Wednesday, November 5, 2008

Επιτέλους η Αμερική απέκτησε λίγο... χρώμα!



«Γεια σου Σικάγο. Σε όποιον ακόμη αμφιβάλλει ότι όλα είναι δυνατά, που ακόμα αναρωτιέται εάν το όνειρο των πατέρων μας είναι αληθινό σήμερα, που αμφισβητεί τη δύναμη της δημοκρατίας, σήμερα είναι η απάντησή σας» ήταν τα πρώτα λόγια του Μπαράκ Ομπάμα. Ο 44ος πρόεδρος των ΗΠΑ, ο πρώτος Αφροαμερικάνος πρόεδρος. Αν μη τι άλλο η Αμερική απέκτησε λίγο... χρώμα!

Ο ηγέτης του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα Τζέσε Τζάκσον δήλωσε ότι η νίκη του Ομπάμα αποτέλεσμα τον καρπό αγώνων δεκαετιών. «Η νίκη του Ομπάμα σημαίνει ότι η Αμερική γίνεται καλύτερη. Ωριμάζουμε» επισήμανε και πρόσθεσε: «Γνώρισα πάρα πολλούς ανθρώπους λευκούς, μαύρους, Εβραίους που συμμετείχαν στον αγώνα και έπεσαν μάρτυρες. Εύχομαι όλοι εκείνοι που έκαναν την υπέρτατη θυσία να μπορούσαν να δουν τη δικαίωση του αγώνα τους».
«Ξέρω ότι ο πατέρας μου θα ήταν υπερήφανος για την Αμερική σήμερα», δήλωσε η κόρη του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ λίγη ώρα μετά την αναγγελία της νίκης του Μπαράκ Ομπάμα. «Αυτό σημαίνει ότι το έργο για το οποίο θυσιάστηκαν ο πατέρας και η μητέρα μου δεν ήταν μάταιο... Συγκινήθηκα πολύ απόψε και έκλαψα ακούγοντας την αναγγελία της νίκης του», δήλωσε από την Ατλάντα η Μπερνίς Κινγκ.

Ο Ομπάμα είχε ήδη συγκεντρώσει 349 εκλεκτορικές ψήφους (147 ο Μακέιν). Σε επίπεδο λαϊκής ψήφου, ο Μπαράκ Ομπάμα λαμβάνει ποσοστό της τάξεως του 52% έναντι 47% που συγκεντρώνει ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος.
Επιπλέον, οι Δημοκρατικοί κερδίζουν τόσο τη Γερουσία, όσο και τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα, οι Δημοκρατικοί ελέγχουν 56 έδρες, έναντι 40 των Ρεπουμπλικάνων, ενώ το αποτέλεσμα δεν έχει κριθεί ακόμη για άλλες 4 έδρες στη Γερουσία. Αντίστοιχα, στη Βουλή των Αντιπροσώπων, οι Δημοκρατικοί κερδίζουν 240 έδρες έναντι 156 των Ρεπουμπλικάνων, ενώ απομένει να κριθεί το αποτέλεσμα για ακόμη 35 έδρες.

Ο Μπαράκ Ομπάμα είναι ο 44ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής με θριαμβευτική νίκη στη Βιρτζίνια, η οποία ήταν «βαμμένη» στο ρεπουμπλικανικό κόκκινο από το 1964, και έχοντας κατακτήσει τις κρίσιμες πολιτείες της Πενσιλβάνια, του Οχάιο και της Φλόριντα που δίνουν συνολικά 68 εκλέκτορες. Ο Ομπάμα είναι ο πρώτος δημοκρατικός υποψήφιος που κερδίζει τη Βιρτζίνια μετά τον Λίντον Τζόνσον το 1964.

Παρακολουθήστε τα εκλογικα αποτελέσματα από το Yahoo News

Σχόλιο "Πιπεριάς": Η εκλογή του Μπαράκ Χουσείν Ομπάμα στην προεδρία των ΗΠΑ σηματοδοτεί την ανάγκη της πλειοψηφίας των Αμερικανών πολιτών να απαλλαγούν από την συντηρητική, αντιδραστική πολιτική των Ρεπουμπλικάνων. Οι ατέλειωτες ουρές στα εκλογικά κέντρα και το πανηγύρι (που θύμιζε και λίγο Ελλάδα...) στους δρόμους των μεγάλων αμερικανικών πόλεων είναι μικρά δείγματα αυτής της αναγκαιότητας. Μπορεί ο Ομπάμα να πραγματοποιήσει την "αλλαγή" που υποσχέθηκε; Φοβάμαι πως όχι. Μακάρι να διαψευσθώ. Αυτό όμως θα το δούμε στη πορεία. Σήμερα ο κόσμος μπορεί να ελπίζει (δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο...) ότι ο πρώτος Μαύρος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν προσπαθήσει να στασματήσουν η καταστροφή του περιβάλλοντος, η βία, οι συγκρούσεις, οι στρατιωτικές επεμβάσεις και η παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Οψόμεθα!

3 comments:

Anonymous said...

Για να σου φρεσκάρω λίγο την μνήμη κι εγώ ο Malcolm X, o Martin Luther King και οι Μαύροι Πάνθηρες μιλούσαν και για την ταξική καταπίεση, τι σχέση λοιπόν έχει ενάς αστός έγχρωμος νεοφιλελεύθερος πλανητάρχης με αυτούς;

Κόκκινη Πιπεριά said...

Μάλλον η δική σου μνήμη θέλει φρεσκάρισμα. Ο Μαλκομ Χ, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και οι Μαύροι Πάνθηρες πρώτα απ' όλα διεκδικούσαν την ισότητα και την ισονομία των μαύρων. Μετά ζητούσαν πολιτικά, κοινωνικά και ανθρώπινα δικαιώματα και στη συνέχεια ναι διεκδικούσαν και ταξική απελευθέρωση.
Αν εσύ δεν βλέπεις καμία σχέση ανάμεσα στην εκλογή ενός Αφροαμερικάνου στην προεδρία των ΗΠΑ και των αγώνα τους για δικαιώματα, τι να πω;

Anonymous said...

ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΟΜΠΑΜΑ


Ποιοί είμαστε οι "εμείς"; Οι αριστεροί, που ανεξαρτήτως κομματικής ένταξης ή προτίμησης, έχουμε ως στρατηγικό ορίζοντα της σκέψης μας τον σοσιαλισμό. Φυσικά, υπάρχει και μία μερίδα αριστερών που επί της ουσίας θεωρούν την ιδέα του σοσιαλισμού ξεπερασμένη από τα πράγματα. Δεν αδιαφορώ γι' αυτούς, αλλά σ' αυτό το σχόλιο δεν θα μιλήσω γι' αυτούς. Θα μιλήσω γιά τους "εμείς".

Εμείς λοιπόν, πώς θα 'πρεπε να δούμε τον Ομπάμα; Ως μαύρο; Ως μαύρο αστό; Ως Αμερικανό, που έγινε Πρόεδρος αφού πήρε "προέγκριση" από το οικονομικοπολιτικό κατεστημένο; Ως liberal (δηλαδή σοσιαλδημοκράτη α λα Αμερικανικά); Ως πλανητάρχη; Ως χαρισματικό;

Ως όλα αυτά ΜΑΖΙ! Είναι δύσκολο; Πολύ! Αλλά έχει πει ποτέ κανείς, ότι η πολιτική, γιά όσους θέλουν μιά άλλη κοινωνία κι όχι απλώς να "βελτιώσουν" την υπάρχουσα, είναι εύκολη υπόθεση;