Monday, March 31, 2008

ΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ!

Σε διάβημα διαμαρτυρίας προέβει το υπουργείο Εξωτερικών προς στα Σκόπια με αίτημα να αποσυρθεί αφίσα που παρουσιάζει την Ελληνική σημαία με αγκυλωτό σταυρό. «Η απαράδεκτη αφίσα που εκδόθηκε με ιδιωτική πρωτοβουλία και αναρτήθηκε σε δρόμους των Σκοπίων, προσβάλλει ευθέως το εθνικό σύμβολο της χώρας μας και τον αγώνα της εναντίον του φασισμού και του ναζισμού”, δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΥΠΕΞ Γ. Κουμουτσάκος. “Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πόσο μεγάλος λάθος κάνουν όλοι εκείνοι που επενδύουν στον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία. Επιβεβαιώνει, για μία ακόμα φορά, την ορθότητα της ελληνικής θέσης ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την οικοδόμηση σχέσεων συμμαχίας και αλληλεγγύης είναι ο έμπρακτος σεβασμός των σχέσεων καλής γειτονίας μεταξύ χωρών και λαών”.

Οι διαφημιστικές πινακίδες στις οποίες εμφανίζεται παραποιημένη η σημαία της Ελλάδας, αναρτήθηκαν σε σημεία της πόλης των Σκοπίων. Στις πινακίδες αυτές εμφανίζεται η ελληνική σημαία με παραποιημένο το σταυρό, στο άκρο της σημαίας. Ο σταυρός έχει παραποιηθεί σε αγκυλωτό σταυρό. Οι διαφημιστικές αυτές πινακίδες προαναγγέλλουν έκθεση φωτογραφίας η οποία θα πραγματοποιηθεί στο πολιτιστικό-ενημερωτικό κέντρο των Σκοπίων, από 3 Απριλίου έως 3 Μαΐου.

Δεν πιστεύω ότι με απλοϊκές δηλώσεις και ανακοινώσεις τακτοποιούνται τέτοιου είδους και ύφους προβλήματα που ανακύπτουν στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Γιατί, ας μην γελιόμαστε, δεν είναι απλώς μια απλή πρόκληση. Προχθές ο υπουργός Εξωτερικών των Σκοπίων μιλούσε για την ύπαρξη στη χώρα μας τριών μεγάλων εθνικών μειονοτήτων! Τώρα προκύπτει ο διασυρμός της σημαίας και της χώρας από χειρονομίες όπως αυτή με τον αγκυλωτό σταυρό. Αύριο θα προκύψει κάτι άλλο κ.ο.κ. Δηλαδή, όσο η Ελλάδα πολιτεύεται επιπόλαια και πάει με το σταυρό στο χέρι και το θυμιατό, δεν πρόκειται να δούμε Θεού πρόσωπο. Θα μου πει κανείς από ποιον περιμένουμε να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι (των διαπραγματεύσεων) - από την Μπακογιάννη; Είμαστε για κλάμματα…

Κι αν λάβουμε υπόψη και το ψυχρό τηλεφώνημα της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών, Κοντολίζας Ράις, προς την Ντόρα Μπακογιάννη κι ενώ η τελευταία βρισκόταν στο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών της Ένωσης, στη Σλοβενία, και όπου η Αμερικανίδα έδωσε έμφαση στην ανάγκη να προσκληθεί η FΥRΟΜ στο ΝΑΤΟ, τότε τα πράγματα πάνε κατά διαόλου. Διαβάζω στα “Νέα” ότι ΟΡΓΙΟ ΦΗΜΩΝ κατακλύζει τους διπλωματικούς κύκλους τα τελευταία 24ωρα πως στο Βουκουρέστι η αμερικανική πλευρά θα πιέσει για λύση, ακόμη και με παρέμβαση του Μπους αυτοπροσώπως. Ενδεικτικό ήταν και κεντρικό άρθρο της «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν», το οποίο υποστήριζε ότι η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ είναι πολύ σοβαρό ζήτημα και πως το θέμα της ονομασίας θα μπορούσε να επιλυθεί μετά την ένταξη της χώρας στη Συμμαχία.

Πηγή:
To Δίκτυο

Saturday, March 29, 2008

Αθήνα - Λισαβόνα με ξεναγό τα φάδος

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

Τα φάδος, η παραδοσιακή μουσική της Πορτογαλίας δηλαδή, είναι κάτι σαν τα δικά μας ρεμπέτικα ή και δημοτικά τραγούδια. Μην περιμένετε όμως να αντικρίσετε κανέναν... Αγάθωνα, ούτε να ακούσετε σόλο κλαρίνο... Καρακώστα. Εκεί πλέον έχει μπει φρέσκο αίμα. Νέα κορίτσια, όμορφα και λαμπερά, που έδωσαν μια καινούργια πνοή στο είδος. Πολλά από αυτά, όπως τη Μαρίζα και την Κάτια Γκερέιρο, τα είδαμε πρόσφατα, live, στα μέρη μας.

Τώρα είναι η σειρά της Μίσια να μας έρθει για δύο συναυλίες τη μεθεπόμενη εβδομάδα. Ρίξτε μια ματιά στη φωτογραφία της δίπλα. Αφέλειες και τρέντι γυαλιά, έξυπνη, φωτεινή και μοντέρνα. «Οταν ξεκίνησα, το 1990, όλοι γελούσαν μαζί μου. Οι φίλοι μου, η οικογένειά μου, ακόμα και οι δισκογραφικές εταιρείες», μας λέει στο τηλέφωνο. «Δεν μπορούσα να βρω κάποιον να εκδώσει το πρώτο μου άλμπουμ. Χρειάστηκε να πληρώσω μόνη μου τα έξοδα, αναζητώντας παντού χρήματα. Ολοι, τότε, θεωρούσαν τα φάδος παλιομοδίτικα και συντηρητικά. Με ενοχλούσε αφάνταστα που οι διανοούμενοι της χώρας μου τα σνόμπαραν. Εκτός από την Αμάλια Ροντρίγκες, κανένας άλλος δεν υπερασπίστηκε το είδος. Ευτυχώς οι καιροί άλλαξαν και ο κόσμος τα αγάπησε».

Οι καιροί άλλαξαν και μαζί τους άλλαξαν και οι μουσικές. Τα παραδοσιακά τραγούδια, τα λεγόμενα... έθνικ, έγιναν μόδα. Συμφωνεί και η Μίσια: «Σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο για νέους καλλιτέχνες να ακολουθήσουν τον δρόμο των φάδος. Φτάσαμε στο σημείο, στην Πορτογαλία, οι δισκογραφικές εταιρείες να λένε στους φολκ αλλά και τους υπόλοιπους τραγουδιστές, "γιατί δεν ηχογραφείτε φάδος τραγούδια;". Ετσι επανήλθαν στο προσκήνιο πολλοί φαδίστας που είχαν αποτύχει ή και εξαφανιστεί ακόμα».

Στις δύο συναυλίες της σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, η Μίσια καταφθάνει μαζί με τους Μανουέλ Νέτο (πορτογαλική κιθάρα), Μανουέλ Προένκα (ακουστική κιθάρα) και Λουίς Κούνια (βιολί). «Η παράστασή μας λέγεται "Lisboarium" και αποτελεί μια παρουσίαση της Λισαβόνας από κάποιον που βρίσκεται μακριά. Ζω στη Γαλλία πλέον, εξ ου και αυτή η εξ αποστάσεως ματιά. Ελάτε να σας ξεναγήσω μέσω της μουσικής μου στη Λισαβόνα. Να σας δείξω τα σπίτια, τους δρόμους και τους ανθρώπους της».

Η Μίσια, βέβαια, γεννήθηκε πιο βόρεια από τη Λισαβόνα, στο Οπόρτο, «σε μια γειτονιά που χαιρόμουν να βρίσκομαι εκεί». Στην εφηβεία της μετακόμισε στη Βαρκελώνη για να συναντήσει τη γιαγιά της. «Η νοσταλγία της πατρίδας με έφερε κοντά στα φάδος», αποκαλύπτει.

Από την αρχή της καριέρας της οι συγκρίσεις με την Αμάλια Ροντρίγκες ήταν αναπόφευκτες. Θες η ανάγκη των συμπατριωτών της να βρουν επιτέλους τη διάδοχο της μεγαλύτερης τραγουδίστριας που έβγαλε ποτέ η χώρα, θες η εκφραστική και κρυστάλλινη ερμηνεία της, γρήγορα έγινε εξαιρετικά δημοφιλής.

Ακολούθησε μια σειρά από άλμπουμ, όπως τα «Misia Fado» και «Garras Dos Sentimedos», για να φτάσουμε στο «Paixoes Diagonais», με τη Μίσια να μελοποιεί, μεταξύ άλλων, ποιήματα του Φερνάντο Πεσόα. Της αρέσει άλλωστε να τραγουδάει ποιητές, όπως ο Αντόνιο Μπότο, αλλά και λογοτέχνες, όπως ο νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου και η Αγκουστίνα Μπέσα Λούις.

«Γοητεύομαι από τα ποιήματα που μιλούν για συναισθήματα. Για τη ζωή και το θάνατο, την αγάπη, τη θλίψη, αλλά και την ευτυχία. Την τελευταία φορά που ήρθα στη χώρα σας είπα κι ένα κομμάτι σε στίχους που είχε γράψει η Σαπφώ. Το ελληνικό τραγούδι με συγκινεί. Μου αρέσουν ο Θεοδωράκης, η Καραϊνδρου κ.ά.».

- Και τα ρεμπέτικα;

«Τα ρεμπέτικα ανήκουν στην ίδια μουσική οικογένεια με τα φάδος και τα τάνγκος. Εχουν κοινές ρίζες και αποτελούν αστικά τραγούδια που πολλοί λάτρεψαν».

- Τα τραγούδια σας είναι αισθησιακά, αλλά ευτυχώς όχι καταθλιπτικά...

«Χαίρομαι που το λες, γιατί αυτό ακριβώς ήθελα να πετύχω. Εβαλα όλες μου τις δυνάμεις για να μετατρέψω τα συναισθήματά μου σε νότες».

- Και το ξεχωριστό στιλ στην ερμηνεία σας για το οποίο όλοι μιλούν με θαυμασμό;

«Δεν το επέλεξα σκοπίμως. Απλώς τραγουδώ με τον τρόπο που νιώθω και αυτό, υποθέτω, γίνεται τελικά "προσωπικό ύφος"».

- Γιατί δεν τραγουδούν πολλοί άντρες φάδος;

«Πιστεύω πως έχει να κάνει με την παράδοση του είδους. Τα φάδος ακούγονταν στις ταβέρνες και τα μπουρδέλα, όπου σύχναζαν ναύτες και άνθρωποι της πιάτσας. Δεν νομίζω πως θα προτιμούσαν να ακούν και να βλέπουν άνδρες».

* Δευτέρα 7 Απριλίου, ώρα έναρξης 8.30 μ.μ. στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και την επομένη στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Τιμές εισιτηρίων: 20 φοιτητικό, 30, 45, 55 και 70 ευρώ .

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 28/03/2008 www.enet.gr

Friday, March 28, 2008

Ασε μας ρε Ντανιέλ...




Εβλεπα το απολειφάδι του Μάη του '68 Ντανιέλ Κον Μπεντίτ να ορύεται στα... ευρύχωρα έδρανα του ευρωκοινοβουλίου για τα δικαιώματα των Θιβετιανών. Δεν θυμάμαι τον πάλαι ποτέ "κόκκινο" Ντάνι να ωρύεται για την Τουρκική κατοχή επί 34 χρόνια στο Βόρεια τμήμα της Κύπρου. Δεν τον είδα να διαμαρτύρεται για τους βομβαρδισμούς αμάχων πολτιών στη Σερβία (αντίθετα ήταν φανατικά υπερ...). Δεν τον θυμάμαι να έχει σηκώσει ποτέ παλαιστινιακή σημαία στο ευρωκοινοβούλιο. Δεν το είδα να "φωνάζει" για τους βομβαρδισμούς στο Λίβανο από τον Ισραηλινό στρατό. Επιλεκτική ευαισθησία στα δικαιώματα των ανθρώπων και το δικαίωμα των λαών για αυτοδιάθεση δεν υπάρχει. Επιλεκτική μνήμη μπορεί. Επιλεκτικές "φιλίες" σίγουρα...

Υ.Γ. Προφανώς και πρέπει το Θιβέτ να αποκτήσει την ανεξαρτησία του. Απλά για μένα το δικαίωμα στη λευτεριά είναι το ίδιο για όλους τους ανθρώπους είτε είναι Θιβετιανοί, είτε Κούρδοι, είτε Παλαιστίνιοι, είτε Βάσκοι.

Thursday, March 27, 2008

Καλώς τα τα παιδιά: τρία μηδέν....

Ηθελα και εγώ να σχολιάσω την.... Αλεφαντική ατάκα του Αλαβάνου "καλως τα παιδιά", αλλά έμπλεξα με τα της ΓΣΣΕ και... χάθηκα. Ομως ο σύντροφος Mac Manus είναι απίκο και έγραψε σχετικό σχόλιο το όποιο και αναδημοσιεύω: " Όχι, αυτό το τελευταίο: 3-0 δεν το πρόσθεσε ο Αλαβάνος Αλέφαντος στην χθεσινή εξυπνίστικη μπαλαφάρα του, που βρήκε αντίδραση και σε μεγάλο τμήμα στελεχών της βάσης κι ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ύφος, το ήθος κι αμετροέπεια του μικρομέγαλου βλέπετε. Γνωστά αυτά τοις πάσι. Τον άνθρωπο τον κρίνεις ΠΩΣ συμπεριφέρεται όταν βρίσκεται στα πάνω του, ουχί όταν είναι πεσμένος κάτου και τον κλαίνε οι reggae κι αι σαρδέλαι! Ένας διάσημος blogger το΄γραψε αυτό κάποτες…

Όλα τα περίμενα κι όλα τα΄χα δεί σ΄αυτήν την πουτάνα την ζωή! Το μόνο που δεν ανέμενα: ήταν στελέχη της ελίτ του ΣΥΝασπισμού να (συν)ομιλούν μ’ ατάκες “αποδυτηριάκια” και ρήσεις Αλέφαντου! Ποτές μην λες “ποτέ” τελικά…".

Απλά θα θυμίσω ότι ο Αλέφαντος είχε πει την ατάκα σε ραδιοφωνική εκπομπή του Μύρτσου, τον Γενάρη του 2004 πριν από το ματς Ολυμπιακού - ΠΑΟΚ στη Ριζούπολη. "Καλως τα τα παιδιά, καλως τα 3-0" είχε πει. Ξέρετε ποιο ήταν τελικά το αποτέλεσμα; Νίκη του ΠΑΟΚ με 2-1...

Wednesday, March 26, 2008

Αύξηση 1,15 €.... Ξεφτίλες...

Σε συμφωνία για διετή εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας (2008-2009) κατέληξαν την Τετάρτη η ΓΣΕΕ με τους εργοδοτικούς φορείς. Τα ποσοστά των αυξήσεων στους μισθούς ανά οκτάμηνο (1/1/2008, 1/9/2008 και 1/5/2009) είναι 3,45%, 3% και 5,5%, με τον κατώτατο μισθό να διαμορφώνεται πλέον στα 740 από 658 ευρώ.
Το κατώτατο ημερομίσθιο θα ανέλθει στα 33,04 από 29,29 ευρώ. Σωρευτικά, η αύξηση είναι 12,4%.
Το 2008, η αύξηση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα θα είναι 4,45%, λίγο υψηλότερα από τον πληθωρισμό.
Οι μικτές ετήσιες κατώτατες αποδοχές που ήταν το 2007 9.066 ευρώ γίνονται αντίστοιχα το 2008 9.630 ευρώ και την 1/5/2009 10.185 ευρώ.

Για παράδειγμα, άγαμος υπάλληλος χωρίς προϋπηρεσία που στις 31/12/2007 έπαιρνε μηναίο μισθό 657 ευρώ, από 1/1/2008 (αναδρομικά) θα παίρνει 681 ευρώ, από 1/9/2008 θα λαμβάνει 701 ευρώ, για να καταλήξει την 1η/5/2009 να έχει μηναίες αποδοχές 740 ευρώ. Μιλάμε δεν θα ξέρει τι να πρωτοκάβνει με τόσα... λεφτά επιπλέον!!!

Η συμφωνία θα επικυρωθεί τις επόμενες ημέρες από την ολομέλεια της διοίκησης της ΓΣΕΕ.
Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος έκανε λόγο για μία «καλή συμφωνία», όπως άλλωστε και ο γγ της ΓΣΕΕ (ΔΑΚΕ) Κ.Πουπάκης, ο οποίος είπε ότι είναι μία «συμφωνία που καταγράφει το μάξιμουμ των εφικτών επιδιώξεων».

Τη διαφωνία τους εξέφρασαν οι συνδικαλιστικές παρατάξεις της Αυτόνομης Παρέμβασης (ΣΥΡΙΖΑ) και του ΠΑΜΕ (ΚΚΕ).

Ανακοίνωση Κ.Κ.Ε.

"Οι εργάτες και οι εργάτριες δεν πρέπει να δεχτούν τον εμπαιγμό. Αυτή είναι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που δήθεν κόπτεται για τα εργατικά συμφέροντα: Υπέγραψε και φέτος με τον ΣΕΒ το αίσχος του 1,15 € αύξηση στο βασικό μισθό για το 2008 και 1 € για το 2009!
Να ποιοι «φωνάζουν» για την αντιασφαλιστική πολιτική της ΝΔ. Είναι οι ίδιοι που μαζί με τον ΣΕΒ καταδικάζουν τους εργαζόμενους σε μισθούς πείνας, ενώ καθορίζουν και το ύψος των συντάξεων.
Αυτή είναι η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που υλοποιεί η πλειοψηφία τη ΓΣΕΕ!
Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη να καταδικάσει τα κόμματα του κεφαλαίου και τους εργατοπατέρες.
Αποδείχνεται και πάλι η διπροσωπία και η αφερεγγυότητα της ηγεσίας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Συνοδοιπορεί με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ όλα τα χρόνια καταγγέλλοντας το ΠΑΜΕ για διάσπαση, και τώρα διαχωρίζει υποκριτικά τη θέση της.
Δράση τώρα, αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων υπέρ του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος".

Ανακοίνωση Συνασπισμού

"Ο ΣΥΝ διαπιστώνει ότι οι αυξήσεις που δίνονται στους μισθούς των εργαζομένων με τη φετινή συμφωνία των εργοδοτών με την ΓΣΕΕ είναι εξευτελιστικά χαμηλές σε σχέση με τις ανάγκες των εργαζομένων με την αύξηση του πληθωρισμού και με την προκλητική κερδοφορία των επιχειρήσεων. Οι κατώτεροι μισθοί των εργαζομένων της χώρας μας θα παραμείνουν και την επόμενη διετία πολύ χαμηλότεροι από τους αντίστοιχους ευρωπαϊκούς και πολύ κάτω από τα επίσημα όρια της φτώχειας. Οι εργαζόμενοι με πολύ χαμηλούς μισθούς, με την ακρίβεια και την άδικη φορολογία να τους ροκανίζουν τα πενιχρά εισοδήματά τους πολύ δύσκολα μπορούν να τα βγάλουν πέρα.
Ο ΣΥΝ θα συνεχίσει να αγωνίζεται για μια ριζική αναδιανομή εισοδημάτων και δικαιωμάτων στην χώρα μας υπέρ των εργαζομένων και σε βάρος του κεφαλαίου.
Όσον αφορά την σχετική ανακοίνωση του ΚΚΕ, όταν είναι γνωστό ότι οι συνδικαλιστές που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταψηφίσει όλες τις συλλογικές συμβάσεις της ΓΣΕΕ τα τελευταία χρόνια, το μόνο που έχουμε να τους πούμε είναι ότι "τα ψέματα πάντα έχουν κοντά πόδια".

Ανακοίνωση Νέου Αριστερού Ρεύματος

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ! Πριν καλά-καλά «ξεπλύνουν τα αίματα» από τη μάχη του ασφαλιστικού οι «working class heroes», οι γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ, υπέγραψαν σήμερα άρον-άρον μαζί με τους κοινωνικούς εταίρους τους του ΣΕΒ, των εμπόρων κ.λπ., τη νέα διετή σύμβαση κοινωνικής ειρήνης και νέας κοινωνικής φτώχειας. Την ίδια ώρα που οι 151+1 εθνοπατέρες του Καραμανλή πήγαν να ψηφίσουν στη βουλή να παίρνουμε σύνταξη επίδομα κηδείας στα 68, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ υπέγραψαν αύξηση 1 ευρώ την ημέρα για το 2008 και 1,5 ευρώ το 2009 και συγκεκριμένα από την 1/5/2009 τη μέρα δηλαδή που θα γιορτάσουμε (μαζί τους;) την Πρωτομαγιά! Πιστοί για μια ακόμη φορά στο ραντεβού τους, αφού τέτοιες μέρες πριν δυο χρόνια υπέγραφαν αυξήσεις που «ανέβασαν» το βασικό μισθό στο ...ιλιγγιώδες ποσό των 657 ευρώ μικτά το μήνα και το ημερομίσθιο στο ...φιλοδώρημα των 29 ευρώ. Σήμερα έκαναν το ίδιο χωρίς ντροπή και χωρίς να ρωτήσουν κανένα εργαζόμενο (αλήθεια γιατί δεν κάνουν και ένα δημοψήφισμα για την σύμβασή τους;). «Λάβαμε υπόψη την κακή οικονομική κατάσταση»(!) δήλωσε επί λέξει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Παναγόπουλος. Έχουν αποδεχτεί τα ιερά και τα όσια του νεοφιλελευθερισμού, συναινούν, υποτάσσονται, κάνουν εποικοδομητικές προτάσεις όπως ο «κουμπαράς» στο ασφαλιστικό που η κυβέρνηση το δέχτηκε με μεγάλη χαρά, πουλάνε την πιο κρίσιμη στιγμή τους αγώνες όπως με την 3ωρη στάση στην «καρδιά» της μάχης . Είναι πλέον καιρός να τελειώνουμε μια και καλή μαζί τους. Αυτούς που με τις θέσεις τους και με την πρακτική τους οδηγούν το εργατικό κίνημα από ήττα σε ήττα. Ασφαλιστικοί νόμοι, κατάργηση του 8ωρου, ιδιωτικοποιήσεις, κλείσιμο εργοστασίων, απελευθέρωση απολύσεων , ελαστικές σχέσεις εργασίας, προγράμματα λιτότητα, ακρίβεια, ανασφάλιστη εργασία, τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, ανεργία, ακρίβεια, ο σύγχρονος κοινωνικός μεσαίωνας είναι εδώ! Οι καπιταλιστές και το κράτος τους μας κλέβουν το χρόνο και τη ζωή απομυζώντας αμύθητα κέρδη και οι «εκπρόσωποι» μας ούτε μπορούν ούτε θέλουν να σταματήσουν τη λεηλασία τον κοινωνικών μας δικαιωμάτων. Την ίδια στιγμή που η επίθεση συνεχίζεται αμείλικτη, σήμερα κιόλας ακούστηκε η διεύρυνση του εργασιακού χρόνου και το Σαββατοκύριακο! Είναι απορίας άξιο ότι υπάρχουν ακόμα συνδικαλιστικές δυνάμεις και μάλιστα αριστερές, που συνεχίζουν να στηρίζουν και να νομιμοποιούν το βρώμικο και προδοτικό ρόλο των ΓΣΕΕ — ΑΔΕΔΥ. Για να νικήσουν οι αγώνες χρειαζόμαστε νέο εργατικό κίνημα και άλλη Αριστερά Είναι καιρός να πάρουμε την υπόθεση των αναγκών και δικαιωμάτων στα χέρια μας, στα πρωτοβάθμια σωματεία, τις γενικές συνελεύσεις και τις επιτροπές αγώνα:
• να οργανώσουμε συντονισμένα και από τα κάτω τους αγώνες ενάντια στην πολιτική ΝΔ-ΕΕ-ΣΕΒ, αγώνες μαζικούς , διαρκείας, ανυποχώρητους, νικηφόρους!
• να απαιτήσουμε την ένταξη της νέας εργατικής βάρδιας και των μεταναστών στα συνδικάτα
• να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει από τον κοινωνικό πλούτο Η υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων απαιτεί ένα νέο πολιτικό εργατικό κίνημα ρήξης και ανατροπής της πολιτικής που προωθεί και στηρίζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Απαιτεί συνδικάτα εργατικής δημοκρατίας με διαδικασίες βάσης και αγώνες στα χέρια των εργαζόμενων.
Απαιτεί μαχητική εργατική αντιπολίτευση και άλλη, αντικαπιταλιστική Αριστερά".

Ανακοίνωση του Δικτύου

"Η σημερινή συμφωνία μεταξύ ΣΕΒ και ηγεσίας της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) για τη νέα Εθνική Συλλογική Σύμβαση και Εργασίας συνιστά βαρύτατο πλήγμα στα εργατικά συμφέροντα. Σε μια στιγμή πρωτοφανούς μαζικοποίησης των εργατικών αγώνων, η ηγεσία της ΓΣΕΕ έρχεται να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της εργοδοσίας και όχι αυτά των εργαζομένων, τους οποίους υποτίθεται ότι εκπροσωπεί. Είναι εξόχως χαρακτηριστικές οι δηλώσεις των εργοδοτών: Ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος χαρακτήρισε τη συμφωνία «σύγχρονο σύμφωνο εργασιακής ειρήνης», ο πρόεδρος των επαγγελματοβιοτεχνών (ΓΣΕΒΕΕ) Δημήτρης Ασημακόπουλος έκανε λόγο για «την καλύτερη σύμβαση των τελευταίων ετών» και ο πρόεδρος των εμπόρων (ΕΣΕΕ) Δημήτρης Αρμενάκης ξεκαθάρισε τα πράγματα λέγοντας «ότι πρυτάνευσε η ανάγκη για ηρεμία στην αγορά»…

Η νέα σύμβαση είναι απαράδεκτη:

Ως προς το περιεχόμενό της γιατί οι αυξήσεις 4,45%, που προβλέπει, είναι ουσιαστικά κάτω από τον πληθωρισμό διαιωνίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο το τέλμα της φτώχειας στο οποίο βρίσκονται παγιδευμένοι οι εργαζόμενοι. Ποιος αλήθεια μπορεί να ζήσει με μισθό 740 ευρώ;
Ως προς τη μορφή της γιατί με τη διετή διάρκειά της εμποδίζει τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων και λύνει τα χέρια της εργοδοσίας και της κυβέρνησης.
Ως προς τη συγκυρία μέσα στην οποία συνάπτεται. Είναι πραγματική πρόκληση ότι την ώρα που θα έπρεπε να κορυφώνεται ο αγώνας ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο η ηγεσία της ΓΣΕΕ επιλέγει να λειτουργήσει ως θεματοφύλακας της κοινωνικής ειρήνης.
Αυτή τη φορά δεν υπάρχει η δικαιολογία ότι «οι εργαζόμενοι δεν τραβάνε». Αυτές που δεν τραβάνε είναι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Απέναντι στο κοινό αντεργατικό μέτωπο εργοδοσίας-κυβέρνησης-ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ μόνη λύση για τους εργαζόμενους είναι να πάρουν τους αγώνες στα χέρια τους.
Αντίσταση, αλληλεγγύη, ανυπακοή στην εργοδοσία, την κυβέρνηση και το νεοφιλελευθερισμό".

Για το όνομα της F.Y.R.O.M.

Η εξωτερική πολιτική, συνδεδεμένη τόσο με τη διεθνή γεωπολιτική όσο και με ποικίλες δυναμικές που αναπτύσσονται στο εσωτερικό των κοινωνιών, δεν μπορεί να γίνεται υποχείριο ούτε ακραίων ομάδων και ιδεοληψιών ούτε και άκριτων συναισθημάτων μη συμπαγών «πλειοψηφιών» που αναπτύσσονται λόγω απόστασης από την περιοχή ευθύνης. Η ονομασία της γειτονικής χώρας, θα πρέπει να αποσυνδεθεί τόσο από όσους διακηρύσσουν πως είναι δικαίωμα των γειτόνων «να ονομαστούν όπως θέλουν», («Μακεδονία») όσο και με την άρνηση του 68% που αρνείται σύνθετο όνομα.

Οι πρώτοι, υποστηρίζοντας έναν μηχανιστικό διεθνισμό που ακόμη και ο Λένιν (και το δείχνουν οι διακρατικές συμφωνίες του) απέρριπτε, προσπαθούν να στηριχθούν στο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Κι ας καταγγέλλουν, αλλού, ως διαβλητούς και εθνικιστικούς τους τρόπους δόμησης του εθνικού φαντασιακού, δηλαδή την ταυτότητα κι άρα τον αυτοπροσδιορισμό! Το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό αποτελεί αυταξία, εφόσον δεν είναι επικάλυψη αντίθετων πραγμάτων. Αν μεταφέραμε το πεδίο από το εθνικό στο πολιτικό και υπήρχε καπηλεία πολιτικών χώρων, θα γινόταν φανερή η ενόχληση όσων υπερασπίζονται αόριστα τον «αυτοπροσδιορισμό».

Σημαντικότερο όμως είναι ότι η ανάλυσή τους είναι απολίτικη, αφού αντί να αναλύει διαλεκτικά, προσκυνάει τα τοτέμ ιερών λέξεων («καλός αυτοπροσδιορισμός», «κακός ελληνικός εθνικισμός») μεταφυσικά. Ετσι ξεχνά πως καμιά έννοια δεν είναι συνεκτική ή ακίνητη, μα αλληλοεπιδρά με τις συντεταγμένες κάθε εποχής και περιοχής. Οταν κρίνουμε καταστάσεις στα Βαλκάνια, είναι απαραίτητο να θυμόμαστε ότι σε αυτά συνυπάρχουν όλες οι ιστορικές εποχές. Η «δράση» στην περιοχή προνεωτερικών, ανορθολογικών δυναμικών, καθιστά αναλύσεις «δυτικοευρωπαΐκού τύπου 21ου αιώνα» τουλάχιστον ελλιπείς. Π.χ. ως νεοαπελευθερωμένο κράτος η ΠΓΔΜ θυμίζει Ελλάδα των τελών του 19ου αιώνα, σε βλέψεις και πολιτικές. Οχι τυχαία η σύνδεση με την αρχαία Μακεδονία μιας ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής (που ονομάστηκε έτσι από τους Κριμαϊκούς κυρίως πολέμους για διοικητικούς λόγους) αναπτύχθηκε εμφατικά στον 20ό αιώνα για λόγους που 'χουν να κάνουν με τη δόμηση της συνοχής στον «υπαρκτό» και το ψυχροπολεμικό επεκτατικό παιχνίδι. Ούτε είναι (όπως η μαρξιστικά επηρεαζόμενη ανθρωπολογία ανέδειξε) πολιτιστικά άσχετο με τη δόμηση ενός ανερχόμενου εθνικού φαντασιακού η αναζήτηση ενός «φαλλού» (Μεγ. Αλέξανδρου) ως «σάρκινο σύμβολο του «έθνους».

Η πλέον εμφατική ακροδεξιά «δήλωση» στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια ήταν η ανατίναξη του μετριοπαθούς Γκλιγκόροφ από εθνικιστές της ΠΓΔΜ… Αξίζει να αναρωτηθεί κανείς αν μια ουσιαστικά διαβασμένη και «δι-εθνιστική» Αριστερά θα μπορούσε να πριμοδοτεί τέτοιες κατευθύνσεις ως… προοδευτικές για την ανθρωπότητα. Η υπεύθυνη στάση των αριστερών κομμάτων απαντά στις ναρκισσευόμενες ως «υπερεπαναστατικές» γκρούπες με επάρκεια…
Η άρνηση, τελικά, στο όνομα «Μακεδονία», δεν έχει να κάνει με πριμοδότηση του εθνικισμού. Αλλά με υπεύθυνη αντίδραση εναντίον του, αφού η σύνδεσή του ονόματος με έναν ξεπερασμένο πολιτισμικά μεγαλοΐδεατισμό που κυριαρχεί και δεν γραφικοποιείται (όπως εδώ) στη γείτονα, επαναπριμοδοτείται (π.χ. Κόσοβο) εκ νέου στα Βαλκάνια για λόγους γεωπολιτικής εξωβαλκανικών κέντρων, τα οποία παρεμβαίνουν στο δικαίωμα σταδιακού, αληθινού αυτοπροσδιορισμού των λαών της περιοχής.

Χαρακτηριστική δε είναι σε κάποιες πλευρές τόσο η απολίτικη πριμοδότηση της μελό έννοιας του «αδύναμου» κι η αποσύνδεση του από το άμεσο πεδίο εφαρμογής (Βαλκανική) όσο κι η σύνδεση της Σλαβομακεδονίας με την ανεξαρτησία του Κοσόβου κι η εξίσου απολίτικη δαιμονοποίηση του ΝΑΤΟ ως του μόνου αρνητικού παράγοντα στην περιοχή, όταν «δεν βλέπουν» την αλληλεπίδραση και την αλληλοπριμοδότησή του από ντόπιους εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς

Ομως, η αντίδραση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού σε σύνθετη ονομασία, φαντάζει το ίδιο αδιέξοδη κι υστερική, εύκολα γινόμενη υποχείριο ενός ακροδεξιού λαϊκισμού. Με δεδομένη την από αιώνες (παρά το τοπικό Βαρδάρσκα Μπανοβίνα) ονομασία της περιοχής ως Μακεδονία, και τη δόμηση του εθνικού φαντασιακού των Σλαβομακεδόνων γύρω από αυτήν, η ελληνική άρνηση φαντάζει ως ανέξοδος φονταμενταλισμός, που μόνο κακό κάνει στην ευρύτερη Βαλκανική την κρίσιμη δεκαπενταετία που έπεται. Σίγουρα οι διαδικασίες δεν είναι μηχανιστικές και η μετριοπάθεια των μεν δε συνεπάγεται μετριοπάθεια των δε, ή το αντίθετο. Αλλά τα μηνύματα διαπερνούν σύνορα και δημιουργούν δυναμικές που όταν είναι διαλλακτικές αξίζουν πριμοδότησης.

Η παντελής άρνηση σε γενιές ανθρώπων που μεγάλωσαν ως «Μακεδόνες», δημιουργεί φαντάσματα και στις δυο πλευρές, (κι άρα ανοίγει πεδίο σε μια γεωπολιτική των ισχυρών που πολιτεύονται με τον φόβο) όταν ο συγχνωτισμός θα μπορούσε με τα χρόνια να τα διαλύσει. Στην πολιτική, δυστυχώς, τέλειες λύσεις δεν υπάρχουν. Αλλά υπάρχουν (ανάλογα τη φορά) οι πλέον δημιουργικές. Αυτές που δεν πριμοδοτούν αρνητικές δυναμικές αλλά προσπαθούν με ενάργεια να τις μειώσουν. Ως τέτοια, η σύνθετη ονομασία με ιστορικό προσδιορισμό (Νέα…), αποφεύγοντας υφέρπουσες γεωγραφικές «ενώσεις» κι αποσχιστικούς για τους εκεί Αλβανούς προσδιορισμούς (Σλαβομακεδονία), θα απεγκλωβίσει ένα σύγχρονο πρόβλημα από δήθεν ιστορικές καταβολές κι άρα υπαρκτούς αλυτρωτισμούς κι εθνικισμούς από όπου κι αν προέρχονται…

Θεοχαροπουλος Λουκας - μέλος του Δ.Σ. του Κέντρου Σοσιαλιστικών Μελετών
Καβουριαρης Μακης - καθηγητής στη Σορβόννη
Καρασαββιδου Ελενη - μέλος Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του Συνασπισμού
Κοκκινιδης Γιωργος - μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού
Κωτοπουλος Τριανταφυλλος - λέκτορας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας
Μποσνακης Παναγιωτης - καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας Παν/μίου Μιζούρι

Σημείωση "Πιπεριάς": Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην "Εποχη" και την "Καθημερινή"

Monday, March 24, 2008

Ο λόγος του Κολοκοτρώνη στη Πνύκα

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στις 8 Οκτωβρίου του 1838 απηύθυνε στην Πνύκα, τον πιο κάτω λόγο προς τους νέους του Α΄ Γυμνασίου της Αθήνας:

"Παιδιά μου! Εις τον τόπον τούτον, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιόν καιρόν άντρες σοφοί και άντρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ, και ούτε να φθάσω τα ίχνη των....

Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, στη μεγάλη δόξα των προπατόρων μας κι έρχομαι να σας είπω όσα στον καιρό του αγώνα μας και πριν απ' αυτόν κι ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος παρατήρησα κι απ' αυτά να κάμωμεν συμπερασμούς και για την μέλλουσαν ευτυχία σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα.

Και διά τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, διά ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι σας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήτον σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθηκαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των... Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τις πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθεν εις τον κόσμον ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα... Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους και έτσι έλαβαν καιρόν πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι, και τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν και οι Μουσουλμάνοι, και έκαμαν ότι μπορούσαν, διά να αλλάξει ο λαός την πίστη του... Έκοψαν γλώσσες σε πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν... Τον ένα έκοβαν, ο άλλος τον σταυρό του έκανε.

Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διώρισε έναν βιτσερέ (αντιβασιλέα), έναν Πατριάρχη και του έδωσε την εξουσία της Εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός Κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο Σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι Κοτζαμπάσηδες εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξις, οι έμποροι, και οι προκομμένοι, το καλλίτερο μέρος των πολιτών, μη υποφέροντες τον ζυγό έφευγαν κι οι γραμματισμένοι επήραν τα βιβλία και φύγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, κι έτσι έμεινε ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε καθ' ημέρα χειρότερα... διότι αν βρισκόταν μεταξύ του λαού κανείς με λίγη άνθηση τον λάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορον της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μη υποφέροντες την τυραννίαν των Τούρκων και βλέποντες τις δόξες και τις ηδονές οπού απελάμβανον αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Και τοιουτοτρόπως κάθε μέρα ο λαός ελίγνευε και επτώχυνε.

Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετέφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία. Και σαν τους πρέπει να χρεωστούμεν ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανεν τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και οι άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμεν και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε... Όθεν μας ήρθε στο νου να τους μιμηθούμε και να γίνομε ευτυχέστεροι και έτσι έγινε και επροόδευσεν η εταιρεία.

Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι ήμεθα, ούτε πως δεν έχομεν άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε, "πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιτοκάραβα βατσέλα", αλλά, ως μία βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας... και όλοι, και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι συμφωνήσαμεν σ' αυτό το σκοπό και κάναμεν την επανάσταση.

Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοιαν και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι... Ο ένας πήγαινε στον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα στο στρατόπεδο και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμεν και εις την Κωνσταντινούπολη...

Τόσο τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουαν Έλληνα και φεύγαν χίλια μίλια μακριά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός κι ένα καράβι μια αρμάδα. Αλλά δεν εβάσταξε. Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους μα τι να κάνουμε; Είχαμε κι αυτουνών την ανάγκη.

Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Κι όταν έλεγες του Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους, ή να πάει στον πόλεμο, τούτος πρόβαλλε το Γιάννη. Και με αυτό τον τρόπο κανείς δεν ήθελε να συντράμει, μήτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε έναν αρχηγό και μίαν κεφαλή. Αλλά μας έμπαινε Πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έρριχνε, και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο κι ο άλλος το άλλο. Ίσως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά τη γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν κτίζεται, ούτε τελειώνει. Ο ένας λέει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει στο ανατολικό μέρος, ο άλλος στο αντικρυνό κι ο άλλος στο βοριά, σαν να ήταν το σπίτι στον αραμπά και να γυρίζει καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτον τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι αρχιτέκτονας, οπού να προστάζει πώς θα γίνει. Παρομοίως κι εμείς χρειαζόμαστε έναν αρχηγό κι έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει κι οι άλλοι να υπακούνε και ν' ακολουθάνε. Αλλά επειδή είμαστε σε τέτοια κατάσταση, εξαιτίας της διχόνοιάς μας, έπεσε η Τουρκιά πάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.

Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο Βασιλεύς, τα πράματα ησυχάζουν και το εμπόριο κι η γεωργία κι οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα η παιδεία. Αυτή η μάθηση θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά για να αυξήσουμε, χρειάζεται κι η στερέωση της πολιτείας μας, που γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του θρόνου. Ο Βασιλεύς είναι νέος, και συμμορφώνεται με τον τόπο μας. Δεν είναι προσωρινός αλλ' η βασιλεία του είναι διαδοχική, και θα περάσει στα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν και σεις και τα παιδιά σας θα ζήσετε. Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να τη στερεώσετε, διότι όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως κι ύστερα υπέρ Πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάνε μία θρησκεία. Να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε στους καφενέδες και στα μπιλιάρδα. Να δοθήτε εις τας σπουδάς σας και καλλίτερα να κοπιάσετε ολίγον, δυο και τρεις χρόνους και να ζήσετε ελεύθεροι στο επίλοιπο της ζωής σας, παρά να περάσετε τέσσερις-πέντε χρόνους τη νεότητά σας και να μείνετε αγράμματοι, να σκλαβωθείτε εις τα γεράματά σας. Να ακούετε τας συμβουλάς των διδασκάλων και γεροντοτέρων και κατά την παροιμία "μύρια ήξευρε και χίλια μάθαινε".

Η προκοπή σας και η μάθησή σας να μη γενεί σκεπάρνι μόνο για το άτομό σας, μα να κοιτάζει το καλό της κοινότητας, γιατί μέσα στο καλό αυτό βρίσκεται και το δικό σας.

Εγώ παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξαιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και διά τούτο σας ζητώ συγχώρεση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοί σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, διά να ωφεληθήτε από τα περασμένα κι από τα κακά αποτελέσματα της διχόνοιας, την οποία να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε και οι μέρες της γενιάς που σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν σε λίγο περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθεί η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέρα των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθεί η νύκτα και η αυριανή ημέρα.

Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο όπου ημείς ελευθερώσαμε και διά να γίνει τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της Πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία. Τελειώνω τον λόγον μου.

Ζήτω ο Βασιλεύς μας Όθων! Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι! Ζήτω η Ελληνική Νεολαία!".

ΚΚΕ & Συνασπισμός για την 25η Μαρτίου 1821

Κ.Κ.Ε: "Το μεγάλο δίδαγμα της επανάστασης του 1821 είναι ότι ο δρόμος της πάλης και της αποφασιστικής σύγκρουσης είναι επίκαιρος, αποτελεί μονόδρομο για το λαό. Ο ξεσηκωμός του 1821 πραγματοποιήθηκε όταν ο λαός απέκτησε με την πείρα του εμπιστοσύνη στον αγώνα του, όταν αντιλήφθηκε το μέγεθος της δύναμης που έχει.

Δεν είναι τυχαίο ότι στα 187 χρόνια που έχουν περάσει από την επανάσταση του 1821, συνεχίζονται οι προσπάθειες να εμφανιστούν διαστρεβλωμένα τα διδάγματά της. Η διαπάλη με τον εθνικισμό και τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου, αποτελεί όρο για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.

Η αστική τάξη, που ήταν τάξη προοδευτική εκείνα τα χρόνια, και ηγήθηκε μιας εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης με αστικό περιεχόμενο, έχει γίνει προ πολλού αντιδραστική. Πρωτοποριακή δύναμη της εποχής μας είναι η εργατική τάξη.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους αυτοαπασχολούμενους, τη μικρομεσαία αγροτιά, να απορρίψουν συνολικά τα ιδεολογήματα του κεφαλαίου και την πολιτική των κομμάτων που το υπηρετούν. Ο λαός μας μπορεί με τη δική του αντιιμπεριαλιστική συμμαχία να ανοίξει το δρόμο στο μέλλον που του ανήκει".

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ: "Η επέτειος της 25ης Μαρτίου είναι μέρα μνήμης και απόδοσης τιμής στον αγώνα του ελληνικού λαού για την αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία.
Αποτελεί σημείο αναφοράς και παράδειγμα - διαχρονικής σημασίας - για τις δυνατότητες των λαών, ανεξάρτητα από τους συσχετισμούς δύναμης, να επιβάλουν την θέλησή τους.
Η φετινή - 187η - επέτειος συμπίπτει με τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας για την υπεράσπιση στοιχειωδών δικαιωμάτων όπως η κοινωνική ασφάλιση.


Οι στιγμές που ζούμε σήμερα απαιτούν για άλλη μια φορά από όλους και όλες ενεργοποίηση, αυτοοργάνωση και ανάληψη της ευθύνης ώστε να σταματήσει η κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, η βίαιη συμπίεση των εισοδημάτων, η εργοδοτική αυθαιρεσία, η καταστροφή του περιβάλλοντος και η συρρίκνωση των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.
Στη διεθνή σκηνή επικρατεί ο πόλεμος και η επιχειρούμενη αλλαγή συνόρων, αλλά και γενικευμένη περιβαλλοντική ανισορροπία, γεγονότα που έρχονται να σφραγίσουν το αδιέξοδο του πλανήτη μας.

Σε όλο τον κόσμο οι πολίτες αγωνιούν, αφυπνίζονται και κάνουν τα πρώτα βήματα για μία αλλαγή πορείας που είναι όσο ποτέ αναγκαία. Ο ΣΥΝ καλεί όλους τους έλληνες πολίτες και ιδιαίτερα τη νεολαία να συνεχίσουν τον αγώνα τους για την αλλαγή των συσχετισμών. Είναι στο χέρι μας η ριζική αλλαγή της πορείας της χώρας μας".

Οι αξίες και η συμβολή τους στη διαμόρφωση της ταυτότητας των Ελλήνων

Το Monthly Review, συνεχίζοντας την προσπάθεια ανάδειξης και διερεύνησης σημαντικών ζητημάτων που απασχολούν το παγκόσμιο γίγνεσθαι στο χώρο των πολιτικών ιδεών, παρουσιάζει τα αποτελέσματα της πρόσφατης έρευνας που πραγματοποίησε με αντικείμενο την ύπαρξη ιδιαίτερων ελληνικών αξιών και τους τρόπους επηρεασμού της ταυτότητας των Ελλήνων. Τα συναχθέντα συμπεράσματα του μεγάλου αριθμού των ληφθεισών απαντήσεων επιτρέπουν μια καταρχάς ανάγνωση των βασικών γραμμών του υπάρχοντος προβληματισμού των συμμετεχόντων, οι οποίοι προέρχονται από όλους τους πολιτικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς χώρους που διαβιούν στην Ελλάδα, αλλά και από προσωπικότητες που υπηρετούν θεσμικά γενικότερα τον ελληνισμό. Στο τεύχος 104 του περιοδικού με τη συμμετοχή 111 ενεργών πολιτών από όλους τους χώρους της πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής της Ελλάδας και της Κύπρου.

Το θέμα της έρευνας, «Πολλοί ερευνητές –κυρίως στις αναπτυγμένες χώρες– θεωρούν ότι αξίες όπως η δημοκρατία, η ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν γίνει πλέον παγκόσμιες. Πιστεύετε ότι υπάρχουν ιδιαίτερες ελληνικές αξίες και πώς αυτές επηρεάζουν το παρόν και το μέλλον της ταυτότητας των Ελλήνων;», έδωσε τη δυνατότητα διατύπωσης απαντήσεων οι οποίες παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, αλλά και μεγάλες αποκλίσεις, γεγονός που αποδεικνύει την ύπαρξη ισχυρών ιδεολογικών ρευμάτων τα οποία εξακολουθούν να αντιπαρατίθενται, παρά το ότι η πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης και ο κυρίαρχος πολιτικός λόγος προσπαθούν να μας πείσουν ότι ζούμε σε κοινωνίες που επικρατεί το κοινωνικό κέντρο και οι ιδεολογικές συγκλίσεις.

Σχόλιο "Πιπεριάς": Στο αφιέρωμα ανάμεσα στις αξιόλογες παρεμβάσεις, υπάρχει και κείμενο της αφεντομουτσουνάρας μου!

Sunday, March 23, 2008

Για τον «μύθο» της Αγίας Λαύρας

Οι «μοντέρνοι» ιστορικοί μας θεωρούν ότι η ύψωση του λαβάρου της Επανάστασης από τον Π.Π. Γερμανό στην Αγία Λαύρα είναι ένας εκ των υστέρων κατασκευασμένος μύθος για να συνδεθεί η Εκκλησία με την Επανάσταση, μιας και στις αρχές η Εκκλησία την είχε αφορίσει.

Τη θεωρία τους αυτή την υποστηρίζουν με τόσο φανατισμό ώστε δεν ενδιαφέρονται για (ή περιφρονούν;) την ιστορική, επιστημονική έρευνα. Διότι ασφαλώς γνωρίζουν ότι τον «μύθο» αυτό δεν τον κατασκεύασε η Εκκλησία, αλλά ο Γάλλος περιηγητής Πουκεβίλ, ήδη από το 1824. Αν δεν ήσαν τόσο τυφλοί από μίσος, θα διάβαζαν επίσης σε σπουδαία ιστορικά κείμενα (Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως του Σπ. Τρικούπη, Ιστορία του Ελληνικού Εθνους, Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από το 1770 έως το 1836 του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη) ότι η επιλογή της 25ης Μαρτίου ως ημερομηνίας έναρξης της Επανάστασης είχε προτιμηθεί από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη πολύ πριν, ήδη από το 1820, ακριβώς βεβαίως γιατί συνέπιπτε με τη γιορτή του Ευαγγελισμού και ήθελε να δοθεί μια συμβολική πολιτική λύτρωση, ένας ευαγγελισμός της πολιτικής λύτρωσης.

Εάν οι «μοντέρνοι» ιστορικοί μας (Β. Κρομμυδάς, Χ. Κουλούρη και αρκετοί ακόμη) ήθελαν να στραφούν εναντίον της Εκκλησίας, θα έβρισκαν δεκάδες λόγους. Γιατί, τότε, αμαυρώνουν, σχεδόν ακυρώνουν το επιστημονικό τους κύρος; Τόση λύσσα, τόση μανία, τόσος φανατισμός για έναν «μύθο». Το νιονιό τους το ξέρει. Αλλά η Εκκλησία είχε ήδη ευλογήσει την έναρξη της Επανάστασης σχεδόν ένα μήνα προτού ξεσπάσει (26/2/1821) στο Ιάσιο όπου ο μητροπολίτης Ιασίου Βενιαμίν περιέζωσε τον Υψηλάντη με το ξίφος του, υπό τον ξέφρενο ενθουσιασμό, όπως σημειώνει.

Είναι πραγματικά απορίας άξιον τα ιστορικά αυτά ολισθήματα από ανθρώπους που διακονούν την ιστορική έρευνα, την ιστορική επιστήμη. Και, επιτέλους, ο μύθος είναι αφήγηση, συμβολισμός, έχει ευεργετικό, παιδαγωγικό χαρακτήρα, είναι προοίμιο της γνώσης, ένας μαγευτικός τρόπος για να αγαπήσει κάποιος την όντως γνώση.

Δικαίωμά τους να μισούν την Εκκλησία· δεν (τους) επιτρέπεται, όμως, να διαστρεβλώνουν την ιστορική αλήθεια, να αγνοούν (;) τα ιστορικά κείμενα της χώρας. Κάνουν κακό στην Παιδεία, στην έρευνα, στη σκέψη, στην αντικειμενικότητα. Γιατί;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ
stamg@enet.gr ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 22/03/2008

Saturday, March 22, 2008

ΥΓΙΕΙΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΕΣ ΤΡΟΦΕΣ ΑΝΤΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΦΑΓΙΑΣ


Του Γιάννη Σχίζα

"Δημοκρατία της Μακεδονίας" ονοματίζουν τη γειτονική χώρα αρκετές δεκάδες επώνυμοι της αριστεράς, εντός ή πέριξ του ΣΥΡΙΖΑ, σε διακήρυξη που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες "Αυγή" και "Εποχή" της 16.3.2008 υπό τον τίτλο: "Όχι στον εθνικισμό και στις συναινέσεις που τον συντηρούν". Στο πλαίσιο ενός συστηματικού εθνικού αυτομαστιγώματος - επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, ελληνικής επιχειρηματικής διείσδυσης στα Βαλκάνια κ.λπ. - οι υπογράφοντες δίνουν ένα στίγμα ελευθεριότητας όσον αφορά τη χρήση ιστορικών τίτλων. Και όμως, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, πολλοί από αυτούς θα πρέπει να είχαν εμπλακεί σε "ονοματολογικούς καυγάδες" κάποιας κλίμακας. Θα πρέπει να είχαν συγκρουσθεί, περισσότερο ή λιγότερο, γύρω από σημειολογικά προβλήματα συνδεόμενα με όρους όπως "ΚΚΕεξ", "ΚΚΕεσωτ", "ψευτοΚΚΕ" κ.λπ.

Μας νουθετούν λοιπόν να αναλογιστούμε τα ελληνικά σφάλματα και τον δικό μας σωβινισμό. Να αποτάξουμε τον "αντιαμερικανισμό που δεν εξηγεί τίποτε", να προτιμήσουμε υγιείς διεθνιστικές τροφές αντί της "σκοπιανοφαγίας". Εναλλακτικά, όμως, αυτοί που κατά πάσα πιθανότητα εκφωνούσαν ή σιγοντάριζαν το σύνθημα "Αμερικάνοι φονιάδες των λαών", επιστρέφουν στις παλαιοκομμουνιστικές ρίζες και εμφανίζουν τον Νατοϊκό Μπάτμαν ως την ενσάρκωση και ολική πηγή του κακού. Και αφού "ένας είναι ο εχθρός - ο ιμπεριαλισμός", δεν έχουν να πουν τίποτε για τους μικρομεσαίους ιμπεριαλισμούς που φύονται στην περιοχή μας. Δεν έχουν να κάνουν κανένα σχόλιο για το επεκτατικό "γενετικό πρόγραμμα" του γειτονικού κράτους. Δεν έχουν "προσέξει" αυτό το ευδιάκριτο και αυτονόητο που, μεταξύ άλλων, πρόσεξε πρόσφατα και η Αλέκα Παπαρήγα - δηλαδή την κραυγαλέα θρασύτητα μιας μικρής χώρας, πληθυσμιακά υποθηκευμένης και απειλούμενης με διάσπαση, η οποία προφανέστατα βασίζεται σε ξένες πλάτες και στο ρολάκι του μπράβου σε πολεμική διαθεσιμότητα. Και η οποία μπορεί στο μέλλον, σε έναν άλλο συσχετισμό δυνάμεων, να εξελιχθεί σε απειλή για τη χώρα μας - όπως διαπίστωνε πολύ σωστά ακόμη και ένας κοινός νους, που τύχαινε να είναι αρχηγός της "επάρατης" και να ακούει στο όνομα Κ. Καραμανλής ( ο πρεσβύτερος)...

Οι "λεγάμενοι", δεν είδαν την καταπάτηση των διεθνών συμφωνιών στην περίπτωση του Κοσόβου. Δεν είδαν την ευρωπαϊκή ρουφιανιά εις βάρος της Σερβίας, ούτε τις αλβανικές και αμερικανικές σημαίες που ανέμιζαν μαζί, δηλώνοντας τη γλοιώδη ευγνωμοσύνη των μεν και την απροκάλυπτη εισβολή των δε στις διαβαλκανικές σχέσεις. Ο πολιτικός στραβισμός τους βολεύεται με το φούσκωμα πολιτικών σκιάχτρων, όπως της περίφημης τρόικας "Άνθιμου - Καρατζαφέρη - Ψωμιάδη", με το να κάνουν το "τόσο" κάποιων "ΤΟΣΟ", και αντιστρόφως. Και χρησιμοποιούν ασύστολα το εθνικιστικό κιτς (βλέπε εφημ. "Αυγή", 16.3.2008, φωτογραφία σελ. 49) για να ναρκοθετήσουν το ευρύτερο πατριωτικό συναίσθημα. Για να δημιουργήσουν - στη θέση των επιχειρημάτων - μια Παβλωφικού τύπου απώθηση έναντι των ανθρώπων με εθνικές ευαισθησίες, που επιμένουν αντίθετα στο ρεύμα.

Οι ειρηνόφιλοι αυτής της "κακιάς ώρας" -δηλαδή της "ώρας" των συνοριακών αμφισβητήσεων- θάπρεπε να μπουν σε σκέψεις για την περίεργη συμπόρευσή τους με τις πλέον πατενταρισμένες δυνάμεις της Νέας Τάξης: Τις δυνάμεις εκείνες που ακριβώς τις ώρες των μεγάλων κρίσεων μηχανεύονται ανατροπές και διεισδύσεις και αλλαγές συσχετισμών - σε τοπικές και διεθνείς κλίμακες. Που σαν τον διάολο, όταν δεν έχουν μπίζνες να κάνουν, μπορούν να επιδίδονται ακόμη και στον βιασμό των "παιδιών" τους...

Πηγή: Εφημερίδα ΑΥΓΗ

Πρόταση της ΚΟΕ προς τις δυνάμεις και τους συντρόφους και συντρόφισσες του ΣΥΡΙΖΑ

Με βάση τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών (μαζικότατα συλλαλητήρια, αναβολή ψήφισης του νομοσχεδίου για την επόμενη Τετάρτη και κυρίως με την πρόταση για δημοψήφισμα που μπλοκάρει την διαδικασία χρονικά και πολιτικά) έχουμε να καταθέσουμε τις ακόλουθες προτάσεις για κινητοποίηση και ενεργοποίηση όλων των δυνάμεών μας:
1) Άμεση έκτακτη σύγκλιση όλων των συντονιστικών επιτροπών και της Γραμματείας και οργάνωση της παρέμβασης του ΣΥΡΙΖΑ, τοπικά, κεντρικά, πανελλαδικά.
2) Υιοθέτηση της πρότασης για το μάζεμα υπογραφών στήριξης της πρωτοβουλίας για δημοψήφισμα.
3) Παρέμβαση σε όλες τις παρελάσεις για την 25η Μαρτίου με πικετοφορίες, πανό, καλέσματα, τραπεζάκια υπογραφών κλπ.
4) Κάλεσμα για συλλαλητήριο του ΣΥΡΙΖΑ την Πέμπτη 27/3 έξω από τη Βουλή. Για την στήριξη του συλλαλητηρίου βγαίνει σποτάκι τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό, μπαίνουν καταχωρίσεις σε εφημερίδες, το προπαγανδίζουμε και στις παρελάσεις κλπ.
5) Συνέντευξη τύπου την Τετάρτη 26/3 που να προβάλλονται όλες αυτές οι πρωτοβουλίες και όποιες άλλες προκύψουν.
Σε όλες τις άλλες πόλεις να προσαρμοστεί ανάλογα η παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι αναγκαίο να δείξουμε πως ο αγώνας συνεχίζεται, πως το θέμα δεν έχει κλείσει, είναι ζήτημα παλλαϊκό και όχι απλά ζήτημα της Βουλής ή των συνδικάτων μονάχα. Να αναδείξουμε την πολιτική διάσταση της αντιπαράθεσης και να γίνει υπόθεση αγώνα ολόκληρης της κοινωνίας.
Είμαστε ανοικτοί και συζητάμε κάθε άλλη πρόταση που κινείται σε αυτήν την λογική και πρέπει να καλέσουμε όλες τις δυνάμεις της αριστεράς σε κοινή δράση.

Η γραμματεία της
ΚΟΕ
βράδυ 21/3/08

Friday, March 21, 2008

Ο αγώνας συνεχίζεται...

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ. ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Όλο το προηγούμενο διάστημα αγωνιστήκαμε μέσα από τα συνδικάτα μας. Συμμετείχαμε στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις των κλάδων μας κάναμε σαφές πως δεν θα αφήσουμε να περάσει η διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος.
Η κυβέρνηση κάνει πως δεν καταλαβαίνει αγνοώντας τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που βρέθηκαν στον δρόμο στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Τετάρτης 19 Μαρτίου και προκαλώντας τελικά το λαϊκό αίσθημα.
Με αυτό το κείμενο στηρίζουμε την πρωτοβουλία για διενέργεια δημοψηφίσματος και καλούμε την, τόσο σίγουρη για τον εαυτό της, κυβέρνηση να παγώσει την διαδικασία όπως προβλέπει το Σύνταγμα και να θέσει το νομοσχέδιο στην κρίση του λαού.
Ο αγώνας αυτός πρέπει να έχει νικητή κι αυτό είναι υπόθεση και ευθύνη όλων μας.


Μετά την πρόταση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ πετύχαμε την καθυστέρηση αποστολής του νομοσχεδίου προς υπογραφή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μπορεί το θέμα να φαντάζει τυπικό, ωστόσο κρατά το θέμα στην επικαιρότητα και τους εργαζομένους στις επάλξεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση αποφάσισε την ψήφιση του νομοσχεδίου στο σύνολο σήμερα το μεσημέρι αμέσως μετά την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για τη νεολαία. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι έσπευσε να ψηφίσει ότι η ονομαστική ψηφοφορία επί της τρίτης ενότητας των άρθρων ορίστηκε για τις 11.30 το βράδυ, ώστε να εξασφαλιστεί το 24ωρο, που απαιτείται από τον Κανονισμό της Βουλής. Παρά ταύτα, παραβιάζεται η πάγια κοινοβουλευτική πρακτική, που θέλει την ψήφιση των νομοσχεδίων στο σύνολο σε χρόνο περίπου μίας εβδομάδας.
Η παρέμβαση βρήκε την σύμφωνη γνώμη των κοινοβουλευτικών ομάδων της αντιπολίτευσης αλλά και των συνδικάτων που αποφάσισαν να κινηθούν άμεσα και να συλλέξουν όσο το δυνατόν περισσότερες υπογραφές φορέων αλλά και εργαζομένων.
Ο αριθμός των βουλευτών που απαιτούνται προκειμένου να διεξαχθεί συζήτηση στη Βουλή είναι 120, δηλαδή τα 2/5 του όλου αριθμού των βουλευτών. Προκειμένου δε να αποφασιστεί η υποβολή πρότασης στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τη διεξαγωγή του απαιτούνται τα 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών, ήτοι 180.

Υπογράψτε απευθείας (online)
http://www.petitiononline.com/syn0803/petition.html

Κατεβάστε και τυπώστε το
αρχείο pdf για συλλογή υπογραφών.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΣΕ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΧΡΟΝΟ !

Οχι στην απαγόρευση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τσεχίας

Το δικαστήριο της Πράγας επικύρωσε την Τετάρτη την απόφαση της τσεχικής κυβέρνησης του Οκτώβρη του 2006 να απαγορευτεί η δράση της Κομμουνιστικής Ενωσης Νεολαίας (ΚΕΝ) Τσεχίας. Το επιχείρημα τότε του υπουργείου Εσωτερικών ήταν ότι η ΚΕΝ προβάλλει «την αντίληψη της ταξικής πάλης, του Μαρξισμού - Λενινισμού και της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής», ενώ υπογράμμιζε το πρόσχημα ότι αποτελεί «οργάνωση πολιτών και δεν έχει δικαίωμα να συμμετάσχει στην πολιτική ζωή, όπου μπορούν να συμμετέχουν κόμματα και κινήματα»...
Η συγκεκριμένη απόφαση έρχεται σε μια στιγμή που εντείνεται ο απροκάλυπτος αντικομμουνισμός και έχει στόχο συνολικά να χτυπηθεί η πάλη των κομμουνιστών και να «φρενάρει» τη δράση όσων αγωνίζονται και αντιστέκονται στις αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζονται. Οι κυρίαρχες δυνάμεις επιχειρούν να εκφοβίσουν και να τρομοκρατήσουν τη νεολαία και το λαό, με την ελπίδα να περάσουν πιο εύκολα τα νέα αντιδραστικά νομοσχέδια που προωθεί η κυβέρνηση, αλλά και τα σχέδια για την εγκατάσταση της λεγόμενης «αντιπυραυλικής ασπίδας» των ΗΠΑ στην Τσεχία, ιδιαίτερα σε μια στιγμή που, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, τα δύο τρίτα του πληθυσμού διαφωνούν και αντιδρούν.
Η ΚΕΝ, όπως δηλώνουν στελέχη της, θα προσφύγει με νέα έφεση στο Ανώτατο Δικαστήριο. Πέρα από τη δικαστική συνέχιση του αγώνα, δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν την καθημερινή πάλη τους, με το πρόγραμμα και την κομμουνιστική ιδεολογία τους για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και το σοσιαλισμό. Μετά και από αυτήν την αντιδημοκρατική απόφαση, η διεθνιστική αλληλεγγύη που έχει εκφραστεί έως τώρα πρέπει να δυναμώσει ακόμη περισσότερο.

Σάββατο 22 Μάρτη, στις 11.00 Μαζική παράσταση διαμαρτυρίας έξω από την πρεσβεία της Δημοκρατίας της Τσεχίας (Γ. Σεφέρη 6, Παλαιό Ψυχικό).

Ανακοίνωση της ΚΝΕ
ΕΔΩ, του ΚΚΕ ΕΔΩ

Η Πανελλαδική Συνέλευση του ΜΕ.Ρ.Α.

Πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 15 και την Κυριακή 16 Μάρτη 2008 στην Αθήνα η 1η Πανελλαδική Συνέλευση του Μετώπου Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Στη συνέλευση παρουσιάστηκε το εισηγητικό κείμενο του Συντονιστικού του ΜΕΡΑ και ακολούθησαν τοποθετήσεις δεκάδων αγωνιστών του ΜΕΡΑ από πολλές πόλεις και περιοχές της χώρας. Η συζήτηση είχε σαν βασικά σημεία την ανάλυση της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα και διεθνώς και την παρέμβαση των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς στις εξελίξεις. Σημείο συζήτησης αποτέλεσε και η οργανωτική ανάπτυξη και συγκρότηση του ΜΕΡΑ καθώς και σκέψεις για την συμπλήρωση του ονόματος του μετώπου. Η συνέλευση αποφάσισε μια σειρά πρωτοβουλίες που θα πάρει το ΜΕΡΑ το επόμενο διάστημα. Επίσης αποφάσισε την επεξεργασία κειμένων σε σχέση με την Ευρωσυνθήκη και την Ε.Ε., τον πόλεμο και τις εξελίξεις στα Βαλκάνια.
Τέλος καταλήχθηκε η συγκρότηση νέου Πανελλαδικού Συντονιστικού που θα συνέλθει στο αμέσως επόμενο διάστημα.
Η συνέλευση του ΜΕΡΑ καλεί τους αγωνιστές, τους εργαζόμενους και τους νέους να συμμετάσχουν μαζικά σε όλες τις κινητοποιήσεις ενάντια στην αντιασφαλιστική επίθεση κυβέρνησης - Ε.Ε.-κεφαλαίου, στις δραστηριότητες και κινήσεις ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό με τις εξελίξεις στα Βαλκάνια.
Η πολιτική πρόταση του ΜΕΡΑ θα αναπτυχθεί και παρουσιαστεί τις επόμενες εβδομάδες σε συνελεύσεις και εκδηλώσεις του ΜΕΡΑ σε όλη την Ελλάδα.

Η απόφαση της 1ης Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Ο σύγχρονος κόσμος έχει ανάγκη από μια ισχυρή Αριστερά

Η πρώτη Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ συνέρχεται σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από την έντονη κρίση του πολιτικού μας συστήματος, αλλά και τους αποφασιστικούς αγώνες της εργατικής τάξης και των άλλων κοινωνικών στρωμάτων για την υπεράσπιση του ασφαλιστικού συστήματος και των ασφαλιστικών και εργατικών δικαιωμάτων.

Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και παντού στον κόσμο βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο και ένα εξαιρετικά ισχυρό μπλοκ πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων το οποίο προσπαθεί να διευρύνει και να βαθύνει μέχρις εσχάτων τη δέσμη παραγωγικών, οικονομικών, πολιτικών, ιδεολογικών και πολιτιστικών σχέσεων που συνιστά τη σύγχρονη μορφή ύπαρξης του καπιταλισμού, τον νεοφιλελευθερισμό.

Η υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων που θίγονται είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με τον αγώνα των εργαζομένων ενάντια στο πολιτικό σχέδιο του νεοφιλελευθερισμού, που αποσκοπεί:

• στη διάλυση του κράτους πρόνοιας, στην απ’ ευθείας υπαγωγή στο κεφάλαιο και στη λογική του κέρδους όλων των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών (παιδεία, υγεία, ασφάλιση, δημόσιοι οργανισμοί κ.λπ.),

• στην απορύθμιση και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, στην καθήλωση των μισθών και των συντάξεων, στην πλήρη ασυδοσία της αγοράς, που εκτός των άλλων οδηγεί στην υπερχρέωση των νοικοκυριών στις Τράπεζες και στη διάβρωση του εισοδήματός τους με την ανεξέλεγκτη ακρίβεια.

Η κατάσταση που βιώνουμε, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους, εμπεριέχει όμως και μεγάλες δυνατότητες. Κίνδυνοι και δυνατότητες συμβαδίζουν, απογοητεύσεις και ελπίδες συνυπάρχουν. Η αντιφατική αυτή κατάσταση, αναζητά μια διέξοδο, μια δυναμική εξόδου σε όφελος της ανθρωπότητας, των λαϊκών τάξεων και στρωμάτων.

Τη δυναμική αυτή μπορούν να εκφράσουν μόνο οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, τα κοινωνικά στρώματα που οδηγούνται στο περιθώριο, οι νέοι και οι νέες, δηλαδή οι δυνάμεις που συγκροτούν την κοινωνική και πολιτική Αριστερά και όχι οι δυνάμεις της συντήρησης, του συναινετικού δικομματισμού, οι δυνάμεις της Ν.Δ. ή του ΠΑΣΟΚ, οι δυνάμεις που κινούνται στον πυρήνα του νεοφιλελευθερισμού ή γύρω απ’ αυτόν κι έχουν ταυτιστεί με τους στόχους και την πολιτική του.

Η 1η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, σηματοδοτεί την αρχή μιας παραπέρα ουσιαστικής προσπάθειας μέσα από ένα ανοικτό, δημοκρατικό, ελεύθερο διάλογο με όλες τις δυνάμεις της πολιτικής και κοινωνικής Αριστεράς να συζητήσει με συντροφικότητα, ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα το μέλλον της Αριστεράς και να προωθήσει παραπέρα τη συσπείρωση των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και της αριστερής ριζοσπαστικής οικολογίας.

Στη βάση αυτή η 1η Πανελλαδική Σύσκεψη, αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία ανάδειξής του ΣΥΡΙΖΑ σε πόλο συσπείρωσης των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ένα σημαντικό γεγονός στη διαδικασία συγκρότησής του πανελλαδικά και ένα ελπιδοφόρο βήμα προς την ανάπτυξη κινημάτων και αντιστάσεων, που θα αναδείξουν την Αριστερά σε πρωταγωνιστική δύναμη για τον τόπο και για ν’ αλλάξουν τα πράγματα υπέρ της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Thursday, March 20, 2008

Oι Ζαπατίστας δεν είναι μόνοι, δεν είναι μόνες! Αλληλεγγύη στην εξεγερμένη αξιοπρέπεια!


3 ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ με τον Ερνέστο Λεδέσμα από την CAPISE (Κέντρο Πολιτικής Ανάλυσης και Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών-Τσιάπας Μεξικό)
Πέμπτη 20 ΜΑΡΤΗ 2008, Χανιά,
Κατάληψη Rosa Nera, 8 μ.μ.
Τετάρτη 26 ΜΑΡΤΗ 2008, Θεσσαλονίκη,Κατάληψη ΔΕΛΤΑ, 8 μ.μ.
Παρασκευή 28 ΜΑΡΤΗ 2008, Αθήνα, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, αμφιθ. ΓΚΙΝΗ, 7.30 μ.μ.

Στο Μεξικό, στην πολιτεία Τσιάπας, το ζαπατιστικό κίνημα, έχει ήδη ένα δημόσιο αγώνα 14 χρόνων και 24 χρόνια που υπάρχει και αγωνίζεται. Η καταστολή και οι επιθέσεις από παραστρατιωτικές οργανώσεις δε σταμάτησαν ποτέ στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων.Τους τελευταίους μήνες όμως βρισκόμαστε μπροστά σε ένα άκρως επικίνδυνο σκηνικό πολέμου στην Τσιάπας. Η μεξικάνικη κυβέρνηση του Φελίπε Καλντερόν έχει πετάξει τη μάσκα της «δημοκρατίας» και έχει επιλέξει τη βάναυση καταστολή κάθε αντίστασης στη χώρα.Εκτιμώντας ότι οι Zαπατίστας είναι απομονωμένοι, εκτιμώντας πως δεν μετράνε πια με την αλληλεγγύη που εμπόδισε τον πόλεμο εδώ και 14 χρόνια, ενεργοποιεί όλους τους τρόπους για να επιβάλλει τον πόλεμο στην Τσιάπας. Τον τελευταίο χρόνο η κατάσταση είναι εκρηκτική: επιθέσεις, εκτοπισμοί, παρεμπόδιση της λειτουργίας των συνεταιρισμών, καταστροφή εξοπλισμού των αυτόνομων νοσοκομείων και σχολείων, απαγωγές, δολοφονίες, ασφυκτικός επικοινωνιακός αποκλεισμός, υφαρπαγή της ανακτημένης το 1994 γης, συνεχείς προκλήσεις από ένοπλες παραστρατιωτικές ομάδες. Στόχος το χτύπημα της αυτονομίας, η πρόκληση ενδοιθαγενικών συγκρούσεων, ο εξαναγκασμός του EZLN σε ένοπλη απάντηση, πράγμα που θα έδινε το τέλειο πρόσχημα στο Μεξικάνικο Στρατό να εισβάλλει στις εξεγερμένες κοινότητες.«Τα σημάδια του πολέμου στον ορίζοντα είναι καθαρά. Τον πόλεμο, όπως και τον φόβο, μπορείς να τον μυρίσεις. Και τώρα πια μυρίζουμε τη θανατερή του οσμή στη γη μας» (Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μάρκος-Δεκέμβρης 2007) Με στόχο να εκφραστεί και να οργανωθεί η αλληλεγγύη στις εξεγερμένες ιθαγενικές κοινότητες οργανώνονται σε όλη την Ευρώπη δράσεις και εκδηλώσεις ενημέρωσης. Στην Ελλάδα, στα πλαίσια της τρίμηνης περιοδείας της μεξικάνικης οργάνωσης CAPISE οργανώνονται συζητήσεις ενημέρωσης με τον Ερνέστο Λεδέσμα, στις 20 Μαρτίου στα Χανιά στην κατάληψη Rosa Nera, στις 26 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη στην κατάληψη ΔΕΛΤΑ, και στις 28 Μαρτίου στην Αθήνα, στο Πολυτεχνείο.

Ανοιχτή Συνέλευση Αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας καιΕνάντια στην Καταστολή στην Τσιάπας

e-mail:
zapatistas_solidarity@lists.riseup.net

solidaridadzapatista.blogspot.com/

Tuesday, March 18, 2008

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ! - ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΤΤΙΚΗΣ

Με νομοσχέδιο που κατάθεσε κυβέρνηση προχωράει σε ολομέτωπη επίθεση ενάντια στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και μεθοδεύει εργασιακό και ασφαλιστικό μεσαίωνα. Συγκεκριμένα με το νέο νομοσχέδιο:

· Γίνονται ενοποιήσεις ταμείων, τόσο στο επίπεδο των κλάδων σύνταξης όσο και σε αυτό των κλάδων πρόνοιας και ασθενείας. Εξισώνονται προς τα κάτω οι όροι συνταξιοδότησης και μειώνονται σημαντικά οι παροχές προς τους ασφαλισμένους.

· Αυξάνεται στα 55 το όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση μητέρας με ανήλικο παιδί. Η πλασματική προσφορά επιπλέον χρόνου ασφάλισης για κάθε παιδί (που και σήμερα ισχύει) –και ο οποίος δεν θα υπολογίζεται για τις περιπτώσεις μειωμένης ή πρόωρης σύνταξης ή για 37ετία– σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εμφανίζεται ως «προστασία της μητρότητας» και είναι ντροπή και εξευτελισμός για την κυβέρνηση να το προβάλλει.

· Οι επικουρικές συντάξεις καθηλώνονται στο 20% των συντάξιμων αποδοχών, πράγμα που σημαίνει δραστική μείωση των συντάξεων. Σε πολλούς κλάδους η μείωση των συντάξεων θα φτάσει μέχρι και το 40%.

· Αυξάνονται τα όρια ηλικίας για σύνταξη: Το όριο ηλικίας με 35ετία για ασφαλισμένους πριν το 1992 ανεβαίνει από τα 58 στα 60 σταδιακά από το 2013. Η σύνταξη με 37ετία προϋποθέτει ηλικία 58 ετών, ενώ μέχρι τώρα ήταν χωρίς όριο ηλικίας. Αυξάνεται στα 57 από τα 55 το όριο ηλικίας για σύνταξη εφόσον κάποιος έχει συμπληρώσει 25 χρόνια βαρέα και ανθυγιεινά.

· Παρατείνεται ο εργάσιμος βίος: Η πρόωρη μειωμένη σύνταξη εξαιρετικά ασύμφορη, αφού για κάθε χρόνο που κάποιος θα βγαίνει νωρίτερα θα έχει μείωση 6% στη σύνταξη. Όλοι εξωθούνται να εργάζονται μέχρι τα 65 ή ακόμη και τα 68 για να συμπληρώσουν τη σύνταξή τους αφού με τις προσαυξήσεις θα μπορούν να αναπληρώσουν μικρό μέρος από τις απώλειες και στις κύριες και στις επικουρικές συντάξεις.

· Στην αύξηση και των γενικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στοχεύει και η «εθελούσια» παράταση του εργάσιμου βίου μέχρι τα 68 χρόνια, με αύξηση της σύνταξης κατά 3,3% ανά έτος, για τους μετά το 1993 ασφαλισμένους, που έχουν συμπληρώσει 35 χρόνια ασφάλισης σε όλα τα Ταμεία

· Αυξάνονται από 50 σε 100 τα ένσημα για να πάρουμε βιβλιάριο ασθενείας. Αυξάνονται από 100 σε 120 μέρες οι ημέρες εργασίας με βάση τις οποίες κάποιος δικαιούται επίδομα ασθενείας. Με αυτές τις απάνθρωπες και κυνικές ρυθμίσεις όσοι έχουν μεγάλα διαστήματα ανεργίας ή εργάζονται σε συνθήκες επισφάλειας θα μένουν χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη.

· Με το «Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών» θα ενισχυθεί και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, μέσα από έσοδα των αποκρατικοποιήσεων - ιδιωτικοποιήσεων, η κλοπή των αποθεματικών των «υγιών» ταμείων και η αύξηση του ΦΠΑ (που θα σημάνει νέο τεράστιο κύμα ακρίβειας σε βάρος του ήδη λεηλατημένου εργατικού εισοδήματος).

Το νομοσχέδιο σηματοδοτεί την ολοκληρωτική επίθεση απέναντι στα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις του εργατικού κινήματος. Τα όρια ηλικίας αυξάνονται προς τα πάνω. Οι παροχές υγείας και πρόνοιας περιορίζονται σε σημαντικό βαθμό. Οι εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να στραφούν όλο και περισσότερο στην ιδιωτική ασφάλιση και περίθαλψη. Η ανεργία σε αρκετούς κλάδους θα αυξηθεί αφού αρκετοί εργαζόμενοι θα υποχρεώνονται να παραμένουν στην υπηρεσία, ενώ άλλοι θα περνούν αναγκαστικές περιόδους ανεργίας μέχρι να συμπληρώσουν τα νέα αυξημένα όρια ηλικίας.

Η κυβέρνηση με κυνισμό παρουσιάζει τις μητέρες ανηλίκων, τους νέους και τις νέες της ελαστικής εργασίας τους ανασφάλιστους μετανάστες να απολαμβάνουν παροχές που δεν τους αξίζουν. Αντιμετωπίζει τις κατακτήσεις των εργαζομένων ως προνόμια που πρέπει να περικοπούν. Θέλει να εξισώσει τα ασφαλιστικά δικαιώματα όλων μας προς τα κάτω: να δουλεύουμε όλοι και όλες περισσότερο, για μικρότερες αμοιβές και με χειρότερες συνθήκες εργασίας. Θέλει να συσκοτίσει ότι η πραγματική εξουσία είναι στα χέρια του ΣΕΒ, των τραπεζιτών, των μεγαλο-εργολάβων, των εφοπλιστών, των αφεντικών των ΜΜΕ, που ευνοούνται όλα τα τελευταία χρόνια από τους αντιασφαλιστικούς νόμους Σιούφα-Ρέππα και όλο το αντιλαϊκό οπλοστάσιο των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Επικαλείται την υποτιθέμενη «κρίση και κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος» και ξεχνά τις εισφοροαπαλλαγές των εργοδοτών, τα αλλεπάλληλα χαρίσματα των χρεών τους, την κρατική ληστεία των ταμείων για δεκαετίες, το σκάνδαλο των «δομημένων».

Συνάδελφοι

Η κατάθεση του νομοσχεδίου φέρνει ολόκληρο το συνδικαλιστικό κίνημα μπροστά στην εύθηνη να ανατραπεί η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση. Ωστόσο η πυροσβεστική λογική των συνδικαλιστικών ηγεσιών είναι πλέον κραυγαλέα!!! Οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ ακόμα και τώρα που κατατίθεται το νομοσχέδιο δεν έχουν κανένα σχέδιο κλιμάκωσης και αγώνα. Είναι οι ίδιες ηγεσίες που άφησαν να μεσολαβήσουν δύο ολόκληροι μήνες απραξίας μεταξύ των δύο προηγούμενων απεργιών. Όχι μόνο δεν έχουν καμιά έμπρακτη συμπαράσταση στους κλάδους που αγωνίζονται αλλά αποκλιμακώνουν τον αγώνα με μια τυπική απεργία στην ψήφιση …Δεν μπορεί να πάμε έτσι!!!

Χρειάζονται αγώνες με διάρκεια και αποφασιστικότητα. Αγώνες που να έχουν πραγματικό κόστος για την κυβέρνηση και τους εργοδότες. Το δρόμο το δείχνουν οι εργαζόμενοι στην Τράπεζα της Ελλάδος, στη ΔΕΗ, στους ΟΤΑ, στα Λιμάνια, στους μηχανικούς, που προχωράνε σε κλιμακούμενους αγώνες. Τώρα είναι η στιγμή να πάμε σε όλους τους κλάδους, στη βάση των σωματείων, να γίνει μαζικές γενικές συνελεύσεις και να αποφασιστούν απεργιακοί αγώνες με κλιμάκωση και διάρκεια, αγώνες που θα είναι στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων. Ήρθε η ώρα να δείξουμε τη δύναμη του συλλογικού αγώνα, την αξία της αλληλεγγύης σε όλους τους κλάδους που κινητοποιούνται, την ανάγκη της ανυποχώρητης κινητοποίησης. Η κυβέρνηση θα υποχωρήσει, εάν βρεθεί αντιμέτωπη με μια παρατεταμένη απεργιακή θύελλα που να «κατεβάζει διακόπτες» σε όσο το δυνατόν περισσότερους κλάδους.

Ο απεργιακός συντονισμός των μαχόμενων κλάδων, η κλιμάκωση του απεργιακού αγώνα παντού και η πάλη για πανεργατικές διεκδικήσεις είναι μόνη απάντηση στην αντιασφαλιστική λαίλαπα της κυβέρνησης: Για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Για την κατάργηση της ανταποδοτικότητας και της επιχειρηματικότητας στην κοινωνική ασφάλιση και κάθε μορφής χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών. Για άμεση επιστροφή στα ταμεία όλων των κλεμμένων, όλων των απωλειών που έχουν υποστεί από τις πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων από το ʼ50 και μετά. Για επέκταση –και όχι περιορισμό– των βαρέων και ανθυγιεινών και σε νέα τμήματα εργαζομένων που το έχουν ανάγκη. Για αυξήσεις στις συντάξεις και τους μισθούς πάνω από το όριο φτώχειας ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια. Για τη μείωση των ορίων συνταξιοδότησης. Για την κατάργηση της ανασφάλιστης και ελαστικής εργασίας. Για την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (Σιούφα, Ρέππα κλπ)

Ως Πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων σωματείων θα συμβάλουμε σε αυτή τη μάχη. Σωματεία που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία είναι πρωτοπόρα σήμερα στον αγώνα σε κλάδους που έχουν ήδη προχωρήσει σε κινητοποιήσεις διαρκείας στους ΟΤΑ, στη ΔΕΗ, στους μηχανικούς. Βρεθήκαμε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των απεργών, στα λιμάνια, στην Τράπεζα της Ελλάδας, στη ΔΕΗ στέλνοντας το μήνυμα της αντίστασης, του αγώνα, της ελπίδας. Παίρνουμε πρωτοβουλίες αγωνιστικών παρεμβάσεων και δουλεύουμε στην κατεύθυνση του αγώνα διαρκείας. Γιʼ αυτό και καλούμε όλους όσοι συνειδητοποιούν την ανάγκη αγωνιστικής και αποφασιστικής απάντησης στον εργασιακό και ασφαλιστικό μεσαίωνα που μεθοδεύει η κυβέρνηση να βαδίσουμε μαζί, να σφυρηλατήσουμε μέσα στις κινητοποιήσεις την αγωνιστική ταξική ενότητα των ίδιων των εργαζομένων. Ξεκινώντας από το συντονισμό τώρα όλων των κλάδων που έχουν προχωρήσει σε απεργιακό αγώνα διαρκείας (ΔΕΗ, Τράπεζα Ελλάδος, ΟΤΑ) μπορούμε να δώσουμε το μήνυμα της κλιμάκωσης σε όλους τους κλάδους.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΤΩΡΑ

ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΛΑΔΟΥΣ ΠΟΥ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ

Τετάρτη 19/3: Όλοι στην απεργία – όλοι στη διαδήλωση (10.30 Μουσείο-Πολυτεχνείο)

Sunday, March 16, 2008

Πανελλαδική συνέλευση του ΜΕ.Ρ.Α.

Πολύ ενδιαφέρων παρουσίασε η Πανελλαδική συνέλευση του ΜΕτωπου Ριζοσπαστικής Αριστεράς - ΜΕ.Ρ.Α. που διοργανώθηκε το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα. Υπήρξαν αξιόλογες τοποθετήσεις για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματαν και τις εξελίξεις στην Αριστερά. Η "Κόκκινη Πιπεριά" θα δημοσιεύσει τοποθετήσεις από την συνέλευση, αλλά μέχρι τότε ΕΔΩ μπορείτε να διαβάσετε το εισηγητικό κείμενο του συντονιστικού στις τοπικές συγκεντρώσεις-εκδηλώσεις-συνελεύσεις και την Πανελλαδική Συνέλευση του ΜΕΡΑ

«Η κοινωνική πρόοδος είναι ένα τεράστιο ψέμα»

Ο καταξιωμένος άγγλος σκηνοθέτης στη νέα ταινία του στρέφει το βλέμμα στην εκμετάλλευση των μεταναστών που ζουν στις παρυφές ενός εχθρικού και αφιλόξενου Λονδίνου

Του Ι. Ζουμπουλάκη

Στην τελευταία ταινία του Κεν Λόουτς «Ενας ελεύθερος κόσμος...» («It's a free world...») η Αντζι (Κίρστον Γουόριν), μια γυναίκα χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση και παιδεία αλλά δυναμική, έξυπνη, καπάτσα και φιλόδοξη, αποφασίζει να γίνει αφεντικό του εαυτού της στήνοντας ένα γραφείο ανεύρεσης εργασίας για μετανάστες στο σύγχρονο Λονδίνο. Το γραφείο λειτουργεί σε μια διαφορετική πραγματικότητα και με «ανορθόδοξους» κανόνες. Η εργασία πωλείται φτηνά και οι νόμοι θεσπίζονται για να καταργούνται. Η Αντζι και η συνεργάτιδά της αντιπροσωπεύουν ένα σημείο των καιρών μας: τη δελεαστική ιδέα να βγάλεις όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα, ανεξάρτητα από τις συνέπειες. Οι οποίες βέβαια υπάρχουν...

Ιδού ο... «Ελεύθερος κόσμος...» της ταινίας του Λόουτς: ο κόσμος των ταλαιπωρημένων μειονοτήτων, μεταναστών από κάθε σημείο του πλανήτη, ανθρώπων αναγκασμένων να προσφέρουν εργασία για ένα κομμάτι ψωμί (αν το πάρουν κιόλας) και να ζουν σε τρώγλες στις παρυφές ενός εχθρικού και αφιλόξενου Λονδίνου· του Λονδίνου εκείνου που δεν θα επισκεφθούν ποτέ τουρίστες. Είναι ένας κόσμος που ο Λόουτς κοιτάζει με συμπάθεια αλλά και με το ψυχρό μάτι του κριτικού απέναντι σε ένα σύστημα αλόγιστης κοινωνικής αδικίας.

Ο Κεν Λόουτς ανήκει στους σκηνοθέτες που όταν δίνουν συνέντευξη μιλούν έτσι όπως γυρίζουν ταινίες: εν προκειμένω ο χαμηλός τόνος της φωνής και η λιτότητα και ακρίβεια του λόγου είναι τα χαρακτηριστικά του. Δεν του λείπει ο χιούμορ (κάποια στιγμή αποκάλεσε την πολιτική του Τόνι Μπλερ «The Blair Witch Project»), αλλά σίγουρα ποτέ δεν θα γύριζε μια κωμωδία...

Τον συνάντησα για μία ακόμη φορά πέρυσι στη Βενετία, όπου ο «Ελεύθερος κόσμος...» προβλήθηκε εντός συναγωνισμού. Ψηλός και οστεώδης, ο Λόουτς προσφέρει γλυκό χαμόγελο και κουβέντα επί της ουσίας. Σε κοιτάζει ερευνητικά με τα θαλασσιά του μάτια κρυμμένα πίσω από έναν μεγάλο κοκάλινο σκελετό διορθωτικών γυαλιών υψηλής μυωπίας. Πανέξυπνος βέβαια. Γνωρίζει πολύ καλά ότι αν κάτι ολόκληρος ο κινηματογραφικός κόσμος (και το κοινό του) εκτιμά σε αυτόν είναι ότι από τη δεκαετία του '60 ως σήμερα παραμένει αφοσιωμένος σε έναν συγκεκριμένο, πολιτικό κινηματογράφο, αντλώντας τη θεματολογία του από τα δίχως τέλος προβλήματα της εργατικής τάξης.

Η «γέννηση» του «Κόσμου»

Το 1990 ο Λόουτς σκηνοθέτησε το ντοκυμαντέρ «The flickering flame» με θέμα τους λιμενεργάτες του Λίβερπουλ που διεκδικούσαν σταθερή και μόνιμη εργασία. Μία δεκαετία αργότερα πήγε στην Καλιφόρνια για να γυρίσει το «Ψωμί και τριαντάφυλλα» που αναφερόταν στους μεξικανούς μετανάστες του Λος Αντζελες. Το 2004 πίσω στην Αγγλία, σκηνοθέτησε το «Τρυφερό φιλί», μια ερωτική ιστορία ανάμεσα σε έναν πακιστανό μετανάστη δεύτερης γενιάς με μια βέρα Εγγλέζα. Ολα αυτά τα ενδιαφέροντα έσμιξαν ενώ το σκάνδαλο της εκμετάλλευσης των μεταναστών εργατών στη Βρετανία διογκωνόταν.

«Η πτώση του σταλινικού καθεστώτος και η εκμετάλλευση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης που ακολούθησε τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της οικονομίας είχε αποτέλεσμα τη φθηνή εργασία» πιστεύει ο Λόουτς. «Το γεγονός ότι η μόνιμη εργασία μειώνεται, ενώ ο αριθμός των εκτάκτων εργαζομένων αυξάνεται είναι πολύ σημαντικό και καθόλου προβεβλημένο. Ουδείς εξετάζει τις πολιτικές αποφάσεις που προωθούν αυτές τις αλλαγές. Ολα τα κόμματα είναι υπέρ της ελεύθερης αγοράς και προσπαθούν να μας πείσουν ότι έτσι πρέπει να ζούμε. Αυτό που αποκαλούμε πρόοδο είναι στην πραγματικότητα ένα μεγάλο ψέμα. Ο Τόνι Μπλερ κληρονόμησε το πρόβλημα που δημιούργησε η Θάτσερ, και τι ελπίδα μπορείς να έχεις από τον Γκόρντον Μπράουν αφού αυτός ήταν ο αρχιτέκτονας του οικονομικού προγράμματος του Μπλερ;».

Στη λογική της μπίζνας

Για τη δημιουργία του «Ελεύθερου κόσμου...» ο Λόουτς και ο σεναριογράφος Πολ Λάβερτι «όργωσαν» τη Μεγάλη Βρετανία απ' άκρη σ' άκρη αναζητώντας κέντρα μεταναστών. Μίλησαν με εκατοντάδες μετανάστες και άκουσαν ισάριθμες, φρικτές ιστορίες. Δεν θέλησαν ωστόσο να ακολουθήσουν την παραδοσιακή διαδρομή που έχει στο επίκεντρο της ιστορίας ένα από τα πραγματικά θύματα μιας τέτοιας κατάστασης, δηλαδή τον ίδιο τον μετανάστη. «Αυτός θα ήταν ο προβλέψιμος δρόμος» είπε ο Λόουτς. «Προτιμότερος αγγελιαφόρος για όσα θελήσαμε να επισημάνουμε ήταν ένας από τους εκπροσώπους της ίδιας της εξουσίας».

Αγγελιαφόρος λοιπόν υπήρξε η Αντζι, η ιδιοκτήτρια ενός γραφείου ευρέσεως εργασίας για μετανάστες. Η ταινία πηγαίνει κόντρα στα κλισέ, γι' αυτό και πείθει. Σε τέτοιου τύπου θεματολογία ο ήρωας ξεκινά το ταξίδι του από το σκοτάδι για να καταλήξει στο φως. Εδώ συμβαίνει το αντίθετο. Αρχικώς η Αντζι ενδιαφέρεται για τους συνανθρώπους της, αλλά στην πορεία η γλύκα του εύκολου χρήματος τη μετατρέπει σε στυγνή εκμεταλλεύτρια.

«Η Αντζι είναι 30 χρόνων, ανύπαντρη, έχει ένα παιδί και προέρχεται από μια αξιοσέβαστη και υπερήφανη εργατική οικογένεια» είπε ο σκηνοθέτης. «Οταν η ταινία ξεκινά, είναι το θύμα. Προκαλεί αυτομάτως συμπάθεια μόνο και μόνο λόγω της κατάστασής της. Τη βλέπουμε να χάνει τη δουλειά της επειδή προσπαθεί να προσφέρει. Ανοίγοντας όμως τη δική της επιχείρηση» συνεχίζει ο Λόουτς «η λογική της μπίζνας την αναγκάζει να λειτουργήσει διαφορετικά. Η Αντζι είναι προϊόν του θατσερικού τρόπου σκέψης, όπου η καριέρα γίνεται μοναδική προτεραιότητα και τίποτε δεν μετράει μπροστά στην κορυφή. Ο,τι κάνει εντάσσεται στη "λογική της μπίζνας", όμως η λογική αυτή είναι διεφθαρμένη και καταστρεπτική. Την ηθική αυτής της λογικής θέλησα να προκαλέσω».

«Χτύπα ξύλο, τα βγάζω ακόμη πέρα!»

Ρώτησα τον Κεν Λόουτς αν έτυχε ποτέ να βρεθεί ο ίδιος στη δυσάρεστη θέση όπου βρίσκονται οι μετανάστες στην ταινία του. Σήκωσε ποτέ με αγωνία το χέρι για να τον επιλέξουν για δουλειά; Αντιμετώπισε την αδιαφορία και την απόρριψη από τις Αντζι αυτού του κόσμου; «Χωρίς να θέλω να κάνω συγκρίσεις» απάντησε ο σκηνοθέτης «υπήρξε μια περίοδος που παραλίγο να εγκαταλείψω το επάγγελμά μου. Επί 8-9 χρόνια προσπαθούσα να εργαστώ, αλλά ουδείς ενδιαφερόταν για τις ταινίες μου. Ηταν μια αποκαρδιωτική και εξαιρετικά στενόχωρη κατάσταση...».

Ο Λόουτς δεν το έβαλε κάτω και η αναγνώριση ήρθε σιγά σιγά με κορωνίδα την ταινία «Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι» που το 2006 του χάρισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. «Είναι η ακριβότερη ταινία μου» είπε χαμογελώντας με μετριοφροσύνη ο σκηνοθέτης, ο οποίος συνήθως γυρίζει μικρές, οικονομικές και οικογενειακές ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού, όπως ακριβώς ο «Ελεύθερος κόσμος...» που γυρίστηκε με τη στήριξη πέντε διαφορετικών κρατών: Αγγλίας, Πολωνίας, Γερμανίας, Ιταλίας και Ισπανίας. «Χτύπα ξύλο, σήμερα τα βγάζω ακόμη πέρα! Αυτή η δουλειά χρόνο με τον χρόνο γίνεται όλο και πιο δύσκολη».

Και με τον «Ελεύθερο κόσμο...» τι αλήθεια επεδίωξε; Να προειδοποιήσει; Δεν είναι κάπως αφελές να ελπίζεις σε αλλαγές όταν ορισμένα πράγματα όχι απλώς δεν είναι γραφτό να αλλάξουν, αλλά φαίνεται ότι είναι καταδικασμένα να χειροτερέψουν; «Μια ταινία μπορεί απλώς να προκαλέσει ερωτήματα» απάντησε ο έμπειρος κινηματογραφιστής, ο οποίος στις 17 του ερχόμενου Ιουνίου κλείνει τα 72. «Στο κάτω κάτω δεν είναι παρά μια ταινία. Ορισμένες φορές όμως τα ερωτήματα μπορεί να οδηγήσουν κάπου αλλού. Μια μικρή ταινία όπως ο "Ελεύθερος κόσμος... " δεν είναι παρά μια αντανάκλαση της πραγματικότητας. Ενας άλλος τρόπος για να πεις "πρόσεξε, φίλε μου, υπάρχει και αυτή η διάσταση". Αυτή η άλλη διάσταση είναι που ακόμη και σήμερα μου δίνει ενέργεια».

Η ταινία «Ενας ελεύθερος κόσμος...» προβάλλεται στις αίθουσες Απόλλων, Αττικόν, Ιλιον, Κηφισιά, Νιρβάνα και Μικρόκοσμος της Αθήνας και Μακεδονικόν της Θεσσαλονίκης.

ΠΗΓΗ: Το ΒΗΜΑ της Κυριακής

Saturday, March 15, 2008

Η εισήγηση του Ρούντι Ρινάλντι

Ανοίγοντας τις εργασίες της Σύσκεψης εκ μέρους της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Ρούντι Ρινάλντι, μεταξύ άλλων, ανέφερε: Η 1η Πανελλαδική Σύσκεψη αποτελεί έναν σταθμό στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ αυτού του μεγάλου, ενωτικού και ελπιδοφόρου εγχειρήματος της ελληνικής αριστεράς. Σήμερα, εδώ, όλοι και όλες, πραγματοποιούμε μια μεγάλη συνάντηση του λαού της αριστεράς, σε συνθήκες ιδιαίτερα κρίσιμες για τους εργαζόμενους της χώρας και τους λαούς της περιοχής μας. Σήμερα, εδώ, μέσα από μια πρωτόγνωρη διαδικασία, τέτοια που δεν έχει ξαναγίνει, θεμελιώνουμε -βήμα το βήμα- την αξιοπιστία της αριστεράς, και δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για να υπάρξει μια μεγάλη στροφή στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Μια στροφή που θα έχει την αριστερά πρωταγωνιστική δύναμη, που θα αναδείξει τα κινήματα και τις αντιστάσεις, που θα πραγματώσει την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού, αυτήν την άκρως επικίνδυνη για την κοινωνία πραγματικότητα. Σήμερα, εδώ, όλοι και όλες είμαστε σίγουροι για ένα μεγάλης σημασίας γεγονός: Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει το ενδιαφέρον και τις προσδοκίες δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στη χώρα μας, ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται σε μια ελπίδα και προοπτική για τους εργαζόμενους και την νεολαία, τις γυναίκες, τους καταπιεζόμενους, τους μετανάστες, τους χωρίς φωνή, τους «από τα κάτω».

Περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι στις συνελεύσεις

Μέσα σε 1 μήνα έγιναν συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την χώρα. Έχουμε καταμετρήσει μέχρι στιγμής 161 συνελεύσεις στις οποίες πήραν μέρος πάνω από 10.000 άνθρωποι, μίλησαν και παρέμβηκαν σε αυτές περίπου 1.400 σύντροφοι και συντρόφισσες και αναδείχθηκαν 2.000 εκπρόσωποι για την Πανελλαδική Σύσκεψη. Ενώ είχε σχεδιαστεί να παρευρίσκονται 2 μέλη της γραμματείας σε κάθε συνέλευση, αυτό στάθηκε πρακτικά αδύνατο λόγω της έκτασης της διαδικασίας και γι' αυτό χρειαστήκαμε τη βοήθεια και άλλων συντρόφων για να παρουσιαστεί το πλαίσιο συζήτησης της Γραμματείας που είχε συνταχθεί από τις 20 Δεκέμβρη. Στο site του ΣΥΡΙΖΑ αναρτήθηκαν 41 παρεμβάσεις που αφορούσαν την συζήτηση και θέματα για την Πανελλαδική Συνάντηση. Τέλος -και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία- ξέρουμε καλά πως στις συνελεύσεις πήραν μέρος και παρακολούθησαν πολλά μέλη του ΠΑΣΟΚ, μέλη και ψηφοφόροι του ΚΚΕ, καθώς και άλλων οργανώσεων της αριστεράς. Ξέρουμε καλά πως το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ, το κάλεσμα μιας μεγάλης συστράτευσης για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού έχει διεισδύσει σε όλους τους χώρους, ενδιαφέρει και απασχολεί μεγάλα ακροατήρια, δημιουργεί μια νέα κατάσταση όχι μόνο στα πλαίσια της αριστεράς, αλλά και στην πολιτική ζωή του τόπου. Αλλάζει το πολιτικό τοπίο, αλλάζουμε το πολιτικό τοπίο, μπορούμε να κάνουμε την αριστερά πρωταγωνιστική δύναμη, δύναμη ελπίδας και ανατροπής συσχετισμών, δύναμη αλλαγής της κοινωνίας.

Οι δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ

Σε όλες τις συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ από μεριάς της Γραμματείας η συζήτηση άνοιγε με 4 δεσμεύσεις προς τον κόσμο της αριστεράς. Τις επαναλαμβάνουμε και απόψε πολύ κωδικά:
* Δεσμευόμαστε να αγωνιστούμε για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού και όλων των πολιτικών του.
* Δεσμευόμαστε να αναδείξουμε, υποστηρίξουμε, εκφράσουμε σε πολιτικό επίπεδο όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες, όλες τις αντιστάσεις και τα κινήματα που αναδεικνύονται.
* Δεσμευόμαστε να αναδείξουμε την αριστερά σε πρωταγωνιστική δύναμη, μια αριστερά όχι συμπληρωματική των δύο πόλων του δικομματισμού, όχι διαχειριστική δύναμη κεντροαριστερών εκδοχών της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και έρμαιο του κυβερνητισμού.
* Δεσμευόμαστε να συγκροτήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, να πάρουμε όλα εκείνα τα μέτρα και τις αποφάσεις που θα κάνουν πιο ισχυρό και πιο αποτελεσματικό το εγχείρημα αυτό.
Μέσα στις συνελεύσεις έγινε πλούσια και ενδιαφέρουσα συζήτηση, κατατέθηκαν προτάσεις, εκφράστηκε μια αισιοδοξία και αγωνία του κόσμου για την πορεία της αριστεράς και ειδικά του εγχειρήματός μας. Όπως ήταν φυσικό η κύρια συζήτηση περιστράφηκε γύρω από τα ακόλουθα θέματα: Το νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται και τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό, τα όρια και οι δυνατότητες του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο νέο σκηνικό, η παρουσία και η συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ τοπικά, κλαδικά, πανελλαδικά.
Σήμερα εδώ αυτές τις 3 μέρες μέσα από τη συζήτηση και την συνόψιση των συμπερασμάτων μας, μέσα από τις καταλήξεις μας θα δώσουμε απαντήσεις, θα δώσουμε ορισμένες απαντήσεις στα ζητήματα αυτά, θα χαράξουμε κατευθύνσεις, θα ζυμώσουμε απόψεις, θα ανταλλάξουμε εμπειρίες, σκέψεις και προτάσεις για το μέλλον. Για ένα πράγμα είμαστε σίγουροι: Δημιουργούμε με το εγχείρημά μας, συμβάλλουμε με το εγχείρημά μας σε έναν νέο κινηματικό μαζικό ρεαλισμό που καταγράφει μια δυναμική που πολλές φορές ξεπερνάει τις προσδοκίες μας.

Κυβέρνηση μειοψηφίας

Είναι μια στιγμή κρίσιμη. Ο δικομματισμός περνάει την μεγαλύτερη κρίση του. Η κυβέρνηση Καραμανλή αναδεικνύεται σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας και φθείρεται με μεγάλο ρυθμό. Το ΠΑΣΟΚ σημειώνει μια κρίση ακόμα μεγαλύτερη ακριβώς γιατί έχουν διαρραγεί οι δεσμοί με τον κόσμο που έκφραζε και η νεοφιλελεύθερη πολιτική που υποστηρίζει και ακολουθεί δεν αφήνει περιθώρια για συμβόλαια που θα στήριζαν μια σοσιαλδημοκρατική διαχείριση. Η καταστροφή της αγροτιάς, η λιτότητα και η ακρίβεια, η απολίπανση μεσαίων στρωμάτων, η φτωχοποίηση δεν επιτρέπουν μια ανάταξη της κατάστασης. Ο κόσμος στρέφεται προς την αριστερά. Στρέφεται προς την αριστερά και ειδικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σημαντικό στοιχείο και δημιουργεί μια νέα κατάσταση αυτή η στροφή προς την αριστερά. Τα γκάλοπ καταγράφουν αυτή τη στροφή και το αυξημένο ενδιαφέρον προς την αριστερά. Η ρίζα όμως δεν βρίσκεται στην επικοινωνιακή πολιτική αλλά σε ορισμένα πολύ συγκεκριμένα πράγματα.

Θα διατηρήσουμε τον ανοιχτό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ

Πολλοί προσπαθούν να ερμηνεύσουν το φαινόμενο του ΣΥΡΙΖΑ. Ορισμένοι το αποκαλύπτουν σαν ένα κόλπο, μια εφεδρεία του συστήματος, άλλοι το ξορκίζουν σαν μια απειλή για το πολιτικό σύστημα, άλλοι το ερμηνεύουν σαν αποτέλεσμα της μιντιακής πολιτικής, άλλοι το βλέπουν με καχυποψία σαν ένα εκλογικό κόλπο ορισμένων δυνάμεων και ιδιαίτερα της πιο μεγάλης δύναμης μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, άλλοι χαίρονται από την ταύτιση που γίνεται πολλές φορές ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τον ΣΥΝ, άλλοι νευριάζουν με αυτήν, άλλοι δεν μπορούν μέσα στην απροσδιοριστία και θέλουν πιο καθαρά πράγματα, άλλοι βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ σαν όχημα προς τον κυβερνητισμό. Λαθεύουν όσοι δεν τοποθετούν τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα στους γενικούς και ειδικούς όρους που περιγράψαμε και τον παρουσιάζουν σαν ιδιαίτερο κόλπο ή και σχέδιο μιας επιτελικής ομάδας. Λαθεύουν όσοι δεν βλέπουν την υλική βάση που τροφοδοτεί τις αντιστάσεις, την κρίση του δικομματισμού και τις αιτίες της, την απονομιμοποίηση του νεοφιλελευθερισμού, την ελκτική δύναμη που έχει ένα πραγματικό ανοικτό και ενωτικό εγχείρημα της Αριστεράς. Όσοι σαν Κασσάνδρες προφητεύουν τα μελλούμενα ξεχνούν ότι το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχε υπάρξει αν δεν υπήρχαν πριν άλλες συναντήσεις: στα κινήματα και ειδικά στο αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα. Στο Σιάτλ, στη Γένοβα, στη Φλωρεντία, στο Ευρωπαϊκό και Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, στο αντιπολεμικό κίνημα, στα κινήματα για την προστασία των δημόσιων χώρων, στις δημοτικές και νομαρχιακές συνεργασίες, στους αγώνες της νεολαίας. Θα συνεχίσουμε να λέμε ότι είμαστε υπό δοκιμή, θα ζητάμε να μας κρίνουν και να μας ελέγχουν με αυστηρότητα, να κρινόμαστε όχι από το τι δηλώνουμε αλλά από το τι κάνουμε. Θα συνεχίσουμε να διατηρούμε ανοικτό τον χαρακτήρα του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ, θα βαθαίνουμε και θα συγκροτούμε περισσότερο αυτόν τον ενωτικό, μαζικό του χαρακτήρα.

Οργάνωση από τα κάτω

Ξέρετε καλά ότι έχει διεξαχθεί μια γόνιμη συζήτηση για τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρετε ότι έγινε συζήτηση γύρω από τον χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ και του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ. Το αντιμετωπίζουμε δημιουργικά. Το συζητάμε, ψάχνουμε να βρούμε λύσεις και έχουμε δώσει την εξής απάντηση προς το παρόν: Συνελεύσεις τοπικά, κλαδικά σε όλους τους νομούς, σε όλες τις πόλεις, σε όλες τις γειτονιές, σε όλους τους χώρους που δουλεύει ο κόσμος, σε όλους τους χώρους που σπουδάζει. Συντονιστικές επιτροπές που να εκλεγούν, να βγουν, να διοριστούν, να φτιαχτούν, να βρει ο κόσμος τρόπους να φτιάξει τέτοιες συντονιστικές επιτροπές μέσα από τις γενικές συνελεύσεις. Συντονισμός με τη Γραμματεία στην Αθήνα, πανελλαδική συνάντηση -αυτή που κάνουμε τώρα- ή πανελλαδικές συναντήσεις θεματικές ή για άλλα ζητήματα που μπορούν να προκύψουν και, βεβαίως, ξανά συζήτηση όλων αυτών των προβλημάτων με βάση τη δυναμική που θα έχει όλη αυτή η διαδικασία που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα. Υπάρχει ζήτηση για ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει ζήτηση για συμμετοχή και υπάρχει προσπάθεια δημιουργικής απάντησης αυτών των ζητημάτων που σημαίνει πρωτίστως λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, τοπικά, πανελλαδικά και κεντρικά και όχι υποκατάσταση της λειτουργίας του και κατοχύρωση με όλους τους δυνατούς τρόπους του ανοικτού του χαρακτήρα, του ενωτικού του χαρακτήρα σε όλες τις εκδηλώσεις και εκπροσωπήσεις.