Ουαί υμίν, Γραμματείς, Φαρισαίοι, Υποκριτές.

Ανακοίνωση του Κινήματος Χριστιανική Δημοκρατία

Αλλοίμονό σας, Γραμματείς, Φαρισαίοι, υποκριτές, Αυτά τα λόγια του Ιησού Χριστού είχαν αναγράψει σε πανώ οι νέοι – νέοι στην ψυχή και στο σώμα- κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973. Τα αντέταξαν αυτά τα λόγια, θα λέγαμε, κατά του αοριστολογικού και κενόηχου συνθήματος και «ιδανικού» της παπαδοπουλικής Δικτατορίας που –αλλοίμονο- είχε γίνει και σύνθημα του υπερεθνικόφρονος κατηχητισμού της εποχής: «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών»!

Ο Χριστός επεφύλαξε άλλωστε τα πιο κοφτερά Του λόγια για τους διδασκάλους του Νόμου και την «ακριβέστατη αίρεση»(Πράξεις, 26:5) του Ιουδαϊσμού, τους Φαρισαίους:«φίδια, γεννήματα από οχιές, πώς θα ξεφύγετε από την κρίση της γέεννας;(…) Καθαρίζετε το εξωτερικό του ποτηριού και του πιατού° από μέσα όμως είναι γεμάτο με αρπαγή και αδικία»(Ματθ., ΚΓ, 25)!

Αδικία και αρπαγή του «απεστερημένου μισθού»(Ιακ. 5, 4) είναι και τα κύρια στοιχεία του Αστικού Συστήματος, το οποίο «διέσωσε» η «μικρή χούντα» των Συνταγματαρχών. Τούτα ήταν που καθιέρωσαν μάλιστα ως απαραβίαστα και απαρασάλευτα στο νέο Σύνταγμα του 1968, κατάσχοντας το βιβλίο του προέδρου της Χ.Δ. Νίκου Ψαρουδάκη που ασκούσε κριτική σε αυτό!

Ιδιαίτερα όμως κίβδηλο ήταν και το «ελληνοχριστιανικό ιδεώδες» των πραξικοπηματιών. Σε ό,τι αφορά την Χριστιανική Ορθοδοξία, με αρχή τα λόγια της Θεοτόκου για την ανατροπή των δυναστών από τους θρόνους τους και την τιμωρία των «πλουτούντων»(Λκ., 1:52), υπάρχει σειρά από αναφορές των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας. Ο Φώτιος ο Μέγας γράφει χαρακτηριστικά τα ακόλουθα στον Ιωάννη Πατρίκιο για το γκρέμισμα των τυράννων:«… Ανέβησαν μεν ήδη πολλοί επί το δέντρον τούτο, ο καλούμενόν εστι τυραννίς° κατέβη δε ουδείς πάλιν, αλλά καταπίπτουσιν άπαντες«.

Αλλά και η ελληνική παράδοση είναι πλούσια σε αντιτυραννικό πνεύμα χωρίς διάκριση εθνικότητας του τυράννου. Ο κορυφαίος Έλληνας φιλόσοφος Πυθαγόρας, έχοντας ζήσει την τυραννία του Πολυκράτη στην πατρίδα του Σάμο, αυτή των Περσών στην Αίγυπτο και τις τυραννίες στην Κάτω Ιταλία, όπου και αναγκάστηκε να μεταβεί εξαιτίας των δύο πρώτων, καταδίκαζε έντονα την καταστολή και παρακινούσε τις βίαιες ολιγαρχίες και τους παντοειδείς τυράννους «σε πιο αγαθοεργούς τρόπους διακυβέρνησης».

Αυτήν την γνήσια παράδοση ακολουθώντας και η «Χριστιανική Δημοκρατία» και οι κοινωνικά ευαισθητοποιημένοι Χριστιανοί με τον αείμνηστο τότε πρόεδρο και ιδρυτή της Νίκο Ψαρουδάκη, γράφει μετά την πτώση του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου το παροιμιώδες: «Έπεσε ο τύραννος. Να πέσει και η τυραννία».Τα γραφεία της εφημ. «Χριστιανικής» έκλεισαν από την Στρατιωτική Αστυνομία του Ιωαννίδη και ο Ψαρουδάκης εξορίστηκε «ως περικάθαρμα του κόσμου», «διωκόμενος ένεκεν δικαιοσύνης» και «εν Χριστώ δέσμιος» στην Γυάρο ως την πτώση του καθεστώτος. Μετά την πτώση της Δικτατορίας, η «Χριστιανική» ξανακυκλοφόρησε και συνεχίζει να κυκλοφορεί μέχρι σήμερα.

Η Δικτατορία και το Πολυτεχνείο ’73

Η Δικτατορία εξ αρχής έχει επιβάλει δικτατορία και στην Διοικούσα Εκκλησία, αξιοποιώντας προεξέχοντα μέλη των Θρησκευτικών Αδελφοτήτων, όπως τον πρωθιερέα των Ανακτόρων Ιερώνυμο Κοτσώνη που γίνεται, φυσικά κατά παράβαση όλου του Κανονικού Δικαίου της Εκκλησίας και του πνεύματός του, «αριστίνδην» (διορισμένος ἀντὶ να εκλεγεί) Αρχιεπίσκοπος. Ο τελευταίος «ανταποδίδει» τις χάριτες, απονέμοντας, πρώτη φορά σε αρχηγό Κράτους, την μεγαλύτερη εκκλησιαστική τιμητική διάκριση, τον «Χρυσό Σταυρό του Αποστόλου Παύλου», στον Παπαδόπουλο, στις 3/05/1968!

Για τον λόγο αυτό και άλλους, ο πρόεδρος της Χ.Δ. κατά την κατάθεσή του στις Δίκες της Χούντας επισημαίνει πως η «21η Απριλίου καταρράκωσε την έννοια της θρησκείας».

Σύμφωνα με τον Ρωμαιοκαθολικό ιερέα και συγγραφέα Λαυρέντιο Γκεμερέυ, ο ελληνικός λαός, από το 1969 και έπειτα, μεταξύ αυτού και ο συντηρητικός πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος, φαίνεται πως είναι ομοθυμαδόν κατά της δικτατορίας. Ακόμη και ο Ιερώνυμος Α’ την ίδια εποχή σε ιδιωτικές του επιστολές προς τους δικτάτορες εμφανίζεται να επικρίνει ενέργειές τους και το «αστυνομικό Κράτος» τους.

Μολαταύτα, όλα αυτά γίνονται εν κρυπτώ. Φανερά παντού στην χώρα δείχνει μάλλον να επικρατεί ένας νεοφανής συνειδησιακός εκμαυλισμός που συνεχίζεται, με τα τραγικότερα των αποτελεσμάτων, μέχρι και την ειρηνική εξέγερση του Ε.Μ. Πολυτεχνείου που πραγματοποιείται τον Νοέμβρη του 1973 ως κλιμάκωση περιορισμένης κλίμακας αναταραχών πολιτών με την Αστυνομία.

Τις μέρες εκείνες πριν 42 έτη, η νεολαία και άλλες άγρυπνες συνειδήσεις, δεν κατέλαβαν απλώς τον χώρο εκείνο, αλλά ζήτησαν από τον ελληνικό λαό να συνδράμει, να εκδηλώσει την δυσαρέσκειά του ακυρώνοντας έμπρακτα το λατινικό «ο σιωπών δοκεί συναινείν». Η θηριώδης συνέχεια είναι γνωστή και επαλήθευσε στο ακέραιο πλέον την ρήση του Νίκου Ψαρουδάκη από τις στήλες της «Χ: «η 21η Απριλίου δεν μπορεί να σταθεί Χριστιανικά».

Ουαί υμίν, Γραμματείς, Φαρισαίοι, Υποκριτές.

Την «μοιραία» υπό το βάρος των φοβερών αμαρτημάτων της πτώση της Δικτατορίας του Ιωαννίδη τον Ιούλιο του 1974 ακολούθησε πρωτοφανής έκπτωση της Εκκλησίας και του Χριστιανισμού στα μάτια των απλών ανθρώπων και της Νεολαίας. Επαλήθευτηκε πλήρως αυτό που έγραψε ο γηραιός πλέον Γ. Σεφέρης το 1968:

«Ελλάς· πυρ! Ελλήνων· πυρ! Χριστιανών· πυρ!

Τρεις λέξεις νεκρές. Γιατί τις σκοτώσατε;»

Η Εκκλησία θεωρήθηκε άνδρο υποκριτών, φασιστών, σαδιστών και εν γένει βαθύτατα προβληματικών και αφιλάνθρωπων προσώπων, ενώ η κοσμοθεωρία και φιλοσοφία ενός κακοχωνεμένου και απλοϊκού μαρξιστικού υλισμού βασίλευσε ανά την επικράτεια.

Αυτό που απομένει είναι ο ηρωισμός των αγνών παιδιών του Πολυτεχνείου. Έγιναν κι αυτοί η «συνείδηση» μιας κοινωνίας. Το αίμα τους και τα σημάδια της κακοποίησής τους πότισαν και στήριξαν τον εύθραυστο νέο βλαστό της ελευθερίας και δημοκρατίας, που διαχρονικά ήταν η διακαής θέληση των ευγενικών ψυχών στον τόπο αυτό.

Οι κακοί κύριοι, οι τύραννοι, είναι για εμάς τους Χριστιανούς, από αρχής και για πάντα, ενσάρκωση του παραδείγματος του διαβόλου και προτύπωση του τελικού τυράννου, του λεγόμενου Αντιχρίστου.

Ως Χριστιανοί και ως Έλληνες, λοιπόν, πρέπει να μαθητεύσουμε ταπεινά, αν είμαστε άξιοι, στο παράδειγμα των νέων αυτών και στο παράδειγμα των αντιδικτατορικών Χριστιανών. Με χαλύβδινη αποφασιστικότητα, να αποτρέψουμε νέες πλαστογραφήσεις της πίστης μας ή της ελληνικότητάς μας, και νέους επίδοξους τυράννους.