Ξέρετε τι μου θυμίζει η πολιτική κατάσταση της χώρας μας, μία εβδομάδα μόλις πριν τις βουλευτικές εκλογές; Τον οδηγό αυτοκινήτου που έχει ξεφύγει από την πορεία του, βρίσκεται στο αντίθετο ρεύμα, όπου πλησιάζει με ταχύτητα ένα φορτηγό. Στα λίγα δευτερόλεπτα πριν τη σύγκρουση, ο οδηγός δεν έχει άλλη επιλογή από το να προσεύχεται, μειώνοντας ταχύτητα πιθανόν, να γλιτώσει μόνο με σπασμένα κόκκαλα και να μη βρεθεί στο νεκροτομείο!
Με θλίψη παρακολουθούμε τις προσπάθειες του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ να επαναφέρει εμφυλιοπολεμική συνθηματολογία, περίπου ταυτόσημη του αλήστου μνήμης «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά», επιχειρώντας έτσι έναν ψυχολογικό εκβιασμό για να τραβήξει την αντιδεξιά ψήφο πολλών εκ των ψηφοφόρων. Η προσπάθεια για τη δημιουργία πόλωσης, που θα ευνοήσει τον κ. Τσίπρα, φαίνεται ωστόσο να πέφτει στο κενό, αφού ο ίδιος εφάρμοσε με τον καλύτερο τρόπο όλο το πρόγραμμα «εκσυγχρονισμού» της δεξιάς ατζέντας. Με φωτεινές ίσως εξαιρέσεις, που οι περισσότερες περισσότερο λειτούργησαν δημαγωγικά, παρά επί της ουσίας βελτίωσαν τη ζωή των απλών ανθρώπων, ο ΣΥΡΙΖΑ επί τέσσερα και πλέον χρόνια δεν παρέλειψε να τηρήσει κατά γράμμα όλες τις επιταγές αυτής της ατζέντας με ναυαρχίδα τις ιδιωτικοποιήσεις.
Την ίδια στιγμή, η ΝΔ προελαύνει με έναν εντελώς αβάσιμο «αναθεωρητισμό», θυμίζοντας πάλι το σύνθημα του «βρώμικου» 1989, για «απαλλαγή»! Στην πραγματικότητα εδώ και τέσσερα χρόνια έχουν ανάψει πολλές λαμπάδες στον ΣΥΡΙΖΑ, που τους έβγαλε από τον κόπο και το κόστος να προχωρήσουν αυτοί σε «μεταρρυθμίσεις».
Το ίδιο ισχύει και για την Συνθήκη των Πρεσπών. Εκείνα δε, που υπόσχεται ο κ. Μητσοτάκης, είτε έχουν ήδη γίνει, όπως η ποσόστωση απολύσεων-προσλήψεων στο Δημόσιο, είτε είναι προσχήματα για ακόμα μεγαλύτερη διάλυση στην οικονομία. Οι εξαγγελίες για μείωση στη φορολογία, λόγου χάριν, ή θα λειτουργήσουν αρνητικά για όσους υποστούν την ισοστάθμισή των εσόδων που θα «χαθούν», ή απλά είναι μια πομφόλυγα τύπου Τσίπρα, αφού ουσιαστική ελάφρυνση του φορολογικού βραχνά είναι απίθανο να περάσει από τις συμπληγάδες των βλοσυρών Ευρωπαίων της επιτήρησης.
Όσο για τους μικρότερους, που μοιάζει να διεκδικούν ψήφο που θα τους βάλει στη Βουλή, είναι στ’ αλήθεια παρακολούθημα των δύο μεγάλων. Ή του ενός και μόνου μοντέλου πολιτικής, αυτό που ακολουθούν και οι δύο μεγάλοι, για να είμαστε πιο ακριβείς.
Τι να πει κανείς για τον Βαρουφάκη και τις Νεφελοκοκκυγίες του ή για τον Λεβέντη και τη στήριξη που παρείχε στις ευρωπαϊκές «πολιτικές».Η, προς τιμήν του, καταψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, δεν τον απαλλάσσει από τη στήριξη που προσέφερε σε μια διακυβέρνηση οριακά (μη) δημοκρατική. Μας απομένει μόνο, στο τέλος, μια ψήφος διαμαρτυρίας, που λίγο θα ωφελήσει την οικτρή μας κατάσταση.
Γιατί, καθώς όλο το κλίμα στην οικονομία, στην παγκοσμιοποίηση, αλλά και στη γειτονιά μας αλλάζει, η Ελλάδα σήμερα έχει ανάγκη μιας σοβαρής και στιβαρής διακυβέρνησης, η οποία δεν θα βαδίζει στα κουτουρού, όπως όλοι οι προηγούμενοι, αλλά με βάση ένα σχέδιο αναζωογόνησης της οικονομίας, της παιδείας, της κοινωνίας, που θα δώσει δυναμική στην Ελλάδα του
σήμερα.Κάτω από αυτό το πρίσμα οι εκλογές της 7ης Ιουλίου δεν είναι, δυστυχώς, οι κρισιμότερες της Μεταπολίτευσης, όπως είπαν κάποιοι κάθε όπως πράγματι θα έπρεπε να είναι, αλλά οι πιο μελαγχολικές των τελευταίων δεκαετιών. Τι άλλο μας μένει;
Με το χέρι στην καρδία, και με προσευχή αν δυνάμεθα, να ρίξουμε την ψήφο μας στα λίγα εκείνα πρόσωπα ή κινήσεις, που θα μας πείσουν ότι δεν έχουν ξεφύγει εντελώς από την πορεία της δημοκρατικής διακυβέρνησης ή που, λίγοι-ελάχιστοι, έχουν πραγματική συνείδηση των απειλών και της σύγκρουσης, στην οποία θα οδηγηθούμε με αυτή την πορεία που έχουμε πάρει. Καλή ψήφο!
Πηγή: Εφημερίδα Χριστιανική
No comments:
Post a Comment