Συνασπισμός εκτός ορίων

Δεν έμαθε τίποτε από το κακό εκλογικό αποτέλεσμα

Της Βάσως Κιντή

O ΣΥΡΙΖΑ πήρε στις ευρωεκλογές 4,7%. Το γεγονός αυτό κατεγράφη ως ήττα στον δημόσιο χώρο. Όσοι αμφισβητούν τη συγκεκριμένη ερμηνεία, π.χ. ορισμένοι από την πλειοψηφία του ΣΥΝ, δεν έχουν καταφέρει να σχηματίσουν μιαν άλλη εικόνα. Μάλιστα, όσα ακολούθησαν, κυρίως με τις ακροβατικές παλινωδίες του Α. Αλαβάνου, παγίωσαν την ερμηνεία της ήττας- αλλά και την ίδια την ήτταστο εκλογικό σώμα. Τι κάνει ο ΣΥΝ για την ήττα αυτή; Πρώτον, απέκρουσε τις εκκλήσεις της Ανανεωτικής Πτέρυγας για αλλαγή πολιτικής, αφού απέδωσε την υποχώρηση των ποσοστών του στην ίδια την Πτέρυγα, στις ευρωπαϊκές τάσεις, στην κρίση του πολιτικού συστήματος, στην αποχή, στην κοινωνία, στον δικομματισμό, σε οργανωτικές αδυναμίες, στις επιθέσεις που δέχθηκε. Το πρόγραμμά τους, ισχυρίζονται ο πρόεδρος και ο νέος γραμματέας του ΣΥΝ, είναι εξαιρετικό, μόνο που δεν προβλήθηκε αρκετά ώστε να πείσει. Το δεύτερο που έκαναν στον ΣΥΝ ήταν να αφοσιωθούν, και να αναλωθούν, σε εσωκομματικές διεργασίες που έφεραν στην επιφάνεια όψεις της Αριστεράς που θα ήθελε κανείς να ξεχάσει: μηχανισμούς, φραξιονισμούς, προσωπικές στρατηγικές και συντροφικά χτυπήματα. Επιπλέον, εφόσον δεν θέτουν ζήτημα αλλαγής πολιτικής, δρομολογούν, εκ των πραγμάτων, εκόντες άκοντες, μαζί με τους πιο δραστήριους συμμάχους τους, την οργανωτική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, σπεύδοντας, πάντως να διευκρινίσουν με κάθε ευκαιρία ότι δεν συγκροτούν ενιαίο κόμμα. Εν μέρει, η διευκρίνιση αυτή είναι προσχηματική: στάχτη στα μάτια για να μην αντιδρούν οι ανανεωτές που έχουν προβάλει κατηγορηματική αντίρρηση σε μια τέτοια εξέλιξη.

Είναι, όμως, και ειλικρινής, κυρίως εκ μέρους των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν και την πίτα ακέραιη και τον σκύλο χορτάτο: από τη μια επιζητούν την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του Συνασπισμού και από την άλλη δεν θέλουν να δουν τα παγιωμένα προνόμιά τους να χάνονται στις νέες ισορροπίες ενός ενιαίου φορέα. Κατά τα άλλα, ο Α. Αλαβάνος έκανε ένα νεύμα αναγνώρισης προς την Ανανεωτική Πτέρυγα: «Δώσε μας τις προτάσεις σου, δώσε μας τις μεταρρυθμίσεις σου», είπε, υποθέτω για να πεταχτούν λοιδορούμενες στο καλάθι των αχρήστων. Ή, ίσως, για να κατατεθούν κάποια στιγμή, αν κριθεί σκόπιμο, αλλά και να αποσυρθούν αμέσως, όπως έγινε παλαιά με τις προτάσεις για την παιδεία στη Βουλή, μη τυχόν και κάποια από αυτές, ο μη γένοιτο, συζητηθεί ή γίνει ποτέ δεκτή.

Το πρόβλημα με τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι επιμένουν να κινούνται σε μια γραμμή αντισυστημική, όπως την αποκαλούν, μια γραμμή κινηματικής δράσης «εκτός ορίων», με τα λόγια του Α. Αλαβάνου. Τι σημαίνει, όμως, για ένα αριστερό κόμμα να κάνει πολιτική εκτός ορίων; Όταν η κοινωνία συγκροτείται εντός ορίων, όταν χτίζει θεσμούς, αναδεικνύει αντιπροσώπους, αντιμετωπίζει προβλήματα εντός ορίων, τι σημαίνει κάνω πολιτική έξω από τα όρια; Σημαίνει ότι ασχολούμαι με τα περιθώρια; Σημαίνει ότι χρησιμοποιώ την κοινωνία και τους θεσμούς της προσχηματικά ώστε να συγκεντρώσω τα μέλη, τους ψηφοφόρους και τους οπαδούς που θα με ακολουθήσουν κάποτε στην επανάσταση η οποία θα καταλύσει τα όρια και θα χαράξει νέα; Κι ώς τότε; Οι ζωές των ανθρώπων αφήνονται στη διαχείριση που έχουν επιβάλει επί μακρόν δυνάμεις συναλλαγής, λαϊκισμού και ιδιοτέλειας.

Πράγματι, ο ΣΥΝ, ο ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και το ΚΚΕ) συμπαρίστανται σε ομάδες του πληθυσμού και αναπτύσσουν κινηματική δράση. Όμως, σχεδόν πάντα, μόνο αμυντικά, χωρίς πραγματική εμπλοκή σε όσα απαιτούν οι καταστάσεις και η συνθετότητα των προβλημάτων. Απαγγέλλουν πεισματικά λόγους ιδεολογικής καθαρότητας μεταθέτοντας τη συζήτηση σε άλλα θέματα και όχι σε αυτά που απασχολούν τους πολίτες. Σαν να έχουν μιαν άλλη ατζέντα, του μέλλοντος, και να αναγκάζονται παρεμπιπτόντως να ασχοληθούν με τα σημερινά. Ο κόσμος το καταλαβαίνει και γι΄ αυτό τελικά δεν τους εμπιστεύεται. Ψηφίζει άλλους πολιτικούς, του επάρατου δικομματισμού, οι οποίοι, ακόμη κι αν τον εξαπατήσουν- και το γνωρίζει ήδη αυτό- τουλάχιστον θα ασχοληθούν, έστω και ιδιοτελώς, με τα πραγματικά του προβλήματα. Ο Συνασπισμός πολιτεύεται, δυστυχώς ακόμη, με τον μεσσιανισμό του παλαιο-κομμουνισμού (εμπιστευθείτε με και θα σας οδηγήσω στη σωτηρία) και την καχυποψία του αριστερισμού απέναντι σε κάθε ιδεολογική απόκλιση και διαφωνία (αν διαφωνείς μαζί μου είσαι εχθρός και δεν χρειάζομαι καν την ψήφο σου). Έτσι, καθώς αναχωρεί από το πεδίο της πολιτικής, δεν μένουν στον λόγο του παρά ιδεολογικές κορόνες, δογματισμός και επικοινωνιακές ατάκες. Δεν έμαθε τίποτε από το κακό εκλογικό αποτέλεσμα και βαδίζει με ασφάλεια (και συνέπεια;) στον δρόμο που τον οδηγεί, όπως άλλωστε επιθυμεί, εκτός ορίων.

Η Βάσω Κιντή διδάσκει Φιλοσοφία στο Τμήμα ΜΙΘΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών

Πηγή: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ