Γιατί απορείτε;

Του Σπύρου Χατήρα

Μετά από τον ''τροβαδούρο της ορθοδοξίας'' (Γαιτανο) και ο ''άρχοντας'' Σφακιανακης υπέρ της Χρυσής Αυγής… Γιατί να ξενίζει το φαινόμενο; Είμαστε από χρόνια μια κοινωνία παραδομένη και μαθημένη στη βία. Οπως όλες οι κοινωνίες με χαμηλή παιδεία.
Όταν οι θρασύδειλοι γιοι του παπά-Τριαντάφυλλου δολοφονούσαν, η βία τους βαφτιζόταν (από δημοσιογράφους, καλλιτέχνες, πολιτικούς και κόμματα) ''επαναστατική'' και η οργάνωση τους συγκέντρωνε τουλάχιστον την συμπάθεια (!) μεγάλου μέρους της κοινωνίας.
Όταν αριστερές φοιτητικές παρατάξεις έκλειναν με το ''έτσι θέλω'' σχολές, όταν έκαναν ''ντου'' σε ομιλίες, συνέδρια, ημερίδες και καταργούσαν τους μη αρεστούς ομιλητές, η βία τους βαφτιζόταν ''προοδευτική απάντηση στον χώρο της παιδείας''.
Όταν εργατοπατέρες-συνδικαλιστές - ίσως η πιο χυδαία έκφανση της κρατικής ή κομματικής νομενκλατούρας- κλείνει λιμάνια, αρχαιολογικούς χώρους, δρόμους κλπ με ''αγωνιστικό τσαμπουκά'', όταν προπηλάκιζαν πολίτες ή και συνάδελφους τους με αντίθετη άποψη, πάλι η κοινωνία σιωπούσε και βαφτίζαμε το φαινόμενο ''αγωνιστική κινητοποίηση''.
Όταν ''νεαροί'' καινε και σπάνε την Αθήνα, είναι ''πράξη αντίστασης απέναντι στο κατεστημένο και την παγκοσμιοποίηση''.
Μόλις δε βρεθούν -σπάνια- κάποιοι από αυτούς απέναντι στη δικαιοσύνη για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των επιλογών τους, δέχονται στο πλευρό τους Λαφαζάνη, Στρατούλη και τα άλλα παιδιά ..στο όνομα βέβαια των ''αγώνων της νεολαίας...''
Όταν η εθνικοθρησκευτική δεξιά, πουλάει υπερπατριωτισμό... κάνει λόγο για δοτούς πρωθυπουργούς, για προσκυνημένους, για κυβερνήσεις Τσολακογλου, για λέσχες Μπιντελμπεργκ, για παγκόσμια συνομωσία κατά της Ελλάδας, κλπ προετοιμάζει τη βία που έρχεται και πριονίζει το κλαδί που κάθονταν: η κοινωνία επέλεξε τον αυθεντικό φασισμό, αντί για τον καμουφλαρισμένο δικό της.
Όταν πληθυσμοί νομών ολόκληρων, κλείνουν εθνικές οδούς με μπροστάρηδες τοπικούς βουλευτές γιατί ''αδικήθηκε'' η ποδοσφαιρική ομάδα του νομού αντιμετωπίζουμε το θέμα με κατανόηση. Αν μας παίρνει μάλιστα ''διορθώνουμε'' και την ''αδικία'' (μην μας ''μαυρίσει'' ο νομός στις επόμενες εκλογές), επιβραβεύοντας συμπεριφορές άνομες προωθώντας τον νόμο της ζούγκλας.
Όταν ''ιεράρχες'' και παραθρησκευτικές οργανώσεις σπάνε βιβλιοπωλεία και καινε μη αρεστά βιβλία, (''το Μ εις την ν'', του Μίμη Ανδρουλάκη) η κοινωνία παρατηρούσε την επιστροφή του Μεσαίωνα με απάθεια.
Γιατί να ξενίζει τώρα, όταν ''ιεράρχες'' και παραθρησκευτικές οργανώσεις με την ευγενική αρωγή της Χρυσής Αυγής πολιορκούν θεατρικές σκηνές απαιτούν να κατέβει η παράσταση και απειλούν να στείλουν τους συντελεστές της στην ''κόλαση'' (πνεύματι, οι ''ιεράρχες'' - σώματι οι χρυσαυγίτες..)
Ακόμη και ο τρόπος που συζητάμε πολιτικά, είναι κατά κανόνα βίαιος: φτάνει να παρακολουθήσει κανείς τις ανταλλαγές επιχειρημάτων στα παράθυρα των δελτίων ειδήσεων και να κάνει τη σύγκριση με αντίστοιχες συζητήσεις στην Ευρώπη (ναι, σε αυτήν που ''όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, εκείνοι, μπλα, μπλα, δέντρα, μπλα, μπλα). Έχουμε μια κοινωνία μαθημένη στη βία. Την δικαιολόγησε την βία, την αγκάλιασε τη βία, την νομιμοποίησε την βία. Όπως κάθε κοινωνία χαμηλής παιδείας.
Μαζί, ακολουθεί η χειρότερη μορφή βίας: η βία της βλακείας. Η βία, που δεν παλεύετε!
Η δειλή κυβέρνηση των 3, προσπαθεί(;) να αντιμετωπίσει την κρίση διασώζοντας το πρόβλημα (μεγάλο και σπάταλο κράτος, κρατική διαφθορά) και σκοτώνοντας τη λύση (αγορά, επιχειρηματικότητα, ανταγωνισμός, επενδύσεις). Η λαϊκίστικη αντιπολίτευση βιάζεται να κυβερνήσει τις στάχτες, και ο Πάνος (ο καμένος) καλεί τον Τσίπρα να συμπράξουν ώστε τεχνητά να εκβιάσουν εκλογές! Των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν...
Ανάμεσα σε βία, δειλία, βλακεία!
Δεν μπορώ να μην το ζητήσω ξανά: όποιος ακόμη πιστεύει πως η Ελλάδα έχει κάποια ελπίδα, ας μη με αφήσει έτσι λυπημένο. Ας μου πει με ποιο πλευρό κοιμάται μήπως το καταφέρω κι εγώ.