Friday, August 29, 2008

Ο φασίστας πρόεδρος

του Βάσου Φτωχόπουλου
Εκδότη της εφημερίδας "ΕΝΩΣΙΣ"


Όσοι άκουσαν το ρεσιτάλ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ και ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ που εκφώνησε ο Δημήτρης Χριστόφιας στο συνέδριο των Αποδήμων, προφανώς και θα έχουν πεισθεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο άνθρωπος είναι πια επικίνδυνος και για τον τόπο και για την σωματική ακεραιότητα των ανθρώπων που έχουν διαφορετική άποψη από την δική του.

Ο Χριστόφιας απαντούσε σε δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου - του Αρχιεπισκόπου που πριν λίγες εβδομάδες έλεγε τα καλύτερα λόγια. Δεν είναι λίγοι που, ακούγοντας τότε τον Αρχιεπίσκοπο, θεώρησαν ότι ο όλος καυγάς με την περιουσία της εκκλησίας και την φορολόγησή της ήταν ένα τέχνασμα, ώστε να πιεστεί ο Αρχιεπίσκοπος να κάνει κάποιες καλές δηλώσεις υπέρ του Χριστόφια, με αντάλλαγμα την αναστολή της απαίτησης της πολιτείας να μην φορολογείται η Εκκλησία ως προνομιούχα οντότητα.

Τελικά, στο Συνέδριο των Αποδήμων η ομιλία του Αρχιεπισκόπου έκανε τον Χριστόφια όχι μόνο να χάσει την ψυχραιμία του, αλλά να συμπεριφερθεί ωσάν να είναι αστυφύλακας της χούντας και όχι Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το φοβιτσιάρικο της αντίδρασης του Χριστόφια δεν είναι αυτά που είπε ο ίδιος, αλλά αυτά που είπε ο Αρχιεπίσκοπος. Τα λόγια του Αρχιεπισκόπου ήταν μετρημένα και μέσα στα πλαίσια των προεκλογικών υποσχέσεων του Χριστόφια. Ο Αρχιεπίσκοπος τόνισε την αντίθεσή του στην εκ περιτροπής Προεδρία, την παραμονή των εποίκων και πολλά άλλα, που ο ίδιος ο Χριστόφιας χρησιμοποίησε για να κερδίσει την ψήφο του λαού. Φανταστείτε αν έλεγε και τίποτα πιο προχωρημένο. Το γεγονός ότι ο Χριστόφιας έπαθε αμόκ αποδεικνύει ότι είτε είναι ψεύτης και παρέσυρε τον λαό με κούφιες υποσχέσεις, είτε ότι είναι ένας επικίνδυνος τσαρλατάνος της πολιτικής, ο οποίος μάλιστα έχει σκοπό να συντρίψει με κάθε τρόπο τους αντιπάλους της λύσης που μαγειρεύει μαζί με την υπόλοιπη ηγεσία μας και τους Τούρκους της άλλης πλευράς.

Ο λαός ψήφισε τον Χριστόφια για ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, το οποίο ΔΕΝ συμπεριλάμβανε την σημερινή προτεινόμενη λύση. Προφανώς, ο Χριστόφιας συγχύζει τον εαυτόν του με τον κύριον Κώστα Θεμιστοκλέους, ο οποίος πήρε ένα ασήμαντο ποσοστό των Κυπρίων ψηφοφόρων και, για να είμαστε δίκαιοι, ήταν ο μόνος ο οποίος ήταν διατεθειμένος να πάρει την λύση του κυπριακού στα μέτρα των Τούρκων, στα μέτρα που ακολουθεί σήμερα και ο Χριστόφιας. Μόνο που ο Θεμιστοκλέους πήρε την απάντησή του και ο Χριστόφιας άλλα μας έδειξε και άλλα πάει τώρα να μας μπήξει.

Εάν ο Χριστόφιας για μια τέτοια ήπια κριτική βγάζει σπίθες απ’ το στόμα του και αμολάει ασυναρτησίες και απειλές, φανταστείτε τι θα γίνει όταν κοντέψουμε στην λύση και θα μαθαίνουμε αναγκαστικά όλες τις υποχωρήσεις του και ως εκ τούτου ο λαός θα αρχίσει να αντιδρά. Είμαι πεπεισμένος ότι ο λαός θα αντιδράσει σ’ αυτήν την λύση που ήδη διαγράφεται και δεν διαφέρει ουσιαστικά από το Σχέδιο Ανάν. Τώρα, στα μυαλά του λαού τα τεκταινόμενα είναι σαν όνειρο, σαν μια μπόρα που μάλλον θα περάσει και γι’ αυτό ΔΕΝ αντιδρά. Αύριο που θα αρχίσουν οι συνομιλίες και θα αποκαλυφθεί σε ποιους κρημνούς μας οδηγεί ο Χριστόφιας, ο λαός μας δεν θα μείνει με σταυρωμένα χέρια. Είμαι όμως και πεπεισμένος πως ούτε ο Χριστόφιας και το βαθύ του κράτος - ο Αναστασιάδης - θα μείνουν με σταυρωμένα χέρια.

Ο Χριστόφιας ήδη τρίζει τα δόντια του. Θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΕΙ τον λαό και να μην αφήσει περιθώρια για καμία αντίδραση. Ο λαός δεν πρέπει να φοβηθεί τους σημερινούς παλληκαρισμούς του Χριστόφια και να φοβάται επειδή νιώθει ΜΟΝΟΣ. Πρέπει να ξέρει πως ΟΛΟΙ αυτοί που μαγειρεύουν την λύση φοβούνται την οργή του λαού πολύ περισσότερο απ’ ότι εμείς αυτούς. Αυτοί κι αν νιώθουν ΜΟΝΟΙ. Φτάνει να αντιδρούμε και να δείχνουμε την αντίθεσή μας όσο κι αν οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές. Φτάνει να μην ξεχνάμε ότι και την περίοδο 2002-2004 είμαστε λίγοι και οι υπόλοιποι, ντόπιοι και ξένοι, πολλοί και παντοδύναμοι και παρόλες τις ανισότητες ο λαός μας στο τέλος πέτυχε μια μικρή επανάσταση και κέρδισε την μάχη της υπόληψης και αξιοπρέπειάς του.

Η αψυχολόγητη επίθεση του Χριστόφια και μάλιστα στην πιο ισχυρή σήμερα θεσμική προσωπικότητα του τόπου, τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο τον Β’, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Ο Χριστόφιας είναι αποφασισμένος δια πυρός και σιδήρου να πατάξει οποιαδήποτε αντίσταση στα σχέδιά του. Ο Χριστόφιας πρέπει να καταλάβει ότι η Κύπρος δεν είναι κανένα κρατίδιο της Σοβιετικής Ένωσης, ούτε καμιά αφρικανική χούντα. Πρέπει να του εξηγήσει κάποιος ότι το πολίτευμα του νησιού είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ότι στην Δημοκρατία υπάρχει και Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ και πολλές άλλες αντιπολιτεύσεις. Αν δεν του αρέσει αυτό, ας ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ. Την παραίτησή του δεν έπρεπε να την ζητήσω εγώ, αλλά ΟΛΟΙ αυτοί που τον έφεραν στην εξουσία γνωρίζοντας πολύ καλά ότι στο σχέδιο Ανάν ψήφισε ΟΧΙ για να τσιμεντώσει το ΝΑΙ. Αν δεν έχουν τα κότσια να ζητήσουν την παραίτησή του, ας παραιτηθούν από την κυβερνητική συμμαχία οι ίδιοι.

Η Ανόρθωση της Ελλάδας

Μερικοί ανεγκέφαλοι (τι άλλο;) οπαδοί του Ολυμπιακού αποκαλούσαν «τουρκόσπορους» τους οπαδούς της Ανόρθωσης, το βράδυ της Τετάρτης στο «Καραϊσκάκη». Που να ήξερα οι κακόμοιροι μέσα στο τυφλό οπαδικό τους πάθος ότι απέναντι τους είχαν οπαδούς μιας από τις πιο... ελληνικές ομάδες του κόσμου. Και επειδή δεν ξέρουν ας διαβάσουν τις παρακάτω γραμμές μπας και μάθουν τίποτα. Στις 30 Ιανουαρίου του 1911 ιδρύθηκε στην κατεχόμενη σήμερα Αμμόχωστο το "Αναγνωστήριον Ανόρθωσις" από υπερεκατόν βιοπαλαιστάς. Στις 13 Ιανουαρίου 1929 μετονομάζεται σε "Μουσικοφιλολογικόν και Φιλαθλητικόν Σύλλογον η "Ανόρθωσις". Κατά την διάρκεια των Οκτωβριανών, το 1931, οι σφαίρες των βρετανικών κατοχικών δυνάμεων σφηνώθηκαν στην πρόσοψη του οικήματος του σωματείου, το οποίο κλείσθηκε από τις βρετανικές αρχές στις 11 Φεβρουαρίου 1932 για εννέα μέρες.

Ακόμη στη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ ’55-’59, στις 8 Ιουλίου 1958, οι βρεττανοί, υπό το πρόσχημα της φύλαξης εκρηκτικών στο σωματείο, ανατίναξαν το οίκημα της "Ανορθώσεως" λόγω της συμμετοχής μελών του συλλόγου στον αγώνα, αλλά και της γενικότερης δράσης και προσφοράς του συλλόγου στον Αγώνα. «Πλανάται όμως ο κατακτητής. Το πνεύμα της Ανορθώσεως δεν πτοάται, δεν καταστρέφεται και η ωραία μας Ανόρθωσις σαν το φοίνικα που είναι το έμβλημα μας θα ξαναγεννηθή και πάλι σύντομα για να συνεχίση την ιστορική και μεγάλη πορεία της», έγραφαν τα πρακτικά του συλλόγου τότε...

Ανάμεσα στα μέλη του συλλόγου που κέρδισαν μια θέση στο πάνθεο των ηρώων του Κυπριακού έπους είναι οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ Αντώνης Παπαδόπουλος, ο Κυριάκος Μάτσης, ο Παναγιώτης Τουμάζος και ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο σταυραετός του Μαχαιρά, ο υπαρχηγός του Διγενή που δεν παραδόθηκε στους Αγγλους και αυτοί τον έκαψαν ζωντανό. Ο δημοσιογράφος Ανδρέας Καουρής, στο βιβλίο του "Γρηγόρης Αυξεντίου" στην σελίδα 135 αναφέρεται στον Γρηγόρη και τον ερωτά του για το ποδόσφαιρο ως εξής: "Το ποδόσφαιρο ήταν ένας από τους μεγάλους έρωτες του Γρηγόρη. Από το δημοτικό τον βλέπαμε στα διαλείμματα να οργανώνει την ομάδα και να παίζει με τους συμμαθητές του ποδόσφαιρο , έστω και για μερικά λεπτά ακόμα με μια ρούχινη μπάλα. Στο γυμνάσιο το μεράκι του για το ποδόσφαιρο γίνεται ακόμη μεγαλύτερο. Οργανώνει ο ίδιος ποδοσφαιρικές συναντήσεις και όταν γνωρίζει, και γίνονται πρώτοι φίλοι με τον Αντώνη Παπαδόπουλο – ποδοσφαιρικό και αθλητικό ταλέντο της εποχής – το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο ένας έρωτας. Του γίνεται πάθος.

Η αδυναμία του για τον Αντώνη και το ποδόσφαιρο τον κάνουν να τρέξει ξοπίσω την Ανόρθωση Αμμοχώστου, για να παρακολουθήσει τον φίλο και την ομάδα του. Μέχρι και αποβολή δέχτηκε στο σχολείο γιατί συνόδευσε την Ανόρθωση στην Λευκωσία, και μετά την νίκη μαζί με την υπόλοιπη ομάδα πήγαν σε κέντρο να διασκεδάσουν και όχι μόνο αυτό. Οι άλλοι φίλοι του τον θυμούνται – όχι λίγες φορές – να πετάγεται από τα κιγκλιδώματα και εισέρχεται ασυγκράτητος στο γήπεδο, προκειμένου να προστατεύσει τον Αντώνη που κινδύνευε.

Κάποτε όταν καθυστερημένα, λόγω άλλης απασχόλησης, έτρεχε μόνος, με το λεωφορείο του από την Λύση στη Λευκωσία, για να παρακολουθήσει αγώνα της Ανόρθωσης, περνώντας από το χωριό Βατυλή προσπάθησαν άλλοι οπαδοί της Ανόρθωσης να τον σταματήσουν, για να τους πάρει μαζί του. Χωρίς να ελαττώσει καθόλου την ταχύτητα του έβγαλε το κεφάλι του από το παράθυρο του αυτοκινήτου του και τους φώναξε "τόπον έχω, χρόνο δεν έχω" και έφυγε τρέχοντας για το γήπεδο». Τους οπαδούς της ομάδας του Αυξεντίου κάποιοι αποκαλούσαν... «τουρκόσπορους». Αυτοί είναι οι νεοέλληνες... οπαδοί!

Wednesday, August 27, 2008

5η Πανελλαδική Συνάντηση Αρδην - Ρήξης

Τον προηγούμενο χειμώνα, η αναζωπύρωση του «Σκοπιανού» ζητήματος –με την ΠΓΔΜ να εντείνει τις επεκτατικές της κορώνες– η μονομερής κήρυξη της ανεξαρτησίας των Αλβανών του Κοσόβου και, εν συνεχεία, η ενίσχυση των τουρκικών επεκτατικών πολιτικών στη Θράκη, μας ανάγκασαν να στρέψουμε τα βλέμματά μας, για ακόμα μία φορά, στην πολύπαθη περιοχή μας και να αγωνιστούμε εναντίον των σχεδίων της Νέας Τάξης Πραγμάτων και των βαλκανικών συμμάχων της για τον κατακερματισμό και τον έλεγχο της περιοχής, υπό μιαν αμερικανική και τουρκική νεο-οθωμανική ομπρέλα.
Η σοβαρότητα της κατάστασης, οι πολλαπλές απειλές για την ανεξαρτησία της χώρας και της ευρύτερης περιοχής, καθιστούν επιτακτική την ανάγκη διαμόρφωσης μιας εναλλακτικής βαλκανικής πολιτικής συνεργασίας, η οποία θα παραμερίζει τους περιφερειακούς και τους πλανητικούς προστάτες, αλλά και θα εγγυάται τη σταθερότητα και τα σύνορα, θέτοντας τέλος στη συστηματική έξωθεν ενίσχυση των επεκτατισμών και τη συνεχιζόμενη διάλυση των χωρών της περιοχής. Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, η Β. Ελλάδα έχει ούτως ή άλλως κεντρικό ρόλο.
Αυτή η πολιτική καθίσταται αναγκαία —και όχι μόνον για λόγους εξωτερικούς. Αλλά και γιατί, ουσιαστικά, συνιστά τομή για την ίδια τη χώρα, αφού αποβλέπει στην ενίσχυση της Β. Ελλάδας, ανατρέποντας παράλληλα τον Αθηνοκεντρισμό και τις περιφερειακές ανισότητες. Μπορεί δηλαδή να ιδωθεί και ως ένα βήμα για μια εναλλακτική και βιώσιμη εσωτερική πολιτική, πέραν του καταθλιπτικά κυρίαρχου παρασιτισμού και της ασφυκτικής επίτασης των ανισοτήτων.
Καθημερινά αποδεικνύεται πως το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης, πάνω στο οποίο οι ελληνικές άρχουσες τάξεις διαμόρφωσαν την εθνική τους στρατηγική, έχει πλέον εξαντληθεί οριστικά. Το μόνο που μπορεί να προσφέρει από εδώ και πέρα είναι διεθνείς κρίσεις όπως αυτή στη Γεωργία, σφοδρές οικολογικές καταστροφές ή ακόμα και τη γενικευμένη διάλυση, τον ατομισμό ή την αμάθεια που διέπει όλες τις σύγχρονες υπερκαταναλωτικές κοινωνίες.

Τα μέλη και οι φίλοι του περιοδικού Άρδην και της εφημερίδας Ρήξη αποφασίσαμε να οργανώσουμε την 5η Πανελλαδική μας συνάντηση στην Έδεσσα, στις 28-29-30-31 Αυγούστου, όπου και θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε τη δυνατότητα συγκρότησης μίας εναλλακτικής στρατηγικής για την Ελλάδα που θα απαντάει συνολικώς στα ποικιλώνυμα αδιέξοδα που έχει προκαλέσει η εξάντληση της παγκοσμιοποίησης και η κρίση της εγχώριας έκφρασής της, του εκσυγχρονισμού.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

(Αίθουσα Εκδηλώσεων Ν.Α Πέλλας – Διοικητήριο)

ΠΕΜΠΤΗ 28/08: ΗΜΕΡΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

11:00 – Το ελληνικό πανεπιστήμιο μεταξύ διάλυσης και φιλελεύθερης μεταρρύθμισης

Ομιλητές:

Δ. Γρανάς (μετ. φοιτητής Νομικής)Τα όρια των φοιτητικών κινητοποιήσεων.

Γ. Ξένος (φοιτ. Ιστ. – Αρχαιολογικού) – Η φιλελεύθερη μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση

Κ. Σεβρής ­­­­­(φοιτ. Πολ. Επιστημών) Η γραφειοκρατική ιδιοποίηση του Δημόσιου Πανεπιστημίου

Συντονιστής: Α. Γουνόπουλος (φοιτ. πολ. επιστημών)

17:00 – Κωνσταντίνος Ντίνος (γιατρός): Η ιατρική νέμεση: Η απαλλοτρίωση της υγείας.

18:00 – Χρίστος Δάλκος (φιλόλογος): Γλωσσική θεωρία και γλωσσική διδασκαλία: Η ανάγκη υπέρβασης της νεωτερικής και μετανεωτερικής θεώρησης.

19:00 – Οι Νέοι Σήμερα: Υπερεξειδικευμένοι Αναλφάβητοι, Ανασφαλείς Εργαζόμενοι, Καταναλωτές Δίχως Μνήμη

Γ. Ρακκάς (μεταπτ. φοιτ. Παντείου): Αμάθεια και εργασιακή ανασφάλεια.

Γ. Ξένος (ιδ. Υπάλληλος): Η νεολαία ως ιδιαίτερη κατηγορία καταναλωτών.

Γ. Μπύρος (φοιτ. Φυσικού): Ψυχαγωγία, θέαμα, κατανάλωση, νεολαία.

Συντονίστρια: Β. Αγγελίδου (ψυχολόγος)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29/08

10:30 π.μ. – ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ – Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Κύπρος – Κόσοβο

Ομιλητές:

Δ. Αλευρομάγειρος (στρατηγός ε.α.), Η τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό.

Γρ. Σπηλιόπουλος (εκπαιδευτικός), Το διπλωματικό παιχνίδι γύρω από την Οσετία.

Φ. Μαλκίδης (πανεπιστημιακός), Οι μειονότητες στα Βαλκάνια.

Μ. Ζερουάλι (πανεπιστημιακός), Κύπρος και Μέση Ανατολή

Συντονιστής: Δ. Δημόπουλος (βιβλιοπώλης)

7.00 μ.μ. ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ – Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Μακεδονικό, Θράκη, Μεγάλη Αλβανία

Χαιρετισμός από τον Νομάρχη Πέλλας κ. Μιχάλη Καραμάνη

Κ. Καραΐσκος (εκδότης Αντιφωνητή), Η μειονότητα στη Θράκη ως εργαλείο του νεο-οθωμανισμού.

Σ. Καραχότζα (δημοσιογράφος), Οι Πομάκοι στη Δ. Θράκη.

Δ. Ευαγγελίδης (συγγραφέας), Το γλωσσικό ιδίωμα ορισμένων περιοχών της Κ. Μακεδονίας.

Γ. Καραμπελιάς (εκδότης Άρδην), Ο επεκτατισμός της ΠΓΔΜ και η ελληνική στρατηγική στο Σκοπιανό.

Συντονιστής: Κ. Κατσιφαράκης (καθ. Πανεπιστημίου ΑΠΘ)

ΣΑΒΒΑΤΟ 30/08

9.30 π.μ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Η ανάγκη για ένα εναλλακτικό μοντέλο

Β. Στοϊλόπουλος (περιβαλλοντολόγος),

Γ. Σχίζας (συγγραφέας), Η ελληνική ύπαιθρος κατά την εποχή της παγκοσμιοποίησης.

Γ. Σκλαβούνος (συγγραφέας), Η κατάρρευση της ελληνικής πόλης.

Δ. Μάρτος (συγγραφέας), Αθηνοκεντρισμός και οικολογικές ανισότητες.

Δ. Γερούκαλης (ψυχίατρος), Το φράκταλ του βαλκανικού χώρου: Η πορεία από την κοινότητα και τη δημογεροντία στο αμεσοδημοκρατικό κίνημα.

Συντονιστής: Γ. Ρακκάς (μεταπτ. φοιτ. Παντείου)

12:00 π.μ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΚΗΝΙΚΟΥ

Ν. Ντάσιος (περιβαλλοντολόγος), Η διάλυση της ελληνικής γεωργίας.

Θ. Ντρίνιας (μηχανολόγος-μηχανικός), Η κρίση του πολιτικού σκηνικού.

Η. Γεωργαλής (εκπρόσωπος κίνησης πολιτών Αστακού), Κινήσεις πολιτών και τοπική αυτοδιοίκηση.

Χ. Μόρφος (δημοσιογράφος), Μετά την Αριστερά θα είναι όπως πριν από τη Δεξιά.

Συντονιστής: Χ. Σταματοπούλου (γιατρός)

Κεντρική Εκδήλωση 7:00 μ.μ.

ΣΑΒΒΑΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ: 30/08: Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΜΙΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

Η πρόκληση του νεο-οθωμανισμού στα Βαλκάνια, η διαμόρφωση μιας εναλλακτικής εθνικής πολιτικής. Η ανάπτυξη της Βορείου Ελλάδας και οι βαλκανικοί της προσανατολισμοί.

Ι. Τουτουντζίεφ (καθ. Πανεπιστήμιου Βέλικο Τίρνοβο – Βουλγαρία)

Μ. Μάρκοβιτς (συγγραφέας, Ομ. καθ. Πανεπιστημίου Βελιγραδίου– Σερβία)

Γ. Καραμπελιάς (εκδότης περ. Άρδην)

Γ. Παπαμιχαήλ, (καθηγητής Παντείου)

Συντονιστής: Θ. Τζιούμπας (στέλεχος ΚΕΘΕΑ-Ιθάκης)

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 6972720422, 6973993199 και 6948789060

Wednesday, August 13, 2008

Ξεκούραση στο Αγκίστρι, μέρος 2ο

Επειδή μας περιμένει δύσκολος χειμώνας, χρειαζόμαστε λίγες (ακόμα...) μέρες ξεκούραση. Λοιπόν η "Κόκκινη Πιπεριά" μαζεύει τα πραγματά της, φορτώνμει το βεσπάκι και την κάνει για Αγκίστρι (again...). Το μαγαζί θα ανοίξει και πάλι τη Δευτέρα 25 Αυγούστου. Καλή αντάμωση...

Friday, August 8, 2008

Δεν ξεχνώ Τάσο και Σολωμό


Οι εν λόγω αστυνομικοί που δολοφονούν τον Τάσο Ισαάκ θα είναι και στη νέα αστυνομία του ομόσπονδου κράτους που ετοιμάζουν Χριστόφιας - Ταλάτ;

Η Πρωτοβουλία Μνήμης και Τιμής – Κίνηση Μοτοσικλετιστών καλεί άπαντες Έλληνες μοτοσικλετιστές να παραστούν στο Εθνικό Μνημόσυνο Μνήμης και Τιμής υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των Ηρωομαρτύρων Τάσος Ισαάκ και Σολωμός Σολωμού.
Το 12ο ετήσιο μνημόσυνο του Τάσσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού που έπεσαν νεκροί στα θερμά επεισόδια του 1996,με βίαιο και άνανδρο τρόπο, από ξυλοδαρμό και πυρά τούρκων αντίστοιχα θα τελεστεί στις 10 Αυγούστου στον Ιερό Ναό Αγ. Δημητρίου στο Παραλίμνι στις 09:30 π.μ. Του μνημοσύνου θα ακολουθήσει πορεία από την Εκκλησία ως το κοιμητήριο και κατάθεση στεφάνων στους τάφους των Εθνικών μας Ηρώων.

Προσυγκέντρωση και ώρα αναχώρησης στο τελευταίο Βενζινάδικο πριν τα φώτα «καλησπέρα» η ώρα 08.30π.μ. Για τους μοτοσικλετιστές από Λεμεσό και Λάρνακα Προσυγκέντρωση και ώρα αναχώρησης από τον κυκλικό Κόμβο «Ρυζοελιά» η ώρα 09:00π.μ.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ – ΚΙΝΗΣΗ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΙΣΤΩΝ
Απορία "Πιπεριάς": Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ. Χριστόφιας θα παραστεί στο μνημόσυνη των δυο ηρώων;

Monday, August 4, 2008

Το άλλο πρόσωπο του Ιωάννη Μεταξά

Η Φωτεινή Τομαή (προϊσταμένη της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών), έγραψε στο χθεσινό ΒΗΜΑ ένα άρθρο σχετικά με τον Ιωάννη Μεταξά και την 4η Αυγούστου με τίτλο: "Το άλλο πρόσωπο του Ιωάννη Μεταξά
Τα παράδοξα ενός δικτάτορα"
. Μεταφέρω ένα απόσπασμα από τη μελέτη της κ. Τομαή, ενώ όλο το κείμενο μπορείτε να το διαβάστε ΕΔΩ.
"...Το δεύτερο παράδοξο στην πολιτεία Μεταξά ήταν η συνετή εξωτερική πολιτική που ακολούθησε. Παρά τα δεδηλωμένα γερμανόφιλα αισθήματά του, τάχθηκε εξαρχής υπέρ των θέσεων της Βρετανίας. «Η Ελλάς δεν είναι μία χερσόνησος περιβρεχομένη από θάλασσα αλλά μία θάλασσα περιβαλλομένη από ξηράς. Η Ελλάς δεν δύναται λοιπόν να τα βάλη ως εκ της γεωγραφικής της θέσεως με καμμίαν απολύτως ναυτικήν δύναμιν μεγάλην. Είναι πράγμα το οποίον ουδέ να σκεφθή τις δύναται. Η Ελλάς δύναται να θέση ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις το οποίον ευρίσκεται η Αγγλία» δήλωνε. Η θέση του αυτή, ωστόσο, απόλυτα ορθή, όπως απεδείχθη, δεν τον εμπόδισε να προωθήσει σε όφελος της χώρας τις σχέσεις του με το Γ' Ράιχ και την Ιταλία υιοθετώντας μια συνετή τακτική ισορροπιών που συνέπλεε απόλυτα με το εθνικό συμφέρον. Αλλά και ως στρατιωτικός κατέβαλε τα μέγιστα όσον αφορά την πολεμική προπαρασκευή της χώρας παραμονές του πολέμου, παρά τη δυσμενή κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει ο στρατός και την παραλυσία που είχε επικρατήσει με τον εθνικό διχασμό βενιζελικών και βασιλικών. Δίκαια, βεβαίως, του καταλογίζεται η αμέλεια που επέδειξε στην οχύρωση των ελληνικών συνόρων από τη μεριά της Αλβανίας, από εκεί όπου τελικά η Ελλάδα δέχθηκε την επίθεση, ρίχνοντας όλο το βάρος του στη μεθόριο με τη Βουλγαρία, εκεί όπου οργάνωσε τη δική του γραμμή Μαζινό.
Η απόφαση του Μουσολίνι όμως να επιχειρήσει την επίθεση από την Αλβανία δεν βασιζόταν αποκλειστικά στις στρατιωτικές πληροφορίες που διέθετε, απόρρητες στο σύνολό τους, σχετικά με τον βαθμό της ελληνικής ετοιμότητας στα ελληνοαλβανικά σύνορα.
Οπως αποκαλύπτεται από την ανάγνωση 21 άγνωστων ως πριν επιστολών του Εμμανουέλε Γκράτσι που δημοσιεύθηκαν σε διάστημα λιγότερο του ενός μήνα, μεταξύ Ιουλίου και Αυγούστου 1945, στην εφημερίδα «Τζιορνάλε ντελ Ματίνο» της Ρώμης, η κυκλοφορία της οποίας διεκόπη κάπου τη δεκαετία του 1960, και οι οποίες βρέθηκαν σε φακέλους του Ιστορικού Αρχείου του ΥΠΕΞ, ο Μουσολίνι είχε από νωρίς στήσει ένα καλά οργανωμένο δίκτυο πρακτόρων - Τσάμηδες όλοι - που δούλευαν σε βάρος της χώρας μας απολαμβάνοντας έναν απίστευτο πακτωλό χρημάτων που έστελνε η Ρώμη εξαγοράζοντάς τους.
Ετσι, ενώ ως σήμερα γνωρίζαμε, από αρχεία μάλιστα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, για τη βδελυρή συνεργασία του Νουρεντίν Μπέη, ενός αιμοδιψούς ηγέτη των Τσάμηδων ο οποίος συνεργάστηκε με τους Γερμανούς και ήταν από τους πρώτους που μαζί με τους ομοθρήσκους του από τον φόβο αντιποίνων κατέφυγαν ζητώντας άσυλο στην Αλβανία όταν η χώρα μας ελευθερώθηκε, με την αποκάλυψη αυτών των επιστολών του ιταλού διπλωμάτη μαθαίνουμε για μία ακόμη συνωμοσία που είχε στηθεί από πολύ νωρίτερα, νωρίτερα και από αυτή την κήρυξη του πολέμου, σε βάρος της χώρας μας.
Στα σχέδια του Μουσολίνι και του επιτελείου του, «ολίγων ανθρώπων μοχθηρών και κατεχομένων υπό παράφρονος μεγαλομανούς ονείρου» (Γκράτσι, 28 Ιουλίου 1948), περιλαμβανόταν, πλην της αποστολής δήθεν εμπόρων και άλλων επαγγελματιών, για τη συλλογή πληροφοριών με στόχο τη διακρίβωση του φρονήματος του ελληνικού λαού αλλά και του στρατού, η εξαγορά ελλήνων πολιτικών για την παράδοση της χώρας μας άνευ όρων.
Η αθλία αυτή πολιτική βεβαίως δεν μπορούσε να περάσει διά της ιταλικής πρεσβείας στην Αθήνα. Εγνωσμένης εντιμότητας ο Γκράτσι και από εκείνους τους ελαχίστους που είχαν ταχθεί εγκαίρως αντίθετοι στη δόλια πολιτική της φασιστικής Ιταλίας σε βάρος της χώρας μας, κατέληγε μετά βεβαιότητος κατά την ακρόαση μαρτύρων στη δίκη των ενόχων της φασιστικής στρατιωτικής ηγεσίας ότι ένας από αυτούς πρέπει να ήταν κάποιος αρκετά πλούσιος τσάμης έμπορος, του οποίου αποκρύπτει το όνομα και ο οποίος τον είχε επισκεφθεί στην Αθήνα. «... Πιθανόν να είχε ανατεθή εις αυτόν η εντολή να πλησιάση ελληνικάς τινας προσωπικότητας, θεωρουμένας ικανάς να εξαγορασθούν. Αλλά και αν έτσι συνέβη, η πορεία των πραγμάτων αποδεικνύει ότι ούτος ή δεν εξετέλεσεν την εντολήν του ή, εάν την εξετέλεσε, δεν είχε καμμίαν επιτυχίαν» έγραφε στις 24 Αυγούστου 1945. Σε άλλα σημεία εξάλλου ξεκάθαρα ο Γκράτσι μιλούσε για τον πολυτελή βίο ορισμένων αξιωματούχων στους Αγίους Σαράντα και στις γύρω περιοχές της Ν. Αλβανίας που είχαν ήδη μετονομασθεί από τους ιταλούς φασίστες και τους αλβανούς συνεργάτες τους, οι ίδιοι που κατεδίωξαν αγριότατα τον ελληνικό πληθυσμό.

«Θα του πάρω την Κέρκυραν»!


Ο Γκράτσι δεν έκρυβε τον θαυμασμό του για την εντιμότητα του Μεταξά, την ευγένεια και δημοτικότητα του βασιλιά, τη βδελυγμία του για το μίσος με το οποίο εκτόξευσε ο Τσιάνο στις 30 Απριλίου 1940 μέσα στο ιταλικό ΥΠΕΞ τη φράση «δεν θα ήτο δυνατόν να ευρεθή κανείς Αλβανός να βγάλη από την μέσην τον Βασιλέα;». Κατά τον Γκράτσι, η Ιταλία προσδοκούσε σε συνεργασία της Ελλάδας αν τον αγγλόφιλο Γεώργιο διαδεχόταν ο αδελφός του Παύλος με δεσμούς αγχιστείας, λόγω Φρειδερίκης, με τη Γερμανία... Στις εκθέσεις του Γκράτσι δεν απουσιάζει ο θαυμασμός του για την ελληνική Διπλωματική Υπηρεσία, «κατά πολύ ανωτέρα της πραγματικής σπουδαιότητος της χώρας που αντεπροσώπευεν», τον στρατό και τον λαό της. Περιγράφει με τα μελανότερα χρώματα την αδημονία του Μουσολίνι να κατακτήσει τη χώρα προτού καν εισβάλει σε αυτήν, πουλώντας της μόλις έξι μήνες πριν από την επίθεση πολεμικό υλικό, ζητώντας αντί χρημάτων «ελαιόλαδον», στη δε απαίτησή του να πάρει από τον ανθιστάμενο να υποπέσει στις ορέξεις του Μεταξά την εκμετάλλευση των ορυχείων Λοκρίδος, θα λάβει την εξής αποστομωτική εντολή: «Ειπέ εις τον Μεταξάν ότι, εάν δεν με ικανοποιήση εις το ζήτημα του μεταλλείου της Λοκρίδος, θα του πάρω την Κέρκυραν!».
Τα περιγραφόμενα υπό του Γκράτσι ξεπερνούν ακόμη και τη φαντασία του πιο τολμηρού ερευνητή γεγονότων της εποχής. Σύντομα η ιστορική έρευνα θα τα έχει στη διάθεσή της σε ειδική έκδοση που ετοιμάζει το ΥΠΕΞ. Η σημερινή μνεία γίνεται με αφορμή μια επώδυνη επέτειο για τη χώρα μας, ένα πραξικόπημα, που όμως είναι γενναίο να ειπωθεί εδώ ότι μπορεί να ανέστειλε τον κοινοβουλευτισμό, με όλες τις συνέπειες που αυτό εσήμανε για τον τόπο, αλλά συνετέλεσε στη στρατιωτική προπαρασκευή της χώρας, στο μέτρο που βοηθούσαν βεβαίως οι συνθήκες, επιτρέποντάς της να γράψει μία από τις ενδοξότερες και ηρωικότερες σελίδες της ιστορίας της, σε αντίθεση με εκείνο της 21ης Απριλίου, που οδήγησε σε καταρράκωση του στρατιωτικού φρονήματος και σε κρίση στις σχέσεις λαού και στρατού.

Friday, August 1, 2008

Η ιστορική αλήθεια για την εκ περιτροπής προεδρία - Ήταν τουρκική απαίτηση από το 1974

Η ελληνοκυπριακή πλευρά δέχθηκε την τουρκική αυτή θέση πριν από το σχέδιο Ανάν. Η «Χαραυγή» κατηγορούσε τον κ. Κληρίδη ότι τη δέχθηκε από το 1994, ενώ το θέμα συζητιόταν από το 1977. Το 1975 μπήκε στους σχεδιασμούς του Φόρεϊν Όφις και του Στέιτ Ντεπάρτμεντ

Σε σίριαλ έχει εξελιχθεί η τουρκική πρόταση της εκ περιτροπής προεδρίας, απλώς και μόνον επειδή εκείνοι οι ηγέτες αυτού του τόπου που γνωρίζουν, ουδέποτε λένε την αλήθεια σ΄ αυτόν το λαό. Ας πάρουμε τα πράγματα όπως έγιναν, με τη σειρά.

Στις 6.6.1992, η «Σημερινή» έγραψε ότι προωθείται φόρμουλα για εκ περιτροπής προεδρία από Αμερικανούς και ΟΗΕ, που θα ικανοποιεί την τουρκική αξίωση για εναλλασσόμενη προεδρία (τρεις θητείες Έλληνας και μια Τούρκος.

Στις 6.11.1992, η εφημερίδα επανήλθε και έγραψε ότι οι Τούρκοι επιμένουν στην εκ περιτροπής προεδρία, πολιτική ισότητα, διζωνικότητα και κυριαρχία.

Στις 31.1.1998, η «Χαραυγή» (σ.σ. η εφημερίδα του ΑΚΕΛ) κατηγόρησε τον τότε Πρόεδρο Γλ. Κληρίδη, ότι από το 1994 είχε δεχθεί την τουρκική απαίτηση και δημοσίευσε και επιστολή του Εργατικού Ρόπιν Κόρπιτ, ο οποίος έγραφε σ΄αυτήν ότι η πρώτη φορά που έγινε εισήγηση για εκ περιτροπής προεδρία ήταν το 1994, όταν η κυπριακή κυβέρνηση την εισηγήθηκε επίσημα. Δηλαδή, ο κ. Κληρίδης την εισηγήθηκε δύο χρόνια μετά που την απαιτούσαν οι Τούρκοι.

Εν τω μεταξύ, πριν από το δημοσίευμα της «Χαραυγής», προηγήθηκε η προεκλογική εκστρατεία των Εργατικών του 1997, όταν ο υποψήφιος ΥΠΕΞ κ. Ρόπιν Κουκ, επισκεπτόμενος την Κύπρο για ενίσχυση του εκλογικού του αγώνα, σε συνέντευξη στο Λήδρας Πάλας («Σάιπρους Γουίκλι» 31 Ιανουαρίου - 6 Φεβρουαρίου 1997), αναφέρθηκε σε εισήγηση σχεδίου λύσης που περιλάμβανε και το στοιχείο της εκ περιτροπής προεδρίας. Αντίδρώντας τότε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Κασουλίδης, δήλωσε ότι τέτοιες προτάσεις δεν είχαν καν γίνει προς την κυπριακή κυβέρνηση. Και όμως, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, η προεκλογική ομιλία του Εργατικού Τζον Πρέσκοτ στις 23 Ιανουαρίου 1997, στο Λονδίνο προς την ομογένεια (στην οποία διαφημίστηκε ότι θα μιλούσε και ο Ρόμπιν Κουκ, αλλά αντ΄ αυτού άφησε άφωνη την ομογένεια και βρέθηκε στην Κύπρο), κατ' αρχάς περιλάμβανε και συγκεκριμένη αναφορά για εκ περιτροπής προεδρία, καθ΄ υπόδειξιν ενδεικτικά του Φόρεϊν Όφις. Κατόπιν έντονων υποδείξεων, όμως, από ορισμένους Ελληνοκυπρίους υποστηρικτές του Εργατικού Κόμματος προς τον κ. Πρέσκοτ, ο τελευταίος με μεγάλη δυσκολία αναγκάστηκε να αφαιρέσει τη συγκεκριμένη αναφορά, εφόσον του τόνισαν ότι κάτι τέτοιο θα στερούσε ψήφους προς το Κόμμα.

Δηλαδή, η τουρκική πρόταση είχε υιοθετηθεί και προταθεί σε πρώτο στάδιο από την κυβέρνηση Κληρίδη και το 1997 την προωθούσε και το Φόρεϊν Όφις, επικαλούμενο ότι η δική μας πλευρά την εισηγήθηκε πρώτη!

Εν τω μεταξύ, στις 25 Φεβρουαρίου 2004, η «Σημερινή» αναφέρεται και πάλι στο θέμα με δηλώσεις του δρος Β. Λυσσαρίδη, ο οποίος κατάγγελλε τους Γιώργο Βασιλείου, Γλαύκο Κληρίδη και Αλέκο Μαρκίδη ότι μας οδήγησαν στο Σχέδιο Ανάν και ότι ο Αλέκος Μαρκίδης, επι προεδρίας Κληρίδη, σε συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου είχε παραδεχθεί ότι η πρόνοια για εκ περιτροπής προεδρία στο Σχέδιο Ανάν περιλήφθηκε στο Σχέδιο κατόπιν πρότασης της ελληνοκυπριακής πλευράς.Τελικά ποιος έχει δίκαιο; Πώς μας έπεισε η τουρκική, και πάλιν, απαίτηση της εκ περιτροπής προεδρίας, που και οι Τούρκοι ακόμα επικαλούνται ότι ήταν πρόταση του Γλ. Κληρίδη;

Ε, λοιπόν, η εκ περιτροπής προεδρία δεν μας ήλθε ούτε το 1992 ούτε το 1994 ούτε το 1997. Ήταν τουρκική απαίτηση από το 1974 και μπήκε στους σχεδιασμούς του Φόρεϊν Όφις και του Στέιτ Ντεπάρτμεντ από το 1975/76.Τον Οκτώβριο του 1975 ο Τζέιμς Κάλαχαν βρισκόταν σε έντονες διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα και την Τουρκία, και τους είχε προτείνει πακέτο με τρία στοιχεία - Διζωνική ομοσπονδία, αναπροσαρμογή συνόρων και κεντρική κυβέρνηση με αδύνατες εξουσίες, δύο συνιστώντα κράτη (τότε ήταν που πρωτοαναφέρθηκαν στα δύο constituent states). Λίγο αργότερα εξελίχθηκε και η πρωτοβουλία Χένρι Κίσιγκερ με την «πρόταση αρχών», που απετελείτο από πέντε παραγράφους, αλλά η Βρετανία τις τροποποίησε όπως ήθελε και τις έκανε έξι. Σ΄ αυτές, για πρώτη φορά περιλαμβανόταν και η εκ περιτροπής προεδρία.

Στις 2 Φεβρουαρίου 1977, δέκα μέρες πριν από τις κατευθυντήριες γραμμές Μακαρίου/Ντενκτάς, ο Γλαύκος Κληρίδης είχε συνάντηση στο Λονδίνο με τον τότε ΥΠΕΞ Ντέιβιντ Όουεν, όπου μεταξύ άλλων συζήτησαν και την εκ περιτροπής προεδρία! Ο Μακάριος, είπε ο Κληρίδης, δεν τη δεχόταν. Ο Κληρίδης εισηγήθηκε εναλλακτική λύση, να υπάρχει ένας Έλληνας πρόεδρος και ένας Τούρκος αντιπρόεδρος ή ένας πρόεδρος και ένας πρωθυπουργός...

Δηλαδή, ο ίδιος ο Κληρίδης μας φανερώνει μέσω των βρετανικών πρακτικών ότι η εκ περιτροπής προεδρία συνεζητείτο κατ΄ απαίτησιν Τούρκων, Βρετανών και Αμερικανών. Ο ίδιος ήταν πλήρως γνώστης των ζυμώσεων, το είχαν υποδείξει στον Μακάριο, ο οποίος όμως, όπως και πολλά άλλα, την απέρριπτε, που ο Βάλτχαιμ κατόρθωσε να επιτύχει τις τέσσερις κατευθυντήριες γραμμές.

ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ Εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ