Thursday, March 13, 2014

Να σώσουμε τον Οδυσσέα

Ο «Οδυσσέας», το παλιότερο και μεγαλύτερο εθελοντικό σχολείο διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας, αναπόσπαστο και ενεργό κομμάτι του εκπαιδευτικού και αντιρατσιστικού κινήματος την τελευταία δεκαπενταετία, βρίσκεται αντιμέτωπος με το μακρύ χέρι του κράτους, ενός κράτους που εμφανίζεται όλο και πιο εχθρικό απέναντι σε κάθε προσπάθεια έμπρακτης αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης.
Ο «Οδυσσέας» απευθυνόταν πάντα, χωρίς διακρίσεις, σε ένα ευρύ φάσμα μεταναστών, παλιννοστούντων και προσφύγων που ζουν στη Θεσσαλονίκη. Στις ομάδες αυτές έχουν προστεθεί πια λόγω της οικονομικής κρίσης και ντόπιοι Έλληνες που παρακολουθούν τα μαθήματα ξένων γλωσσών που επίσης προσφέρει το σχολείο (είναι χαρακτηριστικό ότι το 1/3 περίπου των μαθητών του φέτος είναι Έλληνες). Ταυτόχρονα όμως η κρίση έχει δυσχεράνει τα τελευταία χρόνια ακόμη πιο πολύ την πάντα δύσκολη χρηματοδότηση του «Οδυσσέα», η οποία βασίζεται στις εισφορές μελών, φίλων και συλλογικοτήτων, και όχι σε παχυλές κρατικές ή ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις.
Όλα αυτά δεν απέτρεψαν την επιβολή εις βάρος του, μετά από έλεγχο της Εφορίας το 2012, κυριολεκτικά εξοντωτικών προστίμων για καθαρά τυπικές και γραφειοκρατικές φορολογικές παραλείψεις, χωρίς να χρωστάει πουθενά και δίχως να υπάρχει η παραμικρή υποψία κερδοσκοπίας ή δόλου. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο «Οδυσσέας» λόγω έλλειψης πόρων αδυνατούσε ακόμη και να προσφύγει στα διοικητικά δικαστήρια. Έτσι, μια οργάνωση της οποίας τα μέλη έδωσαν και δίνουν απλόχερα -χωρίς κανένα οικονομικό αντάλλαγμα- χρόνο, γνώσεις, ακόμη και χρήματα, κλήθηκε σε μια περίοδο με μηδενικά έσοδα, να πληρώσει ούτε λίγο ούτε πολύ 62.000 ευρώ, που με τις προσαυξήσεις ενός χρόνου έχουν πλέον ξεπεράσει τις 70.000. Μάλιστα, ο πρόεδρός του, ο εκπαιδευτικός Αντώνης Γαζάκης, διώκεται ποινικά ως υπεύθυνος κατά το νόμο, και κινδυνεύει –μέχρι την πλήρη αποπληρωμή των προστίμων- με πειθαρχικές διώξεις και απόλυση από την εργασία του. Για αυτούς τους λόγους ο «Οδυσσέας» έχει προβεί σε ρύθμιση των οφειλών του και τα μέλη του είναι υποχρεωμένα να αποδυθούν σε ένα τιτάνιο αγώνα εξεύρεσης 76.000 ευρώ που θα πρέπει να καταβληθούν σε 43 μηνιαίες δόσεις.

Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο «Οδυσσέας» δεν αντιστοιχεί ούτε στο έργο του ούτε στην προσφορά του, αλλά ούτε και στις οικονομικές δυνατότητες του ίδιου και των μελών του. Πρόκειται για ένα τρανταχτό παράδειγμα κατάφωρης παραβίασης κάθε έννοιας λογικής και δικαίου. Απευθυνόμαστε λοιπόν προς κάθε αρμόδια αρχή και ζητούμε απερίφραστα την άμεση και πλήρη διαγραφή των οφειλών του προς την Εφορία, ώστε να αποκατασταθεί η αδικία εις βάρος μιας οργάνωσης που αποτελεί υπόδειγμα αλληλεγγύης και προσφοράς. Παράλληλα, εκφράζουμε την αμέριστη στήριξή μας στον «Οδυσσέα» και δηλώνουμε ότι θα σταθούμε στο πλευρό του και θα βγούμε όλοι μαζί πιο δυνατοί από αυτήν την περιπέτεια.

Το ψήφισμα συνυπογράφουν οι παρακάτω οργανώσεις, φορείς, συλλογικότητες (ο κατάλογος παραμένει ανοιχτός): «Αλληλεγγύη για όλους», “Ανατολικός Άνεμος” - δημοτική παράταξη Δ. Θέρμης, «Ανοιχτή Πόλη» - δημοτική παράταξη Δ. Θεσσαλονίκης, Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Περιοχής Σχ. Τυφλών, Ευζώνων, Φαλήρου, Ανοιχτή Συνέλευση Ορεστιάδας, ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης, «Αντιγόνη - Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για το Ρατσισμό, την Οικολογία, την Ειρήνη και τη Μη Βία», Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λάρισας, Αντιφασιστική Επιτροπή Φαλήρου (Θεσ/νίκη), Αντιφασιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης (ΑΣΑ), ΑΡΣΙΣ, Αταξήα - ομάδα μαθημάτων Κοινωνικού Στεκιού/Στεκιού Μεταναστών Χανίων, Αυτόνομη Ριζοσπαστική Αυτοδιοίκηση στο Δήμο Νεάπολης-Συκεών, Δήμος Θεσσαλονίκης, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, «Δράση για την Άγρια Ζωή», Εθελοντική Εργασία Θεσσαλονίκης, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ - περιοδικό "αντιτετράδια της εκπαίδευσης", "Εκτός Τάξης" - ομάδα μαθημάτων Στεκιού Μεταναστών, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, Ε' ΕΛΜΕ Αθήνας, Α' ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής "Κυριάκος Σιδηρόπουλος", Β' ΕΛΜΕ Έβρου, Γ΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, Δ΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, ΕΛΜΕ Λέσβου, "Ενεργοί Πολίτες για το Δήμο Βεροίας - Ανατροπή Τώρα", Ένωση εκπαιδευτικών της ελληνικής ως δεύτερης/ξένης γλώσσας, Ένωση μεταναστών από τη Σενεγάλη και άλλες αφρικανικές χώρες, Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν, Θεματική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Οικολόγων Πράσινων, “Θεσσαλονίκη Πράσινη Πόλη” Δημοτική παράταξη Δ. Θεσσαλονίκης, ΚΑΛΛΙΣΤΩ - Περιβαλλοντική Οργάνωση για την Άγρια Ζωή και τη Φύση, ΚΑΡ.ΠΟ.Σ - δημοτική κίνηση Καρδίτσας, Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» (ΚΑΡ), ΚΕΕΡΦΑ - Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή Θεσσαλονίκης, Κοινωνικό Εργαστήριο Θεσσαλονίκης, Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης, Κοινωνικό Κέντρο/Στέκι Μεταναστών, Κοινωνικό Στέκι/Στέκι Μεταναστών Χανίων, Κουζίνα Αλληλεγγύης Κοινωνικού Κέντρου/Στεκιού Μεταναστών, Μικρόπολις - Κοινωνικός Χώρος για την Ελευθερία, Moment Drama, NAFTHA – Nazi-Free Thessaloniki Assembly, ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση, “Ξεκίνημα” - Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση, Οικολογία-Αλληλεγγύη - περιφερειακή παράταξη, Οικολογική Κίνηση Δράμας, Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης, “Οικόπολις” - μια παράλληλη πόλη, Ομάδα νομικών για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών, ΟμΜΙΚΡΟ-Ομάδα Μαθημάτων Μικρόπολις, Πανελλήνια Ένωση Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών (Π.Ε.Σ.ΕΚ), Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, Πολιτική Κίνηση Νομού Θεσσαλονίκης των Οικολόγων Πράσινων, "Πολύδρομο", Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Ελλάδα που αντιστέκεται - Βρυξέλλες, Σύλλογος Αλβανών Μεταναστών «Μητέρα Τερέζα», Σύλλογος Μεταπτυχιακών Φοιτητών ΠΤΔΕ (ΑΠΘ), SYMβIOSIS, ΣΥΡΙΖΑ, Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου Ν. Θεσσαλονίκης, “Χωρίς Χρέος Χωρίς Ευρώ” - κοινότητα σκέψης δράσης

Tuesday, March 11, 2014

Οι συμμαχίες και τα εμπόδιά τους

Toυ Νικόλα Σεβαστάκη

Στις συνθήκες της κρίσης, οι πολιτικές συμμαχίες είναι μια δύσκολη και περίπλοκη εξίσωση για όλους τους μετέχοντες στην πολιτική σκηνή. Η παγίωση των απορριπτικών συναισθημάτων στην κοινωνία ενισχύει τον ναρκισσισμό των «μικρών διαφορών», τα τεχνάσματα αυτοσυντήρησης, τους αμυντικούς φόβους ή και τους προσωπικούς τυχοδιωκτισμούς. Στο μεταξύ, όλα αυτά τα χρόνια, ανέβηκαν οι τόνοι και ανοίχτηκαν ψυχικά και συναισθηματικά ρήγματα. Η πολιτική διαμάχη έλαβε διαστάσεις πρωτοφανούς επιθετικότητας, δίχως δεύτερες σκέψεις για τις αρνητικές συνέπειες που θα είχε όλο αυτό στο μέλλον.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, κόμμα που θέλησε να είναι πρωτίστως η πολιτική έκφραση της λαϊκής αγανάκτησης, προκύπτουν μεγαλύτερες δυσκολίες. Το άγχος ταυτότητας, οι αυτοματισμοί του πολιτικού ανταγωνισμού από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο φόβος μην καταγραφεί ως «συστημικός», όλα αυτά επιδρούν στον συγκεκριμένο χώρο με έντονο τρόπο.

Η ειλικρίνεια επιβάλλει την εξής διαπίστωση: για τον οργανωμένο ΣΥΡΙΖΑ οι συμμαχίες προσεγγίζονται ως αναγκαίο κακό ή με την παραδοσιακή καχυποψία απέναντι στην απειλή της «παρέκκλισης». Επικράτησε η βεβαιότητα ότι η αντιμνημονιακή ορμή του 2011-12 θα έδινε λύση και στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας μέσα από τη συνάθροιση των επιμέρους αντιστάσεων σε ένα μεγάλο κοινωνικό μέτωπο. Αυτό το μέτωπο θα γεννούσε και το πραγματικό πολιτικό του μέγεθος.

Στο πέρασμα του χρόνου έγινε όμως φανερή η πολυσημία και πανσπερμία των αρνήσεων που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα της κρίσης. Παρ’ όλα αυτά, παγιώθηκε η αντίληψη ότι το αντιμνημονιακό κοινό αίσθημα είναι η νέα μαγιά της αντιστασιακής ψυχής του έθνους, ένα πρόπλασμα σύγχρονου ΕΑΜ. Η αποτύπωση, ωστόσο, μιας ρευστής πραγματικότητας ως εμπόλεμης κατάστασης μεταξύ δύο βουλήσεων, υπονομεύει τη δυνατότητα κάθε διαλόγου που αποτελεί προϋπόθεση κάθε πολιτικής συμμαχίας. Με ποιον να συνομιλήσεις, πόσο μάλλον να συμμαχήσεις πολιτικά, αν πιστεύεις ότι όλα τα άλλα δημόσια επιχειρήματα είναι αποχρώσεις του κακού;

Θεωρείται, επίσης, εδραία αλήθεια ότι η κρίση φτιάχνει έναν κοινωνικό και ταξικό διχασμό που στη μια του άκρη είναι ο νεοφιλελευθερισμός και στην άλλη το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ. Σαν να μην υπάρχει ένας λαός της ελληνικής Δεξιάς, ρηχής και βαθιάς. Και σαν να μην υφίσταται ένα άλλο τμήμα του πληθυσμού που δεν αναγνωρίζεται ούτε στο δεξιό συντηρητισμό ούτε όμως και στις μνήμες ή στους συμβολισμούς της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η αφαίρεση μιας σύνθετης πραγματικότητας στο όνομα της ταξικής της χαρτογράφησης ή των νέων ΕΑΜ, δημιούργησε αυταπάτες. Νομίζω όμως ότι εμποδίζει εδώ και καιρό την ανάγνωση της συγκυρίας.

Θα έλεγε κανείς ότι οι συμμαχίες μπορούν να γίνουν ορατές όταν ένας πολιτικός χώρος ξεκαθαρίζει προς το εσωτερικό του και προς τα έξω ότι η ανασυγκρότηση του κράτους και της κοινωνίας χρειάζεται διανοητικά εργαλεία, πολιτικές ιδέες και ανθρώπινες ποιότητες από πολλές πηγές. Η έξοδος από την κρίση δίχως υπερβάσεις σε ιδέες και κληρονομημένα αισθήματα δεν είναι δυνατή.

Η συμμαχία των «αντιμνημονιακών» προσωπικοτήτων είναι συνταγή για την εμφάνιση επικίνδυνων φαινομένων τύπου Καρυπίδη. Η συμμαχία που αναζητά εναγωνίως το άρωμα της ενότητας των «συνεπών αριστερών» –τύπου ΚΚΕ και εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς– συνιστά τεράστια πολιτισμική οπισθοχώρηση, πέρα από το πολιτικό της αδιέξοδο.

Μοναδική προοπτική θα ήταν, κατά τη γνώμη μου, η μέριμνα για το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ σε όλες εκείνες τις δυνάμεις που αναγνωρίζουν τη σημασία του κοινωνικού ζητήματος και συγχρόνως επιδιώκουν προοδευτικές τομές τόσο στα φθαρμένα πρότυπα της «ρηχής ευημερίας» όσο και στις συνταγές της «ανταγωνιστικής λιτότητας». Εχω όμως την αίσθηση ότι όσο κυριαρχεί η δαιμονοποίηση κάθε σοσιαλδημοκρατίας, όσο περνά σε τρίτη μοίρα η ανάγκη για αποστάσεις από τις στρεβλώσεις του εγχώριου κοινωνικού μοντέλου στο όνομα των πρόσφατων δεινών του, όσο χτίζονται τείχη κακοπιστίας, τόσο περισσότερο δυσκολεύει και η προοπτική των συμμαχιών.

* Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης στο ΑΠΘ

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Tuesday, March 4, 2014

Εθνική Αστέγων, σύμβολο ελπίδας



«Είναι σύμβολο ελπίδας» («It’s a symbol of hope»). Αυτός είναι ο τίτλος του αφιερώματος που προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες από το επίσημο κανάλι της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας FIFA (FIFAtv, www.fifa.com), με θέμα την ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα Αστέγων.

Τα γυρίσματα έγιναν στο τέλος του περασμένου χρόνου, στους δρόμους της Αθήνας, αλλά και στο γήπεδο του Ρουφ, που αποτελεί την αθλητική εστία της ομάδας και της καμπάνιας «Γκολ στη Φτώχεια». Το αφιέρωμα προβλήθηκε στην επίσημη τηλεοπτική εκπομπή της FIFA «Futbol Mundial», η οποία μεταδίδεται σε δεκάδες χώρες, σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Το σχετικό βίντεο αναρτήθηκε πριν λίγες μέρες και στο επίσημο κανάλι της FIFA στο youtube.

Η εθνική αστέγων έκανε την πρώτη της προπόνηση τον Μάρτιο του 2007 στο πλαίσιο της καμπάνιας «Γκολ στη Φτώχεια», στόχος της οποίας είναι η υποστήριξη ευπαθών ομάδων συμπολιτών μας, η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και, εν τέλει, η κινητοποίηση των πολιτών ενάντια σε κάθε μορφή κοινωνικού αποκλεισμού. Οι άστεγοι, άτομα εξαρτημένα από ψυχότροπες ουσίες και οι πρόσφυγες είναι οι τρεις κατηγορίες που βρίσκονται στο επίκεντρο αυτής της πρωτοβουλίας.

Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, εξασφαλίστηκε η συμμετοχή μιας ποδοσφαιρικής ομάδας στο 5ο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων το οποίο πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2007 στην Κοπεγχάγη. Άλλωστε, το Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων ήταν, στην πραγματικότητα, η πηγή «έμπνευσης» των ανθρώπων που ξεκίνησαν την ελληνική καμπάνια.

Το 2007, ήταν και η πρώτη φορά που ελληνική ομάδα συμμετείχε σε αυτή την σπουδαία από κάθε άποψη διοργάνωση, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο με την υποστήριξη, μεταξύ άλλων, της UEFA και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ).

Στη Θεσσαλονίκη και στη Χιλή 

Η ελληνική ομάδα αστέγων ξεκίνησε από την Αθήνα, αλλά σύντομα εξαπλώθηκε και σε άλλες πόλεις, σε συνεργασία με τοπικές δομές που παρέχουν υποστηρικτικές υπηρεσίες σε ευπαθείς ομάδες συμπολιτών μας (Κοζάνη, Βόλο κ.λπ.). Σύντομα δε, η καμπάνια «Γκολ στη Φτώχεια» θα εγκατασταθεί –μετά το περιοδικό δρόμου «σχεδία»- και στη Θεσσαλονίκη. Ένα γήπεδο στην καρδιά της συμπρωτεύουσας θα αρχίσει να υποδέχεται, σε εβδομαδιαία βάση, συμπολίτες μας που αυτή τη στιγμή, βιώνουν τον αποκλεισμό και από τον αθλητισμό. Εκτιμάται ότι προς τα τέλη της Άνοιξης, θα… στηθεί η μπάλα στη σέντρα και στη Θεσσαλονίκη λοιπόν, με σκοπό –όλοι μαζί- να φορτώσουμε γκολ τα δίχτυα του κοινωνικού αποκλεισμού. Θα ακολουθήσουν λεπτομέρειες, σε λίγες μέρες.

Όλα αυτά, καθώς τα παιδιά της ομάδας (αγόρια και κορίτσια, όλων των ηλικιών) προετοιμάζονται πυρετωδώς και για τον επόμενο σταθμό αυτής της ξεχωριστικής ποδοσφαιρικής παρέας: Το 12ο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων, που θα φιλοξενηθεί στα τέλη Οκτωβρίου στην πρωτεύουσα της Χιλής, Σαντιάγκο.