Της Αννας Διαμαντοπούλου
Η χώρα αιωρείται στο χείλος ενός αβυσσαλέου γκρεμού. Μετά από 6 μήνες περιορισμένης λειτουργίας η χώρα χρειάζεται, απελπισμένα, κυβέρνηση πλήρους ευθύνης. Μια κυβέρνηση με 1) ισχυρή νομιμοποιητική βάση που σημαίνει πλειοψηφία στη Βουλή και το λαό ώστε να μην επιτρέπει εύκολες και δημαγωγικές αμφισβητήσεις αλλά και 2) με σαφές περιεχόμενο και χρονοδιάγραμμα στόχων για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας και την υποστήριξη της Κοινωνικής Συνοχής με δημόσιο έλεγχο των Υπουργών για τα πεπραγμένα τους από την Βουλή.
Μπορεί η, εδώ και τώρα, αντιμετώπιση της κρίσης να έχει πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο ή είμαστε καταδικασμένοι σε μια διαπραγμάτευση με βάση την πολιτική άποψη του ισχυρού και μάλιστα με αντιθεσμικές λειτουργίες; Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση εκτός για εκείνους που είναι έτοιμοι να υποταχθούν πλήρως ή, αντίθετα, να αυτοκτονήσουν ελπίζοντας να πάρουν μαζί τους όσους περισσότερους μπορούν.
Το ταμείο είναι άδειο. Αριστερή απάντηση με άδειο ταμείο δεν υπάρχει, διότι η αναδιανομή του πλούτου προϋποθέτει την παραγωγή του. Η «αριστερή» συζήτηση που έκαναν όλα τα κόμματα, χωρίς εξαίρεση, ήταν σε ποιους και πόσα (δανεικά) θα μοίραζαν, γι’ αυτό φτάσαμε στην καταστροφή.
Μια φιλολαϊκή απάντηση, σήμερα, προϋποθέτει μεταρρυθμίσεις, δηλαδή ένα νέο μοντέλο παραγωγής πλούτου με νέες αρχές και τρόπους για την αναδιανομή του. Αυτή η αντίληψη θα πρέπει πλέον να γίνει πλειοψηφική στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Αυτό σημαίνει ότι επιδιώκουμε τον δημόσιο έλεγχο αλλά όχι ένα κράτος - πάτρωνα. Γι’ αυτό είμαστε υπέρμαχοι της Κοινωνίας των Πολιτών και όχι των ψηφοφόρων-πελατών. Γι’ αυτό πιστεύουμε στον συνδικαλισμό αλλά όχι στις συντεχνίες. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε για την υποστήριξη με κανόνες και προτεραιότητες των δοκιμαζόμενων πολιτών και όχι των επιμέρους ισχυρών ομάδων. Έτσι θα κερδίσουμε μια πραγματική εθνική υπερηφάνεια.
Το ΠΑΣΟΚ, πιο ώριμο από ποτέ, έχοντας ζήσει την «κόλαση» της διαχείρισης της κρίσης και με βαθιά, μέσα από τη συντριβή του, αυτογνωσία καταθέτει ένα ρεαλιστικό σχέδιο για την εθνική ανασυγκρότηση. Ενώ οφείλει να θέσει στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης τις συνεχείς μεταρρυθμίσεις που αφορούν τα δημόσια αγαθά, όπως την παιδεία, την υγεία, την ασφάλεια και τις συντάξεις. Μαζί με τους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες διεκδικεί μεταρρυθμίσεις στην παραγωγή και την αναδιανομή του πλούτου μεταξύ Βορρά-Νότου, μεταξύ πολιτικής εξουσίας και χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Η Φιλελεύθερη Κεντροαριστερά των μεγάλων αλλαγών, της Δημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους πρέπει να εκφραστεί σήμερα και στην Ελλάδα με βασικό πυλώνα τη ριζοσπαστική σοσιαλδημοκρατία. Αυτή η Κεντροαριστερά οφείλει να διαχωρίσει της θέσεις της από την δημαγωγία, το ψέμα, τα ευχάριστα συνθήματα, τη βολική εξήγηση ότι πάντα φταίνε οι άλλοι, τις ιδιοτελείς συμμαχίες με συντεχνίες που μπορούν να επιβληθούν ασκώντας κάθε είδους βία. Να διαχωρίσει τη θέση της από κάποιους καλά βολεμένους που με την ταμπέλα της Αριστεράς προβάλουν «ποταμούς» κενών λέξεων. Γιατί όλα αυτά είναι ό,τι πιο παλιό, πιο συντηρητικό και αντεθνικό.
Μπροστά μας δεν έχουμε την ευθύνη της εξουσίας, έχουμε την ευθύνη της σωτηρίας της Ελλάδας. Η δημοκρατική παράταξη που ιστορικά προσδιόρισε στην Ελλάδα το χώρο της Κεντροαριστεράς, πληγωμένη όσο ποτέ όχι μόνο από τη διαχείριση της κρίσης αλλά και τις ακατονόμαστες συμπεριφορές επώνυμων στελεχών που έχουν πλέον απομακρυνθεί, οφείλει γρήγορα και πειστικά να συμμετέχει σε μία συνολική ανασύνταξη του χώρου, η οποία φυσικά δεν μπορεί να έχει απλά κομματικά χαρακτηριστικά! Οφείλει με κάθε τρόπο να βοηθήσει στη διακυβέρνηση της χώρας! Θα το κάνει με αίσθημα εθνικής ευθύνης που σημαίνει αλήθεια, ρεαλιστικό σχέδιο, συμμάχους, διορατικότητα και σύνεση και κυρίως, Δικαιοσύνη, Αλληλεγγύη και Αξιοκρατία που δεν εξαρτώνται από ….. καμία δόση του ΔΝΤ.
Το άρθρο της Άννας Διαμαντοπούλου δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα "Έθνος" στις 30/5/2012.
άρθρα
Η χώρα αιωρείται στο χείλος ενός αβυσσαλέου γκρεμού. Μετά από 6 μήνες περιορισμένης λειτουργίας η χώρα χρειάζεται, απελπισμένα, κυβέρνηση πλήρους ευθύνης. Μια κυβέρνηση με 1) ισχυρή νομιμοποιητική βάση που σημαίνει πλειοψηφία στη Βουλή και το λαό ώστε να μην επιτρέπει εύκολες και δημαγωγικές αμφισβητήσεις αλλά και 2) με σαφές περιεχόμενο και χρονοδιάγραμμα στόχων για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας και την υποστήριξη της Κοινωνικής Συνοχής με δημόσιο έλεγχο των Υπουργών για τα πεπραγμένα τους από την Βουλή.
Μπορεί η, εδώ και τώρα, αντιμετώπιση της κρίσης να έχει πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο ή είμαστε καταδικασμένοι σε μια διαπραγμάτευση με βάση την πολιτική άποψη του ισχυρού και μάλιστα με αντιθεσμικές λειτουργίες; Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση εκτός για εκείνους που είναι έτοιμοι να υποταχθούν πλήρως ή, αντίθετα, να αυτοκτονήσουν ελπίζοντας να πάρουν μαζί τους όσους περισσότερους μπορούν.
Το ταμείο είναι άδειο. Αριστερή απάντηση με άδειο ταμείο δεν υπάρχει, διότι η αναδιανομή του πλούτου προϋποθέτει την παραγωγή του. Η «αριστερή» συζήτηση που έκαναν όλα τα κόμματα, χωρίς εξαίρεση, ήταν σε ποιους και πόσα (δανεικά) θα μοίραζαν, γι’ αυτό φτάσαμε στην καταστροφή.
Μια φιλολαϊκή απάντηση, σήμερα, προϋποθέτει μεταρρυθμίσεις, δηλαδή ένα νέο μοντέλο παραγωγής πλούτου με νέες αρχές και τρόπους για την αναδιανομή του. Αυτή η αντίληψη θα πρέπει πλέον να γίνει πλειοψηφική στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Αυτό σημαίνει ότι επιδιώκουμε τον δημόσιο έλεγχο αλλά όχι ένα κράτος - πάτρωνα. Γι’ αυτό είμαστε υπέρμαχοι της Κοινωνίας των Πολιτών και όχι των ψηφοφόρων-πελατών. Γι’ αυτό πιστεύουμε στον συνδικαλισμό αλλά όχι στις συντεχνίες. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε για την υποστήριξη με κανόνες και προτεραιότητες των δοκιμαζόμενων πολιτών και όχι των επιμέρους ισχυρών ομάδων. Έτσι θα κερδίσουμε μια πραγματική εθνική υπερηφάνεια.
Το ΠΑΣΟΚ, πιο ώριμο από ποτέ, έχοντας ζήσει την «κόλαση» της διαχείρισης της κρίσης και με βαθιά, μέσα από τη συντριβή του, αυτογνωσία καταθέτει ένα ρεαλιστικό σχέδιο για την εθνική ανασυγκρότηση. Ενώ οφείλει να θέσει στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης τις συνεχείς μεταρρυθμίσεις που αφορούν τα δημόσια αγαθά, όπως την παιδεία, την υγεία, την ασφάλεια και τις συντάξεις. Μαζί με τους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες διεκδικεί μεταρρυθμίσεις στην παραγωγή και την αναδιανομή του πλούτου μεταξύ Βορρά-Νότου, μεταξύ πολιτικής εξουσίας και χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Η Φιλελεύθερη Κεντροαριστερά των μεγάλων αλλαγών, της Δημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους πρέπει να εκφραστεί σήμερα και στην Ελλάδα με βασικό πυλώνα τη ριζοσπαστική σοσιαλδημοκρατία. Αυτή η Κεντροαριστερά οφείλει να διαχωρίσει της θέσεις της από την δημαγωγία, το ψέμα, τα ευχάριστα συνθήματα, τη βολική εξήγηση ότι πάντα φταίνε οι άλλοι, τις ιδιοτελείς συμμαχίες με συντεχνίες που μπορούν να επιβληθούν ασκώντας κάθε είδους βία. Να διαχωρίσει τη θέση της από κάποιους καλά βολεμένους που με την ταμπέλα της Αριστεράς προβάλουν «ποταμούς» κενών λέξεων. Γιατί όλα αυτά είναι ό,τι πιο παλιό, πιο συντηρητικό και αντεθνικό.
Μπροστά μας δεν έχουμε την ευθύνη της εξουσίας, έχουμε την ευθύνη της σωτηρίας της Ελλάδας. Η δημοκρατική παράταξη που ιστορικά προσδιόρισε στην Ελλάδα το χώρο της Κεντροαριστεράς, πληγωμένη όσο ποτέ όχι μόνο από τη διαχείριση της κρίσης αλλά και τις ακατονόμαστες συμπεριφορές επώνυμων στελεχών που έχουν πλέον απομακρυνθεί, οφείλει γρήγορα και πειστικά να συμμετέχει σε μία συνολική ανασύνταξη του χώρου, η οποία φυσικά δεν μπορεί να έχει απλά κομματικά χαρακτηριστικά! Οφείλει με κάθε τρόπο να βοηθήσει στη διακυβέρνηση της χώρας! Θα το κάνει με αίσθημα εθνικής ευθύνης που σημαίνει αλήθεια, ρεαλιστικό σχέδιο, συμμάχους, διορατικότητα και σύνεση και κυρίως, Δικαιοσύνη, Αλληλεγγύη και Αξιοκρατία που δεν εξαρτώνται από ….. καμία δόση του ΔΝΤ.
Το άρθρο της Άννας Διαμαντοπούλου δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα "Έθνος" στις 30/5/2012.
άρθρα
1 comment:
τσαρλατάνος η κυρία!
Άντε στο καλό ....
Post a Comment