Ο Λεωνίδας Κύρκος και οι δυο νεκροί της πορείας του '80

Οι μέρες του Πολυτεχνείου είναι πάντα μέρες μνήμης για όλους εμάς που μεγαλώσαμε πολιτικά με τα συνθήματα της εξέγερσης του '73. Αυτές τις μέρες η απουσία του Λεωνίδα Κύρκου γίνεται ακόμα εντονότερη και αυτό γιατί εκτός όλων των άλλων, έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου η ομιλία του στη βουλή αμέσως μετά τα τραγικά γεγονότα στη πορεία του Πολυτεχνείου, το Νοέμβρη του '80 όπου από δολοφονικά κτυπήματα των ΜΑΤ είχαν σκοτωθεί ο 26άχρονος Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής, η 20άχρονη εργάτρια Σταματία Κανελλοπούλου, ενώ το μπλοκ του ΚΚΕ Εσωτερικού & της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος είχε στη κυριολεξία μακελευθεί από τα ΜΑΤ.

Μέσα στη βουλή ο αγαπημένος μας Λεωνίδας Κύρκος, μοναδικός βουλευτής του ΚΚΕ Εσωτερικού αφού τόνισε ότι τα κοινωνικά αδιέξοδα «δεν αντιμετωπίζονται με τις αστυνομικές μεθόδους» Για τους δύο νεκρούς υποστήριξε: «Θα έπρεπε, τουλάχιστον, η ιατροδικαστική εξέταση να είχε τελειώσει σε 24 ώρες. Και θα έπρεπε, αν είχατε φιλοδοξήσει κάτι να κάνετε σήμερα στην αίθουσα αυτή, να μας φέρνατε το πόρισμα αυτής της ιατροδικαστικής εξέτασης. Και θα σας πω εγώ, πώς δεν έχω καμία ανάγκη από εξέταση, για να υποστηρίξω πώς το κορίτσι αυτό δολοφονήθηκε, και πως κατά συνέπεια υπήρξε δολοφόνος και ο δολοφόνος αυτός κρύβεται μέσα στα Σώματα Ασφαλείας.» (...) «Αν αφήσουμε το αίμα να κυλήσει διότι είναι αίμα άλλου, αν ξαναμπούμε στον κολασμένο κύκλο του αίματος, και θα μπούμε αν δεν δείξουμε την ευαισθησία που πρέπει, τότε δεν υπάρχει διέξοδος.» Και συνέχισε την αγόρευσή του: «Είπε ο κύριος Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, ότι η Δημοκρατία πρέπει να είναι εξοπλισμένη για την περιφρούρηση της τάξης. Βεβαίως, υπάρχει ανάγκη να περιφρουρείται η τάξη. Μήπως όμως η Δημοκρατία πρέπει να είναι οπλισμένη για να δολοφονεί; Θα σας πω μια περιγραφή, που έκανε μια σοβαρότατη γυναίκα. Μου είπε: «Λεωνίδα σχεδόν κατέρρευσα από πανικό, γιατί ήμουν στην πρώτη γραμμή, και απέναντί μου έρχονταν τα ΜΑΤ. Ξέρεις τι έκαναν: χτυπούσαν με τα γκλομπς, τις ασπίδες τους και κραύγαζαν άναρθρες κραυγές, πιθανόν και συνθήματα… Πιθανώς για να αναφλεγούν, πιθανώς για να σκοτωθεί εκείνη τη στιγμή και η τελευταία σπίθα ανθρώπινης λογικής και αυτοελέγχου που υπάρχει στο μυαλό τους.» Ύστερα από όσα σας ανέφερα μπορώ να προχωρήσω σε ένα πρώτο αίτημα: διαλύστε τα ΜΑΤ. Δεν προσφέρουν ποτέ τίποτα καλό. Έγιναν όργανο ανωμαλίας και βαρβαρότητας. Προχωρήστε σε αυτό που έχετε εξαγγείλει, το ήπιο κλίμα και που βρήκατε ανταπόκριση. Μην το καταστρέφετε. Μα δεν το καταλαβαίνετε λοιπόν; Μα είναι τυχαίο ότι εμείς υπήρξαμε ο στόχος αυτής της φονικής επίθεσης;».

Διαβάστε:
Αφιέρωμα στη πορεία του '80 στην εφημερίδα "Η ΕΠΟΧΗ"
Ρεπορτάζ από τη πορεία