Saturday, October 29, 2016

«Ζωή σε μαγικό χαλί»

Μια συνομιλία με τον συγγραφέα Δημήτρη Μαγριπλή που άφησε την Αθήνα για την Κυπαρισσία, για να συνδυάσει το γράψιμο με την καλλιέργεια της γης  Σχεδια τ. 42

«Δεν υπάρχει δύσκολο όταν κάτι το κάνεις με αγάπη. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση για κηπουρική πρόκειται. Αλλάζει ο κόπος. Ο ιδρώτας είναι περισσότερος στο χωράφι μα και ο πόνος περισσός στην ευθύνη για τα παιδιά του κόσμου. Ό,τι και να κάνει κανείς, για δουλειά πρόκειται και ευθύνη. Ό,τι επιθυμείς για σένα παραδίδεις στους άλλους και τούτο είναι φορτίο αλλά και ευχαρίστηση που την εισπράττεις μονάχα από ένα ευχαριστώ, αν και σπάνια δωρισμένο από τους πολλούς. Κοιμάσαι όμως τα βράδια». Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον συγγραφέα και … αγρότη Δημήτρη Μαγριπλή που έχω την τύχη να γνωρίζω από τα «άγουρα» χρόνια της γυμνασιακής νιότης. Τότε που πιστεύαμε ότι με μια κόκκινη σημαία στο χέρι θα αλλάζαμε τον κόσμο. Πέρασαν χρόνια. Δεν αλλάξαμε τον κόσμο. Αντίθετα παλεύουμε να μην αλλάξουμε εμείς. Και ο Δημήτρης είναι μια τέτοια περίπτωση ανθρώπου. 

Η αφορμή να φιλοξενήσουμε τον Δημήτρη στη «Σχεδία» ήταν «Τα καναπεδάκια της Ανεργίας» που κυκλοφόρησαν πριν από λίγο καιρό. «Κάθε αλήθεια είναι βιωματική, αλλιώτικα ξεφεύγει της ποιότητας και γίνεται προκατασκευασμένο συναίσθημα. Είναι όπως η σύγκριση ανάμεσα στην ομορφιά του φυσικού φωτός και μιας λάμπας νέον. Διαλέγεις. Προσωπικά δεν μου μπήκαν ποτέ διλήμματα, τόσο για λόγους χαρακτήρα, όσο και σαν επιλογή και τρόπος ζωής. Αφήνω τα ημίμετρα για την όποια εξουσία. Στην λογοτεχνία το βίωμα είναι το ερέθισμα και η φαντασία η μετατροπή της σε τέχνη. Η τελευταία σε λυτρώνει και έτσι πετάς από πάνω σου το βαρίδι της θλίψης ή μοιράζεσαι τη χαρά της πτήσης με άλλους. Έτσι έγινε και με «Τα Καναπεδάκια της Ανεργίας». Θα έλεγα είναι το δικό μου ημερολόγιο από τα πρώτα χρόνια της εποχής των μνημονίων, τα πιο επώδυνα για όλους, όταν η ζωή μας έκανε μια απότομη περιστροφή στον αέρα και προσγειώθηκε σε ένα τοπίο ξένο και καθόλου φιλικό για τους περισσότερους. Φαντασία και βίωμα κατέγραψαν παράδοξες καταστάσεις και ένοιωσα την ανάγκη να τις μοιραστώ. Οι εκδόσεις Κριτική ανέλαβαν όλα τα υπόλοιπα», υπογραμμίζει για το (έκτο) βιβλίο που έγραψε.

Από διδάκτορας κοινωνιολογίας στο Πάντειο, ξωμάχος της γης στη Κυπαρισσία. Θα μας περιγράψεις τη διαδρομή;

«Απλή. Μπήκα μαζί με την καλή μου σε ένα σαραβαλάκι και μετά τα διόδια της Ελευσίνας ανοίξαμε τα παράθυρα. Είχε ένα δροσερό αεράκι και τραγουδούσαμε το «πάτα - πάτα οδηγέ….» όπως στις σχολικές εκδρομές. Κάποτε φτάσαμε στην όμορφη Κυπαρισσία του νότου. Η αλήθεια είναι πως εδώ υπήρχε το εξοχικό της οικογένειάς μου. Ανοίξαμε την πόρτα και όλα άρχισαν να ξετυλίγονται σαν σε μαγικό χαλί. Διώξαμε τα ποντικάκια από το σπίτι, μια οχιά, καθαρίσαμε την αυλή και φυτέψαμε λουλούδια, πήραμε ένα αξέχαστο κουτάβι την Ίρμα και κάναμε παιδάκια για να υπάρχει παρέα και διάθεση. Κατά μυστήριο λόγο όλα συνέβαλαν να συνεχίσουμε, ακόμη και τα αηδόνια, την άνοιξη, μας το έλεγαν κάθε βράδυ. Το ζήτημα ήταν οι άνθρωποι. Τους φάνηκε παράξενος ο ερχομός μας και η αλήθεια είναι πως δώσαμε μάχες. Δεν μπορώ να πω πως πείστηκαν για τις αγαθές μας προθέσεις. Δεν είχαμε και κομματική ταυτότητα απαραίτητη προϋπόθεση την εποχή εκείνη. Έτσι όσο και αν δούλεψα άοκνα σε ένα περιφερειακό ΤΕΙ και αργότερα σε τοπικό ΑΕΙ δεν μονιμοποιήθηκα ποτέ. Δεν ταίριαζα και με τις παρέες που θεωρούσαν χτήμα τους τις εν λόγω δημόσιες υπηρεσίες. Ε, δεν υπήρχε τίποτα καλύτερο. Ακολούθησα την συνταγή του πατέρα μου και τόσων άλλων παιδιών του εμφυλίου, ελεύθερο επάγγελμα. Σκεφτόμουνα διάφορα μα επικράτησε η άποψη που μου μετέφερε ο ψίθυρος των δένδρων. Οι ελιές μού μίλησαν για λάδι και έτσι προέκυψε η «Ωδή ελαίου», που συνιστώ να την αναζητήσετε».

-Παιδί της πόλης, ανδρώθηκες στους δρόμους του Κουκακίου, πόσο δύσκολη ήταν η προσαρμογή στη ζωή μιας μικρής επαρχιακής πόλης;

«Πολιτισμικό σοκ. Ιδιαίτερα στις αρχές του αιώνα μας που μετοίκησα. Είχαμε όμως καλές διαθέσεις. Προς στιγμήν έκοψα τα μαλλιά μου και φόρεσα καρό πουκάμισα. Η συμβία μου με βοήθησε όμως. «Τι κάνεις εκεί;» Μου είπε γελώντας. «Δεν θα πείσεις κανένα». Το σκέφτηκα και είδα πως δεν γίνεται να μασκαρεύομαι. Άλλο οι Ινδιάνοι και άλλο οι καουμπόηδες και προσωπικά διάλεγα πάντα τους πρώτους. Μετά τις εκπτώσεις είπα να πληρώσω το τίμημα και έτσι μείναμε μόνοι για αρκετό διάστημα. Ξαφνικά γνωρίσαμε την Αντιγόνη, τον Γιώργο και άλλους εφτά. Με τον ένα από αυτούς είμαι συνέταιρος αν και ό,τι κάνουμε ακολουθεί το σύνθημα «κοινότητα, κομμούνα, ενορία, αυτό είναι η άλλη κοινωνία». Και όπως κάθε συλλογικότητα, αυξάνει και φυσικά είναι πάντα ανοιχτή. Όταν υπάρχουν πολλοί τότε δεν υπάρχει θέμα προσαρμογής αλλά αλληλοπεριχώρησης και σύνθεσης σε ένα φόντο εξελισσόμενο και αείποτε διαφορετικό».

-Από το 2009 ζούμε μια τεράστια κρίση. Οικονομική, πολιτική, αλλά κυρίως πολιτισμική. Πώς την αντιμετωπίζεις;

«Με την θαυμαστή στωικότητα και δύναμη που έχουμε όλοι μας. Αν κάτι παρόμοιο είχε συμβεί στην Ελβετία λ.χ., όπως με διαβεβαίωνε μια καλή φίλη, από τα μέρη αυτά, θα είχε γίνει χαμός. Οι μισοί θα είχαν πάθει συλλογική υστερία και οι άλλοι θα είχαν πετάξει από τα μπαλκόνια τους. Εδώ όλα δείχνουν την αξία προέλευσης. Πολλά τα χρόνια της σκλαβιάς. Μάθαμε. Εμείς και οι μαύροι δούλοι στην Αμερική. Τετρακόσια χρόνια. Έχει γραφτεί στην μνήμη μας. Άλλωστε ο προπάππους μου ήταν οπλαρχηγός στην Κρητική επανάσταση στο Λασίθι, ο παππούς μου στρατιωτικός που πέθανε στους Βαλκανικούς πολέμους και ο πατέρας μου αργότερα, πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ. Ο γιος μου μαθαίνει πολεμικές τέχνες και οι κόρες μου ξέρουν να ζυμώνουν ψωμί. Κάθε τόσο ξαναδιαβάζω Σολωμό αλλά και Καβάφη, Παπαδιαμάντη και Σεφέρη, Ρίτσο και την Καινή διαθήκη, ιδιαίτερα τους Μακαρισμούς…. Μου αρέσει πολύ να περιδιαβαίνω νοητά την Ελλάδα μέσα από την πολιτιστική γεωγραφία της. Παντού συναντώ λυρισμό και λεβεντιά και αυτό με κάνει να πιστεύω πως σύντομα θα σημάνει ανάσταση».

-Από τα γραπτά σου αναδύεται Πατερική ατμόσφαιρα. Μπορεί στη σημερινή υλιστική & καταναλωτική κοινωνία η Ορθοδοξία να δώσει διέξοδο στον άνθρωπο;

«Η «Χλίδα» (ένα από τα πρώτα μικροδιηγήματα της συλλογής μου), μας οδήγησε στην σημερινή μιζέρια. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ευθύνες επιμερίζονται δίκαια. Δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Πάντα κοιτάμε ή δείχνουμε τον άλλο στην αστοχία μας. Αυτή φταίει , αυτός, οι κακές παρέες… Μετά με τα χρόνια καταλήγουμε ότι τα πάντα είναι επιλογές και μάλιστα προσωπικές αφού αναφερόμαστε στην τύχη μας. Το ίδιο συμβαίνει και στο συλλογικό, μόνο που εδώ πολλές φορές μας χειραγωγούν τα κόμματα και οι ιδεοληψίες. Όπως και να έχει απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αυτογνωσία με απαρχή την μετάνοια. Να διορθωθούμε δηλαδή και έτσι να κοιτάξουμε μπροστά και να χτίσουμε ό,τι επιτρέπει ο χρόνος μας και τα ερείπιά του. Αν και έχω σπουδάσει Θεολογία δεν τολμώ να δηλώσω τίποτα παραπάνω από κοινωνός. Κοινωνός σε ένα τραπέζι που στρώνεται και προσκαλεί πάλι και πάλι. Άλλοτε είμαι παρών και άλλοτε απών, εξαρτάται από την ελεύθερη βούληση και τις ταπεινές μου διαθέσεις. Έτσι είναι . Προσπαθούμε να είμαστε μα το εγχείρημα είναι τόσο δύσκολο όσο και η σχοινοβασία σε τεντωμένο σκοινί. Όταν χάνεις την ισορροπία σου πέφτεις. Το θέμα είναι να συνεχίσεις παρά τα τραύματα. Η Ορθοδοξία δεν είναι συνταγή και όταν γίνεται κανόνας ή ιδεολογία, οδηγεί τουλάχιστον σε συλλογικό επίπεδο, στην πιο ακραία εκδοχή της καταπίεσης, τη θεοκρατία. Είναι όμως τρόπος και χρόνος για όποιον επιμένει να ζει μαζί με τα θαύματα. Και θαύμα είναι να ξεχωρίζεις τον ανθό της λεμονιάς σαν πιο μεγάλο και θαυμαστό από ένα πολυτελές αυτοκίνητο».

-Νέος εντάχθηκες στην αριστερά, την ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος. Σήμερα η κυβέρνηση δηλώνει «αριστερή». Συμφωνείς;

«Ο Ρήγας ήταν προσωπική μου επιλογή και τρομερή εμπειρία. Υπέροχα χρόνια. Δεν ξέρω πως τα αντιλαμβάνονται άλλοι που πέρασαν από εκεί μα θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους και την δική μου μαρτυρία, καθότι διατέλεσα και μέλος του κεντρικού συμβουλίου της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος στην Αθήνα, την εποχή που ο νυν πρόεδρος της βουλής ήταν γραμματέας. Ο σοσιαλισμός που ονειρευτήκαμε βασιζόταν στην ελευθερία και την δημοκρατία. Η ελευθερία και η δημοκρατία μας έκανε ευφάνταστους και ερωτικούς και αυτός ο συνδυασμός μας καθιστούσε ανθό και πρωτοπορία στις ημέρες μας. Κάποια από τα παιδιά της εποχής εκείνης είναι σήμερα στο κυβερνητικό σχήμα και άλλα πολλά, τα περισσότερα και ίσως τα καλύτερα, σπίτι τους. Έτσι γίνεται πάντα. Η εξουσία απαιτεί προσαρμογές και κινήσεις αναδίπλωσης. Αισθητικά και ποιοτικά θα έλεγα ότι δεν υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στον Ρήγα του ’80 και την κυβέρνηση. Προσωπικά «μια φορά και πάντα Ρηγάς», με το δικαίωμα της αναθεώρησης και του φαντασιακού σε ό,τι ορίζεται αριστερό και σοσιαλιστικό. Λόγου χάριν για μένα η θρησκεία ήταν πάντοτε «όπιο» με την έννοια του ισχυρού παυσίπονου, που άλλωστε ίσχυε την εποχή του Μαρξ και όχι δόγμα και εφαρμογή αντικληρικισμού όπως το κατάλαβε ο Στάλιν και οι θαυμαστές του. Αριστερός σημαίνει ήθος, κουλτούρα, αλληλεγγύη στους αδικημένους από την φύση και την κοινωνία, προσφορά και λειτούργημα με βάση τη θέση και τις δυνατότητες του καθένα, χρέος και πατριωτισμός και προπαντός «Αγάπη» στον συνάνθρωπο, τον άλλο τον διαφορετικό. Αν αυτή η κυβέρνηση κινείται προς τα εκεί είναι αριστερή αν όχι είναι απλά ακόμη μια φάρσα της ιστορίας. Προς το παρόν, είναι καλύτεροι διαχειριστές μνημονίων από τους προηγούμενους, παρά σκαπανείς στο δρόμο για το σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία».

-Από το καλοκαίρι η Ελλάδα ζει μια πρωτόγνωρη κατάσταση με χιλιάδες ανθρώπους, διωγμένους από τις πατρίδες τους, να επιζητούν ένα ασφαλές κομμάτι γης, πώς το εισπράττεις;

«Ως επανάληψη της Ιστορίας. Απλά τώρα μιλούν μια άλλη γλώσσα και όχι τη δική μας, την ελληνική. Κοιτούσα σε κάποιο αρχείο τους χώρους υποδοχής στην Συρία όταν οι δικοί μας πρόγονοι βρήκαν καταφύγιο μετά τον διωγμό από την Μικρά Ασία. Πίκρα. Έτσι και τώρα μια πίκρα που κάνει κόμπο στον ουρανίσκο και ένα δάκρυ που γλιστρά από την σιωπή μου. Τόσα χρόνια πολιτισμός, τόσες εξαγγελίες για το «τέλος της ιστορίας» και τόσα λόγια για την μαγεία της παγκοσμιοποίησης. Εκεί που όλοι μιλούσαν για πολυπολιτισμικότητα και σεβασμό στο διαφορετικό να σου μια βόμβα, με χώρα προέλευσης κάπου στην δύση, κάνει συντρίμμια όλο το οικοδόμημα. Με φερετζέ την θρησκεία και πληρωμένους μουλάδες οι ισχυροί του πλούτου ελπίζουν σε κέρδη τρελά και αφθονία ευκαιριών. Η καταστροφή αποτελεί απαραίτητο συστατικό για την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος. Στην ουσία δεν υπάρχει ασφάλεια πουθενά. Με το τελευταίο στο νου, όπως και η πλειονότητα των Ελλήνων καλωσορίζω από καρδιάς τους πρόσφυγες στα δικά μας χάλια».

«Τα καναπεδάκια της Ανεργίας» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κριτική

Friday, October 28, 2016

Το ΣτΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ ή όταν η δουλειά είναι ντροπή

Του Κίμωνα Ρηγόπουλου

Ένας εμποδισμένος λυγμός διαπερνούσε τον μεστό συγκίνησης λόγο της κυβερνητικής εκπροσώπου όταν ανακοίνωνε τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την απόφαση του ΣτΕ. Η υποκρισία της πάλαι ποτέ αριστεράς χτύπησε κόκκινο. Εκείνο το κόκκινο που δεν κοκκινίζει τον υποκριτή γιατί αυτός κάνει τη δουλειά του και ως γνωστόν ποτέ η δουλειά δεν είναι ντροπή. Ούτε λίγο ούτε πολύ η κ. Γεροβασίλη, ως ματαιωμένη ερυθροσταυρίτισσα, μας εξήγησε ότι η απόφαση του ΣτΕ ακυρώνει την ευγενή πρόθεση της κυβέρνησης να διαμοιράσει το τίμημα των αδειών στα πάσχοντα από ασιτία παιδάκια και στα πάσχοντα από έλλειψη νοσηλευτών νοσοκομεία. Δεν παρέλειψε δε να προσθέσει ότι το ΣτΕ που έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο Παππά είναι το ίδιο που νομιμοποίησε τα μνημόνια.

Εκείνο που, εκ παραδρομής φυσικά, της διέφυγε είναι πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο νομιμοποίησε τα μνημόνια της εξαέρωσης της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και τα εφαρμόζει με τρόπο που έχει προκαλέσει τον εγκωμιασμό της διεθνούς των καπιταλιστών και συνεταίρων της.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι καταδικασμένη εξαιτίας της συνειδητής επιλογής της να παίξει τον ύμνο του ραγιαδισμού ως το τέλος- της, συχνά να φαλτσάρει. Και αυτό συμβαίνει γιατί οι νότες του καθισμένου ύμνου έρχονται σελίδα σελίδα στην εγχώρια ορχήστρα από τον μεγάλο και εκκεντρικό συνθέτη με αποτέλεσμα ο ενθουσιώδης αυτοσχεδιασμός της να ακυρώνεται. Με άλλα λόγια, ο επαγγελματίας καταβροχθίζει σαν μεζεδάκι την ερασιτεχνική πονηριά των υπηκόων του.

Στο μεταξύ και έχοντας εξαντλήσει η κυβέρνηση πάνω στα ράκη της κοινωνίας όλο το ρεπερτόριό της: από το αμάρτησα για το παιδί μου και το δεν είναι αυτό που νομίζεις έως το τι σου κάνω μάννα μου, βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος. Όπου σφύρα η συμμόρφωση μέχρι κεραίας προς τας άνωθεν υποδείξεις μέχρι την έσχατη λεπτομέρειά τους και τον έσχατο διασυρμό τους και όπου άκμων η ένδυσή τους και πάλι με την προβιά μιας χιλιοτρύπητης αριστεροσύνης. Η απόφαση του ΣτΕ είναι μια κάποια λύση γι’ αυτούς εφόσον επιλέξουν να ποντάρουν στον άκμονα. Σε αυτήν όμως την περίπτωση παραιτούνται από τα μπόνους και την ανοχή της τρόικας ενώ κινδυνεύουν να μην είναι πια πειστικοί στους χειμαζόμενους από τις πολιτικές τους.

Να ζει κανείς ή να μη ζει; Στο Αμλετικό αυτό ερώτημα το Συριζέικο σκυλολόι έχει απαντήσει με την ατράνταχτη λογική της παράγκας: το γκουβέρνο να κερδάει και οι άλλοι να πάνε να γαμηθούν. Το οποίο μεθερμηνευόμενο σημαίνει: ο θάνατός σας είναι ο όρος της πολιτικής μας επιβίωσης.

Εμείς τι απαντάμε; Αν δεν έχουμε καταπιεί τη γλώσσα μας, εμείς τι απαντάμε;

Πηγή: Παντιέρα

Wednesday, October 19, 2016

Οι Ζαπατίστας στις εκλογές για να περάσει η εξουσία στους «από κάτω»

Η διακήρυξη του πέμπτου Εθνικού Συνεδρίου Ιθαγενών (CNI) και του Ζαπατιστικού Εθνικοαπελευθερωτικού Στρατού (EZLN) της 14ης Οκτωβρίου αποτελεί σημείο καμπής στην πολιτική τακτική της ομάδας που άλλαξε τη δυναμική των αγώνων των ιθαγενών πληθυσμών του Μεξικού: για πρώτη φορά στην Ιστορία τους οι Ζαπατίστας θα μετάσχουν σε εκλογική αναμέτρηση.

Με τίτλο «Να σειστεί το κέντρο της Γης», το κείμενο αποτελεί έκκληση προς την κοινωνία ώστε να οργανωθεί για να υποστηρίξει μια νέα πολιτική πρωτοβουλία υπέρ της ανεξάρτητης υποψηφιότητας μιας ιθαγενούς γυναίκας για τις προεδρικές εκλογές του 2018.

Για τον σκοπό αυτό, το CNI και οι Ζαπατίστας προκήρυξαν μόνιμη συνέλευση με στόχο όσα συζητήθηκαν και συμφωνήθηκαν στο συνέδριο να γίνουν αντικείμενο διαβούλευσης σε «κάθε γεωγραφία, έδαφος και συντεταγμένη μας ώστε να επιλεγεί ένα ιθαγενές κυβερνητικό συμβούλιο, του οποίου ο λόγος θα εκφέρεται από μια ιθαγενή γυναίκα».

Αυτή θα είναι και η υποψήφια των ιθαγενών κινημάτων για την προεδρία της χώρας.

Η διακήρυξη απαριθμεί τις επιθέσεις που έχουν βιώσει οι ιθαγενείς λαοί, φυλές και εθνότητες του Μεξικού σημειώνοντας πως αυτές όχι μόνο δεν θα σταματήσουν αλλά θα ενταθούν «έως ότου σαρώσουν και το τελευταίο ίχνος από την ύπαρξή μας ως λαών είτε στις πόλεις είτε στην ύπαιθρο».

Γι’ αυτό και οι Ζαπατίστας εγκαινιάζουν έναν νέο κύκλο «διαβούλευσης με καθέναν από τους λαούς μας για να ανατρέψουμε από τα κάτω την εξουσία που από τα πάνω μας επιβάλλουν και που το μόνο που μας προσφέρει είναι ένα σκηνικό θανάτου, βίας, λεηλασίας και καταστροφής».

Οι Ζαπατίστας βεβαιώνουν πως τίποτε στην πράξη δεν έχει αλλάξει στη στρατηγική τους και πως ο αγώνας τους δεν είναι για την εξουσία ούτε καν για την αναζήτησή της.

Αλλά, είναι η πρώτη φορά στα περισσότερα από 22 χρόνια της Ιστορίας τους που προτείνουν τη συμμετοχή σε μια εθνική εκλογική αναμέτρηση για δημόσιο αξίωμα.

«Δεν μας ενδιαφέρουν τα δημόσια αξιώματα, ούτε να έχουμε την εξουσία», επαναλάμβανε ο υποδιοικητής Μάρκος σε διάφορες συνεντεύξεις του, ήδη από την πρώτη δημόσια εμφάνισή του την 1η Γενάρη του 1994.

Χωρίς να μποϊκοτάρουν ανοιχτά τις εκλογές που έχουν διεξαχθεί έκτοτε, πάντα τόνιζαν πως ένα από τα βασικά προβλήματα της χώρας είναι το διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο σύστημα των κομμάτων.

Σε πολλές δε ανακοινώσεις τους ασκούσαν δριμεία κριτική σε όλους τους υποψηφίους που κατέβαιναν στις εκλογές τα τελευταία χρόνια.

Η πρότασή τους είναι διαφορετική από ανάλογες εμπειρίες στη Λατινική Αμερική, όπου οι ιθαγενείς λαοί συχνά διαψεύστηκαν όταν μετείχαν εκλογών σε συμμαχία με πολιτικά κόμματα, τα οποία εν τέλει απλώς επιχείρησαν να τα ενσωματώσουν επιβάλλοντας τη δική τους ατζέντα, αναλύει ο Νιλ Χάρβεϊ, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού.

Στο Εκουαδόρ, π.χ., το Συντονιστικό των Ιθαγενών Εθνοτήτων (Conaie) στήριξε την ίδρυση του κόμματος ιθαγενών MUPP, το οποίο το 2002 συμμάχησε με το Πατριωτικό Κόμμα και πέτυχε την εκλογή του προέδρου Λούσιο Γκουτιέρες.

Αμέσως μετά την εκλογή του, ο Γκουτιέρες υιοθέτησε πολιτικές λιτότητας κι άλλα αντιλαϊκά μέτρα πλήττοντας σοβαρά την αξιοπιστία των πολιτικών εκπροσώπων των ιθαγενών.

Στη δε Βολιβία, η ίδρυση του Κινήματος για τον Σοσιαλισμό (MAS) ως πολιτικού κόμματος με τη συμμετοχή ιθαγενών οργανώσεων, οδήγησε σε σοβαρές αντιπαραθέσεις, ακόμη και συγκρούσεις, λόγω της αντίθεσης των ιθαγενών κοινοτήτων στο εξορυκτικό αναπτυξιακό μοντέλο που προωθεί η κυβέρνηση.

Στην περίπτωση του Μεξικού, η πρόταση των Ζαπατίστας και του CNI δεν είναι μετασχηματιστούν σε ένα κόμμα ή να συμμαχήσουν με πολιτικά κόμματα, αλλά να προωθήσουν τις προτάσεις τους μέσα από μια υποψηφιότητα που θα εκφράζει την προβληματική των αυτόχθονων λαών, χωρίς να διατρέχει τον κίνδυνο να ενσωματωθεί στις πολιτικές σκοπιμότητες άλλων πολιτικών φορέων.

Οπως σημειώνει ο Χάρβεϊ: «Είναι ένας διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης του πολιτικού διλήμματος του πώς μπορεί ένα λαϊκό κίνημα να κερδίσει εθνική παρουσία χωρίς να χάσει τη σχέση του με τις κοινωνικές του βάσεις».

Δεν είναι ξεκάθαρο πώς ακριβώς θα συμμετάσχουν στις εκλογές ούτε αν θα λάβουν πόρους από τις εκλογικές αρχές που τόσο έχουν κριτικάρει.

Είναι ωστόσο σίγουρο πως αυτή η υποψηφιότητα θα μπορούσε να ανοίξει σε εθνικό επίπεδο την συζήτηση για τα πώς και ποιος καθορίζει την πορεία της χώρας, σε ποια κατεύθυνση και ποιος είναι ο ρόλος των ιθαγενών λαών στη διαδικασία καθορισμού του μέλλοντος του Μεξικού.

Και, κυρίως, πως τα προβλήματα λεηλασίας, διωγμού, ατιμωρησίας, βίας και καταστολής που καταγγέλλουν το CNI και ο EZLN δεν θα αποσιωπηθούν για μια ακόμη φορά στον προεκλογικό διάλογο.

Ολόκληρη η διακήρυξη 

6 συμπτώσεις και ο υπόγειος ρόλος του Τύπου για το ΣτΕ.

Του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη

Άσχετα με τη διάσκεψη του Συμβουλίου Επικρατείας για τα κανάλια αυτή καθ εαυτή και με το τελικό αποτέλεσμά της, υπάρχει ένα γεγονός, που δεν μοιάζει να απασχολεί τον κατά τα άλλα πολύ ευαίσθητο σε θεσμικά θέματα υπουργό Δικαιοσύνης. Ούτε καν για καταδίκη: Το παρακράτος, που λειτουργεί μεταξύ κράτους και μέρους της δημοσιογραφίας σε σχέση με την υπόθεση (και όχι μόνο).

Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο Τύπος ενεπλάκη στην υπόθεση διαπλεκόμενος σαφώς με κυβερνητικά κέντρα σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις, με έναν τρόπο που ξεσήκωσε όλες τις δικαστικές ενώσεις να χαρακτηρίζουν με σφοδρή ανακοίνωσή τους τη μεθόδευση «φασιστική».

Στην πρώτη περίπτωση, πριν τη διάσκεψη της προηγούμενης εβδομάδας, εντελώς συμπτωματικά (;) δημοσιεύτηκαν σε ηλεκτρονική εφημερίδα, που έχει παρελθόν στις υποκλοπές συνομιλιών, emails ενός από τους αντιπροέδρους του ΣτΕ, που συμμετέχει στη διάσκεψη και που αφορούν την προσωπική του ζωή και διαδικασίες πρόσληψης άλλου δικαστή το 2014, που τα δημοσιεύματα αφήνουν να εννοηθεί ότι ήταν επιλήψιμες.

Στη δεύτερη περίπτωση, και παρά τη δημόσια επίκληση του ίδιου του υπουργού Δικαιοσύνης για σεβασμό στους κανόνες της δικαιοσύνης, η «Αυγή» δημοσίευσε χτες το όνομα του εν λόγω δικαστή και η «Κόντρα» τη φωτογραφία του, χωρίς να σεβαστούν ούτε το τεκμήριο αθωότητας, για το οποίο ουρλιάζουν, ούτε τους στοιχειώδεις κανόνες νομιμότητας και δημοσιογραφίας για τις συγκεκριμένες περιπτώσεις δικαστικών διαδικασιών σε εξέλιξη.

Παρεμπιπτόντως, ο θιγόμενος δικαστικός ήταν ο επικρατέστερος για τη θέση του Προέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας πριν αποφασίσει η προηγούμενη κυβέρνηση να διορίσει τον σημερινό.

Στο ιστορικό των μεθόδων παρακράτους υπάρχουν οι εξής συμπτώσεις:

1. Τα Μέσα που δημοσίευσαν τα στοιχεία έχουν πρόσβαση σε πηγές υπηρεσιών πέρα από τις προφανείς του κράτους.
2. Τα στοιχεία που δημοσίευσαν προέρχονται από υπόγειες πηγές. Τα μεν emails καταφανέστατα από υποκλοπή υπηρεσιών, το δε όνομα του δικαστικού από υπηρεσίες του υπουργείου ως μη οφείλουν.
3. Ο θιγόμενος δικαστής, σύμφωνα με πληροφορίες, είχε εκφράσει στην πρώτη διάσκεψη αντίθετη γνώμη απ αυτήν που εξυπηρετεί την κυβέρνηση.
4. Η δημοσίευση των emails έγινε την αμέσως επόμενη μέρα!
5. Η δημοσίευση οδήγησε τον υπουργό Δικαιοσύνης να κινητοποιήσει έρευνα για δίωξη, ενώ η υπόθεση είναι γνωστή στο χώρο της δικαιοσύνης από καιρό!
6. Την ημέρα που συνεδριάζει η κρίσιμη Τρίτη διάσκεψη του ΣτΕ (χτες) δημοσιεύεται το όνομα του δικαστή στην «Αυγή» και την «Κόντρα» (με φωτογραφία!), επιδιώκοντας σαφέστατα να τον υποχρεώσουν σε αυτοεξαίρεση.

Ο αναγνώστης είναι χρήσιμο να γνωρίζει οτι ο κάθε δημοσιογράφος έχει δύο κύριους τρόπους να αποκτήσει μια είδηση:

1. Να την αναζητήσει ο ίδιος και να τη βρει και
2. να του τη δώσει μια πηγή. Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε δύο είδη δημοσιογραφίας:
α. Αυτή που παίρνει την είδηση από μια πηγή «με το σπαθί της» και
β. Αυτή που λειτουργεί σαν διάδρομος κάποιων συμφερόντων, που πασάρουν ειδήσεις για να κάνει τη δουλειά των συμφερόντων. Σ αυτή την περίπτωση ο δημοσιογράφος λειτουργεί σαν παπαγαλάκι άλλων συμφερόντων, με το αζημίωτο ή όχι.

Ακόμα και οι πιο αφελείς καταλαβαίνουν ότι παράγοντες της κυβέρνησης έχουν ποντάρει στον νόμο Παππά ακόμα και την επιβίωσή της. Δεν εξηγούνται αλλιώς οι τόσο χοντροκομμένες παρεμβάσεις, που ακουμπάνε ακόμα και το ποινικό δίκαιο ή τις υποκλοπές από μυστικές υπηρεσίες, προκειμένου να εκβιαστεί από το Συμβούλιο Επικρατείας μια απόφαση, που να εξυπηρετεί την κυβέρνηση, ή μια ματαίωση και η εξ αυτής δημιουργία τετελεσμένων στο τηλεοπτικό τοπίο.

Το ειρωνικό στη σκοτεινή αυτή πτυχή δημοσιογραφίας, δικαιοσύνης και εκτελεστικής εξουσίας είναι ότι η εμφανέστατη παρακρατική λειτουργία στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει γίνει από υπόγειες γραμμές της κυβέρνησης στο όνομα «του χτυπήματος της διαπλοκής» μεταξύ ΜΜΕ και κυβερνήσεων!! Με μεθόδους υποκόσμου.

Η χτεσινή απόφαση του ΣτΕ να δεχτεί τις προσφυγές καναλιών και να μπει στην ουσία της υπόθεσης αποδεικνύει ότι αληθεύει αυτό που αγαπάει να λέει ο πρωθυπουργός:

Τα σκυλιά ουρλιάζουν, αλλά το καραβάνι προχωρά.

Μόνο που προχωράει προς την αντίθετη κατεύθυνση από κείνη που πάει το καραβάνι του πρωθυπουργού.

Πηγή: Liberal.gr

Sunday, October 16, 2016

"Πέσαμε στην παγίδα σας και τώρα μας έχετε αφήσει στο έλεος των δανειστών"

Την πραγματικότητα που βιώνει που περιγράψει και την πραγματικότητα εκατοντάδων χιλιάδων άλλων περιγράφει με επιστολή της η 50χρονη άνεργη εκπαιδευτικός από τον Άγιο Νικόλαο Νεκταρία Τζανή.

Διαβάστε τη συγκλονιστική επιστολή:

Προς κ. Αλέξη Τσίπρα Άγιος Νικόλαος 12/10/2016
Πρωθυπουργό της Ελλάδας
Κοινοποίηση: Μ.Μ.Ε.

Αξιότιμε κ. Τσίπρα,

Με υπόκρουση, από το βάθος του δωματίου, το ραδιόφωνο που εξαγγέλλει ότι άρχισαν οι πλειστηριασμοί ακόμα και πρώτης κατοικίας, πράγμα που μεγαλώνει ακόμα περισσότερο την απόγνωσή μου άρχισα να γράφω αυτή την επιστολή.

Πήρα την απόφαση να απευθυνθώ σε σας προσωπικά με την ελπίδα όχι ότι μπορεί να διαβαστεί ή να της δοθεί η απαραίτητη προσοχή (το πιθανότερο είναι ότι θα πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων) αλλά γιατί διακατέχομαι από συναισθήματα οργής και θλίψης οδύνης απογοήτευσης, φόβου, αγωνίας με δυο λόγια με πνίγει το δίκιο μου. Μια αδικία διενεργήθηκε εις βάρος μου “ελαφρά τη καρδία” εκ μέρους του κράτους.
Είμαι από 5/ετιας άνεργη μάνα, διαζευγμένη, απόφοιτος ΑΕΙ, 50 χρόνων με 2 ανήλικα παιδιά. Έχω να λάβω μισθό στα χέρια μου 5 χρόνια, δεν έχω κανένα άλλο εισόδημα. Υπήρξα ιδεαλίστρια και προχώρησα με την πεποίθηση ότι με την αξία μου θα τα καταφέρω. Και ενώ έβλεπα να διορίζονται σε υψηλές θέσεις μέχρι και απόφοιτοι δημοτικού εγώ πιστή στις ιδέες μου καταβαραθρώθηκα. Πίσω στο θέμα μας όμως. Έλαβα λοιπόν ένα e-mail από το Υπουργείο Οικονομικών με το οποίο μου χορηγούνται και μου υφαρπάζονται την ίδια στιγμή 733,68 Ευρώ ποσό που αντιστοιχεί σε επιστροφή δαπάνης για τα έξοδα κηδείας του πάτερα μου. Η παρακράτηση έγινε για να καλύψει φορολογικές οφειλές ΕΝΦΙΑ, που μαντέψτε γιατί δεν πλήρωσα.

Εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή βίωσα ένα απάνθρωπο βιασμό της προσωπικότητας μου και της ύπαρξής μου γενικότερα. κάποιος άλλος αυθαίρετα πήρε απόφαση για μένα ερήμην μου και απλά μου την ανακοίνωσε. Το κράτος δηλαδή συνωμότησε εις βάρος μου με σκοπό την οικονομική ηθική και φυσική εξόντωσή μου. Και δυστυχώς δεν είμαι τόσο γενναία ώστε να πω “είμαι περήφανη ως Ελληνίδα που βοήθησα με τη μικρή μου συνεισφορά να μειωθεί το χρέος της χώρας μου” όταν υπάρχει ζήτημα επιβίωσης.

Το e-mail αυτό αποτέλεσε την τελική σταγόνα σε μια πληθώρα με αρνητικά συναισθήματα που με κατακλύζουν, έτσι αντί να γίνω και ‘γω ένα όνομα στην μακροσκελή λίστα των χιλιάδων ανθρώπων που υποκύπτουν και θέτουν τέρμα στην ζωή τους, είπα να πιάσω ένα στυλό και να εκτονώσω την οργή μου και το θυμό μου όχι στον εαυτό μου αλλά σ’ αυτόν που θεωρώ υπαίτιο της όλης κατάστασης και αυτός είστε εσείς κ. Τσίπρα.Για να είμαι δίκαιη δεν φταίτε μόνο εσείς, άλλοι μας οδήγησαν εδώ και σεις απλά ολοκληρώνετε το θεάρεστο και καθ’ όλα αποτυχημένο έργο προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων.

Είχα την ατυχία να χάσω και τους δύο γονείς μου μέσα σε 2 χρόνια, οι οποίοι κατά βάση μας συντηρούσαν. Τώρα αν τυχόν σας γεννηθεί η απορία “μα γιατί δεν βρήκατε μια δουλειά όλα αυτά τα χρόνια” ας μου επιτρέψετε να μειδιάσω και να σας υπενθυμίσω ότι ζούμε στην Ελλάδα όπου η ανεργία θεριεύει (που την είδατε την μείωση 4 μονάδες δεν ξέρω) και άτομα 50 χρόνων όπως είμαι εγώ έχουν τελειώσει finish finito, δεν υφίστανται στο εργασιακό τοπίο. Εκτός αν ανοίξουν κάποια δική τους δουλειά που και μόνο στην σκέψη να ξεκινήσει κάποιος επιχείρηση έχει αρχίσει η φορολόγηση Τι να λέμε τώρα, κανένα μέλλον καμιά ελπίδα.

Και παρ’ όλο που τα πάντα καταρρέουν από την υπερφορολόγηση και τα χρέη η καλή σας κυβέρνηση αντί να στραφεί προς την σωστή κατεύθυνση για να βρεί χρήμα (βλέπε υψηλά εισοδήματα) έχει βαλθεί να ξεκοκαλίσει να διαλύσει και τελικά να αφανίσει τις πιο ευαίσθητες και ευπαθείς τάξεις. Τα ισοπεδώνει όλα και με τοποθετεί στο ίδιο επίπεδο με τον μεγαλοεπιχειρηματία Θεωρεί ότι έχω άρα δε θα με βλάψει και έτσι μου παίρνει. Δεν λέω “τιμή μου” να με κατατάσσει τόσο ψηλά αλλά ξέρετε δεν ανήκω εκεί και η πτώση από τόσο ψηλά πονάει και καμιά φορά σκοτώνει.

κ. Τσίπρα

Η κυβέρνησή σας προσομοιάζει απόλυτα στην έννοια του ανάλγητου κράτους που υπάρχει για να μας ταλαιπωρεί και να μας καταδυναστεύει. Διαβάστε λοιπόν παρακάτω τη λογική του παραλόγου στην οποία με υποβάλλετε.

Είμαι άνεργη αλλά πρέπει να πληρώνω ΕΝΦΙΑ

Είμαι άνεργη αλλά πρέπει να πληρώσω και τον ΕΝΦΙΑ των θανόντων γονιών μου

Δεν μπορώ να κάνω αποδοχή κληρονομιάς γιατί πρέπει να εξοφλήσω των ΕΝΦΙΑ

Δεν μπορώ να πουλήσω το αυτοκίνητο του πατέρα μου γιατί δεν μπορώ να κάνω αποδοχή κληρονομιάς λόγω ΕΝΦΙΑ

Δεν μπορώ να καταθέσω πινακίδες γιατί δεν μπορώ να κάνω αποδοχή κληρονομιάς, έτσι είμαι αναγκασμένη να πληρώνω τα τέλη κυκλοφορίας ασφάλεια κτέο κλπ.

Δεν μπορώ να πουλήσω για να εξασφαλίσω κάποια χρήματα γιατί δεν μπορώ να κάνω αποδοχή κληρονομιάς λόγω ΕΜΦΙΑ

Νομίζω όμως ότι σας έγραψα αρκετά για να κατανοήσετε την κατάστασή μας αλλά και το θράσος με το οποίο η κυβέρνηση σας μου ζητά εισφορά από τα ανύπαρκτα εισοδήματά μου ενώ σίγουρα κάποια στιγμή θα πληρώσω πολύ πολύ ακριβά αυτή την αδυναμία καταβολής του επαίσχυντου φόρου που λέγεται ΕΜΦΙΑ.

Με εξαπατήσαμε κ. Τσίπρα με κοροϊδέψαμε εμένα και μερικά εκατομμύρια Έλληνες. Πέσαμε στην παγίδα σας που επιμελώς είχατε καλύψει και τώρα μας έχετε αφήσει στο έλεος των δανειστών. Μιλούσατε για επαναστατικές αλλαγές και η μόνη επανάσταση που είδα ήταν αυτή της γραβάτας.

Σταματήστε την καταστροφή της Ελλάδας. Σταθείτε στο πλάι των Ελλήνων και δώστε μας νόημα για να συνεχίσουμε να μένουμε εδώ και ν’ αγωνιζόμαστε Δώστε μας τη χαμένη αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια. Αφήστε τους αριθμούς, τα ποσοστά και τις βεβαιώσεις ότι πάμε καλά. Δεν πείθετε πια. Νομίζετε ότι η θετική πρόβλεψη για ανάπτυξη που ανά τακτά χρονικά διαστήματα μας υπενθυμίζετε ότι θα επιτευχθεί, θα γεμίσει κανένα πιάτο ή θα πληρώσει κάποια ΔΕΗ?

Πιστεύω ότι δεν είμαι η μόνη που ξεχειλίζει από οργή και απόγνωση. Κι αν κάθε Έλληνας με πρόβλημα σας έστελνε και μια επιστολή για να εκφράσει τα παράπονά του, το Μαξίμου θα κατακλυζόταν από εκατομμύρια γράμματα.

Δεν προσδοκώ τίποτα από την επιστολή αυτή, ούτε καν απάντηση. Είμαι σίγουρη επίσης ότι θα συνεχίσουμε να γλείφουμε και να γρατζουνάμε ανήμποροι τον πάτο του καζανιού που βράζουμε γιατί όπως λέει και ο μέγιστος Χατζηδάκης :

“Καληνύχτα Κεμάλ αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ”…….

Μετά τιμής

Νεκταρία Τζανή

Εκπαιδευτικός εν ανεργία

Friday, October 14, 2016

Το «πορτοφόλι» και οι εργαζόμενοι

Ο Νίκος Παππάς, στις 26-7-16, μιλώντας στο ελληνικό κοινοβούλιο, είχε πει με περίσσιο θράσος: «Το πορτοφόλι του ιδιοκτήτη χωρίζει έναν τηλεοπτικό σταθμό από την άδεια». Σε εκείνη την ομιλία του ο υπουργός-επίδοξος καναλάρχης δεν είχε κάνει καμία αναφορά στους εργαζόμενους. Μόνο στο πορτοφόλι των ιδιοκτητών.
Ο Σεπτέμβριος ολοκληρώθηκε με την αβεβαιότητα να μεγαλώνει για τους εργαζόμενους (δημοσιογράφους, τεχνικούς, διοικητικούς) στα τηλεοπτικά δίκτυα που δεν αδειοδοτήθηκαν στο κακοστημένο ριάλιτι, το οποίο η κυβέρνηση τιτλοφόρησε «δημοπράτηση τηλεοπτικών αδειών». Ήδη από το «ριάλιτι» έχει αποχωρήσει ο Καλογρίτσας και μένει να δούμε τις κινήσεις του Ιβάν Σαββίδη, ενώ παράλληλα έχει αρχίσει η δικαστική διαμάχη κυβέρνησης-καναλιών. Όμως, όποια και να είναι η εξέλιξη (που μπορεί να πάρει μήνες…), οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε αχαρτογράφητα νερά, καθώς δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την τύχη τους στον νόμο Παππά για τις νέες τηλεοπτικές άδειες. Ουσιαστικά η κυβέρνησ+η τους αφήνει όμηρους στις προθέσεις των (παλιών & νέων) ιδιοκτητών τους, γεγονός που είχε επισημάνει η Ένωση Συντακτών από τον Οκτώβριο του 2015.

Για τους εργαζόμενους (δημοσιογράφους, τεχνικούς, διοικητικούς υπαλλήλους κ.ά.), οι μέρες που ακολουθούν είναι δύσκολες. Δεν υπάρχει προηγούμενο, κάποιο ΜΜΕ να κλείνει με αυτό τον τρόπο. Άρα το άγνωστο και η αβεβαιότητα είναι τα δύο πρώτα στοιχεία που έχουν μπροστά τους να αντιμετωπίσουν. Καθώς, όπως είχε υπογραμμίσει με ανακοίνωσή της η ΕΣΗΕΑ (2-9-16), για το «ριάλιτι» του Νίκου Παππά: «…Τουλάχιστον με 1.800 απολύσεις εργαζομένων (δημοσιογράφων, διοικητικών, τεχνικών) ξημερώνει η επόμενη μέρα και πάνω από 3.000 απασχολούμενοι σε περιφερειακές δραστηριότητες (παραγωγές, μερική απασχόληση, υπηρεσίες υποστήριξης κ.λπ.) μένουν και αυτοί στο δρόμο. Με στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, από τους πρώτους μήνες του 2016, οι μισθωτοί στα βασικά κανάλια της χώρας ήταν 2.639. Από αυτούς:
• ALPHA 537
• ANTENNA 509
• STAR 387
• EPSILON 240
• ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV 61
• ART TV 89
• MEGA 540

Δηλαδή, στα κανάλια που δεν πήραν άδεια και αν δεν μεσολαβήσει άλλη ρύθμιση, πάνω από 1.700 εργαζόμενοι θα μείνουν στον δρόμο μεγαλώνοντας ακόμη περισσότερο τον αριθμό των ανέργων στα ΜΜΕ. Αλλά κανείς δεν ξέρει πόσο κερδοφόρα μπορούν να είναι ακόμη και αυτά τα κανάλια που αδειοδοτήθηκαν. Στην έκθεση του Ινστιτούτου της Φλωρεντίας, πάνω στην οποία στηρίχτηκε η κυβέρνηση για να αποφασίσει ότι μόνο τέσσερα κανάλια είναι βιώσιμα, υπολογίζεται ότι η διαφημιστική δαπάνη στην ελληνική αγορά είναι 180 έως 200 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Η προσδοκώμενη, έτσι, διαφήμιση για τα επόμενα δέκα χρόνια (όσο διαρκούν δηλαδή, οι άδειες) δεν ξεπερνάει τα δύο δισ. Τα ποσά που έδωσαν, όσοι πήραν την άδεια, αντιστοιχούν στην προσδοκία εσόδων τους για ένα χρόνο. Πόσα περισσότερα μπορούν να ελπίζουν ότι θα κερδίσουν, ή πόσο ελπίζουν ότι θα αυξηθεί η διαφήμιση σε μια οικονομική συγκυρία στην οποία δεν διαφαίνεται ανάπτυξη, αντίθετα διαφαίνεται παράταση της υφεσιακής κατάστασης;»
Είναι φανερό ότι την απόφαση Τσίπρα-Παππά να στήσουν τη δική τους διαπλοκή στα ΜΜΕ θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι με μαζικές νέες μειώσεις μισθών, νέες καθυστερήσεις σε πληρωμές και, σίγουρα, βαθύτερη ύφεση.
Τι ειρωνεία, η κυβέρνηση που τιτλοφορείται «αριστερή», να αδιαφορεί για χιλιάδες εργαζόμενους κοιτώντας μόνο τα όποια οικονομικά οφέλη από την δημοπράτηση των τηλεοπτικών αδειών και ξεχνώντας ότι για χρόνια ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύθηκε (και καπηλεύθηκε) με το σύνθημα: «Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη».

Αρθρο που έγραψα για την Εφημερίδα Ρήξη φ. 127

Saturday, October 1, 2016

Εκοψαν το επίδομα στους ομογενείς της Αλβανίας

Γράφει ο Γιώργος Παπαδόπουλος-Τετράδης στο Liberal.gr

"Όσοι από τους καλόπιστους Έλληνες ησύχασαν, που η Κομισιόν διέψευσε (ανεπισήμως) τις δηλώσεις του Επιτρόπου Χαν, ότι Ελλάδα και Αλβανία συζητούν θέμα Τσάμηδων, ας μην ενθουσιάζονται. Η Ελληνική παρουσία και οι Έλληνες της Αλβανίας δεν απειλούνται από την Κομισιόν. Απειλούνται από 13 Έλληνες υπουργούς, μεταξύ των οποίων ο υπερπατριώτης Π. Καμμένος, και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας!

Με την υπογραφή όλων των παραπάνω, που θα τους παραθέσω στο τέλος, αλλά και με την ψήφο όλων των βουλευτών που ψήφισαν το σχετικό νόμο, κόπηκε από τους ανασφάλιστους ηλικιωμένους Βορειοηπειρώτες, που εξακολουθούν και μένουν στα ελληνικά χωριά, το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης!

Φυσικά, εκκωφαντική ήταν και η σιωπή των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που είναι πολύ πιθανό να μην πήραν καν χαμπάρι τι έχει ψηφίσει το Κοινοβούλιο, που τους μισθοδοτεί κι ολας! Η ενασχόληση με το τι αηδία θα πει ο ένας κι ο άλλος στις τηλεοράσεις και το άγχος να αναδειχτούν σε τηλεαστέρες δεν τους αφήνει χρόνο για κοινοβουλευτικό έλεγχο.

Για να μην πολυλογώ, με τον νόμο 4387/2016, άρθρο 93 (προσβάσιμος από το διαδίκτυο) και τις εγκυκλίους του αρμόδιου υπουργείου, αλλάζουν οι προϋποθέσεις για το συγκεκριμένο επίδομα και οι νέες αποκλείουν τους ανασφάλιστους ηλικιωμένους και υπερήλικες Βορειοηπειρώτες, που μένουν στα χωριά τους και τους αφήνει στον αέρα!

Με τον νέο νόμο, για να πάρει κανείς το επίδομα περικομμένο (40 ευρώ!) πρέπει να μένει μόνιμα και νόμιμα στην Ελλάδα για 15 συνεχόμενα χρόνια πριν υποβάλει τη σχετική αίτηση ή να έχει 35 χρόνια στην Ελλάδα για να το πάρει πλήρες ( maximum 100 ευρώ). Δηλαδή, όποιος Βορειοηπειρώτης θέλει να συνεχίσει να ζει με ένα βοήθημα πρέπει να εγκαταλείψει τα ελληνικά χωριά της Αλβανίας και να έρθει να μείνει στην Ελλάδα! Σατανικότερη μέθοδο αφελληνισμού της περιοχής δεν θα μπορούσε να σκεφτεί ούτε ο Χότζα.

Κι αυτά όλα δεν θα γίνονταν γνωστά αν δεν έστελνε απελπισμένη και οργισμένη ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό ο Σύνδεσμος Συνταξιούχων Ελληνοδιδασκάλων Αγίων Σαράντα και Δελβίνου, με την οποία κατηγορεί την κυβέρνηση ότι τους αφήνει ανυπεράσπιστους και εγκαταλελειμμένους, λέγοντάς τους «αν θέλετε να επιβιώσετε παρατήστε τα όλα και ελάτε εδώ», στην Ελλάδα…".

Η επιστολή αναφέρει: "Κ. Πρωθυπουργέ, προσπερνώντας κάθε τυπικότητα, σας απευθύνουμε μία ερώτηση: Ποιος είναι ο σκοπός της Ελληνικής Κυβέρνησης, να ξεριζώσει τους ομογενείς από την Αλβανία από τις πατρογονικές τους εστίες; Εάν είναι αυτός είναι ο σκοπός σας τότε η πολιτική που εφαρμόζεται, εσείς και οι προηγούμενες κυβερνήσεις είναι στο σωστό δρόμο.

Σε λίγα χρόνια θα μιλάτε (εμείς θα έχουμε αποχωρήσει από αυτή τη ζωή) για μια άλλη χαμένη πατρίδα του Ελληνισμού. Μόνο που σε αντίθεση με τις άλλες αλησμόνητες πατρίδες, στην περίπτωση μας, δεν μας έδιωξε ένα εχθρικό έθνος αλλά η κυβέρνηση του δικού μας έθνους. Πριν 100 χρόνια, με απόφαση και εντολή των ξένων δυνάμεων βρεθήκαμε εκτός συνόρων, αποκομμένοι από τον Εθνικό μας κορμό. Πολέμησαν την ταυτότητά μας, γίναμε μειονότητα στον τόπο μας, αλλά αντέξαμε. Και τώρα, μετά από 100 χρόνια, ξανά με εντολή των δυνατών και ξένων (δανειστών- τοκογλύφων), μένουμε στο «Έλεος του Θεού», στην κακιά μας τη μοίρα», ανυπεράσπιστοι και εγκαταλελειμμένοι. Με την πολιτική σας μας λέτε, αν θέλετε να επιβιώσετε, παρατήστε τα όλα και ελάτε εδώ

Εάν οι παραπάνω σειρές σας είναι αδιάφορες ή θεωρείται ότι έχετε πιο ουσιαστικά ζητήματα να ασχοληθείτε, τότε μην κουράζεστε να διαβάσετε τις επόμενες.

-Ο νόμος 4387/2016 , άρθρο 93 και εγκύκλιοι περί αυτού, δεν είναι μόνο αντιπατριωτικός αλλά και αντισυνταγματικός. Δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει τέτοιο «διαβολικό» μυαλό να κάνει τέτοια ζημιά στο εθνικό ζήτημα. Για να επωφεληθούν οι ανασφάλιστοι υπερήλικες του επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης θα πρέπει να «διαμένουν μόνιμα και νόμιμα στην Ελλάδα: 1)δεκαπέντε συνεχόμενα έτη πριν από την υποβολή της αίτησης,… να έχουν 35 έτη στην Ελλάδα για να την πάρουν πλήρες… και τον περιβόητο τύπο της χορήγησης της επιδότησης. …..

-Εάν ένας υπερήλικας που διαμένει 35 χρόνια και ένας ομογενής υπερήλικας από την Αλβανία έχει πέντε χρόνια που μένει στην Ελλάδα, έχουν διαφορετικό στομάχι, έχουν διαφορετικές ανάγκες; Εμείς οι ίδιοι προτείναμε να αφαιρεθεί η σύνταξη από την Αλβανία, για να είναι όλοι ίσοι, αλλά το να βάζει κάποιο σοφιστικό τύπο για να πάρει το πολύ 100 ευρώ (και αυτό ούτε οι μισοί) και για να πάρουν αυτά τα 40-100 ευρώ πρέπει να μένουν μόνιμα στην Ελλάδα.

–Μην μας κόβετε τις ρίζες, γιατί αυτοί οι υπερήλικες φυλούν Θερμοπύλες, πράγμα που δεν θέλουμε να το αναφέρουμε, αλλά ούτε να μας το αναφέρουν. Μένοντας οι παππούδες στα πατρώα εδάφη, δεν κρατούν μόνο τις περιουσίες, αλλά κρατούν τους δεσμούς με την ιδιαίτερη πατρίδα των παιδιών και εγγονιών τους που έχουν έναν επιπλέον λόγο να επισκέπτονται τα πατρικά τους.

–Επιτέλους μην τους περιπαίζετε και ταλαιπωρείτε άλλο. Εάν δεν υπάρχει η δυνατότητα για ολόκληρο το επίδομα, ας δοθεί το μισό αλλά όχι άλλη ταλαιπωρία σε αμέτρητες υπηρεσίες σε Ελλάδα και Αλβανία.

Πρόταση:Ο κάθε υπερήλικας που συμπληρώνει τα 67 έτη, με μια φωτοτυπία της Αστ. Ταυτότητας ή του Ειδικού Δελτίου Ταυτότητας Ομογενούς και με μια υπεύθυνη δήλωση για το ποσό της σύνταξης, συνημμένη και η τελευταία απόδειξη πληρωμής από το ταμείο του στην Αλβανία, να του χορηγηθεί το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ανασφάλιστων Υπερήλικων.

Κ Πρωθυπουργέ, με τους νόμους που κάνετε, κάποιοι θα αναγκαστούν να φύγουν. Εμείς δεν θα αφήσουμε τον τόπο μας, έχουμε όμως την ανάγκη να νιώσουμε ότι η πατρίδα και η Ελληνική Κυβέρνηση είναι δίπλα μας".

Άγιοι Σαράντα 05/09/2016

Σύνδεσμος Συνταξιούχων Ελληνοδιδασκάλων Αγίων Σαράντα και Δελβίνου
Πηγή: http://www.himara.gr/