Thursday, January 31, 2008

Reggae Jah Trip

Hot γαλλόφωνο γκρουπ της reggae που συνδυάζει σόουλ και τζαζ, βγαίνοντας καθαρά μέσα από το roots κίνημα της Καραϊβικής. Ισχυρό dub, με μπάσο που τσακίζει κόκαλα, πνευστά που καίνε, ηλεκτρικές κιθάρες που ανάβουν τα αίματα σε μελωδίες reggae και calypso που αγγίζουν την καρδιά, αναμεμιγμένες με ισχυρές δόσεις τζαζ, φανκ, ρυθμ εντ μπλουζ.
Η reggae των Faya Dub είναι μελωδική και γοητευτική, διατηρώντας όλη την ατόφια παράδοση, σε συνδυασμό με soul και ποικίλες world προεκτάσεις – πράγμα που τους κάνει να είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα και εκλεκτικά γκρουπ σε όλο τον πλανήτη – και σ’ αυτό το είδος. Το αποτέλεσμα έχει στιγμές που, χωρίς να χάνεται η ρυθμική βάση, θυμίζει John Barry ή Jethro Tull, στέλνοντας τον ακροατή σε ένα ονειρικό φιλμ, ενώ ταυτόχρονα τον κρατάει «δεμένο» με τους κλασικούς ήχους και ρυθμούς της reggae.
Στο τέλος, είναι κανείς σίγουρος ότι έχει ταξιδέψει σε όλη την μουσική, ότι έχει διανύσει όλη την τζαζ και την φανκ παράδοση χωρίς να έχει απομακρυνθεί ούτε βήμα από το ska και το dub. Είναι μια μοναδική ποιότητα που διακρίνει τους Faya Dub – και ήρθε η ώρα να την ζήσουμε…

Θα τους απολαύσετε live από 1/2/2008 μέχρι 7/2/2008 στο HALF NOTE JAZZ CLUB

30 ΧΡΟΝΙΑ HALF NOTE JAZZ CLUB

Φέτος, το Half Note Jazz Club κλείνει 30 χρόνια λειτουργίας στην αθηναϊκή μουσική σκηνή. Μια παρουσία αδιάλειπτη, που μπορεί να άλλαζε χώρους μέσα σ’ αυτές τις δεκαετίες ώσπου να πάρει αυτή τη σημερινή του μορφή – αλλά που ποτέ δεν άλλαξε στόχευση: καλή μουσική, με επίκεντρο την τζαζ. Από το 1977, το Half Note λειτούργησε παρέχοντας τον εναλλακτικό τρόπο μουσικής ψυχαγωγίας και πληροφόρησης καθώς αναρίθμητα σχήματα και μουσικοί έδιναν το παρόν, προσδιορίζοντας τη μορφή της σύγχρονης μουσικής με popular και προσιτό τρόπο. Από μια στιγμή και μετά, στα nineties, όταν το κλαμπ πήρε τη σημερινή του μορφή, έδωσε ένα πλήρες νόημα στην έννοια “Jazz Club”, με μουσικές που επικεντρώνονται στην κλασική και τη σύγχρονη τζαζ, στις ποικίλες world και ethnic εκφάνσεις της, στο ζωντανό μπλουζ και σε οτιδήποτε άλλο μπορεί να αναπτύσσει τη μουσική ψυχαγωγία και να εντείνει την αισθητική απόλαυση. Τριάντα χρόνια Half Note Jazz Club – και είναι ό, τι καλύτερο συμβαίνει τώρα…

ΤΡΙΒΩΝΙΑΝΟΥ 17 ΜΕΤΣ - 116 36 ΑΘΗΝΑ,
ΤΗΛ. ΚΡΑΤΗΣΕΩΝ (ΔΕΥ-ΠΑΡ. 09.00-23.00 & ΣΑΒ-ΚΥΡ. 10.00-21.00) : +30 210 9213310 TΗΛ. CLUB (καθημερινά 20.00 - 01.00) : +30 210 9232360

Wednesday, January 30, 2008

Τζον Στάινμπενκ: «Αμερική και Αμερικανοί»...

«Μια από τις πιο συνηθισμένες γενικότητες για μάς, είναι ότι είμαστε λαός ανήσυχος, ανικανοποίητος, λαός που τρώγεται με τα ρούχα του. Στις αποτυχίες ρίχνουμε την ευθύνη στους άλλους και με τις επιτυχίες τρελαινόμαστε γιατί δεν είναι αρκετές. Ξοδεύουμε χρόνο αναζητώντας την ασφάλεια, την οποία μισούμε όταν τελικώς την αποκτήσουμε. Συνήθως είμαστε άνθρωποι χωρίς μέτρο: τρώμε υπερβολικά πολύ όταν μπορούμε, πίνουμε εξίσου πολύ, παραδιδόμαστε πολύ στις απολαύσεις μας. Ακόμη και στις αρετές μας είμαστε χωρίς μέτρο: όσοι δεν πίνουμε αλκοόλ, δεν αρκούμαστε σε αυτό. Θέλουμε να πείσουμε όλον τον κόσμο να σταματήσει να πίνει. Οσοι είμαστε χορτοφάγοι, θα θέλαμε να απαγορευτεί παντού η κατανάλωση κρέατος. Δουλεύουμε πολύ και μερικοί από εμάς πεθαίνουν από την πίεση της δουλειάς. Το αποτέλεσμα είναι ότι είμαστε συνεχώς σε κατάσταση αναταραχής, από σωματικής αλλά και πνευματικής πλευράς.

Πιστεύουμε ότι η κυβέρνησή μας είναι αδύναμη, ανόητη, αυταρχική, ανέντιμη και αναποτελεσματική και ταυτόχρονα είμαστε βαθιά πεπεισμένοι ότι είναι η καλύτερη κυβέρνηση στον κόσμο και θα θέλαμε να την επιβάλουμε και σε όλους τους άλλους. Μιλούμε για τον δικό μας τρόπο ζωής, λες και αυτός περιλαμβάνει τους βασικούς κανόνες για να κατακτήσουμε τη βασιλεία των ουρανών. Είμαστε ξύπνιοι, περίεργοι και αισιόδοξοι. Βασιζόμαστε στους εαυτούς μας και ταυτόχρονα εξαρτιόμαστε απολύτως από τους άλλους. Δεν χαλάμε χατίρι στα παιδιά μας και ύστερα δεν τα συμπαθούμε. Και μετά τα παιδιά εξαρτιούνται εντελώς από εμάς, τους γονείς τους, και στο τέλος μάς μισούν. Είμαστε γεμάτοι αυταρέσκεια για τα αγαθά που έχουμε, για τα σπίτια μας, για την εκπαίδευσή μας. Και όμως δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα που δεν θέλουν το καλύτερο για την επόμενη γενιά. Φημιζόμαστε για την προσήνεια και τη φιλόξενη διάθεσή μας στους καλεσμένους μας αλλά και στους ξένους. Και όμως, θα σχηματίσουμε ένα μεγάλο κύκλο γύρω από έναν άνθρωπο που ψυχορραγεί στο πεζοδρόμιο. Είναι σαν να ζούμε, να αναπνέουμε και να λειτουργούμε με παραδοξότητες. Σε τίποτε όμως δεν είμαστε πιο παράδοξοι όσο στο να πιστεύουμε με πάθος τους μύθους που δημιουργήσαμε. Θέλουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας ρεαλιστές και όμως αγοράζουμε οτιδήποτε διαφημίζεται κυρίως από την τηλεόραση. Και το αγοράζουμε χωρίς να νοιαζόμαστε για την ποιότητα, αλλά επειδή ακούσαμε και είδαμε το συγκεκριμένο προϊόν να αναφέρεται αμέτρητες φορές. Φοβόμαστε να ξυπνήσουμε, φοβόμαστε να είμαστε μόνοι, φοβόμαστε να βρεθούμε ένα λεπτό χωρίς τον θόρυβο και τη σύγχυση της αποκαλούμενης ψυχαγωγίας.

Ωρυόμαστε ότι είμαστε χώρα με νόμους - και ύστερα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους παραβιάσουμε και να τη γλιτώσουμε ατιμώρητοι. Επιμένουμε με υπερηφάνεια ότι διαμορφώνουμε τις πολιτικές μας πεποιθήσεις ανάλογα με τις απόψεις μας για τα ζητήματα - και ύστερα ψηφίζουμε εναντίον ενός ανθρώπου εξαιτίας της θρησκείας του, του ονόματός του και του σχήματος της μύτης του».

Ο συγγραφέας του κειμένου (δημοσιεύθηκε στη "Καθημερινή" 30/1/08), το οποίο για καλή μας τύχη εντοπίσαμε, δεν περιγράφει τους Ελληνες. Ο τιμηθείς με το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας, Αμερικανός συγγραφέας Τζον Στάινμπενκ, γιατί περί αυτού πρόκειται, μιλάει για τους Αμερικανούς στη σειρά δοκιμίων του με τίτλο «Αμερική και Αμερικανοί», που θα βρείτε στον τόμο με τίτλο «Of Men and Their Making», εκδ. Penguin, 2003. Ο Στάινμπεκ έγραφε αυτά για τους Αμερικανούς το 1966. Επειδή πιστεύουμε ότι το κείμενό του μας αφορά, ότι αφορά την Ελλάδα του 2008, του δίνουμε τον λόγο. Τα συμπεράσματα, δικά σας.

Της Μαριλιας Παπαθανασιου /
mpapathanasiou@kathimerini.gr

Tuesday, January 29, 2008

Το «ελληνικό όνειρο»

Tου Πασχου Μανδραβελη/ pmandravelis@kathimerini.gr

Αν το καλοσκεφτεί κάποιος, οι Μάκης και Θέμος είναι η ελληνική εκδοχή του American Dream. Σκιτσογράφος ο ένας, συντάκτης του εργατικού ρεπορτάζ ο άλλος, ανέβηκαν ραγδαία στη δημοσιογραφική και κοινωνική ιεραρχία, για να γίνουν τηλεοπτικοί αστέρες πρώτου μεγέθους και τελικά επιτυχημένοι εκδότες. Εφτασαν να είναι συνομιλητές των ανώτατων κλιμακίων της εξουσίας, να έχουν οικονομίες εκατομμυρίων ευρώ και σπίτια στα βόρεια προάστια.

Κακά τα ψέματα: πολλοί από το σινάφι μας ζήλεψαν την επιτυχία τους και αρκετοί προσπάθησαν να τη μιμηθούν. Χειρότερα: πολλοί τους μιμούνται. Οι δύο αστέρες έχουν ανοίξει δρόμους, ειδικά στην τηλεοπτική φαντασμαγορία. Η κρυφή κάμερα του ενός είναι σταθερά πολλών τηλεοπτικών εκπομπών (μέχρι και στα μπακάλικα μπήκε, στο όνομα της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας) και η ανακύκλωση των λυμάτων της τηλεόρασης κατέκλυσε όλα τα σόου. Η επιτυχία πάντα δημιουργεί μιμητές. Οσο ευτελέστερη είναι τόσο περισσότερους μιμητές δημιουργεί.

Ο Θέμος και ο Μάκης είναι το «γκρικ ντριμ». Με μια επισήμανση όμως: όπως είναι το «γκρικ», έτσι είναι και το «ντριμ». Ηθικολογικό, αυθαίρετο, κυνικό, χωρίς έρμα και κανόνες. Το μεγάλο μυστικό της επιτυχίας των δύο δημοσιογράφων είναι ότι γκρέμισαν προηγούμενες συμβάσεις στη δημοσιογραφία, τόλμησαν εκεί που η δεοντολογία και η ευπρέπεια κάποιων άλλων δεν τους επέτρεψε να μπουν. Στον καταπατημένο χώρο των ραδιοσυχνοτήτων συνέχισαν την καταπάτηση. Ακόμη και των ευτελισμένων κανόνων της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας. Η επιτυχία τους δεν είχε κάτι δημιουργικό, δεν άνοιξαν δρόμους για να φτιαχτεί κάτι σαν το «60 minutes». Καταπάτησαν το «κοινωνικό κεφάλαιο» -όσο, τέλος πάντων, είχε απομείνει- στον χώρο της δημοσιογραφίας. Το οικειοποιήθηκαν με έναν απίστευτο κυνισμό: «Κίτρινος Τύπος» και «Ζούγκλα» ονομάζει τις εκπομπές του ο κ. Τριανταφυλλόπουλος. Αυτό δηλαδή που είναι ύβρις για τη δημοσιογραφία έγινε τίτλος (τιμής). Ο κ. Αναστασιάδης γαργαλάει διά της εκπομπής του τα χαμηλότερα ένστικτα των τηλεθεατών και μάλιστα θεωρητικολογεί γι’ αυτήν την ανάγκη. Η επιτυχία τους είναι κάτι σαν τις επαύλεις που συναντάμε μέσα στα δάση. Ιδιοποιημένη δημόσια περιουσία, καταπατημένο κοινωνικό κεφάλαιο, κυνισμός και διάχυτος θαυμασμός από τον περίγυρο. Από αυτά τα υλικά δεν είναι φτιαγμένη η σύγχρονη Ελλάδα;

Δεν πρέπει να απορούμε, λοιπόν, πώς φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα. Ο Θέμος και ο Μάκης δεν είναι παρά οι εμβληματικοί αστέρες της ελληνικής παθογένειας. Σε ολόκληρη τη χώρα πια δεν παράγεται πλούτος ούτε καινοτομία. Ανακατανέμεται ο δημόσιος και η μόνη καινοτομία που ανθεί είναι οι νέοι τρόποι για την ιδιοποίηση αυτού του δημόσιου πλούτου. Και αυτό δεν αποτελεί παθογένεια. Εντός του συγκεκριμένου συστήματος είναι ορθολογική επιλογή. Οταν είναι επιτρεπτό να βγαίνουν πολλά περισσότερα χρήματα από την ανακατανομή του δημόσιου πλούτου, σε σχέση με την παραγωγή νέου, γιατί να επενδύσει κάποιος σε παραγωγικές δραστηριότητες; Οταν δεν υπάρχουν οι κοινωνικές και κατ’ επέκταση οι πολιτικές αντιστάσεις στην ιδιοποίηση του κοινωνικού κεφαλαίου και του δημόσιου πλούτου, όταν υπάρχει μόνο όφελος και όχι κόστος σ’ αυτήν τη διαδικασία, γιατί να επιχειρήσουν κάποιοι παραγωγικά;

Monday, January 28, 2008

Το μολύβι

Αλήθεια, για πόσο καιρό έχετε να χρησιμοποιήσετε μολύβι; Εάν κάτσετε λίγο και το σκεφτείτε, θα συνειδητοποιήσετε ότι αποσύρθηκε, όπως αποσύρθηκαν τα αυτοκινητάκια και οι κούκλες και τα άλλα παιχνίδια, με τα οποία παίζατε.
Είμαι βέβαιoς, ότι μετά από κάποιο σημείο ο δάσκαλος φώναζε: “Να γράφεις με στυλό!”. Τα γραφόμενα με στυλό δεν σβήνονται, αλλά μένουν. Δείχνουν συνέπεια και υπευθυνότητα. “Τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν”, λέει η παροιμία. Η γραφή με μολύβι, με την δυνατότητα του σβυσίματος βρίσκεται κάπου ανάμεσα. Γραφοντας με μολύβι, προσέχεις λιγότερο, διότι υπάρχει και η γόμα. Αντίθετα με το στυλό, όχι ότι δεν μπορείς να διορθώσεις, αλλά η μουτζούρα και το “μπλάνκο” χαλάνε την αισθητική, τουλάχιστον. Εάν και δεν δαιφωνώ με την υπευθυνότητα, που προσδίδει το στυλό, διαφωνώ με την αντίληψη, ότι εάν ξεκινήσεις κάπως δεν μπορείς να αλλάξεις γνώμη. Έχω ξαναγράψει για την εμμονή στην ανελαστικότητα της συνέπειας. Εάν η επιλογή μου είναι λάθος, γιατί να μην ανακαλέσω; Δηλ. εάν η πορεία του αυτοκινήτου μου πάει σε τοίχο, θα πρέπει να στουκάρω; Δεν είναι ορθότερο να αλλάξω γνώμη (τιμόνι στην συγκεκριμένη περίπτωση; )
Το μολύβι είναι συνδεδεμένο με την παιδικότητα. Δεν έχετε παρατηρήσει, ότι όταν σε κάποιες στιγμές είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσετε μολύβι (ή έστω οποιοδήποτε εργαλείο γραφής αποκαλούμενο καταχρηστικά “μολύβι”) θα ζητήσετε ή θα σάς προσφέρουν “ένα μολυβάκι;”.
Έχω καιρό να πιάσω μολύβι (και εδώ που τα λέμε με τους υπολογιστές και στυλό). Μπορώ να πω ότι μού έχει λείψει. Τόσο το τρίξιμό του στο χαρτί, όσο και η αίσθηση του ξύλου: η διαμεσολάβηση της φύσης με τον πολιτισμό.

Από το μπλογκ: Σκέψεις ενός ντροπαλού-Μπλο(γ)κ σκεψογραφίας

Για την ιστορία: Το πρώτο μολύβι γεννήθηκε με την ανακάλυψη των ορυχείων γραφίτη, γεγονός που έλαβε χώρα το 1565 στο Κάμπερλαντ της Μεγάλης Βρετανίας.

Το υλικό γραφής του μολυβιού φτιάχνεται από μείγμα γραφίτη και αργίλου, στο οποίο προστίθενται λιπαντικά και γόμα. Το μείγμα αυτό αλέθεται και σιδερώνεται για να ομογενοποιηθεί, δηλαδή περνά από μηχανές επεξεργασίας από τις οποίες βγαίνει σε μορφή μακρού νήματος.

Το υλικό που φτιάχνεται μ' αυτό τον τρόπο ξεραίνεται και στη συνέχεια κόβεται και ψήνεται στο φούρνο περίπου στους 800°C. Η σύνθεση του μείγματος και η θερμοκρασία καθορίζουν τη σκληρότητα της μύτης.

Για το σώμα του μολυβιού χρησιμοποιείται μια λωρίδα από ραβδωτό ξύλο. Αυτή αλείφεται με κόλλα και στο αυλάκι της τοποθετείται η μύτη. Από πάνω τοποθετείται ένα άλλο στέλεχος ραβδωτού ξύλου. Όταν συγκολλούνται τα δύο μέρη το ξύλο διαμορφώνεται έτσι ώστε να έχουμε κυλινδρικά ή εξαγωνικά μολύβια. Η τελική φάση περιλαμβάνει το βάψιμο του ξύλου.

Sunday, January 27, 2008

...Σκορπίσανε μερικοί κάτω προς Σκουφά κι άλλοι φωνάξανε - έρχονται τα τανκς

Η Καθημερινή της Κυριακής (27/1/2008) προδημοσιεύει ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Νικολαΐδη, στο οποίο ο συγγραφέας περιγράφει πώς βίωσε τη νύχτα της 21ης Απριλίου του 1967.

"...Στον δρόμο προς το Χαλάνδρι ούτε ένα αυτοκίνητο ούτε γάτα αδέσποτη και μια ησυχία πανικού λίγο πριν την πάνω πλατεία έξω από ’να καφενείο ήταν μαζεμένοι πεντ’ έξη είπα στη Στέλλα να σταματήσει και πετάχτηκα έξω πίσω μου κι αυτή μη χάσει - τι γίνεται ρε παιδιά;
Κατεβήκανε τα τανκς στην Αθήνα –μας δέσαν οι συνταγματάρχες– ποιοι συνταγματάρχες ρε οι στρατηγοί με τον βασιλιά…

- Αντώνη έλα αμέσως μέσα τσίριξε μια γυναίκα απ’ τον δεύτερο όροφο και φύγαμε. Της είπα να μη βγει στους κεντρικούς δρόμους και πάμε για Σύνταγμα. Χωθήκαμε στα στενά μέχρι που πέσαμε σε μια διασταύρωση έξω από ’να τμήμα να βγαίνουν τρεχαλητοί στο μισοσκόταδο μπάτσοι με γκρίζα κράνη κι οπλισμένοι –φεύγα της φώναξα και περάσαμε πατημένοι το σταυροδρόμι και μετά σκέφτηκα ότι είχα ξεχάσει να ξεφορτώσω απ’ το αμάξι το φιλμ του Στάθη– έτσι και μας πιάσουνε την βάψαμε.

ΡΕΟ από το Γουδί


Κοντά στους Αμπελόκηπους, γκρουπάκια μούρες σκοτεινές προφυλαγμένες στις γωνιές σκάγανε μύτη κολλητά στους τοίχους προς τη λεωφόρο και κόβαν την κίνηση της ερημιάς – μύριζε πανικός και άνοιξη τα σινεμά είχανε σβήσει τα φώτα τους με τα ρολλά κατεβασμένα μας προσπέρασε ένα χακί στρατιωτικό τζιπάκι έδωσα μια τζούρα απ’ το τσιγάρο μου στη Στέλλα το πρόσωπό της είχε σκληρύνει τέρμα τσιτωμένη. Στα διακόσια μέτρα έκοβε η Αλεξάνδρας και τότε σκάσανε από Γουδί μεριά τρία πατημένα ΡΕΟ προς τα κάτω. Στρίψαμε γρήγορα σε μια παράλληλο και βγήκαμε στην πλατεία – κάτι τύποι εκεί κάτω καμμιά εικοσαριά αλλού γι’ αλλού το ψάχνανε αραχτοί στις πολυθρόνες του μπιντέ και γενικά στα παπάρια τους παρκάραμε πρόχειρα στο πεζοδρόμιο βγήκαμε και κολλήσαμε σε κάτι όρθιους πηγαδάτους… και ξαφνικά άρχισε η πλατεία να τρέμει μετά βουητό μεταλλικό ερχότανε βαρύ απ’ τη Βασιλίσσης Σοφίας –σκορπίσανε μερικοί κάτω προς Σκουφά κι άλλοι φωνάξανε– έρχονται τα τανκς και την κάναν πίσω για την ανηφόρα αφήνοντας τα ποτά τους απλήρωτα.
Επιασα τη Στέλλα μετά αυτή γλίστρησε το χέρι της και μ’ άρπαξε απ’ το μανίκι κι ανοίγοντας δρόμο μες απ’ τον πανικό χωθήκαμε στο Μόρρις –κάνε το γύρο και βγες στη Λεωφόρο της είπα περάσαμε μπροστά απ’ το κλειστό Βυζάντιο ένας ανέβαινε τρέχοντας κι έπεσε δίπλα στ’ αμάξι– που πάτε ρε παιδιά, κατεβαίνουν τανκς τη φωνή του έσκισε το ουρλιαχτό μιας σειρήνας ή άσφαλτος νόμιζες θα σπάσει –και φάνηκε το πρώτο τανκς με τους προβολείς του αναμμένους και πίσω του άλλα τέσσερα– μέσα απ’ τα ανοιχτά κουβούκλια σκάγανε κάτι μαυροσκούφηδες μ’ ακουστικά στ’ αυτιά βλοσυροί και τσιτωμένοι λες και κάναν απόβαση στην Ιζοβίμα οι καραγκιόζηδες – πήγαιναν κάτω για το Σύνταγμα… Οταν περάσανε, πήραμε το δρόμο πίσω – της είπα να βρούμε ένα περίπτερο να πάρουμε μπαταρίες για το τρανζιστοράκι της.

Πάμε σπίτι; Με ρώτησε.

Αυτό να κάνουμε γιατί κουβαλάμε και το φιλμ του Στάθη και μετά την κοίταξα και γέλασα - φιλενάδα στούπιτ-κιούπιτ τους πιάσανε στον ύπνο άσ’ τους τώρα να καθαρίσουνε εμείς πάμε στο ποταμάκι μας. Κι έτσι μέσα από στενάκια έρημες ανθισμένες πλατειούλες εφιαλτικές λεωφόρους με στρατιωτικά να περνάν σφυρίζοντας τζιπάκια ΡΕΟ πλατφόρμες φορτωμένες τα ερπυστριοφόρα φτάσαμε μετά δυο ώρες στον χωματόδρομο οι πόθοι μας μαζί και τα όνειρά μας –στα μάτια της φεγγίζανε του φεγγαριού οι αναλαμπές κι η αφρισμένη θάλασσα ή ολόγυρά μας που λέει κι ο ποιητής– μπαταρίες βέβαια δε βρήκαμε πουθενά.

Η Στέλλα είχε ψιλολαλήσει… περπατούσε πάνω κάτω κάθε τόσο σήκωνε το ακουστικό και μετά το κοπάναγε με δύναμη πάνω στη συσκευή. Εφτιαξα δυο ουίσκι και την φώναξα δίπλα μου στον καναπέ. Στη μέση του ποτηριού μου ’ρθε η νύστα και κοιμήθηκα κι όταν ξύπνησα έξω είχε ξημερώσει και βρήκα τη Στέλλα στον κήπο ακουμπισμένη πέρα σε μια παλιά πέργκολα τη ρώτησα αν κοιμήθηκε καθόλου μου είπε λίγο γιατί ροχάλιζα μπήκα μέσα άναψα τον θερμοσίφωνα κι έφτιαξα δυο καφέδες της πήγα τον έναν έξω και πήρα τον άλλον και χώθηκα στην τουαλέττα ξυρίστηκα γδύθηκα και χώθηκα στο μπάνιο να πλυθώ να λουστώ να φύγει η μπίχλα της κακιάς νύχτας.

Μετά φόρεσα καθαρά ρούχα έβαλα τον Ντιουκ Ελινγκτον στο πικ-απ πήρα τον υπόλοιπο καφέ μου και την άραξα στο περβάζι στο παράθυρο του κήπου άναψα ένα τσιγάρο και μείνανε εννιά μες στο πακέτο μου.

Ακουσε τη μουσική και ήρθε μέσα κοίταξε το πικ-απ μετά εμένα –έκανες μπάνιο; Με ρώτησε– ναι άφησες καθόλου νερό; – πολύ και μετά έφυγε και χώθηκε στην τουαλέτα μόνο που πάντα άφηνε ανοιχτή την πόρτα να μιλάμε αυτήν την φορά την έκλεισε. – Θα της περάσει κι αν δεν της περάσει με βλέπω να κόβω ρόδα μυρωμένα εδώ μέσα γιατί αρχίζω και βαριέμα τα μουτράκια της. –Αρκετά..."

Γέννημα-θρέμμα των Εξαρχείων
, ο Νικολαΐδης μας δίνει εδώ ένα γνήσιο αθηναϊκό μυθιστορηματικό χρονικό. Οπως σημειώνει στο επίμετρό του ο Μάνος Ελευθερίου: «Τα μικρά διηγήματα και οι ιστορίες που μας διάβαζε ο Νίκος Νικολαΐδης, πριν καν ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, στα πρώτα μετεφηβικά μας χρόνια, ήταν, αν μπορεί να τα πει κανείς έτσι, ολιγόλεπτα κινηματογραφικά μονόπρακτα. Θα περνούσαν πολλά χρόνια για να ξεχωρίσει τις δύο τέχνες και να τοποθετήσει την καθεμιά στα δικά της όρια… Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, σε μία από τις παρέες του Χαλανδρίου, μας τον έφερε στο φιλόξενο σπίτι του ποιητή Κώστα Μιχόπουλου (Κώστα Μίχου) ο φίλος, ο συμμαθητής του στη Λεόντειο Σχολή και αργότερα σκηνοθέτης Θεοδόσης Θεοδοσόπουλος. Ελαμπαν και οι δύο. Ατελείωτες συζητήσεις μέχρι αργά το βράδυ, θέατρα, κινηματογράφος, εκθέσεις ζωγραφικής, συναυλίες και, φυσικά, ατελείωτες νεανικές απόψεις για καθετί, νομίζοντας ότι ατελείωτα θα είναι και τα χρόνια μπροστά μας. Η λογοτεχνία για τον Νίκο Νικολαΐδη δεν ήταν πάρεργο. Ηταν μια παράλληλη δράση της ψυχής του με τον κινηματογράφο. Δεν ξέρω πόσο επηρέασε η μία τέχνη την άλλη. Σίγουρα όμως είναι ότι διαβάζοντας τα έξοχα γραπτά του δεν παραπέμπουν στην κινηματογραφική γραφή. Γνώριζε τα όρια της κάθε τέχνης».

Μια βραδιά αφιερωμένη στο έργο του

Τη Δευτέρα 28 Ιανουαρίου στις 8 μ.μ. το Gagarin 205 παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στον Νίκο Νικολαΐδη και το έργο του. Εκτός από την παρουσίαση του βιβλίου του «Μια στεκιά στο μάτι του Μοντεζούμα» θα προβληθούν αποσπάσματα από ταινίες και συνεντεύξεις του, φίλοι και συνεργάτες του θα μιλήσουν γι’ αυτόν, ενώ θα πραγματοποιηθούν και αρκετά live από τους Γιώργο Χατζηνάσιο, Simon Bloom, The Last Drive, Βαλέρια Χριστοδουλίδου, Τζώνυ Βαβούρα κ.ά. Σκηνοθέτης και συντονιστής της εκδήλωσης είναι ο Νίκος Τριανταφυλλίδης. Η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη. (Λιοσίων 205)

Tου Ηλια Μαγκλινη,
Καθημερινή

Friday, January 25, 2008

Πρέπει το Ολοκαύτωμα να είναι μόνο εβραϊκό;

Του Zan Koen*

Πριν από λίγες μέρες η Ευρώπη (και φυσικά και η Ελλάδα) γιόρτασε την «Ημέρα Μνήμης Εβραίων Μαρτύρων του Ολοκαυτώματος», με τελετές, ομιλίες και καταθέσεις στεφάνων.
Και όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος γεννάται το ερώτημα αν η μέρα αυτή πρέπει να αφορά μόνο τους Εβραίους και όχι και τα άλλα θύματα που πέθαναν στα στρατόπεδα των ναζί, όπως Τσιγγάνοι, ομοφυλόφιλοι, αντιστασιακοί και ψυχικά ασθενείς.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το 95% των θυμάτων του Ολοκαυτώματος ήταν Εβραίοι και πέθαναν μόνο και μόνο επειδή ήταν Εβραίοι. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που πολλοί Εβραίοι πιστεύουν πως το Ολοκαύτωμα είναι αποκλειστικά δική τους τραγωδία και ως εκ τούτου η Ημέρα Μνήμης τούς ανήκει.

Παρ’ όλα αυτά πιστεύω ότι το Ολοκαύτωμα, αυτό το τρομερό έγκλημα της ανθρωπότητας, δεν είναι θέμα αριθμών. Είναι θέμα τερατώδους νοοτροπίας. Δεν έχει σημασία αν πέθαναν περισσότεροι Εβραίοι ή Τσιγγάνοι κ.ά. Το έγκλημα του Ολοκαυτώματος είναι ότι αθώοι άνθρωποι πήγαν στους θαλάμους αερίων μόνο και μόνο διότι είχαν την ατυχία να γεννηθούν με κάποια ιδιαιτερότητα που δεν άρεσε στους ναζί, όπως Εβραίοι, Τσιγγάνοι, ομοφυλόφιλοι, ψυχικά ασθενείς.
Με άλλα λόγια, τα «άλλα» θύματα, δηλαδή πλην των Εβραίων, σφαγιασθήκανε για τους ίδιους λόγους που σφαγιασθήκαμε και εμείς οι Εβραίοι.
Αυτό είναι που κάνει το Ολοκαύτωμα ιδιαίτερο και δεν υπάρχει, και ελπίζω να μην υπάρξει δεύτερο στην Ιστορία. Παρένθεση, όσοι ταυτίζουν το Ολοκαύτωμα με τα διαδραματιζόμενα στο Ισραήλ και τα κατεχόμενα εδάφη, ή αντιστόρητοι είναι ή βλάκες ή και τα δύο. Κλείνει η παρένθεση.

Προσωπικά πιστεύω πως η Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος πρέπει να συμπεριλαμβάνει όλα τα θύματα των ναζί και όχι μόνο Εβραίους. Ναι μεν είχαμε τον μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων αλλά το Ολοκαύτωμα δεν είναι αριθμητική.
Αν ήταν στο χέρι μου η ημέρα μνήμης θα ήταν «Ημέρα Μνήμης Θυμάτων του Ολοκαυτώματος και Ρατσισμού».
Το Ολοκαύτωμα είναι ένα ρατσιστικό έγκλημα και ο ρατσισμός πρέπει να καταπολεμάται παντού και πάντα. Και όσο περισσότεροι ανήκουν στο κίνημα αυτό τόσο λιγότερες οι πιθανότητες να ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο.
Ας θυμηθούμε τι είπε ο καθολικός ιερέας Νιμέγιερ: «Οταν έπιασαν τους Εβραίους δεν φώναξα διότι δεν ήμουν Εβραίος. Οταν έπιασαν τους κουμμουνιστές δεν φώναξα διότι δεν ήμουν κουμμουνιστής. Οταν έπιασαν εμένα φώναξα αλλά δεν υπήρχε κανείς να με ακούσει».

ΥΓ.: Και εγώ έχασα οικογένεια στο Ολοκαύτωμα, όπως τους παππούδες μου από την πλευρά του πατέρα μου, την αδελφή της μάνας μου, ενώ ο πατέρας μου ήταν διασωθείς «απόφοιτος» του Αουσβιτς. Αυτά για να μη νομιστεί ότι μιλάω επειδή η οικογένειά μου δεν θρήνησε θύματα.

Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή, 25/01/08

* Ο κ. Ζαν Κοέν είναι δημοσιογράφος - ανταποκριτής της Ισραηλινής Ραδιοφωνίας.

Wednesday, January 23, 2008

Ελληνας επικεφαλής σε νεολαία του AKP

Ως μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες ερμηνεύεται η κίνηση του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να διορίσει επικεφαλής της νεολαίας του κόμματός του στην Τένεδο ένα νεαρό ελληνορθόδοξο, τον 26χρονο Κώστα Σάλτο.
Το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ, όπως εκτιμούν κύκλοι του υπουργείου Εξωτερικών, θέλει με την πρωτοβουλία αυτή του κ. Ερντογάν να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ότι έχει κρυφή ισλαμική ατζέντα και να δείξει ότι σέβεται τις μειονότητες. Η Τένεδος, με 2.500 κατοίκους, έχει μια ομογενειακή κοινότητα που αριθμεί μερικές δεκάδες ανθρώπους, πρόεδρος της οποίας είναι ο κ. Συμεών Σάλτος, πατέρας του Κώστα.
Η κίνηση του κ. Ερντογάν εκτιμάται ότι έχει κατά πρώτο ως στόχο να δείξει στην Ε.Ε. ότι δεν ακολουθεί πολιτική διακρίσεων έναντι των θρησκευτικών μειονοτήτων και κατά δεύτερο ότι είναι μια κίνηση «καλής θέλησης» εν όψει της επίσκεψης του Ελληνα πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή στην Τουρκία, η οποία αρχίζει σήμερα και ολοκληρώνεται την Παρασκευή. Η πορεία του Κώστα Σάλτου στο Κόμμα της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ξεκίνησε πριν από 5 χρόνια. Από νωρίς ξεχώρισε για τις ικανότητές του, με αποτέλεσμα ο πρόεδρος του τοπικού γραφείου του κυβερνώντος κόμματος κ. Σαλίχ Γκιουνέρ να του αναθέσει καθήκοντα αντιπροέδρου.
Παρ’ όλα αυτά, η ζωή του κυλούσε σε απλούς καθημερινούς ρυθμούς, όπως παλιά. Το Μάρτιο του 2006 όμως, όπως δηλώνει αποκλειστικά στον ΕΤ, ένιωσε ότι ήταν η πρώτη φορά που λέγοντας κάτι απλό στο διπλανό του έκανε ίσως το μεγαλύτερο βήμα στον πολιτικό του βίο. Ηταν η πρώτη φορά που ο κ. Ερντογάν επισκεπτόταν την Τένεδο και είχε καθίσει δίπλα του, σε μια από τις επίσημες τελετές της νήσου.
«Ο κ. Ερντογάν είναι πολύ απλός άνθρωπος, σαν το γείτονα της διπλανής πόρτας», δηλώνει. Ο Κώστας «άδραξε την ευκαιρία» και ρώτησε τον πρωθυπουργό αν μπορεί να διευκολύνει την οικογένειά του στην επίπονη διαδικασία αγοράς ακινήτου. Παρότι δεν απαγορεύεται, η διαδικασία είναι χρονοβόρα. «Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα ο πρωθυπουργός άλλαξε το σχετικό νόμο για τους Ρωμιούς», δηλώνει και προσθέτει ότι «τώρα πλέον μάς εξυπηρετεί το κτηματολόγιο».

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΖΟΥΡΗΣ "Ελεύθερος Τύπος" 23/1/2008

Tuesday, January 22, 2008

Χωρίς τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα

Διεθνής κατακραυγή για το δράμα των κατοίκων της Γάζας, πολιορκημένων ασφυκτικά από το Ισραήλ
Μπροστά στη διεθνή κατακραυγή το Ισραήλ επέτρεψε την αποστολή φορτίου βιομηχανικών καυσίμων για την επαναλειτουργία του μοναδικού εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Γάζας. Όμως, η άρση του αποκλεισμού είναι προσωρινή και οι φόβοι ανθρωπιστικής κρίσης είναι μεγάλοι...
Το Ισραήλ έκλεισε την περασμένη Πέμπτη τα συνοριακά περάσματα προς τη Λωρίδα της Γάζας, επιβάλλοντας πλήρη αποκλεισμό σε αντίποινα για συνεχιζόμενες επιθέσεις με ρουκέτες κατά της ισραηλινής επικράτειας από τα εδάφη που ελέγχει το ριζοσπαστικό κίνημα της Χαμάς. Ο αποκλεισμός της Λωρίδας της Γάζας είχε ως επακόλουθο τη διακοπή της λειτουργίας του μοναδικού εργοστασίου ηλεκτρικής ενέργειας. Η περιοχή βυθίστηκε τη νύχτα της Κυριακής στο σκοτάδι και η ισραηλινή κυβέρνηση ήλθε απέναντι σε κατηγορίες για παράνομη «συλλογική τιμωρία».
Αργά το βράδυ της Δευτέρας ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ συμφώνησε να χαλαρώσει τους περιορισμούς -για μία ημέρα- ώστε να περάσουν στη Γάζα με ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης φορτηγά με καύσιμα, φάρμακα και τρόφιμα. Η διέλευση των φορτηγών έγινε από το πέρασμα Ναχάλ Οζ, ανατολικά της Πόλης της Γάζας.
«Μας ενημέρωσαν ότι επιστρέφουμε στα επίπεδα κατανάλωσης καυσίμων που ίσχυαν πριν κλείσει το εργοστάσιο, δηλαδή στα 2,2 εκατομμύρια λίτρα την εβδομάδα» δήλωσε Ευρωπαίος αξιωματούχος από την Ιερουσαλήμ. Υπογράμμισε, όμως, ότι όλα είναι προσωρινά με δεδομένη την ένταση που επικρατεί.
Ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς χαρακτήρισε ανεπαρκή τα μέτρα χαλάρωσης του αποκλεισμού της Γάζας από το Ισραήλ και απαίτησε πλήρη άρση του αποκλεισμού.
«Τα μέτρα αυτά είναι ανεπαρκή και θα συνεχίσουμε τις προσάθειές μας ώστε να επιτύχουμε πλήρη άρση του αποκλεισμού» δήλωσε ο Αμπάς από τη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης ύστερα από συνάντηση με τον ολλανδό υπουργό Εξωτερικών Μαξίμ Φερχάγκεν.
Η κατάσταση που διαμορφώνεται στη Λωρίδα της Γάζας αποτελεί πηγή ανησυχίας διεθνώς και οι υπηρεσίες του ΟΗΕ προειδοποιούν πως η βοήθεια σε τρόφιμα προς 860.000 Παλαιστινίους κινδυνεύει να διακοπεί εντός ημερών εφόσον ο αποκλεισμός διατηρηθεί.
Η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις δήλωσε ότι επικοινώνησε με την ισραηλινή κυβέρνηση, καλώντας την να αποτρέψει ανθρωπιστική κρίση. «Κανείς δεν θέλει οι αθώοι κάτοικοι της Γάζας να υποφέρουν» είπε η επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Κίνδυνος για ασθενείς

Τις απόψεις του Ισραηλινού πρωθυπουργού, ωστόσο, δεν συμμερίζονται οι εκπρόσωποι των Ηνωμένων Εθνών στην περιοχή, οι οποίοι επέμεναν χθες ότι η Λωρίδα της Γάζας βρίσκεται ένα βήμα πριν από την ανθρωπιστική καταστροφή. Ξένοι παρατηρητές έκαναν λόγο για ερημωμένους δρόμους και κλειστά καταστήματα, ενώ πηγές προσκείμενες στον Ερυθρό Σταυρό υποστήριζαν ότι τα αποθέματα των νοσοκομείων έχουν στερέψει επικίνδυνα. «Τα αποθέματα των νοσοκομείων θα στερέψουν τις επόμενες ώρες, γεγονός που θα έχει άμεσο αντίκτυπο στην υγεία δεκάδων ασθενών», τόνισε η εκπρόσωπος του Ερυθρού Σταυρού, Μισέλ Μερσιέρ. Την ίδια στιγμή, η υπηρεσία για την Ανακούφιση και Εργων του ΟΗΕ (UNRWA) άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να αναστείλει ακόμα και αύριο την παροχή τροφίμων στη Λωρίδα της Γάζας αν το Ισραήλ δεν άρει το καθεστώς αποκλεισμού. «Ενδεχομένως να αναστείλουμε τις αποστολές για την προμήθεια τροφίμων, καθώς τελειώνουν τόσο οι πλαστικές σακούλες για την αποθήκευσή τους, όσο και τα καύσιμα για τη μεταφορά τους», αποκάλυψε ο εκπρόσωπος της UNRWA, Κρις Γκάνες.

Η παρατεταμένη κρίση στη Γάζα ανησυχεί τη διεθνή κοινότητα, η οποία κάλεσε χθες την ισραηλινή κυβέρνηση να επιτρέψει άμεσα τον εφοδιασμό της περιοχής με τρόφιμα, καύσιμα και φάρμακα. «Πρόκειται για τη συλλογική τιμωρία 1,5 εκατομμυρίων Παλαιστινίων», σχολίασε η επίτροπος Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Μπενίτα Φερέρο Βάλντνερ. Η ίδια τόνισε ότι η Ε.Ε. κατανοεί την αγανάκτηση των Ισραηλινών για τις επιθέσεις με αυτοσχέδιες ρουκέτες των Παλαιστινίων ενόπλων, αλλά εξέφρασε την άποψη ότι η Λωρίδα της Γάζας θα γυρίσει την πλάτη στη βία μόνο σε περίπτωση επίτευξης μιας αξιόπιστης πολιτικής συμφωνίας. Η φιλοδυτική κυβέρνηση του Λιβάνου, επίσης, κάλεσε την Ευρώπη και τις ΗΠΑ να λύσουν τη σιωπή τους και να καταδικάσουν τη στρατιωτική δράση των Ισραηλινών, ενώ η Συρία υποστήριξε ότι τα αραβικά κράτη και η διεθνής κοινότητα οφείλουν να παρέμβουν. Σύμφωνα, μάλιστα, με διπλωματικές πηγές, η Αίγυπτος δέχεται ήδη αφόρητες πιέσεις από μέλη του Αραβικού Συνδέσμου να ανοίξει τα σύνορα με τη Λωρίδα της Γάζας.
Πηγές: www.in.gr, Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Ασοσ. Πρες, Ρόιτερς, AFP

Monday, January 21, 2008

Ανοίξτε τα αυτιά σας....


1. California Here I Come
2. Polka Dots And Moonbeams
3. Turn Out The Stars
4. Stella By Starlight
5. You're Gonna Hear From Me
6. In A Sentimental Mood
7. G Waltz Bill Evans
8. On Green Dolphin Street
9. Gone With The Wind
10. If You Could See Me Now
11. Alfie
12. Very Early
13. 'Round Midnight
14. Emily Bill Evans
15. Wrap Your Troubles In Dreams

1. Take Five
2. Flamingo
3. Heigh Ho
4. One Song
5. Blue Rondo A La Turk
6. Unsquare Dance
7. St Louis Blues
8. Someday My Prince Will Come
9. Fine Romance
10. Lover
11. I Get A Kick Out Of You

Θα γίνει Πανιώνιος ο Μπάρακ Ομπάμα;

Συνέντευξη στη Νινα-Μαρια Πασχαλιδου (Καθημερινή της Κυριακής)

«Ο Αλέξης Γιαννούλιας είναι ένας από τους πιο έξυπνους ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ μου», μου λέει ο Μπάρακ Ομπάμα όταν τον συναντώ στη Νάσουα του Νιου Χαμσάιρ. Ο Ελληνας που παίζει one-on-one καλαθοσφαίριση με τον υποψήφιο για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος δεν είναι ένας απλός μπασκετμπολίστας. Σε ηλικία 31 ετών ο «Αλέξι», όπως τον αποκαλούν στην πατρίδα του, το Ιλινόις –τη δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό ελληνική παροικία– είναι ο νεότερος υπουργός Οικονομικών (Ταμίας Πολιτειακού Θησαυροφυλακίου) που εξελέγη ποτέ σε πολιτεία των ΗΠΑ. Ο Ελληνοαμερικανός (ο οποίος βρέθηκε για ένα φεγγάρι και στην Ελλάδα να παίζει μπάσκετ στον Πανιώνιο) ανέλαβε τον Νοέμβριο του 2006, ως εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Κόμματος, τα ηνία του «υπουργείου Οικονομικών» του Ιλινόις, δίνοντας έναν επίλογο σε μια ρεπουμπλικανική κυριαρχία δώδεκα ετών. «Δεν βάζω υποψηφιότητα για να γίνω κάτι αλλά για να κάνω κάτι», διακήρυττε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Ο νεαρός «τραπεζίτης του Ιλινόις» διαχειρίζεται περίπου 17 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή το μισό ταμείο της Ελλάδας. Γόνος οικογένειας τραπεζιτών, η οικογένειά του ίδρυσε την τραπέζα Broadway, μια από τις μεγαλύτερες στο Ιλινόις, ο Αλέξης Γιαννούλιας παραδίδει σεμινάρια εξοικονόμησης χρημάτων, πριμοδοτεί όσους αγοράζουν «πράσινα» αυτοκίνητα, προσφέρει φοροαπαλλαγές στους φοιτητές, βγάζει σε δημοπρασία στο eBay τα αζήτητα του Ιλινόις, στηρίζει μικροκαλλιεργητές, ελεύθερους επαγγελματίες, άπορους, και όλους όσοι επιθυμούν να αγοράσουν πρώτη κατοικία αλλά δεν έχουν τα χρήματα. Αυτές τις μέρες ο νεαρός «ταμίας» πετάγεται από Πολιτεία σε Πολιτεία για να στηρίξει τον μέντορά του και γερουσιαστή του Ιλινόις, Μπάρακ Ομπάμα. «Ζω σ’ ένα αεροσκάφος» εξομολογείται στην τηλεφωνική μας συνομιλία μας αργά τη νύχτα από την αίθουσα αναμονής ενός αερολιμένα λίγο πριν αναχωρήσει για τη Νεβάδα. Μιλάει άπταιστα ελληνικά, «Να μάθεις ελληνικά» του έλεγε ο πατέρας του από μικρός. Λίγο πριν πετάξει για την επόμενη αναμέτρηση στα καζίνο του Λας Βέγκας, θα εξηγήσει πώς η ομάδα του Ομπάμα σκοπεύει να κερδίσει το μεγάλο κύπελλο των αμερικανικών εκλογών.

«Πριν ξεκινήσουμε πρέπει να σας πω ότι χρωστάω τα πάντα στην οικογένειά μου, είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο, μεγάλωσα σ’ ένα ιδανικό περιβάλλον το οποίο με βοήθησε να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα. Δεν θα ήμουν τίποτε χωρίς τη βοήθεια των γονιών μου, δυστυχώς έχασα τον πατέρα μου πρόσφατα, τέσσερις μήνες πριν από την εκλογή μου, ωστόσο είναι πάντα δίπλα μου. Το γνωρίζω ότι αυτό που σας λέω αυτή τη στιγμή πρέπει να ακούγεται πολύ ελληνικό, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Ο πατέρας μου ήρθε στην Αμερική και ξεκίνησε κάνοντας εμπόριο τροφίμων. Το 1979 ίδρυσε την Brοadway Bank στη γειτονιά του Εdgewater και ξεκίνησε την επιτυχημένη ιστορία αυτής της οικογένειας».

Ο «τραπεζίτης του Ιλινόις»

— Αφήσατε τα θησαυροφυλάκια για την πολιτική...

— Από μικρός ήθελα να ασχοληθώ με τα κοινά, να υπηρετήσω τον κόσμο. Αυτός ήταν ο σκοπός. Οχι η πολιτική καθαυτή. Γι’ αυτό και όταν ξεκίνησα την προεκλογική μου εκστρατεία δεν σκεφτόμουν τι να πω για να κερδίσω, αλλά τι θα κάνω όταν κερδίσω. Αυτό που λέει και η Βίβλος, όταν πολλά σου δίνουν, πολλά πρέπει να δώσεις. Ο κόσμος με εμπιστεύτηκε. Παρόλο που στην αρχή αυτό που άκουγα κατάμουτρα ήταν «είσαι πολύ νέος». Αλλά τάχα αυτό δεν λένε και για τον Ομπάμα; Οτι είναι πολύ νέος; Ηρθε ο καιρός για τους νέους σε αυτή τη χώρα.

— Πώς γνωρίσατε τον Μπάρακ Ομπάμα;

— Tον Μπάρακ τον γνώρισα παίζοντας μπάσκετ σε μια γειτονιά του Σικάγο. Γίναμε καλοί φίλοι, πίστεψα σε αυτόν, αποφάσισα να τον στηρίξω, όπως και εκείνος εμένα. Το να δουλεύει κανείς δίπλα στον Ομπάμα είναι μεγάλη υπόθεση. Κάθε μέρα είναι και διαφορετική. Είναι χαρισματικός. Θα φερθεί σ’ εσάς που είσαστε δημοσιογράφος, με τον ίδιο τρόπο που θα φερθεί στον υδραυλικό ή στον τωρινό πρόεδρο της Αμερικής. Είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος. Σε εμπνέει. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί και θα εμπνεύσει μια ολόκληρη Αμερική. Ξέρετε ένα μήνα πριν από τους προκριματικούς στο Νιου Χαμσάιρ πήγα στο Μάντσεστερ, στην ορθόδοξη εκκλησία, και προσπάθησα να πείσω τους Ελληνοαμερικανούς για τον Μπάρακ. Εκείνοι ανένδοτοι, πιστοί στη Χίλαρι, αρνήθηκαν ακόμη και την κονκάρδα του να φορέσουν στο πέτο. Τους είπα τότε να πάνε να τον ακούσουν. Το ξέρετε ότι στο τέλος της ημέρας γύρισαν και μου είπαν πόσο καταπληκτικός είναι ο Ομπάμα. Ανθρωποι που μια ολόκληρη ζωή στήριζαν τους Κλίντον άλλαξαν γνώμη. Αυτή είναι η δύναμη του Ομπάμα.

— Τότε πώς εξηγείτε την ήττα του στο Νιου Χαμσάιρ;

— Ολοι κάνουν λόγο για ήττα και αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι πρόκειται για μια μεγάλη νίκη. Τρεις μονάδες διαφορά; Στην πολιτεία των Κλίντον; Αλλά ακόμη και πριν. Η Αϊόβα. Αυτή κι αν ήταν έκπληξη. Ποιος; Ο άνθρωπος που πριν από μερικούς μήνες ήταν στο εξώφυλλο περιοδικού με τον τίτλο, «Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος;» Περιμέναμε να χάσουμε στο Νιου Χάμσαιρ με μεγάλη διαφορά. Αυτός, λοιπόν, ήταν ένας θρίαμβος και όχι μια ήττα. Και πιστεύω ότι και στη Νεβάδα θα δούμε επίσης καταπληκτικά πράγματα να συμβαίνουν.

— Πιστεύετε ότι ο Ομπάμα μπορεί να αλλάξει την Αμερική;

— Φυσικά και το πιστεύω. Ο Ομπάμα είναι καθαρός. Ξέρετε ότι το μεγαλύτερο τμήμα της χρηματοδότησης της προεκλογικής του εκστρατείας προέρχεται από εργατικά συνδικάτα; Aυτό δείχνει ότι δεν επηρεάζεται από συμφέροντα άλλων, από επιχειρήσεις, από οικονομικά παιχνίδια. Ο Ομπάμα θα είναι ο πρώτος πρόεδρος της Αμερικής που θα λαμβάνει αποφάσεις αμερόληπτα. Αυτό πιστεύω.

Τα ελληνικά θέματα

— Η Ελλάδα έχει θέση στον χάρτη για την Αμερική;

— O Ομπάμα στο βιβλίο του, «Η Αναίδεια της Ελπίδας», αφιερώνει μια ολόκληρη σελίδα στην Κύπρο. Τα ελληνικά θέματα, η Κύπρος, η Μακεδονία, είναι γνωστά στην Αμερική. Το θέμα είναι να βρεθεί ένας Αμερικανός πρόεδρος να δει τη λογική πλευρά των πραγμάτων, να βάλει τον εαυτό του στα παπούτσια του άλλου. Ενημερώνω συχνά τον Μπάρακ για την Ελλάδα, ξέρει πολλά πράγματα για τον λαό μας, όπως ξέρει άλλωστε πολλά για την Παλαιστίνη και για την Κένυα και για τη Βενεζουέλα. Ο Ομπάμα είναι ένας άνθρωπος που διαβάζει. Προσωπικά πιστεύω ότι αν όλοι οι λαοί έχουμε μια ευκαιρία αυτή είναι με τον Μπάρακ. Οσο για τα ελληνικά ζητήματα, πραγματικά πιστεύω ότι δεν ζητήσαμε ποτέ τίποτε παράλογο. Η διχοτόμηση της Κύπρου είναι διχοτόμηση. Η στάση της Τουρκίας είναι συγκεκριμένη. Η Μακεδονία βρίσκεται στην Ελλάδα.

— Αισθάνεστε κοντά στην Ελλάδα;

— Είμαι πολύ υπερήφανος για την καταγωγή μου. Κι έχω ευθύνη ως Ελληνοαμερικανός. Μιλάω την ελληνική γλώσσα, πηγαίνω στην εκκλησία, αν και θα ήθελα να πηγαίνω λίγο συχνότερα, μιλάω με τη γιαγιά μου (γελάει)... Εχω επίσης περάσει καταπληκτικά στην Ελλάδα, όταν έπαιζα στον Πανιώνιο και έμενα στον Χολαργό... αυτά ήταν πραγματικά από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου.

— Ποιoς κερδίζει σ’ έναν αγώνα μπάσκετ, εσείς ή ο Μπάρακ Ομπάμα;

- Ο Ομπάμα πάντα μου λέει ότι είναι «πολύ γέρος για μένα» και ότι θα ήθελε να έχει τα χρόνια μου. Εγώ πάλι λέω ότι θα ήθελα να είχα λίγη από την ικανότητά του να κερδίζει τους ανθρώπους σε δευτερόλεπτα. Αυτός ο άνθρωπος θα γράψει ιστορία. Είναι ένας μεγάλος ηγέτης.

Ηθικό δίδαγμα "Κόκκινης Πιπεριάς": Παντού υπάρχει ένας... Πανιώνιος!

Friday, January 18, 2008

Συζήτηση τη Βουλή για την... "ζαχοπουλειάδα"

Δεν εξαφανίζονται δια μαγείας τα φαινόμενα διαφθοράς, ούτε βρισκόμαστε στα επίπεδα που θα θέλαμε, παραδέχτηκε ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής στη Βουλή, τονίζοντας όμως παράλληλα ότι δεν δέχεται την ισοπέδωση, ούτε «τη γενίκευση του νοσηρού».
Η Ελλάδα δεν είναι ταυτισμένη με την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα τον τελευταίο μήνα, είπε ο πρωθυπουργός. Οι γενικεύσεις και οι αφορισμοί βλάπτουν τον τόπο, τη Δημοκρατία και το δημόσιο συμφέρον, πρόσθεσε απαντώντας σε σχετική επίκαιρη ερώτηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκου Αλαβάνου, στη σκιά της υπόθεσης Ζαχόπουλου.

Κώστας Καραμανλής: «Δεν είναι η Ελλάδα ταυτισμένη με τη νοσηρή κατάσταση, που δημιουργήθηκε τον τελευταίο μήνα. Οι γενικεύσεις που ξεκινούν από ένα γεγονός στο υπουργείο Πολιτισμού, οι αφορισμοί, οι αναπόδεικτες καταγγελίες, οι ακρότητες δεν υπηρετούν, βλάπτουν τη δημόσια ζωή, βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον». Στη δευτερολογία του, ο πρωθυπουργός επανέλαβε ότι «δεν καλύπτουμε τίποτα» και «δεν χαριζόμαστε σε κανέναν», διαβεβαίωσε ότι «θα κάνουμε ότι είναι απαραίτητο» για να διαλευκανθεί η υπόθεση και να προστατευθεί η αξιοπιστία της πολιτικής ζωής. «Τίποτα δεν θα μείνει στο σκοτάδι. Δεν κάνουμε εκπτώσεις ούτε στη νομιμότητα, ούτε σε ζητήματα αρχών και αξιών. Δεν κρύβουμε τίποτε. Δεν καλύπτουμε τίποτε. Δεν φοβούμαστε τίποτε. Δεν χαριστήκαμε και δεν πρόκειται να χαριστούμε σε κανένα. Ας την αφήσουν ήσυχη να επιτελέσει το έργο της. Τίποτε δεν πρόκειται να μείνει ανεξιχνίαστο. Τίποτε δεν πρόκειται να μείνει στο σκοτάδι. Εμείς σεβόμαστε τη Δικαιοσύνη, εμπιστευόμαστε τη Δικαιοσύνη και επικουρούμε, όπως οφείλουμε, το έργο της. Παρεμβάσεις, πιέσεις και συκοφαντικές επιθέσεις -όπως αυτές που εκδηλώθηκαν στο τελευταίο διάστημα- πλήττουν τη Δικαιοσύνη, πλήττουν τους δημοκρατικούς θεσμούς. Η κυβέρνηση αυτή ούτε εκβιάζεται ούτε εκβιάζει. Σε ζητήματα αρχών δεν κάνω εκπτώσεις», τη σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες δεν τη θυσιάζω. Δεν θα κρίνετε εσείς ποια κυβέρνηση θα έχει αυτός ο τόπος. Αυτό το κρίνουν οι πολίτες. Το έκριναν πρόσφατα. Επιβεβαίωσαν με την ψήφο τους και την εμπιστοσύνη τους την ορθότητα της στρατηγικής μας και της πολιτικής μας».

«Ο πρωθυπουργός δεν δίνει απαντήσεις»

Αλέκος Αλαβάνος:
«Δεν δέχομαι απαντήσεις του «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» και απαντήσεις οι οποίες δεν μπαίνουν στην ουσία των προβλημάτων, την στιγμή κιόλας που είμαστε σε καταιγιστικές εξελίξεις Όπως δεν θέλουμε έναν Πρωθυπουργό υπό παρακολούθηση, όπως είχαμε με την περιπέτεια των υποκλοπών, που έκλεισε χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Και δεν θέλουμε έναν Πρωθυπουργό υπό εκβιασμό. Και η ερώτησή μου είναι -και είναι ερώτηση όλου του λαού σήμερα- αν ο Πρωθυπουργός της χώρας μας, μέσα απ΄αυτή τη διαδικασία, που αντιμετωπίσατε με πλήρη αδιαφάνεια, βρέθηκε μπροστά σε προσπάθειες εκβιασμού», τόνισε ο κ. Αλαβάνος.

Παράλληλα, ο κ. Αλαβάνος απηύθυνε ερωτήματα στον πρωθυπουργό, όπως γιατί δεν δέχεται εξεταστική επιτροπή και γιατί δεν απομακρύνει τον επικεφαλής της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων μέχρι να διαλευκανθεί η υπόθεση. «Όταν επί μέρες ακούμε ότι βουλευτής της Ν.Δ. βρέθηκε σε μια διαδικασία συναλλαγής, με καλές ή με κακές προθέσεις, το ακούμε καθημερινά στα δελτία, ξενυχτάει ο ελληνικός λαός, δεν μπορεί εσείς ως επικεφαλής της ΝΔ, ως Πρωθυπουργός, να μην δίνετε απάντηση», πρόσθεσε.

«Ήθελα να πω, με λύπη μου, πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει μια κυβέρνηση που δεν της αξίζει. Πιστεύω ότι, ενώ γίνεται μάχη να μπούμε στον κόσμο του 21ου αιώνα, βυθιζόμαστε εμείς μέσα στον υπόκοσμο. Και μόνο μία είναι η δύναμή σας. Η δύναμη του ότι, η δικιά σας σήψη, είναι και η αποσύνθεση του ίδιου του δικομματικού συστήματος» κατέληξε ο κ. Αλαβάνος.

Σχόλιο του ΚΚΕ

«Η τοποθέτηση του πρωθυπουργού και η συζήτηση που έγινε στη Βουλή για το νοσηρό κλίμα των σκανδάλων κινήθηκε στη γραμμή της υποκρισίας και του αποπροσανατολισμού» σχολίασε το ΚΚΕ. «Για μια ακόμα φορά ο πρωθυπουργός απέφυγε να αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες παραπέμποντας τα πάντα στη δικαιοσύνη. Δεν του ζήτησε κανείς να γίνει δικαστής. Αλλά και δεν μπορεί να γίνει παραδεκτή η συγκάλυψη των πολιτικών ευθυνών της κυβέρνησης στο όνομα της παραπομπής των θεμάτων στη δικαιοσύνη».
«Οι επαναλαμβανόμενες τοποθετήσεις υπέρ της διαφάνειας και του ελέγχου είναι άνευ ουσίας και στοχεύουν στην παραπλάνηση του λαού. Και αυτό, γιατί το νομικό καθεστώς που προωθεί η κυβέρνηση κάνει πιο αντιδραστικό το υπάρχον, που ήδη δυσκολεύει και αυτόν ακόμα τον στοιχειώδη κοινοβουλευτικό έλεγχο. Η απάντηση στη διαφθορά, στην αντιλαϊκή πολιτική και στα διάφορα σενάρια που προωθεί η πλουτοκρατία βρίσκεται στη λαϊκή συμμαχία και αντεπίθεση» προσθέτει το ΚΚΕ.

Παγδατής: «Υπερασπίστηκα την πατρίδα μου»

«Δεν έκανα τίποτα περισσότερο από το να υπερασπιστώ τη χώρα μου, την Κύπρο. Οι θέσεις μου για αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής, αποτελούν και θέσεις του ΟΗΕ». Με αυτή τη γραπτή δήλωση ο Κύπριος τενίστας Μάρκος Παγδατής έδωσε την απάντησή του στις πρωτοφανείς επιθέσεις που έχουν εξαπολύσει σήμερα τα αυστραλιανά Μέσα ενημέρωσης, καθώς και πολιτικοί, μετά τη δημοσιοποίηση βίντεο στο YouTube, που τον «συλλαμβάνει» να κρατά ένα καπνογόνο δίπλα στον πρόεδρο του σωματείου Ελλήνων Φιλάθλων (Hellas Fan Club), Xρήστο Βλαχογιάννη, ο οποίος ήταν ένας εκ των πρωταγωνιστών στον «επεισοδιακό» αγώνα Γκονζάλες-Οικονομίδη, κατά τη διάρκεια του οποίου η αστυνομία προέβη στη χρήση σπρέι προς τους Έλληνες φίλαθλους.
Σε ένα από τα βίντεο ο Μάρκος Παγδατής καταδικάζει την τουρκική εισβολή στη Μεγαλόνησο, σε άλλο μαζί με τον Βλαχογιάννη προέβησαν σε δηλώσεις του τύπου «οι Τούρκοι έξω από την Κύπρο», ολοκληρώνοντας με τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας, ενώ σε τελευταίο βίντεο υποστηρίζουν ότι «Η Ελλάδα και η Μακεδονία πρέπει να είναι μαζί».
«Αυτό έγινε το 2007. Τώρα θέλω να επικεντρωθώ στον αυριανό αγώνα μου», ήταν η απάντηση του Παγδατή.
Αντίπαλός του θα είναι ο Αυστραλός Χιούιτ και δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως μόνο τυχαία δεν είναι η επίθεση των Αυστραλών εναντίον του Κύπριου αθλητή, παραμονή της μεταξύ τους αναμέτρησης.

Thursday, January 17, 2008

Η αθεράπευτη πλεονεξία του Μπλερ

Του Geoffrey Wheatcroft - The Guardian

Αναρωτιέμαι πόσοι από αυτούς που τον Μάιο του 1997 πανηγύριζαν για τη νίκη του νεαρού τότε πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ, θα μπορούσαν να φανταστούν ότι μια δεκαετία αργότερα, εκείνος θα κατέληγε στο διοικητικό συμβούλιο της J.P. Morgan. Μολονότι πολλοί πρώην πρωθυπουργοί εκμεταλλεύονται το αξίωμα που κατείχαν για να βγάλουν το μεροκάματό τους μετά την απόσυρσή τους, η πλεονεξία του Μπλερ είναι παροιμιώδης. Λίγους μήνες αφότου άφησε την Ντάουνινγκ Στριτ, υπέγραψε ένα παχυλό συμβόλαιο με εκδοτικό οίκο για να γράψει τα απομνημονεύματά του. Χρεώνει 250.000 δολάρια για κάθε ομιλία του, ενώ πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι θα παράσχει «συμβουλευτικές υπηρεσίες» στην επενδυτική τράπεζα J.P Morgan, αντί 1.000.000 δολαρίων τον χρόνο.

Η σχέση του Μπλερ με το χρήμα εξηγεί γιατί η Αριστερά ανέκαθεν τον παρεξηγούσε. Σκεπτόμενοι κατά παράδοση ιδεολογικά, οι αριστεροί διανοούμενοι τον έβλεπαν πάντοτε ως ένα κούκο που κατέλαβε τη φωλιά τους. Πήρε δηλαδή τον έλεγχο του Εργατικού Κόμματος για να το οδηγήσει στα δεξιά του πολιτικού φάσματος. Η εκτίμηση αυτή είναι εν μέρει ορθή, μόνο που αγνοεί μια σημαντική παράμετρο. Οι Νέοι Εργατικοί του Μπλερ δεν ήταν ούτε αριστεροί ούτε δεξιοί. Αντιθέτως, ο πολιτικός τους λόγος στερούνταν κάθε ιδεολογικού περιεχομένου. Ενώ λοιπόν ο συντηρητικός ιστορικός Αντριου Ρόμπερτς εξαίρει τον ρόλο του Μπλερ στην «καταστροφή του σοσιαλισμού», στην ουσία χάνει το βαθύτερο νόημα της πολιτικής του πρώην Βρετανού πρωθυπουργού. Ο Μπλερ ποτέ δεν κατάλαβε τις έριδες γύρω από το ζήτημα της σοσιαλδημοκρατίας, απλώς μισούσε τους Εργατικούς. Δεν ήταν ιδεολογικά πεπεισμένος για την ανωτερότητα της οικονομίας της αγοράς, απλώς λάτρευε τον πλούτο. Αυτό είναι και το πλέον χαρακτηριστικό και διαχρονικό γνώρισμα της προσωπικότητάς του. Ως θρησκευόμενος, αγγλικανός αρχικά και εσχάτως καθολικός, θα έπρεπε να γνωρίζει τον λόγο της Καινής Διαθήκης. Φαίνεται όμως ότι αντιλαμβανόταν το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο με το δικό του, αντεστραμμένο, τρόπο. Από τότε που ανέβηκε στην εξουσία, ποτέ δεν αρνήθηκε τις αμφιλεγόμενες εισφορές εύπορων επιχειρηματιών στο Εργατικό Κόμμα. Η μανία του με το χρήμα όμως δεν περιοριζόταν σε κομματικούς σκοπούς. Ποτέ δεν έκρυψε τον θαυμασμό του για όσους ευτύχησαν να αποκτήσουν πολλά λεφτά, ούτε την απογοήτευσή του που δεν ήταν ένας από αυτούς, αλλά ούτε, τέλος, και την αποφασιστικότητά του να τους μοιάσει κάποτε.

Οταν μετακόμισε στο πρωθυπουργικό μέγαρο, ο περιώνυμος σύμβουλός του, Αλαστερ Κάμπελ, τον συμβούλεψε να πουλήσει το σπίτι του, προκειμένου να μην αναγκαστεί να το νοικιάσει σε κανέναν που να βρεθεί μπλεγμένος αργότερα σε κάποιο σκάνδαλο. Ηταν η χειρότερη συμβουλή που είχε πάρει ποτέ από τον Κάμπελ (και αυτό από μόνο του λέει πολλά), καθώς οι τιμές των ακινήτων εκτινάχθηκαν στη συνέχεια. Αργότερα, αγόρασε ένα διαμέρισμα αξίας 5 εκατομμυρίων ευρώ στο Λονδίνο και κανείς δεν αναρωτήθηκε πού βρήκε τα λεφτά, αφού η πρωθυπουργική αποζημίωση δεν αρκεί από μόνη της για τέτοιες επενδύσεις.


Η απάντηση είναι απλή: γνώριζε ότι μετά το τέλος της θητείας του, θα μπορέσει να εξαργυρώσει τον ίδιο του τον εαυτό, όχι λόγω των ικανοτήτων του ή των γνώσεων που κατέχει, αλλά απλώς και μόνο επειδή είναι ο Μπλερ. Παρά το γεγονός ότι η J.P Morgan έχει πληγεί από την πιστωτική κρίση στα στεγαστικά δάνεια υψηλού ρίσκου, αυτό δεν σημαίνει ότι οι διοικούντες της είναι ανόητοι. Δίνουν πολλά χρήματα για να εντάξουν στο προσωπικό της έναν άνθρωπο που ξέρει να «πουλάει τον εαυτό του» και όπως δήλωσε ο ίδιος «πάντα τον ενδιέφερε το εμπόριο».

Αναφερόμενος στην πομπώδη αποχαιρετιστήρια ομιλία του από την πρωθυπουργία τον περασμένο Μάιο, ο Αλαν Μπένετ από την London Review of Books, παρατήρησε «ότι σημασία για τον Μπλερ δεν είχε το αξίωμα, αλλά το πνευματικό του ταξίδι». Αναρωτιέμαι σήμερα αν αντί για πνευματικό, το ταξίδι του Μπλερ είναι απλώς οικονομικό.

Wednesday, January 16, 2008

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΥΨΗΛΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΠΟΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Συνέλευση Κινημάτων Σάββατο 19 / 1 ώρα 18.30 - 21.30
Θέμα « Πράσινοι πνεύμονες , ελεύθεροι χώροι : από τους τοπικούς αγώνες στο εναλλακτικό σχέδιο για τη σωτηρία της Αττικής»
Η συμμετοχή στη Συνέλευση είναι ανοιχτή σε όλες τις συλλογικότητες. Ο χρόνος θα διατεθεί με βάση τους ομιλητές / τριες που θα ζητήσουν το λόγο. Θα εκδοθεί ψήφισμα με κοινή συμφωνία όλων σχετικό με το θέμα του Ελληνικού , των πράσινων και ελεύθερων χώρων της Αττικής.

Δενδροφύτευση Κυριακή 20/1 ώρα 10.00 π.μ.
Για τα δένδρα και το σκάψιμο θα μεριμνήσουν οι διοργανωτές.
Οι συμμετέχοντες να έχουν μαζί τους γάντια εργασίας και , αν μπορούν, ένα μικρό φτυάρι

Έκθεση
Οι συλλογικότητες που έχουν ζητήσει ταμπλώ (ως Παναττικό Δίκτυο έχουμε συγκεντρώσει 75 συμμετοχές ) θα πρέπει να φέρουν τα υλικά τους την Παρασκευή από 10.00 π.μ. έως 5.00μ.μ.

Άλλες εκδηλώσεις
Δενδροφύτευση σχολείων 18 /1 ώρα 10.00
Μαθητική Συναυλία 18 / 1 ώρα 12.00
Επιστημονική Διημερίδα : 18 / 1 ώρα 17.30 21.30 , 19/1 ώρα 10.00 -18.30
Συναυλία 20/1 ώρα 20.00

ΧΩΡΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ Πρώην Δυτικό Αεροδρόμιο Ολυμπιακής (Εσωτερικές Γραμμές) 1η Στάση Τραμ Αγίου Κοσμά. Για τα ιδιωτικά μεταφορικά μέσα υπάρχει αρκετός χώρος στάθμευσης. Θα υπάρχει σήμανση για την πρόσβαση στο χώρο των εκδηλώσεων Η Επιστημονική Διημερίδα , η Συνέλευση των Κινημάτων και η Έκθεση της Δράσης Κινημάτων και Φορέων θα γίνουν στο Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ Για τη Δενδροφύτευση η συνάντηση θα γίνει στην είσοδο από τη μεριά του γκολφ

Tuesday, January 15, 2008

Για το... θέμα των ημερών!


Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη στη Καθημερινή (15/1/2008)

Διδάκτωρ Φιλοσοφικής του Πανεπιστημίου Αθηνών ο αγωνιστής Μανώλης Γλέζος

Την Τετάρτη 23 Ιανουαρίου, ώρα 19.00, στη Μεγάλη Αίθουσα Τελετών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, θα αναγορευθεί επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών ο κ. Μανώλης Γλέζος, που 19χρονο παλικάρι, κατέβασε στις 30 Μαΐου 1941, μαζί με τον Απόστολο Σάντα τη γερμανική σημαία με τη σβάστικα από τον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως – πράξη ηρωική και συμβολική του κυρίαρχου πνεύματος για ελευθερία στην Κατοχή. Δημοσιογράφος, με πτυχίο Οικονομικών, που ήταν σπάνιο στην εποχή του, υπεράσπισε τις αρχές και τα ιδεώδη του στον χώρο της πολιτικής ως βουλευτής Αθηνών της ΕΔΑ και από το 1981 βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, στη συνέχεια, ανεξάρτητος, ως εκπρόσωπος της ΕΔΑ, μετά ευρωβουλευτής και βουλευτής Β΄ Πειραιώς με το ΠΑΣΟΚ. Τον Ιανουάριο 1987 παραιτήθηκε από βουλευτής Πειραιώς και έγινε πρόεδρος κοινότητος Απειράνθου Νάξου, της ιδιαιτέρας του πατρίδας. Αυτόν τον υπέροχο, στη μορφή και στα «πιστεύω» του Ελληνα, θα τιμήσει το Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπως μας γνωστοποιεί η πρόσκληση του πρύτανη κ. Χρήστου Ν. Κίττα, ο οποίος και θα τον προσφωνήσει. Το έργο του τιμώμενου θα παρουσιάσει η καθηγήτρια Γλωσσολογίας του Τμήματος Φιλολογίας κ. Αμαλία Μόζερ. Θα επακολουθήσει η τιμητική τελετή με αναγόρευση του τιμωμένου.
Τα κείμενα του ψηφίσματος του Τμήματος, της αναγόρευσης και του Διδακτορικού Διπλώματος θα αναγνώσει ο πρόεδρος του Τμήματος Φιλολογίας καθηγητής κ. Ανδρέας Ι. Βοσκός, την περιένδυση με την τήβεννο της Σχολής θα κάνει η κοσμήτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής καθηγήτρια κ. Μαρίκα Μ. Θωμαδάκη. Η ωραία τελετή μιας οφειλόμενης τιμής κλείνει με την ομιλία του κ. Μανώλη Γλέζου, με θέμα «Γλώσσα και Πολιτική».

Monday, January 14, 2008

Η συνωμοσία εναντίον της Αμερικής

Επειδή στη "Κόκκινη Πιπεριά" θα πέσει πολύ κουβέντα για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ σας προτείνω να διαβάσετε το εξαιρετικό βιβλίο του Φίλιπ Ροθ "Η συνωμοσία εναντίον της Αμερικής". Στο βιβλίο ο Φίλιπ Pοθ ξεκινά από ένα φανταστικό αλλά άκρως εφιαλτικό σενάριο: Tι θα γινόταν αν στις εκλογές του 1940 κέρδιζε, αντί για τον Δημοκρατικό Pούζβελτ, ο Pεπουμπλικάνος υποψήφιος, εθνικός «ήρωας των αιθέρων», αλλά και αντισημίτης και προσωπικός φίλος του Xίτλερ, Tσαρλς Λίντμπεργκ; Ποιο θα ήταν το πρόσωπο μιας Aμερικής που υπογράφει σύμφωνο φιλίας με τον Xίτλερ και την Iαπωνία; Πώς θα φαινόταν στον υπόλοιπο κόσμο, αν ο υπουργός Εξωτερικών του Γ΄ Pάιχ, ο φον Ρίμπεντροπ, χόρευε βαλς στον Λευκό Oίκο; Kαι ποιο θα ήταν το μέλλον των εκατομμυρίων Aμερικανοεβραίων σε μια Aμερική όπου τον πρώτο λόγο έχει ο αντισημιτισμός; O μεγάλος Αμερικανός συγγραφέας μάς δίνει ένα φανταστικό πολιτικό θρίλερ και ταυτόχρονα σκιαγραφεί με αριστοτεχνικό τρόπο την τραγωδία μιας τετραμελούς οικογένειας του Nιου Tζέρζι: των Pοθ, με τον επτάχρονο Φίλιπ να βρίσκεται στο επίκεντρο του συναρπαστικού, ενίοτε αστείου αλλά και συγκινητικού αυτού μυθιστορήματος, στο οποίο ορισμένοι ίσως δούν μια σκοτεινή, πολιτική αλληγορία για τη σημερινή Aμερική.

Sunday, January 13, 2008

Ρήξη φύλλο 26

Κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος (αρ. 26) της ΡΗΞΗΣ για το 2008. Κείμενα για: Την δολοφονία Μπούτο, την "Μακεδονική Παγίδα", την Ολυμπιακή Αεροπορία, Το Κόσοβο, κ.λ.π.

Friday, January 11, 2008

«Τολμώ να ελπίζω»

«Το κράτος μας χρειάζεται μια διαφορετική πολιτική προκειμένου να εκπροσωπήσει - και να υπηρετήσει - ουσιαστικά τους Αμερικανούς. Η πολιτική αυτή πρέπει να είναι αντανάκλαση της καθημερινής ζωής. Δεν μπορεί να είναι προσυσκευασμένη, έτοιμη για τα ράφια του σούπερ μάρκετ. Πρέπει να βασίζεται στις παραδόσεις μας και να προσφέρει έναν απολογισμό για τις πιo σκοτεινές πτυχές της ιστορίας μας. Πρέπει να καταλάβουμε πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο, πως η χώρα μας διχάστηκε από αντιμαχόμενες φράξιες και ομάδες. Παρά τις διαφορές μας, πρέπει να θυμηθούμε τι μας ενώνει: οι κοινές ελπίδες, τα κοινά όνειρα, ένας δεσμός που θα κρατήσει για πάντα». Aυτό το χαρακτηριστικό απόσπασμα του Μπάρακ Ομπάμα δίνει το στίγμα του νέου γερουσιαστή που διεκδικεί το χρίσμα από το Δημοκρατικό Κόμμα για να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στις εκλογές του Νοεμβρίου 2008 για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Αντιμέτωπος με μια χώρα που κλυδωνίζεται, ο Μπάρακ Ομπάμα αναλύει τις κυριότερες πολιτικές και κοινωνικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η Αμερική. Απαριθμεί τους σκοπέλους με τους οποίους έρχεται αντιμέτωπος κάθε πολιτικός - σκόπελοι όπως ο φόβος της ήττας, το μείζον ζήτημα του πολιτικού χρήματος και η επιρροή των μέσων ενημέρωσης.
Εξιστορεί με αφοπλιστική ειλικρίνεια και αυτοσαρκασμό τα δικά του πρώτα βήματα στη Γερουσία. Επιστρέφει στο Σύνταγμα θέτοντας τις αρχές του σαν βάση για την αναδιοργάνωση του κράτους και του πολιτικού συστήματος. Εξετάζει τη μεγεθυνόμενη οικονομική ανασφάλεια, τις φυλετικές εντάσεις, τις διεθνείς απειλές, όπως η τρομοκρατία, και δεν διστάζει να καταπιαστεί ακόμη και με το ευαίσθητο θέμα της θρησκείας.
Διανθισμένο με αφηγήσεις προσωπικών βιωμάτων και συναντήσεων με σημαίνοντες αμερικανούς πολιτικούς, το «Τολμώ να ελπίζω» απεικονίζει την πολυπλοκότητα της αμερικανικής κοινωνίας.

Από τις εκδόσεις «Πόλις» κυκλοφορεί το βιβλίο του υποψήφιου για το χρίσμα του δημοκρατικού κόμματος και για την προεδρία των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα «Τολμώ να ελπίζω» σε μετάφραση Ρούλας Κοκολιού.

Thursday, January 10, 2008

Για ποδοσφαιρόφιλους....

Μέλος της ποδοσφαιρικής ομάδας της χώρας του έχρισε ο Εχούντ Ολμέρτ τον Τζορτζ Μπους, για να τονίσει τις στενές σχέσεις ΗΠΑ- Ισραήλ.

Σημείωση "Πιπεριάς": Η Εθνική ομάδα του Ισραήλ είναι αντίπαλος της Εθνικής Ελλάδος στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Λέτε να παίξει και ο... Μπους;

Wednesday, January 9, 2008

Δικάζεται στο Στρασβούργο η Τουρκία για τον Αττίλα

Στην τελεσίδικη καταδίκη της Τουρκίας για την παράνομη εισβολή των στρατευμάτων της στην Κύπρο το 1974 και τις δολοφονίες Ελληνοκυπρίων στρατιωτών που ακολούθησαν και στη δικαίωση των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας αναμένεται, σύμφωνα με απόλυτα έγκυρες δικαστικές πηγές του Στρασβούργου, να προχωρήσει το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Ο τουρκικός στρατός έχει πατήσει στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974 και αρχίζουν οι δηλώσεις (αρχ. «Ε»). Στη σχετική υπόθεση (Varnava and Others v. Turkey), που πρόκειται να εκδικαστεί αύριο Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008 θεωρείται βέβαιο ότι το Δικαστήριο του Στρασβούργου θα δικαιώσει για εννέα υποθέσεις τους συγγενείς των αγνοουμένων Κυπρίων, που προσέφυγαν, ζητώντας την καταδίκη της Τουρκίας:

-Για την κατά συρροή παραβίαση του βασικού δικαιώματος της ζωής αφού, όπως υποστηρίζεται στην προσφυγή, οι Κύπριοι, που τριάντα τέσσερα χρόνια αργότερα φέρονται να αγνοούνται, συνελήφθησαν από τα τουρκικά στρατεύματα εν ζωή και με βάση τις εκταφές που πραγματοποιήθηκαν πρόσφατα, έχουν πυροβοληθεί από πίσω.

-Για την κατά συρροή παραβίαση του δικαιώματος κατά της απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης αφού, όπως τονίζεται στην προσφυγή, οι συλληφθέντες τότε Ελληνοκύπριοι προπηλακίστηκαν, βασανίστηκαν και δεν αντιμετωπίστηκαν με βάση τις ισχύουσες διεθνείς συνθήκες ως αιχμάλωτοι πολέμου.

Σημειώνεται ότι η σχετική προσφυγή των συγγενών των Κυπρίων αγνοουμένων υποβλήθηκε στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 1990 και έγινε αποδεκτή το 1998, αλλά, λόγω... φόρτου εργασίας του Δικαστηρίου, η εκδίκαση της υπόθεσης θα γίνει αύριο...

Διπλωματικές πηγές στο Στρασβούργο διαβεβαίωναν χθες την «Ε» ότι με την αναμενόμενη, μέσω της απόφασης του ΔΑΔ, δικαίωση της προσφυγής των συγγενών των Κυπρίων αγνοουμένων και την έμμεση -πλην σαφή- καταδίκη της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974, αλλάζουν άρδην τα δεδομένα συζήτησης για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος, αφού:

-Αναγνωρίζεται το παράνομο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και εμμέσως αναγνωρίζεται το παράνομο της διατήρησης των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής στη Βόρεια Κύπρο.

-Αναγνωρίζεται για πρώτη φορά διεθνώς ότι τα τουρκικά στρατεύματα διέπραξαν σωρεία παραβιάσεων βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διεθνών εγκλημάτων εναντίον των Ελληνοκυπρίων, τόσο κατά τη διάρκεια της εισβολής όσο και αργότερα, προβαίνοντας σε βασανισμούς και δολοφονίες αιχμαλώτων.

-Δέχεται ηχηρό ράπισμα το ευρωπαϊκό προφίλ της Τουρκίας, το οποίο φιλοτεχνείται εντέχνως τόσο από την κυβέρνηση Ερντογάν όσο και από τους ελάχιστους εν Ευρώπη υποστηρικτές της ευρωπαϊκής της πορείας.

Οι ίδιοι κύκλοι υποστήριζαν, ότι η εξέλιξη αυτή αναμένεται να επηρεάσει τις συζητήσεις που θα έχει για το Κυπριακό ο πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής κατά την επικείμενη συνάντησή του με τον Τούρκο ομόλογό του κ. Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και τις συζητήσεις που προτίθεται να κάνει, με βάση το όψιμο ενδιαφέρον του για την επίλυση του Κυπριακού, ο Τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ στον ΟΗΕ τις επόμενες μέρες.

ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ Του ΝΙΚΟΥ ΡΟΥΣΣΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 09/01/2008

Μπάρακ χάσαμε (αλλά δεν πειράζει...)

Σημαντική νίκη έναντι του κύριου αντιπάλου της για το χρίσμα των Δημοκρατικών, Μπάρακ Ομπάμα, πέτυχε η Χίλαρι Κλίντον στις προκριματικές του Νιου Χαμσάιρ, ανατρέποντας τις δημοσκοπήσεις με την ώθηση της γυναικείας ψήφου. Ο Τζον ΜακΚέιν επικράτησε στην πλευρά των Ρεπουμπλικανών.
Η νίκη δίνει νέα ώθηση στην εκστρατεία της γερουσιαστού της Νέας Υόρκης μετά την οδυνηρή ήττα της στην Αϊόβα, όπου είχε έλθει στην τρίτη θέση, εν όψει μάλιστα του αποφασιστικού τεστ της λεγόμενης «Σούπερ Τρίτης», την 5η Φεβρουαρίου, όταν θα πραγματοποιηθούν προκριματικές εκλογές σε περίπου 20 πολιτείες.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδιναν προβάδισμα ακόμα και άνω των δέκα ποσοστιαίων μονάδων στον Μπάρακ Ομπάμα. Αποφασιστικός παράγοντας στην ανατροπή των προγνωστικών ήταν η γυναικεία ψήφος.
Τα γκάλοπ έδειχναν μάχη στήθος με στήθος σε αυτό το επίπεδο, αλλά οι γυναίκες όχι μόνο ψήφισαν κατά 13% περισσότερο την πρώην πρώτη κυρία, αλλά και προσήλθαν μαζικά στις κάλπες, ξεπερνώντας σε αριθμό τους άνδρες ψηφοφόρους.

Τι άλλαξε σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα; Πολλοί πιστεύουν ότι η Χίλαρι Κλίντον έδειξε περισσότερο ευάλωτη και ανθρώπινη, αν και οι σκεπτικιστές σημειώνουν ότι το συναισθηματικό στοιχείο που επέδειξε τις τελευταίες ημέρες μοιάζει πολύ υπολογισμένο, ιδιαίτερα μετά τη σκληρή κριτική που άσκησε στον Μπάρακ Ομπάμα.
Σε ομιλία της στο Πόρτσμουθ, απαντώντας στην ερώτηση πώς αντέχει σε μια τόσο επίπονη διαδικασία, η πρώην πρώτη κυρία χαμήλωσε τη φωνή της, συγκράτησε μερικά δάκρυα και δήλωσε: «Κάποιοι από εμάς χρειάζεται να το κάνουν ενάντια σε όλες τις δυσκολίες, επειδή νοιαζόμαστε γι΄ αυτή τη χώρα». Δεν παρέλειψε όμως να ρίξει και μια σπόντα στον μεγάλο αντίπαλό της: «Κάποιοι από εμάς είμαστε έτοιμοι και κάποιοι άλλοι όχι».

Δείτε το βίντεο

Πολιτικοί αναλυτές σημειώνουν ακόμα ότι άλλη μία καθοριστική στιγμή ήταν η τηλεοπτική αναμέτρηση των Δημοκρατικών, όπου γερουσιαστής της Νέας Υόρκης εμφανίστηκε μόνη της εναντίον μίας απροσδόκητης συμμαχίας των κύριων αντιπάλων της, του Ομπάμα και του Τζον Έντουαρντς. Εξάλλου, τα σχόλια του γερουσιαστή του Ιλινόις για το πόσο συμπαθής δείχνει η Χ.Κλίντον εκλήφθηκαν από πολλούς τουλάχιστον ως έλλειψη αβρότητας.

Παρ' όλα αυτά, περισσότεροι από τους μισούς ψηφοφόρους των Δημοκρατικών επιζητούν «αλλαγή» -σύνθημα που έχει υιοθετήσει ο Μπάρακ Ομπάμα- έναντι μόλις 20% που προσβλέπουν στην εμπειρία του υποψηφίου. Αυτό αποτελεί μειονέκτημα για την πρώην πρώτη κυρία, η οποία βρίσκεται στη δημόσια ζωή για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να μπορεί να εμφανιστεί ως μεταρρυθμίστρια.

Από την άλλη πλευρά, μετά το θρίαμβο της Αϊόβα ο Ομπάμα θα πορευτεί στις επόμενες προκριματικές εκλογές, της Νεβάδα και της Νότιας Καρολίνας, με μία σημαντική ήττα, τουλάχιστον στο επίπεδο των εντυπώσεων. Ακόμη πιο ανησυχητικό για αυτόν είναι η διαρροή των νέων ψηφοφόρων: Στο Νιου Χαμσάιρ τον ψήφισαν πολύ λιγότεροι από ό,τι στην Αϊόβα, ενώ και η προσέλευση ήταν χαμηλή.
Ο πρώην γερουσιαστής της Βόρειας Καρολίνας Τζον Έντουαρντς ήλθε τρίτος, όμως δεσμεύθηκε να συνεχίσει. «Δύο εκστρατείες τελείωσαν, απομένουν 48 πολιτείες», είπε.
Στην πλευρά των Ρεπουμπλικανών, ο Τζον ΜακΚέιν πέτυχε μια απροσδόκητη νίκη επί του Μιτ Ρόμνεϊ, και ο γερουσιαστής της Αριζόνα μπορεί να ελπίζει ότι η καταδικασμένη από τους περισσότερους πολιτικούς αναλυτές υποψηφιότητά του για το χρίσμα έχει πιθανότητες.

Δείτε το βίντεο

Τα αποτελέσματα των προκριματικών στο Νιου Χαμσάιρ έχουν ως εξής: Δημοκρατικοί: Χ.Κλίντον 39%, Μπ.Ομπάμα 36%, Τζ.Έντουαρντς 17%, Μπ.Ρίτσαρντσον 5%. Ρεπουμπλικάνοι: Τζ.ΜακΚέιν 37%, Μ.Ρόμνεϊ 32%, Μ.Χάκαμπι 11%, Ρ.Τζουλιάνι 9%, Ρ.Πολ 8%.

ΠΗΓΗ: Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Monday, January 7, 2008

Εθνικό ή διεθνικό;

του Γιώργου Ματθαίου*

Αρκετοί αριστεροί σήμερα συγχέουν το διεθνισμό με την κατηγορηματική άρνηση του εθνικού ζητήματος. Με μια θεοκρατική προσήλωση υποκλίνονται στη λέξη «διεθνισμός» αφορίζοντας το «σκιάχτρο» του «εθνικού». Αν είναι να αποφασίσουμε πάνω σε μια τυπική αντιπαράθεση φράσεων, όλοι οι αριστεροί είναι με το διεθνισμό. Για έναν που ασφαλώς γνωρίζει ότι ο Σοσιαλισμός έχει διεθνή διάσταση και όχι εθνική, η τυπική αντιπαράθεση των ζητημάτων είναι μέγα πολιτικό λάθος. Οι διεθνιστές γνωρίζουν ότι ο διεθνισμός προϋποθέτει τη σχέση ανάμεσα σε διάφορα έθνη και όχι την άρνηση της εθνικής ταυτότητας.

Ο Νίκος Πουλαντζάς ήδη από πολύ παλιά ειρωνευόταν τους κατ’ επίφαση μαρξιστές όταν αγνοούσαν την εθνική πραγματικότητα στις αναλύσεις τους. Και ο Μαρξ στο κομμουνιστικό μανιφέστο διακηρύσσει: «Η πάλη του προλεταριάτου ενάντια στην αστική τάξη, αν όχι στο περιεχόμενο, στη μορφή είναι καταρχήν εθνική. Φυσικά, το προλεταριάτο κάθε χώρας πρέπει να ξεμπερδέψει πριν απ’ όλα με τη δική του αστική τάξη». Το σπάσιμο της σχέσης μεταξύ ταξικής πάλης και εθνικού αγώνα καμία σχέση δεν έχει με τη διαλεκτική. Και όσοι πέφτουν σε αυτό το σφάλμα λειτουργούν αντι-μαρξιστικά, γιατί εμπνέονται από μια φιλελεύθερη παράδοση ξένη προς τον μαρξισμό. Τη σχέση μεταξύ εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης την εξέφρασε ο Μάο με το θαυμάσιο σύνθημά του: «Τα κράτη θέλουν ανεξαρτησία, τα έθνη απελευθέρωση και οι λαοί επανάσταση».

Αν δέχεσαι το δικαίωμα τον Παλαιστινίων για τη δημιουργία δικού τους ανεξάρτητου κράτους, δε μπορεί να το αρνείσαι για την περίπτωση της Κύπρου που βρίσκεται υπό κατοχή. Όταν συμπαραστέκεσαι στη Σερβία τη περίοδο των βομβαρδισμών από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και του ευρωπαίους συμμάχους του, πρέπει να κάνεις το ίδιο και για τη περίπτωση της δικιάς σου χώρας όταν αυτή πλήττεται σε όλα τα επίπεδα - οικονομικό, πολιτιστικό, πολιτικό. Δε μπορείς να βλέπεις τα τσιράκια της αστικής τάξης (Χριστόδουλος, Καρατζαφέρης κ.ά.) να μάχονται για να υπερασπισθούν τη πολιτική και πολιτιστική αυτοτέλεια της πατρίδας σου. Ειδικά στην Ελλάδα, χώρα του περιφερειακού καπιταλισμού που υπήρξε θύμα του ιμπεριαλισμού σε όλες του τις μορφές.

Αυτή η πραγματικότητα αποτυπώνεται στις μέρες μας και με «περίεργη» σύμπλευση μεταξύ κάποιων αριστερών και σκληρών νεοφιλελεύθερων. Αυτοί οι αριστεροί αβασάνιστα αποδέχονται ολόκληρη τη πολεμική που εκτοξεύει το νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο ενάντια στα έθνη και προσπαθεί να μας πείσει ότι πρόκειται για τεχνητά κατασκευάσματα. Ο πυρήνας των ιδεών αυτών εκπορεύεται σαφώς από τη στρατηγική του χρηματιστικού κεφαλαίου για να σωθεί ο καπιταλισμός.

Η αντιπαράθεση του εθνικού με το διεθνικό είναι ένα αντιδιαλεκτικό και ανιστόρητο σχήμα. Η πάλη των τάξεων μέσα στον καπιταλισμό προϋποθέτει την ύπαρξη και εθνικής ταυτότητας. Γι’ αυτό οι κλασικοί του μαρξισμού είχαν προσδιορίσει ότι η πάλη των τάξεων ξεκινάει σε εθνικό επίπεδο και ότι ο στρατηγικός ορίζοντάς της ήταν η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας σε εθνικό επίπεδο. Φυσικά δεν έμεναν εκεί. Όριζαν ότι η εθνική διάσταση της πάλης για την εξουσία συνδέεται με την περιφερειακή (βλέπε Ε.Ε.) και παγκόσμια διάσταση του προβλήματος. Για τους κλασικούς του μαρξισμού ανάμεσα στο εθνικό και διεθνικό υπάρχει μια διαλεκτική σχέση και όχι αντιπαραθετική.

Μερικοί σημερινοί όμως «αριστεροί διεθνιστές», που υπάρχουν δυστυχώς στον ΣΥΝ, δεν γνωρίζουν από διαλεκτική. Δε θέλουν όμως να διδαχτούν και από την ιστορία. Και η ιστορία διδάσκει ότι οι «εθνικοί» πόλεμοι, οι διαιρέσεις και τα αιματοκυλίσματα των λαών δεν συνιστούν το αναπόφευκτο και θλιβερό επακόλουθο της αναγνώρισης του εθνικού ζητήματος, αλλά ακριβώς το αντίθετο: είναι ο καρπός της άρνησης και της υποτίμησης του εθνικού ζητήματος.

Το εθνικό με το διεθνικό είναι συστατικά του εργατικού κινήματος που δεν αντιπαρατίθενται, όπως ακριβώς δεν αντιπαρατίθεται η μεταρρύθμιση στην ανατροπή. Για τους Αριστερούς ο αγώνας για κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, για βελτίωση της θέσης του εργαζόμενου μέσα στον καπιταλισμό, για δημοκρατικούς θεσμούς, αποτελεί το μοναδικό δρόμο χειραφέτησης της πάλης και της επίτευξης του τελικού σκοπού, που είναι η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας και η ανατροπή του καπιταλισμού.

Γι’ αυτό το λόγο η Αριστερά πρέπει να υποστηρίξει την άποψη ότι τα αδύναμα κράτη χρειάζονται κανόνες για τις εθνικές οικονομίες τους. Τα πιο αδύναμα κράτη χρειάζονται δασμούς, χρειάζονται το δικαίωμα να επιβάλλουν δασμούς, ώστε να οικοδομήσουν στη χώρα τους αυτόνομες παραγωγές. Αυτό που σίγουρα δε χρειάζονται είναι μια παγκόσμια οικονομική τάξη, όπου τα ισχυρά κράτη θέτουν δασμολογικούς φραγμούς ώστε να μην εισάγουν τα προϊόντα των αδυνάτων, και όπου σε παγκόσμιο επίπεδο κάνουν τα πάντα για να γκρεμίσουν ακόμη και τα πενιχρά προστατευτικά τείχη που έχουν απομείνει στους αδύνατους.

Το ίδιο και ο αγώνας σε εθνικό επίπεδο (που συμπεριλαμβάνει και την υπεράσπιση της εθνικής υπόστασης, των εθνικών ελευθεριών και της ιστορίας) είναι το μέσο για την επίτευξη του διεθνισμού. Εθνικό και διεθνικό συνδέονται με έναν άρρηκτο δεσμό. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι η αντιπαράθεση του εθνικού με το διεθνικό, αλλά αν το εθνικό θα έχει ταξικό ή εθνικιστικό προσανατολισμό. Αν δηλαδή η εθνική διάσταση της πάλης θα συνδέεται με το Σοσιαλισμό και τη διεθνή διάσταση, ή εάν θα περιορίζεται στα εθνικά πλαίσια και στις εθνικές ουτοπίες.

Η τυπική αντιπαράθεση μάς οδηγεί στο εξής πολιτικό σφάλμα: να εγκαταλείψουμε κάθε αγώνα στα εθνικά ζητήματα και στο όνομα ενός αφηρημένου «διεθνισμού» να τα στιγματίζουμε ως «εθνικισμό» κλπ. Αυτό δηλαδή που κάνουν κάποιοι αριστεροί. Αυτό όμως θέλει και η Νέα Τάξη, ακριβώς γιατί αυτός ο «διεθνισμός» χρησιμοποιείται σαν προσαρμογή στις επιταγές μιας δήθεν «νέας εποχής». Αυτός είναι ο «διεθνισμός» του χρηματιστηριακού κεφαλαίου και συνίσταται στην εκμηδένιση της ιστορίας και του πολιτισμού, στην επιβολή μιας «ενιαίας σκέψης». Μερικοί στον ΣΥΝ κάνουν αυτό ακριβώς.

Όμως ο διεθνισμός απορρέει από την ανάγκη συμφιλίωσης και αλληλεγγύης των λαών στη βάση του σεβασμού της εθνικής ταυτότητας. Ποτέ ο διεθνισμός δεν αρνήθηκε τα εθνικά ζητήματα και την εθνική ταυτότητα. Αντίθετα, είναι ο ιμπεριαλιστικός μιλιταριστικός εθνικισμός στο παρελθόν και πλανητικός μιλιταρισμός σήμερα, αυτός που περιφρονεί τα εθνικά ζητήματα και προκαλεί τους «εθνικούς πολέμους».

Στο όνομα του αντιεθνικισμού όχι μόνο χάνουμε τον πλανητικό μιλιταριστικό εθνικισμό, αλλά του παρέχουμε και ισχυρό ιδεολογικό άλλοθι.

* Ο Γιώργος Ματθαίου (γραμματέας Π.Κ. Συνασπισμού Γέρακα) συμμετέχει στην “Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση” και το κείμενο θα δημοσιευθεί στο περιοδικό της Πρωτοβουλίας ενόψει του 5ου συνεδρίου. http://anasyn.wordpress.com/

Η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών αναγνωρίζει με ψήφισμά της τη Γενοκτονία των Ασσυρίων και των Ελλήνων.

Του Φάνη Μαλκίδη

Είναι πραγματικά ξεχωριστή στιγμή για την παγκόσμια ακαδημαϊκή, επιστημονική και ερευνητική κοινότητα, το ψήφισμα αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ασσυρίων και των Ελλήνων στο διάστημα 1914-1923, ψήφισμα στο οποίο κατέληξε μετά από ψηφοφορία μεταξύ των μελών της, η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars -IAGS).

Το ψήφισμα το οποίο έλαβε το 83% των ψήφων, αναφέρεται στις πρακτικές του οθωμανικού κράτους ενάντια στις χριστιανικές μειονότητες, Αρμενίων, Ασσυρίων (Χαλδαίων, Νεστοριανών, Σύριοι, Αραμαίοι, Ιακωβίτες, Ορθόδοξοι Σύριοι), Ελλήνων (Ποντίων, Θρακών, Ιώνων), που οδήγησαν στη γενοκτονία εναντίον τους. Το 1997 η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών αναγνώρισε την γενοκτονία των Αρμενίων και η μέχρι τώρα δραστηριότητα των μελών της Ένωσης, έδειξε ότι υπήρξαν και άλλες γενοκτονίες από το ίδιο καθεστώς. Οι Ασσύριοι, οι Έλληνες αντιμετώπισαν τις ίδιες μεθόδους εξόντωσής τους, όπως μαζικές εκτελέσεις, πορείες θανάτου, και λιμός.
Το μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών καθηγητής του πανεπιστημίου του Γεηλ Adam Jones σύνταξε το ψήφισμα και με πρωταγωνίστρια την Thea Halo, συγγραφέως του βιβλίου «Ούτε το όνομά μου», και σε συνεργασία με επιστήμονες από όλον τον κόσμο, το ψήφισμα έγινε δεκτό, καλώντας ταυτόχρονα την Τουρκία να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες που διέπραξε. Το ψήφισμα δηλώνει επίσης ότι «η άρνηση της γενοκτονίας αναγνωρίζεται ευρέως ως τελικό στάδιο της γενοκτονίας, που φυλάσσει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες».
Την εκτενή ενισχυτική τεκμηρίωση για τις γενοκτονίες των Ασσυρίων και των Ελλήνων κυκλοφόρησαν στα μέλη IAGS στους μήνες πριν από την ψηφοφορία, και είναι διαθέσιμη στον ιστοχώρο http://www.genocidetext.net/ iags_resolution_ supportingdocumentation.htm.
Η συντριπτική υποστήριξη που δόθηκε στο ψήφισμα από την κορυφαία στον κόσμο οργάνωση μελέτης των γενοκτονιών, θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της παγκόσμιας συνείδησης για τις γενοκτονίες των Ασσυρίων και των Ελλήνων και θα ενεργήσει επίσης ως σημαντικό εργαλείο στη σημερινή Τουρκία, η οποία αγνοεί ακόμη ή αρνείται εντελώς τις γενοκτονίες των χριστιανικών μειονοτήτων.

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΤΗΣ IAGS:
ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ OΤΙ
η άρνηση της γενοκτονίας αναγνωρίζεται ευρέως ως τελικό στάδιο της γενοκτονίας, που φυλάσσει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες
ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ OΤΙ η γενοκτονία ενάντια στους χριστιανικούς πληθυσμούς από το οθωμανικό κράτος κατά τη διάρκεια και μετά από του πρώτου παγκόσμιου πολέμου απεικονίζεται συνήθως ως γενοκτονία ενάντια σε Αρμενίους μόνο, με μερική μονο αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών ενάντια σε άλλες χριστιανικές μειονότητες της οθωμανικής αυτοκρατορίας
ΕΙΝΑΙ πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών ότι η οθωμανική εκστρατεία ενάντια στις χριστιανικές μειονότητες της αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923 αποτέλεσε μια γενοκτονία ενάντια σε Αρμένιους, Ασσύριους και Έλληνες.
Η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών ζητά από την κυβέρνηση της Τουρκίας για να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες ενάντια σε αυτούς τους πληθυσμούς, για να εκδώσει μια επίσημη συγγνώμη, και για να λάβει τα γρήγορα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση.
* Ο Φάνης Μαλκίδης διδάσκει στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και είναι τακτικό μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών.