Ο Ζακ Ελλύλ θεωρείται ένας από τους επιφανείς Γάλλους στοχαστές που θα εστιάσουν την κριτική τους σκέψη στην απόρριψη του ληστρικού μοντέλου ανάπτυξης, της εμπορευματοποίησης των πάντων, και της υποδούλωσης του ανθρώπου στο τεχνολογικό σύστημα που επιφυλάσσει στις κοινωνίες ο σύγχρονος οικονομικός ολοκληρωτισμός. Για το έργο του, θεωρείται ένας από τους πρόδρομους του ρεύματος της «αποανάπτυξης», και έχει επηρεάσει αποφασιστικά τα κινήματα για την διάσωση του περιβάλλοντος, και την υπεράσπιση της «ανθρωπινότητας» των σύγχρονων κοινωνιών, ενάντια στην οικονομική αναγκαιότητα.
Το παρόν αποτελεί απόσπασμα βιβλίου του, που κυκλοφόρησε το 1978 στα αγγλικά με τίτλο Η προδοσία της Δύσης (The Betrayal of the West).
***
Ποιά είναι σήμερα η θέση της αριστεράς σε σχέση με τους φτωχούς, που αποτελούσαν τον μοναδικό λόγο της ύπαρξής της; Η αποτρόπαια μοίρα του Μαχνό δεν ήταν, στο κάτω κάτω της γραφής, ένα ατύχημα, ένας λάθος, μια λησμονημένη απόκλιση την οποία έχουν μετανοιώσει. Όχι· αποτέλεσε την αφετηρία μιας εξέλιξης που ξεδιπλώθηκε με μια αυστηρή αλληλουχία, για να προκαλέσει μεγάλο όνειδος στην Αριστερά. Όχι μόνον αυτό, αλλά ήταν ήδη εγγραμμένη στην πανούργια διάκριση στρατηγικής και τακτικής που πραγματοποίησε ο Λένιν. Ο οποίος είπε, όπως καθένας γνωρίζει, ότι πρώτα πρέπει να εκτιμάει κανείς τις πιθανότητες που έχει μια επανάσταση· να επιλέξει εκείνους που μπορούν να την υπηρετήσουν, να συμμαχήσει με οποιεσδήποτε δυνάμεις συμβάλουν επί της παρούσας, εκούσια ή ακούσια, στην προώθηση της επανάστασης, και να διαχωρίσει την θέση του από εκείνες που μπορεί να στρατευτούν εναντίον της.
Έτσι η αριστερά, θα καταγγείλει την επανάσταση των Τσέχων εναντίον της Αυστρο-Ουγγρικής καταπίεσης. Αργότερα, θα συμμαχήσει με τον Χίτλερ. Μερικές δεκαετίες πριν, θα συντρίψει τους Σπαρτακιστές και την Ρόζα Λούξεμπουργκ. Οι φτωχοί; Δεν είναι παρά μόνο ένα πιόνι στην σκακιέρα, ένας ‘μοχλός’ που υπακούει σε στρατηγικές ή τακτικές αναγκαιότητες, ένας εφεδρικός στρατός. Εάν το άνεργο προλεταριάτο αποτελεί τον εφεδρικό στρατό του κεφαλαίου, το φτωχό προλεταριάτο δεν αντιπροσωπεύει τίποτα άλλο, παρομοίως, πέρα από την δεξαμενή εργατικών χεριών και την εφεδρεία της επανάστασης. Η επανάσταση έχει μεταβληθεί σε ένα είδος υπερβατικής θεότητας, και η αναφορά του ονόματός της και μόνο παρέχει τον υπέρτατο Λόγο, την απόλυτη νομιμοποίηση, τον σκοπό που καθαγιάζει όλα τα μέσα, το μέτρο των πάντων. Οι φτωχοί δεν έχουν καμία αξία από μόνοι τους· δεν υποστηρίζονται και προστατεύονται απλώς επειδή είναι φτωχοί, καταπιεσμένοι και αλλοτριωμένοι. Η αριστερά ‘ενδιαφέρεται’ για την κατηγορία των φτωχών μόνο και μόνο στον βαθμό που εκείνοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο μεγάλο σχέδιο, και μπορούν να αποτελέσουν μέρος του. Δηλαδή, η αριστερά ενδιαφέρεται για τους φτωχούς στο μέτρο που αυτοί αποδέχονται να λειτουργήσουν ως πιόνια, ως δεξαμενή εργατικών χεριών, ως ανώνυμοι στρατιώτες η ενότητά των οποίων προσιδιάζει σε στρατό.
Η οργανωμένη αριστερά έχει μεταβληθεί σε ένα είδος στρατηγού, για τον οποίον τα στρατεύματά του χρησιμεύουν μόνον ως μέσο για την επικράτησή του στο πεδίο της μάχης. Η ανθρώπινη πραγματικότητα του στρατιώτη που υποφέρει υπό τις διαταγές του, είναι εντελώς ξένη για τον στρατηγό αυτό. Αυτή ακριβώς είναι η στάση της Αριστεράς απέναντι στους φτωχούς […]
Η Αριστερά έχει πλέον καταστεί εξίσου υποκριτική και ψεύτρα όπως και οι μπουρζουάδες, επειδή συνεχίζει να προβάλει αυτό που θεωρεί ως την μεγάλη της αρετή: Την υπεράσπιση των φτωχών. Συνεχίζει να αυτοπαρουσιάζεται ως προστάτρια των τάξεων εκείνων που ζουν στην καταφρόνια· αλλά ψεύδεται. Η Αριστερά υπερασπίζεται και υποστηρίζει μόνον εκείνους τους φτωχούς που μπορούν να της αποβούν χρήσιμοι, μόνο τους ανθρώπους που μπορεί να τους χρησιμοποιήσει στο πλαίσιο της προπαγάνδας της ή της άμεσής της δράσης. Έτσι, χρησιμοποιεί τους φτωχούς με τον ίδιο τρόπο που το κάνει ο καπιταλισμός: Τους εκμεταλλεύεται. Τους καθοδηγεί δίχως να τους αποκαλύψει τις πραγματικές της διαθέσεις. Τους λέει ψέμματα καθημερινά.
[ ]
Όταν υπάρχουν τόσες πολλές ομάδες που είναι εξίσου φτωχοί και καταπιεσμένοι, γιατί η Αριστερά επιλέγει να υπερασπίσει μόνον μερικούς από αυτούς, ενώ όχι μόνον αγνοεί τους υπολοίπους, αλλά τους καταγγέλλει, δείχνοντάς τους την περιφρόνησή της, καθιστώντας τους το αντικείμενο του μίσους της; Γιατί; Για εντελώς τακτικούς σκοπούς.
[ ]
Έτσι, άπαξ και εγκαθιδρυθεί ένα κομμουνιστικό καθεστώς, δεν υπάρχουν πλέον φτωχοί! Αυτοί που εξεγείρονται ξαφνικά μεταβάλλονται σε επικίνδυνους αντεπαναστάτες που πρέπει να συντριβούν. Η άθλια κατάσταση των αγροτών στην Ρωσία ή η φτώχεια των μαζών στην Αλγερία δεν υπάρχουν! Και το ίδιο ισχύει για αμέτρητα παραδείγματα που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Σε ένα κομμουνιστικό καθεστώς δεν επιτρέπεται στους φτωχούς να είναι φτωχοί, ούτε βέβαια να εξεγερθούν στις νέες μορφές καταπίεσης. Αυτός είναι ο κυριότερος νόμος της τακτικής που κυβερνά. [ ] Γιατί; Το να ομολογήσει κανείς κάτι τέτοιο θα υπηρετούσε τους εχθρούς της επανάστασης.
Η Αριστερά είναι βουτηγμένη μέχρι το λαιμό στα ψέματα. Από καμία άποψη δεν αντιπροσωπεύει τους φτωχούς· από καμία άποψη δεν τους υπερασπίζεται. Τους στέρησε την θρησκευτική αυταπάτη ενός παραδείσου των ουρανών, και τους έδωσε σε αντάλλαγμα την πολιτική αυταπάτη ενός παραδείσου επί της γης. Σε σχέση με τους φτωχούς, η Αριστερά τους μεταχειρίζεται ακριβώς όπως η μπουρζουάδικη εκκλησία του 19ου αιώνα. Έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με αυτήν και εκφράζει την ίδια περιφρόνηση. Όπως οι μπουρζουάδες Χριστιανοί του 19ου αιώνα, η Αριστερά διαχωρίζει μεταξύ των ‘καλών φτωχών’ (αυτών που προχωρούν συντεταγμένα στην γραμμή, που λειτουργούν σαν τους καλούς αμνούς της επανάστασης, που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο εκμετάλλευσης από την προπαγάνδα) και των ‘κακών φτωχών’ (εκείνων που αρνούνται να θεωρήσουν τους εαυτούς τους ως προνομιούχους μέσα σε ένα κομμουνιστικό καθεστώς, που εξεγείρονται μόνο και μόνο επειδή είναι δυσαρεστημένοι, δίχως να δίνουν τροφή σε ένα σχέδιο παγκόσμιας επανάστασης, εκείνους που αντιπροσωπεύουν τις παραδοσιακές αξίες και μια παραδοσιακή κουλτούρα). Αυτοί οι κακοί φτωχοί πρέπει απλώς να καταπιέζονται.
[ ]
Η Αριστερά, όπως και ο καπιταλισμός, ταυτίζει με την ελευθερία με την δική της δικτατορία. Ο Λόγος έχει μεταμορφωθεί στην πιο εκχυδαϊσμένη εκδοχή σεχταριστικής ορθολογικότητας. Ο άνθρωπος έχει εξαφανιστεί μέσα στην ισχυροποίηση του συνόλου. Η Ιστορία ως προϊόν του ανθρώπου αντικαταστάθηκε από μια θεοποιημένη ιστορία που ξεδιπλώνεται με έναν ζοφερά αυτοματικό τρόπο.
[ ]
Αντιμετωπίζοντας αυτές τις αδήριτες πραγματικότητες, δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε: Πως συνέβη αυτή η μεταστροφή; Πως ο καθαρός χρυσός μεταβλήθηκε τόσο εύκολα σε άνθρακες; Πιστεύω ότι η απάντηση κρύβεται στην πρόκληση εκείνη που η αριστερά δεν μπόρεσε ποτέ να αντιμετωπίσει: Την πρόκληση της εξουσίας· τα πάντα, απορρέουν από αυτήν. Έδειξα ότι η προδοσία των φτωχών, που οδήγησε με την σειρά της σε μια αλληλουχία αρνήσεων και παρακτροπών, συνδέεται με μια έξυπνη διευθέτηση στην σχέση τακτικής και στρατηγικής, σκοπού και μέσων. Αλλά η τακτική και η στρατηγική με την σειρά τους θα πρέπει να διαμορφώνονται και να οργανώνονται υπακούοντας μόνον έναν σκοπό: Την κατάκτηση της εξουσίας. Η πολιτική εξουσία αποτέλεσε ταυτόχρονα την ιδέα και την επιθυμία που οδήγησαν στην μεγάλη προδοσία, ήδη πριν πραγματοποιηθεί η ανάληψη και η άσκηση της εξουσίας. Πόσο χειρότερη έγινε η κατάσταση, όταν η Αριστερά κατέκτησε την εξουσία! Εκείνη την στιγμή, άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου, και η κατάκτηση της εξουσίας αποκάλυψε την αριστερά και τους αντιπροσώπους τους ως αυτό που πραγματικά ήταν· αποκαλύφθηκε η ολοκληρωτική ανεπάρκειά της, από πνευματικής, ηθικής, δογματικής, ψυχικής, πνευματικής, θεωρητικής και εν τέλει ανθρώπινης άποψης!
1978
Πηγή: Blog skatzoxoiros
No comments:
Post a Comment