Wednesday, November 23, 2016

Δεν θέλουν λύση, θέλουν παράδοση άνευ όρων!

Στη διάσκεψη Τύπου με αφορμή το "ναυάγιο" των διαπραγματεύσεων ο Νίκος Αναστασιαδης αποκάλυψε σωρεία παραχωρήσεων που έκανε στο Mont Pelerin προκειμένου να προχωρήσει η διαδικασία και παρ' όλα αυτά ο εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων Μουσταφά Ακιντζί δεν δέχθηκε να υπάρξει συμφωνία στο εδαφικό. Είναι πλέον ολοφάνερος ότι και ο κ.Ακιντζί ακολουθεί τη "γραμμή" όλων των προηγούμενων εκπροσώπων της Τ/κ κοινότητας, ακολουθεί πιστά τη γραμμή της Αγκυρας. Μια "γραμμή" που από το 1977 (Στις 12 Φεβρουαρίου του 1977 συνομολογήθηκε η Συμφωνία Μακαρίου-Ντενκτάς η οποία και θεωρήθηκε ως το τρίτο μεγαλύτερο σφάλμα του Μακάριου (μετά τις συμφωνίες Λονδίνου & Ζυρίχης), επί του Κυπριακού προβλήματος, χαρακτηριζόμενο ως το «Βατερλώ του Μακαρίου», λόγω του ότι αποδέχθηκε τη διζωνική δικοινοτικής ομοσπονδία, χωρίς αντάλλαγμα)  παραμένει πιστή στο δόγμα: "Ζητάμε πολλά, οι Ελληνες μας τα δίνουν και τότε ζητάμε περισσότερα κ.ο.κ". Ενα δόγμα που τελικό σκοπό έχει την πλήρη και άνευ όρων παράδοση της Κύπρου στην Τουρκική επικυριαρχία. Ο Νίκος Αναστασιάδης στη προσπάθεια του να "λύσει" το Κυπριακό προχώρησε (και) σε νέες υποχωρήσεις. Μερικές, ενδεικτικές:
Αποδέχθηκε και ορίστηκε ημερομηνία πολυμερούς με τη σύμφωνη γνώμη του Τσίπρα. (Χωρίς να έχει υπάρξει αρχική συμφωνία στο εδαφικό. Την ίδια στιγμή που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο τελικό προσχέδιο ψηφίσματός του για την Τουρκία, καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη μέλη να κινήσουν τις διαδικασίες για προσωρινό πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία...)
Αποδέχθηκε μείωση στην επιστροφή πέραν των 10,000 προσφύγων. Από τη διεκδίκηση επιστροφής τουλάχιστον 100,000 η διεκδίκηση έπεσε 78,000-92,000. (Η Τ/Κ πλευρά αντιπρότεινε τις 55 χιλιάδες και ακολούθως, κατά το τελικό στάδιο της διαπραγμάτευση, ως ύστατο βαθμό υποχώρησης τις 65 χιλιάδες).
Αποδέχθηκε ειδικό καθεστώς για Τ/κ που θα παραμείνουν στη Μόρφου με πρόταση για ειδικό καθεστώς για Ε/κ στη χερσόνησο της Καρπασίας (Δλδ αποδεχθήκαμε ειδικό καθεστώς στη Μόρφου χωρίς καμία δέσμευση από την Τ/Κ πλευρά για το ίδιο στην Καρπασία)
Αποδέχθηκε να μη δοθεί συμφωνημένος χάρτης, αλλά να παραμείνει σε εκκρεμότητα.

Φυσικά το ερώτημα είναι κατά πόσο η διαπραγμάτευση θα αρχίσει με δεδομένες τις υποχωρήσεις αυτές, τη στιγμή βέβαια που δεν έχει υπάρξει καμία υποχώρηση της Τούρκικης πλευράς. Αν πχ οι νέες διαπραγματεύσεις αρχίσουν από τη διεκδίκηση να επιστρέψουν 78.000 "λογικά" η Τουρκική πλευρά θα ζητήσει να... μειωθεί ο αριθμός και πάει λέγοντας. Επίσης το θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων θα μπουν σε νέα βάση;
Οπως γράφει ο Αλέκος Μιχαηλίδης στο "Γαλατικό Χωριό ("Μετά το «ναυάγιο», διαφυγή καμιά"; 22/11/16): "Απεδείχθη, λοιπόν, ότι η Τουρκία δεν θέλει λύση, τελεία και παύλα. Ούτε ο «γοητευτικός» κύριος Ακιντζί. Θέλουν (και απαιτούν) τον «οδυνηρό συμβιβασμό» των Ελληνοκυπρίων για να κυριαρχήσουν (νόμιμα πια) στον βορρά και να συγκυριαρχήσουν στον νότο. Θέλουν να αναβαθμίσουν το ψευδοκράτους τους, να νομιμοποιήσουν τα εγκλήματά τους, την εισβολή και την κατοχή. Θέλουν (το έκαναν εν μέρει) να διασύρουν την Κυπριακή Δημοκρατία, τη νομιμότητα δηλαδή, ούτως ώστε να «μετεξελιχθούν» από κατακτητές σε εταίρους και αφέντες τελικά. Αλλιώς, θα παρουσίαζαν μια διαλλακτικότητα (έστω στο Μοντ Πελεράν), δεν θα συνέχιζαν να αξιώνουν τις εγγυήσεις, δεν θα κατηγορούσαν την Ελλάδα και τους Ελληνοκύπριους για μαξιμαλισμό. Ποιοι; Οι Τούρκοι". 
Στη διάσκεψη Τύπου ο Ν. Αναστασιάδης βαρύγδουπα δήλωσε: "Δεν θα επιτρέψω να χαθεί η ελπίδα". Δεν γνωρίζω για ποια... "ελπίδα" μιλάει ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (που δέχθηκε να προσφωνείτε ως εκπρόσωπος κοινότητας....). Προσωρινά πάντως μια "ελπίδα" χάθηκε και είναι αυτή της Τουρκίας να ελέγξει τη Μεγαλόνησο, όχι με τον Αττίλα, αλλά με "πολιτικό" τρόπο...

Κύπρος με τον Αττίλα

Του Λάζαρου Α. Μαύρου

Τ Ο ΘΥΜΑ του βιασμού να παντρεύεται τον βιαστή του για ν’ αθωώνεται ο δεύτερος. Είναι η νομοθεσία που επινόησαν να επιβάλουν οι ισλαμιστές του κ. Ερντογάν στην Τουρκία. Ξεσήκωσε τόσες σφοδρές αντιδράσεις, εντός κι εκτός, ώστε οι δράστες υποκρίθηκαν χθες πως έκαναν πίσω. Αυταρχικοί φαλλοκράτες και βιαστές, με τη γυναίκα, από παιδούλα, εξουσιαστικά υπόδουλο αντικείμενο και σκεύος και υποζύγιο της διαστροφής τους, υπάρχουν βέβαια ανέκαθεν σ’ όλο τον κόσμο.

Χρειάστηκαν μακράν πολυχρόνιοι και φεμινιστικοί αγώνες γυναικών και ανδρών, στις κοινωνίες και στα κράτη σεβασμού της αυτοδιάθεσης του προσώπου, των ατομικών ελευθεριών και της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ώστε σήμερα, όχι μόνο οι ποινικές νομοθεσίες, μα κι οι πλειοψηφούσες αντιλήψεις των κοινωνιών να εκφράζουν ακαριαία κι εμπράκτως την αηδία και τον αποτροπιασμό τους έναντι τέτοιων κακουργηματικών αποβρασμάτων…

ΑΛΛ’ ΕΔΩ πρόκειται περί ενός ολόκληρου Κράτους - Αποβράσματος - Βιαστή: Του τουρκικού. Υποψήφιου κιόλας για ένταξη στην Ε.Ε., εκβιαστή της. Οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του οποίου, όχι μόνο συντηρούν αλλά κι εκτραχύνουν στ’ άκρα την παραδοσιακή του φαλλοκρατική βαρβαρότητα. Από την οποία υποφέρουν παιδιόθεν εκατομμύρια γυναίκες στην Τουρκία, αλλ’ ακόμη και στα τουρκο-ισλαμικά «γκέτο» των μεταναστών στη Γερμανία και αλλού. Με ακραίο φαινόμενο και τις ενδο-οικογενειακές δολοφονίες «τιμής» σε βάρος των γυναικών...

ΒΑΘΥΣ ΓΝΩΣΤΗΣ κι επιστημονικός ερευνητής αυτών των τουρκικών ιδεολογικών μηχανισμών, που τους βίωσε παιδιόθεν στη γειτονιά του, αναγιωμένος στην Κωνσταντινούπολη, υπήρξε ο αείμνηστος Δάσκαλος και κορυφαίος τουρκολόγος, καθηγητής κοινωνιολογίας ΝΕΟΚΛΗΣ ΣΑΡΡΗΣ, που αναπαύθηκε πριν από πέντε χρόνια, 19η Νοεμβρίου 2011 στην Αθήνα. Μ’ εκείνο κιόλας το σπουδαίο βιβλίο του, «Οικογένεια στην Τουρκία - Κοινωνική Πλαισίωση και Θεσμική Προσέγγιση», εκδ. ΡΗΣΟΣ, Αθήνα 1990. Όπου, μεταξύ άλλων, στη σελ. 47 και τα εξής: «Όλοι οι γάμοι της Τουρκίας συμβολίζουν οπωσδήποτε την υποταγή της γυναίκας στον άνδρα και στην οικογένειά του»…

ΓΙ' ΑΥΤΟΝ ακριβώς τον λόγο, τότε που οι Τούρκοι, επί Τουργκούτ Οζάλ, έλεγαν την επιδιωκόμενη από τους ίδιους Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδιακή «λύση» τού Κυπριακού, ως «γάμο από συνοικέσιο», ο Νεοκλής Σαρρής απαντούσε, από την Πύλη Αμμοχώστου κι απ’ το «Αιγαίον» του Φτωχόπουλου στη Λευκωσία ότι: Ορέγονταν «γάμο προς εκσπερμάτωση», κατά τα τουρκικά πρότυπα: Με γαμπρό εκσπερματώνοντα τον Αττίλα: Την Τουρκία. Και νύμφη το θύμα του δικού του βιασμού: Την Κύπρο...

ΕΡΩΤΗΣΗ: Όσοι ενταύθα δηλώνουν ότι δεν νιώθουν… ευτυχείς απ’ το (προσωρινό) «ναυάγιο» των «εν εξορία», δις στο Μον Πελεράν, συνομιλιών Ακιντζί - Αναστασιάδη, υποψιάζονται άραγε πόσοι πολύ περισσότεροι απ’ το 76% του 2004, νιώθουν (προσωρινά) ανακούφιση για το «ναυάγιο», αλλά διαρκώς απελπισμένοι απ’ την ΑΔΙΟΡΘΩΤΗ ανικανότητα των ημέτερων… ναυαγών; Λαζ. Α. Μαύρος

Sunday, November 20, 2016

Γυρίζουμε τις πλάτες στο Μοντ Πελεράν…

Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που ’χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!

Ι. ΠΟΛΕΜΗΣ

Ούτε τη λύση φοβόμαστε ούτε τη «λύση» ούτε την πολυμερή διάσκεψη ούτε τον Ερντογάν ούτε τα εναπομείναντα τουρκικά στρατεύματα ούτε τις εγγυήσεις ούτε τις βάσεις ούτε κανέναν. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το δίκαιο, οι αρχές και οι αξίες του κυπριακού Ελληνισμού μας πολλαπλασιάζουν και μας καθιστούν ανίκητους και αέναους. Ξέρουμε πως ό,τι και να γίνει στο ελβετικό θέρετρο, ο κυπριακός Ελληνισμός θα πέσει αλλά θα ξανασηκωθεί και, απεμπολώντας «σκληρές διαπραγματεύσεις» και «οδυνηρούς συμβιβασμούς», θα καθορίσει τη δική του μοίρα και το δικό του ελεύθερο μέλλον. Αργά ή γρήγορα.

Ως εκ τούτου, γυρίζουμε τις πλάτες στο Μοντ Πελεράν. Δεν αποδεχόμαστε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ταξίδεψε εκεί προς όφελος του λαού μας. Δεν εναποθέτουμε το αύριο των παιδιών και των εγγονιών μας στη διαπραγματευτική του ομάδα. Ούτως ή άλλως, η «απόρριψή» μας ξεκινά, όχι απλώς από τη βάση λύσης του κυπριακού ζητήματος, αλλά και από τη διαφορετική οπτική ματιά του ίδιου του προβλήματος. Πώς θα επαναλάβουμε το κλισέ «καλή δύναμη στον Πρόεδρο», όταν ο ίδιος θεωρεί αρχή του εθνικού ζητήματος τις διακοινοτικές έριδες και αντιμετωπίζει την Τουρκία, εμμέσως πλην σαφώς, ως «τρίτη χώρα» και μελλοντική συνεργάτιδα;

Στο Μοντ Πελεράν Βήτα, λοιπόν, δεν πήγαμε. Ούτε φυσικά ούτε νοερά. Δεν στηρίζουμε τη διαπραγμάτευση για να «ανακτήσουμε» 0,6% εδαφών. Ούτε στηρίζουμε τη διαπραγμάτευση για να επιστρέψουν (τελικά) 70.000-90.000 πρόσφυγες. (Οι 100.000 χάθηκαν στο πρώτο «Μοντ Πελεράν», όπως φαίνεται). Και, βέβαια, δεν είμαστε πολιτικοί αρχηγοί για να σταθούμε δίπλα στον Πρόεδρο και να επικροτήσουμε τον ήδη αποδεκτό «οδυνηρό συμβιβασμό». Απορρίπτουμε φύσει και θέσει τη συζήτηση για παραμονή τουρκικών στρατευμάτων είτε μεταβατικά είτε μόνιμα, ακόμα κι αν η «μελλοντική συνεργάτιδα» Τουρκία την αξιώνει για πέντε συν πέντε χρόνια. Απορρίπτουμε, σαφώς, και τη μετάβαση σε πολυμερή διάσκεψη ως κοινότητα και την εμπλοκή σε ένα νέο «Μπούργκενστοκ», όπως διαλαλεί ο Μουσταφά Ακιντζί.

Ξανά, δεν μας πείθουν οι υποσχέσεις του Προέδρου Αναστασιάδη. Δεν μας πείθουν για να τον στηρίξουμε, τυφλά και εθελοτυφλώντας, στην προγραμματισμένη εκδήλωση του νεκρού γηπέδου της Τσετίν Καγιά. Ούτε μας προτρέπουν για να εκφράσουμε την «ελπίδα» με ένα βαλσαμωμένο περιστέρι στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Αποτάσσουμε τη συζήτηση περί ζωνών, ειδικών καθεστώτων, βάσεων, ακτογραμμών, Καρπασίας, Μόρφου και Κοκκίνων. Άραγε, τι θα κάνει τα Κόκκινα ο Ακιντζί; Θα προσέχει την Τηλλυρία; Αποτάσσουμε, λοιπόν, τον εκτός ελέγχου «οδυνηρό συμβιβασμό» είτε αυτός γίνεται στη Λευκωσία είτε στο «καυτό» Μοντ Πελεράν. Δεν «ταξιδεύουμε» με τον Πρόεδρο και την ομάδα του για να αποδεχτούμε την «ήττα» του 1974.

Γυρίζουμε τις πλάτες στο Μοντ Πελεράν. Απορρίπτουμε κάθε συζήτηση για ειδικά καθεστώτα, απεμπολούμε κάθε «πρόοδο», κάθε «ειρήνη» επί των συμβιβασμών, αρνούμαστε κάθε σύγκλιση που εγκλωβίζει τη Μόρφου, την Κερύνεια, την Καρπασία σε ένα σκοτεινό τουρκικό προτεκτοράτο και «μπλοφάρει» με την Αμμόχωστο προκειμένου να πανηγυρίσουμε για 0,6%. Αδυνατούμε να σταθούμε, δυστυχώς, πλάι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ούτε θα εκφράσουμε την αποπροσανατολισμένη και αφελή «συμπαράστασή» μας στη νεκρή ζώνη με τις 120 ε/κ και τ/κ οργανώσεις και «διαδικτυακά» περιστέρια. Τασσόμαστε απέναντι σε κάθε ιδέα διζωνικής ή τριζωνικής (με τις περιοχές ειδικού καθεστώτος) διχοτόμησης και δεν ενθουσιαζόμαστε με το «καλό κλίμα» του Μοντ Πελεράν. Καθόμαστε σε αναμμένα κάρβουνα, κατανοώντας την αγωνία αυτού του τόπου για ζωή, αλλά δεν καρτερούμε τα νέα «νενικήκαμεν» ούτε από την Ελβετία ούτε από την πολυμερή διάσκεψη όποτε και αν γίνει. «Δεν μας αγγίζουν ψεύτικα διλήμματα» και δεν ιεραρχούμε κατεχόμενες πόλεις ή χωριά. Προσυπογράφουμε μόνο, κλίνοντας το κεφάλι και με το βλέμμα ιστάμενο με τις ώρες «τζιει που τα βουνά», τα άλκιμα λόγια της αγονάτιστης Κερυνειώτισσας Χαρίτας Μάντολες: «Εγώ θέλω να πάω σπίτι μου. Τούτο το μήνυμα να πάει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας». Οίκαδε, κυρία Χαρίτα Μάντολες. Οίκαδε…

«Το δειν σου εν ετέλειωνεν τζι εσούνι πάλι εθώρες,
έρεσσεν τζιει που τα βουνά τζι έστεκεν με τις ώρες
τζι εμάσιετουν σαν να ’θελεν να ’βρει κάτι χαμένο,
σαν κάτι πον ετέλειωσεν μέσα στο τελειωμένο».

Υ.Γ.: Κι αν εμείς είμαστε απορριπτικοί, ας διαβάσουν τον Βρετανό Perry Anderson: «Στην ουσία το Σχέδιο (νέο Ανάν) θα μπορούσε να είχε γραφτεί από τον Ionesco (Ρουμανο-Γάλλο δραματουργό). Εάν τελικά γίνει αποδεκτό θα δημιουργήσει μια παράξενη οντότητα παρόμοια της οποίας δεν υπάρχει (με εξαίρεση ίσως τη Βοσνία και το Ανατολικό Τιμόρ). Το Σχέδιο προβλέπει τη δημιουργία (σε μια σχετικά μικρή χώρα) πολλαπλών Συνελεύσεων, Βουλών και Γερουσιών, μέσα σε ένα σύστημα ασταμάτητων βέτο, το οποίο θα εξασφαλίζει θέσεις εργασίας για χιλιάδες δικηγόρους καθώς θα είναι αδύνατο να λειτουργήσει το νέο »πολίτευμα». Οι αρχιτέκτονες του Σχεδίου δίνουν το υπέρτατο δικαίωμα απόφασης σε ξένους (ή εναλλακτικά, συζητούν τώρα, σύστημα όπου οι αποφάσεις θα παίρνονται με λόττο! Σοβαρολογώ, δεν αστειεύομαι.!). Η νέα πολιτεία δεν θα διαθέτει δικό της στρατό, αλλά θα έχει κάτι ως διεθνή αστυνομία που θα επιβάλλει την πειθαρχία στους ντόπιους. Αυτό το εγχείρημα αποτελεί κατάφωρη παραβίαση όλων των διατάξεων της Ευρώπης, του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, το διεθνές και συνταγματικό δίκαιο. Αυτό το νομικό κτήνος έχει τη δική του λογική η οποία προσποιούμενη πως θα λύσει μια διένεξη μεταξύ της πλειονότητας και της μειονότητας στην Κύπρο, μετατρέπει μια ανεξάρτητη χώρα, ένα κυρίαρχο και δημοκρατικό κράτος σε μεταμοντέρνο προτεκτοράτο, υπαλλακτικά μετατρέπεται σε (τούρκικο) όπλο που θα κρατά όμηρο τις εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ καθώς και την Ελλάδα επειδή η Τουρκία θα έχει τη δυνατότητα να προκαλεί συνεχείς κρίσεις στην Κύπρο.»

Thursday, November 17, 2016

"Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου"



Η μεγάλη αγάπη και ο σεβασμός απέναντι σε έναν ποιητή και ένα πολύτιμο έργο, ενώνουν δυο καλλιτέχνες που δούλεψαν με άλλη ματιά πάνω στο σπουδαίο αυτό ποίημα και το απέδωσαν με έναν άλλο, διαφορετικό τρόπο. Δώδεκα τραγούδια, δώδεκα αποσπάσματα από τον «ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΥ», μελοποιημένα από τον Λουκά Θάνο και ερμηνευμένα από τον Γιάννη Χαρούλη, περιλαμβάνονται στη νέα αυτή δισκογραφική έκδοση που φέρει τον τίτλο του έργου και το αντιπροσωπεύει επάξια!

Ο Κωστής Παλαμάς (1859 - 1943) αποτέλεσε μια πνευματική προσωπικότητα μεγάλου κύρους, ήταν ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές, ενώ συντέλεσε στην ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Υπήρξε πρωταγωνιστική μορφή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880, της αποκαλούμενης Νέας Αθηναϊκής σχολής. Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου είναι ένα μνημειώδες, λυρικό έργο, αποτέλεσμα της ανησυχίας του δημιουργού για τις εξελίξεις στην πατρίδα του, τις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, εθνικές και πολιτιστικές της εκφάνσεις, στην πιο κρίσιμη περίοδο της πρόσφατης νεότερης ιστορίας. Γράφτηκε στην περίοδο 1899-1906 και εκδόθηκε σε βιβλίο το 1907.

Στο ποίημα περιγράφεται η πνευματική διαδρομή του Γύφτου, συμβόλου της ελεύθερης ψυχής, κατά την οποία γκρεμίζει το σύμπαν και το ξαναστεριώνει. Απαρνιέται τα πάντα και τα δέχεται ξανά μέσα από την τέχνη. Αιρετικός και συμπονετικός, ένα ήρωας Νιτσεϊκών διαστάσεων και προδιαγραφών, ο Γύφτος μέσα από τους δώδεκα λόγους του αποτελεί την ύψιστη έκφραση της αδούλωτης σκέψης, της δημιουργικότητας και των νέων ξεκινημάτων. Παρά την έντονη εικόνα ξεπεσμού και παραίτησης, το μήνυμα του ποιητή και το όραμα του Γύφτου είναι αισιόδοξο και διαχρονικό.

Για τη γενιά του Νοέμβρη

Μια προκύρηξη που θα μπορούσε (θα έπρεπε;) να μοιράζεται και σήμερα....

Monday, November 14, 2016

Περί Προσαρτήσεως (1)

Του Λάζαρου Α. Μαύρου

Π Ρ Ο Σ Α Ρ Τ Η Σ Η είναι ο εκπεμπόμενος από τους Τούρκους Κατακτητές εκβιασμός. Kαι η απειλή. Κατευθυνόμενος προς εκείνους, που ο εκβιάζων και ο απειλών υπολογίζει ότι είναι μπορετό και είναι πρόθυμοι να εκβιάζονται. Και, απειλούμενοι, να συμμορφώνονται ξανά στων Τούρκων τις απαιτήσεις:

- ΕΑΝ ο κ. Αναστασιάδης και οι «Κκούπρους Ρουμλάρ» («Κυπρορωμιοί» κατά την οθωμανική αντίληψη περί των Ελλήνων Κυπρίων) δεν υπογράψουν και τούτη τη φορά, τη συνθηκολόγηση για Τουρκική Συγκυριαρχία εφ’ όλης της Διζωνικής «ΕΚΟ» («Ενωμένης Κυπριακής Ομοσπονδίας»),

- ΤΟΤΕ, η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι θα προχωρήσουν στο «Σχέδιο Βήτα»: Την ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ των σκλαβωμένων επί 42 χρόνια από τον Αττίλα ελληνικών εδαφών της Κύπρου, στην Τουρκία.

Α Λ Λ Α ΜΙΑ πράξη διακήρυξης της επισημοποίησης από μέρους της Τουρκίας της Προσάρτησης, σημαίνει ταυτόχρονα και την αποτυχία της Τουρκίας να εξασφαλίσει το επιδιωκόμενο υπό της ιδίας «όχημα» ολοκληρωτικής επιβολής του τουρκικού ελέγχου εφ’ όλης της Κύπρου. Δηλαδή τη Συγκυριαρχούμενη από την Τουρκία, μέσω των Τ/κ, Κρατική Υπόσταση της ΕΚΟ. Δηλαδή, αποτυγχάνει προσώρας στον στόχο της, με ελληνική υπογραφή, να μετατρέψει όλη την Κύπρο σε Προτεκτοράτο της…

Α Μ Α ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ σ’ επίσημη Προσάρτηση, απομένει αλώβητη στ’ ακρωτηριασμένα απ’ τον Αττίλα εδάφη, τα ελεύθερα εισέτι εδάφη της Κύπρου, η Κρατική Υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με αλώβητη επίσης και τη Διεθνή της Προσωπικότητα. Η οποία, βεβαίως, ούτε πρόκειται ν’ αναγνωρίσει ποτέ την Προσάρτηση. Αλλ’ αντίθετα θ’ αποδυθεί διεθνώς σε νέους αγώνες για την παγκόσμια καταδίκη της Τουρκίας.

Β Ε Β Α Ι Ω Σ το κατοχικό status quo, από 16.8.1974 μέχρι σήμερα, επαληθεύει εμπράκτως ότι: Τα σκλαβωμένα εδάφη της ΚΔ είναι, στην πράξη, ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΕΝΑ στην Τουρκία απ’ ό,τι η… ίδια η πρωτεύουσα της Τουρκίας, η Άγκυρα. Ελέγχονται από περισσότερα τουρκικά στρατεύματα, ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο εδάφους, απ’ ό,τι η Άγκυρα ή οιαδήποτε άλλη επαρχία της Τουρκίας.

Ε Κ Ε Ι Ν Ο Ι πάντως που παλαιόθεν επιδεικνύουν περιθώρια να εκβιάζονται και απειλούμενοι να συμμορφώνονται πρόθυμα προς τις Διζωνικές απαιτήσεις των Τούρκων, ήδη ολοφύρονται δημοσίως ότι, σε περίπτωση «αδιεξόδου» ή απόρριψης της «λύσης» τους, τότε η Κύπρος θα υποστεί δήθεν ως «χειρότερο κακό» να έχει επί των εδαφών της «σύνορα με την ίδια την Τουρκία».

Σάμπως και επί 42 χρόνια Κατοχής να ήσαν… ελβετικά από το… Μον Πελεράν ίσως τα στρατεύματα επί των βόρειων εδαφών της Κύπρου! Και, άρα, κατά τους ιδίους: Αντί της επισημοποίησης της Προσάρτησης του σκλαβωμένου βορρά στην Τουρκία, προτιμότερη, άραγε, η εφ’ όλης της Διζωνικής «Ενωμένης Κυπριακής Ομοσπονδίας» επέκταση της Τουρκικής - μέσω των Τ/κ - Συγκυριαρχίας;

ΕΡΩΤΗΣΗ
Η Χις Έξελανσι (H.E.) Αυτού Εξοχότης - ούτως έγραφε η πινακίδα του 7-11 Νοεμ. 2016 εν Ελβετία - μίστερ Μ. Ακιντζί, Άρχων Καθοριστής πασών των διαδικασιών, αφού πέτυχε να …«κωλοσύρει» τη Χις Έξελανσι μίστερ Ν. Αναστασιάδη στο Μον Πελεράν και εκείθεν στη Γενεύη, με δέλεαρ ένα διαρκώς υπεσχημένο και μονίμως ανεπίδοτο «χάρτη», πόσο θ’ αργήσει άραγε να… «κωλοσύρει» εν Ελβετία και τον μίστερ Τσίπρα, κατά τας εντολάς του Πολυχρονεμένου Αφεντικού του, πιο μίστερ απ’ όλους, Ρ. Τ. Ερντογάν;

Πηγή: Εφημερίδα Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ