Ο πόνος μπρος στα κάλλη

Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΔΑΣΗ

Δε θα 'ρθει κανένας

ας τον αγάπησες τούτον τον τόπο

κρατώντας μια τύχη δίχως τύχη καμμιά.

Πάνος Κυπαρίσσης, «Η σιωπή των κήπων», Νέο Επίπεδο, 23-24 (1996)

Η πραγματική οικονομία, σύντροφοι, αυτή αφορά την κοινωνία, όλα τα υπόλοιπα αναφέρονται σε ποσοτικά μεγέθη διαφόρων δεικτών, η ανάδειξη των οποίων ικανοποιεί μέχρι έρωτος τους οπαδούς της νεοκλασικής θεωρίας. Δεν απαιτείται να είναι κανείς μαρξιστής για να προτάξει την κοινωνία των πολιτών, συνεπώς και να ερμηνεύσει τον τρόπο που η λειτουργία της αγοράς καθορίζει την καθημερινότητα των πολιτών.

ΚΙ ΕΔΩ αποτυγχάνετε πλήρως. Δεν σας διασώζουν ούτε η μείωση του ελλείμματος ούτε η διαφήμιση του Ολι Ρεν για την εξέλιξη των δημοσιονομικών μεγεθών ούτε η θεραπεία ορισμένων, πρόδηλα υπερβολικών, απολαβών ή συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των απασχολουμένων (τα οποία άλλωστε εσείς παλαιότερα απλόχερα παραχωρούσατε). Προτάξατε την ικανοποίηση των απαιτήσεων του ΔΝΤ και των χρηματοδοτικών εταίρων της Ε.Ε., χωρίς να επιμείνετε για την οποιαδήποτε ορθολογικοποίηση των μέτρων. Κι όμως οι επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία ήταν αναμενόμενες. Εκπληκτική η φράση του Μ. Δρεττάκη στην «Κυριακάτικη Αυγή»: «Η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απέθανε».

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ συρρίκνωση της επιχειρηματικότητας και της κατανάλωσης και η συνακόλουθη διόγκωση της ανεργίας και της χρέωσης των νοικοκυριών συνιστούν τα κύρια συμβάντα του τελευταίου 8μήνου. Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, αυτές που συμβόλιζαν τον παραδοσιακό χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας, εξαφανίζονται καθημερινά. Οι μεγάλες εταιρείες αγκομαχούν προσδοκώντας την τραπεζική συνδρομή. Η υποκατανάλωση εμφανίζεται ως το εύλογο σύμπτωμα της δημοσιονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Παρά τις προκλητικές πινακίδες των καταστημάτων που προβάλλουν τις μειωμένες τιμές των εμπορευμάτων, οι πελάτες επιδεικνύουν εντυπωσιακή αδυναμία να ανταποκριθούν στις Σειρήνες.

Η ΑΝΕΡΓΙΑ του εργατικού δυναμικού κινείται στα υψηλότερα μεγέθη ανάμεσα στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και έπεται το φθινόπωρο με την έλευση των νέων μέτρων και τη δεδομένη μείωση της οικονομικής δραστηριότητας στις τουριστικές περιοχές. Η υπερχρέωση είναι φυσικό καταφύγιο. Κι εφόσον οι τράπεζες απέχουν από τη δανειοδότηση των φτωχών ανθρώπων, τον ρόλο τους ανέλαβαν συγγενείς, πατεράδες, παππούδες και φίλοι, οι εσαεί συμπαραστάτες των ναυαγών της πραγματικής οικονομίας. Είναι αυτός ο κοινωνικός ιστός που αντανακλάται στις παραδοσιακές κοινωνίες, που έρχεται να παίξει τον ρόλο του διασώστη. Η αμνησία δεν συνιστά φάρμακο. Οι παραισθήσεις τείνουν να καταστούν μόνιμες. Η μέριμνα για τους ανθρώπους και την επιβίωσή τους δεν μπορεί να είναι ευχή. Το πλοίο βουλιάζει. Χρειάζεται αλλαγή πορείας.

kardasis@econ.soc.uo

Πηγή: Εφημερίδα Ελευθεροτυπία