Όταν το Μέγαρο Μαξίμου βεβαιώθηκε ότι το ΔΝΤ, παρά την όποια ρητορική διαφοροποίηση, στην πράξη συντάσσεται πλέον με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος έχει το πάνω χέρι στην υπόθεση της Ελλάδας, έβαλε σε εφαρμογή ένα σχέδιο που ήταν έτοιμο από καιρό. Αυτό δεν είναι άλλο από μία πιο επεξεργασμένη αυτή τη φορά, επανάληψη του Ιουλίου του 2015. Ζάρια δηλαδή κατά κάποιον τρόπο και πάλι, αν και αυτή τη φορά έχουν αλλάξει πολλά.
Ο Αλέξης Τσίπρας γνώριζε από την αρχή ότι για να κλείσει η αξιολόγηση οι δανειστές ζητούν “αίμα”. Όχι απλώς σκληρά μέτρα, αλλά τα σκληρότερα όλων των έως τώρα αξιολογήσεων σε μία χώρα που δεν αντέχει άλλη αφαίμαξη και που το ΑΕΠ της έχει μειωθεί σε ποσοστά που θυμίζουν χώρα σε πόλεμο, όπως παραδέχονται όλοι. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι το περιβόητο μέηλ Χαρδούβελη αφορούσε μέτρα λίγο κάτω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ, ενώ τώρα μιλάμε για επιπλέον μέτρα 4,2 δισεκατομμυρίων ευρώ, από μία κυβέρνηση που θα σταματούσε τα μέτρα λιτότητας και θα αποκαθιστούσε τις παλαιότερες απώλειες.
Ή λοιπόν θα συναινούσε στην αφαίμαξη ο Αλέξης Τσίπρας, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία και να συνεχίσει η κυβέρνηση του να παίρνει τις δόσεις για να πληρώνει την εξυπηρέτηση του χρέους, ή θα πήγαινε σε εκλογές με μεγάλη πιθανότητα όχι απλώς να χάσει την εξουσία, αλλά να δει το κόμμα του να καταποντίζεται.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που του έλεγαν εδώ και καιρό, ότι αν δεν πάει τώρα σε εκλογές -να διασώσει ότι διασώζεται από τα εκλογικά ποσοστά του- ώστε να παραμείνει με αξιώσεις στο πολιτικό παιχνίδι, υπάρχει ο κίνδυνος όταν το κάνει, να βρεθεί στα παλιά ποσοστά, προ κρίσης. Για αυτό και το πολιτικό σχέδιο που ανέλαβε να υλοποιήσει ο υπεύθυνος στρατηγικού σχεδιασμού του κόμματος, Αντώνης Κοτσακάς, είναι η κατάληψη του χώρου που καταλάμβανε το ΠΑΣΟΚ πριν από την αποσύνθεσή του. “Στην Ελλάδα υπήρχε ανέκαθεν δικομματισμός. Πάντα υπήρχε ένας πόλος απέναντι στη δεξιά. Μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ αυτός δεν μπορεί παρά να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ” από εδώ και πέρα, λέει ένα από τα ελάχιστα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν διασωθεί στον κομματικό μηχανισμό μετά το τρίτο συνέδριο, υπέρμαχος της ανάδειξης της “αντιδεξιάς” ρητορικής στον ΣΥΡΙΖΑ.
Πολύ βασικό στοιχείο στους υπολογισμούς της κυβέρνησης είναι η μεγάλη πληρωμή που έχει στις 27 Φεβρουαρίου 2017 http://graphics.wsj.com/greece-debt-timeline/ για την οποία δεν είναι βέβαιο ότι υπάρχει όλο το ποσό, αν δεν κλείσει η αξιολόγηση.
Αυτός είναι και ο λόγος που υπάρχει πίεση χρόνου για την κυβέρνηση, ενώ αντιθέτως οι δανειστές δεν βιάζονται καθόλου, καθώς γνωρίζουν ότι όσο πλησιάζει ο Φεβρουάριος και η πληρωμή, τόσο η πίεση θα μεγαλώνει.
Στο Μαξίμου ωστόσο, μετά την ψυχρολουσία από το ΔΝΤ καθώς διαπίστωσαν ότι η βοήθεια από τις ΗΠΑ που περίμεναν δεν θα έρθει, αποφάσισαν να φέρουν τους δανειστές προ τετελεσμένων και να τους “απειλήσουν” με εκλογές. Το ίδιο ακριβώς είχε κάνει βέβαια και ο Αντώνης Σαμαράς, όταν τους απειλούσε και αυτός ότι θα πάει σε εκλογές και θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν είχε αποτέλεσμα και οι δανειστές του είχαν απαντήσει ότι “αν θέλει, ας πάει”. Τίποτα δεν προδιαθέτει ότι τώρα θα αντιδράσουν διαφορετικά, ειδικά όταν η “απειλή” σήμερα είναι ότι θα έρθει η Ν.Δ.
Εκεί που ποντάρει ο Τσίπρας είναι ότι μετά τη λαχτάρα που πήραν οι Ευρωπαίοι στην Αυστρία, μετά τα αρνητικά για αυτούς αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στην Ιταλία και με τον φόβο που έχουν για την Γαλλία, δεν θα τολμήσουν να αφήσουν την Ελλάδα να μπει πάλι σε νέο κύκλο αστάθειας που θα επηρεάσει την ΕΕ. Γνωρίζουν βέβαια ότι οι κινήσεις που αποφάσισαν να κάνουν, ξεδιπλώνοντας το σχέδιό τους, εμπεριέχουν μεγάλο ρίσκο. Ωστόσο, αυτή τη φορά δεν υπάρχει άγνοια κινδύνου -υποτίμησή του ίσως, αλλά όχι άγνοια. Κάποια κυβερνητικά στελέχη υποστηρίζουν ότι πρέπει να εξεταστεί και η έξοδος από την Ευρωζώνη. Plan B, λεπτομερές σχέδιο δηλαδή για κάτι τέτοιο, δεν υπάρχει και ούτε κανείς γνωρίζει -πέρα από το στενό επιτελείο του προέδρου, αν το εννοούν ή το διαρρέουν διαπραγματευτικά. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι που θεωρούν βέβαιο -αν τα πράγματα φτάσουν εκεί- ότι θα είναι η δική τους κυβέρνηση που θα πρέπει να διεκπεραιώσει.
Από την άλλη, στο Βερολίνο ο Σόιμπλε θεωρεί ότι επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά. Κι αυτό γιατί πριν από το τελευταίο Eurogroup αρκετοί ομόλογοί του ήταν αυτοί που έλεγαν ότι τα μέτρα είναι σκληρά και ίσως θα πρέπει να χαλαρώσουν, αφού ο Τσίπρας πλέον “έχει μπει στον ορθό δρόμο της λιτότητας”, αλλά εκείνος επέμενε ότι αν αφήσεις έστω και λίγο χαλαρή την ελληνική κυβέρνηση, “θα ξανακάνει τα λάθη που την έφεραν εδώ”. Από χθες λοιπόν πανηγυρίζει ότι δικαιώθηκε, καθώς θεωρεί το διάγγελμα Τσίπρα ως την πλήρη επιβεβαίωση ότι δεν πρέπει να επιτραπεί καμία χαλάρωση για τους λόγους που ανέφερε.
Αν οι δανειστές δεν υποκύψουν στον τακτικό εκβιασμό του Τσίπρα, κάτι που φαίνεται το πιο πιθανό, δεν θα έχει άλλη επιλογή εκτός από τις εκλογές. Μία νέα κωλοτούμπα θα είχε ταπεινωτικές συνέπειες, αφού μετά θα έπρεπε να δώσει τη χαριστική βολή σε συντάξεις και μισθούς του δημοσίου. Να υπογράψει δηλαδή μία ατιμωτική πολιτική καταδίκη.
Στην περίπτωση που πάει σε εκλογές, το πιθανότερο είναι ότι θα προηγηθεί και νέα εξαγγελία παροχών προς διάφορες κατηγορίες, άλλωστε αυτή τη φορά δεν θα του ζητηθεί να τις υλοποιήσει, αν δεν κερδίσει τις εκλογές. Ήδη από καιρό είχε πέσει στο τραπέζι και η πρόκληση μίας κρίσης με τους δανειστές, με σκοπό τη μεγιστοποίηση των επικοινωνιακών αποτελεσμάτων υπέρ της κυβέρνησης, καθώς αυτή θα εμφανίζεται να θέλει να δώσει χρήματα (που δεν έχει βέβαια) και οι δανειστές δεν θα την αφήνουν (ως συνήθως). Και κάπως έτσι το Μαξίμου θα μπορεί να οδηγήσει σε εκλογές τη χώρα με το ερώτημα εάν ο λαός θέλει να του μοιράσει χρήματα ή όχι. Ο Τσίπρας δεν περιμένει να κερδίσει τις εκλογές, ούτε έχει χρήματα να μοιράσει και το ξέρει. Πιστεύει όμως ότι με μια τέτοια τακτική θα μπορούσε να πετύχει τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση.
Για το ενδεχόμενο αυτό, η κυβέρνηση ετοιμάζεται εδώ και αρκετό καιρό. Περίπου από τον ανασχηματισμό και μετά, καθώς το Μαξίμου είχε αποφασίσει ότι εάν δεν πετύχει να πάρει κάτι σημαντικό για το χρέος πέρα από τα βραχυπρόθεσμα και αν δεν υποχωρούσαν οι δανειστές για το εξωφρενικό 3,5% πλεόνασμα που δεν βγαίνει, τότε θα έπρεπε να είναι έτοιμοι για εκλογές.
Σύμφωνα με τις αναλύσεις πάνω στα σημερινά δεδομένα, ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει στις επόμενες εκλογές να μην έχει πάνω από 50 βουλευτές. Σε αυτή την περίπτωση η περίφημη “διεύρυνση” θα πάει περίπατο, καθώς ο Τσίπρας θα θελήσει η κοινοβουλευτική του ομάδα να αποτελείται κυρίως από τον στενό κομματικό πυρήνα και τους δικούς του.
Οι λίγοι υπουργοί που γνώριζαν τον σχεδιασμό Τσίπρα, έχουν μπει σε προεκλογική κινητικότητα “δια παν ενδεχόμενο” εδώ και έναν μήνα. Ο Νίκος Παππάς που πήρε την ψηφιακή πολιτική, το μόνο τομέα που έχει να τάξει χρήμα σε κάθε ενδιαφερόμενο, ο Χρήστος Σπίρτζης που εγκαινιάζει ότι εγκαινιάζεται και ότι δεν εγκαινιάζεται και ο Πάνος Καμμένος που έχει πάρει να όρη και τα νησιά, φωτογραφίζεται με στρατιωτική στολή και προειδοποιεί τους Τούρκους. Λεφτά δεν υπάρχουν, για αυτό προσφέρονται θεάματα και υποσχέσεις.
Στο πλαίσιο αυτό είναι και η δημιουργία του γραφείου του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη που δεν εξυπηρετεί τίποτα άλλο πέρα από προεκλογικές σκοπιμότητες ρουσφετολογικού χαρακτήρα, καθώς και ο διορισμός ημετέρων που συνεχίζεται με εντονότερους ρυθμούς αλλά και η ενίσχυση του επικοινωνιακού μηχανισμού με νέες προσλήψεις.
Σε ετοιμότητα έχουν ζητήσει να βρίσκεται και ο κομματικός μηχανισμός που είναι σε αδυναμία μετά το περσινό καλοκαίρι και έχει αναλάβει να τον αναστήσει μεταξύ άλλων και ο Αντώνης Κοτσακάς, φτιάχνοντας ισχυρές οργανώσεις για να μπορούν να δώσουν τη μάχη όταν χρειαστεί.
Το Μαξίμου ανησυχεί ωστόσο πάρα πολύ και για δύο ακόμα ζητήματα. Το ένα είναι το θέμα της Τουρκίας, για το οποίο ο Αλέξης Τσίπρας φοβάται για το αν θα μπορεί να χειριστεί μόνος του μία αρνητική εξέλιξη από τον απρόβλεπτο Ερντογάν . Το άλλο είναι ότι μετά την υπόθεση του Αρτέμη Αρτεμίου, κάποιοι φοβούνται ότι “μπορεί να ακολουθήσουν και άλλα τέτοια δημοσιεύματα για στελέχη της κυβέρνησης”. “Η σχέση μας με τους μηντιάρχες βαδίζει πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί” αναφέρει ένας από τους μετριοπαθείς υπουργούς της κυβέρνησης. “Υπάρχει μία ισορροπία του τρόμου, η οποία όμως αναμένεται να διαταραχθεί από τον πρώτο από τους δύο που θα αισθανθεί πιο δυνατός” υποστηρίζει.
Οι τελευταίες εξελίξεις καταδεικνύουν ότι η χώρα βρίσκεται πιθανότατα μπροστά σε άλλη μία καταιγίδα. Το ότι έχει αρχίσει να τις συνηθίζει είναι θετικό από μία πλευρά, καθώς δεν υπάρχει ιδιαίτερος πανικός, από την άλλη όμως, η υποτίμηση του κινδύνου μπορεί να οδηγήσει ενίοτε σε ακόμα πιο δυσάρεστες καταστάσεις.
Πηγή: Market Fair
No comments:
Post a Comment