Sunday, November 30, 2008

Κρίση στις σχέσεις Χριστόφια και Ταλάτ

Ο εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων μιλάει ανοιχτά για συνομοσπονδία και καλύπτει τις προκλήσεις της Τουρκίας εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας

Θα "παραμείνω" σε Κυπριακά θέματα και θα "μεταφέρω" το ρεπορταζ των Αγγ. Αθανασόπουλου και Ν. Χασαπόπουλου από το ΒΗΜΑ της Κυριακής, με τίτλο "Κρίση στις σχέσεις Χριστόφια και Ταλάτ". Εχει εξαιρετικό ενδιαφέρων διαβάστε το:

ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑΝ περίπου δέκα συναντήσεις μεταξύ του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δ. Χριστόφια και του τουρκοκύπριου ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ για να διαπιστωθούν οι πραγματικές προθέσεις της Αγκυρας στο Κυπριακό. Η σκληρή γλώσσα του κ. Ταλάτ, ο οποίος ομιλεί πλέον ανοιχτά για συνομοσπονδία στην Κύπρο, αλλά και οι πρόσφατες προκλήσεις από τουρκικά πολεμικά πλοία και αεροσκάφη εναντίον ερευνητικών σκαφών που πραγματοποιούσαν έρευνες για πετρέλαιο εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας οδηγούν- σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες- στη δημιουργία σκηνικού κρίσης. Σκοπός της Τουρκίας είναι να αυξήσει την πίεση προς τη Λευκωσία ώστε αυτή είτε να υποχωρήσει από τις σημερινές θέσεις της και να «υποκύψει» στο αίτημα της Αγκυρας για λύση στο πρότυπο του Σχεδίου Αναν, βελτιωμένου μάλιστα προς όφελός της, είτε να οδηγηθεί όλη η διαδικασία σε ναυάγιο.

Το σκεπτικό του στρατιωτικοδιπλωματικού κατεστημένου στην Αγκυρα είναι ότι αν υπάρξει ναυάγιο των συνομιλιών, τότε θα καταστεί ευκολότερη η επιβολή επιδιαιτησίας από τα Ηνωμένα Εθνη. Παράλληλα, πιθανή αποτυχία των διαπραγματεύσεων με ευθύνη των Ελληνοκυπρίων θα προσφέρει στην Τουρκία το ιδεατό άλλοθι για να αποτινάξει οποιαδήποτε κατηγορία εναντίον της από την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) ότι δεν συμβάλλει στη λύση του Κυπριακού, εν όψει μάλιστα και της αξιολόγησης της ενταξιακής πορείας της εντός του 2009.

Ο πρόεδρος Χριστόφιας εμφανίζεται αποφασισμένος, και σε αυτό συμφωνεί και η ελληνική κυβέρνηση, να διατηρήσει τον διάλογο ζωντανό, θέτοντας όμως τις περίφημες «κόκκινες γραμμές» από τις οποίες σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Ποιες είναι αυτές οι «κόκκινες γραμμές»; Κατ΄ αρχάς, δεν είναι διατεθειμένος να μετατρέψει το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας σε κοινότητα. Δεύτερον, επιμένει στη μετεξέλιξη της Κύπρου σε ομοσπονδιακό κράτος με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα. Τρίτον, θεωρεί ότι οι εγγυήσεις δεν είναι πλέον απαραίτητες, τη στιγμή που η Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ και, τέταρτον, επιμένει να δοθεί λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους, χωρίς δηλαδή την ανάμειξη ξένου παράγοντα άρα και της επιδιαιτησίας. Παράλληλα, τα πρώτα «σύννεφα» σκιάζουν την προσωπική σχέση του κ. Χριστόφια με τον κ. Ταλάτ. Οταν άρχισε ο νέος γύρος διαπραγματεύσεων, ο κύπριος πρόεδρος χαρακτήριζε τον τουρκοκύπριο ηγέτη φίλο και σύντροφο. Τώρα όμως εμφανίζεται έντονα ενοχλημένος, καθώς βλέπει ότι ο κ. Ταλάτ λειτουργεί ως συγκυρίαρχος, ως εκπρόσωπος του τουρκικού κατεστημένου και προχωρεί ακόμη και σε διαβήματα (όπως το πρόσφατο σχετικά με την επίσκεψη Χριστόφια στη Μόσχα). Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι κατά την κρίση με τις έρευνες για πετρέλαιο στην Κύπρο ο κ. Ταλάτ όχι μόνο ευθυγραμμίστηκε με τη θέση της Τουρκίας ότι η Κυπρος δεν έχει υφαλοκρηπίδα αλλά ζήτησε και μερίδιο από τα πετρέλαια τα οποία νορβηγικές αλλά και αμερικανικές εταιρείες προσπαθούν να εντοπίσουν. Το σκηνικό ρήξης που στήνουν Τουρκοκύπριοι και Αγκυρα, εν αναμονή και της ανάληψης της αμερικανικής προεδρίας από τον Μπαράκ Ομπάμα, σκοπό έχει επίσης όχι μόνο την αποκόμιση οφέλους αλλά και την ακύρωση της διεθνούς απήχησης της πολιτικής Χριστόφια. Ετσι θεωρούν ότι θα μπορέσουν να εφαρμόσουν, παράλληλα με τις απευθείας διαπραγματεύσεις οι οποίες καρκινοβατούν, το επονομαζόμενο «Σχέδιο Β» της πολιτικής τους. Οπως «Το Βήμα» πληροφορείται, τα βασικά σημεία του σχεδίου αυτού είναι: πρώτον, η αναβάθμιση του ψευδοκράτους (στο πλαίσιο αυτό ανοίγουν παντού διπλωματικά γραφεία, με τελευταίο το Κατάρ), δεύτερον, η ποιοτική αναβάθμιση των κατοχικών στρατευμάτων στο νησί, τρίτον, η μεταφορά και άλλων εποίκων στα Κατεχόμενα και, τέταρτον, η απόλαυση μεριδίου εκ των οφελών της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ και από τους Τουρκοκυπρίους.

Φυσικά, η Λευκωσία δεν προτίθεται να καθήσει με σταυρωμένα τα χέρια και ετοιμάζει απάντηση σε όλα αυτά. Κατά τις συνομιλίες που είχε ο κ. Χριστόφιας στην Αθήνα με την ελληνική κυβέρνηση την εβδομάδα που πέρασε συμφωνήθηκε, κατά πληροφορίες του «Βήματος», κατ΄ αρχάς η πληρέστερη και στενότερη συνεργασία μεταξύ των υπουργείων Εξωτερικών Κύπρου και Ελλάδος. Σε συνδυασμό με αυτό, έχουν αρχίσει στη Βασιλίσσης Σοφίας οι διεργασίες για τη σύσταση ομάδας εμπειρογνωμόνων που θα συνδράμει το έργο της κυπριακής κυβερνήσεως σε κρίσιμα ζητήματα. Η Αθήνα και η Λευκωσία θα επιδιώξουν επίσης την όσο το δυνατόν ενεργότερη εμπλοκή και αξιοποίηση της ΕΕ, καθώς και των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι κατά την πρόσφατη μίνι κρίση με τις πετρελαϊκές έρευνες υπήρξε άμεση κινητοποίηση της γαλλικής προεδρίας της ΕΕ, η οποία ζήτησε παρασκηνιακά αλλά σε υψηλούς τόνους από την Αγκυρα να σταματήσουν οι προκλήσεις. Επίσης, ο βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν παρενέβη δημοσίως για να εκφράσει την υποστήριξή του προς τον πρόεδρο Χριστόφια και να επικρίνει τη δραστηριότητα της Τουρκίας. Και βέβαια δεν πρέπει να αγνοηθεί η αγαστή συνεργασία που δημιουργείται ανάμεσα στον πρόεδρο Χριστόφια και στον ρώσο ομόλογό του Ντμίτρι Μεντβέντεφ.

Το μέλλον των συναντήσεων

Τον Δεκέμβριο αναμένεται να πραγματοποιηθούν άλλες πέντε συναντήσεις των κκ. Χριστόφια και Ταλάτ. Στην πραγματικότητα, όμως, οι συναντήσεις αυτές είναι διερευνητικές αφού ακόμη το «πάρε δώσε» αργεί. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι δεν έχουν καταφέρει να συμφωνήσουν ούτε στο εκλογικό σύστημα που θα έχει το κράτος ούτε στο είδος του πολιτεύματος. Σύμφωνα με πληροφορίες, όσο η Αγκυρα βλέπει κλειστή την πόρτα της ευρωπαϊκής πορείας της δεν έχει λόγο να προβεί σε παραχωρήσεις. Εκ των πραγμάτων, μείζονες εξελίξεις δεν πρόκειται να σημειωθούν πριν από τα μέσα του 2009, όταν θα εμφανιστεί στον ορίζοντα η διαδικασία αξιολόγησης της ενταξιακής πορείας της Αγκυρας. Ο ειδικός διαμεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών για το Κυπριακό Αλεξάντρ Ντάουνερ έχει μάλιστα αφήσει να διαφανεί το αναπόφευκτο σύνδεσης της πορείας του ζητήματος με τα ευρωτουρκικά, προφανώς όχι τυχαία. Στο πλαίσιο αυτό ο κ. Χριστόφιας διασυνέδεσε ευθέως προχθές από την Αθήνα τη λύση του Κυπριακού με τις ευρωτουρκικές σχέσεις, αφήνοντας παράλληλα ανοιχτό το ενδεχόμενο για σκλήρυνση της στάσης της Λευκωσίας και για χρήση του δικαιώματος βέτο στην ΕΕ στο μέλλον, αν η Αγκυρα δεν επιδείξει εποικοδομητική διάθεση.

Saturday, November 29, 2008

Ανακαλύπτοντας τον Θοδόση Πιερίδη

"Λογαριάσατε λάθος με το νου σας εμπόροι
Δεν μετριέται πατρίδα, λευτεριά με τον πήχη!
Κι αν μικρός ειν’ ο τόπος και το θέλει και μπόρει
τον ασήκωτο βράχο να τον φάι με το νύχι.
Τούτη η δίψα δεν σβήνει, τούτ’ η μάχη δεν παύει,
Χίλια χρόνια αν περάσουν, δεν πεθαίνουμε σκλάβοι!"
( Από την "Κυπριακή Συμφωνία")

H φετινή χρονιά προσφέρεται για ν’ αποτίσουν οι όπου γης Κύπριοι ένα ελάχιστο φόρο τιμής στο μεγάλο ποιητή του νησιού, Θεοδόση Πιερίδη. Τον άνθρωπο που "έσφιξε ζευγάρια την ηχώ με τον ήχο", για να τραγουδήσει με "μεγαλόφωνο ύμνο" την "αγαπούλα του Κύπρο". Μα και πέρα απ’ αυτή τραγούδησε την Ειρήνη, την Ανθρωπότητα, τον κόσμο, το φεγγάρι, το Γλέζο και το Μπελογιάννη, το Παρίσι και το Βουκουρέστι, την Αμμόχωστο, τον εργάτη και το σοσιαλισμό, τους ήρωες του ΄55-’59…

Ο Θεοδόσης Πιερίδης γεννήθηκε το 1908 στο Τσέρι, το χωριό της μητέρας του Μαρίτσας. Ο πατέρας του Φίλιππας ήταν από το Δάλι. Μεγάλωσε στην Ηλιούπολη του Καΐρου, όπου και τελείωσε το Εμπορικό Τμήμα της Αμπετείου Σχολής και το Γαλλικό Λύκειο.

Από πολύ νέος έταξε τον εαυτό του σε δυο σκοπούς, την ποιητική δημιουργία και την κοινωνική προοδευτική δράση. Εργάστηκε ως υπάλληλος στον τραπεζικό και δημόσιο τομέα. Το 1935 έγινε μέλος των Essayists ( Δοκιμιογράφοι, μελετητές), ενός προοδευτικού ομίλου νέων του Καΐρου. Οι Essayists έδιναν διαλέξεις, εξέδιδαν λογοτεχνικό περιοδικό στη γαλλική γλώσσα και οργάνωναν συναντήσεις εξεχουσών προσωπικοτήτων του πνεύματος και της τέχνης στο εντευκτήριό τους. Τον επόμενο χρόνο ο Θ. Πιερίδης νυμφεύτηκε την Αλεξάντρα Κουτσουμπού.

Aνέπτυξε ενεργό δράση στη διεθνή Ειρηνιστική Ένωση που ιδρύθηκε λίγο πριν από την έναρξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και στον Ελληνικό Απελευθερωτικό Σύνδεσμο ( ΕΑΣ ) Αιγύπτου.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα, η προοδευτική μερίδα του αιγυπτιώτη ελληνισμού κινητοποίησε τις δυνάμεις της στον Ελληνικό Απελευθερωτικό Σύνδεσμο (ΕΑΣ). Ιδρύθηκε το Γενάρη του 1943 με τμήματα στην Αλεξάνδρεια, στο Κάιρο και το Πορτ Σάιτ. Εκφραστικό όργανο του ΕΑΣ γίνηκε το περιοδικό "Ελλην", που το έβγαζε από το 1942 μια προοδευτική ομάδα πνευματικών ανθρώπων. Παράλληλα με το περιοδικό, ιδρύθηκε και το Εκδοτικό "Ορίζοντες", που κυκλοφόρησε διαλεχτά βιβλία.

Ο Ελληνικός Απελευθερωτικός Σύνδεσμος κινήθηκε δραστήρια για να διαφωτίσει την κοινή γνώμη, ελληνική και διεθνή, για το δράμα και τους αγώνες της κατεχόμενης Ελλάδας, κι έκανε μεγάλες προσπάθειες για την αποστολή ενισχύσεων στην ελληνική αντίσταση και βοήθεια στον ελληνικό λαό που λιμοκτονούσε. Ο Θοδόσης ήταν από τους πρωτοπόρους σ' εκείνη την κίνηση.

Μετά την επιστροφή του από την Παλαιστίνη, αφήνει τη θέση του στα Μεικτά Δικαστήρια, για να δοθεί απερίσπαστος στη δράση του. Τον Απρίλη του 1944, εγκαθίσταται στην Αλεξάνδρεια, έδρα του περιοδικού "Ελλην" και του εκδοτικού "Ορίζοντες". Διορίζεται αρχισυντάκτης του περιοδικού και διευθυντής του εκδοτικού.

Τον Απρίλη του 1944, το περιοδικό και ο ΕΑΣ υποστήριξαν σθεναρά το αίτημα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων Μέσης Ανατολής για σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας με συμμετοχή εκπροσώπων των οργανώσεων της Αντίστασης και της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης που είχε σχηματιστεί στην Ελλάδα.

Η σφοδρή αντίθεση της βασιλικής ελληνικής κυβέρνησης που είχε έδρα το Κάιρο και των Αγγλων, οδηγήσανε, ανάμεσα σε άλλα δραματικά γεγονότα, στη σύλληψη του Θοδόση και άλλων μελών του ΕΑΣ, με διαταγή του Αγγλου αρχιστρατήγου Μέσης Ανατολής. Ο Θοδόσης και οι συναγωνιστές του κλείστηκαν στις αγγλικές στρατιωτικές φυλακές στην Αλεξάνδρεια. Τα ηγετικά μέλη του ΕΑΣ του Καΐρου και του Πορτ Σάιτ κλείστηκαν, επίσης, στις εκεί αγγλικές στρατιωτικές φυλακές. Κρατήθηκαν όλοι έναν περίπου μήνα και απολύθηκαν μετά τη συνδιάσκεψη του Λιβάνου, τέλη Μαΐου. Μετά την αποφυλάκισή του, ο Θοδόσης επανεξέδωσε το περιοδικό.

Το 1947 εγκαταστάθηκε στην Αμμόχωστο και δούλεψε ως συνεργάτης της εφημερίδας Δημοκράτης, ενώ η περίοδος 1949-1952 τον βρίσκει στο Παρίσι να σπουδάζει Γαλλική Φιλολογία και Ιστορία του Πολιτισμού.

Από το 1952 και για μια δεκαετία έζησε σε σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης, έχοντας μόνιμη διαμονή στο Βουκουρέστι. Το 1962, επέστρεψε στην ανεξάρτητη πια Κύπρο, όπου και ασχολήθηκε με τα πνευματικά ζητήματα του τόπου και τη δημοσιογραφία, συνεργαζόμενος με την εφημερίδα "Χαραυγή" και το λογοτεχνικό περιοδικό "Νέα Εποχή". Το σχολικό έτος 1963-64 δίδαξε τη γαλλική γλώσσα στην Παγκύπρια Ακαδημία Θηλέων στη Λευκωσία. Απεβίωσε στις 23.01.1968 στο Βουκουρέστι, έπειτα από εξάμηνη νοσηλεία στη ρουμάνικη πρωτεύουσα και τάφηκε στη Λευκωσία.

Ο Θεοδόσης Πιερίδης ήταν αδελφός του γνωστού βραβευμένου πεζογράφου Γεωργίου Φιλίππου- Πιερίδη, ο οποίος και επιμελήθηκε την έκδοση των απάντων του πρώτου σε δύο τόμους , που εκδόθηκαν το 1976. Στον πρώτο περιέχεται όλο το έργο του Θ. Πιερίδη που είχε εκδοθεί πριν από το θάνατό του και στο δεύτερο όλο το έργο που παρέμενε έως τότε ανέκδοτο.Αξίζει να αναφέρουμε πως ο Γ.Φ. Πιερίδης θέλησε να φέρει στο φως της δημοσιότητας, πλάι στα ποιήματα, όλες τις χειρόγραφες υποσημειώσεις και ακόμα τις διορθώσεις που έκανε σ’ αυτά ο αδελφός του.

Ο κατάλογος των έργων του Θεοδόση Πιερίδη περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τις ποιητικές συλλογές "Ξέρουμε κι εμείς να τραγουδούμε" ( έκδ. 1937), "Ύμνος στην Αθήνα του Δεκέμβρη" ( 1945), "Κυπριακή Συμφωνία" ( α’ έκδ. 1956, β’ έκδοση ξαναδουλεμένη 1956 και γ΄ 1968 και με μετάφραση στα ρουμάνικα το 1959), " Ονειροπόληση στα τείχη της Αμμοχώστου" ( α’ έκδ. το 1965 και β’ το 1966), " Ένας ξένος ποιητής σεριανά στο Βουκουρέστι" ( εκδόθηκε σε ρουμάνικη μετάφραση το 1961 στο Βουκουρέστι) κ.άλ. Ο Θ. Πιερίδης εξέδωσε ακόμη τη μελέτη " Ο ακριτικός κύκλος της Κύπρου" και απέδωσε στα ελληνικά την Ειρήνη του Αριστοφάνη.

Η σφραγίδα του Θεοδόση Πιερίδη έμεινε ανεξίτηλη στα πνευματικά δρώμενα του Βουκουρεστίου, κατά την εποχή του ‘60. Από το 1958 ως το 1962 έδινε στη ραδιοφωνική εκπομπή φωνή της Αλήθειας" δυο φορές τουλάχιστον τη βδομάδα, ένα σοβαρό σχόλιο πάνω σε πνευματικά, λογοτεχνικά, πολιτικά και πολιτιστικά θέματα. Κατά την παραμονή του στο Βουκουρέστι αρθρογραφούσε στα γαλλικά για τον Αριστοφάνη, μετέφρασε επίσης στη γαλλική γλώσσα ποίηση του Γιάννη Ρίτσου και έδωσε διαλέξεις πάνω σε λογοτεχνικά θέματα. Αξίζει να αναφερθεί πως στη Φιλοσοφική Σχολή του Βουκουρεστίου, έδωσε μια ενδιαφέρουσα διάλεξη για την κυπριακή λογοτεχνία.

Το έργο του Θεοδόση Πιερίδη είναι πληθωρικό. Παν’ απ’ όλα ο ίδιος νιώθει τον εαυτό του τραγουδιστή της ανθρωπότητας και των παναθρώπινων ιδανικών της ειρήνης, της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Εξέχουσα και ενδιαφέρουσα θέση στο έργο του Θεοδόση Πιερίδη κατέχει η ποιητική απόδοση ποιημάτων του Βασίλη Μιχαηλίδη στη νεοελληνική. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το Κύπρος προς τους λέγοντας ότι δεν είναι ελληνική" και συγκεκριμένα τους στίχους 141- 141-146 : "Βαθιά με πικροπότιζεν η κάθε ξένη βρύση

πέτρα ήμουν και χτύπαγαν τα κύματα απ’ τη Δύση,

πέζεμα των περαστικών, πέρασμα των πολέμων,

ήμουν δέντρο που στέκεται στο ρέμα των ανέμων.

Μα όσοι κι αν φυσήξανε, όσο άγρια κι αν με ζώσαν

ήταν οι ρίζες μου βαθιές και δε με ξεριζώσαν.

Από το " Η Κύπρος προς τη μάνα της " παραθέτουμε τους εξής στίχους : "Αν με θωρείς πως δεν έχω τις αρχοντιές τις πρώτες

άγγιχτη έχω την καρδιά

κι όλο μυρίζω μυρωδιά

του κόρφου σου - από τότες…"

Από το "Προλεταριακός Διεθνισμός"

Είδα έναν Κορεάτη να περπατά μπροστά μου στο πεζοδρόμιο.

Eίδα έναν Έλληνα να κάνει περίπατο

Στα μονοπάτια του βιβλιοπωλείου.

Είδα ένα νέγρο της Αφρικής σ’ ένα σπίτι ανάπαυσης.

Aυτό εσείς πώς το λέτε;

Εμείς το λέμε

πως κάποια μεγάλη καρδιά άνοιξε

όπως ανοίγει η πόρτα ενός σπιτιού

όπως ανοίγει ένας καινούργιος ορίζοντας

όπως ανοίγει τη ζεστασιά της μια αγάπη.

Από το "Κυπριακή Συμφωνία"

Kαι σεις ξένοι, μακριά μας! Οθεν ήρθατε, πάτε!

Σας χωρά και περσεύει, όσοι αν είστε, η Αγγλία.

Μη βρουχιόστε σα λιόντες, τώρα πια δεν κρατάτε

στα σκληρά σας τ’ αγκρίφια τις πατρίδες, σα λεία.

Στης Μεσόγειος τι θέτε τη γλυκιά γαλανάδα;

Εμείς είμαστε Κύπρος, εμείς είμαστε Ελλάδα!

Friday, November 28, 2008

Ο Δ. Χριστόφιας με τους ηγέτες της Ελλαδικής Αριστεράς

Τη πλήρη στήριξη του ΚΚΕ στις προσπάθειες της Κύπρου για μια δίκαιη λύση του Κυπριακού και με βάση τις αποφάσεις του ΟΗΕ εξέφρασε η γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα σε δηλώσεις της μετά τη συνάντηση που είχε με τον Ελληνοκύπριο ηγέτη Δημήτρη Χριστόφια.

«Αυτό που διαπιστώνουμε και εμείς είναι ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά δεν είναι απλώς αδιάλλακτη, αλλά θέλει όλο και περισσότερα ακόμα και περισσότερα και από το Σχέδιο Αναν, κυρίως όμως στηρίζεται από την ηγεσία της Τουρκίας», δήλωσε η κ. Παπαρήγα.

Αναφερόμενη στη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στο ζήτημα σημείωσε ότι αυτή «δεν μπορεί να νίπτει τας χείρας της, αφού η Κύπρος είναι και μέλος της, αλλά και ο ΟΗΕ δεν μπορεί να αφήσει το ζήτημα σε ένα επίπεδο, όπου η ελληνοκυπριακή πλευρά προσπαθεί, η δε άλλη πλευρά προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να επιδιώξει τις πάγιες προθέσεις της».

Το ζήτημα –σύμφωνα με τη γ.γ. του ΚΚΕ- αφορά εν μέρει και την Ελλάδα «καθώς μας ανησυχούν οι τελευταίες εξελίξεις στο Αιγαίο σε μια περίοδο όπου πολλά πράγματα είναι ταραγμένα και η οικονομική κρίση ανεβάζει τη "δίψα" για ζωτικούς πόρους, αγορές».

Αλ. Αλαβάνος: «Να αντιμετωπιστεί η προκλητικότητα της Τουρκίας»

«Έχει μεγάλη σημασία να αντιμετωπιστεί η επιθετικότητα και προκλητικότητα της Τουρκίας», δήλωσε ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος μετά το πέρας της συνάντησής του με τον πρόεδρο της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια, ενώ τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τις προσπάθειες της Κύπρου για τη λύση του Κυπριακού.

Αναφερόμενος ειδικά στον πρόεδρο Χριστόφια ο κ. Αλαβάνος σημείωσε πως «και ο ίδιος και η πολιτική που ακολουθεί είναι ένας συνδυασμός παραγόντων που συνιστούν εμμονή σε αξίες και αρχές, ιδιαίτερη σημασία στην αλληλεγγύη και συμβίωση των πολιτών, σημασία στην εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδίως του ευρωπαϊκού κεκτημένου».

Για την αντιμετώπιση της προκλητικότητας της Τουρκίας ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ επισήμανε ότι «πρέπει να αξιοποιηθούν όλες οι δυνατότητες ειδικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία που αποδίδει η Τουρκία στην ένταξη στην ευρωπαϊκή οικογένεια».

Σχόλιο "Πιπεριάς": Κοινή συνισταμένη τόσο της Αλέκας Παπαρήγα, όσο και του Αλέκου Αλαβάνου η αδιαλαξία της Τουρκίας που χρησιμοποιεί ως βραχίονα στις συζητήσεις τον Μεχμέτ Αλι Ταλάτ.

Δηλώσεις του Προέδρου Χριστόφια

Κατά την συνάντησή του με τον Πρόεδρο κ. Παπούλια ο Δ. Χριστόφιας έστειλε σαφέστατο μήνυμα προς την Τουρκική, αλλά και την Τουρκοκυπριακή πλευρά. Είπε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας μεταξύ άλλων: "Ιδιόμορφες και ενδιαφέρουσες, γιατί μετά τις πρωτοβουλίες που έχουμε αναλάβει έχει τερματιστεί το αδιέξοδο. Αρχίσαμε να συνομιλούμε με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη κ.Ταλάτ, έχουμε καθορίσει τη βάση πάνω στην οποία θα διερευνήσουμε συμφωνία για λύση στο Κυπριακό πρόβλημα. Μιλάμε για λύση διζωνικής δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα των δύο Κοινοτήτων, όπως αυτή καθορίζεται από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, μια λύση η οποία θα οδηγήσει σε ένα κράτος Ομοσπονδιακό, με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα.

Η δική μας επίμονη θέση είναι ότι μιλάμε για μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε Ομοσπονδία. Διαφορετική είναι η άποψη της Τουρκίας και του κ.Ταλάτ. Μιλάνε για δύο κράτη που θα συνομολογήσουν έναν νέο Συνεταιρισμό. Αυτή η θέση απορρίπτεται.

Δύο πολιτείες θα δημιουργηθούν εάν και εφόσον οι ηγέτες των δύο Κοινοτήτων όπως προνοούν τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών συμφωνήσουν για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Τότε θα εμφανιστούν οι δύο πολιτείες οι οποίες θα αποτελούν την Ομοσπονδία, τα συστατικά μέρη της Ομοσπονδίας. Μετά την υπογραφή λύσης από τους ηγέτες των δύο Κοινοτήτων.

Αυτό πρέπει να είναι ξεκάθαρο σε όλους. Από εκεί και πέρα έχουμε συμφωνήσει με τον κύριο Πρόεδρο ότι Ελλάδα και Κύπρος θα επαγρυπνούν για να διερευνούν συνεχώς τις στρατηγικές και τακτικές της Τουρκίας και τις εκάστοτε βλέψεις της και τους ισχυρισμούς της. Να προβλέπουν για να αντιμετωπίζουμε τα όποια θετικά προσπαθούν να κτίσουμε – και εμείς επαναλαμβάνω είμαστε κτίστες, δεν είμαστε χαλαστές – αλλά την ίδια ώρα θα επαγρυπνούμε υπερασπιζόμενοι τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας και ασφαλώς και της Ελλάδας από επιβουλές που προέρχονται από αυτόν τον προκλητικό γείτονα.

Η Κύπρος βεβαίως υποφέρει από την κατοχή του 37% του κυπριακού εδάφους από την Τουρκία και αυτή είναι η ουσία του Κυπριακού προβλήματος, έστω και αν υπάρχει θέμα διακανονισμού των δύο Κοινοτήτων. Η ουσία του προβλήματος είναι η παραβίαση του διεθνούς νόμου της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Και θέλω να τονίσω ακόμη μια φορά και ενώπιον του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ότι η Κυπριακή κυβέρνηση δεν πρόκειται να απεμπολίσει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ο εκλεγμένος Πρόεδρος κράτους μέλους των Ηνωμένων Εθνών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όλων των άλλων διεθνών Οργανισμών και θα ασκεί τα καθήκοντά του ανελλιπώς, χωρίς να δέχεται τον οποιοδήποτε περιορισμό από οπουδήποτε".

Ακόμα ένα σχόλιο: Οι δηλώσεις του Προέδρου Χριστόφια στέλνουν σαφέστατο μήνυμα τόσο προς την Τουρκική πλευρά, αλλά πιστεύω επειδή εκφράζουν το σύνολο του Κυπριακού λαού "απαντούν" και σε όσους εκφράζουν "ανησυχίες" για τους χειρισμούς του στις συζητήσεις με τον Μεχέτ αλί Ταλάτ. Ο Χριστόφιας θέλει ενωμένη την Κύπρο, θέλει (και σωστά...) να ζήσουν ειρηνικά Ελληνες και Τούρκοι, αλλά αυτό θέλει να γίνει με δίκαιο (όσο γίνεται...) τρόπο. Και σ' αυτό τον αγώνα του είμαστε δίπλα του!

Ολοι στο Φιλοπάππου

Μιας που ο καιρός φαίνεται αυτή τη φορά να το επιτρέπει και έχουν μαζευτεί αρκετά θέματα για ενημέρωση και απόφαση, καλούμαστε όλοι και όλες την Κυριακή 30 Νοέμβρη, στις 12 στο Λουπμαρδιάρη σε συνέλευση.

Υπάρχουν κάποια σοβαρά θέματα, όπως είναι η εξαιρετικά προβληματική κατάσταση της βλάστησης στο λόφο, καθώς και το θέμα που εμφανίσθηκε με τις διεκδικήσεις ιδιωτών στο λόφο, εις βάρος του θεάτρου της Δώρας Στράτου.
Προέκυψε μάλιστα και νέο σοβαρό θέμα, μάλλον με διώξεις πολιτών για τις περσινές δεντροφυτεύσεις. Μέχρι την Κυριακή θα ξέρουμε περισσότερα.

Επιπλέον υπάρχουν μια σειρά από πολύ ενδιαφέρουσες ενημερώσεις που αποτελούν οριστική ταφόπλακα για την επιχειρηματολογία του υπουργείου Πολιτισμού και των αρχαιολόγων, για την περίφραξη του Φιλοπάππου. Και ακόμα κάποιες ενημρώσεις.

Ας είμαστε όλοι και όλες εκεί. Ενημερώστε φίλους και φίλες, γείτονες και γειτόνισες.

Thursday, November 27, 2008

Δυο φωνές, μια γροθιά...

Αριστερά είναι αγώνες για ένα καλύτερο, δικαιότερο αύριο, αλλά είναι και πολιτισμός, γράμματα. Γιατί ο λαός θέλει ψωμί, αλλά θέλει και μόρφωση. Την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου, στις 7.30 το απόγευμα, στο Αμφιθέατρο "Σάκης Καράγιωργας" του Πάντειου πανεπιστημίου η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας και η Ενιαία Δημοκρατική Οργάνωση Νεολαίας διοργανώνουν εκδήλωση τιμής και μνήμης στον Κώστα Βάρναλη και στον Κύπριο Θοδόση Πιερίδη, με τίτλο "Δυο φωνές, μια γροθια...". Θα μιλήσουν ο γραμματέας της ΚΝΕ Γιάννης Πρωτούλης και ο γραμματέας της ΕΔΟΝ Χρίστος Χριστοφίδης. Θα ακολουθήσει πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα με προβολές, αφιερώματα, έκθεση φωτογραφίας.
Ο Κώστας Βάρναλης δεν είναι μόνο ο σοφός πνευματικός δημιουργός, είναι γνήσιος κι αληθινός, ο μπάρμπα-Κώστας των προλετάριων, που χωρίς ταξική συνείδηση είναι δέσμιοι της εκμετάλλευσης, των ταξικών διακρίσεων και των θρησκευτικών προκαταλήψεων.
Ο Θοδόσης Πιερίδης ακολούθησε με συνέπεια, με θυσίες σ’ όλη του τη ζωή, μέσα από την ποίηση και τη δράση την πάλη για ειρήνη, για τα δίκαια του λαού και της εργατικής τάξης, ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Σχόλιο "Πιπεριάς": Σε εποχές που το χυδαίο τηλεοπτικό "λαϊφ στάιλ" έχει "ενωθεί' με τον πολιτικαντισμό & τον λαϊκισμό η πρωτοβουλία της ΚΝΕ και της ΕΔΟΝ να διοργανώσουν εκδήλωση για τον Βάρναλη και τον Πιερίδη αξίζει πολλά συγχαρητήρια. Και κάτι παραπάνω. Ανεξάρτητα τις όποιες (μεγάλες ή μικρές...) πολιτικές διαφωνίες πρέπει να πάρουμε τα παιδιά μας και να πάμε στην εκδήλωση.

Ο κόσμος στο «κόκκινο»

Της Ροσάνα Ροσάντα

Αυτή η κρίση δεν θα είναι το τέλος του φιλελευθερισμού, αλλά σίγουρα θα είναι το τέλος αυτού που ονομάζουμε νεοφιλελευθερισμό, της «εγκληματικής» θεωρίας και πρακτικής που διέδωσε ο Μίλτον Φρίντμαν και οι Chicago boys του, η οποία βασίζεται στην αποδέσμευση της αγοράς εργασίας από κάθε δικαίωμα, του χρηματιστικού κόσμου από κάθε «πραγματική σφαίρα της οικονομίας», δηλαδή από την παραγωγή ενός μη πλασματικού εμπορεύματος και, ακόμη νωρίτερα, το 1971, στην κατάργηση της σταθερής συναλλαγματικής αξίας του δολαρίου που ήταν ακόμη το νόμισμα αναφοράς. Από την απορύθμιση της εργασίας προήλθε μια αυξανόμενη αδυναμία της εξαρτημένης εργασίας, με αποτέλεσμα οι μισθοί και οι συντάξεις να αντιπροσωπεύουν σήμερα δέκα μονάδες λιγότερες στο εθνικό εισόδημα. Αρχικά η συνέπεια ήταν η υπερχρέωση και στη συνέχεια η μείωση της εσωτερικής ζήτησης, με έναν επώδυνο και αναποτελεσματικό αγώνα δρόμου των δυτικών χωρών, στην προσπάθειά τους να φθάσουν την ανάπτυξη της περίφημης Ένδοξης Τριακονταετίας.
Πάνω σ’ αυτή τη βάση που παραπαίει επέπεσε η ουσιαστική κλοπή των τραπεζών, οι οποίες χορηγούσαν τριτεγγυήσεις και έθεταν σε κυκλοφορία μια μεγάλη ποσότητα «παραγώγων», τοξικών τίτλων χωρίς καμία αξία, βασισμένων απλά και μόνο στην αξιοπιστία, στην απληστία των μετόχων, στη μυωπία των hedge fund, στο τρελό επίπεδο της αγοράς και της πίστωσης των ακινήτων, στην υπερβολική αύξηση της τιμής του πετρελαίου. Όλες αυτές ήταν επιλογές «πολιτικές», καθόλου αντικειμενικές, καθαρή ιδεολογία. Πραγματικές κλεψιές που λόγω του μεγέθους τους συνιστούν ένα «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». Δεν μέτρησε τα λόγια του ο σοσιαλιστής Μισέλ Ροκάρ στη Le Monde πριν από λίγες μέρες, ο οποίος τη δεκαετία του εβδομήντα είχε ιδρύσει και διευθύνει το Psu (Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα), αλλά στη συνέχεια έγινε πρωθυπουργός του Μιτεράν. Δεν πρόσθεσε ότι ο ίδιος κι ο Μιτεράν ενέδωσαν στον νεοφιλελευθερισμό, τουλάχιστον όσο το επέτρεπε η ντεγκολική παράδοση. Αυτό όμως το γεγονός δεν το αναγνωρίζει στα μέρη μας κανείς από τους σοσιαλιστές και από τα διάφορα ρεύματα των Δημοκρατών της Αριστεράς. Ας επαναπαυθούμε λοιπόν. Ο Ροκάρ λέει ότι έγραψε στον Μπαρόζο πριν λίγους μήνες μαζί με τον Ζακ Ντελόρ και άλλους, συμβουλεύοντάς τον να δει την πραγματικότητα καταπρόσωπο, αλλά δεν πήρε απάντηση: «Κανένας μεγάλος οικονομολόγος δεν έκανε μέχρι σήμερα την ανάλυση της κρίσης».
Και προτείνει στα κράτη να μην περιοριστούν να αποφύγουν τη χρεοκοπία-ντόμινο όλων των τραπεζών και ασφαλιστικών εταιρειών, να μη χαρίσουν τίποτα, να θέσουν υπό έλεγχο κάποιες πρακτικές, απαγορεύοντας τα «παράγωγα» και θέτοντας ακριβή όρια στα hedge fund. Δεν αρκείται μόνο σ’ αυτό, αλλά θεωρεί απαραίτητο να επανεισαχθούν κανόνες στην αγορά εργασίας -το αντίθετο απ’ αυτό που θέλουν οι Μαρτσεγκάλια (Πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων), Μπονάνι (Γ. Γραμματέας του Συνδικάτου C.I.S.L.), Αντζελέτι (Γ. Γραμματέας του συνδικάτου U.I.L) και το Δημοκρατικό Κόμμα-, να μπουν στην Ευρώπη τρία με τέσσερα εκατομμύρια μετανάστες για να ανακτηθεί μια ισορροπία και, όσον αφορά το πετρέλαιο, απλά και μόνο να μειωθεί η κατανάλωση μετατοπίζοντας τη δαπάνη στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Με λίγα λόγια, θεωρεί ότι οι ενέσεις ρευστότητας των κρατών δεν πρέπει να γίνουν δωρεάν, αλλά η πολιτική πρέπει να πάρει και πάλι στα χέρια της μια κάποια διεύθυνση της οικονομίας, αφού απελευθερωθεί από τη δηλητηριώδη άποψη του Φρίντμαν ότι όσο περισσότερο οι συναλλαγές είναι απεριόριστες τόσο η αγορά βρίσκει την ισορροπία της.
Αυτή βέβαια είναι σοσιαλδημοκρατία. Προϋποθέτει ένα κράτος- μέχρι τώρα ασχολήθηκαν μόνο οι κυβερνήσεις, όλο και πιο Μοναρχικές- που πρέπει να αλλάξει πολύ, αρχίζοντας από την Επιτροπή της ΕΕ. Κι αυτό δεν φαίνεται εύκολο. Πού είναι η αριστερά, συγγνώμη, οι φιλελεύθεροι σοσιαλιστές ή οι δημοκρατικοί, που ζητούν κάτι τέτοιο;
Αυτή η πολιτική δεν θα έκανε τίποτα περισσότερο από το να δώσει ένα χεράκι για τη «διάσωση» του καπιταλισμού, λαμβάνοντας υπόψη ότι η κρίση καταστρέφει αυτούς που δεν έχουν μέσα παραγωγής νωρίτερα από εκείνους που τα έχουν ή από τους εισοδηματίες. (Κάποιοι απ’ αυτούς, ευτυχώς, βρίσκονται σε δύσκολη θέση, αλλά όχι και πολύ. Αν αναλογιστούμε πόσο μεγάλο είναι το μέγεθος της κλεψιάς που έχουμε υποστεί, θα έπρεπε να περιμένουμε να κρεμαστεί ο τελευταίος από τους τραπεζίτες με τα έντερα του τελευταίου ασφαλιστή, για να χρησιμοποιήσω μια αιμοβόρα έκφραση. Δεν συμβαίνει όμως τίποτε τέτοιο. Ο τύπος που έκανε την τράπεζα Fortis να χρεοκοπήσει, απολύθηκε- ας το πούμε κι έτσι- με μια αποζημίωση 4 εκατομμυρίων ευρώ και παραμένει «ειδικός σύμβουλος» της ίδιας τράπεζας).
Φθάνει, δεν μας απομένει παρά να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στον Ομπάμα, για τις προθέσεις του οποίου δεν γνωρίζουμε τίποτα. Τουλάχιστον όμως, ας βγούμε από τη γενική ξεγνοιασιά. Πριν από λίγες ώρες στις οικονομικές ειδήσεις της RAI 1 εκφράστηκε η παρατήρηση ότι, αν αληθεύει η πρόγνωση του Αλμούνια για ανάπτυξη μηδέν, θα αρχίσουν τα προβλήματα με την απασχόληση. Αν θα αρχίσουν, λέει!

Wednesday, November 26, 2008

Λογοτεχνική κριτική κάνουν οι χορτασμένοι Δυτικοί

Ο Βρετανός Τέρι Ιγκλετον, μαρξιστής, θεωρητικός της λογοτεχνίας, μίλησε στο Ιδρυμα Ερευνών για το προσφιλές του θέμα: τον θάνατο της κριτικής

Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ

Τον 65χρονο Βρετανό μαρξιστή, θεωρητικό της λογοτεχνίας και των πολιτισμικών σπουδών Τέρι Ιγκλετον, κάποτε τον είχαν χαρακτηρίσει ως «το σκουλήκι που τρώει το μήλο της Θάτσερ». Κάνει τα πάντα για να μην αναιρεί αυτόν τον χαρακτηρισμό: χαρισματικός ομιλητής, με πολλά στοιχεία της μαχητικής Αριστεράς στη ρητορική του, εξακολουθεί να δηλώνει με κάθε ευκαιρία αμετανόητος σοσιαλιστής και να προτάσσει τον κοινωνικό ρόλο της λογοτεχνικής κριτικής έναντι των θεωρητικών της ενδοσκοπήσεως.
Συμβατός μ' αυτά που πιστεύει, συμπέρανε στην προχθεσινή διάλεξή του στην Αθήνα με τίτλο «Ο θάνατος της κριτικής»: «Η σύγχρονη κριτική γεννήθηκε από τον αγώνα εναντίον του απολυταρχικού κράτους - εάν το μέλλον της δεν προσδιοριστεί ως αγώνας εναντίον του αστικού κράτους, τότε μπορεί να μην έχει καθόλου μέλλον». Αυτά που ακούσαμε στο αμφιθέατρο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, στο οποίο δεν έπεφτε καρφίτσα, ήταν δηλώσεις ενός πανεπιστημιακού που αποστασιοποιείται από τον ρόλο του για να δείξει εμπιστοσύνη σ' αυτούς που πάσχουν και δεν θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να μάθουν ποια ήταν, για παράδειγμα, η «Μαντάμ Μποβαρί» του Γκιστάβ Φλομπέρ.
Ο Ιγκλετον θεωρεί ότι η λογοτεχνική κριτική είναι μια πολυτέλεια του δυτικού κόσμου, που έχει να φάει και να πιει και ο οποίος, όπως είπε χαρακτηριστικά, «ασχολείται με ανύπαρκτα πράγματα, όπως είναι η δημιουργική φαντασία. Είναι σαν να λέει κάποιος ότι δεν χρειάζεται να ταξιδέψουμε στην Ινδία για να γνωρίσουμε τη ζωή εκεί. Μας αρκεί να διαβάσουμε τον Κίπλινγκ και τον Κόνραντ. Ετσι, η λογοτεχνική κριτική μετατρέπεται σε ένα είδος τεχνητού βοηθήματος».
Στη συνέχεια προσπάθησε να ορίσει τη λειτουργία της κριτικής. «Η μελέτη της λογοτεχνίας και της τέχνης εδράζεται σε κάποια λογική εξήγηση», είπε. Επομένως, ποιος χώρος απομένει στον κριτικό για να ασκήσει τον ρόλο του; «Μετά την κατάρρευση της θεολογίας, του μένει ένας ελεύθερος χώρος στη θέση που άφησε η απουσία του θεού. Το αίτημά του είναι να επανεφεύρει το σημείο, όπου εφάπτεται η γλώσσα με την αισθητηριακή αντίληψη της κοινωνίας», αποφάνθηκε.
Σήμερα όμως τι συμβαίνει με την κριτική, ποια είναι τα χαρακτηριστικά της; Δεν δυσκολεύτηκε να απαντήσει, χρησιμοποιώντας τη γνωστή ιγκλέτεια σκληρή γλώσσα: «Εχει γίνει προϊόν που έχει στερηθεί νοήματος. Πρέπει να στραφεί σε γεγονότα όπως είναι ο πόλεμος και η γενοκτονία, επαναφέροντας τη μνήμη ώς την πιο χρήσιμη και πολύτιμη έκφραση της εμπειρίας». Τονίζοντας την αξία της μνήμης, ανέσυρε την παρατήρηση του Βάλτερ Μπένγιαμιν «ότι η ανάμνηση των σκλαβωμένων προγόνων και όχι τα όνειρα για τα απελευθερωμένα εγγόνια είναι αυτά που οδηγούν στην εξέγερση».
Η πρότασή του για το μέλλον είναι η συμπόνια για τους άλλους όταν δεν είναι αποκομμένη από τις αισθήσεις. Σ' αυτή την περίπτωση, «θα συγκινούμασταν από τη στέρησή τους, έτσι ώστε να μοιραστούμε μαζί τους τα ίδια τα αγαθά που μας εμποδίζουν να νιώσουμε τη δυστυχία τους. Το πρόβλημα θα μπορούσε να γίνει η λύση. Η ανανέωση του σώματος και μια ριζική ανακατανομή του πλούτου είναι στενά συνδεδεμένα. Για να αντιληφθούμε σωστά, πρέπει να αισθανθούμε».

Πηγή: Εφημερίδα Ελευθεροτυπία

Monday, November 24, 2008

Να απελευθερωθούν άμεσα οι όμηροι της Ισραηλινής πειρατείας

Το Πολεμικό Ναυτικό του ρατσιστικού κράτους του Ισραήλ με συνεχείς προκλήσεις, ακόμα και τη ρίψη πυρών, έχει προσπαθήσει να εμποδίσει την αλιευτική δραστηριότητα. Την προηγούμενη εβδομάδα, όμως, η τρομοκρατική του δράση κορυφώθηκε όταν ισραηλινά κομάντο ζηλεύοντας τη δόξα των Σομαλών πειρατών, κατέλαβαν τα ειρηνικά ψαροκάϊκα και απήγαγαν τους 14 Παλαιστίνιους ψαράδες και τρεις διεθνείς εθελοντές του κινήματος “Ελεύθερη Γάζα” που τους συνόδευαν! Οι ψαράδες απελευθερώθηκαν την επομένη, τα ψαροκάικα κατασχέθηκαν και οι διεθνείς εθελοντές παραμένουν στα ισραηλινά μπουντρούμια, περιμένοντας τη διεξαγωγή δίκης που θα αποφασίσει την απέλασή τους. Έχουν ήδη ξεκινήσει απεργία πείνας και ζητάνε πρώτιστα την άμεση επιστροφή των καϊκιών γιατί αυτά αποτελούν το 1/4 των αξιόπλοων καϊκιών όλης της Γάζας εξασφαλίζοντας τροφή σε εκατοντάδες οικογένειες Παλαιστινίων και μετά τη δική τους απελευθέρωση καθώς δικαίως κρίνουν ότι έπεσαν θύματα κρατικής πειρατείας αφού απήχθησαν μέσα στα Παλαιστινιακά χωρικά ύδατα.
Οι τρεις ψυχωμένοι αγωνιστές είναι οι: Andrew Muncie από τη Σκωτία, Darlene Wallach από τις ΗΠΑ και Victor Arrigoni από την Ιταλία.

Παραθέτω μια αρχική δήλωση της Νταρλήν Γουάλας:
“Ψαρεύαμε κάπου 7 μίλια από την ακτή της Γάζας. Οι Ισραηλινοί στρατιώτες ήρθαν στα τρία ψαροκάικα με 4 ζόντιακ. Οι βατραχάνθρωποι ανέβηκαν στο κάθε καϊκι. Χρησιμοποίησαν τέιζερ πάνω στον Βικ ενώσο ήταν ακόμα στο καϊκι, μετά προσπάθησαν να τον σπρώξουν προς τα πίσω, πάνω σ’ ένα αιχμηρό κομμάτι ξύλο. Πήδηξε στη θάλασσα για να αποφύγει να πληγωθεί περισσότερο απ’ όσο ήδη ήταν [πληγωμένος] και παρέμεινε στο νερό για αρκετή ώρα. Μετά ήρθαν για μένα και με ανάγκασαν να επιβιβαστώ πάνω στο Ζόντιακ σημαδεύοντάς με, μ’ ένα όπλο. Μου είπαν “είσαι σε ισραηλινή επικράτεια”, παρόλο που ήταν ολοφάνερο ότι τα καϊκια βρίσκονταν σε Παλαιστινιακή επικράτεια. Με απήγαγαν όπως και τον Άντριου, τον Βικ και όλους τους Παλαιστίνιους ψαράδες.”

και μια πρόσφατη του Βίκτορ Αρριγκόνι:
“Παραβιάζοντας έκδηλα κάθε ανθρώπινο και πολιτικό δικαίωμα και ενάντια σε κάθε διεθνή νομοθεσία, πέρασα τις τελευταίες έξι ώρες με τον Άντριου κλειδωμένοι σε μια βρωμερή τουαλέτα γεμάτη ψύλους και παράσιτα και χωρίς πόσιμο νερό. Αυτή ήταν η μεταχείριση που λάβαμε επειδή ανακοινώσαμε [ότι ξεκινάμε] απεργία πείνας για να ζητήσουμε την αποκατάσταση των πλοίων που κλάπηκαν από τους Παλαιστίνιους ψαράδες έξω από τις ακτές της Γάζας όπου απαχθήκαμε από Ισραηλινούς στρατιώτες.
Μας πήραν τα τηλέφωνά που είχαμε παραλάβει χθες από το δικηγόρο μας, αλλά ακόμα πιό ξεδιάντροπα και παραβιάζοντας ξεκάθαρα τη διεθνή νομοθεσία, μας εμπόδισαν να έρθουμε σε επαφή με τους δικηγόρους μας και με τα προξενεία μας, παρά το γεγονός ότι ο Άντριου κι εγώ το ζητήσαμε δεκάδες φορές.
Για να μπορέσω να μεταδώσω αυτα τα λυπηρά γεγονότα, αναγκάστηκα να σταματήσω την απεργία πείνας ώστε να μπορέσω να πάρω πίσω το τηλέφωνό μου και να αρχίσω να μεταδίδω. Βασιζόμενος σε όσα μπορούσα να ακούσω πριν μας χωρίσουν, ο Άντριου θα παραμένει σε αυτό το κελί (που δεν αρμόζει καθόλου σε καμιά συνθήκη σχετικά με τις κρατήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα) όσο θα συνεχίζει την απεργία πείνας.
Η κράτηση που βίωσα σήμερα και που ο Άντριου συνεχίζει να βιώνει μπορεί να θεωρηθεί πραγματικό βασανιστήριο περισσότερο, παρά τιμωρία.
Είναι περισσότερο από πιθανό ότι η Νταρλήν που συνεχίζει την απεργία πείνας, υφίσταται την ίδια απάνθρωπη συμπεριφορά.
Ετοιμάζομαι να μεταδώσω αυτό το σοβαρό γεγονός στο Ιταλικό, το Σκωτσέζικο και το Αμερικανικό προξενείο.
Είναι σημαντικό να είμαστε συνέχεια ενήμεροι για την πνευματική και φυσική κατάσταση των φίλων μας.

Αύριο θα πρέπει να προσφύγω σε επείγουσα ιατρική περίθαλψη για την ίαση από τα δεκάδες τσιμπήματα εντόμων και παρασιτων που μου επιτίθενται κάθε βράδυ, αφηνοντας το κορμί μου γεμάτο πληγές.

Βιτόριο Αριγκόνι, απαχθείς στη ισραηλινή φυλακή του Ράμλε
21 Νοεμβρίου 2008
6 μ.μ. “

- ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΟΙ ΟΜΗΡΟΙ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ
- ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΑ ΨΑΡΟΚΑΪΚΑ ΣΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΥΣ ΨΑΡΑΔΕΣ

Πηγή: Το Ιστολόγιο του Εξαποδώ

Ίσως ο μοναδικός μαζικός τάφος στην Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν έχει γίνει μνημείο…

Τη νύχτα στις 11 προς 12 Φλεβάρη 1949 (τελευταίο έτος του Ελληνικού εμφυλίου) εκδηλώθηκε η μεγάλη επιθετική επιχείρηση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (Δ.Σ.Ε.) για την κατάληψη της πόλης της Φλώρινας, την οποία υπερασπιζόταν ισχυρές δυνάμεις του Κυβερνητικού Στρατού.
Ο Δημοκρατικός Στρατός ηττήθηκε και συμπτύχθηκε στο χώρο κυριαρχίας του στο Βίτσι αφήνοντας πίσω του 700 περίπου νεκρούς και τραυματίες μαχητές και μαχήτριες. Οι νεκροί από την πλευρά του Κυβερνητικού Στρατού ήταν κατά πολύ λιγότεροι, 40 περίπου νεκροί και 35 αγνοούμενοι.
Τις επόμενες μέρες οι νεκροί αντάρτες πετάχτηκαν ως σωρός σε μια μεγάλη τάφρο που άνοιξαν οι νικητές σε ιδιόκτητο χωράφι στη νοτιοανατολική περιοχή εισόδου της πόλης, περιοχή «Άγιος Γεώργιος». Οι νεκροί στρατιώτες του Κυβερνητικού Στρατού τάφηκαν σε χώρο στη νότια πλευρά της πόλης, σε μικρή απόσταση από τον μαζικό τάφο των νεκρών του Δ.Σ.Ε. Ο χώρος αυτός αργότερα διαμορφώθηκε σε στρατιωτικό νεκροταφείο.
Στο παρελθόν έχουν γίνει ανεπίσημες και μη οργανωμένες συζητήσεις στη Φλώρινα για τη δημιουργία μνημείου στο χώρο όπου πετάχτηκαν με μπουλντόζες οι νεκροί μαχητές/μαχήτριες του Δ.Σ.Ε. Αυτές όμως οι πρωτοβουλίες δεν τελεσφόρησαν εξαιτίας διαφόρων αντιρρήσεων και ενστάσεων.
Στις 8 και 9 Νοεμβρίου 2008 πραγματοποιήθηκε διήμερο επιστημονικό συνέδριο με θέμα ο «Εμφύλιος στην Πρέσπα: αποτυπώματα στον χώρο και τον χρόνο» με πρωτοβουλία του Δήμου Πρεσπών. Στο συνέδριο συμμετείχαν ερευνητές/τριες του Εμφυλίου (1946-1949), μαχητές και μαχήτριες του Δ.Σ.Ε. καθώς και επιστήμονες που ασχολήθηκαν σε συνεργασία με το Δήμο Πρεσπών για να αναγνωριστούν ως μνημεία της νεότερης ιστορίας στην Πρέσπα η «σπηλιά του Ζαχαριάδη» και η σπηλιά όπου ήταν το νοσοκομείο του Δ.Σ.Ε». Οι 700 νεκροί αντάρτες της μάχης της Φλώρινας περιμένουν το δικό τους μνημείο…
Κατά τη διάρκεια των εργασιών του Συνεδρίου δημιουργήθηκε μια ομάδα πρωτοβουλίας πολιτών με στόχο την αναγνώριση του μαζικού τάφου των μαχητών/τριών του Δ.Σ.Ε. που έπεσαν στη μάχη της Φλώρινας, ως μνημείο της νεότερης ιστορίας.
Καλούμε όλους του φορείς (Νομαρχία, Δήμοι, πολιτικά κόμματα, κοινωνικοί και πολιτιστικοί φορείς του νομού Φλώρινας) αλλά και κάθε πολίτη αυτής της χώρας, να προσυπογράψουν προκειμένου να υποβληθεί το σχετικό αίτημα στην εφορία νεότερων μνημείων.
Το κείμενο με τις υπογραφές μπορείτε να το στέλνετε στην ηλεκτρονική διεύθυνση: aspirtou@uowm.gr.

Sunday, November 23, 2008

Τα γεράκια του Ψυχρού Πολέμου φωλιάζουν γύρω απ’ τον Ομπάμα

του Robert Scheer από το Truthdig


Nα λοιπόν που ο Πούτιν είχε δίκιο: ήταν η Γεωργία που ξεκίνησε τον πόλεμο με τη Ρωσία, και άλλη μια φορά ήταν ο πρόεδρος Μπους που είπε ψέματα. Όπως έγραφε το ρεπορτάζ των Τάιμς της Νέας Υόρκης την περασμένη εβδομάδα, νέα στοιχεία σχετικά με το ξεκίνημα του καλοκαιρινού πολέμου, προερχόμενα από ανεξάρτητους στρατιωτικούς αναλυτές, θέτουν υπό αμφισβήτηση το μόνιμο ισχυρισμό της Γεωργίας, ότι έδρασε εν αμύνη απέναντι στην αποσχιστική και ρωσική επιθετικότητα.

Ο Λευκός Οίκος του Μπους ήξερε - αλλά απέκρυψε από τον αμερικανικό λαό - γεγονότα, σχετιζόμενα με προκλήσεις των (αμερικανο-εκπαιδευμένων) ενόπλων δυνάμεων που σκότωσαν αμάχους στην πρωτεύουσα της Νότιας Οσετίας, πριν τα ρωσικά στρατεύματα περάσουν τα σύνορα. Η προβοκάτσια έχει επίσης τεκμηριωθεί σε έρευνα του BBC, καθώς και από την ολοένα αυξανόμενη συμφωνία άλλων αξιόπιστων πηγών.

Δεν είναι έκπληξη, αλλά μας υπενθυμίζει πόσο πρόθυμοι είναι κάποιοι για ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο και πόσο αδιαφορούν για την αλήθεια των πραγμάτων. Τα “γεράκια καριέρας” κατέχουν θέσεις επιρροής και στα δύο κόμματα, όπως αποδείχθηκε από την ανακλαστική τοποθέτηση και των δύο προεδρικών υποψηφίων, ότι η Ρωσία είχε εξαπολύσει μια παντελώς απρόκλητη επίθεση.

Ο Μακέην, του οποίου ο επικεφαλής σύμβουλος επί εξωτερικής πολιτικής ήταν ένας έμμισθος λομπίστας της Γεωργίας, φάνηκε προθυμότερος να αντιμετωπίσει τους ρώσους, ενώ ο Ομπάμα ήταν λίγο πιο επιφυλακτικός. Μέχρι όμως την τηλεοπτική διαφήμισή του της 29ης Οκτωβρίου, όταν ο Ομπάμα υποσχέθηκε να χαλιναγωγήσει τη ρωσική επιθετικότητα - κάτι που δύσκολα σχετίζεται με την αλλαγή που χρειαζόμαστε από τη μονόπλευρη εριστικότητα της εξωτερικής πολιτικής του Μπους.

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η αυξανόμενη αποξένωση από τη χώρα εκείνη, που η συνεργασία της είναι απολύτως αναγκαία στην προσπάθεια να ελεγχθεί η διασπορά των πυρηνικών, δεδομένου ότι η Ρωσία κατέχει χονδρικά το μισό πυρηνικό οπλοστάσιο του πλανήτη και “προθυμία” σημαίνει κατασκευή περισσότερων πυρηνικών όπλων. Αντί να ορθώσουμε μαζί ένα κοινό μέτωπο ενάντια στην παραγωγή των όπλων, ακόμα και πριν τον καβγά της Γεωργίας η κυβέρνηση επέμενε να στήσει πυραύλους δίπλα στα ρωσικά σύνορα, σπάζοντας έτσι τη συμφωνία με τον Πούτιν, τον οποίο προηγουμένως ο πρόεδρος Μπους είχε εναγκαλισθεί.

Η βελτίωση των σχέσεων με τη Ρωσία είναι σημαντικός παράγοντας για την αλλαγή προς τον ειρηνικότερο κόσμο που επαγγέλθηκε ο Ομπάμα, αλλά είναι ακραία ανησυχητικό πως κάποιοι εκ των στενότερων συμβούλων του είναι αδιόρθωτα γεράκια με ιστορικό πρόκλησης άχρηστων εντάσεων κατά τον Ψυχρό Πόλεμο. Ο άνθρωπος - κλειδί είναι ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι που είχε ενορχηστρώσει την εμπλοκή των ΗΠΑ στο πλευρό των ισλαμιστών φανατικών στο Αφγανιστάν, όντας ο σύμβουλος επί εθνικής ασφαλείας του προέδρου Τζίμι Κάρτερ

Φυσικά, η επίσημη γραμμή εκείνη την εποχή ήταν ότι οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στο Αφγανιστάν για να υποστηρίξουν το σύμμαχό τους (που τύχαινε να είναι η κυβέρνηση της Καμπούλ), εναντίον των μουτζαχεντίν επαναστατών που αργότερα ο πρόεδρος Ρέηγκαν θα αγκάλιαζε ως πολεμιστές της ελευθερίας. Η δική μας CIA συνένωσε αυτούς τους πολεμιστές της ελευθερίας με τους τύπους του Οσάμα Μπιν Λάντεν και του Σέιχ Μοχάμεντ, δηλ. τους αρχιτέκτονες των επιθέσεων της 11ης Σεπτέμβρη.

Πέρασαν δεκαετίες για να αποκαλυφθεί η αλήθεια, ότι οι Σοβιετικοί εισέβαλαν μόνο αφού προκλήθηκαν επισταμένως από τα γεράκια των ΗΠΑ. Ένα από αυτά τα γεράκια ήταν ο Ρόμπερτ Γκέητς - τότε δούλευε για το Μπρεζίνσκι στην κυβέρνηση Κάρτερ και σήμερα είναι Υπουργός Αμύνης. Ακούγεται πως ο νεοεκλεγμένος Ομπάμα σκέφτεται να τον κρατήσει σε αυτή τη θέση.

Ένα δελτίο τύπου του 1996 διαφήμιζε τα απομνημονεύματα του Γκέητς, υποσχόμενο την αποκάλυψη της συγκεκαλυμμένης υποστήριξης του Κάρτερ στους αφγανούς μουτζαχεντίν, έξι μήνες πριν τη σοβιετική εισβολή. Η αποκάλυψη ώθησε ένα δημοσιογράφο του γαλλικού Nouvel Observateur να ρωτήσει το Μπρεζίνσκι σε μία συνέντευξη του ‘98, εάν έχει μετανιώσει που έδωσε όπλα και τεχνογνωσία σε μελλοντικούς τρομοκράτες. Κι ο Μπρεζίνσκι απάντησε: Για τι πράγμα να μετανιώσω; Αυτή η μυστική επιχείρηση ήταν εξαιρετική ιδέα. Οδήγησε τους ρώσους στην παγίδα του Αφγανιστάν. Θέλετε να το μετανιώσω; (…) Τι είναι σημαντικότερο για την παγκόσμια ιστορία; Κάποιοι ξεσαλωμένοι μουσουλμάνοι ή η απελευθέρωση της Κεντρικής Ευρώπης και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου;

Αυτό ειπώθηκε τρία χρόνια πριν τούτοι οι ξεσαλωμένοι μουσουλμάνοι μας επιτεθούν στις 11 Σεπτέμβρη, αλλά ο Μπρεζίνσκι δεν έχασε το μεράκι του να κλιμακώνει πολέμους. Ενόσω συμβούλευε τον Ομπάμα, έδινε συνεντεύξεις όπου χαρακτήριζε τη ρωσική “εισβολή” ως περιστατικό μιας νέας παγκόσμιας σύρραξης, λέγοντας στο δημοσιαγράφο Νάθαν Γκάρντελς ότι η πράξη του Πούτιν είναι ανησυχητικά παρόμοια με τις πράξεις του Στάλιν και του Χίτλερ στα τέλη της δεκαετίας του ‘30.

Το ξέρω, ο Ομπάμα δεν έχει αναλάβει ακόμα καθήκοντα. Τον ψήφισα με ενθουσιασμό, εν μέρει γιατί μοιάζει να υπερβαίνει τις ψυχροπολεμικές μονομανίες. Αλλά σαν πελάτης, πρέπει να φυλάγομαι από αυτά τα αμετανόητα γεράκια των Δημοκρατικών που αιωρούνται από πάνω μας.

Το κείμενο στα αγγλικά

Πηγή: Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση του ΣΥΝ


Saturday, November 22, 2008

Προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τη γενιά των 700 ευρώ

Δέσμη 20 μέτρων για τους νέους εργαζόμενους και ανέργους κατέθεσε στη Βουλή ο Αλέκος Αλαβάνος στο πλαίσιο της συζήτησης για την οικονομική κρίση. Οι 20 προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν απαντήθηκαν από τον πρωθυπουργό, ωστόσο έμπρακτα αποδεικνύουν ότι η αριστερά έχει θέσεις και προγραμματικό λόγο.
Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όπως είπε ο Αλ. Αλαβάνος στηρίζονται σε 4 άξονες:
- Ειδικό πρόγραμμα για την απασχόληση, προσδιορισμένο ποσοτικά και χρονικά.
- Αντιμετώπιση του προβλήματος των επισφαλών σχέσεων εργασίας (stage, ενοικιαζόμενοι, συμβασιούχοι, μπλοκάκια).
- 80% επίδομα ανεργίας σε σχέση με το βασικό βαθμό του κλάδου.
- Κοινωνικός μισθός για στήριξη των νέων: επιδότηση ενοικίου, δωρεάν αστικές μεταφορές, μειωμένα εισιτήρια στις υπεραστικές μεταφορές, στέγαση φοιτητών, δωρεάν σίτιση για όλους τους φοιτητές κ.λπ.
Αναλυτικά οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την "γενιά των 700 ευρώ" έχουν ως εξής:
1. Κανένας μισθός να μην υπολείπεται του ορίου φτώχειας. Παροχή διορθωτικής αύξησης στους μισθούς για την αντιμετώπιση της ακρίβειας -επιπλέον από τις αυξήσεις που προβλέπονται στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας- ύψους 200 ευρώ το μήνα για το 2008 και 100 ευρώ για το 2009 και επαναδιαπραγμάτευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας 2008-2009, με στόχο ο κατώτερος μισθός να φτάσει τα 1300 ευρώ το μήνα, όσο δηλαδή είναι ο αντίστοιχος μέσος όρος στην Ευρωζώνη για να φύγουν και οι νέοι από τη ζώνη των 700 ευρώ.
2. Δραστική αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 80% του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη και επιμήκυνση του χρόνου χορήγησής του για όλο το διάστημα της ανεργίας.
3. Ειδικό βοήθημα ανεργίας, ίσο με την εκάστοτε σύνταξη του ΟΓΑ, για τους νέους και νέες μέχρι 29 ετών, που τελειώνουν την τυπική εκπαίδευσή τους, γράφονται στις λίστες του ΟΑΕΔ και δεν τους τοποθετεί το αργότερο σε δύο μήνες σε εργασία.
4. Εφαρμογή αφορολόγητου ορίου ετήσιου εισοδήματος μέχρι 15.000 για τα δύο πρώτα χρόνια της απασχόλησής τους για όσους εργαζόμενους δεν ξεπερνούν το 30ο έτος της ηλικίας τους. Επαναφορά του αφορολογήτου ετησίου εισοδήματος για όσους εργάζονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών που υποκρύπτει εξαρτημένη εργασία ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας μέχρι αυτές οι μορφές απασχόλησης καταργηθούν και μετατραπούν σε κανονικές συμβάσεις εργασίας. Φορολογική απαλλαγή του συνόλου των ατομικών δαπανών των νέων ανέργων και εργαζομένων που αυτοί οι ίδιοι διαθέτουν για την επαγγελματική τους κατάρτιση.
5. Χορήγηση στους ανέργους, τους φοιτητές και μαθητές κάρτας απεριόριστων διαδρομών στα μέσα μαζικής μεταφοράς, παροχή πολιτιστικής εκπτωτικής κάρτας για να έχουν και αυτοί δικαίωμα στη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου τους. Επιδότηση ενοικίου και αναστολή των δανειακών υποχρεώσεων των ανέργων στις τράπεζες για στεγαστικά δάνεια για το διάστημα της ανεργίας τους.
6. Ασφάλιση των ανέργων για σύνταξη και υγεία για όλο το διάστημα που διαρκεί η ανεργία τους.
7. Κατάργηση των ανασφάλιστων stage.
8. Επαναφορά του ορίου των 50 ενσήμων από 100 που έγινε με τον πρόσφατο αντιασφαλιστικό νόμο για την απόκτηση ασφαλιστικού βιβλίου υγείας.
9. Δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με τη θέσπιση του 35ωρου χωρίς μείωση των αποδοχών με αύξηση των δημόσιων επενδύσεων, με μείωση του ωραρίου και με μαζικές προσλήψεις ανέργων στους τομείς της κοινωνικής και πράσινης εργασίας (παιδεία, υγεία, πρόνοια, περιβάλλον, πολιτική προστασία). Στήριξη της απασχόλησης των νέων με αναπηρίες με την πλήρη εφαρμογή και βελτίωση των νομοθετικών ρυθμίσεων που την προωθούν.
10. Κατάργηση των διατάξεων του πρόσφατου αντιασφαλιστικού νόμου για την υποχρεωτική ή εθελοντική (μέσω κινήτρων ή αντικινήτρων) παράταση του εργασιακού βίου, γιατί η εφαρμογή τους θα εκτοξεύσει την ανεργία των νέων αφού απορρυθμίζει τη φυσιολογική ανανέωση του εργατικού δυναμικού.
11. Το ποσοστό της κρατικής επιχορήγησης που δίδεται με αναπτυξιακούς νόμους για την πραγματοποίηση επενδυτικών σχεδίων, να επανασυνδεθεί με τον αριθμό των νέων θέσεων πλήρους και σταθερής απασχόλησης που θα δημιουργούν.
12. Δραστικός περιορισμός των ελαστικών μορφών απασχόλησης και ενίσχυση της πλήρους και σταθερής εργασίας. Εάν σε περίπτωση ατομικής καταγγελίας ή αν κατόπιν ελέγχου από την Επιθεώρηση Εργασίας ή το ΙΚΑ προκύψει αδήλωτη και κατά συνέπεια ανασφάλιστη εργασία τότε, πέρα από τις νόμιμες κυρώσεις:
- Η αδήλωτη εργασία να θεωρείται υποχρεωτικά αορίστου χρόνου.
- Ο εργοδότης να έχει το βάρος αφενός της καταβολής όλων των ασφαλιστικών εισφορών (εργοδότη και εργαζόμενου) για την περίοδο αυτή καθώς και το βάρος της απόδειξης για το χρόνο της μη δηλωθείσας εργασίας και για τον μισθό που παρείχε στον αδήλωτο εργαζόμενο.
- Ο εργοδότης καταβάλλει στον εργαζόμενο, τυχόν διαφορά στο μισθό και υποχρεωτικά άδειες, επιδόματα, κ.λπ.
- Η απόλυση εργαζομένου ο οποίος καθ' οιονδήποτε τρόπο συμμετείχε στην αποκάλυψη της αδήλωτης εργασίας θεωρείται άκυρη ή καταχρηστική.
13. Τακτοποίηση όλων των συμβασιούχων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και εν συνεχεία κατάργηση του θεσμού του συμβασιούχου.
14. Κατάργηση μορφών εργασίας, όπως η ενοικίαση εργαζομένων, οι συμβάσεις έργου ή μίσθωσης υπηρεσιών με δελτίο, που αποτελούν σύγχρονες μορφές δουλείας και η μετατροπή τους σε συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου.
15. Επέκταση της προστασίας της εργατικής νομοθεσίας σε κατηγορίες εργαζομένων, που η απασχόλησή τους υποκρύπτει μισθωτή σχέση (π.χ. επέκταση της έννοιας της εξαρτημένης εργασίας υπό το φως των νέων δεδομένων, νομοθετική ρύθμιση για την προστασία των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των τηλεργαζομένων).
16. Αναγνώριση της στρατιωτικής θητείας των νέων, ως χρόνου ασφάλισης χωρίς προαπαιτούμενα και εξαγορά. Το μέτρο να αφορά και αυτούς που για λόγους συνείδησης εκτελούν κοινωνική θητεία και οι δαπάνες να καλύπτονται από τον λογαριασμό που έχει σχηματιστεί από την εισφορά 1% που δίνουν όλοι οι εργαζόμενοι για τους στρατεύσιμους. Από τον ίδιο αυτό λογαριασμό να πληρώνονται οι ασφαλιστικές εισφορές (εργαζόμενου και εργοδότη) για ένα χρόνο, νέων μέχρι 30 ετών που έχουν (α) ολοκληρώσει πρόγραμμα απεξάρτησης και (β) έχουν εκτίσει ποινή συνολικής φυλάκισης, ανώτερη των τριών (3) μηνών.
17. Το επίδομα ασθένειας εξισώνεται με αμοιβή και ο χρόνος ασθένειας αναγνωρίζεται ως χρόνος ασφάλισης.
18. Κατάργηση όλων των αρνητικών διακρίσεων που έχουν θεσπιστεί από το 1992 μέχρι σήμερα σε βάρος των νέων και πρωτίστως αυτές που αφορούν εργασιακές σχέσεις, ασφάλιση, αμοιβές, συνδικαλιστικά δικαιώματα. Να καταργηθούν όλες οι νομοθετικές ρυθμίσεις για υποβαθμισμένες εργασιακές σχέσεις όχι μόνο στους νεοπροσλαμβανόμενους σε όλες τις ΔΕΚΟ. 19. Θωράκιση των δημοσίων ελεγκτικών μηχανισμών και ενεργοποίησή τους για την καταπολέμηση της ανασφάλιστης εργασίας και της παραβίασης των νόμων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας από τους εργοδότες με κύρια θύματα τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, τους νέους και τους μετανάστες.
20. Καταπολέμηση του ρατσισμού από την κούνια με τη νομιμοποίηση των παιδιών των μεταναστών που γεννιούνται στη χώρα μας.

Friday, November 21, 2008

Τριήμερο διαλόγου για τα ζητήματα της ενέργειας

Τριήμερο διαλόγου για την ενέργεια διοργανώνει από σήμερα έως την Κυριακή το πανελλαδικό δίκτυο "Πολίτες κατά του λιθάνθρακα". Οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στο κτίριο του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (Πατησίων 76).

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων έχει ως εξής:

Παρασκευή 7.30 μ.μ.: "Παραγωγή ενέργειας και επιπτώσεις στο περιβάλλον - ΑΠΕ - η εμπειρία του Ensdorf". Ομιλητές: Κ. Χαΐνάς από τους "Ενεργούς Πολίτες Εύβοιας", Σεβ. Μοιρασγεντής, ερευνητής Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, Αλ. Μαβής από το Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων Αιγαίου και Karl Heinz Winkler από Δίκτυο κινήσεων πολιτών περιοχής Ensdorf).

Σάββατο 11.00 π.μ.: -Παγκόσμια καμπάνια για την κλιματική δράση - Κοπεγχάγη 2009 (F.A.R.M.A.).

- Ο άγνωστος πόλεμος της εναλλακτικής ενέργειας (Θ. Ράπτης, ομάδα έρευνας εναλλακτικών τεχνολογιών).

- 7.30 μ.μ.: "Το κυρίαρχο μοντέλο - κριτική στον υφιστάμενο και το νέο ενεργειακό σχεδιασμό". Ομιλητές: Λ. Ιωαννίδης, μέλος Δ.Σ. Οικολογικής κίνησης Κοζάνης, Δ. Παπανίκας, τ. καθ. Παν. Πάτρας, Δ. Μάργαρης, αν. καθ. Παν. Πάτρας, Όλγα Αθανίτου από το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου και Γ. Χονδρός από την Πανελλαδική Κίνηση Κατά της Εκτροπής του Αχελώου.

Κυριακή, 11.00 π.μ.: Ομιλητές ο Π. Τότσικας από την “Πρωτοβουλία πολιτών για την προστασία του Υμηττού” και Αντ. Μπρούμας από την ομάδα Urbi et Orbi.

- 7.30 μ.μ.: "Ενέργεια και Κοινωνία Πολιτών". Ομιλητές: Δ. Κωνσταντακόπουλος, δημοσιογράφος, Τ. Κεφαλάς από τους "Πολίτες κατά του λιθάνθρακα", Δ. Σπανούδη από τη "Συμπαράταξη Βοιωτών για το Περιβάλλον", Ηλ. Γεωργαλής από το "Παναιτωλοακαρνανικό Μέτωπο" και Γ. Σακελλάρης, διδάσκων στο Heriot Watt University - Edinburg, United Kingdom.

Thursday, November 20, 2008

Κινητικότητα στη Γαλλική Αριστερά

Με πλατιά χαμόγελα βγήκαν από τη συνάντησή τους την Τρίτη η εθνική γραμματέας του ΚΚΓ Μαρί Ζωρζ Μπιφέ και ο γερουσιαστής Ζαν Λικ Μελανσόν, που εγκατέλειψε το Σοσιαλιστικό κόμμα για να ιδρύσει το κόμμα αριστερά. Οι δύο του ανακοίνωσαν ότι θα δημιουργήσουν ένα "κοινό μέτωπο" στις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2009. "Είναι το πρώτο χαρούμενο νέο της εβδομάδας και ίσως και των 15 ημερών για τους ανθρώπους της αριστεράς, που, από το περασμένο σαββατοκύριακο είχαν πεσμένο το ηθικό τους" δήλωσε ο Ζ.Λ. Μελανσόν κατά τη συνέντευξη Τύπου στη Βουλή στο πλευρό της Μ. Ζ. Μπιφέ.
Το νέο κόμμα των Μελανσόν και Ντολέζ (βουλευτή του Σ.Κ.) ξεκίνησε συζητήσεις με το ΚΚΓ ενόψει της δημιουργίας κοινών ψηφοδελτίων στις ευρωεκλογές του ερχόμενου Ιουνίου προκειμένου να υπάρξει "κοινό μέτωπο κατά της Ευρώπης της Συνθήκης της Λισσαβώνας", τόνισε ο Μελανσόν. "Θέλουμε να δημιουργήσουμε ελπίδα για εκείνους που βλέπουν ότι η αριστερά περνάει κρίση και θέλουν να ξεφύγουν από την κρίση αυτή" προσέθεσε από την πλευρά της η Μπιφέ. "Αρχίζουμε δουλειά και ίσως κι άλλοι θελήσουν να μας συνοδέψουν σε αυτή την όμορφη περιπέτεια".
Την περασμένη εβδομάδα, αμέσως μετά την ανακοίνωση αποχώρησης από το Σ.Κ. των Μελανσόν και Ντολέζ, ο πρόεδρος της ευρωομάδας της Αριστεράς, Φρανσίς Βυρτζ, είχε παρατηρήσει μια "σύγκλιση ανάλυσης και δράσης στην προοπτική των ευρωεκλογών του Ιουνίου του 2009". Ο Βυρτζ θύμισε ότι Εθνικό Συμβούλιο του ΚΚΓ είχε υιοθετήσει με μεγάλη πλειοψηφία στις 24 Οκτωβρίου απόφαση "για τις ευρωεκλογές στο πλαίσιο της ιστορικής κρίσης του καπιταλισμού" και πήρε "πρωτοβουλία να κάνει έκκληση προς τις πολιτικές και κοινωνικές ομάδες, τους άνδρες και τις γυναίκες που αντιπροσωπεύουν προοδευτικά πολιτικά ρεύματα, όπως το συνδικαλιστικό, κοινωνικό κίνημα" που έχουν κοινούς "δομικούς άξονες που έρχονται σε ρήξη με τις διατάξεις των συνθηκών ενάντια στις οποίες αγωνιστήκαμε το 2005 και των οποίων η επικαιρότητα επιβεβαιώνει το καταστροφικό τους εύρος".
Ο Βυρτζ χαρακτήρισε την κοινή δήλωση των Μελανσόν - Ντολέζ "πολιτικό γεγονός μεγάλης σημασίας, που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα σε μια στιγμή που το χρειαζόμαστε αυτό πάρα πολύ" και υπογράμμισε τη βούληση του ΚΚΓ να συμβάλλει στη δημιουργία "ευρωπαϊκού προοδευτικού μετώπου".
Ο Μελανσόν την Τρίτη τόνισε ότι θα έχει επίσης συζητήσεις με το Νέο Αντικαπιταλιστικό κόμμα του Ολιβιέ Μπεζανσενό, το Ρεπουμπλικανικό Κίνημα του Ζαν Πιέρ Σεβενεμάν και κινήματα εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης.

Πηγή: Εφημερίδα Η ΑΥΓΗ

Σχόλιο "Πιπεριάς": Η ταλαιπωρημένη Γαλλική Αριστερά (και ιδιαίτερα το ΚΚΓ) φαίνεται ότι επιλέγουν τον... γερμανικό δρόμο. Βλέπετε το πείραμα του Λαφοντέν με τον Μπίσκι, γέννησε το πετυχημένο "Αριστερό Κόμμα" αποτελεί ελπίδα για τα αριστερά κόμματα της Ευρώπης. Βέβαια στην Γαλλία υπάρχει και το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα που δημιουργεί η ιστορική Τροτσκιστική Κομμουνιστική Λίγκα του Μπεζανσενό. Πάντως υπάρχει κινητικότητα και αυτό είναι θετικό...


Οι πολιτικοί να σταθούν απέναντι στους τραπεζίτες

Ο Εβαλντ Λίνεν - τέως προπονητής του Πανιωνίου μιλά για την πολιτική, τις ιδεολογίες και όχι για ποδόσφαιρο.

Συνέντευξη Στον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ giannis@enet.gr

Ο Εβαλντ Λίνεν οραματίζεται έναν καλύτερο κόσμο και μοιράζεται το όραμά του με τους αναγνώστες της «Ελευθεροτυπίας». Στην πρώτη αυστηρά πολιτική συνέντευξη που δίνει σε ελληνική εφημερίδα, ο πρώην -πλέον- προπονητής του Πανιωνίου αναφέρεται στις μεγάλες ιδεολογίες του 20ού αιώνα, τον κομμουνισμό, τον σοσιαλισμό, τον καπιταλισμό και καταλήγει ότι η ευημερία της ανθρώπινης κοινωνίας δεν είναι τόσο θέμα ιδεολογίας όσο κοινής λογικής.
Ο Εβαλντ Λίνεν δεν είναι και ο πιο δημοσιοσχετίστας άνθρωπος σε αυτή τη Γη. Πριν προλάβω να του εξηγήσω ότι θέλω να συζητήσουμε για την παγκόσμια πολιτική, «αρπάζεται»: «Κοιτάξτε κύριε μου, ας μην κοροϊδευόμαστε. Από τότε που βγήκε στους ελληνικούς κινηματογράφους η ταινία "Μπάαντερ-Μάινχοφ", εδώ και τρεις εβδομάδες, και άλλοι συνάδελφοί σας μου ζητούν το ίδιο πράγμα. Θέλουν, σώνει και καλά, να με συνδέσουν με αυτήν. Ενας μάλιστα μου είπε: "Απ' ό,τι ξέρω, είστε αναρχικός". Από πού το ξέρει; Εγώ δεν ήμουν υπέρ της ένοπλης βίας ούτε υπέρ της RAF γιατί κατά την άποψή μου όλο αυτό, το να σκοτώνεις ανθρώπους, είναι αδιέξοδο, δεν οδηγεί πουθενά. Συνεπώς, γιατί με ταλαιπωρείτε;».

Οταν, λίγο αργότερα, υπαινίσσομαι τις προ εικοσαετίας φιλοδοξίες του για πολιτική καριέρα, με την κάθοδό του στις ευρωεκλογές το 1985 με τη Friendenliste, συμμαχία της ειρήνης αριστερών και οικολόγων, πιο ήρεμος αυτή τη φορά, προβαίνει σε διευκρινίσεις: «Το έκανα για συμβολικούς λόγους. Μας ήταν σαφές από την αρχή ότι δεν επρόκειτο να βγει κανείς μας ευρωβουλευτής, ότι το ποσοστό μας θα ήταν πολύ μικρό. Αλλά θέλαμε να κάνουμε ευρύτερα γνωστές τις θέσεις μας, για την οικολογία, την προστασία του περιβάλλοντος και την αντίθεσή μας στα πυρηνικά».

Περίπου την ίδια εποχή, ο Εβαλντ Λίνεν εμφανίζεται σε αθλητική τηλεοπτική εκπομπή με μπλουζάκι που γράφει «Οι αθλητές ενάντια στην ατομική ενέργεια - και υπέρ της ειρήνης»: «Δεν ήμουν ο μόνος που είχα τέτοιες απόψεις. Υπήρχαν πολλοί άλλοι αθλητές σε όλον τον κόσμο που εναντιώνονταν στην κούρσα των εξοπλισμών, αφού εκείνη την εποχή η ένταση ήταν μεγάλη και η πιθανότητα ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος πολύ ισχυρή. Οι Αμερικανοί ήθελαν να τοποθετήσουν πυραύλους Πέρσινγκ στη δυτική Γερμανία και όλοι είχαμε κινητοποιηθεί εναντίον αυτού. Μάλιστα, κάποια στιγμή πετύχαμε να ακυρωθεί η τοποθέτηση όπλων του ΝΑΤΟ στο γερμανικό έδαφος».

Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας; Σοσιαλιστή;

«Οι σοσιαλιστικές ιδέες προήλθαν από τον 18ο και τον 19ο αιώνα, όταν οι άνθρωποι βίωναν απάνθρωπες, τρομερές οικονομικές συνθήκες. Τα σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά κράτη του 20ού αιώνα έκαναν ένα μοιραίο λάθος: επιχείρησαν να μεταμορφώσουν αυτές τις ιδέες σε πραγματικότητα, την ίδια στιγμή που ο κόσμος άλλαζε. Στις λεγόμενες καπιταλιστικές χώρες, η εργατική τάξη ζούσε σχετικά καλά. Ενώ στις περιώνυμες σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές χώρες, η εργατική τάξη βρισκόταν σε πολύ χειρότερη κατάσταση, είχε πολύ λιγότερα για να ζήσει αξιοπρεπώς. Για μένα, τα σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά κράτη απλώς "χάλασαν" αυτή την ιδέα και δημιούργησαν ενός άλλου είδους δικτατορία, τη δικτατορία του κράτους. Δεν υπήρχε δημοκρατία. Ηταν η δικτατορία των κομμουνιστικών κομμάτων και κρατών. Δεν υπήρχε η δυνατότητα να ταξιδέψεις στο εξωτερικό, η δυνατότητα να πεις τη γνώμη σου ούτε να υφίστανται άλλα κόμματα. Ηταν μόνο άσπρο-μαύρο. Κι από αυτό θα έπρεπε να γίνει αντιληπτό ότι αυτό το σύστημα του υπαρκτού σοσιαλισμού θα καταρρεύσει».

Ο καπιταλισμός, όμως, που βγήκε νικητής από την κόντρα, πώς και αντιμετωπίζει σήμερα μια τόσο οριακή κρίση;

«Υπήρξε η ευκαιρία να ελεγχθεί το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα: αν συνεργάζονταν τα κράτη και παραδέχονταν ότι υπάρχει μια μη υγιής ανάπτυξη και κάποια μη υγιή πράγματα, όπως η σπατάλη μεγάλων ποσών για τους εξοπλισμούς και τους πολέμους. Σημαντικό μέρος αυτής της οικονομίας λειτουργούσε μόνο και μόνο επειδή γίνονταν πόλεμοι. Οι ΗΠΑ παράγουν εκατομμύρια όπλα εδώ και 100 χρόνια, τα οποία φέρνουν απίστευτο εισόδημα σε πολύ λίγους ανθρώπους. Πρόκειται για δισεκατομμύρια δολάρια. Επαναλαμβάνω: η ιδέα του σοσιαλισμού, όχι αυτό που τής έκαναν, ήταν καλή, πολύ καλή. Για παράδειγμα, εάν δεν ελεγχόταν όλη η οικονομία από το κράτος αλλά μόνο οι μεγάλες βιομηχανίες, εάν ήταν μία μίξη ιδιωτικού και δημόσιου, τότε οι εταιρείες δεν θα μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν. Ομως, μετά την κατάρρευση του σοσιαλισμού, προέκυψε αυτή η καθαρή μορφή καπιταλισμού, όπου οι εταιρείες είχαν τη δυνατότητα να αυθαιρετούν απόλυτα. Δεν είναι τα κράτη σήμερα που έχουν τη μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο αλλά οι εταιρείες. Οπότε, πώς να ελεγχθούν πλέον;».

Πάντως, λέγεται, ότι η παρούσα οικονομική κρίση αποτελεί την εκδίκηση του σοσιαλισμού. Το γεγονός ότι πλέον τα κράτη καλούνται να παρέμβουν στην αγορά για να τη σώσουν.

«Από μια πλευρά, αυτό που συμβαίνει τώρα είναι όντως πολύ αστείο: αφού από τη μια μέρα στην άλλη, με αυτήν την κρίση, όλοι μιλούν για την παρέμβαση του κράτους ενώ όποτε λεγόταν αυτό στο παρελθόν από κάποιον, τον "σκότωναν": του έβαζαν την ετικέτα του κομμουνιστή, του σοσιαλιστή, ότι ήθελε να κρατικοποιήσει τα πάντα. Σήμερα, αυτές οι τράπεζες έχουν ξοδέψει εκατομμύρια εκατομμυρίων δολάρια και έρχεται το κράτος να πληρώσει την τράπεζα, και είναι και πάλι όλοι οι απλοί και φτωχοί άνθρωποι που θα πληρώσουν τον λογαριασμό. Δεν γίνεται να παραχθεί κάτι πιο γελοίο από αυτό!Παρ' όλα αυτά, εγώ δεν θα συνέδεα το θέμα της τωρινής κρατικής παρέμβασης με τον σοσιαλισμό. Αυτό ήταν απαραίτητο να γίνει από πάντοτε. Οπως κι αν το πεις, σοσιαλισμό, κομμουνισμό, ουσιαστικά είναι θέμα κοινής λογικής. Αυτό, που άκουγα πάντα να υποστηρίζουν τα συντηρητικά κόμματα, για τους "κανόνες της αγοράς", με έκανε να γελάω! Δεν είμαι ειδικός στην οικονομία, υπάρχουν άλλοι πιο ειδικοί, αλλά δεν χρειάζεται να έχεις μελετήσεις οικονομία για να καταλάβεις ότι αυτό που λένε "ελεύθερη αγορά" δεν υπάρχει. Ούτε τα υπόλοιπα, ότι "η αγορά θα φροντίσει για όλα, ότι θα αυτορυθμιστεί"... Υπάρχουν κομμάτια της οικονομίας που μπορούν να αφεθούν στην ιδιωτικοποίηση άλλα όμως πρέπει να οργανωθούν από το κράτος για την πρόνοια των πολιτών. Δεν γίνεται το σύστημα περίθαλψης να λειτουργεί με όρους οικονομικού ανταγωνισμού. Αλλά πλέον τα κράτη δεν έχουν χρήματα και δεν είναι ικανά να οργανώσουν ένα σωστό σύστημα υγείας για τους πολίτες. Ή ένα σύστημα αθλητισμού, που το θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό. Στη Γερμανία έκλεισαν όλα τα αθλητικά κέντρα. Πριν από λίγα χρόνια η κυβέρνηση της βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας κάλεσε ανθρώπους από όλους τους τομείς της κοινωνίας, οικονομία, πολιτική, εκκκλησία, περιβάλλον, σπορ, πανεπιστήμια, για να κάνουν τις προτάσεις τους για τα επόμενα 10 χρόνια. Προσκλήθηκα κι εγώ. Αλλά όταν έκανα τις προτάσεις μου, γελούσαν. Ελεγαν: "Φανταστικές ιδέες αλλά δεν έχουμε χρήματα να τις υλοποιήσουμε". Εκεί που φτάσαμε παγκοσμίως είναι ότι ακόμη και τα πλούσια κράτη έχουν χρέη και απορώ πώς μπορούν να γυρίσουν τα πράγματα ξανά στο νορμάλ. Το εντυπωσιακό είναι ότι ενώ υπάρχει αυτή η κατάσταση, συνεχίζονται οι εξοπλισμοί».

Πιστεύετε ότι ο Μπαράκ Ομπάμα μπορεί να αλλάξει κάτι, με τη δημοτικότητα που απολαύει;

«Ο Ομπάμα είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος και φαίνεται να έχει ωραίες ιδέες αλλά είναι μόνον ένας άνθρωπος. Οι ιδέες μπορούν ν' αλλάξουν τον κόσμο αλλά από την άλλη υπάρχουν τα γεγονότα που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς».

Οπως;

«Οι ΗΠΑ κατηγορούσαν πάντοτε τη Σοβιετική Ενωση ότι εξήγαγε το καταστροφικό σύστημά της σε διάφορες χώρες, την κατηγορούσαν για την Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία, το Αφγανιστάν, ενώ οι ΗΠΑ επί 100 χρόνια κατέβαλλαν λυσσαλέες προσπάθειες να εξάγουν την οικονομία τους, δημιουργώντας αγορές για τις εταιρείες τους. Αυτό που έκανε η CIA ήταν κρατική τρομοκρατία στον ελεγχόμενο από τις ΗΠΑ κόσμο. Ολοι γνωρίζουν τι έγινε στη Χιλή με την εκλογή του Αλιέντε. Αυτός δεν ήταν κάποιος φοβερός και τρομερός κομμουνιστής, ήταν ένας σοσιαλιστής που ήθελε να κάνει κάτι για τους ανθρώπους της Χιλής. Αλλά οι Αμερικανοί ήξεραν ότι αυτό σήμαινε πως οι αμερικανικές εταιρείες θα έχαναν τα κέρδη τους. Οι ΗΠΑ, επί δεκαετίες, κατέστρεφαν τα συστήματα διαφόρων χωρών για να εγκαθιδρύσουν την περιώνυμη "δημοκρατία" τους. Εάν δεν ήταν τόσο θλιβερό, θα μπορούσαμε να γελάσουμε με αυτό... Πηγαίνουν στο Ιράκ, υποτίθεται για να βοηθήσουν τον εκεί πληθυσμό, και στο τέλος φτάνουμε στο σημείο να μην υπάρχει στο Ιράκ έστω και μία πέτρα που να βρίσκεται πάνω σε άλλη, το έχουν ολοκληρωτικά ισοπεδώσει! Πηγαίνουν στο Κουβέιτ να βοηθήσουν τον λαό ενώ υπάρχουν τουλάχιστον 20 χώρες όπου υπάρχει δικτατορία ή υποφέρουν οι λαοί τους, αλλά ποτέ τους δεν πήγαν να βοηθήσουν αυτές. Κι αυτό, επειδή δεν υπάρχει σε αυτές τις χώρες, οι οποίες πραγματικά υποφέρουν, κανένα οικονομικό συμφέρον για τις ΗΠΑ. Ολα γίνονται για το πετρέλαιο και για τα συμφέροντα των εταιρειών. Αφού η κυβέρνηση των ΗΠΑ, εδώ και 400 χρόνια, εκπροσωπεί την οικονομία τους. Οι ίδιοι εκπροσωπούν τους... εαυτούς τους! Η οικογένεια Μπους είναι μια από τις πιο πλούσιες οικογένειες του κόσμου. Ηλπιζα ότι θα γίνει κάποια αλλαγή, μετά την κατάρρευση του σοσιαλισμού, αλλά το μόνο που έγινε ήταν ότι οι ΗΠΑ κατόρθωσαν να εκμεταλλευτούν όλον τον κόσμο με τον τρόπο που ήθελαν, με την παγκοσμιοποίηση».

Υπάρχει αντίσταση σήμερα;

«Αντί για το κίνημα ειρήνης που υπήρχε παλιότερα, υπάρχει σήμερα ένα παγκόσμιο κίνημα -και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό- κόντρα σε αυτή την χωρίς περιορισμούς παγκοσμιοποίηση, υπάρχουν περιβαλλοντικά κινήματα από ανθρώπους που λένε ότι οι πηγές του πλανήτη έχουν περιοριστεί, το περιβάλλον πρέπει να προστατευθεί κ.λπ. Ολα όσα επιτρέψαμε να συμβούν με την αλόγιστη ανάπτυξη της οικονομίας έχουν έναν αντίκτυπο συνολικό, σε όλους τους τομείς της ζωής μας, όχι μόνο στην οικονομία. Μια μειοψηφία εκμεταλλεύεται τους ανθρώπους, καταστρέφει τον πλανήτη, βιάζει τη φύση... Αυτό που συμβαίνει στην Αφρική, με τις ξένες εταιρείες και τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις -οι οποίες αποτελούνται από εγκληματίες- να εκμεταλλεύονται αυτές τις χώρες, είναι ένα καινούριο είδος αποικιοκρατίας. Πόσες φορές επιτρέψαμε εμφύλιους πολέμους στην Αφρική, με εκατομμύρια ανθρώπους να σκοτώνονται χωρίς κανείς να κάνει κάτι γι' αυτό; Αλλά και αυτές οι συγκρούσεις προέκυψαν από το ότι δημιουργήσαμε τεχνητές χώρες στην Αφρική. Στο τέλος, προέκυψαν χώρες με τέσσερις-πέντε διαφορετικές φυλές, οι οποίες σκοτώνονται μεταξύ τους, την ίδια ώρα που με το οικονομικό σύστημά μας τούς εκμεταλλευόμαστε, χάρη στα υψηλά δάνεια που τούς χορηγούμε. Κι έτσι έχεις ολόκληρες χώρες στην Αφρική να δουλεύουν για 5 μεγάλες τράπεζες της Δύσης!»

Μπορεί να υπάρξει κάποιου είδους επανάσταση-εξέγερση από τους μη προνομιούχους του πλανήτη;

«Επανάσταση όπως τη γνωρίσαμε, ίσως όχι. Η νέα επανάσταση μπορεί να είναι μια μαζική κραυγή βοήθειας. Δείτε: εκατομμύρια άνθρωποι εγκαταλείπουν την Αφρική και έρχονται στην Ευρώπη, επιχειρώντας να επιβιώσουν. Ρισκάρουν τις ζωές τους, διασχίζουν ωκεανούς και ερήμους, για να έρθουν εδώ. Κάποια μέρα, αν δεν σταματήσουμε την εκμετάλλευσή τους, θα συνεχίσουν να έρχονται κι άλλα εκατομμύρια, κι άλλα εκατομμύρια... Τα σοσιαλιστικά κόμματα εδώ και δεκαετίες μιλούν για ένα καλύτερο κοντρόλ του οικονομικού συστήματος. Δεν εννοώ αυτό το γελοίο και αδύνατο να εφαρμοστεί σύστημα, όλος ο έλεγχος στο κράτος. Πρέπει να υπάρχει μια καλή μίξη. Δεν μπορείς να επιτρέπεις οι εταιρείες να είναι μεγαλύτερες από τα κράτη. Δεν μπορείς να επιτρέπεις οι τράπεζες να λειτουργούν έτσι. Σοβαροί άνθρωποι να συγκεντρωθούν και να μιλήσουν για το πώς θα υπάρξει καλύτερος έλεγχος αυτού που κάνουν».

Αλλά οι ανά τον κόσμο πολιτικοί δεν μοιάζουν ικανοί να τα βάλουν με τους τραπεζίτες. Λειτουργούν σχεδόν σαν υπάλληλοί τους...

«Γνωρίζω ότι το σύστημα υποστηρίζει το σύστημα. Πάντα ήταν έτσι. Πολλοί πολιτικοί που ξεκινούν να δουλέψουν για τον κόσμο καταλήγουν να δουλεύουν για τους εαυτούς τους κι αυτό γιατί προσφέρονται πακτωλοί χρημάτων από τα λόμπι στους πολιτικούς, ώστε αυτοί να προωθήσουν νόμους που αρέσουν στις εταιρείες, ώστε να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των πλουσίων του κόσμου. Αυτό που πρέπει να κάνεις, εάν είσαι πολιτικός, είναι να αντισταθείς».

Υπάρχουν κάποιοι πολιτικοί που εκτιμάτε και θεωρείτε ότι παλεύουν για το καλό των λαών;

«Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολλοί πολιτικοί με ανοιχτό μυαλό και σωστές ιδέες που θέλουν να δουλέψουν για την ανθρωπότητα. Αλλά είναι περιορισμένοι στα όρια τού τι είναι δυνατόν να συμβεί τώρα πια. Είναι σαν χιονοστιβάδα, ο κόσμος πλέον κινείται με ασύλληπτες ταχύτητες. Ενδεχομένως πρέπει να οργανώσουμε ξανά το σύστημα με έναν τρόπο που να είναι πιο αργός αλλά και πιο υγιής».*

Οταν το ποδόσφαιρο γίνεται κύριο θέμα συζήτησης...

Το 1982, ο Εβαλντ Λίνεν δίνει μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στο γερμανικό «Playboy». Ο συντάκτης του άρθρου του «Playboy» τον παρουσιάζει ως «τον μόνον επαγγελματία της Μπουντεσλίγκα που δεν έχει πουλήσει ακόμη το μυαλό του και τη συνείδησή του». «Αλλά» συνεχίζει, «ο Εβαλντ Λίνεν που γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου του '53 στη Δυτική Βεστφαλία, και έχει ύψος 1,78 και βάρος 68 κιλά, φέρνει ταραχή στα γήπεδα του ποδοσφαίρου. Κάνει πολλά τρικ, αρπάζει γρήγορα την μπάλα, κινείται σαν αστραπή ενώ υπήρξε και το θύμα ενός από τα πιο "σκοτεινά" φάουλ της περασμένης χρονιάς. Στην πολιτική, ως παίκτης της Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ απέστειλε έκκληση κατά της λεγόμενης επαγγελματικής απαγόρευσης στην ΟΔΓ και εργάστηκε για τη Διεθνή Αμνηστία. Ο μάνατζερ της Μπορούσια, εξαιτίας αυτής του της ενέργειας, τον χαρακτήρισε ως "σοσιαλ-κομμουνο-κράτη", άλλοι απλώς τον θεώρησαν αφελή. Στον κοινωνικό τομέα φρόντισε με αίσθημα και επιμονή καθυστερημένα παιδιά, τα πήγε μάλιστα διακοπές και γύρισε ένα ντοκιμαντέρ στη ZDF γι' αυτό το θέμα. Ενα είναι βέβαιο: Ο Εβαλντ Λίνεν, σε ό,τι αφορά την πορεία της ζωής του και της κοσμοθεωρίας του, βρίσκεται πολύ μακριά από όλους τους συναδέλφους του στο ποδόσφαιρο. Αυτή η ιδιαίτερη στάση του δεν έρχεται από το πουθενά: ο Λίνεν είναι γιος εργάτη. Από τα 4 χρόνια του έπαιζε ποδόσφαιρο αλλά παρά τα εμπόδια μέχρι το Λύκειο και την πολιτική (κοινωνική) του θητεία, δεν είχε σκεφτεί να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Επαιξε πρώτα στην Αρμίνια Μπίλεφελντ ως επιθετικός και από το '77 στη Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ. Πριν από έναν χρόνο θεώρησε ότι είχε μαζέψει αρκετά χρήματα και ανακοίνωσε ότι ήθελε να σπουδάσει. Αλλά μέσα σε μία νύχτα, εξαιτίας μιας λανθασμένης επένδυσης, έχασε όλες του τις οικονομίες οπότε δεν υπήρχε άλλος δρόμος από αυτόν της επιστροφής του στην Μπορούσια. Ενα τριάρι διαμέρισμα, μερικά παλιά έπιπλα κι ένα "Γκολφ" παρκαρισμένο στην είσοδο είναι ό,τι πιο ταιριαστό για αυτό τον άνθρωπο που πάντα σνόμπαρε την πολυτέλεια και τα προνόμια ενώ αρνούνταν να δίνει αυτόγραφα, δηλώνοντας στους θαυμαστές του ότι "η υπογραφή σας αξίζει όσο και η δική μου". Ζει εδώ με τη γυναίκα του τη Ρόζι, που είναι εκπαιδευτικός, και τον μόλις ενός έτους γιο του τον Γιόσα. Στις λεζάντες των φωτογραφιών της συνέντευξής του, ο Λίνεν δηλώνει: «Οταν το ποδόσφαιρο γίνεται το κύριο θέμα συζήτησης, τότε έχουμε καταφέρει ο κόσμος να μην μιλά πια για πραγματικά σοβαρά θέματα, όπως η ατομική ενέργεια». «Οσα έχουν γραφτεί για την προσωπική ζωή μου στον Τύπο ήταν βλακώδη και δακρύβρεχτα. Με ονόμασαν "ο σταρ του ποδοσφαίρου που θυσιάζει τον ελεύθερο χρόνο του για τα καθυστερημένα παιδιά". Αυτό με βγάζει έξω από τα ρούχα μου!».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 20/11/2008

Σχόλιο "Πιπεριάς": Είχα την ευτυχία να μιλήσω αρκετές φορές με τον Εβαλντ Λίνεν για πολιτικά θέματα, στα 2,5 χρόνια παρουσίας του στον πάγκο του Πανιωνίου. Αν στεναχωρήθηκα για κάτι με την αποχώρηση του από την ομάδα μου, τον Πανιώνιο, είναι ότι θα μου λείψουν αυτές οι συζητήσεις. Εβαλντ να είσαι πάντα καλά...