Τ Ο ΘΥΜΑ του βιασμού να παντρεύεται τον βιαστή του για ν’ αθωώνεται ο δεύτερος. Είναι η νομοθεσία που επινόησαν να επιβάλουν οι ισλαμιστές του κ. Ερντογάν στην Τουρκία. Ξεσήκωσε τόσες σφοδρές αντιδράσεις, εντός κι εκτός, ώστε οι δράστες υποκρίθηκαν χθες πως έκαναν πίσω. Αυταρχικοί φαλλοκράτες και βιαστές, με τη γυναίκα, από παιδούλα, εξουσιαστικά υπόδουλο αντικείμενο και σκεύος και υποζύγιο της διαστροφής τους, υπάρχουν βέβαια ανέκαθεν σ’ όλο τον κόσμο.
Χρειάστηκαν μακράν πολυχρόνιοι και φεμινιστικοί αγώνες γυναικών και ανδρών, στις κοινωνίες και στα κράτη σεβασμού της αυτοδιάθεσης του προσώπου, των ατομικών ελευθεριών και της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ώστε σήμερα, όχι μόνο οι ποινικές νομοθεσίες, μα κι οι πλειοψηφούσες αντιλήψεις των κοινωνιών να εκφράζουν ακαριαία κι εμπράκτως την αηδία και τον αποτροπιασμό τους έναντι τέτοιων κακουργηματικών αποβρασμάτων…
ΑΛΛ’ ΕΔΩ πρόκειται περί ενός ολόκληρου Κράτους - Αποβράσματος - Βιαστή: Του τουρκικού. Υποψήφιου κιόλας για ένταξη στην Ε.Ε., εκβιαστή της. Οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του οποίου, όχι μόνο συντηρούν αλλά κι εκτραχύνουν στ’ άκρα την παραδοσιακή του φαλλοκρατική βαρβαρότητα. Από την οποία υποφέρουν παιδιόθεν εκατομμύρια γυναίκες στην Τουρκία, αλλ’ ακόμη και στα τουρκο-ισλαμικά «γκέτο» των μεταναστών στη Γερμανία και αλλού. Με ακραίο φαινόμενο και τις ενδο-οικογενειακές δολοφονίες «τιμής» σε βάρος των γυναικών...
ΒΑΘΥΣ ΓΝΩΣΤΗΣ κι επιστημονικός ερευνητής αυτών των τουρκικών ιδεολογικών μηχανισμών, που τους βίωσε παιδιόθεν στη γειτονιά του, αναγιωμένος στην Κωνσταντινούπολη, υπήρξε ο αείμνηστος Δάσκαλος και κορυφαίος τουρκολόγος, καθηγητής κοινωνιολογίας ΝΕΟΚΛΗΣ ΣΑΡΡΗΣ, που αναπαύθηκε πριν από πέντε χρόνια, 19η Νοεμβρίου 2011 στην Αθήνα. Μ’ εκείνο κιόλας το σπουδαίο βιβλίο του, «Οικογένεια στην Τουρκία - Κοινωνική Πλαισίωση και Θεσμική Προσέγγιση», εκδ. ΡΗΣΟΣ, Αθήνα 1990. Όπου, μεταξύ άλλων, στη σελ. 47 και τα εξής: «Όλοι οι γάμοι της Τουρκίας συμβολίζουν οπωσδήποτε την υποταγή της γυναίκας στον άνδρα και στην οικογένειά του»…
ΓΙ' ΑΥΤΟΝ ακριβώς τον λόγο, τότε που οι Τούρκοι, επί Τουργκούτ Οζάλ, έλεγαν την επιδιωκόμενη από τους ίδιους Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδιακή «λύση» τού Κυπριακού, ως «γάμο από συνοικέσιο», ο Νεοκλής Σαρρής απαντούσε, από την Πύλη Αμμοχώστου κι απ’ το «Αιγαίον» του Φτωχόπουλου στη Λευκωσία ότι: Ορέγονταν «γάμο προς εκσπερμάτωση», κατά τα τουρκικά πρότυπα: Με γαμπρό εκσπερματώνοντα τον Αττίλα: Την Τουρκία. Και νύμφη το θύμα του δικού του βιασμού: Την Κύπρο...
ΕΡΩΤΗΣΗ: Όσοι ενταύθα δηλώνουν ότι δεν νιώθουν… ευτυχείς απ’ το (προσωρινό) «ναυάγιο» των «εν εξορία», δις στο Μον Πελεράν, συνομιλιών Ακιντζί - Αναστασιάδη, υποψιάζονται άραγε πόσοι πολύ περισσότεροι απ’ το 76% του 2004, νιώθουν (προσωρινά) ανακούφιση για το «ναυάγιο», αλλά διαρκώς απελπισμένοι απ’ την ΑΔΙΟΡΘΩΤΗ ανικανότητα των ημέτερων… ναυαγών; Λαζ. Α. Μαύρος
No comments:
Post a Comment