Tου Αθανασιου ΕλλιςΣτο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος επανέρχεται σταδιακά το Κυπριακό, 4,5 χρόνια μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν από τους Ελληνοκυπρίους. Η προσωπική φιλία και η ιδεολογική συγγένεια του Δημήτρη Χριστόφια με τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ γεννούν ελπίδες για πραγματική σύγκλιση θέσεων και επίτευξη συμφωνίας.
Το 2004 το 65% των Ελληνοκυπρίων απέρριψε το Σχέδιο Ανάν, όχι επειδή υπέκυψε στο συναισθηματικά φορτισμένο διάγγελμα του Τάσσου Παπαδόπουλου, αλλά διότι, ορθώς, θεώρησε ότι το σχέδιο ήταν ετεροβαρές. Η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Γιώργος Παπανδρέου είχαν τότε υποστηρίξει δημόσια το σχέδιο που με πομπώδες ύφος είχε παρουσιάσει στη Λουκέρνη ο απεσταλμένος του γενικού γραμματέα, Αλβάρο Ντε Σότο, ερχόμενοι σε αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα στη Μεγαλόνησο. Ο κ. Καραμανλής, επηρεαζόμενος από τον Πέτρο Μολυβιάτη, είχε τηρήσει αποστάσεις.
Σήμερα, μετά την αντικατάσταση του Τάσσου Παπαδόπουλου από τον Δημήτρη Χριστόφια, του οποίου η αρχική προσέγγιση έναντι του Σχεδίου Ανάν ήταν επίσης θετική, δημιουργούνται καλύτερες προοπτικές για συνεργασία Αθήνας - Λευκωσίας. Ομως, το ζητούμενο δεν είναι η καλή συνεργασία εθνικού κέντρου και Κύπρου, αλλά το περιεχόμενο της λύσης. Ο κ. Χριστόφιας έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, όμως οι θέσεις με τις οποίες προσέρχεται στη διαπραγμάτευση προβληματίζουν και μάλλον δεν εκφράζουν την πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων.
Οι προτάσεις του για την εκπροσώπηση στη νομοθετική και στην εκτελεστική εξουσία καταστρατηγούν κάθε έννοια αντιπροσώπευσης της πληθυσμιακής αναλογίας. Ο κ. Χριστόφιας προτείνει να εκπροσωπούν οι Τουρκοκύπριοι το 25% των βουλευτών της ομόσπονδης Κύπρου παρότι αποτελούν το 18% του κυπριακού λαού. Ενθαρρυμένος ο κ. Ταλάτ αντιπροτείνει 33%, με αποτέλεσμα ο μεσολαβητής να κινηθεί ενδεχομένως κάπου κοντά στο 30%. Αλλά και στην περίπτωση των εποίκων το σημείο εκκίνησης του κ. Χριστόφια προβληματίζει, αφού καταθέτει εξ αρχής μια «προχωρημένη θέση» αποδεχόμενος την παραμονή 50 χιλιάδων, χωρίς να απαιτεί ανταλλάγματα.
Για το προεδρικό συμβούλιο προτείνει να αποτελείται από 9 μέλη (6 Ελληνοκυπρίους και 3 Τουρκοκυπρίους), ενώ η πιστή αποτύπωση της πληθυσμιακής πραγματικότητας επιβάλλει να εισέλθει στη διαπραγμάτευση με πρόταση για 10μελές συμβούλιο (με 8 και 2). Ο πρόεδρος της Κύπρου μάλλον δεν έχει ερμηνεύσει σωστά το μήνυμα της ηχηρής απόρριψης του Σχεδίου Ανάν και φθάνει στο σημείο να προτείνει «εκ περιτροπής προεδρία» και μάλιστα με θητεία 4 ετών για τον Ελληνοκύπριο και 2 για τον Τουρκοκύπριο, επιτρέποντας στον κ. Ταλάτ να αντιπροτείνει Προεδρικό Συμβούλιο αποτελούμενο από 4 Ελληνοκυπρίους και 3 Τουρκοκυπρίους!
Ο Δημήτρης Χριστόφιας έχει καλές προθέσεις και θέλει ειλικρινά να επανενώσει τη διχασμένη πατρίδα του. Ομως, στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη των Τουρκοκυπρίων, κινδυνεύει να απολέσει αυτή των Ελληνοκυπρίων.
Πηγή: Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Σχόλιο "Πιπεριάς": Ο συντάκτης της "Καθημερινής" Αθανάσιος Ελλις δεν είναι κανένας... τρελλαμένος εθνικιστής (sic) ή κάποιος φανατικός... αντικομμουνιστής που "πολεμάει" τον Χριστόφια και το ΑΚΕΛ. Είναι χρόνια πολιτικός αναλυτής, με μεγάλη εμπειρία καθώς για χρόνια ήταν ανταποκριτής μεγάλψων τηλεοπτικών σταθμών στις ΗΠΑ. Στην Κυριακάτικη Καθημερινή καταγράφει με νηφαλιότητα αυτό που προσπαθούν να αποκρύψουν τα... "παπαγαλάκια" του Χριστόφια, ότι ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (μάλλον...) δεν έχει όρια στις... παραχωρήσεις προς την Τουρκική πλευρά. Προφανώς όλοι οι Κύπριοι θέλουν να επανενωθεί η πατρίδα τους. Ολοι (;) θέλουν να φύγει ο Τουρκικός στρατός κατοχής. Ολοι θέλουν οι Τουρκοκύπριοι να έχουν Κανένας (;) όμως δεν θέλει οι Ελληνοκύπριοι από θύματα να γίνουν...κοροϊδα.
4 comments:
Αγαπητέ ΚοκκινοΠίπερε,
Σε χαιρετώ! (Και σου κάνω και ποδαρικό στα σχόλια γι’ αυτό το post, το οποίο όμως τελικά πήρε την άγουσα για το αρχείο – πριν καν γίνει συζήτηση – με τις τόσες αναρτήσεις που έκανες σήμερα).
Απ’ ότι βλέπω μόνο για λίγο καιρό ξαποσταίνεις (στην ανάρτηση επικριτικών για τον Χριστόφια κειμένων) και μετά και πάλι προς τη δόξα τραβάς!
Παρ’ όλο που όπως λαλείς “… η "Πιπεριά" έχει αρκετές διαφορές με την ΦΙ.Σ. …”, το κείμενο για το Συνέδριο της Φιλελεύθερης Συμμαχίας το ανάρτησες γιατί “… κάνει ανοιχτό στους πολίτες συνέδριο …”!
Αφού, λοιπόν ευαγγελίζεσαι τον ελεύθερο διάλογο και την ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων και είσαι υπέρμαχος της χωρίς εμπόδια πρόσβασης που πρέπει να έχει ο πολίτης στις απόψεις και θέσεις ΟΛΩΝ των πλευρών, γιατί δεν αναρτάς και κανένα άρθρο που να κινείται στην αντίπερα όχθη του ποταμού και να μη παρουσιάζει τον Χριστόφια (μονόπλευρα και μονοδιάστατα) ως έτοιμο να ξεπουλήσει την Κύπρο; Πιστεύω ότι θα βρεις τέτοια άρθρα στο ελληνικό τύπο. Αν δυσκολεύεσαι μπορεί να σου στείλω εγώ από τον κυπριακό τύπο.
Δεν ξέρω το δημοσιογράφο Αθανάσιο Έλλις (ούτε προσωπικά ούτε και τον παρακολουθώ την αρθρογραφία του στην “Καθημερινή”), και ούτε έχω διάθεση να ψάξω αν “… είναι κανένας... τρελλαμένος εθνικιστής (sic) ή κάποιος φανατικός... αντικομμουνιστής που "πολεμάει" τον Χριστόφια και το ΑΚΕΛ …”, (παρ’ όλο που του πλέκεις το εγκώμιο στο σχόλιο σου, ίσως για να δώσεις κύρος και βαρύτητα στα γραφόμενα του), όμως δεν κατάλαβα γιατί οι θέσεις του μπορεί να αποτελούν αυθεντία. Αυτή η αναφορά του σε «εθνικό κέντρο» εμένα με κάνει καχύποπτο!
Έχεις ήδη πει ότι “… διατηρείς τις επιφυλάξεις για τον Χριστόφια …” (σε απαντητικό σχόλιο σου προς εμέ σ’ άλλο σχετικά με την Κύπρο post του blog), αλλά γιατί βλέπεις πάντα το ποτήρι μισοάδειο και ουδέποτε μισογεμάτο; Ο Έλλις στο τέλος του κειμένου του λαλεί “… ο Δημήτρης Χριστόφιας έχει καλές προθέσεις και θέλει ειλικρινά να επανενώσει τη διχασμένη πατρίδα του ...”, το οποίο όμως αναιρεί αμέσως μετά με την τοποθέτηση του “… όμως, στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη των Τουρκοκυπρίων, κινδυνεύει να απολέσει αυτή των Ελληνοκυπρίων…”. (Δεν μας εξηγεί όμως πως και γιατί ο Χριστόφιας χαίρει σήμερα της εμπιστοσύνης και της αποδοχής περίπου του 80% των ελληνοκυπρίων).
Και δυο λόγια επί της ουσίας:
Η κριτική του Έλλις (την οποία υιοθετείς χωρίς δεύτερες σκέψεις) επικεντρώνεται στις προτάσεις του Χριστόφια για αυξημένη εκπροσώπηση των τουρκοκυπρίων (σε σχέση με τα πληθυσμιακά ποσοστά τους) στη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία. Κατ’ αρχάς αυξημένη ήταν και η συμμετοχή τους και μα βάση το Σύνταγμα της Ζυρίχης (του 1960). Έχεις όμως την ψευδαίσθηση ότι τώρα που οι συζητήσεις γίνονται για ομοσπονδιακή λύση και με δεδομένο ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά είναι η στριμωγμένη στη γωνιά (λόγω της κατοχής) τα πράγματα θα είναι βελτιωμένα προς όφελος της ελληνοκυπριακής πλευράς; Πέραν τούτου, προσωπικά για μένα αυτά τα ποσοστά (που η τελική τους κατάληξη είναι ζήτημα παζαρέματος σε συνομιλίες) δεν έχουν και τόση σημασία, φτάνει η λύση να είναι λειτουργική και βιώσιμη!
Anef_Oriwn
Δευτέρα 29//9/2008 – 7:15 μ.μ.
Αγαπητέ anef_oriwn δεν θεωρώ ότι το κείμενο του Ελλις είναι υπερ ή κατά του Χριστόφια. Απλά καταθέτει κάποιες επισημάνσεις, τις οποίες εσύ (θα μου επιτρέψεις να πω...) αποφεύγεις. Μάλιστα λες ότι δεν σε ενδιαφέρουν (ουσιαστικά) αρκεί η λύση να είναι λειτουργική και βιώσιμη.
Πως αγαπητέ θα γίνει αυτό; Οταν από μειονότητα, γιατί οι τουρκοκύπριοι είναι μειονότητα μην το ξεχνάς, θέλει να γίνει ισότιμο μέλος; Πως;
Αν θέλεις να μάθεις πως παλεύουν τα δικαιώματα τους οι λαοί ρίξε μια ματιά στα κείμενα του Ιρλανδικού Σιν Φέιν, που θεωρεί (και σωστά...) ότι η Β. Ιρλανδία είναι υπό αγγλική κατοχή. Εκανε ελάχιστες παραχωρήσεις στους Αγγλόφιλους.
Και κάτι τελευταίο. Ναι και εγώ πιστεύω ότι ο Χριστόφιας έχει καλές προθέσεις, θέλει την επανένωση του νησιού.
Μόνο που φοβάμαι ότι στη προσπάθεια του να το πετύχει αυτό είναι έτοιμος να δώσει πολλά περισσότερα απ' όσα πρέπει στους Τουρκοκύπριους.
Υ.Γ. Εχεις δίκιο για τις αναρτήσεις, αλλά έπεσε πολύ... επικαιρότητα...
ΚοκκινοΠίπερε,
Δυο – τρία σχόλια πολύ σύντομα γιατί παω για ύπνο:
1. Μπορώ να πω ότι ούτε ‘συ (αφού το θέτεις έτσι για μένα) απαντάς σε πολλά από τα ζητήματα που θέτω!
2. Στην Ομοσπονδία η πολιτική ισότητα των συστατικών μερών (και με τις μειονότητες ακόμα που έχουν τις δικές πολιτείες ή κρατίδια) είναι εκ των ως ουκ anef_. Οι προσεγγίσεις μας αγαπητέ ΚοκκινοΠίπερε, (εφ’ όσον δεν αποδέχεσαι την Ομοσπονδία) είναι φυσικό να απέχουν παρασάγγας!
3. Για την Ιρλανδία επέτρεψε μου να έχω διαφορετική άποψη! Ο ΙΡΑ, όπως και η πολιτική του πτέρυγα, ο Σιν Φέιν έχουν κανί σημαντικές υποχωρήσεις, Κι εν όσο υπάρχει κοινωνική ειρήνη δεν θα υπάρχουν ούτε επεισόδια. Μάλιστα οι πάλι ποτέ αντιμαχόμενες πλευρές επεξεργάζονται τρόπους επαναπροσέγγισης και ανασύστασης των σχέσεων τους.
4. Το 1978 όντας φοιτητής και γνωρίζοντας από κοντά Παλαιστίνιους διαπίστωσα ότι τούτοι δεν ήθελαν να ακούσουν κουβέντα για αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ (έστω και μέσα στα πλαίσια μιας αμοιβαίας αναγνώρισης). Από τότες τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην και μάλιστα με πάμπολλες υποχωρήσεις από πλευράς παλαιστίνιων (σε σχέση με τοις παλαιότερες θέσεις τους)! Τα πάντα ρει!!!
Anef_Oriwn
Τρίτη 30//9/2008 – 00:44 π.μ.
Χαιρετώ άπαντας, και ιδιαιτέρως τον anef (ποιός μας καταράστηκε να κουτουλάμε ο ένας πάνω στον άλλο; :-))
Να πω την αμαρτία μου, δεν περίμενα τέτοιο άρθρο από τον Έλλις (και γενικότερα από την Καθημερινή). Αλήθεια, τι έλεγε ο ίδιος το 04; Αν γράψει κάτι σχετικό και ο Παπαχελάς, θα αρχίσω να ανησυχώ, έχει και η χαντακωσύνη τα όριά της!
Επί της ουσίας:
1) Αυτό το 65% πού το βρήκε ο Έλλις; Εγώ για 76% γνώριζα, μήπως εκείνος ξέρει κάτι παραπάνω;
2) Για την στήριξη στον Χριστόφια: Το έχω ξαναγράψει σε παλαιότερο σου ποστ, εν σχέση με τα πολιτικά κόμματα, ο νυν πρόεδρος είναι ουσιαστικά στο απυρόβλητο. Η αυτοπαγίδευση των (ηγεσιών κυρίως των) πολιτικών κομμάτων δίνει αυτή την «άνεση» στον Δ. Χριστόφια, να θέτει γραμμές (κόκκινες ή άλλου χρώματος) όπου αυτός γουστάρει. Το γεγονός ότι ούτε καν ως νύξη δεν ανέφερε σχετικές θέσεις κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ουδεμία σημασία και πρωτίστως επίπτωση έχει. Αυτό μάλλον αντικατοπτρίζεται και στην αναφορά του anef ότι ο Δ. Χριστόφιας (δημοσκοπικά) «χαίρει σήμερα της εμπιστοσύνης και της αποδοχής περίπου του 80% των ελληνοκυπρίων». Ποιός να θυμηθεί, τί, και γιατί; Βέβαια, θα περιμένω να δω και επόμενες μετρήσεις.
3) Παίδες, να είστε παρακαλώ προσεκτικοί, δεν ζητούμε ομοσπονδία ό,τι-κι-ό,τι. Όχι! Ζητούμε Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία. Αν έχετε απορίες, παρακαλώ αποταθείτε στον Δ. Χριστόφια, στα πολιτικά κόμματα που τον στηρίζουν, ή σε κάποιον από το (δημοσκοπικό) 80% των ελληνοκυπρίων οι οποίοι τον περιβάλουν με στήριξη και αποδοχή.
4) Προσωπική άποψη (ως προς τα ιδιώματα της λύσης): Βιώσιμη σημαίνει Λειτουργική και Δίκαιη. Αν λείψει είτε το «Λειτουργική» είτε το «Δίκαιη», καταρρέει το «Βιώσιμη». Το γιατί, καθώς και το τι περιέχει το ιδίωμα «Δίκαιη», όχι εδώ...
5) Ως προς το ότι «αυξημένα» ποσοστά συμμετοχής (ή μάλλον νομής της) στην εξουσία είχαν οι τουρκοκύπριοι και με βάση το σύνταγμα του 60: όντως, και είδαμε πόσο εύκολα το κράτος παρέλυσε! Ή μήπως μπορεί κάποιος να εγγυηθεί ότι οι συνέταιροι άμεσα αλλά και στο διηνεκές δεν θα θελήσουν να τα τινάξουν όλα στον αέρα; Πόσο νομίζετε ότι χρειάζεται; Ένα-δυο εξάμηνα με πλήρες μπλοκάρισμα στη λειτουργία της κεντρικής (και νομοθετικής) εξουσίας, αρκούν, ή θα χρειαστεί και τρίτο; Βλ. επόμενο...
6) «προσωπική φιλία και η ιδεολογική συγγένεια» λέει ο Έλλις. Το επιχείρημα είχε περίοπτη θέση στην προεκλογική επιχειρηματολογία του Δ. Χριστόφια. Πέρα της άμεσης (άτοπης κατ εμέ) συνιστώσας, το όλο θέμα ανάγεται στο με ποιούς πιστεύουμε εν τέλει ότι όντως συνομιλούμε, ποιοί είναι οι «απέναντι». Και πάλι, όχι εδώ...
7) Η πατρίδα του Δ. Χριστόφια, δηλ. το κράτος του οποίου τυγχάνει ανώτατος άρχων, δεν είναι «διχασμένη», όπως αναφέρει ο Έλλις. Εισβολο-πληγμένη είναι και de facto διχοτομημένη. Ισχύει αυτό (για τον Δ. Χριστόφια, τα πολιτικά κόμματα, και κυρίως τους πολίτες του κράτους αυτού), ή μήπως το μπερδεύουμε σε προσωπικές φιλίες και η ιδεολογικές συγγένειες;
8) anef: τι ακριβώς σε ενόχλησε, το «εθνικό» ή το «κέντρο»;
Post a Comment