Στο πολύ καλό blog "...ες γην εναλίαν Κύπρον..." διάβασα ένα πολύ καλό κείμενο που φιλοξενήθηκε στο σάιτ της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (συνιστώσα του Σύριζα) σχετικά με την πολιτική κατάσταση που διαμορφώνεται στην Κύπρο. Ο τίτλος του post είναι ο ίδιος που έβαλε ο συγγραφέας του κειμένου που υπογράφει με τα αρχικά του "Γ.Τ."."Όταν μοιάζει να έχει σβήσει το "δεν ξεχνώ"…
Μέρες μαύρης επετείου, που οργάνωσαν μαζί οι Αμερικάνοι, οι Τούρκοι επεκτατιστές και η χούντα της Αθήνας, που κατέλυσαν την ανεξαρτησία της Κύπρου τον Ιούλιο-Αύγουστο του 1974 με τραγικές συνέπειες για το λαό της Κύπρου.
Μέρες μαύρης επετείου, που βρίσκουν το "χρυσοπράσινο φύλλο" να μοιάζει μ’ αυτό που ήθελαν να το μετατρέψουν: σε ένα προτεκτοράτο όπου θα αλωνίζουν οι ιμπεριαλιστές, θα αγκυροβολούν οι βάσεις και τα όπλα τους. Το μισό του νησιού υπό τουρκική κατοχή. Την ξεχάσαμε κι αυτή. Ξεχάσαμε ότι όρος για μια προοδευτική εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή είναι η κατάρρευση του μάλλον φασιστικού καθεστώτος της Τουρκίας, της σύγχρονης φυλακής των εθνών, του χωροφύλακα των ιμπεριαλιστών, ζαλισμένοι από την υπαγορευμένη πολιτική της "ελληνοτουρκικής φιλίας" υπό αμερικάνικη κηδεμονία, ζαλισμένοι από τα οικονομικά ταξίματα και τις μεγάλες αρπακτές, που δημιούργησαν οι διαλύσεις χωρών της γύρω περιοχής (πρώτα του Λιβάνου, έπειτα της Γιουγκοσλαβίας και της ΕΣΣΔ) και τη μεταφορά οικονομικών δραστηριοτήτων στο νησί (και στην Ελλάδα).
Συνηθισμένος στην κατοχή και αποδεχόμενος το ρεαλισμό της "λύσης" που προτείνουν κάθε φορά οι μεγάλοι, έτοιμος για νέες εκδόσεις ενδοτισμού, ο ελλαδικός πολιτικός κόσμος, με κοψομεσιάσματα αποδοχής του σχεδίου Ανάν-Μπους –ακόμα και από αριστερές δυνάμεις (δείγμα της τεράστιας μετατόπισης που έχει συντελεστεί στα χρόνια που πέρασαν)– γιόρτασε την 34η επέτειο των μαύρων γεγονότων. Μαύρα για μας, "απελευθερωτικά" για τους Τούρκους επεκτατιστές.
Αρκεί να διαβάσει κανείς τις δηλώσεις του Ερντογάν, που πήγε και θαύμασε τις στρατιωτικές παρελάσεις στο ψευδοκράτος –που τώρα όλοι τρέχουν να το αποκαλέσουν "ισότιμη οντότητα", "ίση συνιστώσα" του νέου μορφώματος που θέλουν να δημιουργήσουν με την τυπική κιόλας κατάργηση της κυπριακής δημοκρατίας– για να καταλάβει.
Ο Ταγίπ Ετρντογάν μετέβει με 8 υπουργούς του στο κατεχόμενο τμήμα και, μεταξύ άλλων, δήλωσε: "Η Τουρκία υποστηρίζει την εγκαθίδρυση ενός νέου συνεταιρισμού, που θα στηρίζεται σε δύο ιδρυτικά κράτη, με ισότιμο καθεστώς και πολιτική ισότητα… η λύση του Κυπριακού μπορεί να βρεθεί μόνο στη βάση "δύο ίσων λαών, δύο ισότιμων ιδρυτικών κρατών με μια νέα συνεταιρική σχέση… ότι η 20ή Ιουλίου 1974 ήταν μια επιχείρηση "για την απελευθέρωση και για την διασφάλιση της ειρήνης για τους Τουρκοκυπρίους"".
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ δήλωσε ότι "η τουρκοκυπριακή πλευρά θέλει λύση στη βάση "της πολιτικής ισότητας, της διζωνικότητας και του ίσου καθεστώτος των δύο συνιστώντων κρατιδίων".
Η δύναμη των όπλων, ο εκβιασμός, τα τετελεσμένα, η κατοχή, ο εποικισμός, ο επεκτατισμός, όλα αυτά βαφτίζονται γι’ άλλους "δικαίωμα των εγγυητριών δυνάμεων", "συνιστώντα κρατίδια", "αποτελεσματική συμμετοχή των δύο κοινοτήτων στη διακυβέρνηση του ομόσπονδου κράτους".
Βέβαια, πάντα υπάρχουν οι εκπλήξεις των "όχι", οι περίεργοι νέοι μοτοσικλετιστές, ο Σολωμός ή όσοι μπερδεύουν την εικόνα και ταράζουν τα νερά.
Η δεύτερη συνάντηση Χριστόφια - Ταλάτ (στις 25/7 θα γινόταν η τέταρτη, που θεωρείται και η ουσιαστικότερη) κατέληξε σε ένα ανακοινωθέν που προκάλεσε μεγάλα προβλήματα στην ελληνοκυπριακή πλευρά.
Το μεταφέρουμε αυτούσιο: "Κοινή δήλωση του Ελληνοκύπριου Ηγέτη Δημήτρη Χριστόφια και του Τουρκοκύπριου Ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ 23/05/2008: Οι ηγέτες είχαν σήμερα ειλικρινείς και αποδοτικές συζητήσεις και αξιολόγησαν τα αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί βάσει της Συμφωνίας της 21ης Μαρτίου. Επαναβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους για μια διζωνική, δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως ορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αυτός ο συνεταιρισμός θα έχει μια Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση με μία και μόνη διεθνή προσωπικότητα, καθώς και μια Τουρκοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία και μια Ελληνοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία, οι οποίες θα έχουν ισότιμο καθεστώς. Έδωσαν οδηγίες στους αντιπροσώπους τους να εξετάσουν, εντός 15 ημερών, τα αποτελέσματα των τεχνικών επιτροπών.
Οι σύμβουλοι θα εξετάσουν στρατιωτικής και μη στρατιωτικής υφής μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Θα επιδιώξουν, επίσης, το άνοιγμα του Λιμνίτη και άλλων οδοφραγμάτων.
Οι ηγέτες αποφάσισαν να συναντηθούν εκ νέου κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου για να επαναξιολογήσουν την κατάσταση."
Για τη συνάντηση αυτή, ο Αμερικανός υφυπουργός εξωτερικών κ. Φριντ δήλωσε: "Εξέφρασα αυτό που εκφράζω και δημόσια, την έντονη υποστήριξη και την εκτίμηση για το κοινό ανακοινωθέν που εκδόθηκε από τους δύο ηγέτες, τον Πρόεδρο Χριστόφια και τον Τ/κ ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Το ανακοινωθέν αυτό είναι ένα από τα παραγωγικότερα βήματα που ελήφθησαν για την επίτευξη λύσης του Κυπριακού από το 2004. Το καλωσορίζουμε".
Ο Αμερικανός αξιωματούχος πρόσθεσε ότι "οι ΗΠΑ όχι μόνο υποστηρίζουν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, αλλά και μια επανενωμένη νήσο, και το λεκτικό του ανακοινωθέντος για ομοσπονδιακή κυβέρνηση με μία διεθνή προσωπικότητα, ένα τ/κ κι ένα ε/κ συνιστόν κράτος, ίσου καθεστώτος, είναι και εποικοδομητικό και μας επιτρέπει να προχωρήσουμε μπροστά".
Μάλλον βαδίζουμε στα χνάρια του απορριφθέντος σχεδίου Ανάν-Μπους και μετατρέπουμε το χρυσοπράσινο φύλλο σε γκρίζα μπανανία-προτεκτοράτο. Τουλάχιστον αυτόν το δρόμο στρώνουν ΗΠΑ, Αγγλία και Τουρκία… Το ερώτημα είναι "θέλω να θυμάμαι ή καλύτερα είναι να ξεχνώ;" Η επιλογή δεν είναι απλά ατομική υπόθεση… Γ.Τ".
Μέρες μαύρης επετείου, που οργάνωσαν μαζί οι Αμερικάνοι, οι Τούρκοι επεκτατιστές και η χούντα της Αθήνας, που κατέλυσαν την ανεξαρτησία της Κύπρου τον Ιούλιο-Αύγουστο του 1974 με τραγικές συνέπειες για το λαό της Κύπρου.
Μέρες μαύρης επετείου, που βρίσκουν το "χρυσοπράσινο φύλλο" να μοιάζει μ’ αυτό που ήθελαν να το μετατρέψουν: σε ένα προτεκτοράτο όπου θα αλωνίζουν οι ιμπεριαλιστές, θα αγκυροβολούν οι βάσεις και τα όπλα τους. Το μισό του νησιού υπό τουρκική κατοχή. Την ξεχάσαμε κι αυτή. Ξεχάσαμε ότι όρος για μια προοδευτική εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή είναι η κατάρρευση του μάλλον φασιστικού καθεστώτος της Τουρκίας, της σύγχρονης φυλακής των εθνών, του χωροφύλακα των ιμπεριαλιστών, ζαλισμένοι από την υπαγορευμένη πολιτική της "ελληνοτουρκικής φιλίας" υπό αμερικάνικη κηδεμονία, ζαλισμένοι από τα οικονομικά ταξίματα και τις μεγάλες αρπακτές, που δημιούργησαν οι διαλύσεις χωρών της γύρω περιοχής (πρώτα του Λιβάνου, έπειτα της Γιουγκοσλαβίας και της ΕΣΣΔ) και τη μεταφορά οικονομικών δραστηριοτήτων στο νησί (και στην Ελλάδα).
Συνηθισμένος στην κατοχή και αποδεχόμενος το ρεαλισμό της "λύσης" που προτείνουν κάθε φορά οι μεγάλοι, έτοιμος για νέες εκδόσεις ενδοτισμού, ο ελλαδικός πολιτικός κόσμος, με κοψομεσιάσματα αποδοχής του σχεδίου Ανάν-Μπους –ακόμα και από αριστερές δυνάμεις (δείγμα της τεράστιας μετατόπισης που έχει συντελεστεί στα χρόνια που πέρασαν)– γιόρτασε την 34η επέτειο των μαύρων γεγονότων. Μαύρα για μας, "απελευθερωτικά" για τους Τούρκους επεκτατιστές.
Αρκεί να διαβάσει κανείς τις δηλώσεις του Ερντογάν, που πήγε και θαύμασε τις στρατιωτικές παρελάσεις στο ψευδοκράτος –που τώρα όλοι τρέχουν να το αποκαλέσουν "ισότιμη οντότητα", "ίση συνιστώσα" του νέου μορφώματος που θέλουν να δημιουργήσουν με την τυπική κιόλας κατάργηση της κυπριακής δημοκρατίας– για να καταλάβει.
Ο Ταγίπ Ετρντογάν μετέβει με 8 υπουργούς του στο κατεχόμενο τμήμα και, μεταξύ άλλων, δήλωσε: "Η Τουρκία υποστηρίζει την εγκαθίδρυση ενός νέου συνεταιρισμού, που θα στηρίζεται σε δύο ιδρυτικά κράτη, με ισότιμο καθεστώς και πολιτική ισότητα… η λύση του Κυπριακού μπορεί να βρεθεί μόνο στη βάση "δύο ίσων λαών, δύο ισότιμων ιδρυτικών κρατών με μια νέα συνεταιρική σχέση… ότι η 20ή Ιουλίου 1974 ήταν μια επιχείρηση "για την απελευθέρωση και για την διασφάλιση της ειρήνης για τους Τουρκοκυπρίους"".
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ δήλωσε ότι "η τουρκοκυπριακή πλευρά θέλει λύση στη βάση "της πολιτικής ισότητας, της διζωνικότητας και του ίσου καθεστώτος των δύο συνιστώντων κρατιδίων".
Η δύναμη των όπλων, ο εκβιασμός, τα τετελεσμένα, η κατοχή, ο εποικισμός, ο επεκτατισμός, όλα αυτά βαφτίζονται γι’ άλλους "δικαίωμα των εγγυητριών δυνάμεων", "συνιστώντα κρατίδια", "αποτελεσματική συμμετοχή των δύο κοινοτήτων στη διακυβέρνηση του ομόσπονδου κράτους".
Βέβαια, πάντα υπάρχουν οι εκπλήξεις των "όχι", οι περίεργοι νέοι μοτοσικλετιστές, ο Σολωμός ή όσοι μπερδεύουν την εικόνα και ταράζουν τα νερά.
Η δεύτερη συνάντηση Χριστόφια - Ταλάτ (στις 25/7 θα γινόταν η τέταρτη, που θεωρείται και η ουσιαστικότερη) κατέληξε σε ένα ανακοινωθέν που προκάλεσε μεγάλα προβλήματα στην ελληνοκυπριακή πλευρά.
Το μεταφέρουμε αυτούσιο: "Κοινή δήλωση του Ελληνοκύπριου Ηγέτη Δημήτρη Χριστόφια και του Τουρκοκύπριου Ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ 23/05/2008: Οι ηγέτες είχαν σήμερα ειλικρινείς και αποδοτικές συζητήσεις και αξιολόγησαν τα αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί βάσει της Συμφωνίας της 21ης Μαρτίου. Επαναβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους για μια διζωνική, δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως ορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αυτός ο συνεταιρισμός θα έχει μια Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση με μία και μόνη διεθνή προσωπικότητα, καθώς και μια Τουρκοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία και μια Ελληνοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία, οι οποίες θα έχουν ισότιμο καθεστώς. Έδωσαν οδηγίες στους αντιπροσώπους τους να εξετάσουν, εντός 15 ημερών, τα αποτελέσματα των τεχνικών επιτροπών.
Οι σύμβουλοι θα εξετάσουν στρατιωτικής και μη στρατιωτικής υφής μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Θα επιδιώξουν, επίσης, το άνοιγμα του Λιμνίτη και άλλων οδοφραγμάτων.
Οι ηγέτες αποφάσισαν να συναντηθούν εκ νέου κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου για να επαναξιολογήσουν την κατάσταση."
Για τη συνάντηση αυτή, ο Αμερικανός υφυπουργός εξωτερικών κ. Φριντ δήλωσε: "Εξέφρασα αυτό που εκφράζω και δημόσια, την έντονη υποστήριξη και την εκτίμηση για το κοινό ανακοινωθέν που εκδόθηκε από τους δύο ηγέτες, τον Πρόεδρο Χριστόφια και τον Τ/κ ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Το ανακοινωθέν αυτό είναι ένα από τα παραγωγικότερα βήματα που ελήφθησαν για την επίτευξη λύσης του Κυπριακού από το 2004. Το καλωσορίζουμε".
Ο Αμερικανός αξιωματούχος πρόσθεσε ότι "οι ΗΠΑ όχι μόνο υποστηρίζουν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, αλλά και μια επανενωμένη νήσο, και το λεκτικό του ανακοινωθέντος για ομοσπονδιακή κυβέρνηση με μία διεθνή προσωπικότητα, ένα τ/κ κι ένα ε/κ συνιστόν κράτος, ίσου καθεστώτος, είναι και εποικοδομητικό και μας επιτρέπει να προχωρήσουμε μπροστά".
Μάλλον βαδίζουμε στα χνάρια του απορριφθέντος σχεδίου Ανάν-Μπους και μετατρέπουμε το χρυσοπράσινο φύλλο σε γκρίζα μπανανία-προτεκτοράτο. Τουλάχιστον αυτόν το δρόμο στρώνουν ΗΠΑ, Αγγλία και Τουρκία… Το ερώτημα είναι "θέλω να θυμάμαι ή καλύτερα είναι να ξεχνώ;" Η επιλογή δεν είναι απλά ατομική υπόθεση… Γ.Τ".
Σχόλιο "Πιπεριάς": Πολύ καλά τα γράφει ο σύντροφοςν Γ.Τ. Εχω μια απορία όμως. Αυτές τις απόψεις η ΚΟΕ τις καταθέτει στον Σύριζα; Και αν ναι πως γίνεται όλες οι ανακοινώσεις ΣΥΝ/Σύριζα να είναι υπερ του Χριστόφια; Με ειλικρινή συντροφικότητα περιμένω την απάντηση από τους συντρόφους της ΚΟΕ.
10 comments:
Φίλε Μάκη,
Τον τελευταίο καιρό δεν μας τα λες καθόλου καλά! Με αφετηρία το περίφημο περί του "φασίστα" Χριστόφια (γιά το οποίο συζητήσαμε κάπως), συνέχισες ακάθεκτος με τα μέτρα ΓΑΠ γιά την φορολογία. Περίπου σ' ενθουσίασαν. Γιατί ήταν -λέει - συγκεκριμένα και χωρίς ρητορείες "βολεμένων ψευτοεπαναστατών". Το γεγονός πως ελάχιστες μέρες πριν ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε εξ ίσου συγκεκριμένα μέτρα και κατά την γνώμη πολλών και πληρέστερα, σε άφησε παγερά αδιάφορο. Ενώ του ΓΑΠ, σχεδόν σε έκαναν να συγκινηθείς!
Εν συνεχεία συγκινήθηκες με την αρωγή που προσφέρει η φιλεύσπλαχνη ΕΕ προς τους μικρομεσαίους! Να υποθέσω ότι σε ένα ενδεχόμενο δημοψήφισμα γιά την Συνταγματική Συνθήκη θα ψήφιζες και με τα δύο χέρια "Ναι";
Κατόπιν, "την πέφτεις" στον "λαϊκιστή Αλέκο" γιατί προτείνει προς το ΠΑΣΟΚ μέτρα στα οποία μπορούν να συνεργαστούν που δεν αφορούν - λέει - κανένα. Νομίζω ότι πάλι επιπόλαια "διάβασες" τα πράγματα στο συγκεκριμένο ζήτημα. Γιατί και ενδιαφέρουν τον εργαζόμενο και κυριαρχούμενο πολίτη (γιά έναν αριστερό δεν υπάρχουν γενικά "πολίτες" φίλε Μάκη, ούτε "μέσος πολίτης") αλλά και - κυρίως - γιά ένα άλλο λόγο. Η συγκεκριμένη δήλωση σκοπό είχε να επιστρέψει στο ΠΑΣΟΚ την πίεση γιά συνεργασία και όχι να αποτελέσει τον σκελετό ένός κοινου προεκλογικού προγράμματος. Αυτό, ενώ το έχεις καταλάβει όπως καθαρά φαίνεται από το κείμενό σου, στην συνέχεια το ξεχνάς. Μπορεί να διαφωνείς με την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να κόψει τις γέφυρες με το ΠΑΣΟΚ. Επιχειρηματολόγησε τότε επ' αυτού. Μην χρησιμοποιείς όμως προσχηματικά επιχειρήματα για να κάνεις κριτική, επειδή δεν θέλεις να πεις καθαρά την άποψή σου!
Τέλος, στο κείμενο που αφορά την "Αυγή" έχω να ρωτήσω το εξής: Από ποιούς κινδυνεύει να "αλωθεί" η "Αυγή" φίλε Μάκη; Μπήκαν στην πόλη οι εχθροί και δεν το πήραμε χαμπάρι; Μερικές διευκρινίσεις είναι νομίζω απαραίτητες!
Και νέος ενθουσιασμός από τον κ. Φρηντ για τον αγαπημένο της ελλαδικής αριστεράς κ. Χριστόφια:
http://eksapodo.wordpress.com/2008/09/24/356/
Αγαπητέ δ.δρακονάριε, το μπλογκ δημιουργήθηκε από την ανάγκη μου να εκφράσω τις απόψεις μου και να δημοσιεύω κείμενα, με τα οποία μπορεί να μην συμφωνω, αλλά θεωρώ σωστό να διαβαστούν.
Εχω την αίσθηση, να κάνω λάθος μπορείς να μου το πεις, ότι είσαι "φανατικός' οπαδός του Σύριζα και του Αλέκου. Λοιπόν να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα.
Ήμουν από τους φανατικότερους υποστηρικτές του Αλαβάνου προς την προεδρία του Συνασπισμού. Γνώριζα τον Αλαβάνα από τις παρεμβάσεις του στο Ευρωκοινοβούλιο, στο Αρδην, στην Ελευθεροτυπία. Ηταν πρωτοστάτης στο ΟΧΙ για το σχέδιο Αναν, όταν ο ΣΥΝ έλεγε "ναι". Θεώρησα ότι με την ανάληψη της προεδρίας του ΣΥΝ από τον Αλαβάνο, η Ανανεωτική Αριστερά θα έβρισκε τη χαμένη λαϊκό τητα της. Ομως με το που έγιεν πρέοδρος του ΣΥΝ έκανε στροφή (κωλοτούμπα το λεει ο λαός...) την οποία μέχρι και ο Στάθης Σταυρόπουλος (τότε στον κοινό αγώνα ενάντια στο Ρεπούσειο βιβλίο, που ο Αλαβάνος υποστήριξε θερμά...) κατέκρινε.
Να μην πολυλογώ ο Αλαβάνος είναι λαϊκιστής. Και δεν θα σου θυμήσω ότι είναι ο πιο πλούσιος βουλευτής (που είναι...). Αν και αυτό αποτελεί πρόκληση για μένα που δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ να με εκπροσωπεί ένας που δεν είχε ποτέ του πρόβλημα επιβίωσης. Που δεν έχει δουλέψει ούτε μια ώρα στη ζωή του. Τέλος πάντων. Αυτά τα λίγα για τον Αλαβάνο.
Για τον Χριστόφια και μόνο που τον στηρίζουν Αμερικάνοι, αγγλοι είναι απέναντί μου.
Για την φιλευσπλαχνή ΕΕ που γράφεις. Αφου δεν το καταλάβες θα στο εξηγήσω. Το κείμενο μοήκε επειδή έλεγε όιτ η ΕΕ δίνει χρήματα για τους μικρομεσαίοςυ και η κυβέρνηση τους χαρατσώνει. Το κατάλαβες;
Τα μέτρα του ΓΑΠ για την φοορλογία δεν με ενθουσίασαν, απλά είναι μέτρα φιλολαϊκά. Του Συριζα τα μέτρα ποιος τα είπε και που;
Τώρα για τις προτάσεις Αλαβάνοπυ. Το σχόλιο που έκανα ισχύει και απαντάει. ξαναδιαβασέτο.
Πάμε στην Αυγή. Απλά σου θυμίζω: "Μεγάλωσα (πολιτικά και ηλικιακά) διαβάζοντας καθημερινά την "Αυγή". Εχω ξυπνήσει πολλές Κυριακές πρωί για να την πουλήσω κατά τα ηρωϊκά χρόνια του ΚΚΕ Εσωτερικού και του Ρήγα Φεραίου. Πολλές φορές έχω διαφωνήσει (έχω οργιστεί...) με δημοσιεύματα της εφημερίδας, όμως είναι χοντροκομμένη (και πολιτικά άστοχη...) η απόπειρα "άλωσης" της εφημερίδας που όλα αυτα τα χρόνια έχει το στίγμα της Ανανεωτικής Αριστεράς. "Δεξιάς" απόκλισης αλλά πάντα Ανανεωτικής. Και όσο αφορά την "καραμέλα" να γίνει η Αυγή εφημερίδα του Σύριζα, γιατί η ηγεσία του Συνασπισμού δεν κάνει την ίδια πρόταση και στις υπόλοιπες εφημερίδες του "χώρου", (βλέπε "Αριστερά" της ΚΟΕ, "Εργατική Αριστερά" της ΔΕΑ, "Η Εποχή"); Γιατί;".
Και κλείνω με μια απάντηση για τη συνεργασία Πασόκ - ΣΥΝ. Πρώτα απ' όλα θέλω να φύγει η ΝΔ από την κυβέρνηση. Είναι καταστροφική για τη χώρα, αλλά ενοχλεί και την αισθητική μου. Θα ήθελα η Ανανεωτική Αριστερά να έχει συγκροτημένο κυβερνητικό πρόγραμμα (όχι αρλούμπες...) και με αυτό να διεκδικήσει την εξουσία. Φυσικά δεν μπορεί να την πάρει. Τότε τι κάνει; Κυβέρνηση αρσιτεράς που είπε ο Τσίπρας; Με ποιους; Με την Παπαρήγα και τους σταλινικούς; Με ποιους; Θέλω μια κυβέρνηση που θα προσπαθήσει να ανακουφίση τα λαϊκα στρώματα, τα εκατομμύρια των Ελληνων πολιτών που τρέχουν και δεν φτάνουν. Να κοιτάξει λίγο τους συνταξιούχους, τους αγρότες. Να προσέξει την υγεία, την παιδία, τον πολιτισμό. Βαρέθηκα να ακούω για την επανάσταση και τον σοσιαλσιμό, για τα κινήματα (που δεν υπάρχουν...).
Αυτά τα λίγα...
Κοκκινη Πιπερια επειδη εκανες αναφορα και το εχω απορια χρονια γιατι τοτε ημουν στο εξωτερικο και δεν παρακολουθουσα στενα: Ποιες δυναμεις στο εσωτερικο του ΣΥΝ ηταν το 2004 εναντια στο σχεδιο Αναν? Καποια ταση (και ποια?), καποια μεμονωμενα στελεχη (και ποιας τασης) ?... Αν θες πες μου.
@ Πασχάλη, ενάντια στο σχέδιο Αναν ήταν ο Αλαβάνος, ένα κομμάτι του Αριστερού Ρεύματος (Λαφαζάνης κ.λ.π.) και ένα κομμάτι της Αριστερής Πρωτοβουλίας.
ΚοκκινοΠίπερε,
Σε χαιρετώ και σου εύχομαι πάντοτε ότι καλύτερο! (Καιρό έχει να τα πούμε και ελπίζω να έρθει στην αντίληψη σου η παρέμβαση μου αυτή, με περιεχόμενο κάπως αυστηρή).
Κάνοντας σήμερα μια περιδιάβαση στο blog σου (όντως μετά από αρκετό καιρό – “αργία μήτηρ πάσης ... ανοησίας”) και ρίχνοντας μια ματιά στα κείμενα που κυκλοφορούν στο blog (και ειδικά αυτά που αφορούν την Κύπρο) διαπίστωσα πως τίποτα δεν έχει αλλάξει από άποψη περιεχομένου και γραφίδας στις αναρτήσεις σου!
Εξακολουθείς να κινείσαι στα ίδια πλαίσια εμπάθειας και μηδενισμού για ότι έχει σχέση με το ΑΚΕΛ και την Κυριακή Αριστερά. Οι αναρτήσεις σου αναφορικά με τα τεκταινόμενα στην Κύπρο έχουν καθαρά αντι-ακελικό περιεχόμενο και χαρακτηρίζονται από μια υπερβάλλουσα πολεμική ενάντια στο Δημήτρη Χριστόφια, που αν μην τι άλλο είναι ο εκλεγμένος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ακόμα και το χαρακτηρισμό “φασίστας” που ο εθνικιστής Φτωχόπουλος αναιδώς και ανερυθριάστως προσάπτει στον Χριστόφια σε άρθρο του, υιοθετείς χωρίς προβληματισμό και δεύτερες σκέψεις.
Στο παρελθόν είχαμε συζητήσει (και μάλιστα έντονα) γι’ αυτή σου την τακτική, τουλάχιστον όσα αφορά θέματα που έχουν σχέση με την Κύπρο. Δικαίωμα σου φυσικά ... Δικό σου είναι το blog και αναφαίρετο δικαίωμα σου να γράφεις και να αναρτάς ότι θέλεις ... Όμως και δικαίωμα εμάς των υπόλοιπων (που ίσως διαφωνούμε με τα γραφόμενα σου ή έχουμε διαφορετική προσέγγιση και άποψη – εξ άλλου ζούμε και στην Κύπρο και μπορεί κάτι να ξέρουμε παραπάνω), να (επί)κρίνουμε αυτά που διαβάζουμε! (Οι πιο πολλές αναρτήσεις αποτελούν αναδημοσιεύσεις με σχεδόν καθόλου ή ελάχιστα σχόλια, που υποδηλοί ότι τα υιοθετείς).
Ο λόγος σου έχει μια έντονη αντι-ιμπεριαλιστική χροιά όμως “τα ράσα δεν κάνουν τον παπά”! (Άσε που παπάδες και καλογήροι Βατοπεδιανοί και μη τα κάνανε μπίλιες τελευταία). Στις αναρτήσεις σου υπάρχει μια έντονη προβολή του εθνικού σε βάρος του διεθνικού (που έχω την άποψη ότι δεν είναι ίδιο της Αριστεράς – και θα εξηγήσω πιο κάτω γιατί), ενώ τρέχεις να προσυπογράψεις οτιδήποτε περιέχει μεγάλα λόγια (με αντι-ιμπεριαλιστικό και εθνικοαπελευθερωτικό περικάλυμμα), έστω κι αν αυτά προέρχονται από εγνωσμένους και εμπαθείς εθνικιστές και αντικομουνιστές (όχι απλά αντι-ακελικούς) που άκουνε λόγου χάριν τη λέξη «τούρκος» ή «Χριστόφιας» και βγάζουνε σπυράκια (βλέπε Φτωχόπουλος).
Διερωτήθηκες καμιά φορά μήπως αυτός ο λόγος ή αυτή η γραφίδα ανατινάσσουν της γέφυρες που ίσως θα μπορούσαν να δημιουργηθούν πρώτα μέσα στις ίδιες τις συνιστώσες της Αριστεράς (σε εθνικό επίπεδο) και δεύτερο με προοδευτικές αντι-ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε διεθνικό επίπεδο (π.χ. με τους αριστερούς τουρκοκύπριους αφού η πατρίδα μας είναι κοινή ή τις αριστερές δυνάμεις στην Τουρκία).
Πέραν τούτου δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατό να συμμετέχεις σε ένα αριστερό σχηματισμό με πολλές και διάφορες συνιστώσες (και διαφορετικές φωνές) όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, όπου κυριαρχεί η πολυφωνία και να μην αναγνωρίζεις το ΑΚΕΛ τη διαφορετικότητα του (τη δική του ξεχωριστή υπόσταση)!
Και δυο λόγια για το post:
Προσωπικά δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη σ’ εγγλέζους, αμερικάνους, ρώσους! Αυτοί πρώτα και κύρια τα συμφέροντα τους προσπαθούν να εξυπηρετήσουν. Όμως δεν κρίνω τα πάντα από με βάση το αξίωμα ή τη δογματική θέση “… τον Χριστόφια και μόνο που τον στηρίζουν Αμερικάνοι, αγγλοι είναι απέναντί μου…”. Οποία διαλεκτική τοποθέτηση! Εσύ το πάλαι ποτέ στέλεχος του ανανεωτικού και αντι-δογματικού ΚΚΕ εσ. δεν έπρεπε να έχει τέτοιες προσεγγίσεις ... Αντι να αξιοποιούμε τοποθετήσεις του οποιουδήποτε αμερικανού αξιωματούχου όπως “… οι ΗΠΑ όχι μόνο υποστηρίζουν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, αλλά και μια επανενωμένη νήσο, και το λεκτικό του ανακοινωθέντος για ομοσπονδιακή κυβέρνηση με μία διεθνή προσωπικότητα, ένα τ/κ κι ένα ε/κ συνιστόν κράτος, ίσου καθεστώτος, είναι και εποικοδομητικό και μας επιτρέπει να προχωρήσουμε μπροστά ...”, θα τις ρίχνουμε στο πυρ το εξώτερο; (Εκτός κι αν είμαστε ενάντια στην Ομοσπονδία. Τότε πείτε μας πως θα επανενώσουμε την Κύπρο).
Πέραν τούτου, στην Κύπρο λεμε “στο τέλος ξουρίζουν το γαμπρό” δηλ. για να δούμε πόσο θα κρατήσει αυτή η στήριξη όταν ο Χριστόφιας δεν θα υποκύπτει ή θα υποχωρεί σε τυχόν πιέσεις των αγγλοαμερικάνων. Γιατί δεν το βλέπεις κι από αυτή τη σκοπιά ή από αυτή την προοπτική;
Τέλος ακόμα κάτι που αποτελεί και απάντηση στο συν-σχολιογράφο «εξαποδώ» (Ίσως κάνω κι ένα σχόλιο στο blog του, καθώς φαίνεται ότι δεν κατέχει και πολλά πράγματα για το τι τεκταίνεται μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα και για τις σχέσεις και επαφές του ΑΚΕΛ και γενικότερα της Κυπριακής Αριστεράς με του τουρκοκύπριους):
Γιατί δεν βλέπουμε ότι η δυναμική που δημιουργούν οι αρξάμενες συνομιλίες μπορεί να δημιουργήσουν μια νέα δυναμική μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα που θα πιέσει τόσο την ηγεσία τους όσιο και την ίδια την Τουρκία προς την κατεύθυνση εξεύρεση μιας λύσης; Ως Αριστεροί δεν πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στες λαϊκές μάζες τις οποίες θα έπρεπε να κινητοποιούμε και να εμπλέκουμε σε τέτοιες διαδικασίες;
Anef_Oriwn
Παρασκευή 26/9/2008 – 7:01 μ.μ.
Αγαπητέ Anef_Oriwn καλώς ήρθες και πάλι. Πραγματικά απόν τα λίγα πράγματα που μένω σταθερός είναι το Κυπριακό πρόβλημα. Επιμένω να θέλω να φύγει ο Τουρκικός στρατός Κατοχής. Επιμένω να θέλω να μπορεί ο Ελληνας Κύπριος να πηγαίνει ελέυθερα στη Κυρήνεια, τη Γιαλούσα, τη Μόρφου, το Ριζοκάρπασο. Επιμένω ότι οι Τουρκοκύπριοι πρέπει να έχουν ολα τα δικαιώματα, αν είναι ίσοι πολίτες στην Κυπριακή Δημοκρατία και όχι σε μια σικέ Συνομοσπονδία. Διαητρώ τις επιφυλάξεις μου για τον Χριστόφια. Οι αγκαλιές με τον Ταλάτ και οι συναυλίες (που είχαν λίγο κόσμο όπως έδειξε και το ΡΙΚ) δεν με πείθουν ότι οι Τούρκοι θέλουν λύση. Γιατί φίλε η λύση είναι μια. Κύπρος, Ενιαία, Ανεξάρηητη. Ολα τα άλλα είναι μπάσταρδες λύσεις.
Τώρα για τη συμμετοχή μου στην Αριστερά. Μα είδες και μόνο σου ότι η ΚΟΕ που είναι συνιστώσα του Σύριζα έχει την ίδια άποψη με εμένα (και τον Φτωχόπουλο...).
Προαφνώς και δέχομαι την διαφορετικότητα του ΑΚΕλ. Ποια διαφορετικότητα όμως;
Κατ' άλλα πάντα η "Πιπεριά" θα είναι ανοικτή για τις απόψεις σου. Δεν πρέπει ντε και καλά να συμφωνούμε σ' όλα. Διαβάσω πάντα με προσοχή και ενδιαφέρων τις απόψεις σου.
Και ξέρεις κάτι; Επειδή αγαπώ πολύ τη Κύπρο μακάρι να κάνω εγώ λάθος (και ο Φτωχόπουλος) και ο Χριστόφιας να φέρει τη λύση στη Μεγαλόνησο και οι πολίτες να ζήσουν ειρηνικά. Μακάρι...
Οσο για τους Αρσιερούς Τουρκοκύπριους τιμώ και σέβομαι τους αγώνες τους. Και μακάρι να δικαιωθούν. Στη "Πιπεριά" πολλές φορές έχω βάλει κείμενα του Λεβεντ και της "Αφρικα".
Θα μου επιτρέψεις όμως να μην θεωρώ αριστερό τον Ταλάτ, που πάει και δίνει λόγο στον Ερντογαν και τους Στρατηγούς του Αττιλα.
Αγαπητέ ΚοκκινοΠίπερε,
Τόσο πολύ σε προβλημάτισα που έγραψες τρία σχόλια;!
Πάντως να σημειώσω τη διαλλακτικότητα των σχολίων σου σε σχέση με την απολυτότητα των κειμένων που αναρτάς κι άλλων προγενέστερων τοποθετήσεων σου. Άλλο είναι να λες “… για το κείμενο του Βάσου [σημ.: του Φτωχόπουλου όπου ο Χριστόφιας χαρακτηριζόταν ως «φασίστας»], προφανώς και συμφωνώ απολύτως άρα δεν υπάρχει λόγος για σχολιασμό ...” κι άλλο να λες “… Διαητρώ τις επιφυλάξεις μου για τον Χριστόφια…”. Ουσιώδης και καταφανής η διάφορα!
Πέραν τούτου και ο Χριστόφιας αγαπά την Κύπρο αλλά και ο Anef_Oriwn και οι οποιοιδήποτε χαρακτηρισμοί και αφορισμοί (ανθέλληνες, προδότες, προσκυνημένοι και τα τοιαύτα δεν με πτοούν να κάνω αυτό που πιστεύω ότι είναι το σωστό για την επανένωση του τόπου μου, όπως να λαμβάνω μέρος σε πολιτικές και κοινωνικές συναντήσεις με τουρκοκύπριους είτε στα κατεχόμενα είτε στις ελεύθερες περιοχές).
Πατρίδα δεν είναι μόνο τα όρη και τα παραρά, τα βουνά και τα λαγκάδια, οι κατάξερες πεδιάδες και οι στερεμένοι ποταμοί, τα αρχαιοελληνικά μνημεία, οι ελληνορθόδοξες εκκλησιές ή τα φοινικικά νεκροταφεία, αλλά πρώτα και κύρια οι άνθρωποι που ζούνε σ’ αυτό τον τόπο και μοχθούνε για να τον φτιάξουν, έλληνες και τούρκοι, αλλά κι ΄σοι άλλοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ και το νοιώθουν δικό τους! Δεν μπορεί να λεμε ότι αγαπάμε την πατρίδα μας και να μισούμε ένα κομμάτι του λαού της. Κι ο Ταλάτ, σίτε μας αρέσει είτε όχι, είτε είναι εγκάθετος και εντολοδόχος των στρατοκρατών της Άγκυρας είναι εκλεγμένος ηγέτης των τουρκοκυπρίων και μ’ αυτόν είμαστε υπόχρεοι να συνομιλούμε!
(Επέτρεψε μου να έχω την άποψη ότι τα κείμενα του Σενέρ Λεβέντ που φιλοξένησες στο blog σου ήταν τέτοια που εξυπηρετούσαν τις προσεγγίσεις σου).
Κι εγώ “… επιμένω να θέλω να φύγει ο Τουρκικός στρατός Κατοχής... [και] να θέλω να μπορεί ο Ελληνας Κύπριος να πηγαίνει ελέυθερα στη Κυρήνεια, τη Γιαλούσα, τη Μόρφου, το Ριζοκάρπασο...”, όμως αυτό ουδέποτε θα γίνει αβν δεν κερδίσουμε τους τουρκοκύπριους. Και οι τουρκοκύπριοι (όπως και οι ελληνοκύπριοι) δεν είναι μια ομοιογενής ομάδα ανθρώπων. Γι’ αυτό προέχει (όπως είπα περίπου και στην προηγούμενη παρέμβαση μου) να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για “... μια νέα δυναμική μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα που θα πιέσει τόσο την ηγεσία της όσο και την ίδια την Τουρκία προς την κατεύθυνση εξεύρεσης λύσης…”.
Τέλος κι αφού “… προαφνώς και δέχεσαι την διαφορετικότητα του ΑΚΕλ, [τότε για] ποια διαφορετικότητα ...”, ρωτάς;
Καλό βράδυ!
Anef_Oriwn
Σάββατο 27/9/2008 – 01:15 μ.μ.
Post a Comment