Friday, October 19, 2007

RAF - "Κανένας επαναστάτης δεν σκέφτεται να ανατρέψει μόνος του το σύστημα, είναι παράλογο..."

Η κηδεία των Α. Μπάαντερ, Γκ. Ενσλιν, Γ. Ράσπε

Στις 18 Οκτώβρη 1977, τέσσερις φυλακισμένοι της RAF, o Andreas Baader, η Gudrun Ensslin, ο Jan-Carl Raspe και η Ingrid Schubert, βρίσκουν το θάνατο στις γερμανικές φύλακες του Stammheim και του Stadelheim. O Ron Augustin, φυλακισμένος την ίδια εποχή και έχοντας ζήσει εκείνη την περίοδο από τα μέσα γνωρίζει τι λεει όταν περιγράφει τις συνθήκες κράτησης, την καμπάνια παραπληροφόρησης για να επιβληθεί η άποψη της αυτοκτονίας και τη συνέχιση της μέχρι σήμερα, 30 χρόνια μετά.

Απόσπασμα από άρθρο (http://linter.over-blog.com/article-12814620.html) στο linter.over-blog.com
"...Δεν υπάρχει επανάσταση χωρίς το λαό. [...] Δεν πρόκειται για ένα μοναχικό αγώνα, αλλά για τη δημιουργία μέσα από καθημερινούς αγώνες, κινητοποιήσεις και διαδικασίες οργάνωσης της νόμιμης αριστεράς, μιας πρωτοπορίας, ενός πολιτικό-στρατιωτικού πυρήνα που θα στήσει μια παράνομη δομή - απαραίτητη προϋπόθεση, αναγκαία για τη δυνατότητα δράσης ώστε με δεδομένους τους διωγμούς, την παρανομία και την πράξη, να μπορέσει να δώσει στους νόμιμους αγώνες στα εργοστάσια, στις γειτονιές, στους δρόμους και στα πανεπιστήμια, προσανατολισμό, δύναμη και στόχο για να φτάσουμε εκεί που οδηγεί η ανάπτυξη της οικονομικής και πολιτικής κρίσης του ιμπεριαλισμού: στην κατάληψη της πολιτικής εξουσίας. [...] Είναι ηλίθιο, με τη σημερινή κατάσταση των αντί-ιμπεριαλιστικών αγώνων στην Ασία, στη Λατινική Αμερική, στο Βιετνάμ, τη Χιλή, την Ουρουγουάη, την Αργεντινή, την Παλαιστίνη, να λέγεται ότι είμαστε μόνοι. [...] Κανένας επαναστάτης δεν σκέφτεται να ανατρέψει μόνος του το σύστημα, είναι παράλογο".

Πηγή: Athens Indymedia

ΕΔΩ
κείμενο του Φίλιππα Κυρίτση για τα 30 χρόνια από την δολοφονία των Αντρέα Μπάαντερ, Γκουντρουν Εσλιν, Ινγκριντ Σούμπερτ και Γιαν Καρλ Ράσπε


RAF - Αυτό ήταν για μας Απελευθέρωση
Μια συζήτηση με την Ίρμγκαρντ Μέλερ για την ένοπλη πάλη, τη φυλακή και την Αριστερά του Όλιβερ Τόλμαϊν Εκδόσεις ΚΨΜ

Η Ίρμγκαρντ Μέλερ, κρατούμενη πάνω από 22 χρόνια σε φυλακές υψίστης ασφαλείας, μέλος της πρώτης γενιάς της RAF και μοναδική επιζήσασα από τη Νύχτα Θανάτου (18η προς 19η Οκτωβρίου 1977) στα λευκά κελιά του Στάμχαϊμ, σε μια εκτενή συζήτηση με τον δημοσιογράφο Όλιβερ Τόλμαϊν. Μια συζήτηση για την ένοπλη πάλη, τη φυλακή και την Αριστερά.

Τριάντα χρόνια ακριβώς μας χωρίζουν από το πολύκροτο «Γερμανικό Φθινόπωρο», κι όμως τα γεγονότα που σημάδεψαν μια ολόκληρη γενιά που επιχείρησε την «έφοδο στον ουρανό» στον απόηχο του Μάη του ’68 και των νικηφόρων τότε απελευθερωτικών κινημάτων του Τρίτου Κόσμου απέχουν πολύ από το να κατατάσσονται σε κάποιο μακρινό και αδιάφορο παρελθόν. Στο πλαίσιο αυτό οι εκδόσεις ΚΨΜ παρουσιάζουν στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό μια μοναδική, ίσως, μαρτυρία για τη γερμανική οργάνωση του αντάρτικου πόλης RAF (Φράξια Κόκκινος Στρατός), η θυελλώδης και αποφασιστική δράση της οποίας επί δύο δεκαετίες τουλάχιστον προσέκρουσε στο πιο άγριο ανθρωποκυνηγητό, στην πιο σκληρή κρατική καταστολή που γνώρισε ποτέ η μεταπολεμική Ευρώπη.

Η Ίρμγκαρντ Μέλερ, κρατούμενη πάνω από 22 χρόνια σε φυλακές υψίστης ασφαλείας, μοναδική επιζήσασα από τη Νύχτα Θανάτου (18η προς 19η Οκτωβρίου 1977) στα λευκά κελιά του Στάμχαϊμ, αντικρούει τα επίσημα κρατικά σενάρια αλλά και τους μύθους που αναπτύχθηκαν γενικότερα γύρω από τα πρόσωπα και τη δράση της οργάνωσης. Σε μια εκτενή συνομιλία με το δημοσιογράφο Όλιβερ Τόλμαϊν και μέσα από μια οπτική που εξακολουθεί να εμμένει στο όραμα της ανατροπής, συζητά αφηγούμενη την προσωπική της διαδρομή για τη γέννηση, την πορεία και το τέλος του εγχειρήματος της RAF, αφηγείται τις συνθήκες κράτησης που βίωσε και τις απεργίες πείνας που ως έσχατο μέσο πάλης αντέταξαν σε αυτές, καθώς επίσης και τις εμπειρίες της μετά την αποφυλάκισή της το 1994.

Η συνομιλία συμπληρώνεται από μια σειρά άγνωστων εν πολλοίς στην Ελλάδα κειμένων της RAF.

Τίτλος πρωτοτύπου: Oliver Tolmein, »RAF - Das war für uns Befreiung «Ein Gespräch mit Irmgard Möller über bewaffneten Kampf, Knast und die Linke, (Konkret Literatur Verlag, Hamburg, Germany).

1 comment:

Anonymous said...

Κατά τη σύλληψη τους τους ανάγκασαν να βγουν από το σπίτι που είχαν ταμπουρωθεί γυμνοί, ξεφτιλίζοντας τους, δήθεν για να βεβαιωθούν ότι δεν οπλοφορούν.
μετά τη δίκη τους, ακολούθησε και η δίωξη του δικηγόρου τους. Η αιτιολογία ήταν ότι τους είχε αποκαλέσει συντρόφους κατά τη διάρκεια της δίκης.
Αυτά τα καλά για τη δημοκρατία μας...