Πίσω στις μέρες τού πανκ

Του Δημήτρη Αναστασόπουλου

Μια χούφτα σύντομα, τραγούδια γεμάτα θόρυβο και έναν επιθετικό πανκ ρυθμό. Το «Moonshine», φόρος τιμής στην ψυχεδέλεια, ανοίγει τον δίσκο. Το «Wake Up The Nation» παρά τον πολιτικό τίτλο κρύβει την απέχθεια του Γουέλερ για τις νέες τεχνολογίες. Μια χούφτα σύντομα, τραγούδια γεμάτα θόρυβο και έναν επιθετικό πανκ ρυθμό. Το «Moonshine», φόρος τιμής στην ψυχεδέλεια, ανοίγει τον δίσκο. Το «Wake Up The Nation» παρά τον πολιτικό τίτλο κρύβει την απέχθεια του Γουέλερ για τις νέες τεχνολογίες. Το πραγματικά πολιτικό τραγούδι είναι το «Find the Torch Burn the Plans», όπου ο Γουέλερ τσακίζει με τους στίχους του τούς πολιτικούς της Βρετανίας. Οπως και το «7+3 Is the Strikers Name», όπου ο Γουέλερ θυμίζει ότι τίποτε δεν άλλαξε στη βρετανική κοινωνία από τα χρόνια του πανκ, ενώ ο Κέβιν Σιλντς των My Bloody Valentine σκορπίζει θανατηφόρους κεραυνούς με την κιθάρα του.

Στα πενήντα δύο του χρόνια, επιζήσας των άγριων καιρών, ο Πολ Γουέλερ επιστρέφει στις μέρες των Jam. Αν αυτός ο δίσκος μουσικά αντλεί από όλη την πορεία του το επίφοβο ροκ των Jam, τη σόουλ και την τζαζ των Style Council και τους πειραματισμούς των προσωπικών του δίσκων, θεματικά μοιάζει να επιστρέφει στο 1977. Στην εποχή που κάποιοι βέβηλοι εικονοκλάστες κατάφεραν να ανατρέψουν την πορεία της σύγχρονης μουσικής.

Το «Wake Up The Nation» είναι ο εικοστός πέμπτος δίσκος του. Ο Τύπος τον αποκαλεί εθνικό θησαυρό και στα βρετανικά μουσικά blogs τον συγκρίνουν με τον Μπομπ Ντίλαν. Αλλά ο Γουέλερ δεν νιώθει τόσο θρυλικός. «Από τότε που μπήκα στη μουσική σκηνή με τους Jam, έλεγα, θα κάνω αυτό που θέλω, χωρίς να με ενδιαφέρουν οι συνέπειες» λέει στις συνεντεύξεις του. Τρεις δεκαετίες μετά, δεν έχει υποχωρήσει ούτε βήμα από αυτήν τη στάση.

«Ο λαός της Βρετανίας είναι ανοιχτόμυαλος και διορατικός» εξηγεί. «Οι πολιτικοί και η βασιλική οικογένεια, που βρίσκεται στην κορυφή αυτού του τρομακτικού σάπιου σωρού, είναι που επιμένουν να κινούνται σε λάθος κατεύθυνση». Σε όλο αυτό το θλιβερό θέατρο επιτίθεται ο Γουέλερ.

«Ο κόσμος λέει ότι αν είσαι οργισμένος πενηντάρης» συνεχίζει, «είσαι ένας γερο-γκρινιάρης. Που σημαίνει ότι πρέπει να αποδέχομαι τα πάντα επειδή έζησα πενήντα χρονια. Λάθος, αν δεν αποδέχεσαι το σύστημα, παλεύεις εναντίον του, χωρίς να έχει σημασία η ηλικία». Οπότε ο Γουέλερ πήρε την κιθάρα του, έγραψε μερικά αγχωτικά και βίαια τραγούδια ανακατεμένα με μελωδικές μπαλάντες και μια ελεγεία για τον θάνατο του πατέρα του και κυκλοφόρησε ένα δίσκο.

Το «Wake Up The Nation» είναι η κατάθεση ενός πενηντάρη που συνοψίζει με μια επιθετική γλώσσα και με ροκ εν ρολ θόρυβο τους καιρούς του. Και είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους του.

* www.myspace.com/paulweller

Πηγή: Ελευθεροτυπία