Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ Τα φάδος, η παραδοσιακή μουσική της Πορτογαλίας δηλαδή, είναι κάτι σαν τα δικά μας ρεμπέτικα ή και δημοτικά τραγούδια. Μην περιμένετε όμως να αντικρίσετε κανέναν... Αγάθωνα, ούτε να ακούσετε σόλο κλαρίνο... Καρακώστα. Εκεί πλέον έχει μπει φρέσκο αίμα. Νέα κορίτσια, όμορφα και λαμπερά, που έδωσαν μια καινούργια πνοή στο είδος. Πολλά από αυτά, όπως τη Μαρίζα και την Κάτια Γκερέιρο, τα είδαμε πρόσφατα, live, στα μέρη μας.
Τώρα είναι η σειρά της Μίσια να μας έρθει για δύο συναυλίες τη μεθεπόμενη εβδομάδα. Ρίξτε μια ματιά στη φωτογραφία της δίπλα. Αφέλειες και τρέντι γυαλιά, έξυπνη, φωτεινή και μοντέρνα. «Οταν ξεκίνησα, το 1990, όλοι γελούσαν μαζί μου. Οι φίλοι μου, η οικογένειά μου, ακόμα και οι δισκογραφικές εταιρείες», μας λέει στο τηλέφωνο. «Δεν μπορούσα να βρω κάποιον να εκδώσει το πρώτο μου άλμπουμ. Χρειάστηκε να πληρώσω μόνη μου τα έξοδα, αναζητώντας παντού χρήματα. Ολοι, τότε, θεωρούσαν τα φάδος παλιομοδίτικα και συντηρητικά. Με ενοχλούσε αφάνταστα που οι διανοούμενοι της χώρας μου τα σνόμπαραν. Εκτός από την Αμάλια Ροντρίγκες, κανένας άλλος δεν υπερασπίστηκε το είδος. Ευτυχώς οι καιροί άλλαξαν και ο κόσμος τα αγάπησε».
Οι καιροί άλλαξαν και μαζί τους άλλαξαν και οι μουσικές. Τα παραδοσιακά τραγούδια, τα λεγόμενα... έθνικ, έγιναν μόδα. Συμφωνεί και η Μίσια: «Σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο για νέους καλλιτέχνες να ακολουθήσουν τον δρόμο των φάδος. Φτάσαμε στο σημείο, στην Πορτογαλία, οι δισκογραφικές εταιρείες να λένε στους φολκ αλλά και τους υπόλοιπους τραγουδιστές, "γιατί δεν ηχογραφείτε φάδος τραγούδια;". Ετσι επανήλθαν στο προσκήνιο πολλοί φαδίστας που είχαν αποτύχει ή και εξαφανιστεί ακόμα».
Στις δύο συναυλίες της σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, η Μίσια καταφθάνει μαζί με τους Μανουέλ Νέτο (πορτογαλική κιθάρα), Μανουέλ Προένκα (ακουστική κιθάρα) και Λουίς Κούνια (βιολί). «Η παράστασή μας λέγεται "Lisboarium" και αποτελεί μια παρουσίαση της Λισαβόνας από κάποιον που βρίσκεται μακριά. Ζω στη Γαλλία πλέον, εξ ου και αυτή η εξ αποστάσεως ματιά. Ελάτε να σας ξεναγήσω μέσω της μουσικής μου στη Λισαβόνα. Να σας δείξω τα σπίτια, τους δρόμους και τους ανθρώπους της».
Η Μίσια, βέβαια, γεννήθηκε πιο βόρεια από τη Λισαβόνα, στο Οπόρτο, «σε μια γειτονιά που χαιρόμουν να βρίσκομαι εκεί». Στην εφηβεία της μετακόμισε στη Βαρκελώνη για να συναντήσει τη γιαγιά της. «Η νοσταλγία της πατρίδας με έφερε κοντά στα φάδος», αποκαλύπτει.
Από την αρχή της καριέρας της οι συγκρίσεις με την Αμάλια Ροντρίγκες ήταν αναπόφευκτες. Θες η ανάγκη των συμπατριωτών της να βρουν επιτέλους τη διάδοχο της μεγαλύτερης τραγουδίστριας που έβγαλε ποτέ η χώρα, θες η εκφραστική και κρυστάλλινη ερμηνεία της, γρήγορα έγινε εξαιρετικά δημοφιλής.
Ακολούθησε μια σειρά από άλμπουμ, όπως τα «Misia Fado» και «Garras Dos Sentimedos», για να φτάσουμε στο «Paixoes Diagonais», με τη Μίσια να μελοποιεί, μεταξύ άλλων, ποιήματα του Φερνάντο Πεσόα. Της αρέσει άλλωστε να τραγουδάει ποιητές, όπως ο Αντόνιο Μπότο, αλλά και λογοτέχνες, όπως ο νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου και η Αγκουστίνα Μπέσα Λούις.
«Γοητεύομαι από τα ποιήματα που μιλούν για συναισθήματα. Για τη ζωή και το θάνατο, την αγάπη, τη θλίψη, αλλά και την ευτυχία. Την τελευταία φορά που ήρθα στη χώρα σας είπα κι ένα κομμάτι σε στίχους που είχε γράψει η Σαπφώ. Το ελληνικό τραγούδι με συγκινεί. Μου αρέσουν ο Θεοδωράκης, η Καραϊνδρου κ.ά.».
- Και τα ρεμπέτικα;
«Τα ρεμπέτικα ανήκουν στην ίδια μουσική οικογένεια με τα φάδος και τα τάνγκος. Εχουν κοινές ρίζες και αποτελούν αστικά τραγούδια που πολλοί λάτρεψαν».
- Τα τραγούδια σας είναι αισθησιακά, αλλά ευτυχώς όχι καταθλιπτικά...
«Χαίρομαι που το λες, γιατί αυτό ακριβώς ήθελα να πετύχω. Εβαλα όλες μου τις δυνάμεις για να μετατρέψω τα συναισθήματά μου σε νότες».
«Δεν το επέλεξα σκοπίμως. Απλώς τραγουδώ με τον τρόπο που νιώθω και αυτό, υποθέτω, γίνεται τελικά "προσωπικό ύφος"».
- Γιατί δεν τραγουδούν πολλοί άντρες φάδος;
«Πιστεύω πως έχει να κάνει με την παράδοση του είδους. Τα φάδος ακούγονταν στις ταβέρνες και τα μπουρδέλα, όπου σύχναζαν ναύτες και άνθρωποι της πιάτσας. Δεν νομίζω πως θα προτιμούσαν να ακούν και να βλέπουν άνδρες».
* Δευτέρα 7 Απριλίου, ώρα έναρξης 8.30 μ.μ. στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και την επομένη στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Τιμές εισιτηρίων: 20 φοιτητικό, 30, 45, 55 και 70 ευρώ .
No comments:
Post a Comment