίδια, τον ελληνοκυπριακό Νότο και τον τουρκοκυπριακό Βορρά. Η εξουσία στην συνομοσπονδία θα μοιραζόταν ανάμεσα στις δύο κοινότητες με ένα πολύπλοκο σχήμα και ο Πρόεδρος θα εναλλασσόταν ανά 20 μήνες, ενώ στο νομοθετικό σώμα οι δύο κοινότητες θα εκπροσωπούνταν ισοδύναμα. Το σχέδιο προέβλεπε αυστηρούς περιορισμούς στην ελευθερία εγκατάστασης μελών της εκάστοτε κοινότητας στο κρατίδιο της άλλης, προκειμένου να μην αλλοιωθεί η πληθυσμιακή καθαρότητα του κάθε κρατιδίου. Σε πολύ απλά ελληνικά το Σχέδιο Ανάν νομιμοποιούσε την Τουρκική εισβολή και την διχοτόμηση του νησιού. Γι’ αυτό (σωστά…) απορρίφθηκε. Τα χρόνια πέρασαν, η Κύπρος όχι απλά μπήκε στην Ε.Ε & την Ευρωζώνη αλλά πριν λίγους μήνες άσκησε και την προεδρία της Ένωσης. Εννέα χρόνια λοιπόν μετά, με αφορμή τις εκλογές για ανάδειξη νέου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας η συζήτηση «ακούμπησε» και το Σχέδιο Ανάν.
Ο Νίκος Αναστασιάδης ένθερμος υποστηρικτής του σχεδίου ήρθε πρώτος με 45,5%, δεύτερος ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ, άγνωστος πολιτικά σε μένα, Σταύρος Μαλάς με 26% και τρίτος ο ανεξάρτητος και «πολέμιος» του σχεδίου Ανάν Γιώργος Λιλλήκας με 25%. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες προεδρικές εκλογές το μοναδικό, ουσιαστικά, θέμα της προεκλογικής περιόδου ήταν η Κυπριακή οικονομία, η οποία έχει πάθει μεγάλη ζημιά με ευθύνη και της μητέρας Ελλάδας. Κατά την ταπεινή μου άποψη η νίκη του Νίκου Αναστασιάδη έχει όνομα. Όχι το δικό του, αλλά του Χριστόφορου Πισσαρίδη. Ο νομπελίστας οικονομολόγος όχι μόνο στήριξε την υποψηφιότητα του Νίκου Αναστασιάδη αλλά θεωρείται ο επικρατέστερος νέος υπουργός Οικονομικών. Αυτός ήταν ο «κρυφός άσος» του Αναστασιάδη. Όταν η κυπριακή οικονομία βυθίζεται, το μνημόνιο είναι γεγονός η παρουσία του Χριστόφορου Πισσαρίδη από μόνη αρκούσε να δώσει ελπίδα & αισιοδοξία στους Κύπριους πολίτες που είδαν επί πέντε χρόνια τον Δημήτρη Χριστόφια να ακολουθεί μια καταστροφική (όπως αποδείχθηκε…) οικονομική πολιτική. Γιατί μην ξεχνάμε ότι το μεγάλο όπλο (για το μέγεθος του κράτους) της Κύπρου ήταν πάντα η ισχυρή και ανταγωνιστική οικονομία της, η οποία στηρίζει και σήμερα σε μεγάλο βαθμό και τους Τουρκοκύπριους.
Ο Νίκος Αναστασιάδης θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ο νέος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας όχι γιατί ήταν υπέρ του σχεδίου Ανάν (μην ξεχνάμε ότι σχεδόν το 80% αυτών που τον ψήφισαν ήταν κατά του σχεδίου), αλλά γιατί στην πιο κρίσιμη (σχεδόν οριακή…) στιγμή της Κυπριακής οικονομίας κατέθεσε τις προτάσεις (και το κατάλληλο πρόσωπο…) για να βγει η χώρα από το τούνελ. Έδωσε ελπίδα και διέξοδο στον Κυπριακό λαό. Για να μην γίνει η Κύπρος σαν την Ελλάδα που μετά από τρία μνημόνια η ύφεση τσακίζει τη κοινωνία και οι μεταρρυθμίσεις έχουν «βαλτώσει». Ο διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας της Λευκωσίας «Φιλελεύθερος» Άριστος Μιχαηλίδης έγραψε την επομένη του πρώτου γύρου των εκλογών: «….Όμως αν υπολογίσει κανείς το αρνητικό κλίμα, που δημιουργήθηκε για τον κ. Αναστασιάδη μετά το 2004, η χθεσινή νίκη του πρέπει να θεωρείται άθλος. Μεγάλο μέρος της οφείλεται στη δραματική κατάσταση της οικονομίας, στην αποτυχία της κυβέρνησης να την διαχειριστεί και σε όλα τα λάθη του κ. Χριστόφια, που ευνόησαν τον υποψήφιο, ο οποίος εμφανίστηκε ως ο ηγέτης, που έχει την εμπειρία και τους συνεργάτες για να τα διορθώσει και ασφαλώς στην προσεγμένη εκστρατεία του». Έτσι ακριβώς…
Αν ο Νίκος Αναστασιάδης «άκουγε» τους εν Αθήναις υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν και έδινε την προεκλογική μάχη στο πεδίο του εθνικού προβλήματος (άρα κατ’ επέκταση θα έμπαινε στη συζήτηση και το σχέδιο Ανάν), τη στιγμή που η Κυπριακή οικονομία κατέρρεε, δεν θα είχε συμμαχήσει με το κεντρώο Δημοκρατικό Κόμμα και πιθανότατα θα έβλεπε τον δεύτερο γύρο των Κυπριακών εκλογών ηττημένος από την τηλεόραση, καθώς με δυσκολία θα συγκέντρωνε το 34,28% που πήρε ο Δημοκρατικός Συναγερμός στις βουλευτικές εκλογές του 2011. Όπως έδειξαν τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των εκλογών ο Νίκος Αναστασιάδης έκανε τη σωστή επιλογή. Πιθανότατα για πρώτη φορά στη πολιτική του καριέρα...
*Διονύσης Σαββόπουλος «Για την Κύπρο» από τον δίσκο «Ρεζέρβα» (1979)
No comments:
Post a Comment