Κατάληψη με φρέντο, βουντού, Ψινάκη και Αλέκα

Tης Μαριλης Mαργωμενου

Δεν είναι η πρώτη φορά. Η αίθουσα «Δημοκρατία» έχει ζήσει πολλές σκηνές σουρεαλισμού από τον Ιανουάριο και μετά: μαυροφορεμένοι χρυσαυγίτες, ναζιστικοί χαιρετισμοί, έριδες, πάθη, μίση... Αλλά τίποτε απ’ αυτά δεν φθάνει τον σουρεαλισμό των τελευταίων δύο εβδομάδων. Με το Δημοτικό Συμβούλιο να συνεδριάζει εξόριστο στην αίθουσα «Los Angeles» (!) κάποιου ξενοδοχείου, στο δημαρχείο λιμνάζει ακόμη το τσουνάμι της... επανάστασης. Σε διαδρόμους και γωνίες, ως απόνερα της λαοθάλασσας, οι συμβασιούχοι καταληψίες έχουν απλωθεί στο καφέ χαλί χαμογελώντας πλατιά σε φωτογράφους, κάμερες και ό, τι άλλο δημοσιογραφικό περάσει από το οπτικό τους πεδίο. Και απολαμβάνουν τη δεύτερη εβδομάδα της μικρής τους επανάστασης.

Oλα ξεκίνησαν την προηγούμενη Δευτέρα, όταν ο πρόεδρος των συμβασιούχων Β. Πολυμερόπουλος μπήκε μπροστά και φωνάζοντας στο κοπάδι «έλα πάμε!» και «για προχωράμε!», οδήγησε τα μιλιούνια των εξεγερμένων στην αίθουσα. «Καμίνη, θυμήσου, θα λήξει η σύμβασή σου», απείλησαν τον δήμαρχο και μετά απλώθηκαν στο καφέ χαλί, σκαρφάλωσαν στα έδρανα, χοροπήδησαν στις καρέκλες, γέμισαν όποιον άλλο χώρο μπορεί ανθρώπινο σώμα να καταλάβει. Δίπλα, αραδιασμένα στη σειρά, κράνη μηχανών πάνω στα δημαρχιακά έδρανα και παραπέρα, άπειροι φρέντο σε παράταξη για να πίνουν οι εξεγερμένοι, τους οποίους εννοείται πως κανείς δεν εμπόδισε να μπουν στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου – και πώς θα μπορούσε, άλλωστε, αφού μεταξύ των λοιπών «προσκεκλημένων» του δήμου ήταν και οι χαριτωμένοι δίμετροι μαυροφόροι του κ. Μιχαλολιάκου, που έμοιαζαν ακόμα πιο παράταιροι από τους επαναστατημένους υπαλλήλους...

Καθώς οι μέρες περνούσαν, οι εξεγερμένοι αποφάσισαν να δώσουν επαναστατικό χρώμα στην αίθουσα. Σε κάποια... σπλάτερ αναλαμπή, σκέφτηκαν να κρεμάσουν στο παράθυρο ένα πάνινο ομοίωμα του δημάρχου απ’ το λαιμό, ενώ φιλοτέχνησαν και τα απαραίτητα πανό με τα χρώματα του πολέμου που ανεμίζουν στην πρόσοψη του δημαρχείου. «Θα κάνουμε μπάνια εδώ» ή «θα φάμε μαγειρίτσα εδώ» ή «θα σουβλίσουμε αρνί εδώ» είναι τα αγαπημένα αστεία των επαναστατημένων, τα οποία, περιέργως, βρίσκουν εξαιρετικά φιλοσοφημένα και οι φίλοι τους όταν έρχονται για επισκέψεις. Κι έτσι, στρώθηκε ο δρόμος για την έλευση την Αλέκας Παπαρήγα. Με μια ντουντούκα την οποία της κρατούσε ένας μουσάτος κύριος, η γραμματέας του ΚΚΕ βροντοφώναξε σε dolby surround πως «άμα θέλεις, λύνονται τα προβλήματα» και «εμείς δεν τα δεχόμαστε αυτά που γίνονται!». Γι’ αυτές τις μάλλον απλοϊκές παρεμβάσεις εισέπραξε χειροκρότημα - σύννεφο, από τους ίδιους ανθρώπους που οκτώ μέρες πριν χειροκροτούσαν εναλλάξ τον Ν. Μιχαλολιάκο και τον Η. Ψινάκη...

Ηταν κι αυτό ένα από τα highlight της κατάληψης. Πρώτη μέρα, και το αίτημα των καταληψιών να μη συζητηθεί ο προγραμματισμός προσλήψεων νέου προσωπικού με συμβάσεις ορισμένου χρόνου για κάποιον περίεργο λόγο ξεσήκωσε τον Ηλία Ψινάκη, που εδώ και τρεις μήνες δεν έχει μιλήσει στο Δημοτικό Συμβούλιο. «Καλωσήρθατε, αλλά αργήσατε!», υποδέχθηκε ενθουσιωδώς το επαναστατημένο τσούρμο. «Οπως άργησα κι εγώ να ξυπνήσω! Μου πήρε ενενήντα μέρες για να καταλάβω ότι δεν προχωράει τίποτα», κατέληξε εορταστικά ο κ. Ψινάκης και η αλλόκοτη αυτή τοποθέτηση προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό στο ακροατήριο: οι συμβασιούχοι για τρία λεπτά φώναζαν «Ηλία, γερά, πάρ’ τους τα μυαλά» και «Εσένα θέλουμε», προς μεγάλη ευτυχία του κ. Ψινάκη, που τίναξε τη γροθιά του στον αέρα καθώς το μεταξωτό μαντίλι στο τσεπάκι του έμοιαζε πιο εορταστικό από ποτέ.

Βέβαια, όπως αποδείχθηκε, οι συμβασιούχοι δεν ήταν και το πιο δύσκολο κοινό. Λίγο αργότερα, θα χειροκροτούσαν και τον Ν. Μιχαλολιάκο, που τίναξε κι εκείνος το χέρι στον αέρα (αλλά με κομπολόι στη γροθιά) για να τους συντρέξει στον δίκαιο αγώνα τους... Αλλο αν οι δίμετροι μαυροφόροι κόντεψαν πέντε λεπτά πριν να δείρουν τον πρόεδρο των συμβασιούχων γιατί πήγε ν’ ακουμπήσει το μικρόφωνο και νόμισαν πως δεν αφήνει τον κ. Μιχαλολιάκο να μιλήσει. Φυσικά, στο πρώτο «άσ’ το κάτω, ρε!» ο άνθρωπος λούφαξε...

Πηγη: Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ