Ο Κομαντάντε Μάρκος...

Η απάντηση του Κομαντάντε Μάρκος όταν τον είχαν κατηγορήσει για "αδελφή": «Ο Μάρκος είναι γκέι στο Σαν Φρανσίσκο, μαύρος στη Νότια Αφρική, ασιάτης στην Ευρώπη, αναρχικός στην Ισπανία, Παλαιστίνιος στο Ισραήλ, γύφτος στην Πολωνία, ειρηνιστής στη Βοσνία, Εβραίος στη Γερμανία, μια γυναίκα μόνη στο Μετρό τα ξημερώματα, με άλλα λόγια ο Κομαντάτε Μάρκος είμαστε εμείς, το πρόσωπο του κάθε καταπιεσμένου ανθρώπου πάνω στον πλανήτη».

Ο βομβαρδισμός της Γάζας και οι... ρουκέτες της Χαμάς!

Από τις 14/11/2012 το Ισραήλ για άλλη μια φορά προχώρησε σε οργανωμένη επίθεση εναντίον της Λωρίδας της Γάζας, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, του Καναδά, της Μεγάλης Βρετανίας και με τα Ηνωμένα Έθνη να κρατούν εκκωφαντική σιωπή, χωρίς καμία αντίδραση, έστω φαινομενική απέναντι σε μια οργανωμένη δολοφονία αμάχων. Η επιχείρηση «Αμυντικός Στύλος», που μόνο και η ονομασία της επιχείρησης δείχνει την προπαγανδιστική διάθεση του Ισραηλινού κράτους, καθώς βαφτίζει την επιχείρηση «αμυντική», υποτίθεται απέναντι στις ρουκέτες που ρίχνονται από τη Γάζα.
Την δικαιολογία αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που την χρησιμοποιεί το Ισραήλ για να οδηγηθεί σε διαρκή αφανισμό αμάχων μέσα στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά και για να καλύψει το κράτος απαρτχάιντ που έχει δημιουργήσει στην περιοχή, στοχεύοντας οργανωμένα στην εθνοκάθαρση του Παλαιστινιακού λαού.

Σαφώς δεν είναι τυχαίο και το γεγονός, ότι σε λίγο καιρό διεξάγονται εκλογές στο Ισραήλ, κάτι που είχε συμβεί και το 2008 κατά την διάρκεια πάλι των τότε Ισραηλινών εκλογών με την τότε επιχείρηση «Συμπαγές Μολύβι», που άφησε πίσω της χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες. Όπως εύστοχα έχει ειπωθεί : πώς καταλαβαίνει κανείς ότι θα γίνουν εκλογές στο Ισραήλ; Από τους νεκρούς που αφήνει πίσω του στη Γάζα. Άλλωστε η τελευταία δημοσκόπηση στο Ισραήλ, έδειξε πως το μεγαλύτερο μέρος των Ισραηλινών είναι υπέρ ενός κράτους απαρτχάιντ και στηρίζουν την καθαρότητα της φυλής τους. Επιπλέον δεν είναι τυχαία η συγκεκριμένη στρατιωτική επιχείρηση, που βρίσκεται σε εξέλιξη αν συνυπολογίσουμε μαζί με τις επερχόμενες Ισραηλινές εκλογές και το γεγονός , ότι στις 29 Νοεμβρίου, η Παλαιστινιακή Αρχή πρόκειται να καταθέσει αίτημα αναβάθμισης της Παλαιστίνης στον ΟΗΕ.

Οι ρουκέτες του Ισραηλινού στρατού...

Ορισμένοι άνθρωποι έχουν πραγματικά διαστρεβλωμένες απόψεις σχετικά με τις ρουκέτες που ρίχνονται από την παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα, μύθοι και ψέματα που έχουν κατά κύριο λόγο ξεκινήσει από τα μέσα που χειρίζεται η ισραηλινή και σιωνιστική πλευρά. 

Συχνά ακούγεται «η εκεχειρία παραβιάστηκε από την μεριά της Γάζας». Μιλώντας για μύθους το θέμα της εκεχειρίας είναι η μεγαλύτερη προπαγάνδα και ο μεγαλύτερος μύθος για τα πραγματικά περιστατικά καθώς το Ισραήλ καθημερινά επιτίθεται στη Γάζα από αέρα, θάλασσα και ξηρά, στερεί δικαιώματα από τους Παλαιστινίους ως προς την ζωή και την ιδιοκτησία τους.

ΔΕΔΟΜΕΝΑ :
-Οι υποτιθέμενες «χιλιάδες» ρουκέτες από την Γάζα έχουν σκοτώσει τα τελευταία 11 χρόνια 21 έναν Ισραηλινούς
-Κατά την επιχείρηση Συμπαγές Μολύβι το 2008 με 2009 πάνω από 1500 άνθρωποι σφαγιάστηκαν αναμεσα τους 352 παιδιά.
-Συνολικά πάνω από 1477 παιδιά έχουν σκοτωθεί, ανήλικοι και άμαχοι άνθρωποι, μη μαχητές από το 2000 μόνο. Αποτέλεσμα της χρήσης από την μεριά του Ισραήλ, του λευκού φωσφόρου, του αμπεμπλουτισμένου ουρανίου και άλλων απαγορευμένων όπλων από το Διεθνές Δίκαιο.
-Το Ισραήλ σκότωσε τουλάχιστον 2.969 άμαχους Παλαιστινίους, ανάμεσά τους 1.128 παιδιά με όπλα από τις ΗΠΑ κατά παράβαση των νόμων των ΗΠΑ.
-Σε μια νέα έκθεση που κυκλοφόρησε τον Ιουνιο του 2012, αποδεικνύεται πως οι ισραηλινές δυνάμεις σκότωσαν 2.300 Παλαιστίνιους και τραυμάτισαν 7.700 ανθρώπους στην αποκλεισμένη Γάζα, μέσα στα 5 τελευταία χρόνια της Ισραηλινής πολιορκίας.

Υπολείμματα από ρουκέτες της Χαμάς

Το Ισραήλ έχοντας επιβάλει τον ναυτικό αποκλεισμό στη Γάζα σταματά συνεχώς πλοία που βρίσκονται σε διεθνή ύδατα μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστινίους με την αιτιολογία οτι τα πλοία αυτά μεταφέρουν όπλα στην Χαμάς στη Γάζα. Χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις παραβιάζουν κάθε συμφωνία και παρεμβαίνουν σε διεθνή ύδατα σαν να βρίσκονται υπό την κυριαρχία τους. Ενώ προπαγανδίζουν στα ΜΜΕ και στο διαδύκτιο ότι αποτρέπουν έτσι την είσοδο όπλων στη Γάζα.

Το Ισραήλ όμως ξεχνάει και παραλείπει προκλητικά να μιλήσει για την αύξηση των δικών του οπλικών εξοπλισμών.

-Κατά την διάρκεια της επιχείρησης Συμπαγές Μολύβι ρίχτηκαν 3.000 τόνοι πυρομαχικών στη Γάζα μεσα σε μόλις 22 μέρες. Από αυτους τους 3000 τόνους, οι 75 τόνοι ήταν αμπεμπλουτισμένο ουράνιο.
-Από το 2000 έως το 2009 οι ΗΠΑ έδωσαν 24 δισεκατομμύρια δολλάρια για στρατιωτική βοήθεια στο Ισραήλ καθώς και 670 εκατομμύρια όπλα και συναφή στρατιωτικό εξοπλισμό.
-Από το 2007 έως το 2009 οι ΗΠΑ έδωσαν στο Ισραήλ 47 εκατομμύρια πυρομαχικά, αρκετές σφαίρες για να σκοτώσουν καθε Παλαιστίνιο πάνω από 10 φορές
-Αλλά στο τέλος το Ισραήλ στηρίζεται στο γεγονός οτι κανείς δεν θυμάται τα ψέματά του, προβάλοντας πληροφορίες για να ξεγελάσει το κοινό, και να του αποσπάσει την προσοχή απο τα πραγματικά εγκληματα που διαπράττει.

Πηγή: Occupied Palestine

Σχόλιο "Πιπεριάς": Αφορμή για την παραπάνω δημοσίευση στάθηκε η απαράδεκτη, κατά την άποψη μου, ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρει: "...Οι αεροπορικές επιδρομές από το Ισραήλ και οι ρουκέτες από τη Γάζα το μόνο που κάνουν είναι να αυξάνουν τα θύματα στον άμαχο πληθυσμό". Στη Γάζα επιχειρείται γενοκτονία και αυτό δεν μπορεί να τον ξεχνάνε ορισμένοι μιλώντας για τον ισλαμικό φανατισμό (που υπάρχει...) της Χαμάς. Επίσης είναι αδιανόητο να μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά από τη μια η ισχυρότερη πολεμική μηχανη του κόσμου (που είναι το Ισραήλ) με τα όποια πολεμικά μέσα έχει η Χαμάς.

Πως να κάνεις μια επανάσταση με μηχανάκια ρε φίλε?

Ο Χρόνης Μίσσιος, από το "καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς": "Καλά εγώ μια ζωή όλο ενοχές ήμουνα, γιατί όλα τ'απαγορευμένα μάρεσαν : Οι γυναίκες το κρασί, οι πενιές...

Ρε γαμώτο ποτές δεν μπόρεσα να καταλάβω, πως να πούμε ταίριαζε νά'μαστε επαναστάτες δηλαδή άνθρωποι που καιγόμαστε από πάθος για τη ζωή, ρομαντικοί ευαίσθητοι, ερωτευμένοι μέχρι θανάτου με τον άνθρωπο και τη λευτεριά του, να τραβάμε χαμογελώντας για το εκτελεστικό απόσπασμα, να υπομένουμε βασανιστήρια,φυλακές, κακό και νά'μαστε νερουλοί, νερόβραστοι, χωρίς φωτιά μέσα μας, σ'όλη μας τη ζωή χωρίς πάθος, χωρίς ένα φάλτσο, νότες πειθήνιες μέσα στο πεντάγραμμο που ακούνε μονάχα το μαέστρο.

Σκατά. Εκτός από κότες πηγαίνανε να μας κάνουν και μηχανάκια.

Πως να κάνεις μια επανάσταση με μηχανάκια ρε φίλε? Η φαντασία? Το όνειρο? Πως να πεθάνεις?

Ο επαναστάτης είναι πουλί αητός, ερωτευμένος με το φως, με τα λουλούδια, τις γυναίκες, το κρασί, με την αταξία".

Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται

Ο Χρόνης Μίσσιος έφυγε από τη ζωή. Ο αγωνιστής της αριστεράς και εξαιρετικός συγγραφέας γεννήθηκε στην Καβάλα το 1930, από γονείς καπνεργάτες, και έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στα Ποταμούδια, μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες, καπνεργάτες από τη Θάσο και παράνομους κομμουνιστές κυνηγημένους από τη δικτατορία του Μεταξά. Αυτή την περίοδο, η οικογένειά του καταφεύγει στη Θεσσαλονίκη και ο Μίσσιος δουλεύει μικροπωλητής, με κασελάκι, στο λιμάνι. Το σχολείο το σταμάτησε στη δεύτερη τάξη του δημοτικού. Από τα Γιαννιτσά, όπου τον στέλνει ο Ερυθρός Σταυρός μαζί με άλλα παιδιά για να γλιτώσουν από την πείνα της Κατοχής, περνάει στους αντάρτες. Με την απελευθέρωση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και οργανώνεται στον Δημοκρατικό Στρατό Πόλεων. Το 1947 συλλαμβάνεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Έζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί να τον εκτελέσουν και γλίτωσε τον θάνατο χάρη σ'ένα τυχαίο γεγονός. Έκτοτε, μέχρι και τον Αύγουστο του 1973 (αμνηστία του Παπαδόπουλου) περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε φυλακές και εξορίες, ως πολιτικός κρατούμενος (Μακρονήσι, Άι- Στράτης, Αβέρωφ, Κέρκυρα, Κορυδαλλός, κ.ά.) Εκεί μαθαίνει ανάγνωση και γραφή. Ένα "διάλειμμα" ελευθερίας, μεταξύ 1962 και 1967, τον βρίσκει στέλεχος της νεολαίας της ΕΔΑ, μέλος της πενταμελούς γραμματείας της Δ.Ν. Λαμπράκη και, στη συνέχεια, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΜ. Το πρώτο του βιβλίο "Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς... " (Γράμματα, 1985) τον καθιέρωσε από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του ως συγγραφέα στη συνείδηση κριτικής και κοινού. Την ίδια ανταπόκριση βρήκε και το δεύτερο βιβλίο του "Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;" (Γράμματα, 1988). "Κοσμοκαλόγερος", σαν τους ήρωες ορισμένων από τα βιβλία του, ο Χρόνης Μίσσιος ζούσε στο Καπανδρίτι.

Η βιβλιογραφία του Χρόνη Μίσσιου

Οι αδύνατοι λυγίζουν

Της Ευγενίας Ηλιοπούλου

Τρία άτομα αυτοκτόνησαν τη περασμένη εβδομάδα. Όλοι εργαζόμενοι. Συνάδελφοι μας. Δεν δήλωσαν ότι θα το κάνουν. Δεν μας προετοίμασαν για την τραγωδία που ζούσανε. Μέσα τους. Θα μας λείψουνε!

Η Ελλάδα μας αντιφάσκει. Αφενός παραμένει ευρωπαϊκή χώρα που χρωστάει πάρα πολλά λεφτά και αδυνατεί να αντεπεξέλθει στα χρέη της. Εμείς, που πάντα πληρώνουμε τα σπασμένα, βυθιζόμαστε στη απόγνωση και την κατάθλιψη. Αφετέρου είκοσι δισεκατομμύρια καταθέσεις στην Ελβετία. Ανήκουν σε έλληνες. Στην χώρα μας μόνο 49 δήλωσαν έσοδα άνω των 900.000 ευρώ/χρόνο. Υποκύψαμε, ως χώρα, στα μέτρα που μας έχουν επιβληθεί. Οι ατέρμονες διαπραγματεύσεις, για μία δόση που άρχισε μικρή και τώρα διογκώθηκε, μας δημιούργησε μία μεγάλη σύγχυση. Παρακαλάμε για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου. Ανυπόμονοι περιμένουμε σταματημένοι στο φανάρι ένα πράσινο φώς που ακόμα να ανάψει. Η εκταμίευση της δόσης θα λειτουργήσει σαν εναρκτήριο λάκτισμα για έναν καινούργιο ανασχηματισμό. Ο κύριος Βενιζέλος δηλώνει «Δεν αντέχει η μεγάλη πλειονότητα των ευρωπαϊκών κρατών καθυστερήσεις ή ασάφειες. Έχουμε ανάγκη ως χώρα από μία νέα αφετηρία, η οποία θα διαμορφωθεί τις επόμενες ημέρες. Οι Έλληνες ξέρουν ότι αυτή είναι η μόνη εφικτή και ασφαλής πορεία. Ο μόνος τρόπος να κάνουμε την Ελλάδα αυτοδύναμη, πάνω σε στέρεα θεμέλια». Δεν αναρωτιέται μέχρι που θα φτάσουν την χώρα αυτές οι θυσίες; Δεν συγκινείται που ο αριθμός των ανέργων έχει ξεπεράσει τα δύο εκατομμύρια; Δεν βλέπει ότι δεν αντέχουμε άλλο να καταπατηθούν τα δικαιώματα μας; Η Ελλάδα είναι ένα καζάνι που βράζει. Δεν τον ενδιαφέρει ότι πάνω από 3000 έλληνες αυτοκτόνησαν το τελευταίο δύο χρόνια; Δεν αντιλαμβάνεται ότι η δημοκρατία μας έχει μεταλλαχτεί σε καμουφλαρισμένη σκλαβιά

Στην σκληρή βιοπάλη πολλοί από εμάς δεν αντέχουν λυγίζουν. Υπερβολική ευαισθησία; Φοβούνται και τρέμουν τις συνέπειες της κρίσης. Δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της εξωτερικής οικονομικής κρίσης αλλά ούτε και το βάρος της εσωτερικής τους κρίσης. Μειωμένες αντοχές; Αφόρητη πίκρα; Θεωρούνται παράπλευρες απώλειες ενός άδικου οικονομικού πολέμου. Πιέστηκαν πολύ. Ποιος είναι υπεύθυνος για αυτούς τους θανάτους; Ποιος θα λογοδοτήσει στις οικογένειες τους; Τρία άτομα αυτοκτόνησαν τη περασμένη εβδομάδα στο νοσοκομείο μας. Όλοι εργαζόμενοι. Συνάδελφοι μας. Δεν δήλωσαν ότι θα το κάνουν. Δεν μας προετοίμασαν για την τραγωδία που ζούσανε. Μέσα τους. Θα μας λείψουνε! Έλληνες και Ελληνίδες, μην τους κάνετε τη χάρη. Μην διαλύεται τις οικογένειες σας. Μην αυτοκτονείτε. Μην τους κάνετε την χάρη να υποκύψετε στην κρίση. Η καλύτερη λύση είναι δυναμικά, με την ψήφο σας, να τους «αυτοκτονήστε»!

Παλαιστίνη 2012...

Ακόμα και ένα κλαδί μπορεί να γίνει όπλο για την ελευθερία....

«Ένοπλη πάλη, πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις στην κατεχόμενη Αθήνα»

Η πρόσφατη έκδοση του βιβλίου του Ιάσονα Χανδρινού, Το τιμωρό χέρι του λαού έφερε στο προσκήνιο ξανά τις μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις στην Αθήνα της Κατοχής, ουσιαστικά την εκκίνηση της βίαιη εμφύλιας σύγκρουσης ανάμεσα στις λαϊκές δυνάμεις και τις δυνάμεις που θα κυριαρχήσουν πολιτικά μετά το τέλος του Εμφυλίου. Σκοπός την εκδήλωσης είναι με τη συμμετοχή τόσο του ίδιου του συγγραφέα, όσο και δύο άλλων σημαντικών ελλήνων ιστορικών να διερευνήσουμε πτυχές και πλευρές αυτής της σύγκρουσης.

Ομιλητές:

Δημήτρης Κουσουρής, ιστορικός, διδάσκων Πανεπιστημίου Κρήτης

Τάσος Κωστόπουλος, ιστορικός, δημοσιογράφος του Ιού, Εφημερίδα των Συντακτών

Ιάσονας Χανδρινός, ιστορικός, συγγραφέας Το Τιμωρό χέρι του λαού

Σάββατο 01.12, 7:30μμ 
Λέσχη Εκτός Γραμμής: Στρατηγοπούλου 7 & Μαυρικίου, Εξάρχεια

«Διαστάσεις της φτώχειας στην Ελλάδα της κρίσης».

Η σειρά Ενημερωτικών Δελτίων φιλοδοξεί να παρουσιάσει στο ευρύ κοινό τα αποτελέσματα επιστημονικής έρευνας πάνω σε ζητήματα με μεγάλο δημόσιο ενδιαφέρον. Τα κείμενα που περιέχουν δεν απευθύνονται σε ειδικούς. Είναι γραμμένα για να διαβάζονται όχι μόνο από ερευνητές και από φοιτητές, αλλά επίσης από υπεύθυνους για τη χάραξη και την εφαρμογή δημόσιων πολιτικών, από στελέχη πολιτικών κομμάτων και κοινωνικών οργανώσεων, από δημοσιογράφους και από οποιονδήποτε άλλον πολίτη ενδιαφέρεται για τα ζητήματα αυτά.

Η έρευνα που παρουσιάζεται στη σειρά Ενημερωτικών Δελτίων βασίζεται στο υπόδειγμα φορολογίας και κοινωνικών παροχών EUROMOD, με το οποίο υπολογίζουμε την διανεμητική και δημοσιονομική επίδραση (δηλ. στην κατανομή εισοδήματος και στον κρατικό προϋπολογισμό αντιστοίχως) διαφόρων μέτρων φορολογικής και κοινωνικής πολιτικής, καθώς επίσης και οποιασδήποτε μεταβολής (πραγματικής ή υποθετικής) στα μέτρα αυτά. Το EUROMOD είναι το προϊόν στενής συνεργασίας δεκάδων πανεπιστημίων και ερευνητικών κέντρων από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια περίοδο δύο σχεδόν δεκαετιών, με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τα αποτελέσματά του έχουν επικυρωθεί σε μικρο- και μακρο-επίπεδο. Επίσης, το υπόδειγμα χρησιμοποιείται από διεθνείς οργανισμούς όπως είναι ο ΟΟΣΑ και η ΕΕ. Τέλος, διάφορες εφαρμογές του έχουν δημοσιευθεί σε πλήθος ερευνητικών εργασιών. Η σχετική έρευνα συντονίζεται από το Πανεπιστήμιο του Essex.

Η Ομάδα Ανάλυσης Δημόσιας Πολιτικής είναι μια άτυπη ομάδα διδασκόντων, φοιτητών και άλλων ερευνητών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, την οποία συντονίζει ο Μάνος Ματσαγγάνης. Αυτή την εποχή, το κύριο ενδιαφέρον της Ομάδας είναι η παρακολούθηση των επιπτώσεων της κρίσης στην κατανομή του εισοδήματος, δηλαδή στη φτώχεια και στην ανισότητα. (Επικοινωνία: Ομάδα Ανάλυσης Δημόσιας Πολιτικής, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πατησίων 76, Αθήνα 10434, email: info@paru.gr , web: www.paru.gr)

Το πρώτο τεύχος της σειράς έχει τίτλο: «Διαστάσεις της φτώχειας στην Ελλάδα της κρίσης». Γράφουν οι: Μάνος Ματσαγγάνης, Χρύσα Λεβέντη & Ελένη Καναβιτσά. Η εργασία παρουσιάζει τις βασικές διαστάσεις της φτώχειας στην Ελλάδα στις σημερινές συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης.

Τα βασικά ευρήματα είναι ως εξής: Το ποσοστό του πληθυσμού με εισόδημα κάτω από το συμβατικό (κυμαινόμενο) όριο φτώχειας δεν έχει μεταβληθεί ιδιαίτερα τα τελευταία τρία έτη: παραμένει γύρω στο 19%. Όμως, εφαρμόζοντας ένα σταθερό όριο φτώχειας (το τιμαριθμικά αναπροσαρμοσμένο όριο φτώχειας του 2009), ο αριθμός όσων μπορούσαν να θεωρηθούν φτωχοί πριν το ξέσπασμα της κρίσης έχει αυξηθεί σημαντικά: είναι τώρα πάνω από 35%. Επί πλέον, το ποσοστό του πληθυσμού με εισόδημα χαμηλότερο από ένα όριο ακραίας φτώχειας (ίσο με το κόστος του βασικού καλαθιού αγαθών που θεωρείται απαραίτητο για την εξασφάλιση ενός ελάχιστου επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης) εκτιμάται σε 8,5%. Επί πλέον, η εργασία επιβεβαιώνει ότι οι δείκτες φτώχειας είναι δραματικά υψηλοί για τους ανέργους. Η μεγάλη αύξηση του αριθμού των ανέργων, σε συνδυασμό με τα τραγικά κενά που εξακολουθεί να παρουσιάζει το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας, απειλεί να παρασύρει ολόκληρες οικογένειες στη φτώχεια. Αυτό το φαινόμενο ισοδυναμεί με το «νέο κοινωνικό ζήτημα» της εποχής μας. Η αντιμετώπιση του, στο σημερινό δυσμενές οικονομικό περιβάλλον, θα απαιτήσει γενναία στροφή στην κοινωνική πολιτική που ακολουθείται τις τελευταίες δεκαετίες.

Διαβάστε εδώ το πρώτο τεύχος του Ενημερωτικού δελτίου

Το μήνυμα του Ρήγα Φεραίου μέσα από το κατειλλημένο Πολυτεχνείο

Πολυτεχνείο 1973 -2012

Με τη φωνή του Γιάννη Χαρούλη

Ελληνικό Γκουαντάναμο στη Σαλαμίνα!

Γράφει η Γεωργία Λινάρδου

Όπως αποκαλύπτει το Storie Umane, o 30χρονος Ουαλίντ Μοχάμετ Τάλεπ ο οποίος βρέθηκε αλυσοδεμένος το πρωί της περασμένης Κυριακής έξω από ένα ανθοπωλείο στη Σαλαμίνα και αυτήν την ώρα κρατείται καθώς δεν διαθέτει επίσημα έγγραφα παραμονής στοΑστυνομικό Τμήμα της Σαλαμίνας, καταγγέλλει ότι βασανίστηκε από τέσσερα άτομα με προτροπή του Έλληνα εργοδότη του.
Η μαρτυρία-φρίκη του νεαρού Αιγύπτιου για τα όσα υπέστη στον φούρνο όπου εργαζόταν στην περιοχή και στη συνέχεια σε έναν στάβλο κοντά στο σπίτι του εργοδότη του, άφησε άφωνους τους αστυνομικούς.

Όλα ξεκίνησαν λίγο μετά τις έντεκα το πρωί του Σαββάτου. Ήταν η ώρα που ο Ουαλίντ έπρεπε να φύγει. Του λέει το αφεντικό του, μη φύγεις ακόμη, περίμενε λίγο. Εντάξει, λέει ο Ουαλίντ.
-Ουαλίντ, από πότε έχω να σε πληρώσω; Ρωτάει ο εργοδότης τον νεαρό Αιγύπτιο.
-Εδώ και δύο μήνες, απαντά εκείνος.
-Περίμενε λίγο...
Στον διάλογο ήταν μπροστά και ο γιος του Έλληνα εργοδότη ο οποίος άρχισε να επιτίθεται με χειρονομίες τον Αιγύπτιο ο οποίος προσπαθούσε να τον σταματήσει. Με το που βλέπει ο Έλληνας εργοδότης τον Αιγύπτιο να προσπαθεί να αποφύγει με τα χέρια του τον γιο του, αρχίζει τις μπουνιές! Ο Ουαλίντ πέφτει κάτω.
Τον μεταφέρουν στον διάδρομο του μαγαζιού κι αρχίζει το ξύλο. Στην «παρέα» προστίθενται και δύο ακόμη άτομα, φίλοι του εργοδότη του, όπως έχει καταγγείλει ο Ουαλίντ στην αστυνομία. Τον δένουν με αλυσίδες και αιμόφυρτο τον βάζουν σε ένα μικρό φορτηγό τύπου βαν το οποίο χρησιμοποιούν για τις ανάγκες της δουλειάς. Τον μεταφέρουν σε έναν στάβλο κοντά στο νεκροταφείο της Σαλαμίνας κι εκεί αρχίζει το ελληνικό Γκουαντάναμο!
Όπως περιγράφει στο Storie Umane, ο πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ενωσης Ελλάδος, ΝαΪμ Ελγαντούρ, κάτοικος και ο ίδιος της περιοχής, ένας από τους πρώτους ανθρώπους που έσπευσε στο αστυνομικό τμήμα να δει τι έχει συμβεί: «Με όλα όσα άκουσα, έκανα μεγάλη προσπάθεια να μην κλάψω. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα. Τον πήγαν στον στάβλο, αλυσοδεμένο τον κρέμασαν κι εκείνοι έκαναν κυριολεκτικά πάρτι. Τέσσερα άτομα βασάνιζαν έναν μικροκαμωμένο και ανυπεράσπιστο άνθρωπο».

Η συνέχεια της ιστορίας σοκάρει!

Όπως περιγράφει ο Ν. Ελγαντούρ, αλλά και ο φωτορεπόρτερ Γιώργος Μουτάφης ο οποίος με το που έμαθε τι έχει συμβεί, πήγε κατευθείαν στην Σαλαμίνα, ο νεαρός Ουαλίντ έχει καταγγείλει στις αρχές: Κάποια στιγμή ο Έλληνας εργοδότης του είπε:
«Έτσι γαμάω εγώ την… (αναφέρθηκε σε συγκεκριμένη περίπτωση). Έτσι θα γαμήσω κι εσένα»!
Ο νεαρός Αιγύπτιος άρχισε να ουρλιάζει: «Σφάξε με, αλλά αυτό μη μου το κάνεις. Αν δεν μπορείς να με σφάξεις, φέρε μου ένα μαχαίρι να σκοτωθώ μόνος μου»!
Σύμφωνα με τις σοβαρότατες καταγγελίες του νεαρού, ο Έλληνας εργοδότης βγήκε για λίγο έξω και γύρισε με ένα παλούκι και έναν κουβά με γράσο! Ο Αιγύπτιος άρχισε να του φυλάει τα πόδια ζητώντας να δείξει έλεος!

Ο νεαρός έμεινε όμηρος από το πρωί του Σαββάτου μέχρι και το πρωί της Κυριακής.Κατάφερε να ξεφύγει, αλυσοδεμένος. Μετά τις καταγγελίες του στις αρχές, ασκήθηκε αυτεπάγγελτη δίωξη και στο πλαίσιο του αυτόφωρου, ο Έλληνας εργοδότης συνελήφθη. ΟΟυαλίντ βρίσκεται στο Αστυνομικό Τμήμα Σαλαμίνας σε άσχημη σωματική αλλά και ψυχολογική κατάσταση, όπως πιστοποίησε και ο ιατρικοδικαστής.

Πηγή: Storie Umane

Ολη η αλήθεια για τον ΕΔΟΕΑΠ

· Ο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου σύμφωνα με τον ιδρυτικό του νόμο (Α.Ν.248/1967) και το Καταστατικό του.

· Είναι αυτοδιοικούμενος και αυτοδιαχειριζόμενος Οργανισμός, ο οποίος έχει προέλθει από τη συνένωση και συγχώνευση ταμείων, κλάδων και λογαριασμών των ενώσεων συντακτών και προσωπικού των ημερησίων εφημερίδων Αθηνών και Θεσσαλονίκης.

· Τα μέλη της διοίκησής του δεν διορίζονται από κρατική Αρχή αλλά εκλέγονται, με βάση την αρχή της αντιπροσωπευτικότητας από σωματεία που έχουν επίσης τη μορφή νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου.

· Ο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. δεν επιβαρύνει έστω και στο ελάχιστο τον κρατικό προϋπολογισμό, οι πόροι του δεν προέρχονται από αυτόν, ούτε ανήκει στους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης, σύμφωνα με έγγραφο της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.

· Τον ιδιωτικού δικαίου χαρακτήρα του Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. έχουν επιβεβαιώσει νομολογιακά και τα τρία Ανώτατα Δικαστήρια της Χώρας (ΑΠ 1511/1992, ΣτΕ 3872-3874/2009, ΕλΣ 752/2010).

· Εκτός από περίθαλψη, ο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. παρέχει στους ασφαλισμένους του επικούρηση και εφ’ άπαξ.

· Στους πόρους του δεν προβλέπεται εργοδοτική εισφορά παρά μόνο εισφορά εργαζομένων. Η εργοδοτική εισφορά αντικαθίσταται με το έσοδο του αγγελιοσήμου.

· Το αγγελιόσημο είχε θεσμοθετηθεί ήδη από το έτος 1941. Μετά την κατά το έτος 1967 κατάργηση και ιδιοποίηση από το Κράτος του Λαχείου Συντακτών, βασικό μέχρι τότε έσοδο των ταμείων επικούρησης και υγειονομικής περίθαλψης των εργαζομένων στον Τύπο, και μπροστά στον κίνδυνο κατάρρευσης μετά την παρέμβαση του Κράτους, των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων στον τύπο, προβλέφθηκε αντί εργοδοτικής εισφοράς για τον νεοσύστατο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π., ως πόρος για τη λειτουργία του, το έσοδο του αγγελιοσήμου.

· Το αγγελιόσημο δεν συνιστά ούτε εύνοια ούτε προνόμιο προς τους εργαζομένους στον Τύπο, αλλά είναι η εργοδοτική εισφορά και η κρατική επιχορήγηση που ΔΕΝ λαμβάνει από το Κράτος, από το οποίο ο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ.

· Το αγγελιόσημο δεν συνιστά ούτε φόρο ούτε τέλος. Επιβάλλεται επί των διαφημίσεων στον τύπο και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, τα οποία χρησιμοποιούν οι διαφημιζόμενοι ως μέσο για την προβολή τους, κάνοντας χρήση της εργασίας των εργαζομένων στον τύπο προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός της διαφήμισης.

FURIOSI του Νανι Μπαλεστρίνι

Εκεί στο πέταλο είμαστε 17000 όλοι μέλη των Ερυθρόμαυρων Ταξιαρχιών όμως αυτοί που ακολουθούν όλους τους εκτός έδρας αγώνες δεν είναι πάνω από καμιά χιλιάδα 1500 στην καλύτερη περίπτωση κι είναι εκείνοι που σου δίνουν τη χαρά να ζεις κάτι που υπερβαίνει τη Μίλαν επειδή εκεί γαμώτο υπάρχουν στιγμές που ζεις πράγματα τα οποία σε κάνουν να ξεχνάς τη Μίλαν εκεί κινδυνεύεις να σε σακατέψουν κινδυνεύεις να πας φυλακή διακινδυνεύεις τα πάντα κι εκείνη τη στιγμή η Μίλαν είναι το τελευταίο πράγμα που σκέφτεσαι εσύ εκείνη τη στιγμή είσαι με τους φίλους σου την ομάδα σου είσαι κάτι το συλλογικό

Από τους προλεταριακούς αγώνες του ‘60 και του ‘70, ο Νάνι Μπαλεστρίνι μας μεταφέρει στα γήπεδα της Ιταλίας της δεκαετίας του ‘80, σ’ ένα ανήσυχο μυθιστόρημα που περιγράφει το σημαντικότερο ίσως φαινόμενο συσπείρωσης και κοινωνικότητας των νέων εκείνη τη δεκαετία.
Μία αφήγηση χωρίς ανάσα, με επίκεντρο ένα επεισόδιο μεταξύ των οπαδών της ομάδας της Κάλιαρι και εκείνων της Μίλαν. Οι πρωταγωνιστές εξιστορούν σε πρώτο πρόσωπο τις εμπειρίες τους από τις οπαδικές μετακινήσεις, τις επικές μάχες με τους οπαδούς αντίπαλων ομάδων και την αστυνομία, τις προσωπικές διαδρομές στις εξέδρες των γηπέδων, τους τρόπους οργάνωσης και τους κώδικες που διέπουν τη συμπεριφορά τους, τις σχέσεις τους με την πολιτική.
Οι αφηγήσεις που συνθέτουν αυτό το ηρωικό-κωμικό μυθιστόρημα του Μπαλεστρίνι σκιαγραφούν γλαφυρά την ανθρωπογεωγραφία του κινήματος των ιταλών ultras, πριν αυτό μπει στη φάση της παρακμής του.

Ο Νάνι Μπαλεστρίνι γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1935. Δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα το 1953 και στις αρχές της δεκαετίας το ’60 συμμετείχε στην ίδρυση της λογοτεχνικής ομάδας «Gruppo 63». Το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Tristano δημοσιεύτηκε το 1964 από τον εκδοτικό οίκο Feltrinelli. Αναμίχτηκε ενεργά στα πολιτικά κινήματα της δεκαετίας του ’60 και του ’70 και το 1979 αναγκάστηκε να καταφύγει στη Γαλλία για να αποφύγει τη σύλληψη, μετά τη δίωξή του στα πλαίσια της «Έρευνας της 7ης Απριλίου», όπου παρέμεινε μέχρι την οριστική απαλλαγή του λίγα χρόνια αργότερα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία των περιοδικών Il Verri, Quindici,Alfabeta και Zoooom. Εκτός από τη λογοτεχνία, δραστηριοποιείται και στο χώρο των οπτικών τεχνών και έχει πραγματοποιήσει πολλές εκθέσεις στην Ιταλία και το εξωτερικό και το 1993 συμμετείχε στην Μπιενάλε της Βενετίας. Στα ελληνικά έχουν δημοσιευτεί τα μυθιστορήματα Τα θέλουμε όλα (εκδόσεις Στοχαστής)· Ο εκδότης(εκδόσεις Γνώση)· Οι αόρατοι (εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος). Στο τεύχος 6 του περιοδικού ΤΕΦΛΟΝ έχει δημοσιευτεί ένα εκτενές αφιέρωμα στη ποίησή τους, ενώ στο τεύχος 12-13 του περιοδικού Τα Παιδιά της Γαλαρίας μια (σχεδόν) εξαντλητική συνέντευξη για τη ζωή και το έργο του.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ, ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012, 16.30, ΔΙΠΛΑΡΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ 3, ΨΥΡΡΗ. ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ Ο ΙΤΑΛΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΝΑΝΙ ΜΠΑΛΕΣΤΡΙΝΙ. ΠΡΟΛΟΓΙΖΟΥΝ ΟΙ ΑΧΙΛΕΑΣ ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ