Όχι στις λεγκαλιστικές αυταπάτες

Η κάλπη στα σκουπίδια (η δημοκρατία στη χωματερή...) έξω από το ΤΕΙ Αθήνας

"Το επαναστατικό προτσές ακολούθησε τούτη τη φορά τη σωστή προλεταριακή πορεία και καταχτώντας με τους αγώνες του την επαναστατική πείρα, έφερε το λαϊκό κίνημα επιτέλους στην ωρίμανση. Νιώθει πια σε θέση να εχτιμήσει ότι η αποχή από την καθολική ψηφοφορία του 1946 απέτυχε το στόχο της επειδή διαπνεόταν από το σύνδρομο της Βάρκιζας και του ρεφορμισμού, παρά την ένοπλη επίθεση στους μπάτσους του Λιτόχωρου. Στόχος του σ. Ζαχαριάδη έπρεπε να είναι όχι η αποχή, αλλά η ματαίωση της λεγκαλιστικής αυταπάτης που λέγεται καθολική ψηφοφορία. Εμείς βάλαμε το σωστό στόχο και γι’ αυτό το εγχείρημα στέφθηκε με επιτυχία. Χωρίς να χρειαστεί ένοπλη επίθεση, καταφέραμε να ματαιώσουμε την καθολική ψηφοφορία για πρυτανικές αρχές σε δυο Πανεπιστήμια: της Κρήτης και της Θεσσαλίας.

Οι διάφοροι λικβινταριστές, σεχταριστές, αρχειομαρξιστές, κοσμοπολίτες και άλλα σάπια υποκείμενα που έχει ξεράσει το κίνημα προσπαθούν ακόμα να γεμίσουν τα μυαλά μας με το άχυρο του κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Όμως το ζήτημα αυτό έχει λυθεί από τον καιρό του μεγάλου Λένιν και του μεγάλου Στάλιν, που είπαν ότι η καθολική ψηφοφορία δεν αποτελεί έκφραση της ελεύθερης βούλησης των καταπιεσμένων μαζών, αλλά έρχεται να επικυρώσει τον κάθε φορά συσχετισμό δύναμης. «élections, piège à cons», (εκλογές = παγίδα για μαλάκες) κραύγαζαν οι εξεγερμένοι του Μάη. Και για να γίνει το ζήτημα πιο κατανοητό, ας σκεφτούμε ποιοι έχουν καθολική ψηφοφορία στη Μέση Ανατολή. Δεν είναι οι καταπιεσμένες (και γι’ αυτό πρωτοπόρες της παγκόσμιας επανάστασης) αραβικές χώρες, αλλά οι σιωνιστές σφαγείς του Ισραήλ. Και πραχτικά όμως, δεν μπορούμε να ρισκάρουμε αφήνοντας στις εκλογές το ενδεχόμενο να βγει πρύτανης αντιδραστικός, αντίθετος στο φοιτητικό μας κίνημα.

Η επαναστατική πράξη μας, που στηρίχτηκε στην παραπάνω επαναστατική θεωρία (Μάο) ξεσκέπασε την προπαγάνδα της μπουρζουαζίας και του νεοταξίτικου λόμπι για καθολική ψηφοφορία στα μάτια των συνεπών φοιτητών, που απαιτούν η εκλογή να γίνεται από υπεύθυνους εκπροσώπους κομμάτων και όχι με τη συμμετοχή του καθενός ανεύθυνου, μικροαστού, τυχάρπαστου φοιτητή. Θα αντιτείνει κάποιος ότι οι συνεπείς φοιτητές είναι ακόμα μια μικρή μειοψηφία. Όμως πάντα οι επαναστάσεις από μικρές μειοψηφίες δεν έγιναν; Το σημαντικό είναι ότι ξεπεράσαμε την κρίσιμη μάζα και διαμορφώσαμε συσχετισμό δύναμης τέτοιο που οι αστοί πρυτάνεις τρομάξανε από τη δύναμη του λαϊκού κινήματος και λάκισαν.

Αυτή η μεγαλειώδης νίκη εγγράφεται πια στα καταχτημένα του κινήματος. Τα συνοψίζουμε για να καταδείξουμε ότι πια στη χώρα μας υπάρχει δυαδική εξουσία, πράγμα που συμβαίνει πάντα τις παραμονές της επανάστασης.

- Έχουμε κάνει τα πανεπιστήμια ορμητήριο και απροσπέλαστο καταφύγιο της επαναστατικής δράσης μας.

- Καταχτήσαμε το δικαίωμα να καίμε τα γραφεία τους ή να χτίζουμε μέσα σ’ αυτά όσους καθηγητάδες είναι λακέδες του καθεστώτος. Οι αντιδραστικοί καθηγητές ξεδοντιάστηκαν. Τη δύναμη την έχει η ΠΟΣΔΕΠ, που με πονηριά και μαεστρία έστησε απεργίες τις μέρες που προγραμματίστηκαν πρυτανικές εκλογές, για να ευκολύνει το έργο μας. Είναι ψημένοι στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση οι άνθρωποι της ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ. Τριάντα χρόνια συνέχεια, είναι οι ίδιοι που καθοδηγούν το πανεπιστημιακό κίνημα.

- Αποχτήσαμε το δικαίωμα να μπουκάρουμε και να διαλύουμε συνεδριάσεις των πανεπιστημιακών οργάνων, όταν παίρνουν θέσεις αντιδραστικές, μαζί και το δικαίωμα να σπάμε ή να απαλλοτριώνουμε περιουσία που τα πανεπιστήμια απόχτησαν από την υπεραξία που παρήγαγε το προλεταριάτο. Μας λένε οι ρεβιζιονιστές ότι κάναμε τα πανεπιστήμια γιάφκες και ότι ασκούμε αδικαιολόγητη και ατιμώρητη βία. Αυτοί οι προβοκάτορες όμως έχουν ξεχάσει τη ρήση του Μαρξ ότι η βία είναι η μαμή της ιστορίας και τη ρήση του προέδρου Μάο ότι η επανάσταση δεν είναι σουαρέ ντε γκαλά.

- Επιβάλαμε ακόμη και τα προγράμματα των σπουδών μας, πιστοί στο σύνθημα «όχι στην εντατικοποίηση», που ήθελε να μας επιβάλει το Ευρωπαϊκό κατεστημένο, που ακολουθεί και διευκολύνει τα σχέδια του ΝΑΤΟ.

Τώρα αποχτούμε και το δικαίωμα να μην γίνονται εκλογές πρυτάνεων χωρίς τη δική μας συγκατάθεση. Και αν δεν καταφέρει το κίνημα να κερδίσει τη φοιτητική συνέλευση, υπάρχει και ο δοκιμασμένος δρόμος της αχτιβίστικης δράσης. Η αρπαγή της κάλπης. Δυο φορές δοκιμάστηκε. Στο Πάντειο και στο ΤΕΙ Κρήτης. Στη δράση μας αυτή έχουμε σύμμαχους τα συνεπή μαρξιστικά κόμματα και τα δελτία ειδήσεων των οχτώ.

Από το «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!» του Κομμουνιστικού μανιφέστου, μέχρι την Πρώτη, τη Δεύτερη και την Τρίτη Διεθνή, την Οχτωβριανή επανάσταση, τον Μάη της ρήξης του ’68, τον Κάστρο, τον Τσε και το κίνημα αλληλεγγύης στην Ιντιφάντα, τα ιδανικά της αντίστασης μας εμπνέουν και μας οδηγούν.

Διατηρώ την ανωνυμία μου, ως προστασία απέναντι στην αντίδραση"

Το κείμενο δημοσιεύεται αυτούσιο (από το e-roosters) όπως το έστειλε αρθρογράφος αριστερής εφημερίδας που για προφανείς λόγους δεν μπορεί να το δημοσιεύσει στην εφημερίδα του και επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του.