Ο Βασίλης Τζωρτζάτος μιλάει στα «ΝΕΑ» για «βασανιστήρια με ναρκω-φάρμακα» και «δίκες-παρωδία», ενώ εξαπολύει πυρά για συντρόφους τουΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Δημήτρης Τζάθας
Καταιγιστικός εμφανίζεται ο Βασίλης Τζωρτζάτος, ένας από τους συλληφθέντες της 17Ν, ο οποίος βάλλει κατά πάντων.
Ο καταδικασμένος σε 4 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη υποστηρίζει- για πρώτη φορά- ότι ο οδηγός που με το αυτοκίνητό του «έκλεισε» το όχημα του εκδότη της «Απογευματινής» Νίκου Μομφερράτου στο Κολωνάκι, το 1985 (για την ενέργεια αυτή ο κρατούμενος στον Κορυδαλλό καταδικάστηκε μία φορά σε ισόβια), είναι ο ίδιος που οδηγούσε τη μηχανή στην επίθεση κατά του Αμερικανού αρχιπλοιάρχου Τζορτζ Τσάντες ενώ δέκα ημέρες νωρίτερα πήρε μέρος σε επεισόδιο με περιπολικό στην Κηφισίας και τώρα κυκλοφορεί ελεύθερος.
Ακόμη ο Βασίλης Τζωρτζάτος βάλλει κατά συγκρατουμένου του για τη στάση που έχει μέχρι σήμερα κρατήσει καθώς και για τις πρόσφατες δηλώσεις του ότι μόνον αυτός μπορεί να μιλάει εξ ονόματος της 17 Νοέμβρη. Ανάλογα πυρά εξαπολύει και εναντίον μιας ειδικής επιστήμονος για τις αναλύσεις της σχετικά με την οργάνωση, ενώ υπογραμμίζει με νόημα πως «το μεγαλύτερο λάθος της 17Ν είναι ότι δεν είχε ηγεσία γιατί αν είχε, τότε ορισμένοι θα είχαν πάει στο σπίτι τους από το ΄86 και θα έμπαινε φρένο στη γάγγραινα που είχε δημιουργηθεί».
Πέρασαν έξι χρόνια από τις συλλήψεις όσων κρατούνται στον Κορυδαλλό με την κατηγορία ότι συμμετείχαν στη 17 Νοέμβρη. Εσείς έχετε καταδικαστεί σε 4 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή στην οργάνωση και σε 3 δολοφονίες, ληστείες και εκρήξεις. Πιστεύετε ότι μέσα από την ακροαματική διαδικασία ρίχτηκε φως στην υπόθεση;
Σήμερα τέτοια ερώτηση θα έπρεπε να είναι αδιανόητη, ότι οι επίσημες καταθέσεις δεν πείθουν. Οι καταδίκες βασίστηκαν στις προανακριτικές καταθέσεις και σε κατηγορουμένους που συνεργάστηκαν με τις αρχές για να έχουν μειωμένες ποινές. Οι προανακριτικές στηρίζονται σε γενικές γραμμές σε αυτήν του Σάββα. Αυτή, όμως, ενώ αποσπάστηκε με σύγχρονα βασανιστήρια με τη χρήση ναρκω-φαρμάκων την περίοδο 30 Ιουνίου- 5 Ιουλίου, «μαγειρεύτηκε» από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία και τις αγγλοαμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες, επί 10 ημέρες μέχρι την 16η Ιουλίου, ώστε να είναι δυνατή η βαριά καταδίκη ορισμένων και η μικρή ποινή για άλλους.
Έτσι οι συλλήψεις άρχισαν μόλις 16 Ιουλίου ενώ θα έπρεπε να αρχίσουν αμέσως μετά την 5η Ιουλίου, αφού υπήρχε κίνδυνος να εξαφανιστούν οι «υποδειχθέντες» στην κατάθεση ύποπτοι. Αυτοί οι επιλεγέντες, από πριν, καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές σε δύο δίκες-παρωδία.
Θέλετε αποδείξεις; Παρακολουθήστε τον διαφωτιστικό διάλογό μου με τον πρόεδρο του Δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου και την εισαγγελέα όταν ισχυρίστηκα ότι δεν ήμουν οδηγός του αυτοκινήτου που «έκλεισε» αυτό του Μομφερράτου:
«Πρόεδρος: Γνωρίζετε ποιος οδηγούσε;
Ο καταδικασμένος σε 4 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη υποστηρίζει- για πρώτη φορά- ότι ο οδηγός που με το αυτοκίνητό του «έκλεισε» το όχημα του εκδότη της «Απογευματινής» Νίκου Μομφερράτου στο Κολωνάκι, το 1985 (για την ενέργεια αυτή ο κρατούμενος στον Κορυδαλλό καταδικάστηκε μία φορά σε ισόβια), είναι ο ίδιος που οδηγούσε τη μηχανή στην επίθεση κατά του Αμερικανού αρχιπλοιάρχου Τζορτζ Τσάντες ενώ δέκα ημέρες νωρίτερα πήρε μέρος σε επεισόδιο με περιπολικό στην Κηφισίας και τώρα κυκλοφορεί ελεύθερος.
Ακόμη ο Βασίλης Τζωρτζάτος βάλλει κατά συγκρατουμένου του για τη στάση που έχει μέχρι σήμερα κρατήσει καθώς και για τις πρόσφατες δηλώσεις του ότι μόνον αυτός μπορεί να μιλάει εξ ονόματος της 17 Νοέμβρη. Ανάλογα πυρά εξαπολύει και εναντίον μιας ειδικής επιστήμονος για τις αναλύσεις της σχετικά με την οργάνωση, ενώ υπογραμμίζει με νόημα πως «το μεγαλύτερο λάθος της 17Ν είναι ότι δεν είχε ηγεσία γιατί αν είχε, τότε ορισμένοι θα είχαν πάει στο σπίτι τους από το ΄86 και θα έμπαινε φρένο στη γάγγραινα που είχε δημιουργηθεί».
Πέρασαν έξι χρόνια από τις συλλήψεις όσων κρατούνται στον Κορυδαλλό με την κατηγορία ότι συμμετείχαν στη 17 Νοέμβρη. Εσείς έχετε καταδικαστεί σε 4 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή στην οργάνωση και σε 3 δολοφονίες, ληστείες και εκρήξεις. Πιστεύετε ότι μέσα από την ακροαματική διαδικασία ρίχτηκε φως στην υπόθεση;
Σήμερα τέτοια ερώτηση θα έπρεπε να είναι αδιανόητη, ότι οι επίσημες καταθέσεις δεν πείθουν. Οι καταδίκες βασίστηκαν στις προανακριτικές καταθέσεις και σε κατηγορουμένους που συνεργάστηκαν με τις αρχές για να έχουν μειωμένες ποινές. Οι προανακριτικές στηρίζονται σε γενικές γραμμές σε αυτήν του Σάββα. Αυτή, όμως, ενώ αποσπάστηκε με σύγχρονα βασανιστήρια με τη χρήση ναρκω-φαρμάκων την περίοδο 30 Ιουνίου- 5 Ιουλίου, «μαγειρεύτηκε» από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία και τις αγγλοαμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες, επί 10 ημέρες μέχρι την 16η Ιουλίου, ώστε να είναι δυνατή η βαριά καταδίκη ορισμένων και η μικρή ποινή για άλλους.
Έτσι οι συλλήψεις άρχισαν μόλις 16 Ιουλίου ενώ θα έπρεπε να αρχίσουν αμέσως μετά την 5η Ιουλίου, αφού υπήρχε κίνδυνος να εξαφανιστούν οι «υποδειχθέντες» στην κατάθεση ύποπτοι. Αυτοί οι επιλεγέντες, από πριν, καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές σε δύο δίκες-παρωδία.
Θέλετε αποδείξεις; Παρακολουθήστε τον διαφωτιστικό διάλογό μου με τον πρόεδρο του Δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου και την εισαγγελέα όταν ισχυρίστηκα ότι δεν ήμουν οδηγός του αυτοκινήτου που «έκλεισε» αυτό του Μομφερράτου:
«Πρόεδρος: Γνωρίζετε ποιος οδηγούσε;
Τζωρτζάτος: Όχι φυσικά.
Εισαγγελέας: Ποιος πυροβόλησε, ξέρετε;
Τζωρτζάτος: Ναι.
Εισαγγελέας: Θα μας το πείτε;
Τζωρτζάτος: Όχι φυσικά.
Εισαγγελέας: Δηλαδή δέχεστε να σηκώνετε έναν σταυρό;
Τζωρτζάτος: Εγώ Τσελέντης δεν θα γίνω».
Εκτιμάτε ότι τελικός κριτής θα είναι η ιστορία με τα κοινωνικά και πολιτικά αποτελέσματα να βγαίνουν στην επιφάνεια;
Αυτή είναι η Δικαιοσύνη. Καταδικάζεσαι σε 2 φορές ισόβια παρ΄ ότι ξέρουν ότι είσαι αθώος επειδή δεν γίνεσαι... χαφιές. Και για να δουν όλοι τι είδους Δικαιοσύνη αποδόθηκε, θα προσθέσω - για πρώτη φορά- το εξής: Αυτός που οδηγούσε το αυτοκίνητο στην υπόθεση Μομφερράτου είναι ο ίδιος που οδηγούσε τη μηχανή στην υπόθεση Τσάντες και ο ίδιος που οδηγούσε τη μηχανή σε επεισόδιο με περιπολικό που έγινε στην Κηφισίας περίπου 10 ημέρες πριν και βέβαια είναι ελεύθερος.
Εκτιμάτε ότι τελικός κριτής θα είναι η ιστορία με τα κοινωνικά και πολιτικά αποτελέσματα να βγαίνουν στην επιφάνεια;
Αυτή είναι η Δικαιοσύνη. Καταδικάζεσαι σε 2 φορές ισόβια παρ΄ ότι ξέρουν ότι είσαι αθώος επειδή δεν γίνεσαι... χαφιές. Και για να δουν όλοι τι είδους Δικαιοσύνη αποδόθηκε, θα προσθέσω - για πρώτη φορά- το εξής: Αυτός που οδηγούσε το αυτοκίνητο στην υπόθεση Μομφερράτου είναι ο ίδιος που οδηγούσε τη μηχανή στην υπόθεση Τσάντες και ο ίδιος που οδηγούσε τη μηχανή σε επεισόδιο με περιπολικό που έγινε στην Κηφισίας περίπου 10 ημέρες πριν και βέβαια είναι ελεύθερος.
Σε μια ενέργεια χρησιμοποιήθηκε ένα συγκεκριμένο μοντέλο μηχανής, κατ΄ απαίτηση του ίδιου του οδηγού, γιατί είχε ακριβώς την ίδια και τη γνώριζε καλά. Το ίδιο ακριβώς μοντέλο μηχανής χρησιμοποιήθηκε σε άλλη ενέργεια όπου καταδικάστηκα σε ισόβια σαν οδηγός, ενώ είναι πασιφανές ποιος την οδηγούσε, γιατί ποτέ άλλοτε δεν χρησιμοποιήθηκε αυτό το μοντέλο της μηχανής. Αυτό το τρανταχτό στοιχείο διέφυγε βέβαια από τα σαΐνια της Αντιτρομοκρατικής για να καταδικαστώ εγώ στη θέση του συνεργαζόμενου. Ανάλογα συνέβησαν και στις υποθέσεις Ανδρουλιδάκη, Καψαλάκη, Παπαδημητρίου. Με δύο λόγια καταδικάστηκα σε 4 φορές ισόβια αποκλειστικά με ψευδείς μαρτυρίες των δύο βασικών ανοιχτά συνεργαζόμενων με τις αρχές, που κατόρθωσαν με αυτές τις υπηρεσίες που προσέφεραν εναντίον μου και εναντίον άλλου ενός, να σπάσουν τα ισόβια και να έχουν μειωμένες ποινές.
Όμως όλα αυτά τα χρόνια οι αντιθέσεις ανάμεσα σε συγκατηγορουμένους για τη συμμετοχή τους στη 17 Νοέμβρη προκάλεσαν αίσθηση στην κοινή γνώμη και κατέρριψαν τον μύθο που είχε ο κόσμος...
Κατ΄ αρχήν οφείλω να σας θυμίσω ότι σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες όπου έγιναν ανάλογες δίκες είχαμε την ίδια διαφοροποίηση ανάμεσα σε συνεργαζόμενους με τις αρχές που «κάρφωναν» με αλήθειες ή ψέματα και τους υπόλοιπους. Είχαμε την ίδια αντίθεση ανάμεσα στις δύο πλευρές. Το ίδιο φαινόμενο είχαμε κι εδώ.
Δεύτερον, υπάρχει ένας μύθος της 17Ν- όπως λέτε αυτό οφείλεται στη δράση της, στην ιστορία της, που ήταν υπαρκτή και σημαντική. Αυτή τη δράση δεν την αγγίζει ούτε η σημερινή συνεργασία ορισμένων ούτε η καπηλεία άλλων. Η συμπεριφορά του ΚΚΕ προς τον Άρη και ο τραγικός θάνατός του, γεγονότα πολύ απαξιωτικά, δεν εξαφάνισαν το μεγαλείο της Αντίστασης κατά των Γερμανών κατακτητών. Απλώς υπήρξαν ο προάγγελος της μετέπειτα καταστροφικής πορείας του ΚΚΕ.
Δηλαδή;
Σε όλες τις συμπεριφορές, ακόμη και στη συνεργασία, υπάρχουν ορισμένα όρια. Αν τα ξεπεράσεις καίγεσαι, ευτελίζεσαι. Σε πρόσφατες δηλώσεις του κάποιος από τους καταδικασθέντες ισχυρίστηκε ότι μόνο αυτός μπορεί να μιλάει για τη 17Ν. Κάτι που δεν τόλμησαν να πουν ούτε ο Στάλιν ούτε ο Ζαχαριάδης για τα κόμματά τους. Του θυμίζω κατ΄ αρχήν ότι στη 17Ν δεν υπήρχαν ηγεσίες και αρχηγοί, ότι όλοι ήταν ισότιμοι και συνεπώς έχω το ίδιο δικαίωμα μ΄ αυτόν να μιλάω για τη 17Ν, όπως και οιοσδήποτε άλλος.
Πηγαίνοντας παραπέρα θα πω ότι το γεγονός ότι είχα αποχωρήσει από τη 17Ν από το ΄92 κι ότι δεν είχα την παραμικρή συμμετοχή έως την έκρηξη στον Πειραιά το 2002 με καθιστά πιο αντικειμενικό να μιλάω γι΄ αυτή την περίοδο από αυτόν που είναι ολοφάνερο ότι είχε συγκεκριμένες ευθύνες και συμφέρον να τις κρύψει και άρα δεν είναι τόσο αξιόπιστος.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ο κύριος αυτός σε ερώτηση γι΄ αυτούς που «ομολόγησαν» δεν έχει το στοιχειώδες θάρρος, όχι να καταγγείλει αλλά ούτε καν να ψελλίσει λέξη για τα μοντέρνα βασανιστήρια με ναρκω-φάρμακα που έγιναν κυρίως στον Σάββα και δευτερευόντως σε μένα. Γιατί είναι άλλο πράγμα να «μιλάει κάποιος» ή να υπογράφει «μαγειρεμένες» προανακριτικές, ύστερα από αγωγή με ναρκω-φάρμακα αφού η συνείδησή του δεν συμμετέχει και άλλο να συνεργάζεται και να μιλάει με πλήρη συνείδηση, χωρίς φάρμακα. Στην πρώτη περίπτωση δεν μπορείς να καταλογίσεις ευθύνη, στη δεύτερη ναι. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κύριος αυτός δεν λέει λέξη για τα μοντέρνα βασανιστήρια που κατήγγειλε ο Σάββας σε βιβλίο του που αποσιωπήθηκε, ενώ πρόσφατα έκανε θόρυβο στη Γερμανία.
Γιατί να γίνεται αυτό;
Με τη στάση του αυτή δίνει πολιτική κάλυψη, «βγάζει λάδι» τον υπεύθυνο πολιτικά γι΄ αυτά τα βασανιστήρια, τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης του ΠΑΣΟΚ, που έδωσε το πράσινο φως στις υπηρεσίες του να φέρουν από την αλλοδαπή αυτά τα ναρκωτικά και να τα χρησιμοποιήσουν σε συλληφθέντες και γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο παρασημοφορήθηκε από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.
Με πλήρη γνώση ότι με αυτά κινδυνεύουν η υγεία, βασικά όργανα και ζωτικές λειτουργίες του ανακρινόμενου. Σ΄ αυτά τα φάρμακα και όχι στον τραυματισμό του οφείλεται η τραγική κατάσταση της υγείας του Σάββα και δευτερευόντως της δικής μου. Χάνεται τελείως η αίσθηση του μέτρου όταν ο κύριος αυτός δέχεται να παρουσιαστούν οι φωτογραφίες του δίπλα από τον τότε υπουργό, υποδηλώνοντας σαφώς ότι ο ένας στηρίζει πολιτικά τον άλλον! Για φανταστείτε τι χαμός θα γινόταν αν ο Παναγούλης ενώ βρισκόταν στη φυλακή έδινε συνέντευξη στο ίδιο έντυπο με τον Παττακό αποδεχόμενος να παρουσιαστούν οι φωτογραφίες τους δίπλα.
Όμως όλα αυτά τα χρόνια οι αντιθέσεις ανάμεσα σε συγκατηγορουμένους για τη συμμετοχή τους στη 17 Νοέμβρη προκάλεσαν αίσθηση στην κοινή γνώμη και κατέρριψαν τον μύθο που είχε ο κόσμος...
Κατ΄ αρχήν οφείλω να σας θυμίσω ότι σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες όπου έγιναν ανάλογες δίκες είχαμε την ίδια διαφοροποίηση ανάμεσα σε συνεργαζόμενους με τις αρχές που «κάρφωναν» με αλήθειες ή ψέματα και τους υπόλοιπους. Είχαμε την ίδια αντίθεση ανάμεσα στις δύο πλευρές. Το ίδιο φαινόμενο είχαμε κι εδώ.
Δεύτερον, υπάρχει ένας μύθος της 17Ν- όπως λέτε αυτό οφείλεται στη δράση της, στην ιστορία της, που ήταν υπαρκτή και σημαντική. Αυτή τη δράση δεν την αγγίζει ούτε η σημερινή συνεργασία ορισμένων ούτε η καπηλεία άλλων. Η συμπεριφορά του ΚΚΕ προς τον Άρη και ο τραγικός θάνατός του, γεγονότα πολύ απαξιωτικά, δεν εξαφάνισαν το μεγαλείο της Αντίστασης κατά των Γερμανών κατακτητών. Απλώς υπήρξαν ο προάγγελος της μετέπειτα καταστροφικής πορείας του ΚΚΕ.
Δηλαδή;
Σε όλες τις συμπεριφορές, ακόμη και στη συνεργασία, υπάρχουν ορισμένα όρια. Αν τα ξεπεράσεις καίγεσαι, ευτελίζεσαι. Σε πρόσφατες δηλώσεις του κάποιος από τους καταδικασθέντες ισχυρίστηκε ότι μόνο αυτός μπορεί να μιλάει για τη 17Ν. Κάτι που δεν τόλμησαν να πουν ούτε ο Στάλιν ούτε ο Ζαχαριάδης για τα κόμματά τους. Του θυμίζω κατ΄ αρχήν ότι στη 17Ν δεν υπήρχαν ηγεσίες και αρχηγοί, ότι όλοι ήταν ισότιμοι και συνεπώς έχω το ίδιο δικαίωμα μ΄ αυτόν να μιλάω για τη 17Ν, όπως και οιοσδήποτε άλλος.
Πηγαίνοντας παραπέρα θα πω ότι το γεγονός ότι είχα αποχωρήσει από τη 17Ν από το ΄92 κι ότι δεν είχα την παραμικρή συμμετοχή έως την έκρηξη στον Πειραιά το 2002 με καθιστά πιο αντικειμενικό να μιλάω γι΄ αυτή την περίοδο από αυτόν που είναι ολοφάνερο ότι είχε συγκεκριμένες ευθύνες και συμφέρον να τις κρύψει και άρα δεν είναι τόσο αξιόπιστος.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ο κύριος αυτός σε ερώτηση γι΄ αυτούς που «ομολόγησαν» δεν έχει το στοιχειώδες θάρρος, όχι να καταγγείλει αλλά ούτε καν να ψελλίσει λέξη για τα μοντέρνα βασανιστήρια με ναρκω-φάρμακα που έγιναν κυρίως στον Σάββα και δευτερευόντως σε μένα. Γιατί είναι άλλο πράγμα να «μιλάει κάποιος» ή να υπογράφει «μαγειρεμένες» προανακριτικές, ύστερα από αγωγή με ναρκω-φάρμακα αφού η συνείδησή του δεν συμμετέχει και άλλο να συνεργάζεται και να μιλάει με πλήρη συνείδηση, χωρίς φάρμακα. Στην πρώτη περίπτωση δεν μπορείς να καταλογίσεις ευθύνη, στη δεύτερη ναι. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κύριος αυτός δεν λέει λέξη για τα μοντέρνα βασανιστήρια που κατήγγειλε ο Σάββας σε βιβλίο του που αποσιωπήθηκε, ενώ πρόσφατα έκανε θόρυβο στη Γερμανία.
Γιατί να γίνεται αυτό;
Με τη στάση του αυτή δίνει πολιτική κάλυψη, «βγάζει λάδι» τον υπεύθυνο πολιτικά γι΄ αυτά τα βασανιστήρια, τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης του ΠΑΣΟΚ, που έδωσε το πράσινο φως στις υπηρεσίες του να φέρουν από την αλλοδαπή αυτά τα ναρκωτικά και να τα χρησιμοποιήσουν σε συλληφθέντες και γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο παρασημοφορήθηκε από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.
Με πλήρη γνώση ότι με αυτά κινδυνεύουν η υγεία, βασικά όργανα και ζωτικές λειτουργίες του ανακρινόμενου. Σ΄ αυτά τα φάρμακα και όχι στον τραυματισμό του οφείλεται η τραγική κατάσταση της υγείας του Σάββα και δευτερευόντως της δικής μου. Χάνεται τελείως η αίσθηση του μέτρου όταν ο κύριος αυτός δέχεται να παρουσιαστούν οι φωτογραφίες του δίπλα από τον τότε υπουργό, υποδηλώνοντας σαφώς ότι ο ένας στηρίζει πολιτικά τον άλλον! Για φανταστείτε τι χαμός θα γινόταν αν ο Παναγούλης ενώ βρισκόταν στη φυλακή έδινε συνέντευξη στο ίδιο έντυπο με τον Παττακό αποδεχόμενος να παρουσιαστούν οι φωτογραφίες τους δίπλα.
Νιώθω πραγματικό και ανυπόκριτο σεβασμό για τους συγγενείς των θυμάτων και συμμερίζομαι τον πόνο τους. Όπως όμως έδειξε η διεθνής εμπειρία, οπουδήποτε υπήρξαν θύματα Αμερικανοί, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες ( και οι αγγλικές) χειραγωγούσαν και καθοδηγούσαν αυτές τις ομάδες των συγγενών. Πέρα λοιπόν από τον πρώην υπουργό, έχουμε και τις αγγλοαμερικανικές μυστικές υπηρεσίες που δίνουν το πράσινο φως σε όσα βαρύγδουπα λέει αυτός ο κύριος. Ευτυχώς λοιπόν που μας θύμισε ότι μόνον αυτός έχει δικαίωμα να μιλάει για τη 17Ν, αλλιώς θα μπορούσαμε να σκεφθούμε ότι κάποιοι άλλοι είναι από πίσω του και του υπαγορεύουν τι θα πει ως 17Ν.
Ποια είναι η δική σας εκδοχή;
Νομίζω ότι η πλειοψηφία του κόσμου έχει καταλάβει τι έγινε. Αυτό επιβεβαιώνεται απ΄ όσα υποστηρίζει μια επιστήμονας με την προϋπόθεση ότι η ανάγνωση γίνεται με αποκωδικοποιητή λόγω της θέσης της ως συμβούλου. Ενώ κάνει μια σωστή διαπίστωση ότι υπάρχει «έλλειψη ιδεολογικής και λειτουργικής συνοχής, έλλειψη ιδεολογικού υπόβαθρου και διάσταση από την ακροαριστερή τακτική της επαναστατικής αλληλεγγύης- δηλαδή της μη κατάδοσης των μελών ή υποστηριχτών» και βρίσκεται μισό βήμα απ΄ την αλήθεια, αρνείται να το κάνει γιατί θα κατέρρεε η ξεφτισμένη πια επίσημη εκδοχή. Αντίθετα κάνει στροφή 180 μοιρών δημιουργώντας σύγχυση, προβάλλοντας αναλήθειες για λόγους σκοπιμότητας.
Ποια είναι η δική σας εκδοχή;
Νομίζω ότι η πλειοψηφία του κόσμου έχει καταλάβει τι έγινε. Αυτό επιβεβαιώνεται απ΄ όσα υποστηρίζει μια επιστήμονας με την προϋπόθεση ότι η ανάγνωση γίνεται με αποκωδικοποιητή λόγω της θέσης της ως συμβούλου. Ενώ κάνει μια σωστή διαπίστωση ότι υπάρχει «έλλειψη ιδεολογικής και λειτουργικής συνοχής, έλλειψη ιδεολογικού υπόβαθρου και διάσταση από την ακροαριστερή τακτική της επαναστατικής αλληλεγγύης- δηλαδή της μη κατάδοσης των μελών ή υποστηριχτών» και βρίσκεται μισό βήμα απ΄ την αλήθεια, αρνείται να το κάνει γιατί θα κατέρρεε η ξεφτισμένη πια επίσημη εκδοχή. Αντίθετα κάνει στροφή 180 μοιρών δημιουργώντας σύγχυση, προβάλλοντας αναλήθειες για λόγους σκοπιμότητας.
Λέει π.χ. ότι ορισμένοι νόμιζαν ότι ήταν μέλη εταιρείας, συγχέοντας το γεγονός ότι αποκαλούσαν για λόγους συνωμοτικούς την οργάνωση ως «εταιρεία» αλλά κανείς τους δεν αγνοούσε πού βρίσκεται. Ότι δεν γνώριζαν τους στόχους ενώ αποδείχθηκε στις δίκες το αντίθετο. Συσκοτίζει για λόγους ευνόητους το ζήτημα της ηγεσίας, ενώ είναι ένα από τα λίγα που ξεκαθαρίσθηκε στις δίκες από τις λεπτομερείς περιγραφές κατηγορουμένων ακόμα και συνεργαζομένων για τον τρόπο με τον οποίο παίρνονταν οι αποφάσεις στους πυρήνες και για τον τρόπο λειτουργίας της 17Ν. Τέλος όσα λέει, με δικά της λόγια για τον «κύριο», δείχνουν ότι έχει απόλυτη συνείδηση της αλήθειας αλλά δεν θέλει να την αποκαλύψει.
Τελειώνοντας, θα κάνω μια διαπίστωση στην οποία κατέληξα έπειτα από πολύ σκέψη στα έξι αυτά χρόνια φυλακής: Το μεγαλύτερο λάθος της 17Ν είναι ότι δεν είχε ηγεσία. Αν είχε, ορισμένοι θα είχαν πάει σπίτι τους από το ΄86 και θα είχε μπει φρένο στη γάγγραινα που είχε δημιουργηθεί.
Ο Σάββας δεν ήταν μόνος του στον Πειραιά. Γιατί δεν πήραν την τσάντα με το περίστροφο και τα κλειδιά μετά την έκρηξη;
Υπάρχει περίπτωση, μετά τα όσα προηγήθηκαν, να αναζητηθεί με καθαρότητα η αλήθεια και να μπουν τα πράγματα στη θέση τους;
Παρατηρώ ότι υπάρχει μια συστηματική προσπάθεια από την εξουσία να ξαναγραφτεί η ιστορία της 17 Νοέμβρη, όπως θα ήθελε αυτή. Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα. Ενώ π.χ. στη δίκη έγιναν πολλές αναφορές στην ενέργεια στον Πειραιά, σύμφωνα με την οποία σ΄ αυτή πήγαν τουλάχιστον δύο, σε πρόσφατο δημοσίευμα παρουσιάζεται ότι ο Σάββας ήταν μόνος του. Αυτό δεν γίνεται από τυχαία αβλεψία. Γίνεται προσπάθεια να αποκρύψουν το γεγονός ότι η κύρια ευθύνη βαραίνει αυτόν ή αυτούς που ήταν μαζί του και όχι τον Σάββα. Αυτοί όφειλαν να πάρουν, αμέσως μετά την έκρηξη, την τσάντα με τα πράγματα αφού γνώριζαν ότι μέσα σ΄ αυτήν υπήρχε το μοιραίο περίστροφο- ταυτότητα της 17 Νοέμβρη. Θυμίζω ότι στην περίπτωση του αγωνιστή Τσουτσουβή και ενώ είχε προηγηθεί μάχη με πυροβολισμούς με τρεις αστυνομικούς, ο σύντροφος του Τσουτσουβή πήρε ό,τι είχε πάνω του- το περίστροφο, ακόμη και τα κλειδιά του- με συνέπεια να μη βρουν τίποτε επάνω του. Γιατί το αυτονόητο δεν έγινε και στον Πειραιά; Εάν είχε γίνει, τα πράγματα θα είχαν τελείως διαφορετική εξέλιξη αφού τίποτα δεν έδειχνε τη 17Ν και δεν θα χρησιμοποιούσαν ναρκω-φάρμακα στον Σάββα, όπως δεν χρησιμοποίησαν στον Μαζοκόπο όταν του έσκασε εκρηκτικός μηχανισμός στα χέρια και τον τραυμάτισε. Αντί λοιπόν να πηγαίνουμε προς την αλήθεια, ακολουθείται αντίθετη πορεία.
Πηγή: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
No comments:
Post a Comment