Φορολογική επιβάρυνση για μεταφορά στεγαστικού!

Σε ομηρία βρίσκονται δανειολήπτες που προχώρησαν στη μεταφορά του στεγαστικού τους δανείου σε άλλη τράπεζα προκειμένου να επιτύχουν καλύτερους όρους, καθώς χάνουν την έκπτωση των τόκων από τον φόρο εισοδήματος.

Εκατοντάδες δανειολήπτες αντιμετωπίζουν τον κρατικό παραλογισμό, καθώς οι εφορίες θεωρούν ότι η μεταφορά δανείου που έχει συναφθεί για αγορά πρώτης κατοικίας σε άλλη τράπεζα συνιστά νέα δανειακή σύμβαση, με αποτέλεσμα την απώλεια του φορολογικού πλεονεκτήματος. Πλήρης σύγχυση επικρατεί στις εφορίες και στην κεντρική υπηρεσία του υπουργείου Οικονομικών, όπου αδυνατούν να δώσουν απαντήσεις στους φορολογουμένους για τα αυτονόητα. Μάλιστα, και ενώ εκπνέουν οι προθεσμίες για την κατάθεση των φορολογικών δηλώσεων οικονομικού έτους 2008, ζητήθηκε από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους να γνωμοδοτήσει επί του θέματος. Αν και η γνωμοδότηση έχει ολοκληρωθεί, ο αρμόδιος υφυπουργός Οικονομικών Αν. Μπέζας ακόμα δεν έχει ενημερωθεί και η «επίσημη εντολή» προς τις εφορίες είναι: «αντιμετωπίστε το θέμα όπως νομίζετε». Με άλλα λόγια, στην ίδια ερώτηση η κάθε εφορία δίνει τη δική της... απάντηση.

Σήμερα, σύμφωνα με το ισχύον καθεστώς, παρέχεται έκπτωση κατά την αγορά πρώτης κατοικίας. Συγκεκριμένα για συμβάσεις δανείων που έχουν συναφθεί μέχρι 31.12.2002 οι τόκοι αφαιρούνται από το συνολικό εισόδημα, ενώ για συμβάσεις δανείων που έχουν συναφθεί από 1.1.2003 και μετά, οι τόκοι μειώνουν τον συνολικό φόρο κατά ποσοστό 20%.

Το θεωρητικά απλό παραπάνω ζήτημα αναδεικνύει την αδυναμία του κράτους να λειτουργήσει με συγκροτημένο τρόπο, ώστε μέσα από ένα ξεκάθαρο και κατανοητό πλαίσιο να εξυπηρετήσει τον πολίτη.

Ο κρατικός παραλογισμός δεν έχει όριο. Για παράδειγμα, νέο ζευγάρι που έχει αγοράσει σπίτι για πρώτη κατοικία με δάνειο αποφασίζει λόγω απόκτησης παιδιών να πουλήσει το ακίνητο και να αποκτήσει νέο, μεγαλύτερο. Η νομοθεσία θεωρεί ότι το νέο δάνειο, παρά το γεγονός ότι έχει συναφθεί για αγορά πρώτης κατοικίας, αποτελεί νέα σύμβαση, με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζει την έκπτωση δαπάνης από τόκους που έχουν καταβληθεί. Δηλαδή την ίδια ώρα που η πολιτεία υποτίθεται ότι δίνει κίνητρα για την αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας επιβάλλει μια ιδιότυπη ποινή στις νέες οικογένειες.

Παράλληλα, το κράτος πανταχού - παρόν έρχεται να στρεβλώσει τη λειτουργία του ελεύθερου ανταγωνισμού. Ειδικότερα, αν δανειολήπτης προχωρήσει στη μεταφορά του στεγαστικού δανείου (πάντα για πρώτη κατοικία) σε άλλη τράπεζα προκειμένου να επιτύχει καλύτερους όρους αποπληρωμής κινδυνεύει να πληρώσει περισσότερα. Γιατί; Απλά διότι οι εφορίες θεωρούν ότι πρόκειται για νέα σύμβαση και -κόντρα στην κοινή λογική- δεν αναγνωρίζουν τη σχετική έκπτωση.

Ακόμα περισσότερο αν δανειολήπτης ζητήσει από την τράπεζα που έχει λάβει δάνειο να το αποπληρώσει σε μικρότερο χρόνο (για παράδειγμα 25 χρόνια αντί 40), πάλι οι εφορίες θεωρούν ότι πρόκεται για νέα σύμβαση που δεν δικαιολογεί έκπτωση δαπάνης. Με φωτεινές εξαιρέσεις ενεργειών, όπως για παράδειγμα τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών, η λογική της δημόσιας διοίκησης είναι πώς να κάνει πιο δύσκολη τη ζωή του πολίτη. Να ανακαλύπτει προβλήματα αντί να δίνει λύσεις, να απαιτεί γραφειοκρατία για τη γραφεικρατία, να αδιαφορεί για την κοινή λογική και κρυμμένη πίσω από την πανοπλία της αχανούς και πολυσύνθετης νομοθεσίας να ταλαιπωρεί τους πολίτες για το παραμικρό.

Δυστυχώς, την αδιαφορία του Δημοσίου για τον πολίτη και την εξυπηρέτησή του υιοθετούν σε κάποιο βαθμό και οι τράπεζες. Την τελευταία τριετία όλες οι τράπεζες εφάρμοσαν προγράμματα μεταφοράς δανείων χωρίς όμως να ενημερώνουν τους πελάτες - δανειολήπτες για τον κίνδυνο απώλειας της φορολογικής απαλλαγής.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 14/5/08, Των Γιαννη Παπαδογιαννη - Προκοπη Χατζηνικολαου