Χριστόφια φαντάσου να ήταν τα παιδιά σου

Της Ιόλης Μιχαηλίδου

Τελικά, στην Κύπρο για να βγει ο κόσμος στους δρόμους, χρειάζονται μαζικές δολοφονίες. Έπρεπε να δολοφονηθούν 13 άνθρωποι από το καθεστώς για να ξυπνήσουμε επιτέλους σ’ αυτόν τον τόπο. Και τώρα που ξυπνήσαμε, που σηκωθήκαμε από τους καναπέδες μας, τι κάνουμε; Κοιτάμε ο ένας τον άλλο με απορία… Δεν πιστεύουμε αυτό που μας έχει συμβεί. Μπορεί να μην έχουμε καταλάβει καν το μέγεθος της καταστροφής.

Είμαστε κάτι παραπάνω από οργισμένοι, κάτι πρέπει να κάνουμε… Όλη η οργή και η απελπισία που μαζευόταν μέσα μας εδώ και τόσα χρόνια έχει ξεχειλίσει. Ο κόσμος γύρω μας, η ζωή μας έχει αλλάξει. Τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Είμαστε μουδιασμένοι. Κάτι πρέπει να κάνουμε. Ποτέ μέχρι τώρα δεν καταλάβαμε σ’ αυτόν τον τόπο ότι ο λαός έχει τη δύναμη. Ίσως μόνο στο δημοψήφισμα του σχεδίου Ανάν… Αλλά και τότε, που πήραμε το μέλλον του τόπου μας στα χέρια μας, επιστρέψαμε αμέσως σαν δαρμένα σκυλιά στη σίγουρη αγκαλιά των κομμάτων μας.

Τώρα; Θα καταλάβουμε επιτέλους τη δύναμη που έχει ο λαός; Ή θα συνεχίσουμε να αναλωνόμαστε σε ηλίθιες κομματικές αντιπαραθέσεις, λες και υπάρχει καμιά διαφορά μεταξύ των κομμάτων της εξουσίας; Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να πέσει. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Πρέπει να τιμωρηθούν όλοι. Να μπουν οι ένοχοι στη φυλακή, όσο ψηλά και αν βρίσκεται η καρέκλα τους.

Και μετά; Μετά και οι επόμενοι θα μας βρουν μπροστά τους. Όταν ο λαός αυτού του τόπου καταλάβει ότι χωρίς αυτόν τίποτα δεν μπορεί να γίνει, όποιος και αν είναι στην εξουσία θα καταλάβει ότι δεν μπορεί να κυβερνά χωρίς να δίνει λόγο σε κανέναν. Αυτό είναι που πρέπει να βάλουμε όλοι καλά στο μυαλό μας: χωρίς εμάς δεν μπορούν να κάνουν τίποτα!

Εμείς έχουμε την εξουσία. Ο λαός. Εμείς τους ψηφίζουμε, εμείς τους κρίνουμε, εμάς εκπροσωπούν. Δεν τους έχουμε ανάγκη. Αυτοί είναι που χρειάζονται το λαό στο πλευρό τους. Αυτά τα απλά και λογικά πράγματα ο Κύπριος ποτέ δεν τα κατάλαβε. Τώρα όμως; Τώρα που ο κόσμος μας γκρεμίστηκε, τώρα που η έκρηξη άγγιξε τα σπίτια και συγκλόνισε τις καρδιές όλων μας, τι κάνουμε; Πρέπει να αντιδράσουμε. Όλοι! Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Μας δολοφονούν! Πρέπει να φωνάξουμε: ξυπνήσαμε! Ξυπνήσαμε απ’ το λήθαργο στον οποίο βρισκόμασταν μέχρι σήμερα. Είναι καθήκον όλων μας. Να σταθούμε στο πλευρό των οικογενειών που έχασαν τους δικούς τους και παλεύουν για την τιμωρία των ενόχων. Με το λαό στο πλευρό τους δεν θα χάσουν. Οι ένοχοι πρέπει να τιμωρηθούν και θα τιμωρηθούν. Από τη δικαιοσύνη αλλά και από τον κυρίαρχο λαό. Το μόνο που πρέπει να σκεφτόμαστε συνεχώς είναι αυτό: φαντάσου να ήταν τα παιδιά σου.

Πηγή: Εφημερίδα ΕΝΩΣΙΣ