Περι κέντρων υποδοχής ο λόγος

Του Μιχάλη Γ.Τριανταφυλλίδη

Σε μια χώρα πολιτισμένη, όπου οι αρχές του ουμανισμού έχουν εμποτίσει τους αρμούς της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, τα κέντρα υποδοχής των μεταναστών, χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό, πάνω από όλα όμως απαραίτητο, για τον στοιχειώδη έλεγχο του τι συμβαίνει στη χώρα. 

Στη δική μας όμως , δυστυχώς, τίποτε δεν είναι σαφές και ξεκαθαρισμένο. Για την δημιουργία αυτών των περίφημων κέντρων, έχουν ρουφηχτεί (απόδοση στα ελληνικά του απορροφώ) πολλές δεκάδες, μάλλον εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ χωρίς να έχει γίνει ποτέ τίποτε. Και για να μην είμαστε άδικοι έγινε ένα κέντρο υποδοχής στη Σάμο που ξεπεράστηκε πριν καν ολοκληρωθεί το κτίσιμο του, από τις ανάγκες που αναδείχτηκαν πολύ μεγαλύτερες των δήθεν μελετημένων. Και το τίποτε, όταν λέμε, είναι τα απολύτως απαραίτητα και στοιχειώδη. Να ελέγξεις ποιος έρχεται.

Την χώρα προέλευσης του, που καθίσταται υπερβολικά δύσκολο λόγω του ότι δεν υπάρχουν τα νομιμοποιητικά έγγραφα.  Να δεχτείς τα αιτήματα ασύλου, αδειών παραμονής κλπ.. Και να αποφασίσεις για την συνέχεια που και αυτή έχεις διάφορες εκδοχές.

Κι όλα αυτά σε γλώσσες δύσκολες αλλά στις δικές τους υποχρεωτικά και όχι στα άθλια τσάτρα πάτρα αγγλικά των λιμενικών ή των αστυνομικών. Υπάρχουν καταπληκτικές πρακτικές σε όλες τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου για τον τρόπο διαχείρισης των μεταναστών, που μπαίνουν χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα στη χώρα.  Ακόμη και ο τρόπος επαναπροώθησης, είναι μελετημένος και προκαθορισμένος.
Η δε Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκτός των εισιτηρίων, διαθέτει μέχρι και κονδύλι για χρηματοδότηση ενός πρώτου ξεκινήματος στη χώρα κατάληξής τους. Κι εμείς εδώ το μόνο που κάνουμε , μέχρι σήμερα, είναι να κατασπαταλούμε το κοινοτικό χρήμα, κυρίως για προσωπικά οφέλη υπουργών και των κυκλωμάτων τους, και να διογκώνουμε ένα πρόβλημα σε βαθμό που να γίνεται πλέον πολύ δύσκολα διαχειρίσημο.

Και έτσι με τρόπο άθλιο πολώνουμε το σύνολο της κοινωνίας σε ένα απολύτως ψευδές δίλλημα, για το οποίο η απάντηση θα μπορούσε να έχει δοθεί ήδη. Όλα τα υπόλοιπα και κυρίως η προσπάθεια να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας, με αερολογίες και μιαν αδιέξοδη δήθεν φιλανθρωπία, βοηθούν στο αυγό του φιδιού όχι να εκκολάπτεται απλώς, αλλά να γεννάει το δηλητήριο καθημερινά και όχι μόνο στις γειτονιές της Αθήνας, όπου και το μεγαλύτερο πρόβλημα.  Να γίνουν τε κέντρα υποδοχής χτες και το κυριότερο να σχεδιαστούν κοινές δράσεις στην παραλιακή ζώνη της Μικρασίας, με τους τούρκικους δήμους για ανάσχεση της ροής εισόδου.
Τώρα όχι να περιμένουμε την έκρηξη για να νομίσουμε ότι ακούσαμε κάποιον ψόφο…..