Με μεγάλη χαρά και διάθεση μετά από μια μακρόχρονη πορεία μέσα σε Γερμανικά κόμματα, όπου μεταξύ των άλλων διατέλεσα και δημοτικός σύμβουλος για δώδεκα χρόνια (1999-2011), έγινα μέλος το 2012 στους Οικολόγους Πράσινους και προσπάθησα να δουλέψω με όλες μου τις δυνάμεις και εμπειρίες. Δυστυχώς η ομαδοποίηση μέσα στους ΟΠ με οδήγησε εκτός κόμματος. Μέχρι τελευταία στιγμή δημοσιεύοντας μια ανοιχτή επιστολή προσπάθησα να πείσω τα τρία κόμματα του πράσινου κινήματος που δημιουργήθηκαν να αφήσουν κατά μέρος τις διαφορές και να κατέβουν σε κοινή λίστα στις εκλογές τις 25 Ιανουαρίου. Δεν το κατόρθωσα και λυπάμαι για αυτό. Ο λαός μας όμως λέει "κάθε εμπόδιο για καλό". Δεν χάνω την αισιοδοξία μου και συνεχίζω τον αγώνα για αλλαγή πολιτικής και αρχή της ανοικοδόμησης της Ελλάδας σε ένα κοινωνικό-δημοκρατικό και πράσινο περιβάλλον.
Παρά την πόλωση που επικρατεί, θα δώσω τον αγώνα μαζί με όλους και όλες που βρίσκονται στις λίστες μας, έτσι ώστε οι προτάσεις μας να γίνουν κατανοητές στους πολίτες. Κάθε φορά στις εκλογές πολλά κόμματα της παλιάς κοπής επικαλούνται ότι σε αυτές τις εκλογές παίζονται πολλά. Αυτήν την φορά όμως η αλήθεια είναι ότι διακυβεύονται πολλά για την χώρα μας. Στις εκλογές τις 25 Γενάρη πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα αν η χώρα μας συνεχίσει την ευρωπαϊκή της πορεία χωρίς να δει τα δεινά μιας πραγματικής πτώχευσης, ποιες δυνάμεις θα καθορίσουν πολιτικά αυτήν την πορεία ή αν συνεχίσουμε σε αυτήν την πορεία με τα πολλαπλά λάθη της που έφεραν την φτώχεια στην χώρα μας, που δεν είναι άλλοθι το ότι μας κράτησαν στο Ευρώ ή αν την καθορίσουν δυνάμεις ναι μεν αλλαγής, αλλά με τέτοιο τρόπο αλαζονικής διαπραγμάτευσης που θα μας φέρουν πάλι στα όρια της πτώχευσης ή και στην πραγματική πτώχευση και στην δραχμή. Δεν υπάρχει κανένα κόμμα που θα ψήφιζε κούρεμα, εδώ στην Γερμανία όπου είμαι γνώστης της πολιτικής, εκτός από την Αριστερά η οποία όμως ποτέ δεν ψήφισε στην βουλή της Γερμανίας βοήθεια για την Ελλάδα, αλλά οι Έλληνες δεν μπορούν να ζήσουν μόνο με τα καλά τους λόγια. Χρειάζονται και χρήματα. Δηλαδή χρειάζονται κόμματα στην Ελληνική Βουλή που ναι μεν θα κάνουν σκληρή διαπραγμάτευση με τις κυβερνήσεις της Ευρώπης, αλλά είναι όμως σε θέση να βρουν μια λύση και οι λύσεις στην πολιτική είναι πάντα συμβιβαστικές, όχι με την έννοια που την έδωσε η αριστερά με την έννοια της προδοσίας, αλλά με την έννοια ότι η πολιτική εξελίσσεται με βήματα και τα αποτελέσματά της μεταξύ διαπραγματευτών πρέπει να ανταποκρίνονται σε μια win-win κατάσταση.
Η λύση του χρέους πρέπει να είναι σύνθετη και αυτό σημαίνει διαγραφή σε ποσοστό που είναι δυνατόν, επιστροφή κερδών από την/τις κεντρικές τράπεζες που ήδη το έχουμε, επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους που υπολείπεται (αυτό είναι ισοδύναμο με επιπρόσθετη διαγραφή αν υπολογίσουμε τον πληθωρισμό ) και αυτό είναι ήδη στις προτάσεις των Ευρωπαίων και Γερμανών από το 2012, αλλά και επιπλέον χρηματοδοτήσεις για την Ελλάδα από Ευρωπαϊκά προγράμματα αλλά και επαναδιατύπωση του προγράμματος βοήθειας, που ήταν σε συζήτηση το 2010, που εκείνη την εποχή η κυβέρνηση το απέτρεψε με την πολιτική της. Τότε μιλούσαμε για ένα πρόγραμμα 40 δις (Πρόγραμμα Μάρσαλ) για κοινωνικά-ανάπτυξη-περιβάλλον, όπου περιβάλλον σημαίνει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας.
Όλα αυτά μπορούν να γίνουν πραγματικότητα όχι σε μια κυβέρνηση αυτοδυναμίας, αλλά σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με συμφωνημένο και υπογεγραμμένο κυβερνητικό πρόγραμμα. Για όλα αυτά η Πράσινοι-Δημοκρατική Αριστερά είναι εγγύηση ότι θα τα επιβάλλει και θα προστατέψει την χώρα από ακραίες καταστάσεις και φτώχεια, με μια ανοδική πορεία ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης σε ένα κράτος δικαίου και δημοκρατίας.
Θα μου πείτε, και με το δίκιο σας: Μα η Δημοκρατική Αριστερά ήταν στην κυβέρνηση. Γιατί δεν μπόρεσε να αποτρέψει όλα αυτά που περνάμε στην πατρίδα μας, γιατί να δώσουμε πάλι την ψήφο μας;
Η ερώτηση θα ήταν εύστοχη και η Δημοκρατική Αριστερά προσπάθησε να το εξηγήσει χωρίς επιτυχία όμως μέχρι τώρα. Το πρόβλημα δεν ήταν ότι η Δημοκρατική Αριστερά δεν ήθελε να είναι το διορθωτικό κομμάτι της κυβερνητικής πολιτικής ανάμεσα στην ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που έκαναν πάρα πολλά λάθη στην πολιτική τους. Το πρόβλημα ήταν ότι, όταν τα άλλα ή άλλο μέρος της κυβέρνησης έχει την πλειοψηφία στην Βουλή από μόνο του, όσες συμφωνίες και αν κάνεις σε περίπτωση ανάγκης δεν μπορούν να ανατραπούν νομοθετήματα και σχέδια στα οποία δεν είσαι σύμφωνος. Η Δημοκρατική Αριστερά προσπάθησε έντιμα, δεν ψήφισε όλα τα μέτρα που ήταν ενάντια αλλά 22 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και άλλα την ανάγκασε απογοητευμένη να φύγει από την κυβέρνηση.
Τέτοια στρατηγικά λάθη δεν πρόκειται να γίνουν, γιατί αν δεν έχεις την πολιτική δύναμη να επιβάλεις κάτι, οι καλές προθέσεις δυστυχώς δεν εκτιμούνται στην πολιτική. Είναι σίγουρο ότι όλοι μαθαίνουμε από τα λάθη μας και θέλω να ζητήσω συγνώμη από τον Ελληνικό λαό, αν και δεν ευθύνομαι άμεσα εγώ, για τα δεινά που δεν μπόρεσαν να αποτραπούν.
Στις 25 του Γενάρη λοιπόν με μεγάλη μου χαρά ζητώ την ψήφο των Σερραίων με το ψηφοδέλτιο «Πράσινοι – Δημοκρατική Αριστερά» για να μπορέσουμε μαζί να αγωνιστούμε για μια κοινωνική-δίκαιη-δημοκρατική και πράσινη Ελλάδα. Θα είμαι πάντα στο πλευρό των πολιτών, οργανώσεων, συλλόγων για δίκαιες και κοινωνικές λύσεις στα προβλήματά τους.
*Μέλος των Πρασίνων της Γερμανίας, Πρώην Δημοτικός Σύμβουλος Βερολίνου
No comments:
Post a Comment