Υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της υπόθεσης Κοσκωτά με τον ΣΥΡΙΖΑ και την Τράπεζα Αττικής. Η οποία κάνει και τη διαφορά του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τη μόνη ίσως, αλλά ουσιαστική.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου και οι περί αυτόν αποφάσισαν να στήσουν μια δική τους τράπεζα και ένα δικό τους συγκρότημα ενημέρωσης μετά από 7 χρόνια στην κυβέρνηση και αφού είχαν πάνω από το 45% του λαού με το μέρος τους (επί του συνόλου των ψηφοφόρων), αφοσιωμένο και πιστό, με εκατοντάδες χιλιάδες μέλη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να στήσει μια δική του τράπεζα για να κάνει τις δουλειές του μετά από 1,5 χρόνο στην κυβέρνηση, έχοντας με το μέρος του περίπου το 18% του λαού (επί του συνόλου των ψηφοφόρων), με λιγότερα από 12.000 μέλη.
Παίζει ρόλο αυτή η διαφορά; Δεν ξέρω, αλλά δείχνει κάτι. Δείχνει την αγωνία και τη βιά του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάληψη της εξουσίας, εκτός από την κατάληψη της κυβέρνησης. Δείχνει επίσης και το πιο σημαντικό: Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην πράξη η φυσική συνέχεια του λούμπεν από το ΠΑΣΟΚ, που με τον ίδιο αμοραλισμό, την ίδια νοοτροπία και τα ίδια μέσα προσπαθεί να κάνει τις δουλειές του.
Ίσως δεν είναι τυχαίο που το ένα τρίτο των κυβερνητικών στελεχών προέρχονται από αυτό που οι πρώην σύντροφοί τους στο ΠΑΣΟΚ αποκαλούν «υπόνομο του κομματικού μηχανισμού».
Κάθε πολίτης με στοιχειώδη δημοκρατική ευαισθησία αισθάνεται αποτροπιασμό στην ιδέα της κατάληψης της εξουσίας από ένα κόμμα. Η εξουσία ανήκει στο λαό και κάθε δημοκρατικό κόμμα έχει καθήκον να κυβερνά ώστε η εξουσία να ασκείται από το λαό ( ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ μέσα από τους δημόσιους μηχανισμούς), για το λαό ή να επιστρέφει στο λαό αν του έχει στερηθεί από πολιτικούς ή οικονομικούς παράγοντες.
Το ότι βρίσκεται σε άλλα χέρι από του λαού είναι ευθύνη της διαχρονικής πολιτικής εξουσίας, που δουλειά της δεν είναι να διαιωνίζει αυτή την κατοχή.
Αυτά τα ευαγγέλια της δημοκρατίας είναι άγνωστα στον ΣΥΡΙΖΑ, που «πήρε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία» («ακόμα» είναι η ελλείπουσα λέξη) κατά τη ρήση του πρωθυπουργού και κατά τη νοοτροπία κυβερνητικών και απλών στελεχών.
Στον αντίλογο ότι την ίδια άγνοια έχουν και τα άλλα κόμματα η απάντησή μου είναι ότι η αριστερά από ιδεολογική τοποθέτηση «δεν είναι τα άλλα κόμματα» και δεν δικαιούται να είναι «τα άλλα κόμματα». Η αριστερά. Όχι η εργαλειοθήκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Η νοοτροπία διαφθοράς, λοιπόν, που καθυστέρησε να γίνει ΚΥΡΙΑΡΧΗ νοοτροπία στην κοινωνία επί ΠΑΣΟΚ, φάνηκε σαν τέτοια ήδη από τις πρώτες μέρες αυτής της κυβέρνησης. Πρώτα με το ασυμβίβαστο και τα οικονομικά του κ. Φλαμπουράρη που ξεπλύθηκαν εν ριπή οφθαλμού με αστεία επιχειρήματα, μετά με τα 1,8 εκατ. αδήλωτα ευρώ και τα 28 ακίνητα του κ. Σταθάκη, που ξεπλύθηκαν στην κολυμπήθρα της Βουλής, αργότερα με τις δημόσιες «δουλειές» σε ημέτερους για τους πρόσφυγες και στη συνέχεια με τον αμαρτωλό κλάδο των εργολαβιών, όπου αναδείχθηκε πάλι ο από το παρελθόν ερχόμενος κ Καλογρίτσας ως αγαπημένος της… αριστεράς.
Φαίνεται ότι σ αυτόν τον τόπο η διεφθαρμένη νοοτροπία των κυβερνήσεων «κυβέρνηση είμαι και ό,τι θέλω κάνω» ζει υπό όλες τις συνθήκες. Και η χειρότερή της εκδοχή ζει σήμερα.
Γιατί επί ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. οι κυβερνήσεις έπλεαν στη διαφθορά ξέροντας τουλάχιστον ότι παρανομούν. Δεν υπερηφανεύονταν κιόλας. Οι σημερινοί δεν θεωρούν τίποτε δικό τους διαφθορά. Όλα είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ τους, επειδή όλα είναι εργαλεία. Δεν υπάρχουν θεσμοί, νόμοι και ηθική. Θεσμοί, νόμοι και ηθικοί είναι μέσα και τρόποι όχι για να υπηρετηθεί η Δημοκρατίαεπί όλων των πολιτών. Αλλά, για να υπηρετηθεί η διπλή προσωπικότητα του ΣΥΡΙΖΑ:
Α. Των ελάχιστων ιδεολόγων: Αυτό που θεωρούν εκείνοι και μόνο εκείνοι ως πολιτικό και κοινωνικό μοντέλο για τους Έλληνες και
Β. Των πολλών τυχοδιωκτών: Αυτό που διαιωνίζει τα στελέχη στην καρέκλα της εξουσίας και δίπλα στο βάζο με το οικονομικό μέλι.
Για όλους αυτούς δεν υπάρχει παρανομία ή ανηθικότητα. Υπάρχει μόνο το συμφέρον. Κι αυτή είναι μια οπισθοδρόμηση ακόμα κι απ αυτή τη χειρότερη περίοδο του πασοκικού αμοραλισμού. Από το «αυτά έκαναν κι οι άλλοι» είμαστε πια στο «καλά κάνουμε».
Κι αυτός είναι το πιο καταστροφικό παράδειγμα για το λαό.
Πηγή: Liberal.gr
No comments:
Post a Comment