Το Κυπριακό είναι το κορυφαίο ζήτημα που προβάλλει στις επαφές και τις παρεμβάσεις που πραγματοποιεί στο Στρασβούργο και στις Βρυξέλλες ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Η εμβληματική μορφή της ελληνικής αριστεράς, εξηγεί στον «Εθνικό Κήρυκα» τη λογική των παρεμβάσεών του, ως ευρωβουλευτή, για το Κυπριακό.
Λέει μεταξύ άλλων: «Από τις επεμβάσεις μου, ως τώρα, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να έχει γίνει κατανοητό ότι προσωπικά το θέμα, η υπόθεση της Κύπρου, δεν είναι μονάχα μια σχέση ενός Έλληνα με τους Κύπριους αδελφούς. Είναι πάνω απ όλα η παραβίαση που υπάρχει στην Κύπρο, από την πλευρά της εισβολής και κατοχής εδάφους της Κύπρου, από τα τουρκικά στρατεύματα. Και ενώ υπάρχει απόφαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και του Συμβουλίου Ασφαλείας που ζητά την αποχώρησή τους, όλες οι κυβερνήσεις της Ευρώπης αδρανούν».
Η εξήγηση που δίνει ο ίδιος γι’ αυτή την αδράνεια, έχει σχέση με το ΝΑΤΟ. Αδρανούν, λέει, γιατί η Τουρκία, η κατοχική δύναμη, είναι μέλος του ΝΑΤΟ». Και προσθέτει: «Αν δεν ήτανε το ΝΑΤΟ πιστεύω ότι θα ετίθετο το θέμα ως θέμα κατοχής ευρωπαϊκού εδάφους και θα έπρεπε να αποχωρήσουν. Επειδή όμως η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ δεν τολμούν να το πουν. Και αυτό πρέπει καθαρά και ξάστερα να γίνει κατανοητό απ’ όλους. Επίσης, θέλω να πω ότι αν κάτι παρόμοιο συνέβαινε στην Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, θα ήταν η ίδια η συμπεριφορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Είναι απαράδεκτη η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεπώς, δεν είναι λόγοι συναισθηματικοί, δεν είναι λόγοι πατριωτικοί. Είναι πάνω απ’ αυτό – το τονίζω αυτό- το δίκαιο. Υπάρχει ωμή παραβίαση του δικαίου και γι αυτό τον λόγο αγωνίζομαι συνέχεια γι αυτή την ιστορία στην Κύπρο».
Το ενωτικό δημοψήφισμα και η Ελλάδα
Ο κ. Γλέζος, στη διάρκεια της συνομιλίας μας, αναφέρθηκε και στο ιστορικό παρελθόν του Κυπριακού. Μίλησε για λάθη των ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και της αριστεράς. Ανατρέχει στο 1950 και αναφέρεται στο δημοψήφισμα που έγινε στην Κύπρο, με αίτημα την ένωση με την Ελλάδα.
Για την ιστορία αναφέρουμε ότι, στην ουσία, το δημοψήφισμα ήταν μια συλλογή υπογραφών που πραγματοποιήθηκε στις 15 και 22 Ιανουαρίου 1950, που οργανώθηκε από την Εκκλησία της Κύπρου. Οι συμμετέχοντες είχαν την επιλογή να υπογράψουν σε ένα από τα ακόλουθα δύο έντυπα: «Αξιούμεν, την ένωσιν τις Κύπρου με την Ελλάδα» ή «Ενιστάμεθα εις την ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδα».
Οι συμμετέχοντες υπέγραφαν τέσσερις φορές έτσι ώστε να δημιουργηθούν τέσσερις τόμοι που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν. Συνολικά υπέγραψαν 215.108 άτομα επί συνόλου 224.757 Ελλήνων της Κύπρου που είχαν δικαίωμα υπογραφής, ποσοστό 95,7%. Υπέρ υπέγραψαν και κάποιοι Τουρκοκύπριοι παρόλο που η ηγεσία τους ήταν ενάντια στην προοπτική της Ένωσης. Στη συνέχεια συγκροτήθηκαν από την εθναρχούσα εκκλησία της Κύπρου δύο πρεσβείες για να παραδώσουν τις δέλτους του δημοψηφίσματος, η μια στην Αθήνα και η άλλη στο Λονδίνο. Η αρνητική στάση της βρετανικής κυβέρνησης έναντι του δημοψηφίσματος υπήρξε αναμενόμενη. Ωστόσο, εκείνο που δεν αναμενόταν ήταν η στάση που τήρησε τελικά η Ελλάδα.
Η κυβέρνηση Πλαστήρα – Παπανδρέου ήταν απρόθυμη να δεχθεί την κυπριακή αντιπροσωπεία. Τελικά, υπό την πίεση λαϊκών εξεγέρσεων η κυπριακή αντιπροσωπεία συνάντησε τον πρωθυπουργό Πλαστήρα, ο οποίος, ωστόσο ξεκαθάρισε ότι η Ελλάδα δεν επιθυμούσε σύγκρουση, τη συγκεκριμένη περίοδο, για το Κυπριακό. Επεξηγώντας τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης ο αντιπρόεδρός της, Γεώργιος Παπανδρέου δήλωσε: «Η Ελλάς αναπνέει σήμερον με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν. Δεν ημπορεί, λόγω του Κυπριακού, να διακινδυνεύσει από ασφυξίαν».
Οσφυοκαμψία
Τα γεγονότα της τότε εποχής σχολιάζει ο Μανώλης Γλέζος. Τονίζει και τα εξής: «Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που διαπράχθηκαν είναι ότι αρνήθηκαν οι τότε κυβερνώντες στην Ελλάδα να δεχθούν το δημοψήφισμα που έφερε ο Μακάριος στην Ελλάδα το 1950. Το θέμα δεν είναι Ένωση με τη μητέρα Ελλάδα ή όχι Ένωση. Εδώ πάλι θα μιλήσω για το δίκαιο. Γίνεται ένα δημοψήφισμα στην Κύπρο. Το δημοψήφισμα αυτό αγνοείται… Αν είναι δυνατόν! Ένας λαός εκφράζεται και η μητέρα Ελλάδα αρνείται να αποδεχτεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος».
Η εμβληματική μορφή της ελληνικής αριστεράς αποδίδει τη στάση που τήρησε η τότε ελληνική κυβέρνηση έναντι του ενωτικού δημοψηφίσματος, στην οσφυοκαμψία. «Όποιος δεν θέλει να συγκρουστεί με τον αντίπαλο είναι οσφυοκάμπτης. Αυτό λέμε στην ελληνική γλώσσα. Οσφυοκάμπτης. Αυτό είναι ένα φοβερό έγκλημα που συνέβη», τονίζει ο κ. Γλέζος.
Η μετανάστευση Τουρκοκυπρίων
Ως ένα ακόμη κορυφαίο λάθος ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο κ. Γλέζος αναφέρει το χειρισμό του θέματος της μαζικής μετανάστευσης στην Αγγλία, χιλιάδων Τουρκοκυπρίων που δεν άντεχαν το κατοχικό καθεστώς που επέβαλε η Τουρκία στην Κύπρο, μετά την τουρκική εισβολή του 1974. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους μετανάστες ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει και εξισλαμισθέντες Έλληνες της Κύπρου. «Με την τουρκική εισβολή και κατοχή, οι πληθυσμοί της Κύπρου που είχαν ασπαστεί τον μουσουλμανισμό και εξακολουθούσαν να μιλούνε τη μητρική τους γλώσσα, την ελληνική, διατάχθηκαν να μιλούνε τουρκικά, δεν μπορούσαν να μιλούνε τουρκικά και τελικά τους εξεδίωξαν από την Κύπρο και βρίσκονται όλοι στο Λονδίνο. Ζώντας κάτω από εχθρικό καθεστώς αναγκάστηκαν να φύγουν», τονίζει, για να προσθέσει: «Αυτή την εθνοκάθαρση, διότι πρόκειται για εθνοκάθαρση, είναι κάτι παρόμοιο με τη γενοκτονία, γιατί δεν την βλέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση και γιατί δεν επεμβαίνει; Γι αυτό το έγκλημα ποια είναι η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ποια είναι η στάση των έως τώρα ελληνικών κυβερνήσεων;»
Το μεγαλύτερο λάθος της αριστεράς
Στην ερώτηση ποιο θεωρεί ότι υπήρξε το μεγαλύτερο λάθος της αριστεράς όσον αφορά το Κυπριακό ο κ. Γλέζος παραπέμπει στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959), τον οποίο, όπως είναι γνωστό, μποϊκόταρε το ΑΚΕΛ, το κόμμα της κυπριακής αριστεράς.
– Ποιο θεωρείτε ότι υπήρξε το μεγαλύτερο λάθος της αριστεράς όσον αφορά το Κυπριακό, ρωτήσαμε τον κ. Γλέζο για να πάρουμε άμεσα την απάντηση:
– Το μεγαλύτερο λάθος ήταν ότι δεν ήτανε ενωμένος ο κυπριακός λαός στον αγώνα εναντίον της αγγλικής κατοχής.
Ερ.: Εννοείτε την απουσία του ΑΚΕΛ, της κυπριακής αριστεράς, από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου.
Απ.: Εγώ το λέω γενικά… Δεν έπρεπε να υπάρχει διάσπαση. Έπρεπε ο αγώνας να ήταν ενιαίος. Ένας λαός διαιρεμένος δεν πετυχαίνει, ποτέ.
Όχι στο διάλογο με την παρουσία τουρκικού στρατού στην Κύπρο
Η συζήτηση περιστράφηκε και στις προσπάθειες που καταβάλλονται αυτή την περίοδο για επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό.
Ερ.: Θεωρείται ότι υπάρχουν τα δεδομένα εκείνα που επιτρέπουν σε κάποια αισιοδοξία ότι θα οδηγηθούμε σε κάποια, έστω, υποφερτή λύση του προβλήματος;
Απ.: Εγώ δεν αρνούμαι καμία συζήτηση και καμία συνομιλία με τον τουρκικό πληθυσμό της Κύπρου. Αλλά προϋπόθεση είναι να φύγουν πρώτα τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής και κατοχής. Για μένα αυτό είναι προϋπόθεση. Δεν μπορούμε να κάνουμε διάλογο την ώρα που σου έχουν περίστροφο στο κούτελο. Και είναι περίστροφο στο κούτελο η παρουσία τουρκικού στρατού στην Κύπρο.
Ερ.: Πρόκειται για θέση εντελώς διαφορετική απ’ αυτήν που εκφράζουν οι κυβερνήσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο.
Απ.: Μα δεν είναι η πρώτο φορά που το λέω αυτό. Το έχω πει επανειλημμένα. Καμία συζήτηση και κανένας διάλογος αν δεν αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής. Είμαι ανοικτός για οποιονδήποτε διάλογο, για οποιαδήποτε συζήτηση, για οποιαδήποτε διευκόλυνση των ανθρώπων που γεννήθηκαν τώρα στην Κύπρο απ’ οποιονδήποτε, ακόμα και από τα στρατεύματα.
Ερ.: Εννοείται παιδιά εποίκων;
Aπ.: Όχι εποίκων απλώς… Ακόμη και παιδιών που προέρχονται από τα στρατεύματα κατοχής. Αλλά, οποιαδήποτε συζήτηση με το πιστόλι στον κρόταφο δεν γίνεται. Και θεωρώ πιστόλι στον κρόταφο την παραμονή των τουρκικών στρατευμάτων εισβολής και κατοχής της Κύπρου.
Η συνέντευξη του Μανώλη Γλέζου δόθηκε 1 Μαίου 2015
Πηγή: Εφημερίδα Εθνικός Κήρυξ
No comments:
Post a Comment