Στη μάχη κατά του ρατσισμού

"Ο Μοχάμεντ Άλι υποχρέωσε την αμερικανική κοινωνία να αναρωτηθεί για τον ρατσισμό κατά των μαύρων, μετέτρεψε την προβολή του στα ΜΜΕ σε πολιτική δύναμη. Αν η διασημότητα έχει ένα νόημα, είναι ακριβώς αυτό», λέει ο Λιλιάν Τουράμ. Σχεδόν ενάμιση χρόνο αφότου εγκατέλειψε τα γήπεδα, ο πιο διανοούμενος από τους Γάλλους ποδοσφαιριστές έγραψε ένα βιβλίο ιστορίας με τίτλο «Τα μαύρα αστέρια μου», στο οποίο αφηγείται πρώτα τη δική του ιστορία. Γεννημένος στη Γουαδελούπη, έφτασε στη Γαλλία σε ηλικία 9 ετών, μεγαλωμένος χωρίς πατέρα- αλλά με μια εξαιρετική μητέρα- και χωρίς κανένας να του έχει μιλήσει για τα επιτεύγματα των μαύρων. Όλες οι αναφορές του ήταν από τον κόσμο των λευκών. Σήμερα χρησιμοποιεί τη διασημότητά του για να γνωρίσει στους λευκούς τους μαύρους ήρωές του.

Ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζύ του ζήτησε στα τέλη του 2008 να γίνει υπουργός του. «Δεν μπορούσα παρά να αρνηθώ», λέει σήμερα ο Τουράμ στο «Νουβέλ Ομπσερβατέρ». «Ήδη από την πρώτη μας συνάντηση το 2005 είχα αντιληφθεί πως τα οράματά μας για τον κόσμο είναι διαμετρικά αντίθετα...». Για τον πρώην ποδοσφαιριστή, «η (γαλλική) κυβέρνηση έχει επιλέξει να δημιουργήσει αποδιοπομπαίους τράγους, τους μετανάστες και τους μουσουλμάνους, για να μη σκέφτεται ο πληθυσμός τα αληθινά προβλήματα, που είναι η ανεργία, η οικονομική κρίση και οι κοινωνικές αδικίες».

Ο 38χρονος Τουράμ έπαιξε στην Πάρμα, τη Γιουβέντους και την Μπαρτσελόνα, έγινε 142 φορές διεθνής και πρωταθλητής κόσμου με την Εθνική Γαλλίας. «Σε γήπεδα μού έκαναν την κραυγή του πιθήκου» λέει. «Τέτοιες συμπεριφορές υπάρχουν επειδή επιστήμονες υποστήριξαν κάποτε ότι ο Μαύρος είναι ο κρίκος που λείπει από τον πίθηκο ώς τον άνθρωπο... Τέτοια πράγματα παραμένουν στο συλλογικό ασυνείδητο. Ο ρατσισμός ξυπνάει τόσο εύκολα επειδή είναι το προϊόν μιας ιστορίας που δυστυχώς δεν έχει ακόμη αποδομηθεί. Η απο-αποικιοποίηση έγινε πριν από μόλις 50 χρόνια».

Στο βιβλίο του, που έχει υπότιτλο «Από τη Λούσυ στον Μπαράκ Ομπάμα», ο Τουράμ «εκπαιδεύει» τον αναγνώστη ξεκινώντας από τον κοινό πρόγονο όλων των ανθρώπων, τη Λούσυ, και προχωρώντας σε 35 μαύρες προσωπικότητες- από τον φαραώ Ταχάρκα ώς τον Φρέντερικ Ντάγκλας, πρώτο μαύρο υποψήφιο για την αμερικανική προεδρία, τον Φραντς Φανόν, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, την Ρόζα Παρκς, τον Μοχάμεντ Άλι. «Το διασκεδαστικό», λέει, «είναι πως για τη μητέρα μου η εκλογή του Ομπάμα ήταν απίστευτη, της κατηγορίας του αδύνατου, ενώ για τα παιδιά μου το απίστευτο ήταν ότι δεν είχε υπάρξει προηγουμένως ένας μαύρος Αμερικανός πρόεδρος. Ιδού η αλλαγή». Όμως δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε στη μάχη κατά του ρατσισμού, προσθέτει και επικαλείται μια ρήση του Αϊνστάιν: «Ο κόσμος είναι επικίνδυνος για να ζεις σ΄ αυτόν, όχι εξαιτίας εκείνων που κάνουν κακό, αλλά εξαιτίας εκείνων που τους βλέπουν και τους αφήνουν».

Πηγή: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ