Monday, November 24, 2008

Να απελευθερωθούν άμεσα οι όμηροι της Ισραηλινής πειρατείας

Το Πολεμικό Ναυτικό του ρατσιστικού κράτους του Ισραήλ με συνεχείς προκλήσεις, ακόμα και τη ρίψη πυρών, έχει προσπαθήσει να εμποδίσει την αλιευτική δραστηριότητα. Την προηγούμενη εβδομάδα, όμως, η τρομοκρατική του δράση κορυφώθηκε όταν ισραηλινά κομάντο ζηλεύοντας τη δόξα των Σομαλών πειρατών, κατέλαβαν τα ειρηνικά ψαροκάϊκα και απήγαγαν τους 14 Παλαιστίνιους ψαράδες και τρεις διεθνείς εθελοντές του κινήματος “Ελεύθερη Γάζα” που τους συνόδευαν! Οι ψαράδες απελευθερώθηκαν την επομένη, τα ψαροκάικα κατασχέθηκαν και οι διεθνείς εθελοντές παραμένουν στα ισραηλινά μπουντρούμια, περιμένοντας τη διεξαγωγή δίκης που θα αποφασίσει την απέλασή τους. Έχουν ήδη ξεκινήσει απεργία πείνας και ζητάνε πρώτιστα την άμεση επιστροφή των καϊκιών γιατί αυτά αποτελούν το 1/4 των αξιόπλοων καϊκιών όλης της Γάζας εξασφαλίζοντας τροφή σε εκατοντάδες οικογένειες Παλαιστινίων και μετά τη δική τους απελευθέρωση καθώς δικαίως κρίνουν ότι έπεσαν θύματα κρατικής πειρατείας αφού απήχθησαν μέσα στα Παλαιστινιακά χωρικά ύδατα.
Οι τρεις ψυχωμένοι αγωνιστές είναι οι: Andrew Muncie από τη Σκωτία, Darlene Wallach από τις ΗΠΑ και Victor Arrigoni από την Ιταλία.

Παραθέτω μια αρχική δήλωση της Νταρλήν Γουάλας:
“Ψαρεύαμε κάπου 7 μίλια από την ακτή της Γάζας. Οι Ισραηλινοί στρατιώτες ήρθαν στα τρία ψαροκάικα με 4 ζόντιακ. Οι βατραχάνθρωποι ανέβηκαν στο κάθε καϊκι. Χρησιμοποίησαν τέιζερ πάνω στον Βικ ενώσο ήταν ακόμα στο καϊκι, μετά προσπάθησαν να τον σπρώξουν προς τα πίσω, πάνω σ’ ένα αιχμηρό κομμάτι ξύλο. Πήδηξε στη θάλασσα για να αποφύγει να πληγωθεί περισσότερο απ’ όσο ήδη ήταν [πληγωμένος] και παρέμεινε στο νερό για αρκετή ώρα. Μετά ήρθαν για μένα και με ανάγκασαν να επιβιβαστώ πάνω στο Ζόντιακ σημαδεύοντάς με, μ’ ένα όπλο. Μου είπαν “είσαι σε ισραηλινή επικράτεια”, παρόλο που ήταν ολοφάνερο ότι τα καϊκια βρίσκονταν σε Παλαιστινιακή επικράτεια. Με απήγαγαν όπως και τον Άντριου, τον Βικ και όλους τους Παλαιστίνιους ψαράδες.”

και μια πρόσφατη του Βίκτορ Αρριγκόνι:
“Παραβιάζοντας έκδηλα κάθε ανθρώπινο και πολιτικό δικαίωμα και ενάντια σε κάθε διεθνή νομοθεσία, πέρασα τις τελευταίες έξι ώρες με τον Άντριου κλειδωμένοι σε μια βρωμερή τουαλέτα γεμάτη ψύλους και παράσιτα και χωρίς πόσιμο νερό. Αυτή ήταν η μεταχείριση που λάβαμε επειδή ανακοινώσαμε [ότι ξεκινάμε] απεργία πείνας για να ζητήσουμε την αποκατάσταση των πλοίων που κλάπηκαν από τους Παλαιστίνιους ψαράδες έξω από τις ακτές της Γάζας όπου απαχθήκαμε από Ισραηλινούς στρατιώτες.
Μας πήραν τα τηλέφωνά που είχαμε παραλάβει χθες από το δικηγόρο μας, αλλά ακόμα πιό ξεδιάντροπα και παραβιάζοντας ξεκάθαρα τη διεθνή νομοθεσία, μας εμπόδισαν να έρθουμε σε επαφή με τους δικηγόρους μας και με τα προξενεία μας, παρά το γεγονός ότι ο Άντριου κι εγώ το ζητήσαμε δεκάδες φορές.
Για να μπορέσω να μεταδώσω αυτα τα λυπηρά γεγονότα, αναγκάστηκα να σταματήσω την απεργία πείνας ώστε να μπορέσω να πάρω πίσω το τηλέφωνό μου και να αρχίσω να μεταδίδω. Βασιζόμενος σε όσα μπορούσα να ακούσω πριν μας χωρίσουν, ο Άντριου θα παραμένει σε αυτό το κελί (που δεν αρμόζει καθόλου σε καμιά συνθήκη σχετικά με τις κρατήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα) όσο θα συνεχίζει την απεργία πείνας.
Η κράτηση που βίωσα σήμερα και που ο Άντριου συνεχίζει να βιώνει μπορεί να θεωρηθεί πραγματικό βασανιστήριο περισσότερο, παρά τιμωρία.
Είναι περισσότερο από πιθανό ότι η Νταρλήν που συνεχίζει την απεργία πείνας, υφίσταται την ίδια απάνθρωπη συμπεριφορά.
Ετοιμάζομαι να μεταδώσω αυτό το σοβαρό γεγονός στο Ιταλικό, το Σκωτσέζικο και το Αμερικανικό προξενείο.
Είναι σημαντικό να είμαστε συνέχεια ενήμεροι για την πνευματική και φυσική κατάσταση των φίλων μας.

Αύριο θα πρέπει να προσφύγω σε επείγουσα ιατρική περίθαλψη για την ίαση από τα δεκάδες τσιμπήματα εντόμων και παρασιτων που μου επιτίθενται κάθε βράδυ, αφηνοντας το κορμί μου γεμάτο πληγές.

Βιτόριο Αριγκόνι, απαχθείς στη ισραηλινή φυλακή του Ράμλε
21 Νοεμβρίου 2008
6 μ.μ. “

- ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΟΙ ΟΜΗΡΟΙ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ
- ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΑ ΨΑΡΟΚΑΪΚΑ ΣΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΥΣ ΨΑΡΑΔΕΣ

Πηγή: Το Ιστολόγιο του Εξαποδώ

No comments: