Η Ιστορία επαναλαμβάνεται...

Την άνοιξη του 1981 η Μάργκαρετ Θάτσερ μετά από δύο χρόνια στην πρωθυπουργία αισθανόταν πλέον σίγουρη να επιβάλλει δυναμικά μια σκληρή οικονομική πολιτική και αντίστοιχη πολιτική καταστολής. Το Μπρίξτον ήταν ένα υποβαθμισμένο προάστιο του Λονδίνου, ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ʼ60, τόπος διαμονής μεταναστών και άτυπο γκέτο στις παρυφές της αγγλικής πρωτεύουσας. Στις αρχές της δεκαετίας του ʽ80 νεοφερμένοι μετανάστες αλλά και κάποια από τα μέλη της δεύτερης γενεάς των τελευταίων βρέθηκαν να πλήττονται από φτώχεια, υψηλή ανεργία, κρούσματα βίας και αύξηση της «χαμηλής έντασης» εγκληματικότητας (κλοπές, διαρρήξεις και πιο σπάνια ληστείες).
Η Θάτσερ αντέδρασε με αύξηση της επιτήρησης και της καταστολής στην περιοχή. Ενα από τα χειρότερα λάθη ήταν ότι η ηγεσία της αστυνομίας ανέθεσε αυτή τη δύσκολη αποστολή σε πολύ νέους αστυνομικούς οι οποίοι δεν γνώριζαν τις ιδιαιτερότητες των μεταναστευτικών κοινοτήτων. Αυτό φόρτισε και άλλο το ήδη τεταμένο κλίμα στην περιοχή κάνοντας το Μπρίξτον να μοιάζει με καζάνι έτοιμο να εκραγεί...
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι η αφορμή δόθηκε από ένα...λάθος ή μάλλον μια παρεξήγηση! Μιαν ημέρα το πλήρωμα ενός περιπολικού είδε στον δρόμο ένα νεαρό μαύρο μαχαιρωμένο πολύ άσχημα. Σταμάτησαν για να τον βοηθήσουν αλλά άλλοι νεαροί που τους είδαν εκείνη ακριβώς την στιγμή πίστεψαν ότι τον είχαν μαχαιρώσει οι ίδιοι οι αστυνομικοί. Δεν χρειαζόταν τίποτα περισσότερο. Επί δύο ημέρες, στις 10 και 11 Απριλίου, όλη σχεδόν η νεολαία της περιοχής κατέκλυσε τους δρόμους σπάζοντας, καίγοντας δίνοντας, συνεχείς μάχες με την αστυνομία. Το κύριο αίτημα τους ήταν να περιοριστεί η αστυνομική παρουσία στο Μπρίξτον.

Αν με το σημερινό μάτι τα γεγονότα εκείνα ήταν μάλλον ανώδυνα, τότε συντάραξαν ολόκληρη την Αγγλία και ήταν φυσικό να αποτυπωθούν και στην βρετανική μουσική που βρισκόταν τότε σε μια από τις πιο υγιείς και γόνιμες περιόδους της. Δύο όμως ήταν τα τραγούδια που γράφτηκαν ειδικά για το θέμα και κυκλοφόρησαν την ίδια χρονιά. Το πρώτο ήταν των Specials, του πρωτοπόρου γκρουπ της κίνησης του ska που άνθησε στα τέλη της δεκαετίας του ʼ70 και ήταν η έμπρακτη απόδειξη – διαμέσου της μουσικής – της δυνατότητας ειρηνικής συνύπαρξης των δύο κοινοτήτων: Η μουσική του ήταν ένα αμάλγαμα ενέργειας και κοινωνικής συνειδητοποίησης του punk της λευκής αγγλικής εργατικής τάξης και του reggae ρυθμού των μεταναστών. Το «Ghost Town» κατέγραφε το γενικότερο κλίμα της εποχής και τις συνθήκες που οδήγησαν στην εξέγερση και δεν είχε να κάνει τόσο με τα ίδια τα γεγονότα.

Στον αντίποδα ήταν το περίφημο πια τραγούδι των Clash «Guns Of Brixton». Όχι τυχαία χρησιμοποιεί και αυτό τον ρυθμό της reggae με τον οποίο οι Clash φλέρταραν από το ξεκίνημα τους αλλά αυτή ήταν η μοναδική ίσως φορά που τον αξιοποίησαν τόσο αριστοτεχνικά και ευρηματικά ενώ στιχουργικά πολύ απλά είναι...μια γροθιά στο στομάχι! Θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε σε όλους εκείνους που δεν καταλαβαίνουν ότι η Ιστορία έχει έναν σημαντικό λόγο να επαναλαμβάνεται. Και αυτός δεν είναι άλλος από το να την μάθουμε καλύτερα...και να διδαχθούμε από αυτήν. Όσοι βέβαια έχουν τη διορατικότητα να το κάνουν....

«Guns Of Brixton»

Όταν θα σπάσουν με κλωτσιές την πόρτα σου / Πώς θα το αντιμετωπίσεις; / Με τα χέρια σου ψηλά / Ή στην σκανδάλη του όπλου σου; / Όταν ο νόμος εισβάλλει / Πώς προτιμάς να φύγεις; / Πυροβολημένος στο πεζοδρόμιο / Ή περιμένοντας την εκτέλεση σου; / Μπορείτε να μας τσακίσετε / Μπορείτε να μας χτυπήσετε / Αλλά θα έχετε να λογοδοτήσετε / Ω, στα όπλα του Μπρίξτον / Είναι καλό να αισθάνεσαι ματσωμένος / Και σου αρέσει ο τρόπος ζωής σου / Αλλά σίγουρα θα έρθει και εσένα η ώρα σου / Όπως στον παράδεισο έτσι και στην κόλαση / Βλέπεις αισθάνεται σαν τον Ιβάν / Γεννήθηκε κάτω από τον ήλιο του Μπρίξτον / Για το μόνο που προσπαθεί είναι να επιβιώσει / Στο τέλος πάντα γίνονται πιο σκληροί / Το ξέρεις ότι αυτό σημαίνει κανένα έλεος / Τον έπιασαν με ένα όπλο / Δεν μπορεί να τον βοηθήσει ούτε η Μαύρη Παναγία / Αποχαιρέτησε τον ήλιο του Μπρίξτον / Μπορείτε να μας τσακίσετε / Μπορείτε να μας χτυπήσετε / Ναι, ακόμα και να μας πυροβολήσετε / Αλλά ω...τα όπλα του Μπρίξτον...

Πηγη: Εφημερίδα Η ΑΥΓΗ

Ακούστε εδώ το "Guns of Brixton" Και εδώ το "Ghost Town"