Γιατί έφυγα από τη Δημοκρατική Αριστερά; Διαφώνησα σε αρκετές περιπτώσεις με αποφάσεις της ΔΑ, όπως παλαιότερα με την καταψήφιση του νομοσχεδίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση και τελευταία με την απόφαση να μην δοθεί ψήφος ανοχής στην κυβέρνηση συνεργασίας. Ωστόσο, η απλή διαφωνία, ακόμη και επαναλαμβανόμενη, δεν είναι λόγος για να φύγει κανείς από ένα κόμμα όταν μάλιστα συμμετείχε και συνέβαλε στην ίδρυσή του. Δεν μπορεί ένα κόμμα, ειδικά αν λειτουργεί δημοκρατικά, να βρίσκεται διαρκώς σε συμφωνία με τις απόψεις κάποιων εκ των μελών του. Οπότε το πιο εύλογο θα ήταν να διατηρήσω τις διαφωνίες μου ως μειοψηφία και να προσπαθήσω να πείσω την πλειοψηφία των μελών για την ορθότητά τους. Γιατί όμως δεν το έκανα αυτό; Γιατί αποχώρησα; Για τρεις λόγους:
1. Διότι οι στιγμές είναι πολύ κρίσιμες για τη χώρα και τη ζωή όλων μας. Η ΔΑ δεν ιδρύθηκε για να επαγγελθεί τη σοσιαλιστική επανάσταση (υπάρχουν άλλα κόμματα γι’ αυτό) αλλά για να συμβάλει στην ανασυγκρότηση της χώρας. Ιδρύθηκε για να υποστηρίξει, με την τόλμη και την ευθύνη που έλειπαν από τα άλλα κόμματα, τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν τη ζωή μας καλύτερη σήμερα και όχι σε ένα απώτατο και αόρατο μέλλον. Εντούτοις, όλο αυτό το κρίσιμο διάστημα, ενώ χρησιμοποιούσε τη ρητορική της μεταρρύθμισης και της υπευθυνότητας, αντιτάχθηκε σε κάθε σοβαρή μεταρρύθμιση, επαναλαμβάνοντας τα γνωστά στερεότυπα της μεταπολίτευσης και συμπλέοντας ακριβώς, αλλά πιο ήπια, με τις δυνάμεις που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Με την κατάρρευση επί θύραις, αντί να προσπαθεί να αναλάβει πρωτοβουλίες για να διασφαλιστεί η σωτηρία της χώρας και ο ευρωπαϊκός της προσανατολισμός, είχε το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές και στα ποσοστά της. Γι’ αυτό συνήθως σχολίαζε με στρογγυλεμένο λόγο τις εξελίξεις ώστε να μην αναλαμβάνει το κόστος συγκεκριμένων επιλογών. Η πολιτική δηλαδή του κόμματος αναιρούσε, κατά τη γνώμη μου, τον ίδιο τον λόγο της ίδρυσής του.
2. Διότι δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός. Οι επαγγελματίες πολιτικοί μένουν στο κόμμα τους σχεδόν ό,τι κι αν συμβεί επειδή καθένας τους αναλαμβάνει έναν ρόλο. Εγώ όμως συμμετείχα στη ΔΑ γιατί ήθελα να βοηθήσω να γίνουν στη χώρα συγκεκριμένες αλλαγές. Όταν αυτές οι αλλαγές, που είναι αυτή την περίοδο τόσο ζωτικής σημασίας, τίθενται στο περιθώριο εν ονόματι άλλων, όχι σοβαρών κατά τη γνώμη μου, σκοπιμοτήτων, παραβιάζεται το ιδρυτικό συμβόλαιο της πολιτικής μου συμμετοχής καθώς δεν τίθεται ζήτημα κάποιας άλλης συμφωνίας, π.χ., σε έναν απώτατο στόχο. Είμαστε μετά το ’89.
3. Διότι, όπως εξηγώ στην επιστολή παραίτησής μου, η εσωτερική ζωή του κόμματος έχει προσλάβει χαρακτηριστικά που δεν επιτρέπουν την ανταλλαγή και τη σύνθεση των απόψεων. Δεν υπάρχουν οι όροι για να μπορέσει κανείς να συζητήσει και να πείσει. Η διαφωνία περιθωριοποιείται και συναντά ένα τείχος προειλημμένων αποφάσεων.
Η ΔΑ συγκεντρώνει ανθρώπους ανιδιοτελείς που νοιάζονται για τον τόπο τους και την αριστερά. Φοβάμαι όμως πως οι προσδοκίες πολλών από αυτούς ματαιώνονται.*Η Βάσω Κιντή είναι Αν. καθηγήτρια φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Πηγή: www.protagon.gr
Εδω το κείμενο παραίτησης της Βάσως Κιντή
1 comment:
Τους αριστερούς που θα ματαιωνοντουσαν τα οραματα τους αν η δ.α στήριζε ή έδινε ψήφο ανοχής σε αυτήν την ακραία κυβέρνηση τους σκέφτηκες? Μάλλον όχι. Απλά δεν έχεις όραμα τον σοσιαλισμό πλέον. Το μόνο που σε νοιάζει η ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά σκέφτηκες με ποιούς όρους?? Η ανανεωτική αριστερά κάνει και δεύτερες σκέψεις . Εχεις ποτέ σκεφτεί ότι οι ''αναγκαίες'' μεταρυθμίσεις που μιλάς μπορεί να αφήσουν ισοπεδωμένο ένα κομματι της ελληνικής κοινωνίας? Ή μήπως περιμένεις να ανακάμψουμε μέσα από εναν άγριο καπιταλισμό ( που ζούμε) και μετά θα μπορούμε να κάνουμε τις τομές για σοσιαλιστική πορεία.? Δεν έχω καταλάβει τι ζήτατε
Post a Comment