Εστω και καθυστερημένα (κάλλιο αργά παρά ποτέ)... ανακάλυψα τους Imam Baildi. Πρέπει να πω ότι ως φαγητό το ιμαμ μ' άρεσει πολύ. Ακούγοντας όμως το cd του Ορέστη και του Λύσσανδρου Φαληρέα, αυτοί είναι οι Imam Baildi, ανακάλυψα ένα... "νόστιμο" μουσικό πείραμα. Διαβάστε τι έγραφε η Βάλια Δημητρακοπούλου στο kathimerini.gr για τους Imam Baildi και φυσικά ακούστε το cd τους."Είναι σχεδόν αδύνατον να μη σ' αγγίξει ένα κομμάτι γραμμένο απ' τον Τσιτσάνη ή τον Χιώτη. Οποια μουσική κι αν αγαπάς, αυτά τα ακούσματα κυλάνε στο αίμα σου. Κι όταν οι κλασικοί αυτοί συνθέτες συναντούν τις ηλεκτρονικές αναζητήσεις του Ορέστη και του Λύσανδρου Φαληρέα, δεν μπορείς να σταματήσεις να σφυρίζεις το νέο σκοπό που τόσο έξυπνα τους έχουν ενσωματώσει οι Imam Baildi.
Ενα απόγευμα του Οκτώβρη καθόμαστε με τον 28χρονο Ορέστη και την αγαπημένη του σκυλίτσα Ντολόρες σε μια γκαρσονιέρα στον Κεραμεικό. Ο Λύσανδρος είναι φαντάρος, αλλά συμμετέχει κι αυτός στην κουβέντα μας από την ανοιχτή ακρόαση. Οι Imam Baildi -που αποτελούνται προς το παρόν από τα δύο αδέλφια- είναι περισσότερο project παρά μουσικό σχήμα, όπως λένε οι ίδιοι. Παίρνοντας samples από ελληνικά κομμάτια των δεκαετιών '40, '50, '60 και πειράζοντας κάποτε το ρυθμό, κάποτε τον ήχο και χωρίς ποτέ να παραποιούν το αρχικό κομμάτι, φτιάχνουν μια ηλεκτρονική εκδοχή κλασικών ελληνικών τραγουδιών. Το αποτέλεσμα; Μια μείξη παράδοσης και σύγχρονου ήχου, ο οποίος δεν ακούγεται ποτέ ως κακοφωνία ή προχειροδουλειά.
«Νομίζαμε ότι αυτό που κάνουμε, αν έβρισκε ανταπόκριση, θα ήταν μόνο στην Ελλάδα. Οι ξένοι όμως αποζητούν κάτι το καινούργιο, το διαφορετικό», λέει ο Ορέστης. Λογικό: μουσική indie με ξένο στίχο είναι πάντα ένα ελκυστικό πακέτο στο εξωτερικό. «Οσον αφορά το ελληνικό κοινό, πάντως, τη μείξη των στοιχείων πιο εύκολο είναι να τη δεχτεί ο ακροατής που ακούει λαϊκοπόπ, παρά αυτός που ακούει αποκλειστικά ξένη μουσική. Αισιόδοξο, πάντως με κάνει το γεγονός ότι φίλοι που ακούν ξένη μουσική δέχονται ευχάριστα αυτό που κάνουμε».
Αυτό πηγαίνω να εξακριβώσω λίγες μέρες αργότερα σ' ένα ντιτζέι σετ του Ορέστη. Από το φανκ περνάει στο χιπχοπ, χωρίς να λείψουν τα ποπ στοιχεία. Και γύρω στις 12 πέφτει το «Μινόρε της αυγής» πειραγμένο από τους Imam Baildi... Μια κοπέλα δίπλα μου αφήνει βιαστικά το ποτό στην μπάρα. Τραβάει τη φίλη της απ' το χέρι κι αρχίζουν να χορεύουν. Μπορεί να μη γνωρίζουν κατά λέξη το στίχο, αλλά η μελωδία τις ξεσηκώνει. Κι εκείνες, και τους άλλους γύρω τους.
Σκέφτομαι πως η μουσική λειτουργεί μέσα στο περιβάλλον της και τη στιγμή της. Οταν προσπαθείς να παίξεις «Μεγάλο Ερωτικό» του Χατζιδάκι σ' ένα μπαρ, κινδυνεύεις να δεις κόσμο να φεύγει, ακόμη κι αν αγαπούν τον συνθέτη. Οταν όμως ένα τραγούδι παλιό επενδύεται με ήχο που βρίσκεται σε αρμονία με τη μουσική του σήμερα, τότε ο κόσμος πάλλεται στο ρυθμό του νέου. Το οποίο όμως ζει μέσα από το παλιό και μόνο".
Ενα απόγευμα του Οκτώβρη καθόμαστε με τον 28χρονο Ορέστη και την αγαπημένη του σκυλίτσα Ντολόρες σε μια γκαρσονιέρα στον Κεραμεικό. Ο Λύσανδρος είναι φαντάρος, αλλά συμμετέχει κι αυτός στην κουβέντα μας από την ανοιχτή ακρόαση. Οι Imam Baildi -που αποτελούνται προς το παρόν από τα δύο αδέλφια- είναι περισσότερο project παρά μουσικό σχήμα, όπως λένε οι ίδιοι. Παίρνοντας samples από ελληνικά κομμάτια των δεκαετιών '40, '50, '60 και πειράζοντας κάποτε το ρυθμό, κάποτε τον ήχο και χωρίς ποτέ να παραποιούν το αρχικό κομμάτι, φτιάχνουν μια ηλεκτρονική εκδοχή κλασικών ελληνικών τραγουδιών. Το αποτέλεσμα; Μια μείξη παράδοσης και σύγχρονου ήχου, ο οποίος δεν ακούγεται ποτέ ως κακοφωνία ή προχειροδουλειά.
«Νομίζαμε ότι αυτό που κάνουμε, αν έβρισκε ανταπόκριση, θα ήταν μόνο στην Ελλάδα. Οι ξένοι όμως αποζητούν κάτι το καινούργιο, το διαφορετικό», λέει ο Ορέστης. Λογικό: μουσική indie με ξένο στίχο είναι πάντα ένα ελκυστικό πακέτο στο εξωτερικό. «Οσον αφορά το ελληνικό κοινό, πάντως, τη μείξη των στοιχείων πιο εύκολο είναι να τη δεχτεί ο ακροατής που ακούει λαϊκοπόπ, παρά αυτός που ακούει αποκλειστικά ξένη μουσική. Αισιόδοξο, πάντως με κάνει το γεγονός ότι φίλοι που ακούν ξένη μουσική δέχονται ευχάριστα αυτό που κάνουμε».
Αυτό πηγαίνω να εξακριβώσω λίγες μέρες αργότερα σ' ένα ντιτζέι σετ του Ορέστη. Από το φανκ περνάει στο χιπχοπ, χωρίς να λείψουν τα ποπ στοιχεία. Και γύρω στις 12 πέφτει το «Μινόρε της αυγής» πειραγμένο από τους Imam Baildi... Μια κοπέλα δίπλα μου αφήνει βιαστικά το ποτό στην μπάρα. Τραβάει τη φίλη της απ' το χέρι κι αρχίζουν να χορεύουν. Μπορεί να μη γνωρίζουν κατά λέξη το στίχο, αλλά η μελωδία τις ξεσηκώνει. Κι εκείνες, και τους άλλους γύρω τους.
Σκέφτομαι πως η μουσική λειτουργεί μέσα στο περιβάλλον της και τη στιγμή της. Οταν προσπαθείς να παίξεις «Μεγάλο Ερωτικό» του Χατζιδάκι σ' ένα μπαρ, κινδυνεύεις να δεις κόσμο να φεύγει, ακόμη κι αν αγαπούν τον συνθέτη. Οταν όμως ένα τραγούδι παλιό επενδύεται με ήχο που βρίσκεται σε αρμονία με τη μουσική του σήμερα, τότε ο κόσμος πάλλεται στο ρυθμό του νέου. Το οποίο όμως ζει μέσα από το παλιό και μόνο".
Περισσότερες πληροφορίες και επικοινωνία με τους Imam Baildi στο: http://www.myspace.com/imambaildi
No comments:
Post a Comment