Οι φίλοι της στήλης δεν μπορεί να έχουν παράπονο: Εδώ και μεγάλο διάστημα και σε ανύποπτο χρόνο τούς έχει προϊδεάσει για την άνοδο της εθνικιστικής δεξιάς και της Χρυσής Αυγής, ενώ έχει θεωρήσει αστάθμητο παράγοντα την αντοχή της Δημοκρατικής Αριστεράς. Δεν χρειαζόταν σοφία, απλώς γνώση της Ιστορίας από τον μεσοπόλεμο και αίσθηση των αδιεξόδων και της απελπισίας που προκαλεί ο εμφανιζόμενος ως μονόδρομος των μνημονίων.
Οι σφυγμομετρήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας το Σαββατοκύριακο επιβεβαίωσαν την άνοδο Καμμένου και Χρυσής Αυγής και παράλληλα κατέδειξαν ότι η μεγάλη και απότομη άνοδος της ΔΗΜΑΡ δεν ήταν συγκυριακή, με συνέπεια να σταθεροποιείται σε υψηλά ποσοστά. Κατά τα άλλα, η εικόνα είναι επίσης πολύ φυσιολογική και προβλέψιμη. Το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει μια μικρή άνοδο, η ΝΔ μεγάλη πτώση, ο ΛΑΟΣ συμπτώματα αποσύνθεσης, το ΚΚΕ στασιμότητα και ο ΣΥΡΙΖΑ σταθερότητα. Το ΠΑΣΟΚ είχε βυθιστεί στα μη περαιτέρω και η αλλαγή ηγεσίας τού έδωσε τη δυνατότητα να συμμαζέψει κάποια από τα κομμάτια του. Η επίπλαστη αισιοδοξία δεν δικαιολογείται, γιατί τα δύσκολα τώρα αρχίζουν, καθώς η διαμόρφωση ενός σαφούς και ελκυστικού σύγχρονου πολιτικού σχεδίου δεν φαίνεται να είναι στις προτεραιότητες της νέας ηγεσίας, ενώ και οι πρώτες επιλογές στελεχών δείχνουν μια εμμονή στην ανασύνθεση του «όλου ΠΑΣΟΚ», στο οποίο έχει γυρίσει την πλάτη η νέα γενιά. Η πτώση της ΝΔ και η καταβαράθρωση του ΛΑΟΣ τροφοδοτούν την εθνικιστική λαϊκή δεξιά και την εθνικοσοσιαλιστική (τώρα «ανακάλυψε» ο κ. Καρατζαφέρης ότι πρόκειται για ναζί) Χρυσή Αυγή.
Κυρίως όμως τους τροφοδοτεί η συνολική μετατόπιση της πολιτικής ατζέντας προς τα δεξιά. Στα μάτια πολλών συμπολιτών μας η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και η ανάγκη μεταρρυθμίσεων κατέληξαν να ταυτίζονται με τα μνημόνια ατέρμονης περικοπής μισθών και συντάξεων, αύξηση της ανεργίας, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων και ύφεση χωρίς ημερομηνία λήξης. Οσοι από αυτούς έχουν την ψυχραιμία και τη γνώση να αναζητήσουν μια θέση για τη χώρα μας στην Ευρώπη της αλληλεγγύης και της πληθυντικής Αριστεράς (όπως γίνεται για παράδειγμα στη Γαλλία), στρέφονται προς τη ΔΗΜΑΡ και διοχετεύουν γόνιμα την οργή τους. Αλλοι όμως κλείνονται στο εθνικό καβούκι και νοσταλγούν τη δραχμή, ανακαλύπτουν στον λαθρομετανάστη τον μοναδικό αίτιο της κακοδαιμονίας τους, αρχίζουν να κοιτάνε με μισό μάτι το Κοινοβούλιο, διοχετεύουν σε αντιδημοκρατικούς δρόμους βίας και ανομίας την απελπισία τους.
Δεν είναι αποτελεσματικό απλώς να εντοπίζουμε και να καταδικάζουμε το φαινόμενο. Αν δεν πάρει το ΠΑΣΟΚ αποστάσεις από τη λογική του μονόδρομου, αν οι πολίτες δεν μπορούν να δουν τη διαφορά ανάμεσα στις δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΒ («Ευρώπη ή χάος» όπου Ευρώπη ισοδυναμεί με ύφεση, λιτότητα και ανεργία) και στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ που προετοιμάζει συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, τότε τα νερά θα παραμένουν θολά και σε αυτά θα ψαρεύουν με άνεση οι αντιδημοκρατικές δυνάμεις του πραγματικού χάους.
Πηγή: Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ
No comments:
Post a Comment