Ο λαός της Κολομβίας αγωνίζεται εναντίον του φασισμού

Σύντομο ιστορικό
Οι Ισπανοί άποικοι, στις αρχές του XVI, καταλαμβάνουν την περιοχή των Chibcha, πλησίον του σημερινού ισθμού του Παναμά και θεμελιώνουν την πόλη Darien (Santa Maria).
Οι λαοί της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων των Chibcha με τον μεγαλειώδη πολιτισμό τους, εξοντώνονται και τα μνημεία πολιτισμού καταστρέφονται.
Το 1538, στην αρχαία Bacatà, κτίζεται η Bogotá (κέντρο της Santa Fé) και άλλες πόλεις.
Μέχρι το 1718, η αποικία ονομάζεται Νέα Γρανάδα και είναι ενωμένη με το Περού και τη Βενεζουέλα, με πρωτεύουσα την Bogotà.
Η ευημερία της αποικίας βασίζεται στην εργασία των σκλάβων ιθαγενών, οι οποίοι αργότερα «εμπλουτίζονται» με σκλάβους που μεταφέρονται από την Αφρική και το εμπόριο.
Ο αποικισμός είναι ταυτισμένος με την καθολική εκκλησία (1534 η Cartagena έχει τον πρώτο επίσκοπο και το 1563 στην Bogotá αρχιεπίσκοπο.
Η κατάκτηση της Ισπανία από τον Ναπολέοντα, σηματοδοτεί το έναυσμα των αγώνων για Εθνική Ανεξαρτησία και ελευθερία.
Στις 20 Ιούλη 1810, ανακηρύσσεται στην Bogotà η αυτονομία της Νέας Γρανάδας από την Ισπανία. Η αντίδραση των Ισπανών είναι η αιματοχυσία των εξεγερμένων και η επανάκτηση της περιοχής (1815) από τον στρατηγό Morillo και η πλήρης κατοχή το 1817.
Το 1819, ο απελευθερωτής της Λατινικής Αμερικής Simon Bolivar, μαζί με τον Francisco de Paula Santander, άναψε τη φλόγα της απελευθέρωσης και οι αγώνες οδηγούν σε νίκες: Boyaca (7 Αυγούστου 1819), Carabobo – Βενεζουέλα (1821) και Pichincha – Περού (1822).
Το 1819, ο Simon Bolivar ανακήρυξε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Κολομβίας (Νέα Γρανάδα, Παναμάς, Βενεζουέλα). Στις 17 Δεκέμβρη 1819, η Συνταγματική Συνέλευση της Angostura ιδρύει την Δημοκρατία της Μεγάλης Κολομβίας, στην οποία προσχωρεί το Εκουαδόρ (1822). Το Εκουαδόρ και η Βενεζουέλα ανακηρύσσουν τη δική τους ανεξαρτησία το 1830 και το 1831 ιδρύεται η Δημοκρατία της Νέας Γρανάδας.
Τα δύο μεγάλα κόμματα-κινήματα εκείνης της εποχής, αλλά και μέχρι σήμερα, είναι: οι συντηρητικοί (με την υποστήριξη της καθολικής εκκλησίας) και οι φιλελεύθεροι.

Η δομή της χώρας βασίζεται στη φεουδαρχία και βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα! Το 1,5% των ιδιοκτητών κατέχουν το 80% της γης και πρόκειται για το 80% παραγωγικής γης.
Τα τελευταία 12 χρόνια, περίοδο που στην ιστορία της Κολομβίας έχει επονομαστεί «Η βία», περισσότεροι από 2 εκατομμύρια αγροτών εκδιώχθηκαν από τη γη τους, 200.000 άνθρωποι δολοφονήθηκαν και περίπου 2 εκατομμύρια εργατών γης εγκατέλειψαν την περιοχή αναζητώντας καλύτερη μοίρα.
Η αποικιοκρατία σε ολόκληρο το «μεγαλείο» της!
Το παράδοξο είναι πως οι ΗΠΑ χαρακτηρίζουν την Κολομβία ως «Την πιο σταθερή δημοκρατία της Λατινικής Αμερικής».
Κι αυτό οφείλουμε να δούμε υπό το πρίσμα της παραγωγής κοκαΐνης! Σήμερα οι ΗΠΑ, με τις τεράστιες εκτάσεις καλλιέργειας μαριχουάνας στην Καλιφόρνια και τη Βιρτζίνια, είναι επισήμως ο μεγαλύτερος παγκόσμιος παραγωγός, και δεν έχουν διαφυγή συναλλάγματος (δολαρίων). Σήμερα έχουν εκπονήσει το σχέδιο «PLAN COLOMBIA» για τον έλεγχο του πλούτου στην Αμαζόνεια και συνεπώς, το προτεκτοράτο της κοκαΐνης, αποτελεί ένα σημαντικό στρατηγικό ορμητήριο επιλογές τους.
Το «Plan Colombia» βασίζεται στην ίδια, από αιώνες, πολιτική εξόντωσης του λαού της Κολομβίας και επιπροσθέτως τη συγκέντρωση της γης. Γι’ την υλοποίηση όλων αυτών είναι αναγκαίο να εξουδετερώσουν κάθε αντίδραση των εξαθλιωμένων χωρικών με τις ίδιες μεθόδους των Ισπανών αποικιοκρατών.
Η κολομβιανή ολιγαρχία απαιτεί τον κοινωνικό, ιδεολογικό και πολιτικό έλεγχο των χωρικών, οι οποίοι προσβλέπουν στο επαναστατικό λαϊκό κίνημα FARC-EP (Revolutionary Armed Forces of Colombia – People’s Army) http://resistencianacional.net/ την ελπίδα για επιβίωση, κι αυτό – με κατάλληλη προπαγάνδα – εντάσσει το FARC στις «τρομοκρατικές οργανώσεις».
Η αλήθεια είναι ότι το FARC και το αντάρτικο αποτελούν για τις ΗΠΑ το μεγάλο κίνδυνο για τα συμφέροντά τους. Το FARC είναι σήμερα η μόνη «αντιπολίτευση» στο σχέδιο «Plan Colombia», ένας εφιάλτης για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Ο λαός της Κολομβίας υποφέρει από ένα καθεστώς, από τα πιο αιμοσταγή στον πλανήτη.
Η Κολομβία, από τις 7 Αυγούστου 2002, κυβερνάται από Alvaro Uribe Vélez, έναν πρόεδρο ψυχοπαθή, ηγέτη παραστρατιωτικών οργανώσεων και υποστηρικτή του καρτελ κοκαΐνης του Pablo Escobar. Ο Alvaro Uribe Vélez, μικρός φύρερ, αλλά και έμπιστος των ΗΠΑ, παραβιάζει καθημερινά – όχι τα ανθρώπινα δικαιώματα –, αλλά την ανθρώπινη ύπαρξη. Με τη βοήθεια των 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων που πρόσφερε το αμερικανικό κογκρέσο (Plan Colombia/Plan Patriota) προσπαθεί να εξοντώσει την αντίσταση.
Ταυτόχρονα, υπόγραψε συμβόλαιο (Μάρτης 2008) με το Ισραήλ, ύψους 160 εκατομμυρίων δολαρίων για την αγορά 24 σύγχρονων πολεμικών αεροπλάνων (Κ-FIR), για ν’ αντιμετωπίσει το FARC.
Μπροστά σ’ αυτό το δράμα του μαρτυρικού λαού της Κολομβίας, η διεθνής παραπληροφόρηση και σ’ αυτό έχουν τιμητική θέση τα ΜΜΕ, αντιστέκεται!
Η ηρωική αντίσταση του κολομβιανού λαού και της επαναστατικής του έκφρασης, του FARC-EP, έχει την ανάγκη της ηθικής συμπαράστασης όλων των ελεύθερων ανθρώπων της γης.
Οι αντάρτες του FARC-EP δεν είναι τρομοκράτες. Αγωνίζονται εναντίον ενός φασιστικού καθεστώτος κι εμείς οι Έλληνες, από το 1821, γνωρίζουμε τι σημαίνει ν’ αγωνίζεσαι για τη λευτεριά!

Πηγή: Νίκος Κλειτσίκας (http://www.nikosklitsikas.gr/)