Με υγεία και πάνω απ' όλα όμορφο 2010

Χρόνια Πολλά

Εξαιρετικά αφιερωμένο...

38άχρονος υπαρχιφύλακας κινδυνεύει από σφαίρες ληστών...

Σοβαρά τραυματίστηκαν δύο αστυνομικοί χθες στην επίθεση που δέχθηκαν κατά τη διάρκεια ληστείας τράπεζας στη Σαλαμίνα. Στις 15.10, την ώρα που ο κ. Μ. Χρυσοχοΐδης παρουσίαζε το νέο σχέδιο αντεγκληματικής πολιτικής, δύο ληστές έμπαιναν σε υποκατάστημα της Εθνικής στη Σαλαμίνα με βαριοπούλες και όπλα. Υπάλληλος του καταστήματος πάτησε τη χρονοκαθυστέρηση στο χρηματοκιβώτιο, με το οποίο ειδοποιήθηκε και το οικείο Α. Τ.
Μόλις οι δράστες αντελήφθησαν τους αστυνομικούς άνοιξαν πυρ, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν ένας υπαρχιφύλακας 38 ετών και ένας αρχιφύλακας 44 ετών. Σύμφωνα με την αστυνομία, οι αστυνομικοί ειδοποιήθηκαν για πρόβλημα στο χρηματοκιβώτιο και όχι για ληστεία και τηρήθηκαν όλα τα μέτρα ασφαλείας (οι αστυνομικοί πάρκαραν σε απόσταση από το υποκατάστημα και φορούσαν αλεξίσφαιρα γιλέκα).
Οι δράστες πυροβόλησαν με αυτόματο, κατά πιθανότητα Καλάσνικοφ, ενώ δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη αν οι αστυνομικοί πρόλαβαν να ανταποδώσουν τα πυρά. Δίπλα στο κατάστημα βρέθηκε μια κλεμμένη μοτοσικλέτα, που ενδεχομένως χρησιμοποιήθηκε από τους δράστες, ενώ σε απόσταση 2 χλμ. εντοπίστηκε βαν, η χρήση του οποίου ερευνάται. Μετά τη ληστεία ξεκίνησε αστυνομική επιχείρηση για τη σύλληψη των κακοποιών.
Η κατάσταση του 38χρονου, που νοσηλεύεται στον Ευαγγελισμό, είναι σοβαρή καθώς έχει τραυματιστεί στο κεφάλι και φαίνεται να έχασε το ένα μάτι. Ο δεύτερος έχει τραυματιστεί πιο ελαφριά, στον θώρακα, στη μέση και στο πόδι και νοσηλεύεται στο Γ. Κ. Νίκαιας.

Πηγή: Η Καθημερινή

Σχόλιο "Πιπεριάς": Διαβάσατε καμία ανακοίνωση συμπαράστασης στον 38άχρονο (που ήδη έχει χάσει το ένα του μάτι) υπαρχιφύλακα; Είδατε τίποτα "ευαίσθητους" (στα ανθρώπινα δικαιώματα) να λένε κάτι για τον άτυχο άνθρωπο;

Καλά Χριστούγεννα - Με υγεία & οικογενειακή ευτυχία το 2010

Ηγέτης ή εφαλτήριο ουτιδανών;

Tου Χρηστου Γιανναρα

Το ΠΑΣΟΚ μοιάζει να ήταν το μοιραίο στη νεώτερη ιστορία του Ελληνισμού κόμμα. Εισήγαγε τον λαϊκισμό στην πολιτική, και μάλιστα σε στιγμή κρίσιμη, ίσως την κρισιμότερη για το μέλλον των Ελλήνων: Οταν η Ελλάδα, ενάντια σε κάθε λογική, γινόταν δεκτή στον εταιρισμό των ισχυρότερων τότε της Ευρώπης κρατών.

Λαϊκισμό λέμε την αλλοτρίωση της πολιτικής σε ψηφοθηρικό εκμαυλισμό των πολιτών, σε κατά προτεραιότητα προσπάθεια να κολακευτούν οι ενστικτώδεις ενορμήσεις του ανθρώπου, ο πρωτογονισμός της ιδιοτέλειας. Το ΠΑΣΟΚ θεσμοποίησε και εξιδανίκευσε αυτό τον παλιμβαρβαρισμό, την καταναλωτική απληστία και τον αμοραλισμό ως αποκλειστικό στόχο της ανθρώπινης ύπαρξης και συνύπαρξης: Ισοπέδωσε κάθε αξιοκρατική ιεραρχία, κάθε διάκριση του ικανού από τον ανίκανο, του εργατικού από τον ράθυμο, του τίμιου από τον φαύλο. Κατάργησε κάθε κριτήριο ποιότητας, κάθε έλεγχο της αντικοινωνικής συμπεριφοράς, αποσάθρωσε τη λειτουργία του κράτους, απαξίωσε τον μόχθο της δημιουργίας, καταδίκασε την ελληνική κοινωνία σε αποκλεισμό από τον εκσυγχρονισμό και την πρόοδο. Δεν ήταν κόμμα, ήταν λοιμική.

Λοιμική σημαίνει τη ραγδαία και απροσμάχητη εξάπλωση της βλάβης ή του νοσήματος. Ο εκπασοκισμός του σύνολου ελλαδικού πολιτικού συστήματος ήταν ταχύτατος και εντυπωσιακός: Τα κόμματα της δήθεν Αριστεράς, στερημένα τον μπούσουλα της σοβιετικής πατρωνίας και με ανήκεστο τον ευνουχισμό της σκέψης και της φιλοπατρίας, έσπευσαν να πλειοδοτήσουν σε πρωτογονισμό: Επένδυσαν ψηφοθηρικά στον γκανγκστερικό λαϊκισμό που εκβιάζει τους πάντες δήθεν εξ ονόματος πολλών (αόριστα των «εργαζομένων»!) προκειμένου να ευνοήσουν τους καριερίστες της αυλής τους. Οσο για τη Ν.Δ., αυτή πανικόβλητη έσπευσε να απεμπολήσει κάθε ιδεολογική ραχοκοκαλιά και πολιτική ταυτότητα, προκειμένου να μιμηθεί τον τελεσφόρο πασοκικό λαϊκισμό και αμοραλισμό. Ετσι, πρόσφερε στέγη και στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον εξέλεξε αρχηγό της με τη λογική, όπως οι ίδιοι έλεγαν: «το ένα σαΐνι να φάει το άλλο».
Ο εκπασοκισμός της Ν.Δ. ήταν το πολιτικό έγκλημα που μετέτρεψε τη λοιμική του λαϊκισμού σε πανδημία – καθήλωσε την ελληνική κοινωνία, για ένα τέταρτο του αιώνα, στην πολιτική υπανάπτυξη και αθλιότητα.

Δεν διανοήθηκε ποτέ η Ν.Δ. να αντιπολιτευθεί το ΠΑΣΟΚ ούτε στα πιο εγκληματικά του ενεργήματα: το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να γίνει και η ίδια ένα πιο βουλιμικό για διαχείριση της εξουσίας ΠΑΣΟΚ. Κανένας από τους έξι ώς τώρα αρχηγούς της δεν είχε τις προϋποθέσεις και το ανάστημα να αντιτάξει κοινωνική αντιπρόταση στον λαϊκισμό και αμοραλισμό, εναλλακτική πολιτική οπτική – κορυφαία έκπληξη στις πρόσφατες διεργασίες για την εκλογή του έβδομου πια αρχηγού ήταν η στήριξη που πρόσφεραν στον μητσοτακισμό συμβολικά του καραμανλισμού ονόματα (Εβερτ, Πολύδωρας, Χατζηδάκης).

Τη δυναμική του ακατάσχετου εκπασοκισμού μοιάζει να ανέτρεψε ο θυμός των ψηφοφόρων της Ν.Δ. Αυτός ο θυμός έφερε στην αρχηγία τον Αντώνη Σαμαρά και τον χρεώνει με την ευθύνη να αντιπαλαίψει επιτέλους την ντροπιαστική παρακμή στην οποία βυθίζεται ακάθεκτα ο ελλαδικός πολιτικός βίος και μαζί του η ελληνική κοινωνία. Το ηγετικό ανάστημα που απαιτεί ένα τέτοιο αντιπάλαισμα, δεν έχει δείξει ώς τώρα ο Σαμαράς να το διαθέτει. Ομως, η πείρα της ανεπάρκειας πρέπει να τον δίδαξε ότι μεγάλος μπορεί να αναδειχθεί και ο ηγέτης με το χάρισμα να λειτουργεί επιτελικά: να ξέρει να διαλέγει ανθρώπινη ποιότητα συνεργατών ασυμβίβαστα υψηλή.

Εχουμε ανάγκη από ηγετική ευπρέπεια, την αρχοντιά της ανιδιοτέλειας. Ανάγκη για φρόνημα ελληνικό: απήχημα οικείωσης του πολιτισμού των Ελλήνων, γλώσσα ελληνική («δεν έχ’ η ανθρωπότης τιμιοτέραν»). Και λόγο πολιτικό λιτό, ειλικρινή, καίριο, με αυτοκριτική ετοιμότητα – στους αντίποδες του «μπαλκονάτου». Ξέρουμε, το ξέρει και ο Αντώνης Σαμαράς, ότι το κόμμα στο οποίο ανέλαβε να ηγηθεί είναι σάπιο. Ξέρουμε και ξέρει πως αν δεν βάλει μαχαίρι, αν θελήσει να χαϊδέψει την ανικανότητα και τη σήψη, θα οδηγηθεί νομοτελειακά εκεί που οδηγήθηκε και ο θλιβερός του προκάτοχος λογαριάζοντας την ατολμία για «σύνεση».

Οι προβεβλημένοι του κόμματος που στήριξαν τον Σαμαρά ως υποψήφιο έχουν την ευγνωμοσύνη των εχεφρόνων, αλλά δεν παύουν να είναι κραυγαλέα άσχετοι με το επίπεδο νοημοσύνης, ανιδιοτέλειας και καλλιέργειας που απαιτείται για να εξυγιανθεί το σάπιο κόμμα και να ανασυνταχθεί πολιτικά.
Ανασύνταξη σημαίνει να αποκτήσει πολιτική ραχοκοκαλιά, κοινωνικούς στόχους: όραμα συγκεκριμένο και ρεαλιστικό άξιο να το πιστέψουν, να το εμπιστευθούν, να το παλαίψουν οι πολίτες. Με χιλιοφθαρμένες, σπιθαμιαίες φιγούρες ενδοκομματικών υποστηρικτών, κομματική ανασύνταξη δεν γίνεται.

Η Ν.Δ. ήταν εκ γενετής κόμμα προσωποπαγές, φτιάχτηκε για να υπηρετήσει τη μοναρχία του ιδρυτή της. Δεν είχε ποτέ πολιτική ταυτότητα, πρόταση ή οπτική διαφορετική από τα υπόλοιπα κόμματα. Δεν είχε ποτέ απάντηση στο ερώτημα: τι θετικό, τι γόνιμο προσπορίζει σήμερα στον Ελλαδίτη η ελληνικότητά του, ποια στοιχεία ελληνικής ιδιαιτερότητας (γλώσσα, Ιστορία, κατάλοιπα εθισμών του κάποτε πολιτισμού του) μπορούν να λειτουργήσουν σήμερα με τη δυναμική δημιουργικής παρέμβασης στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Τι έχει να αντιτάξει η Ν.Δ. στον εθνομηδενισμό του ΣΥΡΙΖΑ ή του αλγεινού ντουέτου Αννας Διαμαντοπούλου - Θάλειας Δραγώνα.

Ο Αντώνης Σαμαράς θα αναδειχθεί ηγέτης, αν, έστω και μόνο, απαλλάξει τη Ν.Δ. από το σύνδρομο κατωτερότητας που τη διακατέχει απέναντι στην εντόπια καπηλεία της Αριστεράς: Να αντιτάξει επιτέλους πολιτική θέση, ιστορικά και κοινωνικά ξεκάθαρη, για το ζαχαριαδικό πραξικόπημα που ματοκύλισε τη χώρα, προκειμένου να την εντάξει στανικά στον σοβιετικό «παράδεισο». Ξεκάθαρη στάση για το πόσο «δημοκρατικός» ήταν ο βίαια στρατολογημένος στρατός αυτής της ανταρίας και πόσο «δοσίλογοι» και «μοναρχοφασίστες» όσοι Ελληνες θυσιάστηκαν για να μην υποταχθεί η χώρα στον εφιάλτη του ολοκληρωτισμού. Ποια σχέση έχει ώς σήμερα με την ελευθερία και τη δημοκρατία η ιδεολογία του σταλινισμού και οι «αναθεωρητικές» της παραλλαγές που δυναστεύουν τα πανεπιστήμια, τα σχολειά, τα ΜΜΕ ασκώντας ωμή ιδεολογική τρομοκρατία και κτηνώδη φυσική βία.

Να καταδικάσει η Ν.Δ. το παρακράτος της Δεξιάς, έκγονο τότε της ζαχαριαδικής παραφροσύνης, αλλά να θυμηθεί και το τότε Κέντρο, που προάσπισε τις ελευθερίες του λαού. Να το μιμηθεί σήμερα η ίδια σαρκώνοντας πολιτική πρόταση αντίστασης στην τυραννία της απειλής και της βίας των παλαιοημερολογιτών του Περισσού και των καριεριστών της Κουμουνδούρου.

Επί είκοσι τρία χρόνια το κόμμα στο οποίο κλήθηκε να αρχηγεύσει ο Αντώνης Σαμαράς αποδείχθηκε ολοφάνερα ανύπαρκτο πολιτικά, κόμμα σπιθαμιαίων καιροσκόπων. Δεν επιδέχεται παρά μόνο επανίδρυση. Θα την τολμήσει;

Πηγή: Η Καθημερινή

Ακόμα και νεκρό φοβούνται τον Τάσσο Παπαδόπουλο

Συγκλονισμό και αποτροπιασμό έχει προκαλέσει η ειδεχθής ενέργεια νυχτοβατών που σύλησαν στη διάρκεια της νύχτας τον τάφο του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου, στο κοιμητήριο Δευτεράς. Οι δράστες, οι οποίοι σύμφωνα με πληροφορίες ήταν τουλάχιστον τέσσερις, αφού ανέσυραν το φέρετρο πήραν τη σορό. Υπό βροχή και στο σκοτάδι - αφού την ώρα της εγκληματικής πράξης είχε σημειωθεί διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος στην περιοχή - αφαίρεσαν το χώμα από τον τάφο και έσβησαν τα ίχνη τους αδειάζοντας δύο σάκους ασβέστη γύρω από τον τάφο. Η γρανιτένια ταφόπλακα το βάρος της οποίας ξεπερνά τα 250 κιλά δεν φέρει ίχνη βανδαλισμού.

Η Αστυνομία ανακρίνει τρία άτομα για τη σύληση του τάφου του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας και σύμφωνα με πληροφορίες εντός της ημέρας αναμένεται να προσαχθούν για ανάκριση και άλλα άτομα.

Στο κοιμητήριο πήγαν συγκλονισμένα όλα τα μέλη της οικογένειας του Τάσσου Παπαδόπουλου, στενοί συνεργάτες του τέως Προέδρου, φίλοι και απλοί πολίτες.

Στο χώρο του κοιμητηρίου μετέβη αμέσως και η ηγεσία της Αστυνομίας, ενώ μέλη της Εγκληματολογικής Υπηρεσίας διεξάγουν έρευνες.

Την πληροφορία για το μακάβριο γεγονός έδωσε αστυνομικός, μέλος της φρουράς του τέως Προέδρου που πήγε το πρωί στο κοιμητήριο για να ανάψει το καντήλι.

Αύριο συμπληρώνεται ένας χρόνος από το θάνατο του Τάσσου Παπαδόπουλου.

Το βαθύ συγκλονισμό της για το αποτρόπαιο έγκλημα της ιεροσυλίας και βεβήλωσης του τάφου και της σορού του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου εκφράζει με γραπτή δήλωσή της η οικογένειά του Τάσσου Παπαδόπουλου. ''Η ανίερη αυτή πράξη των τυμβωρύχων, πέραν της θλίψης και οργής που προκαλεί, δεν μπορεί με κανένα τρόπο να ενταφιάσει την πολιτική και να διαγράψει τις παρακαταθήκες που κατέλειπε ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Όπου και αν βρίσκεται τώρα η σορός του, η φωνή του θα ακούγεται και θα διαρκεί, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς της εθνικής μας υπόθεσης'', αναφέρει η οικογένεια.

Για προβοκάτσια μιλά ο Δ.Χριστόφιας

Συγκλονισμένος από την είδηση τη σύλησης του τάφου του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, προσθέτοντας ότι πρόκειται «για μια απαράδεκτη, ιερόσυλη, ανήθικη και καταδικαστέα ενέργεια που πλήττει τα ήθη, τις παραδόσεις, τον πολιτισμό μας, το σεβασμό μας στους νεκρούς».

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας είπε ότι αυτή η ενέργεια προκαλεί αποτροπιασμό και αναστάτωση και πλήττει την ενότητα του λαού μας που τόσο αναγκαία είναι στο εσωτερικό μας μέτωπο. «Απευθύνω έκκληση στον κόσμο να παραμείνει ήρεμος μπροστά σε αυτή την προβοκάτσια. Δεν μπορώ να χαρακτηρίσω αυτή την πράξη διαφορετικά», ανέφερε.

Εχει ήδη, πρόσθεσε, επικοινωνήσει και είναι σε συνεχή επικοινωνία με τον Αρχηγό της Αστυνομίας «και τον κάλεσα η Δύναμη να διερευνήσει εντατικά και να εξαντλήσει όλα τα μέσα για την πλήρη εξυχνίαση της υπόθεσης.

«Εκφράζω τη συμπάθεια και τη συμπαράστασή μου στη σύζυγο και την οικογένεια του Τάσσου Παπαδόπουλου», πρόσθεσε.

Ερωτηθείς εάν ο Αρχηγός της Αστυνομίας του ανέφερε ποιός ή ποιοί το έκαναν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι η διερεύνηση είναι στα αρχικά στάδια και δεν είναι αρμόδιος να ανακοινώνει πιθανά ευρήματα, τα οποία μπορεί και να μην υπάρχουν.

«Μακάρι να υπάρξουν, μακάρι 1000 φορές να υπάρξουν, γιατί προκαλεί αναστάτωση στο εσωτερικό μέτωπο και την πολιτικο-κοινωνική μας ζωή». Είναι μια ειδεχθής πράξη, σημείωσε, «μια πράξη που προκαλεί πραγματικά έκπληξη και απέχθεια. Ειλικρινά, είναι πράξη βαρβαρότητας, προσβολής στον πολιτισμό μας».

Καταδικάζει ο Έλληνας Πρωθυπουργός και ο Αντώνης Σαμαράς

Συγκλονιστικό γεγονός χαρακτήρισε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου τη σύληση του τάφου του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου. Σε σχετική δήλωσή του από τις Βρυξέλλες, όπου πραγματοποιήθηκε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ο Έλληνας Πρωθυπουργός είπε ότι ''πρόκειται για μια απαράδεκτη, ιερόσυλη και αντίθετη με κάθε ελληνική παράδοση πράξη''.

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς δήλωσε: «Η σύληση του τάφου του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου είναι απίστευτο γεγονός βεβήλωσης και ιεροσυλίας. *Γεγονός απίστευτο, γιατί ο Πολιτισμός μας σέβεται τη μνήμη των νεκρών…
* Γεγονός βεβήλωσης, γιατί δεν συλήθηκε μόνο ο τάφος, εξαφανίστηκε και η σορός! Τέτοιο γεγονός δεν έχει προηγούμενο.
* Και ιεροσυλίας γιατί ο Τάσσος Παπαδόπουλος υπήρξε σύμβολο Αντίστασης του Ελληνισμού και σύμβολο ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας…
Τέτοια σύμβολα είναι πάντα ιερά!
Παρά τον αποτροπιασμό μας, δεν πρέπει να αφήσουμε τα δίκαια αισθήματα οργής, να παρασύρουν την κοινή γνώμη σε διχαστικές αντιδράσεις. Αυτό θα προσέβαλε ακόμα πιο βάναυσα τη μνήμη του.
Γιατί ο Τάσσος Παπαδόπουλος, εκτός από θαρραλέος ηγέτης, είχε και δύο ακόμα αρετές: Ήταν ενωτικός και συνετός. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος μένει ανεξίτηλα χαραγμένος στη μνήμη μας. Και οι αγώνες του στη συνείδησή μας. Αυτά δεν μπορούν να τα σβήσουν οι ιερόσυλοι…».

Χρ.Παντελίδης: Βανδαλιστική πράξη ιεροσυλίας

Ως εγκληματική, βανδαλιστική πράξη ιεροσυλίας χαρακτήρισε το γεγονός ο πρώην στενός συνεργάτης του αείμνηστου Τ.Παπαδόπουλου, Χρύσης Παντελίδης. «Εγκληματίες, ιερόσυλοι άνοιξαν τον τάφο του Προέδρου και αφαίρεσαν τη σορό», δήλωσε στο ΚΥΠΕ ο κ. Παντελίδης.
Ο κ. Παντελίδης ανέφερε πως το άδειο φέρετρο εντόπισε γύρω στις 8 το πρωί, πρώην μέλος από την φρουρά του Τάσσου Παπαδόπουλου που πήγαινε κάθε πρωί στο κοιμητήριο για να ανάψει το καντήλι στον τάφο του.

Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος: Φρίκη για το ανοσιούργημα

Με απερίγραπτα αισθήματα φρίκης και αποτροπιασμού καταδικάζουμε το χθεσινοβραδινό ανοσιούργημα, που έγινε στον τάφο του αείμνηστου τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδοπούλου, αναφέρει σε δήλωσή του ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β'. Οπως αναφέρεται στη δήλωση ''ο βανδαλισμός τούτος σε βάρος του μεγάλου Ηγέτη της πατρίδας μας δεν πρόκειται να πτοήσει το λαό μας, ούτε και να μειώσει τα αισθήματα της αγάπης, της εκτίμησης και της ευγνωμοσύνης του προς τον Τάσσο Παπαδόπουλο''.

Τα ευρωτουρκικά και η συνταγή του Χότζα

Του Σταυρου Λυγερου

Η Αγκυρα γελάει. Με ανεκπλήρωτες τις συμβατικές της υποχρεώσεις, πέρασε τον κάβο της υποτιθέμενης αξιολόγησής της χωρίς πολιτική αμυχή. Για λόγους αυτοσεβασμού, η Ε.Ε. έπρεπε να παγώσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας μέχρι να συμμορφωθεί. Αθήνα και Λευκωσία δεν μπορούσαν να επιβάλλουν μονομερώς κυρώσεις. Μπορούσαν, όμως, να μην συνυπογράψουν μια απόφαση, που επιβεβαιώνει ότι για την Τουρκία ισχύει ειδικό καθεστώς ενταξιακής διαδικασίας. Μπορούσαν, επίσης, να ανακοινώσουν ότι θα μπλοκάρουν το άνοιγμα κεφαλαίων μέχρι η Αγκυρα να εφαρμόσει το πρωτόκολλο τελωνειακής σύνδεσης με την Κυπριακή Δημοκρατία. Ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών ψέλλισε κάτι για το ενδεχόμενο να μπλοκάρει στο μέλλον μερικά κεφάλαια, αλλά τίποτα συγκεκριμένο.

Οπως είχαμε εξαρχής προειδοποιήσει, η Κομισιόν και η σουηδική προεδρία είχαν θέσει θέμα έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων της FYROM για να ανοίξουν δεύτερο μέτωπο στην ελληνική διπλωματία. Στη συνέχεια, της έδωσαν στο μέτωπο της FYROM μια σχετικά ικανοποιητική απόφαση, εξασφαλίζοντας ως αντάλλαγμα ότι δεν θα εγείρει εμπόδιο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.

Παραλλήλως, το Λονδίνο, μέσω της σουηδικής προεδρίας, προώθησε το χειρότερο δυνατό για τον Ελληνισμό προσχέδιο Συμπερασμάτων. Στόχος δεν ήταν να το περάσει, αλλά να δώσει την ψευδαίσθηση σε Ελλάδα και Κύπρο ότι στη διαπραγμάτευση κέρδισαν κάτι. Με άλλα λόγια, εφαρμόσθηκαν επιτυχώς δύο εκδοχές της κλασικής συμβουλής του Χότζα προς τον αγρότη, που παραπονιόταν ότι η καλύβα του ήταν στενόχωρη: βάλε τα ζώα μέσα κι όταν αργότερα τα βγάλεις θα τη βλέπεις άνετη.

Αθήνα και Λευκωσία «έπεσαν στην παγίδα» αφενός επειδή δεν ήθελαν να πάνε κόντρα στο ρεύμα εντός της Ε.Ε. κι αφετέρου επειδή έχουν δεύτερες σκέψεις. Η δήλωση Παπανδρέου ότι «το δημοσιονομικό αδιέξοδο απειλεί την εθνική κυριαρχία» έχει βάση, αλλά χρησιμοποιείται και ως δικαιολογία. Η διαπραγματευτική ισχύς της Ελλάδας είναι πράγματι συρρικνωμένη. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτή η αιτία της κυβερνητικής στάσης στις Βρυξέλλες.

Ο πρωθυπουργός δεν επιδίωξε ποτέ την επιβολή κυρώσεων. Εξαρχής μίλησε για οδικό χάρτη της τουρκικής υποψηφιότητας, ενώ οδικός χάρτης υπάρχει και η Αγκυρα δεν τον εφαρμόζει. Στην πραγματικότητα, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ήθελε ούτε να δυσαρεστήσει την Ουάσιγκτον ούτε να χαλάσει το κλίμα εν όψει των ελληνοτουρκικών διαπραγματεύσεων. Ο αμερικανοβρετανικός παράγοντας, που θέλει να άρει οριστικά το κυπριακό εμπόδιο από την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, πιέζει για λύση του Κυπριακού μέχρι τον Μάρτιο στη βάση μιας παραλλαγής του σχεδίου Ανάν. Ολα δείχνουν ότι σ’ αυτή τη γραμμή κινούνται και ο Γ. Παπανδρέου και ο Δημήτρης Χριστόφιας.

Πηγή: Η Καθημερινή

Veto στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.

Το απόγευμα της Πέμπτης πάνω από 600 άτομα συμμετείχαν στην συγκέντρωση και την πορεία που διοργάνωσαν η Ένωση για την Διαφύλαξη της Ευρωπαϊκής Ταυτότητας, το Άρδην και η Ρήξη, το ΣΑΚ, η Χριστιανική και ο Παμποντιακός σύλλογος Αργώ, ενάντια στην είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. Στην διαδήλωση συμμετείχαν επίσης, κουρδικές και αρμένικες οργανώσεις και αντιπροσωπείες ελληνικών κομμάτων, του ΔΗΚΚΙ και της Δημοκρατικής Αναγέννησης.

Με συνθήματα όπως 'Έξω η Τουρκία από την Ε.Ε.', 'βέτο στο νέο-οθωμανισμό, κάτω ο νεοραγιαδισμός', 'Όσο υπάρχει στην Κύπρο κατοχή, δεν γίνεται φιλία ελληνοτουρκική', η πορεία ξεκίνησε από την πλατεία Κλαυθμώνος στις 7μ.μ., πέρασε από τα γραφεία της Ε.Ε. και κατέληξε στη διασταύρωση των οδών Ρηγίλλης και Βασ. Σοφίας, όπου οι αστυνομικές δυνάμεις της απαγόρευσαν να προσεγγίσει την Τουρκική Πρεσβεία. Οι αστυνομικοί δεν επέτρεψαν καν στην αντιπροσωπεία της πορείας να προσεγγίσει το κτήριο της πρεσβείας, για να επιδώσει το ψήφισμα των διαδηλωτών.

Το ψήφισμα ανέφερε σχετικά: «Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου, που συνεδριάζει σήμερα και αύριο πρέπει να λήξει η εκκρεμότητα της τουρκικής υποψηφιότητας, με την κατάργηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, όσο η Τουρκία δεν συμμορφώνεται σε καμία από τις προϋποθέσεις που έχουν τεθεί από την ΕΕ και τη βούληση των ευρωπαϊκών λαών, που σε όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης αντιτίθενται μαζικά στην τουρκική ένταξη. Η Τουρκία επιμένει να διατηρεί το casus belli με την Ελλάδα., να παρενοχλεί την ευρωπαϊκή αστυνόμευση για την παρεμπόδιση της λαθρομετανάστευσης στον ευρωπαϊκό χώρο, τις δε «γκρίζες ζώνες» που επινόησε, τις εμφανίζει πλέον σαν τουρκικά νησιά. Στην Κύπρο, διατηρεί στρατεύματα κατοχής, αρνείται να την αναγνωρίσει, και δεν δέχεται να εφαρμόσει το πρωτόκολλο της τελωνειακής ένωσης μαζί της, το οποίο έχει συνάψει με την Ε.Ε.. Αρνείται να παραχωρήσει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και ελευθερίες στον Κουρδικό λαό, αρνείται να αναγνωρίσει την γενοκτονία των Αρμενίων και του Ποντιακού και μικρασιατικού ελληνισμού, κ.λ.π. Στα πέντε χρόνια που έχουν διαρκέσει οι διαπραγματεύσεις, η Τουρκία απέδειξε την ασυμβατότητα της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ η συνέχιση των διαπραγματεύσεων οδηγεί νομοτελειακά στην ουσιαστική κατάλυση της ίδιας της Ένωσης. Μια αναβολή της συζήτησης της ανύπαρκτης προόδου των ενταξιακών δαπραγματεύσεων στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου δεν έχει να προσφέρει τίποτε.»

Η πορεία εγκαινιάζει μια σειρά μαχητικών εκδηλώσεων ενάντια στην σχεδιαζόμενη παράδοση της χώρας μας στα συμφέροντα των ισχυρών της περιοχής και του πλανήτη, την οποία σχεδιάζουν εδώ και χρόνια οι ελληνικές άρχουσες τάξεις σε Ελλάδα και Κύπρο.
Η μοναδική απάντηση στη δίνη της κρίσης, είναι αυτή της αντίστασης και του αγώνα για την ανατροπή του ενδοτισμού και του παρασιτισμού που έχει καθηλώσει την χώρα μας σ' αυτό το τέλμα. Οι άρχουσες τάξεις είναι εκείνες που πέρασαν στα χέρια του ελληνικού λαού τα ποικιλώνυμα πολιτικά και οικονομικά δεσμά και θα πρέπει επιτέλους να λογοδοτήσουν ενώπιόν του.

Ένωση για την Διαφύλαξη της Ευρωπαϊκής Ταυτότητας, Περιοδικό Άρδην, εφημερίδα Χριστιανική, εφημερίδα Ρήξη, Παμποντιακός Σύλλογος «Αργώ», Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου

«Προσβλέπω σε μια Αριστερά της ανθρωπιάς»

Ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΟΥ ΧΡΕΩΝΟΥΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ

Η «Ψυχή βαθιά» του Παντελή Βούλγαρη έβγαλε το σινεμά από τις καλλιτεχνικές σελίδες των εφημερίδων και το μετέφερε στις πολιτικές, στις στήλες των απόψεων. Μια ταινία για τον Εμφύλιο ήταν αναμενόμενο να διχάσει την κοινή γνώμη. Μπροστά στο αδελφικό αίμα, που χύθηκε, δεν υπάρχουν αθώοι θεατές, κριτικοί, σκηνοθέτες ή ιστορικοί. Ο καθένας έχει τη δική του ανάγνωση, το δικό του τραύμα, τη δικιά του εμμονή κι ας έχουν περάσει πενήντα χρόνια.

Ο Παντελής Βούλγαρης εξήγησε πολλές φορές τις προθέσεις και το όραμά του, από την εποχή κιόλας των γυρισμάτων. Σήμερα, κι ενώ η ταινία πλησιάζει στο τέλος του πρώτου κύκλου της ζωής της, απαντά μέσα από την «Ε», «για πρώτη φορά», όπως λέει, όχι στους επικριτές του γενικά και αόριστα. Αλλά σε εκείνους που διάλεξαν να του επιτεθούν χρεώνοντάς του «άγνοια», «ανακρίβεια» και «παραποίηση» της Ιστορίας. Δεν έχω σχολιάσει ποτέ κριτικές ή αντιρρήσεις για τις ταινίες μου. Το κάνω για πρώτη φορά και μόνο για όσα γράφτηκαν περί ιστορικής ανακρίβειας, άγνοιας ή και σκόπιμης παραποίησης.

1) Περί της χρήσης των βομβών ΝΑΠΑΛΜ στο Βίτσι και στον Γράμμο τον Αύγουστο του '49.

Αναφορές στο θέμα συνάντησα στην έρευνά μου όλα αυτά τα χρόνια. Για να σιγουρευτώ, παράγγειλα και αγόρασα κινηματογραφικό υλικό από βιβλιοθήκες ιστορικών οπτικοακουστικών ντουκουμέντων της Αγγλίας και των ΗΠΑ.
Τα φιλμ δείχνουν την κατασκευή και αποθήκευση των βομβών στην πρώιμη μορφή τους, σε βαρέλια, και στην κατοπινή, της κανονικής βόμβας, καθώς και τις δοκιμαστικές ρίψεις στον Ειρηνικό. Οι εικόνες αυτές είναι διαθέσιμες για τους ενδιαφερόμενους. Εκτός από την προφανή έρευνα σε Google και την αλληλογραφία με το εξωτερικό, προτού ολοκληρωθεί το μοντάζ της ταινίας επικοινώνησα με τον καθηγητή κ. Γιώργο Μαργαρίτη (δίτομο έργο «Ιστορία του Ελληνικού Εμφυλίου», εκδόσεις Φιλίστωρ) και είχα τη σύμφωνη γνώμη του και την επιβεβαίωση και από δικές του έρευνες ότι η τελειοποιημένη βόμβα ΝΑΠΑΛΜ, ενισχυμένη πλέον με γόμωση φωσφόρου, έπεσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Περίμενα περισσότερα σχόλια στις εφημερίδες για το γεγονός αυτό, άγνωστο στους πολλούς Ελληνες αλλά και ξένους που πιστεύουν ότι οι ΝΑΠΑΛΜ χρησιμοποιήθηκαν πρώτα στο Βιετνάμ.

2) Περί της στάσης των Ελλήνων αξιωματικών στη σύσκεψη με τον Βαν Φλιτ.

Ο Αμερικανός στρατηγός επιτίμησε με σκαιό τρόπο τους Ελληνες στρατιωτικούς για ανικανότητα και απροθυμία, αν και οι μεγάλες απώλειες του Εθνικού Στρατού ήταν σε μάχες σώμα με σώμα. Μετά μάλιστα τις κυνικές εντολές του να «σκοτώσουν και να απανθρακώσουν» τους αντάρτες, θεώρησα φυσικό να υπάρξει και κάποιος σκεπτικισμός από ελληνικής πλευράς, δεδομένου ότι φαντάροι κι αντάρτες πολεμούσαν σε πολύ κοντινές αποστάσεις, εντός της ακτίνας δράσης της βόμβας ΝΑΠΑΛΜ. Υπήρξαν περιπτώσεις που το πυροβολικό του Εθνικού Στρατού έβαλε κατά λάθος εναντίον φαντάρων, όπως και περιπτώσεις κάποιων στρατιωτών που είχαν ενστάσεις για τις οδηγίες των Αμερικανών (π.χ. αντιστράτηγος Αλέξανδρος Τσιγγούνης, «Ο Συμμοριτοπόλεμος στην Πελοπόννησο», 1961, σελ. 139-151, περί Βαν Φλιτ, συναδέλφων του «yes men» και «τεμενάδων»). Βεβαίως παραμένει γεγονός και φαίνεται ξεκάθαρα στην «Ψυχή βαθιά» ότι εν τέλει η ελληνική στρατιωτική ηγεσία «συμμορφώθηκε» προς τις αμερικανικές υποδείξεις, ο Βαν Φλιτ δεν έφυγε, τα βομβαρδιστικά από Ευρώπη και ΗΠΑ ήρθαν, οι ΝΑΠΑΛΜ έπεσαν και έκαναν στάχτη ανθρώπους και δάση...

Η «Ψυχή βαθιά» δεν θυμίζει μόνον αυτά αλλά και τα έκτακτα στρατοδικεία με τις καταδίκες «τρις εις θάνατον» με συνοπτικές διαδικασίες και τις εκτελέσεις ακόμη και εφήβων. Ολα αυτά υπάρχουν σε πολλές σκηνές της ταινίας...

3) Για τη μομφή ότι τάχα κατά την ταινία «έφταιγαν μόνο οι κακοί ξένοι...».

Αφού σκοτωθήκαμε μεταξύ μας, πώς δεν φταίγαμε εμείς; Το τονίζω στην πρώτη κιόλας σκηνή. Αντλησα το υλικό από το βιβλίο του Μιχάλη Κύρκου «Πίσω από τα κάγκελα», εκδόσεις Φιλίστωρ, σελ. 31-32 και πρόσθεσα τη φράση: «για όσα συμβαίνουν, υπόλογοι στις επόμενες γενιές δεν θα είναι πρωτίστως οι ξένοι». Ωστόσο, είναι αδύνατον να μειώσουμε τον ρόλο των ισχυρών ξένων συμφερόντων. Μήπως ήταν αμελητέος; Οι Αμερικανοί από τότε έβαλαν πόδι στον τόπο μας και έμειναν και καθόρισαν, και σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν ακόμη, τα πράγματα στην ευρύτερη περιοχή.

4) Για το τραγούδι «Κάποια μάνα αναστενάζει» του Βασίλη Τσιτσάνη, αν υπήρχε τότε και ποιοι το «αγκάλιασαν».

Πρωτοκυκλοφόρησε το 1947, Parlofon 74100. Τραγουδούν: Στέλλα Χασκίλ, Τσιτσάνης, Βαμβακάρης. (Ντίνος Χριστιανόπουλος, «Ανθολογία τραγουδιών του Βασίλη Τσιτσάνη» και Βασίλης Τσιτσάνης, «Απαντα», επιμέλεια Θεόφιλου Αναστασίου).

Επιπλέον:

«...Στους νυχτερινούς δρόμους των πόλεων, μεθυσμένοι. Στις ταβέρνες και στα καφενεία, στις παράγκες, και στα βουνά, στα αμπριά των υψωμάτων και στα φυλάκια μια τριετία ολάκερη τούτη η σπαραγμένη χώρα -παντού όπου υπήρχε στρατός, παντού όπου υπήρχε αντάρτικο- η χώρα τούτη ολάκερη μια ολόκληρη τριετία τραγούδησε ένα τραγούδι, το ίδιο και πάλι το ίδιο με επιμονή, με σπαραγμό και δάκρυα σ' όλα τα μάτια: Κάποιο απλό, λαϊκό, σερέτικο. Στρατιώτες κλαίγαν, κλαίγαν αντάρτες, εξόριστοι, άμαχοι, άνθρωποι των πόλεων. Το απαγόρεψαν, το κυνήγησαν. Μα εκείνο ανίκητο. Πάνω στα υψώματα απ' τα μεγάφωνα των Μονάδων που ήταν στημένα κι απ' τα χωνιά τ' αντάρτικα, τρία ολάκερα χρόνια τραγουδούσαν το ίδιο τραγούδι: "Κάποια μάνα αναστενάζει / μέρα νύχτα ανησυχεί...".

(απόσπασμα από την «Πυραμίδα '67» του Ρένου Αποστολίδη).

5) Ας ξαναπώ και για τον τίτλο «Ψυχή βαθιά».

Ασφαλώς ήξερα ότι ήταν σύνθημα του ΕΛ.ΑΣ., ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης το είχε αποκηρύξει και οι ποινές των παραβατών στο ΔΣΕ ήταν βαρύτατες. Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Μνήμης «Αρης Βελουχιώτης» είχε στείλει και σε εφημερίδες και σ' εμένα μακροσκελή επιστολή για το θέμα τις παραμονές έναρξης των γυρισμάτων, φθινόπωρο του 2008, είχαμε μάλιστα μακρά τηλεφωνική επικοινωνία. Επέμεινα γιατί ως σύνθημα, ως λαϊκή ευχή που ακόμη και σήμερα λέγεται στην απλή καθημερινότητα πολλών αγροτικών περιοχών, γεμίζει την καρδιά μου. Είναι σύνθημα αγώνα, κουράγιου και αξιοπρέπειας. Ακούγεται επανειλημμένα στην ταινία «Λόλα» του Ντίνου Δημόπουλου, σε σενάριο του Βαγγέλη Γκούφα. Ο Λάκης Σάντας βλέποντας την «Ψυχή βαθιά» θυμήθηκε ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια παλιοί αγωνιστές είχαν αυτές τις δύο λέξεις ως χαιρετισμό και αντιχαιρετισμό σε συναντήσεις τους. Και η Ελλη Παπά έτσι κλείνει την τελευταία της συνέντευξη που προβλήθηκε πρόσφατα στην τηλεόραση, με την ευχή-σύνθημα «Ψυχή βαθιά».

* Τελειώνω με μια παρατήρηση.

Συνήθισα εδώ και χρόνια, από το «Χάπι Ντέι» και τα «Πέτρινα χρόνια», τα μίζερα δαγκώματα κάποιων αριστερών. Δεν τρομοκρατούμαι. Συνεχίζω να διατυπώνω τη γνώμη μου ρισκάροντας και προσβλέποντας σε μια Αριστερά της ανθρωπιάς.

Τα ίδια έχουν υποστεί πολλοί και πολύ πιο σημαντικοί των γραμμάτων και των τεχνών από μένα, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης για το «Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού», ο Αρης Αλεξάνδρου για «Το κιβώτιο», ο Δημήτρης Χατζής για τους «Ανυπεράσπιστους».

7/12/2009

Πηγή: Εφημερίδα Ελευθεροτυπία

Σχόλιο "Πιπεριάς": Η καλύτερη απάντηση σε όλους. Σταλινικούς, νεοσταλινικούς, δήθεν έγκριτους ιστοριογράφους, "αριστερούς" εθνομηδενιστές (που είχαν ένσταση γιατί δεν "εβαλε" στη ταινία Σλαβομακεδόνες ο Βούλγαρης) και όλο τον θίασο πυ παρήλασε τις προηγούμενες εβδομάδες από τον Τύπο...

Επιτέλους... φτωχοί!

Του Γιάννη Ξανθούλη

...Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Οπως ήμασταν πάντα. Οπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Οπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθήσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους... Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου. Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου».

Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ. Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής.

Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Εθνους. Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας.

Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας. Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βοϊδόπουτσες, βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας.

Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών.

Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.
Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά.

Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια. ΠΟΤΕ κανένας Ελληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε.

Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; ΠΟΙΟΣ θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις...

Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τους τριτοκοσμικούς.

Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού.

Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ.

Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει.

Πηγή: Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Η νέα Ρήξη στα περίπτερα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Η Είσοδος της Τουρκίας στην Ε.Ε., μια γιγάντια μεθόδευση.
Ο Σόρος και οι αυτοκρατορικοί μηχανισμοί πίσω από τις ενταξιακές προοπτικές της Τουρκίας.
Πλανήτης ώρα μηδέν: Για την Παγκόσμια συνδιάσκεψη για το κλίμα της Κοπενχάγης
Ένα χρόνο μετά τον Δεκέμβρη
Στόχος - Ιός Κοινός Αγώνας

ΑΘΗΝΑ ΚΑΖΑΝΙ ΠΟΥ ΒΡΑΖΕΙ

Της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Το Πολυτεχνείο και γενικά όλη περιοχή Πατησίων και Γ΄ Σεπτεμβρίου πάλλεται. Διαδηλώσεις. Ομάδες αναρχικών. Ομάδες νεαρών θα αποτίσουνε ένα φόρο τιμής στον Αλέξη(25 Ιουνίου 1993-6 Δεκεμβρίου 2008).Τον Αλέξη που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ Όλοι είχαμε παγώσει και σοκαριστήκαμε όταν σκοτώθηκε. Παιδί των Βορείων Προαστίων κι όχι των Εξαρχείων χωρίς καμία σχέση με την προβαλλόμενη εικόνα του οργισμένου νεαρού των Εξαρχείων. Σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς, ίσως της πιο συναρπαστικής γενιάς που γνώρισε ο πλανήτης. Ναι !δεν θα περάσει έτσι η επέτειος του θανάτου του. Δεν ξεχνιούνται τα δεκεμβριανά.

Βράδυ Πέμπτης. Ένα τεράστιο φεγγάρι παρακολουθεί από ψηλά τις λιγοστές ομάδες νεαρών. Των νεαρών που δεν φοβούνται να βγουν και να φωνάξουν ότι η πολιτεία ξέχασε τον Αλέξη. Τα λεωφορεία της Αστυνομίας έκλεισαν τις προσβάσεις από την Αλεξάνδρας, την Πατησίων από την Γ΄ Σεπτεμβρίου .Μέσα από τα σίδερα του Πολυτεχνείου βλέπουμε κάποιες σκιές. Μιλάνε χαμηλόφωνα με τους απέξω .Οι ειδικές δυνάμεις, οπλισμένοι σαν αστακοί, παρακολουθούνε σε μικρή απόσταση, σαν φάλαγγα, την διαδήλωση των αναρχικών. Ο απλώς κόσμος παρακολουθεί από κοντά ,έξω από την πορεία ,τα γεγονότα. Οι καταστηματάρχες μαζεύουνε ,κλείνουν πόρτες, αδειάζουν βιτρίνες και σφραγίζουν τα μαγαζιά τους.

Οι νεαροί, ντυμένοι στα μαύρα ,κρατάνε μαύρες σημαίες και καδρόνια. Ελάχιστα είναι τα κορίτσια στην πορεία. Στους περισσότερους νέους οι γονείς δεν ξέρουν που θα πάνε τα παιδιά τους το βράδυ. Τα συνθήματα πέφτουνε ρυθμικά. Οι ειδικές δυνάμεις κρατάνε τις αντιασφυξιογόνες μάσκες για ώρα ανάγκης. Οι νέοι δεν έχουν τίποτα για να τους προστατέψει. Η εικόνα τους αναμοχλεύει στην μνήμη μας τα ερωτηματικά που είχαμε σχετικά με τον ρόλο των ειδικών δυνάμεων. Θα προστατέψουνε ή θα ανάψουν φυτίλια στην φορτωμένη ατμόσφαιρα; Εμείς ,οι περαστικοί και η μη συμμετέχοντες στην πορεία τους κοιτάζουμε και θυμόμαστε τα περσινά. Τα δακρυγόνα και τα Μολοτώφ θα πέσουνε πάλι; Πάλι θα καούνε περιουσίες;

Πέρσι είχα γράψει: Ακούω την βουή από τα ουρλιαχτά παιδιών/άλλοθι καιροσκόπων ανδρών. Πέρσι ήταν κυβέρνηση της Ν.Δ .Σήμερα ,με την πράσινη κυβέρνηση τι θα γίνει; Θα πρυτανέψει η λογική και η σύνεση; Είναι επικίνδυνοι αυτοί οι νέοι για τις κυβερνήσεις ;Τα ΜΑΤ θα κάνουνε σωστά την δουλειά τους: Ελπίζω και εύχομαι ολόψυχα να μην πούνε «Ελάτε αν σας βαστάει τσογλάνια»( είναι τα λόγια του Επαμεινώνδα Κορκονέα πριν ευθυγραμμίσει την κάννη του με την καρδιά του παιδιού απέναντι.).; Ελπίζω και εύχομαι να μην ξαναπαγώσουνε οι ψυχές μας. Να μην ξαναζήσουμε θανάτους αθώων παιδιών.

Η μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου και ο Σιδέρης Ισιδωρόπουλος

--> Στις 6 Δεκεμβρίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα. Ηταν μόλις 15 χρόνων. Φέτος η κόρη μου γίνεται 15. Η άνανδρη δολοφονία του συγκλόνισε την Ελλάδα, ξεσήκωσε τους νέους που δικαιολογημένα οργίστηκαν που ένας (υποτίθεται...) εκπρόσωπος του νόμου εξετέλεσε ένα νέο παιδί, τον συμμαθητή τους. Το τι ακολούθησε την δολοφονία του Αλέξη γνωρίζουμε καλά. Εχουν γραφτεί σελίδες για την "εξέγερση του Δεκέμβρη", τα "νέα δεκεμβριανά" και ότι άλλο προσπάθησε να... φανταστεί ένα κομμάτι της ελληνικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου. Φυσικά την πρώτη θέση στη γελοιότητα εκείνων των ημερών κρατά σταθερά από πέρσι ο Αλέκος Αλαβάνος που χαρακτήρισε τον Αλέξη "Αθανάσιο Διάκο..."! Οταν η "πολιτική" συνάντησε την αμετροέπεια!

Τη Κυριακή συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αλέξη και ήδη η Αθήνα έχει γεμίσει με αφίσες που καλούν σε συγκεντρώσεις στη μνήμη του! Ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όλα τα σχήματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και ο χώρος των Αναρχικών ετοιμάζονται για τις 6 του Δεκέμβρη!

Τι ακριβώς θα κάνουμε στη πορεία στις 6 Δεκεμβρίου εκτός του, σωστά, να καταγγείλουμε την άνανδρη δολοφονία και να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ την παραδειγματική τιμωρία το Κορκονέα; Πολιτικό μνημόσυνο; Μα ο Αλέξης δεν ανήκε σε πολιτική οργάνωση, ούτε δολοφονική σε πολιτική αντιπαράθεση όπως ο Σωτήρης Πέτρουλας, ο Μιχάλης Καλτεζάς, ο Ιάκωβος Κουμής, ο 16άχρονος Σιδέρης Ισιδωρόπουλος ! Κοινωνικό μνημόσυνο; Μα αυτό ας το αφήσουμε στην οικογένεια και την μητέρα του που έχασε το γιο της. Τελικά οι πορείες και οι διαδηλώσεις γίνονται για να έχουν "δουλειά" οι οργανώσεις, τα ΜΑΤ και οι τζαμάδες;

Σκέψεις...

Γιατί λοιπόν αυτές οι κινητοποιήσεις; Θα περιοριστώ μόνο στον χώρο του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί αγαπητοί σύντροφοι η νεολαία μας δεν καλεί κάθε χρόνο σε πορείες μνήμης για τον Σωτήρη Πέτρουλα ο οποίος δολοφονήκε από την αστυνομία; Γιατί δεν κάνουμε διαδηλώσεις για τον 16άχρονο Σιδέρη Ισιδωρόπουλο που σκοτώθηκε καθώς έκανε αφισοκόλληση; Γιατί έχουμε ΞΕΧΑΣΕΙ τον Κουμή και την Κανελλοπούλου που δολοφονήθηκαν από τα ΜΑΤ το Νοέμβρη του '80; Γιατί; Προφανώς και δεν θα πάρω απάντηση.

Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος ήταν άτυχος. Πολύ άτυχος. Ξεκίνησε εκείνο το βράδυ με την παρέα του να διακσεδάσει στα Εξάρχεια. Ηταν ροκάς και τα Εξάρχεια είναι κατ' εξοχήν ροκ χώρος. Ομως εκτός από το ροκ στα Εξάρχεια κυκλοφορούν και τύποι που παριστάνουν τους σερίφηδες. Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος ήταν άτυχος. Γιατί ένας τέτοιος σερίφης βρέθηκε στο δρόμο του και του στέρησε τη ζωή. Ηταν 16 χρονών...

Υ.Γ. Χιλιάδες λέξεις γράφτηκαν πέρυσι για να επιχειρηματολογήσουν γύρω από την "εξέγερση του Δεκέμβρη". Το ερώτημα που έθετα από πέρυσι παραμένει επίκαιρο. Τι έμεινε από την περσινή... "εξέγερση"; Μήπως θυμάστε τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών μετά τα "δεκεμβριανά"; Μήπως είδατε τι ψήφισε η συντριπτική πλειοψηφία της νεάς γενιάς στις ευρωεκλογές και τις εθνικές εκλογές που ακολούθησαν;
Είναι καλό να φτιάχνουμε εξεγέρσεις στα μυαλά μας, αρκεί αυτά να μην καίγονται από τις φαντασιακές μολότοφ!



--> Υ.Γ. 2 ΕΝΑΣ ξεχασμένος 16άρης. Το βράδυ της Παρασκευής 30 Απριλίου 1976,ο 16χρονος μαθητής Σιδέρης (Ισίδωρος) Ισιδωρόπουλοςκολλούσε αφίσες της εξωκοινοβουλευτικής αριστερής οργάνωσης "Κ.Ο. Μαχητής" (Κομμουνιστική Οργάνωση Μαχητής).

Αφίσες που καλούσαν τους πολίτες στη συγκέντρωση για την Πρωτομαγιά της Πλατείας Κοτζιά. Ήταν μέλος, επί ένα χρόνο περίπου, της Παράταξης "Μαθητική Πρωτοπορία".
Κοντά στην οδό Πειραιώς καταφθάνουν αστυνομικές δυνάμεις με αποστολή τη σύλληψη αφισοκολλητών. Ο 16χρονος Σιδέρης, προσπαθώντας να αποφύγει τη σύλληψη τρέχει κυνηγημένος από τους αστυνομικούς προς την οδό Πειραιώς. Ο Σιδέρης παρασύρεται από διερχόμενο αυτοκίνητο, το οποίο εκινείτο με σχετική ταχύτητα και τραυματίζεται σοβαρά.
Την άλλη ημέρα -ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ, Σάββατο 1 Μαΐου 1976- ο 16χρονος Σιδέρης Ισιδωρόπουλος ξεψυχάει στο νοσοκομείο. Είναι ο πρώτος νεκρός της μεταπολίτευσης.

Γράμμα στον Αλέκο Αλαβάνο...

Αγαπητέ Αλέκο,

Αφορμή για αυτή την επιστολή δεν είναι, προφανώς, οι απόψεις σου οι οποίες είναι απολύτως σεβαστές (θα είναι ίδιες και αύριο; Αφού μας έχεις συνηθίσει σε διαρκείς μεταμορφώσεις), αλλά δύο-τρεις αναφορές σου, αρκετά προκλητικές, θα έλεγα, στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πρώτη αφορά στην αποστροφή και καταγγελία σου για τους μηχανισμούς:

Δεν κατάλαβα καλά από ποια θέση μιλάς, του λαϊκού αγωνιστή μήπως που αναδείχθηκε στα αξιώματα που βρέθηκες εσύ;

 Παιδί των μηχανισμών δεν ήσουν πάντα;

 Ως παιδί των μηχανισμών του κόμματος δεν ήσουν 25 χρόνια στις Βρυξέλλες;

 Ο μηχανισμός του αριστερού ρεύματος δεν σε έκανε πρόεδρο στον ΣΥΝ;

Τα μέλη και τα στελέχη της πλειοψηφίας δεν ήταν αυτά που σε τίμησαν με την ψήφο τους; Άλλο που μετά έτσι για να τους τιμήσεις και εσύ, προσπάθησες να «καταργήσεις» τις τάσεις.

Οι μηχανισμοί, Αλέκο, είναι καλοί και χρήσιμοι μόνο όταν μας υπηρετούν; Μετά τους κλωτσάμε για να φτιάξουμε τον προσωπικό μας στρατό;.

Νομίζω πως εκπέμπεις μπόλικη δόση παραγοντισμού, αστικού τύπου μάλιστα.

Η δεύτερη αφορά στην αναφορά σου στο ότι μια ομάδα επαγγελματικών στελεχών έχει μπλοκάρει μέλη και φίλους….., ως κριτική στην ανανεωτική πτέρυγα.

Για στάσου λίγο Αλέκο, αυτή η τόσο απαξιωτική αναφορά σου παραπέμπει καταρχήν σε άνθρωπο που μισεί αφενός την εργασία (τέτοιος είσαι;) και από την άλλη δεν σέβεται.

 Δεν σέβεσαι λοιπόν Αλέκο, συντρόφους που απαρνήθηκαν καριέρες και άλλη επαγγελματική ζωή και τάχθηκαν στο κόμμα.

 Ακόμα δεν σέβεσαι, κάτω από μια περίεργα ελιτίστικη στάση, τις χιλιάδες μέλη και στελέχη που συγκροτούν την ανανεωτική πτέρυγα και όλοι μαζί συναποτελούν το 30% του ΣΥΝ.Το 30% αυτό που λες, είναι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, που πονάνε τα λεφτά που βγάζουν με τον ιδρώτα τους, ιδεολόγοι, που στρατεύονται στο υστέρημα του ελεύθερου χρόνου τους, που είναι στην παραγωγή και στην κοινωνία από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Εσύ τι είσαι από όλα αυτά;

Και από ποια θέση τους κρίνεις τόσο απαξιωτικά;

Και ξέρεις κάτι ακόμη; Απαιτείται περισσότερος σεβασμός σε μια πτέρυγα του ΣΥΝ που παρότι μειοψηφική στο κόμμα, είναι πιο μαζική από όλες τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μαζί, τόσο στο εσωτερικό όσο και ως απήχηση στην κοινωνία.

Για δες λίγο τα ποσοστά των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που πρόσκεινται στην ανανεωτική πτέρυγα και σύγκρινε τα με αυτά υποψηφίων από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Περισσότερος σεβασμός λοιπόν Αλέκο, αλλά τι ζητάω τώρα αφού η σχέση σου με την ηθική διάσταση της συνεργασίας μέσα από την διαφορετικότητα ήταν πάντα λειψή.

Εξάλλου ίσως να μην έχεις ενσκήψει στα εκλογικά αποτελέσματα αφού τότε ήσουν η πριμαντόνα της σιωπής, κάνοντας πράξη το δόγμα της καταστροφής για την ανάδειξη, αλλά ευτυχώς δεν σου βγήκε.

Λυπάμαι αλλά ποτέ δεν ήσουν ισχυρός στη σοβαρή πολιτική αντιπαράθεση, αφού εύκολα πήγες να καταντήσεις την πολιτική διαφωνία σου με τον πρόεδρο του ΣΥΝ σε ξεκατίνιασμα.

Το λέω αυτό πηγαίνοντας στην τρίτη αφορμή για το κείμενο αυτό. Δηλαδή στην αποστροφή σου ότι η ανανεωτική πτέρυγα ταυτίζεται με τις απόψεις του ΛΑΟΣ και του ΚΚΕ σε ότι αφορά στα «Δεκεμβριανά».

Από πού και ως που, Αλέκο μου, η σοβαρή πολιτική διαφωνία με την στάση της λαγνείας προς τους κουκουλοφόρους έγινε ταύτιση με τα ακραία συντηρητικά αυτά κόμματα;

 Τι σχέση έχει η ανάγκη για δημιουργική αναζήτηση των αιτίων της κρίσης με το νεοσταλινικό μόρφωμα του ΚΚΕ; (Εξάλλου αν ενθυμούμαι καλώς εσύ δεν είχες αφήσει μία άδεια καρέκλα για την Αλέκα; Τι συνέβη ξαφνικά;)

 Τι σχέση έχει η κριτική για τις μορφές πάλης του κινήματος της νεολαίας με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ;Μάλλον στερείσαι επιχειρημάτων, μένοντας στον αγοραίο γεροντοέρωτα με τις κουκούλες.

Πάντως για σκέψου, αν ακολουθούσαμε την μεθοδολογία σου, πως θα σου φαινότανε αν σου λέγαμε ότι ο αντιευρωπαϊσμός σου ταυτίζεται με τον πρόεδρο της Τσεχίας και με ότι το πιο αντιδραστικό και ακραίο δεξιό στοιχείο της Ευρώπης; Θα ήταν πολιτική αντιπαράθεση αυτή;

Άσε λοιπόν Αλέκο τις συνδικαλιστικές-παραγοντίστικες και δημαγωγικές (ελέω ακροατηρίου) πομφόλυγες και προσπάθησε να μιλήσεις με σεβασμό στην διαφορετικότητα και σοβαρά πολιτικά.

Ας μιλήσουμε χωρίς στερεότυπα για την σύγχρονη αριστερά, χωρίς παραγοντισμούς, χωρίς ένοχες σιωπές και χωρίς δημαγωγίες που καθορίζονται από το κάθε φορά ευήκοον ους.

Προφανώς η γενιά σου, η γενιά μου, δεν παραιτείται, αλλά ευτυχώς εσύ απέχεις πάρα πολύ από του να είσαι ο εκπρόσωπος της.

Ανδρέας Νεφελούδης

Υ.Γ.: Προσυπογράφω την επιστολή με όλη μου τη ψυχή...

Η επικαιρότητα του αριστερού ευρωπαϊσμού

Του Νίκου Φίλη

Η παγκόσμια οικονομική κρίση βρήκε τις ευρωπαϊκές οικονομίες εξασθενημένες και ανοχύρωτες από την επί σχεδόν μια 20ετία ακολουθούμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Οι κυβερνήσεις στην αρχή φάνηκαν να θέλουν να ενισχύσουν και πάλι την παρέμβαση του κράτους στην οικονομία. Μόνο που η τάση αυτή επικεντρώθηκε στη διάσωση των μεγάλων τραπεζών με χρήματα των φορολογουμένων και όχι στον επανασχεδιασμό των οικονομικών κατευθύνσεων. Το Σύμφωνο Σταθερότητας παραμένει τυπικά ακλόνητο, αν και παραβιάζεται από τα 23 κράτη - μέλη της Ε.Ε.

Το αίτημα να ενισχυθεί η κρατική παρέμβαση αποκτά κοινωνική νομιμοποίηση, καθώς η ανεργία και η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους συνοδεύουν ακόμη και τις όποιες πιθανότητες οικονομικής ανάπτυξης διαφαίνονται. Οι πολίτες αναζητούν προστασία στο πλαίσιο του εθνικού κράτους, εκεί όπου αισθάνονται ότι μπορούν να επηρεάσουν με την ψήφο τους την πολιτική. Η Κομισιόν και η ΕΚΤ, χωρίς πολιτική νομιμοποίηση, λειτουργούν ως ευρωκυβέρνηση και επιχειρούν να εμποδίσουν αποφάσεις σε εθνικό επίπεδο που ξεφεύγουν από τη μέγγενη του Συμφώνου Σταθερότητας. Φτάνουν, μάλιστα, σε ακραίες συμπεριφορές ανοιχτών απειλών, όπως συμβαίνει με την ελληνική περίπτωση.

Ο ευρωπαϊσμός ποτέ δεν ήταν ενιαίος. Υπήρχε δεξιός και αριστερός ευρωπαϊσμός. Η ευρωπαϊκή πορεία καθοριζόταν και καθορίζεται από την έκβαση του συσχετισμού των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Η Ευρώπη είναι ένα πεδίο αγώνων, μέσα και έξω από τους θεσμούς. Σε συνθήκες συναίνεσης μεταξύ Σοσιαλδημοκρατών και Συντηρητικών, ο ευρωπαϊσμός σφραγίζεται από τον νεοφιλελευθερισμό. Αλλά ταυτοχρόνως υποθηκεύεται, καθώς συγκρούεται με τις ανάγκες των Ευρωπαίων πολιτών. Οι κυβερνήσεις που υποτάσσονται στις επιταγές του Τρισέ και του Μπαρόζο ολοένα και νιώθουν άβολα όταν απευθύνονται στους πολίτες τους. Και αναγκάζονται να καταφεύγουν στη διγλωσσία.

Χαρακτηριστική είναι η κριτική προς την Κομισιόν, αλλά και προς τις διεθνείς τράπεζες, που άσκησε ο Γ. Παπανδρέου στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ το Σάββατο. Και ο Αντ. Σαμαράς, ως αντίγραφο του Σαρκοζί, αναζητεί περιθώρια ευελιξίας έναντι της πολιτικής των Βρυξελλών χωρίς να αμφισβητεί την ουσία της. Θα επιδιώξει να διαμορφώσει αντιπολίτευση με "κοινωνικό πρόσωπο". Καταφεύγει στις "παραδοσιακές αξίες", προσπαθεί να αποτινάξει το άγος των σκανδάλων της πενταετίας Καραμανλή και να μετατρέψει το εθνικιστικό πρόταγμά του σε "πατριωτικό ρόλο" του κράτους, εντός και εκτός των συνόρων.

Σε εποχή μεγάλης αλληλοδιαπλοκής του κόσμου, η αναζήτηση του "αδύναμου κρίκου", όπως προχθές επανέλαβε ο Αλ. Αλαβάνος, αποτελεί χίμαιρα ανδρεοπαπανδρεϊκής κοπής. Μια υπερχρεωμένη χώρα, με απουσία μόνιμων θεσμών κινήματος, με τα χαρακτηριστικά της ρευστότητας του "μεσογειακού" πολιτικού συστήματος, και να θέλει, δεν μπορεί να αναδειχθεί σε Βενεζουέλα της Ευρώπης. Δεν μπορεί να σπάσει από εδώ η "πειθαρχία" του Μάαστριχτ. Μπορεί, όμως, αν θέλει η κυβέρνηση, να αναζητήσει συμμαχίες που θα υπονομεύσουν στην πράξη αυτή την πειθαρχία.
Η ήττα του νεοφιλελευθερισμού και η κοινωνική αλλαγή (γιατί η αριστερά δεν μπορεί να παίζει μόνον άμυνα) είναι υπόθεση συνολικής μετακίνησης των συσχετισμών στην Ευρώπη. Αυτή η εκ πρώτης όψεως αδυναμία μπορεί να αποδειχθεί δύναμη των Ελλήνων εργαζομένων, καθώς οι αγώνες τους μπορούν να εγγραφούν στην καρδιά των ανατροπών του ανεπτυγμένου καπιταλισμού. Και όχι στο περιθώριο. Συνεπώς, η κρίση του κυρίαρχου ευρωπαϊσμού επιβάλλει στην αριστερά να αποκρούσει χωρίς περιστροφές τις πολιτικές των Βρυξελλών και ταυτόχρονα να δώσει προοπτική στους κοινωνικούς αγώνες, με πολιτικό σχέδιο. Χωρίς λαϊκισμό και πυροτεχνήματα. Διαφορετικά, "φιλοσοφούμε μετ' ευτελείας"...

Πηγή: Εφημερίδα ΑΥΓΗ

Ενας αντάρτης στη προεδρία της Ουρουγουάης

Ενας πρώην αντάρτης του ενόπλου κινήματος των Τουπαμάρος εξελέγη πρόεδρος της Ουρουγουάης με ποσοστό 53% των ψήφων. Ο Χοσέ Μουχίκα, υποψήφιος του κυβερνώντος συνασπισμού της Αριστεράς Frente Αmplio (Διευρυμένο Μέτωπο), ο οποίος είχε κερδίσει και στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών τον προηγούμενο μήνα, θα διαδεχθεί τον Ταμπαρέ Βάσκες, τον πρώτο αριστερό και εξαιρετικά δημοφιλή πρόεδρο της χώρας, ο οποίος δεν είχε το δικαίωμα να είναι ξανά υποψήφιος. Παρ΄ όλο που ο 74χρονος νέος πρόεδρος υπήρξε ιδρυτικό μέλος των ανταρτών πόλης Τουπαμάρος που έδρασαν κατά τις δεκαετίες 1960 και 1970 και φυλακίστηκε σχεδόν επί 15 χρόνια για την επαναστατική του δράση, δηλώνει ότι θα συνεχίσει τη μεταρρυθμιστική πολιτική τού απερχόμενου προέδρου και θα έχει ως παράδειγμά του τον πρόεδρο της γειτονικής Βραζιλίας, Λουίς Ινάσιο «Λούλα» ντα Σίλβα.

«Σύντροφοι! Εσείς θα έπρεπε να είστε εδώ πάνω κι εμείς εκεί κάτω, γιατί ο λαός μάς χάρισε αυτή τη νίκη! Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι η εξουσία είναι ψηλά και δεν αντιλαμβάνονται ότι στην πραγματικότητα βρίσκεται στην καρδιά των μεγάλων μαζών. Σας ευχαριστώ» είπε ο κ. Μουχίκα στην επινίκια ομιλία του, την οποία είχαν συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσουν χιλιάδες άνθρωποι παρά την καταρρακτώδη βροχή.

Δηλώνει πλέον μεταρρυθμιστής. «Είναι ηλίθιες ιδεολογίες από τη δεκαετία του 1970» η «ανεπιφύλακτη αγάπη για καθετί κρατικό, ηπεριφρόνηση για τους επιχειρηματίες και το εγγενές μίσος για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Κάτω τα δόγματα. Πάνω η Αριστερά που είναι ικανή να σκεφθεί προοδευτικά! Με άλλα λόγια, έχω θεραπευτεί παντελώς από υπεραπλουστεύσεις. Δεν διαχωρίζω πια τον κόσμο σε καλό και σε κακό, δεν σκέφτομαι σε άσπρο και μαύρο. Μετανόησα!» δήλωσε χαρακτηριστικά σε προεκλογική ομιλία του. Ο νικητής των εκλογών σπανίως εμφανίζεται με κοστούμι και γραβάτα, ενώ είναι πολύ αγαπητός στους φτωχούς και στην εργατική τάξη για τον άμεσο λόγο του και τους απλούς τρόπους του. Εχει αρνηθεί κατ΄ επανάληψη ισχυρισμούς αντιπάλων του που υποστηρίζουν ότι ως πρόεδρος θα αδράξει την ευκαιρία για να εγκαθιδρύσει ένα σοσιαλιστικό κράτος στον δρόμο που χάραξε ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες.

Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ουρουγουάη, το 1973, ο κ. Μουχίκα, ο οποίος βρισκόταν ήδη έναν χρόνο στη φυλακή κατηγορούμενος για τη δολοφονία ενός αστυνομικού, βασανίστηκε και εκτός από την απομόνωση πέρασε δύο χρόνια στον πάτο ενός πηγαδιού. Οπως έχει αποκαλύψει, ενόσω ήταν στη φυλακή συνειδητοποίησε ότι η ένοπλη επανάσταση δεν μπορεί να επιφέρει κοινωνικές αλλαγές διαρκείας. Αποφυλακίστηκε μόλις το 1985, όταν αποκαταστάθηκε η δημοκρατία και δόθηκε αμνηστία στους πολιτικούς κρατούμενους. Εκτοτε εργάστηκε συστηματικά για να μετατρέψει τους Τουπαμάρος στο νόμιμο πολιτικό κίνημα που δίνει ώθηση στο Διευρυμένο Μέτωπο. Υπήρξε επί χρόνια γερουσιαστής και το 2005 διορίστηκε υπουργός Γεωργίας.

Σύντροφος της ζωής του, υποστηρίκτρια των πολιτικών του επιδιώξεων και ομοϊδεάτισσά του είναι η 65χρονη γερουσιαστής ΛουτσίαΤοπολάνσκι . Επίσης πρώην μέλος των Τουπαμάρος, η κυρία Τοπολάνσκι πέρασε κι εκείνη περίπου 13 χρόνια στη φυλακή, όπου υπέστη φρικτά βασανιστήρια. Υστερα από πολλά χρόνια συμβίωσης, το ζευγάρι παντρεύτηκε μόλις το 2005.

Για το κίνημα των Τουπαμάρος στην Ουρουγουάη πολλά στοιχεία υπάρχουν στο βιβλίο: "Τουπαμάρος - Ημερολόγιο φυλακής". Το βιβλίο αυτό του Νιάτο Ουιδόμπρο και του Μαουρίσιο Ροσενκέφ, είναι ένας ύμνος στη ζωή, στην ανθρωπιά, στην ακεραιότητα του πολιτικού κρατούμενου. Είναι η αφήγηση της μακριάς περιπέτειας του ανθρώπου που στον αγώνα του κατά της βαρβαρότητας. Ανάμεσα στις γραμμές του ζουν και ανασαίνουν πολιτικοί κρατούμενοι σʼ όλο τον κόσμο, από όλες τις εποχές. Περνούν με τα ανέγγιχτα όνειρά τους οι μάρτυρες του ίδιου του ουρουγουανικού λαού, οι βασανισμένοι, οι εξαφανισμένοι, όσοι έπεσαν. Γραμμένο με το κλασικό στυλ των Τουπαμάρος, απλό και βαθύ, λιτό και περιεκτικό, δένει τη λογοτεχνία με τον αγώνα. Είναι πάνω απʼ όλα ένα διαχρονικό και οικουμενικό βιβλίο μνήμης».

Από τις εκδόσεις «Κουκίδα»

Να υπερασπιστούμε τη γειτονιά μας

Γείτονα και γειτόνισσα

· Τα ξημερώματα της Παρασκευής 20 Νοεμβρίου, γείτονας μας στα Άνω Πετράλωνα έγινε στόχος επίθεσης. Άγνωστοι έριξαν εύφλεκτο υγρό στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου διαμένει και έβαλαν φωτιά, με αποτέλεσμα να προκληθούν εκτεταμένες καταστροφές και να τεθούν σε κίνδυνο όλοι οι ένοικοι.

· Το βράδυ της ίδιας μέρας και ενώ κάτοικοι σε ευρεία συνάθροιση συζητούσαν το θέμα, ο ίδιος γείτονας δέχτηκε απειλητικό τηλέφωνο στο κινητό του. Ο δράστης γνώριζε και για τη συζήτηση αλλά και τον αριθμό του κινητού του.

· Όλα αυτά συνέβησαν 2 βδομάδες μετά, τη διαμαρτυρία κατοίκων με αίτημα να μην γίνει η γειτονιά των Άνω Πετραλώνων, Γκάζι και Ψυρρή, με την ανεξέλεγκτη επέκταση νυχτερινών κέντρων και άλλων καταστημάτων διασκέδασης, καθώς και για να πάψει η παράνομη κατάληψη των πεζοδρομίων από τραπεζοκαθίσματα.

· Ο γείτονας μας, που έγινε στόχος της τραμπούκικης επίθεσης, είναι γνωστός από τη δράση του για την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων και του ανοιχτού Φιλοπάππου, κατά των κεραιών κινητής τηλεφωνίας και για την ανάδειξη της υπόθεσης της δολοφονικής επίθεσης ενάντια στην γειτόνισσα μας Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Όλα τα παραπάνω μόνο συμπτώσεις δεν είναι…

Είναι φανερό ότι τα συμφέροντα της νύχτας προσπαθούν να πατήσουν πόδι στα Άνω Πετράλωνα και να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους. Και φυσικά, όπως καθένας καταλαβαίνει, δεν το κάνουν αφιλοκερδώς. Στόχος τους δεν είναι μόνο οι κάτοικοι αλλά κυρίως οι επαγγελματίες των κέντρων διασκέδασης και φαγητού τους οποίους επιθυμούν να αρμέξουν.

Όλα αυτά μπορούν να συμβαίνουν κυρίως εξαιτίας της στάσης του Δήμου Αθηναίων. Ο οποίος είτε απουσιάζει και δεν παίζει το ρυθμιστικό του ρόλο ώστε μαγαζιά και κάτοικοι να συνυπάρχουν αρμονικά, είτε στις λίγες φορές που ανταποκρίνεται στο ρόλο του, το κάνει επιλεκτικά με γνώμονα τα μικροπολιτικά συμφέροντα και τις πελατειακές σχέσεις της δημοτικής παράταξης που ηγείται. Επί πλέον η σημερινή άθλια κατάσταση στην οποία οδήγησε ο Δήμος το Γκάζι δείχνει ότι και τα Άνω Πετράλωνα μπορούν μέσα σε ελάχιστα χρόνια να μετατραπούν σε κόλαση από νόμιμα και παράνομα μαγαζιά.

Το ένα φέρνει το άλλο…

Η ατιμώρητη παρανομία ενός επαγγελματία, οδηγεί και τους άλλους στον ίδιο δρόμο για να αντιμετωπίσουν τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Θύμα τα πεζοδρόμια και η ζωή της γειτονιάς. Στη συνέχεια η αυξημένη συγκέντρωση πελατών, οδηγεί και νέους επαγγελματίες στην επιλογή να ανοίξουν μαγαζιά στην ίδια περιοχή, που γίνεται πια κερδοφόρα «πιάτσα». Η απουσία ή η επιλεκτική παρουσία του Δήμου έχει ως αποτέλεσμα να οξύνεται το πρόβλημα και να στρέφονται οι κάτοικοι κατά των καταστηματαρχών, και το αντίστροφο. Η κατάληξη αυτού του σκηνικού είναι να εισβάλουν οι μπράβοι της νύχτας, όπως γίνεται στο Γκάζι, που με την ανοχή, αν όχι και με την ένοχη αδιαφορία της αστυνομίας κάθονται στο σβέρκο κατοίκων και καταστηματαρχών.

Είναι η νομαρχία, ο Δήμος και η αστυνομία τελικά που με την απουσία τους αφήνουν χώρο στο οργανωμένο έγκλημα της νύχτας να βρει ρόλο. Η στάση τους πέρα του ότι είναι εξοργιστική δημιουργεί και πολλές δεύτερες σκέψεις.

Μόνο ένας δρόμος για τη γειτονιά …

Κάτοικοι και καταστηματάρχες πρέπει να συνεννοηθούν. Αν δεν επικρατήσει ο σεβασμός στη γειτονιά τότε όλοι βγαίνουν χαμένοι. Οι σημερινοί επαγγελματίες, γείτονες μας οι περισσότεροι, πρέπει από μόνοι τους να βρουν μια λύση που θα σέβεται και τους υπόλοιπους γείτονες τους. Τα πεζοδρόμια δεν μπορεί να είναι αδιάβατα. Ούτε να μην μπορούν οι γείτονες να κοιμηθούν το βράδυ. Ούτε είναι δυνατόν να επιτρέψουμε την είσοδο των μπράβων της νύχτας στη γειτονιά. Αν υπάρχει επαγγελματίας της περιοχής που εμπλέκεται στην επίθεση αυτός είναι εχθρός όχι μόνο της γειτονιάς αλλά και των υπόλοιπων καταστηματαρχών. Αυτοί που σήμερα έβαλαν φωτιά στο σπίτι του γείτονα, αύριο θα καίνε μαγαζιά για να πάρουν τη μίζα τους.

· Να μην γίνει η γειτονιά μας Γκάζι και Ψυρρή!

Ο Δήμος να αναλάβει τις ευθύνες του!

· Να τιμωρηθούν οι ένοχοι της τραμπούκικης επίθεσης!

Η αδιαφορία και η μη εξιχνίαση του εγκλήματος από την αστυνομία την καθιστά συνένοχο.

· Κάτοικοι & καταστηματάρχες να συνεννοηθούν βάζοντας φρένο στους επίδοξους "προστάτες" της νύχτας

ΣΥΡΙΖΑ 3ου Διαμερίσματος

ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ-ΘΗΣΕΙΟ-ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ-ΓΚΑΖΙ-ΡΟΥΦ-ΒΟΤΑΝΙΚΟ-ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ

Έλα σε επαφή με τον τοπικό σου ΣΥΡΙΖΑ:

e-mail: syriza3ou@gmail.com + Blog: syriza-petralona.blogspot.com

Δεν μας φοβίζουν...

Τον τελευταίο καιρό οι κάτοικοι των Άνω Πετραλώνων αποφασίσαμε, μέσα από αυτοοργανωμένες λαϊκές συνελεύσεις και κινητοποιήσεις, να αντισταθούμε στην επέλαση της βιομηχανίας της διασκέδασης στη γειτονιά μας, στην απόπειρα μετατροπής μίας από τις τελευταίες ανθρώπινες γειτονιές της Αθήνας σε πεδίο ασυδοσίας επιχειρηματιών και εργολάβων. Ήδη από την πρώτη λαϊκή συνέλευση, που πραγματοποιήθηκε στις 8/11, η ενόχληση ορισμένων από την κίνηση των κατοίκων εκφράστηκε με έντονες υποδείξεις και χαλαρές απειλές…

Τα ξημερώματα της Παρασκευής 20/11 έγινε εμπρηστική επίθεση στο σπίτι κατοίκου των Πετραλώνων, παρόντα σε όλους τους αγώνες που έχουμε δώσει τα τελευταία χρόνια στην περιοχή. Οι δράστες της επίθεσης έσπασαν την είσοδο της πολυκατοικίας όπου διαμένει ο Γιάννης και έριξαν εύφλεκτο υγρό, στο οποίο στη συνέχεια έβαλαν φωτιά, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή του και των μελών της οικογένειάς του, καθώς φυσικά και των υπόλοιπων ένοικων της πολυκατοικίας. Θεωρούμε ότι η επίθεση στρέφεται εναντίον όλων μας.

ΠΟΡΕΙΑ – ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 29/11 – 12.00 – ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ

Λαϊκή συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων, Θησείου, Κουκακίου

Εκδήλωση - συζήτηση στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ (Ανω Πετράλωνα)

Το Σάββατο 28 Νοεμβρίου, στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ (Τιμοδήμου και Αντωνιάδου, στα Άνω Πετράλωνα) θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση από τον συμβουλευτικό χώρο υγείας για τις επιπτώσεις στο σώμα τους και τα βιώματα των εργαζομένων στη βιομηχανία της διασκέδασης. Παρακάτω παρατίθεται το κείμενο της αφίσας που τοιχοκολλείται αυτές τις ημέρες: Καφετέριες, μπαρ, ταβέρνες και εστιατόρια: χιλιάδες τραπεζοκαθίσματα σε γειτονιές όπως τα Πετράλωνα εισβάλλουν στο χρόνο της καθημερινής ζωής. Ο δημόσιος χώρος επανοργανώνεται ως χώρος κατανάλωσης -και ως παράπλευρη απώλεια η “ανάπτυξη” της περιοχής συνεπάγεται την εκτόξευση των ενοικίων και τον εξοστρακισμό των κατοίκων. Άνθρωποι και χώρος θα πρέπει να υποταχθούν στις επιταγές μίας μηχανής κατανάλωσης και χρήματος.
Μία εκδήλωση για τους/τις εργαζόμενους/ες στη βιομηχανία της κατανάλωσης., για τις επιπτώσεις στο σώμα τους, τις εμπειρίες και τα βιώματά τους.
Στο εσωτερικό της μηχανής, πίσω από τον πάγκο του μπαρ ή ανάμεσα στα τραπέζια, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι/ες δουλεύουν εξαντλητικά μέρα-νύχτα και για ένα απαράδεκτο μεροκάματο, πολλές φορές χωρίς ένσημα, παγιδεύονται σε μία συνθήκη εντατικής εκμετάλλευσης χωρίς νόημα και χωρίς μέλλον.

Να είμαστε όλοι εκεί...

Πληγωμένες ψυχές

Της Ευγενίας Ηλιοπούλου

Την βλέπω συχνά. Εκεί στην εφημερία. Κοιτάει γύρω της ντροπιασμένα. Δεν μιλάει. Μόνο δείχνει. Τις μελανιές στο σώμα και στην πονεμένη ψυχή της. Κρύβει προσωπικά βιώματα που χρίζουν ιατρικής παρακολούθησης. Κρύβει μία κακοποίηση της προσωπικότητάς της. Κρύβει μία πληγωμένη ψυχή που δέχτηκε μία επίθεση εντός η εκτός των τειχών της οικογενειακής ...θαλπωρής. Ο προστάτης του σπιτιού ...η κολώνα ,ο άρχοντας, o παιχταράς ξέσπασε πάλι πάνω της. Ξεθύμανε. Εκτονώθηκε! Δέρνοντας την γυναίκα του με ελάχιστη η ανύπαρκτη δικαιολογία ένιωσε άντρας. Ικανοποιήθηκε η ανωτερότητά και ο εγωισμός του. Κακοποιώντας κάποια πιο αδύναμη έκρυψε έντεχνα τις ανασφάλειές του. Αυτή φταίει πάντα! Ότι και να πει! Ότι και να κάνει! Αυτή είναι η αιτία του κακού.

Το διερευνητικό καλοπροαίρετο βλέμμα μου σταματάει στην σπασμένη μύτη και στις μελανιές κάτω από το μάτι. Όχι δεν ήταν η πόρτα! Ούτε κάποιο βαρύ αντικείμενο που έπεσε τυχαία από την ντουλάπα. Ήταν η εκπαιδευμένη γροθιά απέναντι στο απροστάτευτο πρόσωπο. Ήταν το άνετο χαστούκι που έπεσε ξέροντας ότι το θύμα δεν θα αντιδράσει. Η εντόπιση των κακώσεων είναι χαρακτηριστική. Δεν ρωτάω, κατάλαβα. Ο «λεβέντης» περιμένει στο σπίτι ή είναι έξω στην εφημερία. Συνήθως μεθυσμένος, σπάνια μετανοημένος αλλά πάντα φωνακλάς. Ναι! Το έχει ξανακάνει! Ναι! Δεν φοβάται τις επιπτώσεις! Ναι! την έχει απειλήσει ότι αν θα φύγει από το σπίτι θα την βρει όπου και να πάει και θα την σκοτώσει. Εξηγώ, τυπικά, στο θύμα πώς, αν θέλει, μπορεί να υποβάλει μήνυση. Υπάρχουν νόμοι που την προστατεύουν. Υπάρχουν τηλέφωνα. Η αρνητική απάντηση επιβεβαιώνει την σκληρή πραγματικότητα. Ντρέπεται να το συζητήσει και δεν έχει το κουράγιο να τρέξει για δικηγόρους. Άσε που θα γίνει και βούκινο στην γειτονιά. Ήρθε στο νοσοκομείο μόνο για να της περιποιηθούν τις πληγές, τα εξωτερικά τραύματά , το πονεμένο κορμάκι της. Την ψυχή της ποιος θα την θεραπεύσει;

Ελάχιστες φορές τα θύματα της οικογενειακής βίας καταγγέλλουν και καταδίδουν τον θύτη. Δέχονται προσβολές αδιαμαρτύρητα συνεχίζοντας την συμβίωση με τον βασανιστή τους. Ναι!Είναι πολύ νευρικός αλλά κατά βάθος είναι καλός άνθρωπος! Οπωσδήποτε την αγαπάει και ...την χρειάζεται. Ο αντρούλης της δεν μπορεί χωρίς καλομαγειρεμένο φαγητό και καινούργιες φρεσκοσιδερωμένες αλλαξιές. Μάταια η καημένη φώναξε προσπαθώντας να αμυνθεί και να τον ηρεμήσει! Κώφευε ενώ την γρονθοκοπούσε! Ναι! δεν φταίει που δεν κατάλαβε ότι την πονούσε! Είχε τα νεύρα του! Μετά όλα θα ξεχαστούν, αφού θα μεσολαβήσει ένα χρονικό διάστημα που θα ξεχειλίσουν οι συγνώμες και χάδια. Θα προσποιηθούν και οι δύο ότι το έχουνε ξεπεράσει. Όλα θα είναι μέλι και γάλα μέχρι.... το επόμενο μεθύσι ή καυγά. Προσπάθησα να συζητήσω αναλυτικά το θέμα μαζί της. Να της εξηγήσω ότι είναι ελεύθερος άνθρωπος με συζυγικές υποχρεώσεις αλλά και με δικαιώματα!

Η ντροπή, ο φόβος, το απόρρητο της οικογενειακής συμβίωσης. Οι παραδοσιακές κοινωνικές αντιλήψεις και κυρίως η άγνοια σε ότι αφορά στα δικαιώματα των γυναικών την καθηλώνουν στην καθημερινή αποδοχή της προσβολής ,της βίας και δυστυχώς και στην σιωπή. Οι γυναίκες ,δέσμιες των προκαταλήψεων και κυρίως οικονομικά εξαρτημένες δεν τολμάνε να υψώσουν ανάστημα. Δεν επαναστατούν. Όλα συμβάλουν στο να κουκουλωθεί το θέμα. Η βία δεν έχει σχέση με το μορφωτικό επίπεδο και ούτε με την εθνικότητα αλλά με τον τρόπο επίλυσης κάποιων ψυχολογικών προβλημάτων. Η βία φέρνει βία και τα παιδιά αυτών των αντρών θα κάνουν τα ίδια βλέποντας ατιμώρητους τους πατεράδες τους!

* ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Δεν σωπαίνω!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ: Δέχτηκε επίθεση με βιτριόλι για την συνδικαλιστική της δράση ως γραμματέας σωματείου καθαριστριών
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΚΟΥΛΙΩΝΗ: Βρέθηκε νεκρή μετά τους αγώνες της κατά των εξευτελιστικών πρακτικών εις βάρος των γυναικών στις φυλακές
30ΧΡΟΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: Ακρωτηριάστηκε με αλυσοπρίονο από τον εν διαστάσει σύζυγό της στην Καλαμάτα μπροστά στα δύο ανήλικα παιδιά τους
25ΧΡΟΝΗ ΔΑΣΚΑΛΑ: Αποκεφαλίστηκε από τον σύζυγό της στην Σαντορίνη
ΑΛΙ ΖΑΧΙΡΑ: Οικιακή βοηθός την οποία έριξε η εργοδότριά της από το δεύτερο όροφο

Για τις 5 αυτές γυναίκες - θύματα βίας μάθαμε, λιγότερα ή περισσότερα. Για τις 16 γυναίκες που δολοφονήθηκαν από τον νυν ή πρώην σύντροφο/σύζυγό τους τον τελευταίο χρόνο ίσα που μάθαμε. Για τις 5.000 γυναίκες που βιάζονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα δεν θα μάθουμε ποτέ. Το ίδιο και για τις χιλιάδες γυναίκες που κακοποιούνται καθημερινά με τόσους άλλους τρόπους.Οι δολοφονίες και οι βιασμοί των γυναικών ήταν ανέκαθεν απλά η κορυφή του παγόβουνου και αποτελούσαν την πιο βάρβαρη μορφή επιβολής της ανδρικής εξουσίας πάνω στα σώματα των γυναικών, σε ένα πατριαρχικό σύστημα βίας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκε και εξαπλώνεται το trafficking, το σύγχρονο δουλεμπόριο για σεξουαλική εκμετάλλευση με θύματα γυναίκες και ανήλικα παιδιά, που έχει εξελιχθεί στην τρίτη πιο κερδοφόρα επιχείρηση παγκοσμίως.

Όμως η βία που υφίσταται η γυναίκα είναι καθημερινή, πολύμορφη και πανταχού παρούσα: στο σπίτι, στην εργασία, στο δρόμο. Από τα υποτιμητικά σχόλια, τον προσβλητικό λόγο, τον "δεδομένο" ρόλο της νοικοκυράς και της μητέρας, τα σεξιστικά "κομπλιμέντα", τις διαφημίσεις που την υποβιβάζουν σε διακοσμητικό - σεξουαλικό αντικείμενο έως το χούφτωμα στο λεωφορείο, την σεξουαλική παρενόχληση, την "πατροπαράδοτη" σφαλιάρα, το ξύλο και κάθε είδους απειλές και εξευτελισμούς. Είναι τόσο η ίδια αυτή βία όσο και η υποψία της που την εμποδίζει από την ισότιμη συμμετοχή στο δημόσιο χώρο, της στερεί τη νύχτα, την καθηλώνει.Αυτήν την πραγματικότητα πρέπει να την αλλάξουμε!

Να παλέψουμε για την κατάργηση των σχέσεων εξουσίας, για μια κοινωνία χωρίς φόβο, φτώχεια και βία, χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις με σεβασμό στη πολυμορφία.Να σπάσουμε τη σιωπή και την ανοχή, να κάνουμε ορατή την «αθέατη» καθημερινή ενδοοικογενειακή βία και τη βία λόγω φύλου.

Να στηρίξουμε όλες τις γυναίκες που τολμούν να την καταγγείλουν. Να μην επιτρέψουμε την ενοχοποίηση και την περιθωριοποίησή τους. Να δημιουργηθούν επαρκείς χώροι υποδοχής και υποστήριξης των κακοποιημένων γυναικών. Να υπάρχει κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.Να ανατρέψουμε τα στερεότυπα και να αλλάξουμε την νοοτροπία που κυριαρχεί στην οικογένεια, την εκπαίδευση και τα Μ.Μ.Ε.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ

ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ