Πλημμύρισε από κόσμο που διαδήλωσε την αντίθεσή του στα νέα μέτρα Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ η Αθήνα, στις ξεχωριστές συγκεντρώσεις που έγιναν. Το ΠΑΜΕ ήταν στο Σύνταγμα και μετά πήγε για την Αμερικάνικη Πρεσβεία ενώ τα ΜΑΤ έκλεισαν τη Βασιλίσσης Σοφίας για να μην μπορέσουν να πάνε ούτε μέχρι τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι υπόλοιποι διαδηλωτές .Η ΓΣΕΕ με την ΑΔΕΔΥ κάνανε συναυλία στην Κλαυθμώνος με τον Λάκη Χαλκιά και τα Κίτρινα Ποδήλατα, με τα ΜΑΤ να προστατεύουν την εξέδρα, η οποία διακόπηκε
όταν έφτανε εκεί το -μόνιμα ανύπαρκτο για τα ΜΜΕ- μπλοκ των πρωτοβάθμιων σωματείων και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς . Στην Κλαυθμώνος βρέθηκε και η Αυτόνομη Παρέμβαση μαζί με συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ που προσυγκεντρώθηκαν μεν στο Μουσείο αλλά έφυγαν κατά τις 11 και κάτι για να στηρίξουν για άλλη μια φορά έμπρακτα ΓΣΕΕ & ΑΔΕΔΥ .
Ο αντιεξουσιαστικός/αναρχικός χώρος ξεκινώντας από το Μουσειο και κάποια πρωτοβάθμια σωματεία (ΣΒΕΟΔ, Σερβιτόροι-Μάγειροι) κλπ από τη Βικτώρια ακολούθησαν .
Κάθε μέρα απεργία!
* Ενέδρευε στο περίπτερο και πετάχτηκε για να καρφωθεί στο μάτι σαν ρινίδι τόρνου αποφασισμένο να γκαβώσει: «Οδυνηρό τέλος στη ζωή με δανεικά». Ήταν τίτλος κυριακάτικης «θεσμικής» εφημερίδας, ερμηνευτικός, σαν να λέμε, του υπερηφάνως ζητιάνικου διαγγέλματος που εξαπολύθηκε από το Καστελλόριζο για να εγγυηθεί τις πιο μαζικές απολύσεις, την πιο τερατώδη ανεργία, την πιο άγρια αφαίμαξη: τη λαϊκή εξαθλίωση.
Για την ανάγκη της η αστική τάξη της Ελλάδας έχει βέβαια φτιάξει πολλά κόμματα, μα από τον συγκεκριμένο τίτλο τής αστικής φυλλάδας έλειπε μόνο ένα... κόμμα. Όχι, ο δίχως στίξη τίτλος δεν εννοούσε ότι τελειώνει η ανθρώπινη ζωή των εργαζομένων, των συνταξιούχων και της νεολαίας στην Ελλάδα επειδή η αστική της τάξη νταραβερίζεται με το κακό συναπάντημα της ΕΕ και του ΔΝΤ, αλλά ότι τερματίζεται η ελέω σπλαχνικών τραπεζικών πιστώσεων... καλοπέραση του λαού, ο σπάταλος, άσωτος, χλιδάτος και με ξένα κόλλυβα βίος μας! Τέτοιο κώμα για πούλημα, τέτοια προκλητικά φτηνή χειραγώγηση.
Λίγες ώρες αργότερα ο Παπανδρέου, μιλώντας στους βουλευτές του, βάφτιζε τα κεκτημένα δικαιώματα «προνόμια των λίγων και ισχυρών» και καλούσε (τον λαό, παρακαλώ) σε «αντίσταση στην ανομία». Όχι, δεν εννοούσε ότι το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο θέλει κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και ορίων απολύσεων, δηλαδή κατάργηση νόμων, αλλά ότι πλέον, στην επικείμενη απόλυτη δικτατορία της καπιταλιστικής ευνομίας, νόμος θα είναι απροκάλυπτα το δίκιο του ληστή και του κακούργου, ότι δικαιώματα θα έχουν αποκλειστικά ο κεφαλαιοκράτης, ο τραπεζίτης και ο ιμπεριαλιστής. Και ότι εμείς, το εργατικό πόπολο, «πατριωτικά» σκεπτόμενοι, οφείλουμε να κάτσουμε ήσυχοι για να μας σφαγιάσουν με την άνεσή τους σαν να είμαστε ηλίθιοι. Τέτοια προπέτεια, τέτοια δεινότητα στην ξετσιπωσιά.
* Όλα ανάποδα, λοιπόν, θέλοντας να ξεμπερδέψουν διαπαντός με κάθε αντίσταση στην ανομία τους, για να κρεμάσουν ανάποδα και άλλους λαούς ξεκινώντας από τον λαό μας. Για να αλυσοδέσουν σκλάβο στη γαλέρα τους τον ταξικό εχθρό τους. Όλα ανάποδα, το άσπρο μαύρο, για να τη βγάλουν καθαρή. Και οι ξένοι πάτρωνες και το ελλαδικό πολιτικό προσωπικό. Αλλά τέτοιες τούμπες, μπλόφες και πρεμούρες φανερώνουν και τον φόβο τους. Ότι άτρωτοι δεν είναι μπροστά στους λαούς.
Την ώρα τής γραφής αυτού του σημειώματος παρουσιαζόταν από τον Παπανδρέου, την Ευρωτράπεζα και το ΔΝΤ σαν άμεση ανάγκη η λήψη των αποφάσεων για την ενεργοποίηση του μηχανισμού καρατόμησής μας. Είχαν προηγηθεί οι εξευτελιστικές εκτιμήσεις των διεθνών τοκογλύφων για τα ομόλογα, έτσι τα λεγόμενα σπρεντ απογειώνονταν. Και αποδεικνυόταν πάλι ότι το ένα εγκληματικό χέρι πάντα απλώνεται για να βοηθήσει το άλλο όμοιό του, ώστε να γίνεται συντονισμένα η βρομοδουλειά.
* Την 1η Μάη οι εργαζόμενοι θα πλημμυρίσουμε τους απεργιακούς δρόμους. Στον νου μας θα έχουμε μόνο την ανατροπή όλων των αντιλαϊκών μέτρων που τα παρουσιάζουν σαν τη σωτηρία μας. Μόνιμο καθήκον μας να βάλουμε την καθημερινή ταξική μας απάντηση.
Να κάνουμε Πρωτομαγιά την κάθε μέρα!
Από την "Προλεταριακή Σημαία"
No comments:
Post a Comment