Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ Φωτ.: Π. ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣΗ θερμαντική αλοιφή για τους μυϊκούς πόνους σε κάποιο ραφάκι του στούντιο ήταν άθικτη. Μπορεί τα βασικά μέλη τών Socrates να έχουν πατήσει τα εξήντα αλλά μοιάζουν πιο alive από ποτέ. «Είναι και γιατί βγάζουμε τον καινούριο μας δίσκο» λένε ταυτόχρονα, σαν συνεννοημένοι, ο Γιάννης Σπάθας και ο Αντώνης Τουρκογιώργης. Νέο άλμπουμ 30 χρόνια μετά; «Μέχρι τον Σεπτέμβριο θα το έχουμε κυκλοφορήσει. Περνάμε πολλές ώρες καθημερινά στο στούντιο».
Βρισκόμαστε σ' ένα ημιυπόγειο στη Νέα Φιλαδέλφεια γεμάτο με ντραμς, κονσόλες, πολλές κιθάρες και μπάσα. Ωμό ροκ και μπλουζ ξεχύνεται από τα ηχεία. «Θα είμαστε πάλι τρίο, όπως πρέπει να είναι ένα σωστό ροκ συγκρότημα. Στα ντραμς θα βρίσκεται ο Μάκης Γιούλης». Πιθανόν το άλμπουμ να έχει τον τίτλο «Νεραντού», μία παραλία στους Παξούς όπου περνούν τις καλοκαιρινές τους διακοπές.
Τότε και τώρα
Ακούμε το «Life Goes On» και μετά το «Prisoners», καθώς ο Τουρκογιώργης ρυθμίζει τον ήχο στην κονσόλα. «Εκείνα τα χρόνια υπήρχε μία δυσφορία από κάποιους επειδή τραγουδούσαμε στα αγγλικά. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος έλεγε πως είμαστε βαλτοί από τη CIA. Λες και μπορείς να πεις μπλουζ με ελληνικό στίχο, λες και μπορούσαμε στα 21 μας να έχουμε συμβόλαιο με τους Αμερικάνους. Μία παρέα ήμασταν: ο Μπονάτσος, ο Τουρνάς, τα Μπουρμπούλια, οι Πελόμα Μποκιού, ο Πουλίκας. Είχαμε ρεύμα και όλοι ήταν εναντίον μας. Από το ΚΚΕ μέχρι και τους τραγουδοποιούς της εποχής. Ισως γιατί παίρναμε ένα κομμάτι από την πίτα. Εκείνο που μας στενοχώρησε ήταν ότι μόλις το 2006 προσκληθήκαμε στο φεστιβάλ της ΚΝΕ, ενώ αντιθέτως από το 1979 είχαμε εμφανιστεί μετά τον Μάνο Χατζιδάκι στο φεστιβάλ του Ρήγα. Νιώσαμε επίσης μία στενοχώρια τότε, διότι ο Διονύσης Σαββόπουλος, από τους αγαπημένους μας τραγουδοποιούς, ήταν αρνητικός απέναντι σε εμάς και σε όλο το κύμα της ροκ. Ηθελε να τον αναφέρουμε πάντα, ενώ εκείνος δεν το έκανε ποτέ. Στις συνεντεύξεις του έλεγε πως μαϊμουδίζουμε. Τότε, βέβαια, άκουγαν όλοι ροκ. Ο Λαλιώτης, ο Βουλγαράκης, ο Λοβέρδος. Ούτε οι ίδιοι θα πίστευαν την μετέπειτα εξέλιξή τους. Και δεν το λέμε αρνητικά. Αλήθεια, δεν βλέπετε πώς κατάντησε ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, ο ηγέτης του γαλλικού Μάη;»
Οι Socrates είναι από τους λιγοστούς έλληνες καλλιτέχνες που γνώρισαν, επιτυχία στο εξωτερικό. «Και η Αρβανιτάκη μπορεί να κάνει διεθνή καριέρα» πιστεύει ο Σπάθας. «Εχει το στιλ, είναι ο τρόπος που εκφέρει τη λαϊκή κλίμακα. Ενώ η Αλεξίου δεν μπορεί. Ούτε ο Νταλάρας. Και οι παραδοσιακοί μουσικοί είναι ικανοί να παίξουν έξω».
Οσο για τις δικές τους συναντήσεις με διαφορετικούς ομοτέχνους τους, ξεχωρίζουν τις συνεργασίες με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζιδάκι. «Μας εντυπωσίαζε», συμφωνούν και οι δυο μιλώντας για τον πρώτο. «Ηταν ένα βήμα μπροστά για το λαϊκό τραγούδι. Θυμάμαι μια φορά, κάποιο λάιβ μας στα Χανιά, όταν παίζαμε τους ασίκικους σκοπούς. Δύσκολοι ρυθμοί. Ενώ ξεκινάμε ένα τραγούδι, κάνει λάθος ένας, πάμε πάλι από την αρχή. Μετά έκανε κάποιο λάθος ένας δεύτερος κ.ο.κ. Πέντε φορές προσπαθήσαμε και τίποτε. Μέχρι που ο Μίκης έβαλε τον Τουρκογιώργη να το παίξει μόνος του στο μπάσο για να δείξει στον κόσμο πόσο δύσκολο ήταν.
»Αρχές της δεκαετίας του '80 μας κάλεσε και ο Χατζιδάκις για τη "Σκοτεινή Μητέρα" με τη Μαρία Φαραντούρη. "Είστε πολύ ευγενικά παιδιά αν και η μουσική σας δεν είναι στο στυλ μου" μας είπε. Του άρεσε η μελωδία μας, οι μπλουζ βάσεις των τραγουδιών μας. Περάσαμε θαύμα μαζί».
Ακούγοντας στο στούντιο τα καινούρια τους τραγούδια, τη βγάλαμε με καφέδες και νερό. Ούτε ένα ποτό. Υγιεινή ζωή; Γελούν. «Ξέρεις τι ναρκωτικά πήραμε τότε; Δεν καήκαμε όμως. Είναι παραμύθι ότι παίζεις καλά όταν είσαι φτιαγμένος», λέει ο Τουρκογιώργης. Υπερθεματίζει και ο Γ. Σπάθας: «Μια φορά που είχα πάρει διάφορα και έπαιζα με την κιθάρα μου, μείναμε και το ηχογραφήσαμε επίτηδες. Μόλις το άκουσα την επόμενη ημέρα, ανατρίχιασα».
- Πώς βλέπετε την κατάσταση σήμερα;
«Είναι τρομακτικό να βλέπεις να μειώνουν τη σύνταξη ενός 80χρονου συνταξιούχου που του έχουν ήδη πιει το αίμα. Χάθηκε η μπάλα πλέον. Αυτοί που έχουν λεφτά φοβούνται μην τα χάσουν κι εκείνοι που δεν έχουν, δυσκολεύονται ακόμα περισότερο. Το χειρότερο είναι η ανεργία. Νιώθεις πως δεν σε έχει κανένας ανάγκη».
- Και η κυβέρνηση;
«Δεν έχουμε βγάλει ακόμα συμπέρασμα αν είναι καλή ή όχι. Μας κάνει εντύπωση ωστόσο πως δεν έχει πέσει ακόμα πολύ ξύλο με τέτοιου είδους εξαγγελίες. Προφανώς ο κόσμος αισθάνεται πως ευθύνεται και αυτός σε ένα ποσοστό για ό,τι συμβαίνει. Μας έκαναν να νιώθουμε όλοι ένοχοι».
- Από την αριστερά μπορούμε να ελπίζουμε;
«Η αριστερά δεν επιθυμεί να κυβερνήσει. Εχουμε πειστεί πως το ΚΚΕ δεν θέλει ποτέ να έρθει στην εξουσία. Και αυτό μας χαλάει. Μακάρι το ΚΚΕ να συμμετείχε στις κυβερνήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, θέλει να κυβερνήσει αλλά δεν μπορεί. Είναι ένα κόμμα με μέλλον ωστόσο. Οσο για την τηλεόραση ακολουθεί το τρίπτυχο "αίμα, σπέρμα, ψέμα"».
Στρωματσάδα και Vangelis
- Θα βγείτε και για συναυλίες;
«Το καλοκαίρι. Εχουμε ανάγκη από λίγη ένταση. Θυμόμαστε ακόμα τις 16 συναυλίες που δώσαμε σε ΚΨΜ στρατοπέδων. Στην πρώτη μας, στον Εβρο, είχαν έρθει και ο δήμαρχος και ο παπάς του χωριού. Στο δεύτερο τραγούδι ο παπάς έφυγε».
- Εχω διαβάσει πως πήρατε πολλά λεφτά όταν υπογράψατε στη Virgin...
«Μας έδωσαν 50 χιλιάδες λίρες. Ομως από τους Socrates δεν βγάλαμε ποτέ χρήματα. Τα μοιράζαμε. Υπήρχε μία ομάδα από πενήντα φαν του γκρουπ, μεταξύ των οποίων και ο Αντώνης Καφετζόπουλος, που διέθεταν ελευθέρας για όλες τις συναυλίες μας. Μετά πηγαίναμε και τα τρώγαμε όλοι μαζί».
- Και όταν συνεργαστήκατε με τον Παπαθανασίου στο Παρίσι;
«Ενα πρωί κοιμόμασταν όλοι μαζί, στρωματσάδα, στο σπίτι του Βαγγέλη. Ξαφνικά με σκουντάει ο Τρανταλίδης, ο ντράμερ μας. "Αντωνάκη ξύπνα, ο Αλέν Ντελόν" λέει. Και όντως. Από πάνω μας στεκόταν ο Αλέν Ντελόν που είχε έρθει καλεσμένος του Βαγγέλη. Εκτοτε, ό,τι κι αν μας έλεγε ο Τρανταλίδης τον πιστεύαμε».
Τότε και τώρα
Ακούμε το «Life Goes On» και μετά το «Prisoners», καθώς ο Τουρκογιώργης ρυθμίζει τον ήχο στην κονσόλα. «Εκείνα τα χρόνια υπήρχε μία δυσφορία από κάποιους επειδή τραγουδούσαμε στα αγγλικά. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος έλεγε πως είμαστε βαλτοί από τη CIA. Λες και μπορείς να πεις μπλουζ με ελληνικό στίχο, λες και μπορούσαμε στα 21 μας να έχουμε συμβόλαιο με τους Αμερικάνους. Μία παρέα ήμασταν: ο Μπονάτσος, ο Τουρνάς, τα Μπουρμπούλια, οι Πελόμα Μποκιού, ο Πουλίκας. Είχαμε ρεύμα και όλοι ήταν εναντίον μας. Από το ΚΚΕ μέχρι και τους τραγουδοποιούς της εποχής. Ισως γιατί παίρναμε ένα κομμάτι από την πίτα. Εκείνο που μας στενοχώρησε ήταν ότι μόλις το 2006 προσκληθήκαμε στο φεστιβάλ της ΚΝΕ, ενώ αντιθέτως από το 1979 είχαμε εμφανιστεί μετά τον Μάνο Χατζιδάκι στο φεστιβάλ του Ρήγα. Νιώσαμε επίσης μία στενοχώρια τότε, διότι ο Διονύσης Σαββόπουλος, από τους αγαπημένους μας τραγουδοποιούς, ήταν αρνητικός απέναντι σε εμάς και σε όλο το κύμα της ροκ. Ηθελε να τον αναφέρουμε πάντα, ενώ εκείνος δεν το έκανε ποτέ. Στις συνεντεύξεις του έλεγε πως μαϊμουδίζουμε. Τότε, βέβαια, άκουγαν όλοι ροκ. Ο Λαλιώτης, ο Βουλγαράκης, ο Λοβέρδος. Ούτε οι ίδιοι θα πίστευαν την μετέπειτα εξέλιξή τους. Και δεν το λέμε αρνητικά. Αλήθεια, δεν βλέπετε πώς κατάντησε ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, ο ηγέτης του γαλλικού Μάη;»
Οι Socrates είναι από τους λιγοστούς έλληνες καλλιτέχνες που γνώρισαν, επιτυχία στο εξωτερικό. «Και η Αρβανιτάκη μπορεί να κάνει διεθνή καριέρα» πιστεύει ο Σπάθας. «Εχει το στιλ, είναι ο τρόπος που εκφέρει τη λαϊκή κλίμακα. Ενώ η Αλεξίου δεν μπορεί. Ούτε ο Νταλάρας. Και οι παραδοσιακοί μουσικοί είναι ικανοί να παίξουν έξω».
Οσο για τις δικές τους συναντήσεις με διαφορετικούς ομοτέχνους τους, ξεχωρίζουν τις συνεργασίες με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζιδάκι. «Μας εντυπωσίαζε», συμφωνούν και οι δυο μιλώντας για τον πρώτο. «Ηταν ένα βήμα μπροστά για το λαϊκό τραγούδι. Θυμάμαι μια φορά, κάποιο λάιβ μας στα Χανιά, όταν παίζαμε τους ασίκικους σκοπούς. Δύσκολοι ρυθμοί. Ενώ ξεκινάμε ένα τραγούδι, κάνει λάθος ένας, πάμε πάλι από την αρχή. Μετά έκανε κάποιο λάθος ένας δεύτερος κ.ο.κ. Πέντε φορές προσπαθήσαμε και τίποτε. Μέχρι που ο Μίκης έβαλε τον Τουρκογιώργη να το παίξει μόνος του στο μπάσο για να δείξει στον κόσμο πόσο δύσκολο ήταν.
»Αρχές της δεκαετίας του '80 μας κάλεσε και ο Χατζιδάκις για τη "Σκοτεινή Μητέρα" με τη Μαρία Φαραντούρη. "Είστε πολύ ευγενικά παιδιά αν και η μουσική σας δεν είναι στο στυλ μου" μας είπε. Του άρεσε η μελωδία μας, οι μπλουζ βάσεις των τραγουδιών μας. Περάσαμε θαύμα μαζί».
Ακούγοντας στο στούντιο τα καινούρια τους τραγούδια, τη βγάλαμε με καφέδες και νερό. Ούτε ένα ποτό. Υγιεινή ζωή; Γελούν. «Ξέρεις τι ναρκωτικά πήραμε τότε; Δεν καήκαμε όμως. Είναι παραμύθι ότι παίζεις καλά όταν είσαι φτιαγμένος», λέει ο Τουρκογιώργης. Υπερθεματίζει και ο Γ. Σπάθας: «Μια φορά που είχα πάρει διάφορα και έπαιζα με την κιθάρα μου, μείναμε και το ηχογραφήσαμε επίτηδες. Μόλις το άκουσα την επόμενη ημέρα, ανατρίχιασα».
- Πώς βλέπετε την κατάσταση σήμερα;
«Είναι τρομακτικό να βλέπεις να μειώνουν τη σύνταξη ενός 80χρονου συνταξιούχου που του έχουν ήδη πιει το αίμα. Χάθηκε η μπάλα πλέον. Αυτοί που έχουν λεφτά φοβούνται μην τα χάσουν κι εκείνοι που δεν έχουν, δυσκολεύονται ακόμα περισότερο. Το χειρότερο είναι η ανεργία. Νιώθεις πως δεν σε έχει κανένας ανάγκη».
- Και η κυβέρνηση;
«Δεν έχουμε βγάλει ακόμα συμπέρασμα αν είναι καλή ή όχι. Μας κάνει εντύπωση ωστόσο πως δεν έχει πέσει ακόμα πολύ ξύλο με τέτοιου είδους εξαγγελίες. Προφανώς ο κόσμος αισθάνεται πως ευθύνεται και αυτός σε ένα ποσοστό για ό,τι συμβαίνει. Μας έκαναν να νιώθουμε όλοι ένοχοι».
- Από την αριστερά μπορούμε να ελπίζουμε;
«Η αριστερά δεν επιθυμεί να κυβερνήσει. Εχουμε πειστεί πως το ΚΚΕ δεν θέλει ποτέ να έρθει στην εξουσία. Και αυτό μας χαλάει. Μακάρι το ΚΚΕ να συμμετείχε στις κυβερνήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, θέλει να κυβερνήσει αλλά δεν μπορεί. Είναι ένα κόμμα με μέλλον ωστόσο. Οσο για την τηλεόραση ακολουθεί το τρίπτυχο "αίμα, σπέρμα, ψέμα"».
Στρωματσάδα και Vangelis
- Θα βγείτε και για συναυλίες;
«Το καλοκαίρι. Εχουμε ανάγκη από λίγη ένταση. Θυμόμαστε ακόμα τις 16 συναυλίες που δώσαμε σε ΚΨΜ στρατοπέδων. Στην πρώτη μας, στον Εβρο, είχαν έρθει και ο δήμαρχος και ο παπάς του χωριού. Στο δεύτερο τραγούδι ο παπάς έφυγε».
- Εχω διαβάσει πως πήρατε πολλά λεφτά όταν υπογράψατε στη Virgin...
«Μας έδωσαν 50 χιλιάδες λίρες. Ομως από τους Socrates δεν βγάλαμε ποτέ χρήματα. Τα μοιράζαμε. Υπήρχε μία ομάδα από πενήντα φαν του γκρουπ, μεταξύ των οποίων και ο Αντώνης Καφετζόπουλος, που διέθεταν ελευθέρας για όλες τις συναυλίες μας. Μετά πηγαίναμε και τα τρώγαμε όλοι μαζί».
- Και όταν συνεργαστήκατε με τον Παπαθανασίου στο Παρίσι;
«Ενα πρωί κοιμόμασταν όλοι μαζί, στρωματσάδα, στο σπίτι του Βαγγέλη. Ξαφνικά με σκουντάει ο Τρανταλίδης, ο ντράμερ μας. "Αντωνάκη ξύπνα, ο Αλέν Ντελόν" λέει. Και όντως. Από πάνω μας στεκόταν ο Αλέν Ντελόν που είχε έρθει καλεσμένος του Βαγγέλη. Εκτοτε, ό,τι κι αν μας έλεγε ο Τρανταλίδης τον πιστεύαμε».
No comments:
Post a Comment