Για την υπόθεση του Πέτρου Καπετανόπουλου και τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από αυτή θα πραγματοποιηθεί Συνέντευξη Τύπου την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012, στη 1:00 μ.μ., στην ΕΣΗΕΑ.
Το γεγονός
Το βράδυ του Σαββάτου 21 Ιουλίου γύρω στα μεσάνυχτα, στην περιοχή του Κολωνού, ο Πέτρος Καπετανόπουλος ακούει από το διαμέρισμά του φωνές και φασαρία κάτω απ’ την πολυκατοικία όπου μένει με την οικογένειά του. Σκεπτόμενος ότι κάποιος άνθρωπος μπορεί να κινδυνεύει, κατεβαίνει να δει τι γίνεται. Αντικρίζει ένα νεαρό μετανάστη ανάσκελα στο οδόστρωμα, με χειροπέδες. Γύρω του βρίσκονται 4-5 αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ ένας εκ των οποίων τον πατάει στην κοιλιά. Στην ερώτησή του «γιατί τον πατάτε αφού τον έχετε συλλάβει;» ο αστυνομικός τραβάει το πόδι αμέσως και απαντάει «δεν τον πατάω». Την ίδια στιγμή, πλησιάζει συνάδελφός του, φωνάζοντας «δεν ήταν αυτό πάτημα, αυτό είναι» και ταυτόχρονα δίνει ένα πολύ γερό πάτημα στριφογυρίζοντας την μπότα του στον ήδη ακινητοποιημένο συλληφθέντα ο οποίος βογγάει.
Η εξέλιξη
Ο μετανάστης κατηγορείται (και στη συνέχεια ομολογεί) ότι έκλεψε την τσάντα κάποιας κοπέλας γιατί ήταν πεινασμένος.
Ο Πέτρος Καπετανόπουλος συλλαμβάνεται με τις κατηγορίες: «ψευδής ανώμοτη κατάθεση», «αντίσταση κατά της αρχής» και «απόπειρα ελευθέρωσης κρατουμένου»!
Και ενώ ένας απλός πολίτης -που κατεβαίνει, με βερμούδα και σαγιονάρες, 50 μέτρα κάτω απ’ το σπίτι του- προφανώς δεν είναι σε θέση να παρεμποδίσει 4 αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ…
Και ενώ η κοπέλα της οποίας εκλάπη η τσάντα, δεν αναφέρει στη μαρτυρία της το παραμικρό για την ύπαρξη συνεργού -πολύ περισσότερο κάτι σχετικό με τον Πέτρο Καπετανόπουλο…
Και ενώ κάτι τέτοιο δεν προκύπτει ούτε καν από την κατάθεση του αστυνομικού (μοναδικού μάρτυρα κατηγορίας) …
Η εισαγγελέας στην οποία προσάγεται, όχι μόνο σχηματίζει κοινή δικογραφία σε βάρος του Πέτρου Καπετανόπουλου και του μετανάστη, αλλά του φορτώνει και «απλή συνέργεια σε ληστεία»!!!
Χρόνια τώρα, τα πλημμελήματα της «αντίστασης» και της «εξύβρισης» αποτελούν συνηθισμένη πρακτική της αστυνομίας να σέρνει στα δικαστήρια «προς γνώση και παραδειγματισμό», όποιον τολμά να δει, να φωτογραφήσει ή να αντιδράσει στις βιαιότητές της. Το σκηνικό όμως αναβαθμίζεται…
Ο εφιάλτης
Όταν ένας άνθρωπος που έχει ήδη συλληφθεί (με την όποια κατηγορία) πρέπει και να ποδοπατείται από τα όργανα της τάξης …«από υπερβάλλοντα ζήλο(;)»…
Όταν η ανεξέλεγκτη πλέον αστυνομική αυθαιρεσία μοιάζει να επικροτείται από τη δικαιοσύνη με τέτοιο τρόπο ώστε αυτός που υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα του συλληφθέντα (ή μήπως έχουν πάψει να υπάρχουν;) να βρίσκεται συνεργός στο έγκλημα …
Όταν η υποχρέωση του κάθε πολίτη να είναι άνθρωπος και πολύ περισσότερο η υποχρέωσή του να αντιδρά στην αυθαιρεσία και την παράλογη βία, ποινικοποιείται με τον πιο εκδικητικό τρόπο…
Όταν ο εν λόγω πολίτης, τυγχάνει δημόσιος υπάλληλος και -με την τελευταία τροποποίηση του Κώδικα Δημοσίων Υπαλλήλων (Μνημόνιο ΙΙΙ) η παραπομπή και μόνο για κακουργηματική πράξη συνεπάγεται αυτοδικαίως τη θέση του σε προσωρινή αργία (στέρηση αποδοχών που αποτελούν τη μόνη βιοποριστική πηγή της οικογένειάς του) μέχρι την αμετάκλητη εκδίκαση της υπόθεσής του…
Τότε πλέον δε συζητάμε για την αναγκαιότητα του να «αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας», αντιμετωπίζουμε κατάματα μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια να γίνουμε όλοι κτήνη.
Το γεγονός
Το βράδυ του Σαββάτου 21 Ιουλίου γύρω στα μεσάνυχτα, στην περιοχή του Κολωνού, ο Πέτρος Καπετανόπουλος ακούει από το διαμέρισμά του φωνές και φασαρία κάτω απ’ την πολυκατοικία όπου μένει με την οικογένειά του. Σκεπτόμενος ότι κάποιος άνθρωπος μπορεί να κινδυνεύει, κατεβαίνει να δει τι γίνεται. Αντικρίζει ένα νεαρό μετανάστη ανάσκελα στο οδόστρωμα, με χειροπέδες. Γύρω του βρίσκονται 4-5 αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ ένας εκ των οποίων τον πατάει στην κοιλιά. Στην ερώτησή του «γιατί τον πατάτε αφού τον έχετε συλλάβει;» ο αστυνομικός τραβάει το πόδι αμέσως και απαντάει «δεν τον πατάω». Την ίδια στιγμή, πλησιάζει συνάδελφός του, φωνάζοντας «δεν ήταν αυτό πάτημα, αυτό είναι» και ταυτόχρονα δίνει ένα πολύ γερό πάτημα στριφογυρίζοντας την μπότα του στον ήδη ακινητοποιημένο συλληφθέντα ο οποίος βογγάει.
Η εξέλιξη
Ο μετανάστης κατηγορείται (και στη συνέχεια ομολογεί) ότι έκλεψε την τσάντα κάποιας κοπέλας γιατί ήταν πεινασμένος.
Ο Πέτρος Καπετανόπουλος συλλαμβάνεται με τις κατηγορίες: «ψευδής ανώμοτη κατάθεση», «αντίσταση κατά της αρχής» και «απόπειρα ελευθέρωσης κρατουμένου»!
Και ενώ ένας απλός πολίτης -που κατεβαίνει, με βερμούδα και σαγιονάρες, 50 μέτρα κάτω απ’ το σπίτι του- προφανώς δεν είναι σε θέση να παρεμποδίσει 4 αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ…
Και ενώ η κοπέλα της οποίας εκλάπη η τσάντα, δεν αναφέρει στη μαρτυρία της το παραμικρό για την ύπαρξη συνεργού -πολύ περισσότερο κάτι σχετικό με τον Πέτρο Καπετανόπουλο…
Και ενώ κάτι τέτοιο δεν προκύπτει ούτε καν από την κατάθεση του αστυνομικού (μοναδικού μάρτυρα κατηγορίας) …
Η εισαγγελέας στην οποία προσάγεται, όχι μόνο σχηματίζει κοινή δικογραφία σε βάρος του Πέτρου Καπετανόπουλου και του μετανάστη, αλλά του φορτώνει και «απλή συνέργεια σε ληστεία»!!!
Χρόνια τώρα, τα πλημμελήματα της «αντίστασης» και της «εξύβρισης» αποτελούν συνηθισμένη πρακτική της αστυνομίας να σέρνει στα δικαστήρια «προς γνώση και παραδειγματισμό», όποιον τολμά να δει, να φωτογραφήσει ή να αντιδράσει στις βιαιότητές της. Το σκηνικό όμως αναβαθμίζεται…
Ο εφιάλτης
Όταν ένας άνθρωπος που έχει ήδη συλληφθεί (με την όποια κατηγορία) πρέπει και να ποδοπατείται από τα όργανα της τάξης …«από υπερβάλλοντα ζήλο(;)»…
Όταν η ανεξέλεγκτη πλέον αστυνομική αυθαιρεσία μοιάζει να επικροτείται από τη δικαιοσύνη με τέτοιο τρόπο ώστε αυτός που υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα του συλληφθέντα (ή μήπως έχουν πάψει να υπάρχουν;) να βρίσκεται συνεργός στο έγκλημα …
Όταν η υποχρέωση του κάθε πολίτη να είναι άνθρωπος και πολύ περισσότερο η υποχρέωσή του να αντιδρά στην αυθαιρεσία και την παράλογη βία, ποινικοποιείται με τον πιο εκδικητικό τρόπο…
Όταν ο εν λόγω πολίτης, τυγχάνει δημόσιος υπάλληλος και -με την τελευταία τροποποίηση του Κώδικα Δημοσίων Υπαλλήλων (Μνημόνιο ΙΙΙ) η παραπομπή και μόνο για κακουργηματική πράξη συνεπάγεται αυτοδικαίως τη θέση του σε προσωρινή αργία (στέρηση αποδοχών που αποτελούν τη μόνη βιοποριστική πηγή της οικογένειάς του) μέχρι την αμετάκλητη εκδίκαση της υπόθεσής του…
Τότε πλέον δε συζητάμε για την αναγκαιότητα του να «αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας», αντιμετωπίζουμε κατάματα μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια να γίνουμε όλοι κτήνη.
No comments:
Post a Comment