Πριν μερικές μέρες σκάει σε επαγγελματικό λύκειο της Αθήνας, κλιμάκιο του Υγειονομικού. Βρίσκει αποτσίγαρα σε τασάκι μέσα στο κυλικείο και χώνει στο διευθυντή του σχολείου 500 Ευρώ πρόστιμο. Φεύγει και του λέει, «I’ll be back, γιατί έχω ακούσει ότι καπνίζουν και οι μαθητές σου». Εκείνος τα χρειάζεται και την επομένη βγάζει ανακοίνωση που απαγορεύει το κάπνισμα εντός του σχολείου σε μαθητές και καθηγητές. Πάνω που σκέφτεται να τους δώσει διέξοδο, δηλαδή να ανοίξει την πόρτα να βγαίνουν στα διαλείμματα στο δρόμο να καπνίζουν, γίνονται κάτι τσαμπουκάδες μεταξύ αντιπάλων χούλιγκανς και κλειδώνει πάλι την πόρτα. Μετά από μερικές μέρες το λύκειο κλείνει. ΚΑΤΑΛΗΨΗ. Τα αιτήματα είναι το χαρτί της τουαλέτας και δυο βιβλία που λείπουν αλλά η ουσία είναι η απαγόρευση του καπνίσματος. Στο ΕΠΑΛ δεν αντέχονται οι 7 ώρες χωρίς 7 τσιγάρα τουλάχιστον. Φυσιολογικό.
Στη Βουλή των Ελλήνων, αυτή που πρέπει, σύμφωνα με πολλούς δεξιούς και αριστερούς να καεί, έξω από την αίθουσα της γερουσίας 3 βουλευτές καπνίζουν παράνομα. Σε παρατήρηση συναδέλφου τους, ακούγεται ότι η βουλευτής του Σύριζα, Όλγα Γεροβασίλη, απαντά υπερήφανα και ελληνικά, όπως αρμόζει σε αριστερή και βουλευτίνα: «Θα εφαρμόζω όποιο νόμο θέλω, όπως θέλω και όποτε γουστάρω» Και τα λέει όλα. Με δέκα λέξεις ορίζει επιστημονικά , πολιτικά και ιδεολογικά τη σημερινή Ελλάδα.
Τα παιδιά στο ΕΠΑΛ τουλάχιστον το είπαν έμμεσα. Αν τολμήσεις να επισημάνεις σε κάποιον στην ταβέρνα ότι απαγορεύεται το κάπνισμα, θα πάρεις μια ανάλογη απάντηση, αν είσαι τυχερός και δεν εισπράξεις κανένα μπουκάλι στο κεφάλι.
Ανομία, το επίσημο σήμα κατατεθέν της χώρας.
Από τον Άκη που εισέπραττε για την πάρτη του τα αντισταθμιστικά οφέλη των εξοπλιστικών προγραμμάτων και τους νεκροζώντανους συνταξιούχους μέχρι τους μαθητές και τους βουλευτές παράνομους καπνιστές απλώνεται το ίδιο νήμα που μας κρατά σφιχτά δεμένους. Οι νόμοι εφαρμόζονται à la carte, δηλαδή δεν εφαρμόζονται.
Οι ελληνικοί νόμοι είναι πολλοί, αυστηροί και πολυδαίδαλοι. Οι περισσότεροι όμως έχουν παραθυράκια, ή μπορούν να ερμηνευτούν κατά το δοκούν. Με αυτούς τους νόμους χτίσαμε αυτή τη χώρα με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα. Τι γίνεται όμως όταν οι νόμοι είναι σαφείς όπως στην περίπτωση του καπνίσματος; Τότε «δεν υπάρχει θεσμός υπάρχει μόνο ο λαός» που είπε και ο μεγάλος Αντρέας. Και εφόσον ο λαός εξέλεγε επί χρόνια τον Άκη, αυτός είχε το δικαίωμα να κλέβει και εφόσον ο λαός εκλέγει το βουλευτή αυτός μπορεί να καπνίζει όπου θέλει.
Οι πολιτικοί ταγοί σήμερα νομοθετούν, αύριο παραβαίνουν τους νόμους που ψήφισαν και έτσι διαπαιδαγωγούν ανάλογα και τους υπηκόους τους Δεν έχει καμιά σημασία η σοβαρότητα της παράβασης. Σημασία έχει η νομιμοποίηση του δικαιώματος στην παράβαση. Είναι ένα δικαίωμα που κατοχυρώνεται πολιτικά. Ο θεσμικός παραβάτης αντλεί το δικαίωμά του από το λαό και ο λαός του το παραχωρεί για να έχει και εκείνος αύριο το ανάλογο δικαίωμα αν χρειαστεί. Ο μαθητής μπορεί να επικαλεστεί τη βουλευτίνα, και ο φτωχός τυφλός-μαϊμού τον Κροίσο Άκη.
Που μπορούμε όμως να πάμε με τέτοιους καπεταναίους και τέτοιο πλήρωμα; Παντού, γιατί η άβυσσος είναι άπειρη. Καθώς όμως στροβιλιζόμαστε και χανόμαστε, νιώθουμε μια απέραντη ηδονή να μας κατακλύζει και αυτό είναι το μεγάλο όφελος της πτώσης. Είναι η ηδονή του «όποιο θέλω, όπως θέλω και όποτε γουστάρω». Όχι θέλω, αλλά γουστάρω. Αυτό το οδοντικό «στ» είναι που κάνει την καύλα ατελείωτη.
Πηγή: Μη Μαδάς Τη Μαργαρίτα
No comments:
Post a Comment