Friday, June 29, 2007

Ξέρεις που να ρίξεις το λάδι μετά από το μαγείρεμα στο σπίτι;

Ίσως ναι, αλλά πάντα είναι καλό να διαδίδουμε τέτοιου είδους πληροφορίες. Ακόμα και αν δεν τηγανίζουμε πολύ, όταν το κάνουμε, ρίχνουμε συνήθως το χρησιμοποιημένο λάδι στο νεροχύτη της κουζίνας. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορούμε να κάνουμε. Γιατί το κάνουμε? Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κανείς για να μας πει τοσωστό τρόπο. Γι αυτό λοιπόν, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναινα τοποθετούμε το λάδι σε ένα πλαστικό μπουκάλι (νερού, αναψυκτικού), να το κλείνουμε καλά και να το πετάμε στα κανονικά σκουπίδια. Και αυτό, γιατί ΕΝΑ ΛΙΤΡΟ ΛΑΔΙΟΥ ΜΟΛΥΝΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΛΙΤΡΑ ΝΕΡΟΥ, ποσότητα η οποία είναι ικανή να καλύψει τις ανάγκες ενός ατόμου σε νερό για 14 χρόνια! Πρέπει να προωθήσουμε αυτό το μήνυμα στους φίλους και γνωστούς μας, το περιβάλλον θα μας ευγνωμονεί. Στο κάτω-κάτω είναι καλό για όλους μας !!!

Η αποτυχία του Μπους δεν συγκρίνεται με καμία άλλη...

Ένα πρωί, ο βασιλιάς ξύπνησε και ήταν γυμνός. Αδύνατο να πει κανείς ποια ακριβώς μέρα συνέβη αυτό, να δείξει μια συγκεκριμένη στιγμή, ένα συγκεκριμένο γεγονός. Απλώς, μια μέρα, όλοι κατάλαβαν ότι η προεδρία του Τζορτζ Μπους είχε καταρρεύσει. Τα σημάδια είναι φανερά παντού. Εκείνος ο παρουσιαστής του NBC, που ανήγγειλε το αποτέλεσμα μιας δημοσκόπησης σύμφωνα με την οποία μόνο το 29% των Αμερικανών βλέπουν θετικά τον Μπους.
Eκείνο το άρθρο της Ουάσινγκτον Ποστ, που ξεκινούσε έτσι: «Ο πρόεδρος Μπους ήλθε γονατιστός στη Γερουσία, με μια αξιοπιστία τόσο μειωμένη ώστε.» Εκείνος ο Δημοκρατικός βουλευτής, που χαρακτήριζε τον αμερικανό πρόεδρο «χαϊδεμένο παιδί».Η εκείνος ο πρώην βουλευτής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, και πάντα φίλος του Ντικ Τσέινι, που σε ερώτηση αν ο Μπους πρέπει να αποπεμφθεί από την προεδρία απαντά: «Φυσικά. Αν ένας πρόεδρος παραπέμφθηκε σε μια διαδικασία με στόχο την αποπομπή επειδή είχε σεξουαλικές σχέσεις με μια μαθητευόμενη, τι θα πρέπει να γίνει μ'έναν πρόεδρο που παραβιάζει σκόπιμα το νόμο;» Ο Μίκι Εντουαρντς - αυτό είναι το όνομα του πρώην βουλευτή που σήμερα είναι καθηγητής στο Πρίνστον - γράφει ένα βιβλίο με τον χαρακτηρισιτκό τίτλο: «Πώς ένα μεγάλο πολιτικό κίνημα εγκατέλειψε το Σύνταγμα και έχασε την ψυχή του».
«Ο Μπους δεν είναι ένα lame duck (ένα βουλιαγμένο παπί, δηλαδή ένας άνθρωπος σε δύσκολη θέση), αλλά ένα dead duck (ένα νεκρό παπί). Γύρω του ξεσπούν συνεχώς σκάνδαλα», επισημαίνει ο Τζέιμς Θέρμπερ, ειδικός για την προεδρία και το Κονγκρέσο στο American University. Η καταστροφή είναι τόσο μεγάλη, ώστε οι αναλυτές δυσκολεύονται πλέον να κάνουν συγκρίσεις. Με τον Ρίτσαρντ Νίξον; Η κατάρρευση του Μπους «δεν αποτελεί μια σαιξπηρική αποτυχία» όπως ήταν εκείνη του «Slick Dick», γράφει ο Φρανκ Ριτς στους Νιου Γιορκ Τάιμς. Ο σημερινός πρόεδρος είναι τόσο ασήμαντος, ώστε δεν μπορεί κανείς ούτε να τον μισήσει, όπως είχε γίνει με τον Νίξον.Με τον Λίντον Τζόνσον; «Ακόμη και στις χειρότερες στιγμές του πολέμου στο Βιετνάμ, ο Τζόνσον ήταν πανίσχυρος, είχε το Κονγκρέσο μαζί του», επισημαίνει ο Θέρμπερ.
«Αυτή τη φορά αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση πρωτοφανούς αδυναμίας, με έναν πρόεδρο που έχει πάρει τη χειρότερη απόφαση εξωτερικής πολιτικής σε όλη την ιστορία της χώρας και μια Αμερική που αποτελείται από αδύναμα κόμματα και ισχυρά λόμπι, όπου η κεντρική εξουσία έχει εξαφανιστεί. Σε ένα μονοπολικό κόσμο όπου κυριαρχούν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η κατάσταση αυτή είναι πολύ επικίνδυνη».
Σε αυτό το κλίμα, σχολιάζει ο ανταποκριτής του Νουβέλ Ομπζερβατέρ, οι γλώσσες έχουν αρχίσει να λύνονται, ακόμη και στους κόλπους των Ρεπουμπλικανών. Μιλούν για προώθηση πιστών «μπουσικών» στον τομέα της δικαιοσύνης, περιγράφουν τα επανειλημμένα ψέματα του υπουργού Δικαιοσύνης Αλμπέρτο Γκονζάλες, καταγγέλλουν την άρνηση της κυβέρνησης να δεχθεί οποιαδήποτε κριτική. «Τους έλεγα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν μόνο ένα πρόβλημα μηνύματος, αλλά ότι πρέπει να αλλάξουν και το περιεχόμενο της πολιτικής τους», λέει ο Πράις Φλόιντ, που συνεργάστηκε στο παρελθόν με την Κάρεν Χιουζ, δεξί χέρι του Μπους. «Η απάντησή τους ήταν: Shut up! (Σκάσε!)»Τώρα που ο φόβος της 11ης Σεπτεμβρίου έχει περάσει, οι Αμερικανοί δεν πιστεύουν πια τις ψευδο-αλήθειες που τους σερβίρει ο Λευκός Οίκος. Στο θέμα του Ιράκ, δεν πιστεύουν τον πρόεδρό τους όταν τους λέει ότι για να νικήσει την τρομοκρατία χρειάζεται περισσότερους στρατιώτες: 6 στους 10 Αμερικανούς λένε ότι η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί με αύξηση της στρατιωτικής παρουσίας. Ενοχλεί ακόμη και ο θρησκευτικός χαρακτήρας αυτής της κυβέρνησης. Όταν ο Αλ Γκορ καταγγέλλει ότι «με την εξτρεμιστική Δεξιά έχουμε μια πολιτική ομάδα μεταμφιεσμένη σε θρησκευτική αίρεση» και ότι «επικεφαλής αυτής της αίρεσης είναι ο ίδιος ο πρόεδρος», ουσιαστικά εκφράζει αυτό που λένε οι περισσότεροι συμπατριώτες του.Είναι αρκετό να ρίξει κανείς μια ματιά στους τίτλους των βιβλίων που βρίσκονται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, για να καταλάβει ότι η χώρα έχει πάρει υπερβολική δόση: «Ο Θεός δεν είναι μεγάλος», «Η Ψευδαίσθηση του Θεού», «Η δίκη του Θεού», «Θεός: μια χαμένη υπόθεση». Η αποτυχία του προέδρου είναι τόσο μεγάλη, ώστε δεν μπορεί να αποκλειστεί η περίπτωση του empeachment, έστω κι αν ο Μπους βρίσκεται στο τέλος της θητείας του. Όπως δείχνει άλλωστε πρόσφατη δημοσκόπηση, με αυτό συμφωνεί το 39% των Αμερικανών.

Πηγή: ΑΠΕ www.ana.gr Le Nouvel Observateur

Thursday, June 28, 2007

Η Παλαιά Πόλη της Κέρκυρας στον κατάλογο μνημείων της UNESCO

Η Παλαιά Πόλη της Κέρκυρας με τα δύο φρούριά της (παλαιό και νέο) ανήκει πλέον στην παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO ως ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό μνημείο. Στον ίδιο κατάλογο και η αρχαία πόλη της Σαμάρας στο Ιράκ που χαρακτηρίστηκε τόπος που κινδυνεύει να καταστραφεί.
Η Παλαιά Πόλη της Κέρκυρας αποτελεί το 17ο μνημείο που εντάσσεται στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς ως ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό σύμβολο που εκπροσωπεί μια σημαντική ιστορική περίοδο. Η εγγραφή της υιοθετήθηκε ομόφωνα μετά από θετική εισήγηση του διεθνούς μη-κυβερνητικού Οργανισμού ICOMOS (Διεθνές Συμβούλιο για τα Μνημεία και τους Χώρους).
Τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα στην Παλαιά Πόλη καλύπτουν διάφορες περιόδους από την Ενετοκρατία έως τον 19ο αιώνα, ενώ στην ίδια θέση βρισκόταν και βυζαντινός οικισμός του 6ου και 7ου αιώνα μ.Χ.
Το μαυσωλείο της Σαμάρας, 120 χλμ βόρεια της Βαγδάτης, ένας από τους πιο ιερούς τόπους των σιιτών, υπέστη σοβαρές ζημιές από βομβιστική επίθεση στις 13 Ιουνίου. Οι δύο μιναρέδες του μαυσωλείου κατέρρευσαν από την επίθεση, έπειτα και από την καταστροφή του θόλου του τον Φεβρουάριο του 2006 σε παρόμοια επίθεση. Στα μέσα Ιουνίου η ιρακινή κυβέρνηση υπέγραψε συμφωνία με την UNESCO για την ανοικοδόμηση του σιιτικού μαυσωλείου της Σαμάρας.
Η Όπερα του Σίδνεϊ, η πιο αναγνωρίσιμη εικόνα της Αυστραλίας, με τις φημισμένες οροφές της, έργο του Δανού αρχιτέκτονα Jοrn Utzon, το Κόκκινο Οχυρό στο Νέο Δελχί (Ινδία), τα φρούρια της αρχαίας Παρθίας στην πόλη Νύσα του Τουρκμενιστάν, το μεταλλείο αργύρου του Iwani Ginzan στη νοτιοδυτική Ιαπωνία συμπεριλαμβάνονται πλέον στον κατάλογο της παγκόσμιας κληρονομιάς, αναφέρει η UNESCO σε ανακοίνωσή της. Έξι άλλες τοποθεσίες προστέθηκαν στον κατάλογο της παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO: ο εθνικός δρυμός του Ελ Τέιδε στην Ισπανία, τα δάση οξιάς στα Καρπάθια Όρη στη Σλοβακία και την Ουκρανία, το οικοσύστημα και η προστατευόμενη περιοχή του Λόπε-Οκάντα στη Γκαμπόν, ο βοτανικός κήπος του Ρίχτερσβελντ στη Νότιο Αφρική, η περιοχή Τβίφελφοντάιν στη Ναμίμπια, το Diaolou και τα χωριά του Καϊπίνγκ στην Κίνα.
Η απόφαση ελήφθη από την Eπιτροπή Παγκόσμιας Κληρονομιάς του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για την Παιδεία, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό στην 31η συνεδρίασή της στο Κρίστσερτς της Νέας Ζηλανδίας, που ολοκληρώνεται στις 2 Ιουλίου. Η επιτροπή ενέκρινε επίσης την επέκταση της ήδη προστατευόμενης από την UNESCO περιοχής Jungfrau - Altesch - Bietschorn στην Ελβετία.

ΠΗΓΗ: www.in.gr ΑΠΕ/Reuters/Γαλλικό/Γερμανικό

Wednesday, June 27, 2007

Το Βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού και η μικρασιατική οικογένεια, μεγάλη και δυνατή...

Το Βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού το έχω διαβάσει, είναι στο γραφείο μου, σε περίοπτη θέση. Πρόλαβα και το προμηθεύτηκα πριν εξαντληθεί, διότι όντως έγινε ανάρπαστο, ένα best seller αλλοίωσης της νεότερης Ιστορίας μας, με ψήγματα απάλυνσης της μνήμης του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Με την υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Μαριέττα Γιαννάκου έχουμε παράλληλους δρόμους. Εκείνη ξεκίνησε από την Ευρωβουλή, όπου έκανε πολύ καλή δουλειά, επέστρεψε και έθεσε υποψηφιότητα και εξελέγη βουλευτής, επανειλημμένως, στην Α΄ Αθηνών. Η δημοσιογραφία, στην ίδια πάντα εφημερίδα, την «Καθημερινή», είναι ο δικός μου μονόδρομος ως βιοποριστικό επάγγελμα-λειτούργημα. Το επίμαχο βιβλίο μας αφορά άμεσα και εκείνην και εμένα και θα προσπαθήσω να εξηγήσω το γιατί. Η κ. Μαριέττα Γιαννάκου υπερασπίζεται το βιβλίο και τους συγγραφείς του. Πιστεύει ότι επιστήμονες, όπως αυτοί του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, πρέπει να γράφουν τα σχολικά βιβλία. Σε συνέντευξή της στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της 24ης Ιουνίου 2007, είπε στον δημοσιογράφο Δημήτρη Τσιόδρα ότι «έγινε πολιτικό θέμα για λόγους που δεν έχουν σχέση με την Ιστορία. Δεν είναι δυνατόν να λέμε ό,τι ζητάει το κοινό κάθε φορά». Ως προς τις αλλαγές που έγιναν στο κεφάλαιο της Μικρασιατικής Καταστροφής ο «συνωστισμός στην προκυμαία» έδωσε τη θέση του στο «αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν κάτω από ιδιαίτερα βίαιες συνθήκες». Πάλι δεν υπάρχει λέξη για «Φωτιά» και ποιοι είναι εκείνοι που την έβαλαν και έγιναν αιτία ένα εκατομμύριο Ελληνες να εγκαταλείψουν το σπίτι τους, την περιουσία τους, τον πολιτισμό τους. «Σας ικανοποιούν αυτές οι διορθώσεις, εσάς, προσωπικά», ρωτά ο δημοσιογράφος. Η απάντηση της υπουργού είναι ασαφής. «Το βιβλίο θα κριθεί στα σχολεία» - όπως είναι και ο τίτλος της συνέντευξης. «Εάν κατά την αξιολόγηση -όπως θα συμβεί με όλα τα βιβλία της χρονιάς μέσα στη διδακτική- παρατηρηθούν και άλλα ζητήματα που έχουν σχέση με τη διδακτική (απαντά η κ. Γιαννάκου), το Παιδαγωγικό θα αναλάβει να συνεννοηθεί με τους συγγραφείς. Θα δούμε, δηλαδή, πώς θα πάει αυτό...». Παρακάτω, παραδέχεται πως ανάλογα με την αξιολόγηση «μπορεί να κριθεί εκ νέου». Δηλαδή, μετά τα πειραματόζωα της φετινής ΣΤ΄ Δημοτικού, που έμαθαν στα θρανία τους για τον «συνωστισμό» και ότι οι Ελληνες στην Αλβανία «απώθησαν τους Ιταλούς», θα έχουμε νέα πειραματόζωα, τους μαθητές και τις μαθήτριες όλης της Ελλάδας, που θα πάνε στη νέα σχολική χρονιά στη ΣΤ΄ Δημοτικού και θα μάθουν τη νεότερη Ιστορία, σύμφωνα με την επιστημονική άποψη των συγγραφέων του βιβλίου «και έπειτα βλέπουμε...».

«Αρχή σοφίας...»

Το σίγουρο είναι, ότι με τους δασκάλους τους να διδάσκουν τα νωπά ακόμα αυτά κεφάλαια της Ιστορίας μας, σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουν και διδάχθηκαν στα πανεπιστήμια και στις παιδαγωγικές σχολές, ο μαθητόκοσμος θα χάσει την εμπιστοσύνη του στο εγκεκριμένο σχολικό βιβλίο. Χαρακτηριστική η περίπτωση της εγγονής μου, της Ελένης, 11 ετών, που έχει μάθει από τον προπάππο της, Γ.Θ. Κατραμόπουλο, πρόσφυγα πρώτης γενιάς, τα όσα συνέβησαν εκείνη την ημέρα της 31ης Αυγούστου. Και έχει και τα τρία βιβλία που έγραψε, τυφλός πλέον, ο «γκραν-παππούς», όπου περιγράφονται όλα όσα έζησε. «Γι' αυτό, ευρισκόμενος στας δυσμάς του βίου μου ήθελα να σημειώσω, πριν με πάρει ο Υψιστος, μερικά πράγματα ενδιαφέροντα για την πατρίδα μου, την αγαπημένη Σμύρνη. Ισως κάποτε χρειαστούν. Ελπίζω να είμαι σαφής», γράφει στη σελίδα 152 του τρίτου βιβλίου του «Η Σμύρνη των Σμυρνιών», εκδόσεις Ωκεανίδα, ο Γ.Θ.Κ., το 2002. Αφησε πίσω τρία βιβλία όταν σε ηλικία 100 ετών έφυγε από τη ζωή, ανήσυχος, για τη διατήρηση της μνήμης από τους μεταγενεστέρους. «Πατρίδα μου ζεις, όσο σε θυμόμαστε» έγραψε. «Πώς να σε ξεχάσω Σμύρνη μου αγαπημένη», το πρώτο βιβλίο, που έκανε 17 εκδόσεις, «Ενας αιώνας, δύο πατρίδες», το δεύτερο και «Η Σμύρνη των Σμυρνιών», ένας περίπατος στους δρόμους και στις συνοικίες της, «για να μην πουν πως ήταν η Σμύρνη μια πόλη - φάντασμα». Το πόσο δίκιο είχε να ανησυχεί, φαίνεται τώρα «που έγινε πολιτικό θέμα» ένα βιβλίο προορισμένο να διδάξει Ιστορία στα Ελληνόπουλα. Τις ρίζες της καταγωγής του, κανείς Ελληνας δεν τις ξεχνά. Ελάχιστοι έχουν μείνει στη ζωή από την πρώτη γενιά των προσφύγων. Εφυγε και η γενναία Φιλιώ Χαϊδεμένου, με σφιγμένα τα χείλη, και ας άφησε πίσω της το Μουσείο Μικρασιατικού Πολιτισμού.

«Η πυρκαγιά άρχισε, όπως έχω ήδη πει, το πρωί της 31ης Αυγούστου και το ξημέρωμα της 1ης Σεπτεμβρίου είχε φθάσει ώς εκεί που ήθελαν οι Τούρκοι να κάψουν, δηλαδή είχε τελειώσει ο εμπρησμός» (σελίς 153, Γ.Θ.Κ.«Η Σμύρνη των Σμυρνιών»). Με τέτοιο σχολικό βιβλίο είναι σίγουρο πως θα χρειαστούν οι μαθητές και βοηθήματα. Τη δική του μαρτυρία κατέθεσε ο «γκραν-παππούς». Γράφοντας για την Ευαγγελική Σχολή, στο ίδιο βιβλίο ο Γ.Θ.Κ. σημειώνει: «στο πρώτο πάτωμα ήσαν όλες οι αίθουσες διδασκαλίας. Ανεβαίναμε από μια μεγάλη μαρμάρινη σκάλα, στο επάνω μέρος της οποίας, στη μετόπη, έγραφε: «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου»». Ηθελε να υποδείξει στους μαθητές ότι για να μάθουν γράμματα πρέπει να πιστεύουν και να προσεύχονται στον Θεό. Η υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Μαριέττα Γιαννάκου εμμένει στις απόψεις της και είναι προς τιμήν της. Το ίδιο και εμείς, που έχουμε και τιμούμε τη μικρασιατική ρίζα της καταγωγής μας. Το ότι δεν αποσύρεται το επίμαχο βιβλίο, δεν διορθώνεται σωστά, ανεπηρέαστα από διπλωματία και πολιτική σκοπιμότητα, ένα βιβλίο Ιστορίας, θα έχει σίγουρα πολιτικό κόστος και όχι μόνον. «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου»...

Tης Eλενης Mπιστικα
KΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 27/6/07, www.kathimerini.gr

Tuesday, June 26, 2007

Περί καύσωνος ο λόγος...

«Καύσων-ωνος, ΑΝ (συντομογραφία που σημαίνει «λέξη μαρτυρουμένη από της αρχαιότητος μέχρι σήμερον), η σφοδρά θερμότης του ηλίου, η μεγάλη ζέστη, η κάψα. 2. θερμός και πνιγηρός άνεμος (Λεξικό Δ. Δημητράκου, 1959). Ενα λεξικό σου λέει πάντα την αλήθεια. Οσο ανεβαίνει το θερμόμετρο, τόσο ανεβαίνουν οι τόνοι, ιδιαίτερα στα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης (και εκφόβισης του κοινού).
Τίποτα δεν κρατά κολλημένο στον δέκτη του τον θεατή όσο ο φόβος, είτε πρόκειται για κύμα καύσωνος είτε για βροχή και πλημμύρα! Το πόσο θα ανεβεί το θερμόμετρο είναι το πρώτο θέμα των δελτίων ειδήσεων, όσο για τις συζητήσεις, επόμενο είναι ο καιρός να τις μονοπωλεί. Και άλλα χρόνια είχαμε καύσωνα, «κυνικά καύματα» τα έλεγαν τότε. «Οταν θα περάσει ο παγοπώλης, πέστου να αφήσει δύο κολόνες πάγο», νοιάζονταν την αντιμετώπιση των υψηλών θερμοκρασιών οι προνοητικές νοικοκυρές. Με μια διχάλα-ψαλίδα σιδερένια και με δύναμη, άρπαγε ο παγοπώλης την κολόνα και την απίθωνε στο σκαλοπάτι του σπιτιού, φωνάζοντας «Πάγος»! Και όποιος τον άκουγε, μαζί και τον γδούπο που έκανε η παγοκολόνα πάνω στο μάρμαρο, έτρεχε να ειδοποιήσει τον άντρα του σπιτιού, να πάει να τη μαζέψει, γιατί έλιωνε γρήγορα και αν αργούσες, αντί για πάγο, εύρισκες μια λιμνούλα από νερό στην εξώπορτα! Μάλιστα, στην οικογένειά μου έχουν να λένε για έναν εξάδελφο που είχε πάει τεσσάρων ετών και δεν μιλούσε. Ηταν έτοιμοι να τον πάνε στον γιατρό «τι έχει το παιδί και δεν μιλάει, ενώ όλα τα ακούει και τα παρακολουθεί», έλεγαν. Ενα μεσημέρι, που όλο το σπιτικό στη Νέα Σμύρνη είχε πέσει σε ύπνο βαθύ, λόγω ζέστης, πέρασε ο παγοπώλης, άφησε την παγοκολόνα στο κατώφλι, όπως κάθε μέρα, φώναξε βροντερά «Ο Πάγος!» και έφυγε. Πέρασε αρκετή ώρα, κανείς δεν ξύπναγε, η κολόνα άρχισε να λιώνει, οπότε ο μικρός που, στόμα είχε και μιλιά δεν είχε, είδε και απόειδε και φώναξε κι αυτός δυνατά «Ο Πάγος»! Καταλαβαίνετε τι χαρά έκαναν όλοι όσοι τον άκουσαν! Παγωτό έκανε η θεία, στην ξύλινη παγωτιέρα με τα χερούλια, βάζοντας χοντρό αλάτι πάνω στα κομμάτια πάγο, με γάλα, ζάχαρη και βανίλια στην κρέμα και κοπανισμένο αμύγδαλο επάνω, για το παιδί που μίλησε και είπε: «Ο Πάγος!».
Συμπέρασμα: Καύσων (και όχι «καύσωνας», ηχεί βάρβαρα) είναι, θα περάσει. Ακόμη δεν έχει έρθει η συντέλεια του κόσμου, δεν πυρακτώθηκε ο πλανήτης Γη! Καλόν είναι να παίρνουν οι Μεγάλοι μέτρα για να μην γνωρίσουν οι επόμενες γενιές τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, με τον χειμώνα να εναλλάσσεται με το καλοκαίρι, συχνά στην ίδια χρονική περίοδο. Τώρα, εμείς, τα Βαλκάνια, η Ιταλία, έχουμε 40 και 41 και η κεντρική Ευρώπη βροχές, καταιγίδες, πλημμύρες και αυτό λίγες μέρες μετά το θερινό Ηλιοστάσιο της 21ης Ιουνίου. Αυτό δείχνει ότι ο Ηλιος αλλού καίει, αλλού κρύβεται, γενικά προειδοποιεί. Πάντως, τα ζώα δεν ανησυχούν ακόμη, ούτε τα πουλιά. Τα ψάρια οπωσδήποτε καταλαβαίνουν την αλλαγή, γιατί η θάλασσα είναι ζεστή και αυτά ψάχνουν τις θερμοκρασίες που έχουν συνηθίσει. Στη Σαρωνίδα, την Κυριακή της μεγάλης ζέστης, φίλος ψαροτουφεκάς έπιασε δυο μεγάλες τσιπούρες κοντά στα ρηχά και όλη η ακρογιαλιά μαζεύτηκε να δει την ψαριά. (Οχι, δεν έχει εκεί κοντά ιχθυοτροφείο! Του ανοιχτού πελάγους ήταν!) Και στον κήπο με τους ιβίσκους, τις μπουκαμβίλιες, τα γιασεμιά, η μεγάλη φιλική πεταλούδα, η επονομαζόμενη «ο Ναύαρχος - Admiral» ήρθε και γεύτηκε το μέλι από τα άνθη της περικοκλάδας, όπως κάθε χρονιά. Και τα θερινά σινεμά –αυτή η ευλογία του αθηναϊκού καλοκαιριού– ήταν όλα γεμάτα, με έργα πρώτης προβολής, αναψυκτικά και εμφιαλωμένα νερά στα τσίγκινα τραπεζάκια. Μόνο στην επιστροφή, στη λεωφόρο Σουνίου (ή λεωφόρο Καραμανλή, όπως προτιμούμε να τη λέμε μερικοί) οι οδηγοί αντίκρισαν ένα πολύ παράξενο, κατακίτρινο, ηλιοβασίλεμα. Ο δίσκος του ήλιου, μεγάλος αλλά όχι πύρινος, όπως τις άλλες φορές, κίτρινος σαν την πανσέληνο, τυλιγμένος στην αχλύ της ζέστης, έμπαινε αργά, βυθιζόταν στον ορίζοντα του Σαρωνικού, σαν ύστερα από μια μακριά, ιδιαίτερα κουραστική και γι’ αυτόν ημέρα... «Σε λίγο, να δείτε, που θα ψύχουμε τις πισίνες, τις ώς τώρα θερμαινόμενες», είπε κάποιος από τη συντροφιά. «Γίνεται εδώ και χρόνια – διέκοψε η πολυταξιδεμένη φίλη. «Στο Μαϊάμι, στο Λας Βέγκας, ρίχνουν κολόνες πάγου στην πισίνα των ξενοδοχείων, από το πρωί». Κατάληξη: χθες το μεσημέρι, ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Δημήτρης Σιούφας, μαζί με την Greenpeace, μοίραζαν στους περαστικούς ο καθένας τα δικά του φυλλάδια για «οικονομία στην ενέργεια». Και στο νερό, γιατί οι υδάτινοι πόροι και αυτοί εξαντλούνται λόγω ανομβρίας. Κουράσαμε τη Φύση και αντί να βάλουμε μυαλό, μη γυρίσουμε πίσω στην εποχή που πίναμε νερό από το κανάτι, με την κουκουνάρα για σκέπασμα, τώρα θέλουμε κλιματισμό παντού, σπίτι, γραφείο, αυτοκίνητο. Και όταν γίνει blackout, θα φταίει η ΔΕΗ και όχι εμείς που αγνοούμε τις προειδοποιήσεις, οι οποίες αφορούν... τους άλλους, ποτέ εμάς. Το «βλακάουτ», όμως, είναι για όλους, όταν γίνει...

Tης Eλενης Mπιστικα
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 26/06/07 www.kathimerini.gr

Ποια γάτα δεν κάνει νιάου;

Ποιος να το πίστευε ότι από θέματα σημαντικά, όπως η κατασκοπία μέσω της κινητής τηλεφωνίας, τα ομόλογα του δόλιου χειρισμού των αποθεματικών των ταμείων ή το εθνικό (με τους FYRωμιούς), τα οποία ενόχλησαν ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο το εκλογικό σώμα, θα ενοχλούσε περισσότερο ένα τέταρτο: το βιβλίο της ιστορίας της Στ\' Δημοτικού! Το οποίο κατά πρόσφατη δημοσκόπηση, έστω με βραχεία κεφαλή (65,8% έναντι 65,3%) αφήνει δεύτερα τα ομόλογα και αναδεικνύεται ύψιστο θέμα ενόχλησης του ελληνικού λαού! Η κ. Ρεπούση όμως, οι συν αυτή γραφιάδες και τα τηλεοπτικά παπαγαλάκια της Νέας Τάξης Πραγμάτων τον χαβά τους: οι εθνικιστές μόνο εναντιώνονται στο βιβλίο. Ποιοι εθνικιστές, βρε καλόπαιδα μαζεύουν στην Ελλάδα 66%; Ποιοι εθνικιστές (κατά άλλη, προ τριμήνου δημοσκόπηση) ζητούν σε ποσοστό 45% απόσυρση του βιβλίου και σε (πρόσθετο) ποσοστό 36% διόρθωσή του; Όλοι αυτοί είναι ακροδεξιοί του κ. Καρατζαφέρη; Ή οπαδοί του ευπρεπούς πλην φιλαμερικανού ευπατρίδη κ. Παπαθεμελή; Εκτός πια κι αν οι του ΚΚΕ κι οι του ΔΗΚΚΙ –των ακατέβατων ρολών- έφτασαν να θεωρούνται εθνικιστές κι ανήλθαν σε ποσοστό στο 60-75%. Αστείες προσπάθειες, ευκρινείς στόχοι. Αφού πάντως, όπως και άλλοι «προοδευτικοί», η κ. Ρεπούση όπου βλέπει ελληνικές σημαίες βλέπει κι εθνικιστές, ας μας απαντήσει σε κάτι απλό. Ποιο είναι το πιο εθνικιστικό κράτος στον κόσμο; Ποιου έθνους η σημαία αναρτάται απαραιτήτως σε κάθε δημόσιο χώρο, στο γραφείο κάθε δημόσιου λειτουργού και κάθε στελέχους μεγάλης ιδιωτικής εταιρείας; Ποιου έθνους η σημαία κυματίζει υποχρεωτικά στα σχολεία, στην ύπαιθρο κι εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε παγκόσμια προβαλλόμενη ταινία του; Ποιο έθνος επιβάλλεται σήμερα με το έτσι θέλω σ\' ένα πλήθος άλλων; Ποιο έθνος περαστικό απ\' το Ιράκ, βρήκε τυχαία πετρέλαια και με την ευκαιρία τ\' αξιοποίησε; Ποιο έθνος αλλάζει τα σύνορα στην περιοχή μας; Με ποια σημαία ομιλεί πάντοτε από πίσω του ο πρόεδρος Μπους; Μήπως αυτό, το πιο εθνικιστικό κράτος στον κόσμο, το οποίο μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων χρηματοδότησε το βιβλίο της (Στέιτ Ντιπάρτμεντ) και τα βιβλία της CDRSEE (όπως κι ο Σόρος, τα Χάγιατ και η Κόκα Κόλα) είναι καιρός η εν γένει αλλεργική στον εθνικισμό αριστερή κ. Ρεπούση να βγει και να το καταγγείλει; Ποια γάτα δεν κάνει νιάου;

Κρίτων Σαλπιγκτής
Αντίβαρο, Ιούνιος 2007
Αναδημοσίευση από τη Μακεδονία, 22 Ιουνίου 2007

Friday, June 22, 2007

Απ' τη Γαλλία πάλι...

«Δημοτική σύμβουλος εκλεγμένη με τους Σοσιαλιστές, πρόεδρος της ένωσης Ούτε Πουτάνες Ούτε Υποταγμένες, η Φαντελά Αμαρά είναι από προχθές υφυπουργός αρμόδια για την πολιτική στις πόλεις στη δεύτερη κυβέρνηση του Φρανσουά Φιγιόν»...
- «Το Σοσιαλιστικό Κόμμα ανακοίνωσε πως η Φαντελά "έθεσε εαυτήν εκτός κόμματος". "Δίστασα κάπως, επειδή ανήκω στην Αριστερά και το διεκδικώ", εξήγησε η ίδια στη "Λε Μοντ". "Είπα όμως ναι, επειδή η μάχη μου υπερβαίνει τις πολιτικές διαχωριστικές γραμμές και επειδή το πράγμα επείγει. Θέλω να έχω τους μοχλούς για να αλλάξω τη ζωή στα προάστια", πρόσθεσε. Η ένωση SOS Ρατσισμός, που πρόσκειται στο PS, χαιρέτισε αμέσως τον διορισμό της».- Λέει ο Μαλέκ Μπουτίχ, πρώην πρόεδρος της SOS Ρατσισμός: «Η Φαντελά ήταν στην επαρχία, δεν είχε σπουδάσει, είχε όμως κάτι: ήταν εξεγερμένη, μια άγρια μικρή των προαστίων και, όσο περισσότερο έβλεπε την αδικία, τόσο περισσότερο μεγάλωνε η μαχητικότητά της. Οι πολιτικές ελίτ, ακόμη και στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, δυσκολεύονται να κάνουν χώρο στους νέους αυτούς που βγαίνουν από τα προάστια επειδή ταράζουν την ηρεμία τους. Ο διορισμός της Φαντελά Αμαρά είναι μια σημαντική συμβολική χειρονομία».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Πηγή: "ΤΑ ΝΕΑ" www.tanea.gr

Το νέο πρόσωπο της Γαλλίας....

Η 30άχρονη Ράμα Γιαντέ είναι το νέο (πολιτικό...) πρόσωπο της Γαλλίας. Γεννημένη στη Σενεγάλη με τον πατέρα της να είναι γραμματέας του σοσιαλιστή προέδρου της χώρας Λεοπόλντ Σεντάρ Σενγκόρ. Ο σύζυγός της είναι μέλος του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Γαλλίας και η ίδια λογικά θα έπρεπε να είναι μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Όμως οι Σοσιαλιστές την έχουν απογοητεύσει. Πιστεύει ότι οι σύγχρονοι Σοσιαλιστές είναι: «μια αριστερή ελίτ χωρίς πρόγραμμα, ιδέες και όραμα. Η ελίτ αυτή αισθάνεται περισσότερο οίκτο παρά σεβασμό για τα παιδιά των μεταναστών και τους μετανάστες… Μόνο ο Νικολά Σαρκοζύ μπορεί ν’ αλλάξει την κατάσταση… Είμαι απογοητευμένη από μια συντηρητική αριστερά που θα μπορούσε να είχε κάνει περισσότερα…Ο Σαρκοζύ με ακούει. Στη συνέχεια ακολουθεί ή δεν ακολουθεί. Εάν κάποια μέρα διαφωνήσω, είναι βέβαιο ότι θα φύγω». Μήπως σας θυμίζει κάτι από τους δικούς μας... σοσιαλισταράδες; Μήπως;
Η Ράμα Γιαντέ είναι από τις 14 Ιανουαρίου η νέα γενική γραμματέας του κεντροδεξιού κόμματος της Γαλλίας UMP. Του κόμματος δηλαδή του Νικολά Σαρκοζύ, ενώ στη νέα γαλλική κυβέρνηση ανέλαβε το υφυπουργείο που ασχολείται με τα θέματα των μεταναστών. θα υπήρχε καλύτερη επιλογή; Η γενική γραμματέας του UMP είναι πρόεδρος της Fankophonie, αντιπρόεδρος της οργάνωσης «21ος αιώνας» που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των μαύρων και των διαφορετικών στη Γαλλία. Είναι συγγραφέας του βιβλίου «οι μαύροι της Γαλλίας» και αποφάσισε να ασχοληθεί ενεργά με την πολιτική μετά τη φονική πυρκαγιά, τον Αύγουστο του 2005, σε παρισινή πολυκατοικία με ένοικους μαύρους μετανάστες. Έγραψε στη Le Monde ένα οργισμένο άρθρο για τις «φωτιές της ντροπής» και τη στάση που κράτησαν σχεδόν όλα τα μέσα ενημέρωσης στη Γαλλία απέναντι στο γεγονός. Μετά από λίγους μήνες εξέδωσε και το περίφημο σήμερα στη Γαλλία, βιβλίο της.

Monday, June 18, 2007

Η κατά Καβάφη δύναμη του λόγου

"Συχνά παρατηρώ τι λίγη σπουδαιότητα που δίδουν οι άνθρωποι στα λόγια. Ας εξηγηθώ. Ένας απλούς άνθρωπος (με απλούς δεν εννοώ βλαξ: αλλά όχι διακεκριμένος) έχει μιαν ιδέα, κατακρίνει ένα θεσμόν ή μιαν γενικήν γνώμην· ξεύρει ότι η μεγάλη πλειοψηφία σκέπτεται αντιθέτως προς αυτή· ως εκ τούτου σιωπά, θαρρώντας πως δεν οφελεί να ομιλήση, στέκοντας που με την ομιλία του δεν θ’ αλλάξη τίποτε. Είναι ένα μεγάλο λάθος. Εγώ πράττω αλλέως. Κατακρίνω λ.χ. την θανατικήν ποινήν. Μόλις τύχει ευκαιρία, το κηρύττω, όχι διότι νομίζω ότι επειδή θα το πω εγώ θα την καταργήσουν αύριον τα κράτη, αλλά διότι είμαι πεπεισμένος ότι λέγωντάς το συντείνω εις τον θρίαμβον της γνώμης μου. Αδιάφορον εάν δεν συμφωνή κανένας μαζί μου. Ο λόγος μου δεν πάγει χαμένος. Θα τον επαναλάβη ίσως κανείς και μπορεί να πάγη σε αυτιά που να τον ακούσουν και να ενθαρρυνθούν. Μπορεί από τους μη συμφωνούντας τώρα να τον θυμηθή κανένας – εις ευνοϊκήν περίστασιν εις το μέλλον, και, με την συγκυρίαν άλλων περιπτώσεων, να πεισθή, ή να κλονισθή η εναντία του πεποίθησις. – Έτσι και εις διάφορα άλλα κοινωνικά ζητήματα, και εις μερικά που κυρίως απαιτείται Πράξις. Γνωρίζω που είμαι δειλός και δεν μπορώ να πράξω. Γι’ αυτό λέγω μόνον. Αλλά δεν νομίζω που τα λόγια μου είναι περιττά. Θα πράξη άλλος. Αλλά τα πολλά μου τα λόγια – εμού του δειλού– θα τον ευκολύνουν την ενέργειαν. Καθαρίζουν το έδαφος".
16.10.1902 Κ.Π. Καβάφης

Sunday, June 17, 2007

"Διαρροές" του Γιώργου Μαργαρίτη

Αφήνονται να διαρρεύσουν τις τελευταίες ημέρες - από τη συγγραφική ομάδα του ίδιου και του αυτού βιβλίου Ιστορίας Στ´ δημοτικού - πληροφορίες περί των αλλαγών που θα καταστήσουν το τελευταίο «αποδεκτό» και «λειτουργικό». Η όλη διαδικασία φαίνεται ελάχιστα σοβαρή καθώς κινείται μέσα στο κλίμα της γενικής ελαφρότητας που χαρακτηρίζει την όλη επιχείρηση «εκσυγχρονισμού» των σχολικών εγχειριδίων. Στην ελαφρότητα συντελούν και οι σποραδικές εμφανίσεις της επικεφαλής της συντακτικής ομάδας η οποία φέρεται σε κάθε ευκαιρία να δηλώνει ότι είναι η μόνη πανελληνίως αρμόδια.
Σε αυτά τα ζητήματα, ιστορικά και παιδαγωγικά - δηλώσεις πάντοτε προφορικές, πάντοτε δημοσιογραφικές, πάντοτε «εκ των ενόντων», πάντοτε «πολιτικάντικες». Δεν έχω προσωπικά αντιληφθεί την ύπαρξη κάποιου δικού της κειμένου που θα απαντά μεθοδικά και επιστημονικά στις δίκαιες και άδικες κριτικές που δέχθηκε το πόνημά της.
Το όλο κλίμα της συγγραφικής «αυτοκάθαρσης» επιβεβαιώνει τους σχετικούς με την ποιότητα του όλου εγχειρήματος φόβους. Τονίζει δε τον βαθμό που η όλη αυτή ιστορία είναι συνυφασμένη με την εκπαιδευτική πολιτική της παρούσας κυβέρνησης. Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, στο όνομα της μέχρι τελικής πτώσεως υπεράσπισης του πνεύματος, της μεθόδου και του περιεχομένου του βιβλίου αυτού, αποδέχεται την άνευ ορίων συνέχιση ενός «σίριαλ» που κατάντησε πλέον μικροπολιτικά ανούσιο.
Ζήτω λοιπόν η ιμπρεσιονιστική μέθοδος διδασκαλίας, η πολιτική ορθότητα του υπεράνω πατρίδων κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου και η επιστημονική ανεπάρκεια, μόνο αναγκαίο προσόν για την προώθηση μιας τόσο ανόητης εκπαιδευτικής επιλογής!

Ο κ. Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, http://tovima.dolnet.gr/

Τολμήστε κύριε Πρωθυπουργέ. Τολμήστε!

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 17 ΙΟΥΝΙΟΥ 2007, σελίδα 14, για την "τύχη" του βιβλίου ιστορία της ΣΤ" Δημοτικού, γράφει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Τσιόρδας: "Ο Κ. Καραμανλής συμμερίζεται αυτές τις θέσεις (σημείωση Πιπεριάς: ότι το βιβλίο πρέπει να αποσυρθεί). Σε συζήτηση που είχε, μάλιστα, πριν από λίγες εβδομάδες με «γαλάζιο» στέλεχος, είχε πει ότι «η καλύτερη λύση είναι το βιβλίο να αποσυρθεί». Σε τέτοια περίπτωση, η κυβέρνηση θα επαναφέρει προσωρινά το παλιό βιβλίο Ιστορίας". Σύμφωνα λοιπόν με το δημοσιεύμα ο Κώστας Καραμανλής είναι υπερ της απόσυρσης του απαράδεκτου βιβλίου ιστορίας. Τι και ποιος (ή ποιοι;) εμποδίζει τον πρωθυπουργό της χώρας να αποσύρει το βιβλίο; Μπορεί να είναι η κ. Ρεπούση "ισχυρότερη" από τον εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας; Μπορεί;

Ολο το ρεπορταζ της "Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας", εδώ:http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=45603140

Στο μεταξύ...
Αν και είμαι σίγουρος κύριε Πρωθυπουργέ ότι έχετε διαβάσει το σημερινό "Βήμα της Κυριακής", εντούτοις σας παραθέτω μικρά αποσπάσματα από την συνέντευξη που παρέθεσε η κυρία Ρεπούση σχετικά με τις αλλαγές στο βιβλίο ιστορίας.
- Επειδή σας έχουμε ακούσει να υπερασπίζεστε τη φιλοσοφία του βιβλίου, γιατί προχωρήσατε σε αλλαγές;
«Προχωρήσαμε σε αλλαγές που είναι συμβατές με τη φιλοσοφία του βιβλίου. Οσο και να ψάξει κανείς, δεν θα βρει κρυφά σχολειά και δαίμονες που απειλούν τον Ελληνισμό. Αυτό το βιβλίο έχει αξία γιατί υπερασπίζεται μια συγκεκριμένη προσέγγιση για τη διδασκαλία της Ιστορίας. Προσπαθεί να ανανεώσει τη σχέση της σχολικής Ιστορίας με την ιστοριογραφία και να συμβάλει στη δημιουργία ενός ενεργητικού διερευνητικού μαθησιακού περιβάλλοντος. Θέλει μια σχολική Ιστορία που να είναι Ιστορία και όχι κατήχηση. Η προσέγγιση αυτή δεν είναι μόνο δική του. Χαρακτηρίζει πολλά σύγχρονα βιβλία. Δεν θα κάναμε σε καμία περίπτωση αλλαγές που αντιστρατεύονται αυτή την προσέγγιση. Δεν θα μπορούσαμε πια να το υπερασπιστούμε. Δεν θα ήταν δικό μας».
- Πώς κρίνετε το γεγονός ότι το βιβλίο επικρίθηκε τόσο από τη Δεξιά όσο και από την Αριστερά;
«Στην πολεμική κατά του βιβλίου βρέθηκε πράγματι πολύ κοντά ένα τμήμα της Δεξιάς με ένα τμήμα της Αριστεράς ή ό,τι παραδοσιακά αποκαλούμε Δεξιά και Αριστερά. Οι νέες συμμαχίες, τις οποίες έχουμε δει και σε άλλα θέματα και πιθανότατα θα βλέπουμε συχνότερα στο μέλλον. Και όσοι συνομιλούν μαζί τους. Το εντυπωσιακό σε αυτή την περίπτωση είναι η ομοιότητα των επιχειρημάτων τους. Οι ίδιοι φόβοι για την εθνική ταυτότητα και τα κέντρα που την απειλούν, οι ίδιες ανησυχίες για τη λεγόμενη "στρογγυλοποίηση" της εθνικής μας Ιστορίας. Και από κοντά ο Νίκος Σβορώνος και η αφήγηση. Σαν να συμφώνησαν ξαφνικά για το τι είναι Ιστορία και πώς πρέπει να διδάσκεται».
Αμετανόητη η κυρία Ρεπούση κύριε Πρωθυπουργέ. Αμετανόητη...

Saturday, June 16, 2007

Ναυτίλος... "Σταυροί και σάτυροι"

Εχω βαρεθεί τους στρατευμένους αστράτευτους. Τους καλλιτέχνες που δηλώνουν ότι «δεν θα ένιωθαν τίποτα μπροστά σε μια πυρηνική έκρηξη»

(λογικόν! τι να σημαίνουν εκατομμύρια πρώην ζωντανών)

αλλά τους ενδιαφέρει πώς ένα «έμβρυο αποκτά σιγά σιγά σάρκα και οστά στο σκοτάδι της μήτρας».

(Ο εν λόγω καλλιτεχναράς, που ώς τώρα ειδικεύεται σε έργα τέχνης από πτώματα ζώων στη φορμόλη, πέρασε σε ανώτερο στάδιο και διακοσμεί με πολιτικώς ορθά διαμάντια -όχι «ματωμένα» αλλά με

νόμιμα πιστοποιητικά εργασίας σκλάβων για να εξορύσσονται- κρανία. «Για Την Αγάπη Τού Θεού» ονόμασε το πρώτο που έφτιαξε με 8.600 διαμάντια και 50 εκατομμύρια λίρες τιμή πώλησης), ο μασκαράς. Ο Αγγλος μασκαράς.

Τίποτα δεν είναι άσχετο με τίποτα.

Κοσμοπολίτικη γλώσσα υποτίθεται ότι μιλάει αυτός ο ερίφης, κανείς δεν θα τον κατηγορήσει για «εθνικισμό», όπως άλλωστε ούτε τους Αγγλους συμπατριώτες του - είναι εθνικισμός η εισβολή των Αγγλων στο Ιράκ; οι βομβαρδισμοί τους στη Σερβία; το σπάραγμα του Αφγανιστάν;

Οι καημένοι οι Αγγλοι ούτε καν εθνική γιορτή έχουν!

Μπορεί να γιόρτασαν χθες - προχθές

σε εθνική παράτα -Βασίλισσα - Μπλαιρ - Θάτσερ και εκείνη η κρύα η γυναίκα του Μπλαιρ, όλοι ομού μαζί- τα 25 χρόνια απ' τη νίκη των Αγγλων στα Φώκλαντ, αλλά εθνική γιορτή δεν έχουν. Ούτε είναι εθνικιστική η παρέλαση, επ' ευκαιρία αυτού του πολυπολιτισμικού γεγονότος, της Σκωτικής Φρουράς με τα κόκκινα (απ' το αίμα της ανθρωπότητας) σακκάκια της.

Φονιάδες.

Με πολιτικώς ορθά τσιράκια.

Παντού.

Και βεβαίως στην Ελλαδάρα. Μια χώρα που απουσιάζει απ' τον εαυτό της τα τελευταία χρόνια, αλλά έχει μακράν παράδοση παραγωγής γραισκύλων απ' την εποχή του Μόμμιου και του Αρατου.

Τους έχω βαρεθεί. Καλλιτέχνες με αθώα πανηγυρική φατσούλα (μονίμως), που «περνάνε καλά» (μονίμως)

άλλοι στο μαίην στρημ του λάιφ στάιλ (είτε στα πλατώ της Αννίτας είτε στις σελίδες του Nitro, το ίδιο είναι)

κι άλλοι στο καλά επιδοτούμενο με φράγκα «περιθώριο»

να κάνουν και οι μεν και οι δε καριέρα στην «αμφισβήτηση», δουλεύοντας τους πληβείους το ίδιο

με μόνην έγνοια την εξαργύρωση της άγνοιας...

«Δεν είναι πολιτικό το θέμα του βιβλίου της ΣΤ' Δημοτικού, είναι επιστημονικό» δήλωσε η κυρία Γιαννάκου. Ψέματα, ως συνήθως. Και δεν είναι πολιτικό μόνον διότι οι κινήσεις της περί το βιβλίο είναι πολιτικές, είναι πολιτικό ευθύς εξ αρχής, διότι με πολιτικές σκοπιμότητες εγράφη.

Η κυρία Γιαννάκου έστειλε τον κ. Βλάχο (που συνήθως δεν παρίσταται στις συνεδριάσεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, του οποίου προΐσταται) επιτέλους να... προεδρεύσει

και να «περάσει» τις διορθώσεις που η κυρία Ρεπούση έκαμε στην κυρία Ρεπούση. Φευ, παρότι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο έχει υποστεί ολιστικό Αλαχιωτισμό με το καντάρι, ορισμένα μέλη του διατηρούντα κότσια και τσίπα επέμειναν ότι αυτές οι διορθώσεις διορθώσεις δεν είναι.

Τόσον το χειρότερο για τις διορθώσεις.

Η κυρία Γιαννάκου δίνει μία μονήρη μάχη (την οποίαν κατά βάθος θαυμάζω) για λάθος σκοπό (δηλαδή σωστό για την εξουσία), πράγμα που δεν με εκπλήσσει.

Η υπόθεση είναι απλή. Με ένα θαυμάσιο κείμενο στο «Βήμα» ο σοφός μας καθηγητής, κ. Δεσποτόπουλος, αποδεικνύει την επιστημονική ανεπάρκεια και παιδαγωγική απαξία του βιβλίου. Ο κ. Γεωργουσόπουλος, ο κ. Μαργαρίτης, ο κ. Καργάκος, η Ακαδημία Αθηνών, πλήθος ιστορικών έχουν αποδείξει το ίδιο. Εκπαιδευτικοί, δημοσιογράφοι, πολίτες.

Είναι όλοι αυτοί «ψυχωσικοί», όπως χαρακτήρισε ο πολύς κ. Λιάκος όλους τους αντιλέγοντες;

Είναι «αριστεροδεξιοί εθνικοπαράφρονες» όπως με ευκολία πολλές ελαφρόμυαλες γραφίδες συνεχώς και αναισχύντως κανοναρχούν;

Διότι μία απ' τις χειρότερες παραμέτρους αυτής της ιστορίας είναι το επίπεδο στο οποίο προσπάθησαν να ρίξουν τον διάλογο οι αμύντορες του βιβλίου.

Οχι μόνον ήρξαντο χειρών αδίκων υβρίζοντες τους πάντες, αλλά με γκαιμπελική επιμονή χαρακτήριζαν κατόπιν ύβρη κάθε αντιπαράθεση μαζί τους.

Οχι μόνον κατασκεύαζαν «αντίλογο» στα μέτρα τους ώστε να μπορούν να του «απαντήσουν», αλλά χρέωναν στον εύκολο εχθρό (Χριστοδουλοκαρατζαφερισμό) κάθε αντίθετη άποψη.

Ολίγιστοι στα επιχειρήματά τους, κάνοντας διαρκώς λάθη, παραχαράσσοντας άλλους ιστορικούς, επιμένουν ακόμα. Και μαζί τους επιμένει η εξουσία. Μόνη η κυρία Γιαννάκου στη μάχη της, αλλά όχι στην εκτέλεση των εντολών της.

Εχει βρεθεί εκεί που η κρυπτοδεξιά αντίδραση, εκείνη που θεωρεί το έθνος εμπόδιο στην ιμπεριαλιστική παγκοσμιότητα, συναντιέται με τον κοσμοπολιτισμό των νεοφιλελεύθερων.

Εκεί είναι σήμερα οι «Φίλιπποι»...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 16.VI.2007 stathis@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/06/2007




Wednesday, June 13, 2007

"Δεν ανταλλάσσουμε το Κόσοβο με ένταξη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ"

Η Σερβία διαμηνύει ότι δεν θα παραδώσει ποτέ το Κοσσυφοπέδιο στην αλβανική κοινότητα της αποσχισθείσας επαρχίας της, ούτε θα ανταλλάξει μέρος των εδαφών της με υπόσχεση ένταξης στις δομές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Την ίδια ώρα, η Ομάδα Επαφής -απούσας της Ρωσίας- επαναλαμβάνει τη στήριξή της στην ανεξαρτησία. Η Σερβία «δεν θα εγκαταλείψει ούτε το Κόσοβο, ούτε το ευρωπαϊκό της μέλλον» δήλωσε ο Σέρβος πρόεδρος Μπόρις Τάντιτς, απορρίπτοντας «κάθε αποζημίωση για χαμένα εδάφη». Επανέλαβε, επίσης, πως «θα είχε επιζήμιες συνέπειες εάν οποιαδήποτε χώρα αναγνώριζε την ανεξαρτησία του Κοσόβου πριν καν υπάρξει απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας».
Το μήνυμα ήταν πιο μετριοπαθές στον τόνο, αλλά ουσιαστικά ταυτόσημο στο περιεχόμενο με τις δηλώσεις του Σέρβου πρωθυπουργού. Τη Δευτέρα, ο Κοστούνιτσα δήλωσε ότι οι Σέρβοι «αηδίασαν» από την υπόσχεση του Τζορτζ Ο.Μπους, στη διάρκεια της επίσκεψής του στην Αλβανία, πως το Κοσσυφοπέδιο θα αποκτήσει την ανεξαρτησία του πολύ σύντομα.Την Τετάρτη ο Βόισλαβ Κοστούνιτσα προσέθεσε ότι η αφαίρεση εδαφών από ένα ανεξάρτητο κράτος «με αντάλλαγμα μία προσφορά για ένα λαμπρό μέλλον» είναι απαράδεκτη.Η πολεμική κλιμακώνεται καθώς στο Κοσσυφοπέδιο πέρασε η 8η επέτειος από την ανάπτυξη στην επαρχία 60.000 στρατιωτών του ΝΑΤΟ, μετά τους βομβαρδισμούς που διήρκεσαν 11 εβδομάδες το 1999.

Πιπεράτο σχόλιο: Για πολλοστή φορά οι Σέρβοι δείχνουν ότι δεν... ξεπουλιούνται όλα!

"Μαζεύουν" το απαράδεκτο βιβλίο...

Ολα δείχνουν ότι η κυβέρνηση αναζητεί τρόπο για να μαζέψει το απαράδεκτο βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού. Οι αντιδράσεις έχουν γίνει ορμητικό ποτάμι και ενόψει εκλογών ο Καραμανλής δεν θα αφήσει την Γιαννάκου να στείλει ψήφους στον Καρατζαφέρη. Ενδεικτικές είναι οι δηλώσεις του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου Ευάγγελου Αντώναρου, ο οποίος δήλωσε: "Τώρα γίνονται οι διορθώσεις. Όταν γίνουν όλες οι διορθώσεις η Υπουργός Παιδείας θα προβεί σε σχετικές ανακοινώσεις", δήλωσε ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος απαντώντας σε ερώτηση με αφορμή δημοσίευμα ότι ο πρωθυπουργός έχει δώσει εντολή να αποσυρθεί το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού. Ο εκπρόσωπος τόνισε πως "ισχυρισμοί ανάλογοι αυτών που περιέχονται σε δημοσιεύματα παραγνωρίζουν ορισμένα απλά στοιχεία: Έχουμε ένα βιβλίο Ιστορίας του οποίου η συγγραφή είχε παραγγελθεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Στο βιβλίο αυτό, όταν ολοκληρώθηκε η συγγραφή του, παρουσιάσθηκαν λάθη και εκφράσθηκαν από πολλές πλευρές διαφωνίες για ορισμένα τμήματά του". Ο Ευ. Αντώναρος υπενθύμισε πως "είναι η σημερινή κυβέρνηση, δια της Υπουργού Παιδείας, που ζήτησε από την Ακαδημία Αθηνών να διατυπώσει τη γνώμη της". Και κατέληξε λέγοντας ότι "βρίσκω περίεργη τη στάση ορισμένων, που - τώρα που γίνονται οι διορθώσεις,όπως είχαμε προαναγγείλει - διατυπώνουν διάφορους απίθανους ισχυρισμούς. Ε' λοιπόν, δεν κάνει η κυβέρνηση τις διορθώσεις. Δεν γράφουν οι κυβερνήσεις βιβλία Ιστορίας. Τα βιβλία τα γράφουν οι ιστορικοί και οι επιστήμονες».

Πιπεράτο σχόλιο: Ολα αυτά σωστά κύριε Αντώναρε! Δεν μας λέτε και πότε θα αποσυρθεί το βιβλίο;

Πιπεράτη προτροπή: Οσοι έχουμε φίλους, συγγενείς, γνωστούς που ψηφίζουν ΝΔ στην Α' Αθηνών να τους λέμε: ΜΑΥΡΟ ΣΤΗ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ. ΜΑΥΡΟ ΔΑΓΚΩΤΟ! Η "Κόκκινη ΠΙπεριά" θα αρχίσει σύντομα... καμπάνια για το.... ΜΑΥΡΙΣΜΑ της Γιαννάκου!

Tuesday, June 12, 2007

Υποψηφιότητες με φόντο το Σχέδιο Ανάν

Tου Σταυρου Λυγερου

Είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού ότι η στάση του Τάσσου Παπαδόπουλου στο δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν του εξασφάλισε ορισμένους πολύ ισχυρούς αντιπάλους. Δεν είναι μόνο ο αμερικανοβρετανικός παράγοντας, που τον θεωρεί εμπόδιο και επιδιώκει παρασκηνιακά να τον εξουδετερώσει. Ο Κύπριος πρόεδρος έχει γίνει «κόκκινο πανί» και για την μεγάλη πλειοψηφία των υποστηρικτών του «ναι» σε Κύπρο και Ελλάδα.
Ενώ το συντριπτικό 76% των Ελληνοκυπρίων απέρριψε το Σχέδιο, οι ηγεσίες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων (ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ) αντιμετωπίζουν –περισσότερο ή λιγότερο– θετικά μία λύση τύπου Ανάν. Στην Αθήνα δεν υπάρχουν αντιστάσεις σε μία τέτοια προοπτική. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι εάν ο Τ. Παπαδόπουλος δεν επανεκλεγεί τον ερχόμενο Φεβρουάριο, ο δρόμος θα έχει ανοίξει διάπλατα. Οπως είναι γνωστό, ο σημερινός πρόεδρος είχε εκλεγεί με την υποστήριξη των ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΑΚΕΛ, που συμμετέχουν και στην κυβέρνηση. Εάν, όπως φαίνεται, το ΑΚΕΛ αποφασίσει τελικώς ο αρχηγός του να είναι υποψήφιος για την προεδρία, το κυβερνητικό μέτωπο θα σπάσει.
Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο θα ήθελαν πολύ να επαναληφθεί αυτό που συνέβη το 1988. Τότε, το ΑΚΕΛ είχε κατεβάσει δικό του υποψήφιο (Γιώργο Βασιλείου) και κατ’ αυτόν τον τρόπο είχε αποκλείσει από τον δεύτερο γύρο τον μέχρι τότε πρόεδρο Σπύρο Κυπριανού, ο οποίος κατηγορείτο σαν «απορριπτικός». Στην δεύτερη Κυριακή είχαν αναμετρηθεί οι υποψήφιοι των δύο μεγάλων κομμάτων, του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ, που αμφότεροι ήταν αποδεκτοί από τον αμερικανοβρετανικό παράγοντα.
Το 2008, όμως, δεν είναι 1988. Παρ’ ότι στην Κύπρο υπάρχει μεγάλη αδράνεια όσον αφορά την εκλογική συμπεριφορά, το 76% του δημοψηφίσματος δεν είναι χωρίς εκλογικές επιπτώσεις. Εάν ο Δημήτρη Χριστόφιας θέσει τελικώς υποψηφιότητα, κατά πάσα πιθανότητα θα αποκλεισθεί από τον δεύτερο γύρο, γεγονός που θα αποτελέσει βαριά πολιτική ήττα με καταλυτικές επιπτώσεις για το κόμμα του.
Εκτός από τις δημοσκοπήσεις, το έδειξαν καθαρά και οι περυσινές βουλευτικές εκλογές. Τότε, βγήκαν πολύ ενισχυμένα τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Ευρωπαϊκό Κόμμα και Οικολόγοι), που είχαν ταχθεί υπέρ του «όχι» και που σήμερα στηρίζουν τον Κύπριο πρόεδρο. Εάν ο Δ. Χριστόφιας είναι υποψήφιος, ο Τ. Παπαδόπουλος θα έχει την άνεση να δρομολογήσει την ενοποίηση αυτού του χώρου και να τον αναδείξει σε τρίτο πόλο. Μέχρι τώρα δεν το επιχείρησε, επειδή ακριβώς δεν ήθελε να προκαλέσει το ΑΚΕΛ.
Για να ηττηθεί ο Τ. Παπαδόπουλος θα πρέπει στο δεύτερο γύρο η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ να στραφεί προς τον δεξιό Γιαννάκη Κασουλίδη. Το ενδεχόμενο αυτό συγκεντρώνει ελάχιστες πιθανότητες κι όχι μόνο λόγω του παραδοσιακού αντιδεξιού συνδρόμου. Η πλειοψηφία των ΑΚΕΛικών είναι αρνητικοί σε μία λύση τύπου Ανάν.
Το ίδιο ισχύει και για τη βάση του ΔΗΣΥ. Οχι μόνο σε ό,τι αφορά το Σχέδιο, αλλά και τη στάση τους στην ελάχιστα πιθανή περίπτωση, που στο δεύτερο γύρο κληθούν να επιλέξουν μεταξύ Τ. Παπαδόπουλου και Δ. Χριστόφια. Με άλλα λόγια, οι ψηφοφόροι των δύο μεγάλων κομμάτων δεν πρόκειται να ακολουθήσουν τα πολιτικά παίγνια των ηγεσιών τους. Απ’ αυτήν την άποψη, οι μεθοδεύσεις των Αμερικανοβρετανών είναι μάλλον πολιτικά μετέωρες.

Πηγή:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (12/6/07) www.kathimerini.gr




Monday, June 11, 2007

Η περίπτωση του Φρανσουά Μπαϊρού...

Θα ασχοληθώ με τις γαλλικές βουλευτικές εκλογές σήμερα. Οχι με τον καταποντισμό της Αριστεράς, αλλά με το "ναυάγιο" του Φρανσουά Μπαϊρού. Ο Μπαϊρού, όπως θα θυμάστε ήταν η (ευχάριστη...) έκπληξη των Γαλλικών προεδρικών εκλιογών καθώς είχε έρεθει τρίτος στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στις 22 Απριλίου με ποσοστό 18,57%. Στη συνέχεια (για ανεξήγητους ακόμα λόγους....) διέλυσε το κόμμα του, την Ένωση για τη Γαλλική Δημοκρατία (UDF) και ίδρυσε το Δημοκρατικό Κίνημα. Ο Μπαϊρού είχε δηλώσει ότι το νέο κόμμα είναι μια νέα ανεξάρτητη πολιτική δύναμη, που θα απέχει από τους παλιούς διαχωρισμούς Δεξιάς - Αριστεράς. Έρχεται μια στιγμή που οφείλεις να αλλάξεις και να ανοίξεις τις πόρτες, ώστε να μπορέσουν να βρεθούν στο σπίτι τους περισσότεροι πολίτες», είχε τονίσει χαρακτηριστικά.
Ο πρώτος γύρος των βουλευτικών εκλογών ήταν ένα πραγματικό, πολιτικό, ναυάγιο για τον Φρανσουά Μπαϊρού και το νέο του κόμμα το Δημοκρατικό Κίνημα, καθώς συγκέντρωσε 7,61%, ποσοστό πολύ χαμηλότερο από το 18,57% που είχε πάρει ο Μπαϊρού στις προεδρικές εκλογές,και αναμένεται να εκλέξει το πολύ τέσσερις βουλευτές. Ο Μπαϊρού "έπαιξε και έχασε" λόγω της στάσης που κράτησε πριν από τον Β' γύρο των προεδρικώνεκλογών. Αντί να κρατήσει αποστάσεις από τους δυο μονομάχους (Σαρκοζί, Σεγκολέν...), υποτίμησε τον Σαρκοζί, "αγκαλιάστηκε" με την Σεγκολέν (λέγοντας ότι δεν ψηφίζει "Σαρκό"...) και είναι απόλυτα φυσιολογικό οι Γάλλοι ψηφοφοροί να τον στείλουν. μαζί με τους Σοσιαλιστές, στον... πάγκο! Είναι πλέον φανερό ότι οι πολίτες (οι Ευρωπαίοι κυρίως...) δεν ανέχονται τους σαλτιπάγκους. "Μαυρίζουν" αυτούς που μετράνε τη σκιά τους για μπόι. Η περίπτωση του Μπαϊρού είναι χαρακτηριστική. Αντί να τιμήσει το 18,57% των Γάλλων πολιτών που τον επέλεξαν ως τρίτη, εναλλακτική, λύση, αυτός χωρίς κανένα δικαίωμα πήγε να το "πουλήσει" στους Σοσιαλιστές ως προίκα. Φυσικά οι πολίτες και νου έχουν και σκέψη. Γι' αυτό του έδωσαν 7,61% και ισχνότατη κοινοβουλευτική εκπροσώπησει. Ας πρόσεχε...

Friday, June 8, 2007

Ο Ευρωπαϊκός Τύπος "κόντρα" στην ΕΚΤ

Πρωτοφανή ομοβροντία επικρίσεων δέχεται από ευρωπαϊκές εφημερίδες η ΕΚΤ για την απόφασή της να αυξήσει τα επιτόκια. Στις επικρίσεις πρωτοστάτησαν ιταλικές και ισπανικές εφημερίδες. Αντίθετα, στη Γαλλία, παρά το γεγονός ότι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί έχει επικρίνει πολλές φορές την ΕΚΤ, η αύξηση των επιτοκίων κρατήθηκε σε «χαμηλούς τόνους».
Η ιταλική «Λα Στάμπα» χαρακτήρισε την απόφαση «τσίμπημα από κεντρί για τους κατόχους στεγαστικών δανείων» και δημοσιεύει αναλυτικό πίνακα για τις επιπτώσεις που έχει η αύξηση στη μηνιαία δόση αποπληρωμής των δανείων. Λανθασμένη και επιζήμια. Ανάλογους πίνακες δημοσίευσαν και άλλες ιταλικές εφημερίδες. Πολλά δημοσιεύματα επικαλούνται μάλιστα δηλώσεις πολιτικών παραγόντων από όλο το πολιτικό φάσμα που επικρίνουν την ΕΚΤ. Ο Ιταλός υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας Πάολο Φερέρο χαρακτήρισε την αύξηση των επιτοκίων «λανθασμένη και επιζήμια», ενώ ο βουλευτής της Δεξιάς και καθηγητής Οικονομικών Μάριο Μπαλντασάρε αποκάλεσε την απόφαση «μαζοχιστική».
Στην Ισπανία, η «Ελ Παΐς» υπολογίζει ότι οι κάτοχοι στεγαστικών δανείων θα πληρώσουν κατά 80% μέσο όρο περισσότερο τον μήνα για την αποπληρωμή της δόσης τους. Ο υπουργός Οικονομικών και πρώην επίτροπος Νομισματικών Υποθέσεων Πέντρο Σόλμπες, πάντως, προσπάθησε να υποβαθμίσει τις επιπτώσεις, δηλώνοντας στην εφημερίδα «Europa Press» ότι η αύξηση των επιτοκίων θα επηρεάσει «σχετικά μικρό αριθμό ατόμων».
Η οικονομική εφημερίδα «Expansion» σχολίασε: «Ηρθε η στιγμή να αναλογιστούμε αν τα επιτόκια ξεπέρασαν το σημείο στο οποίο οι αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία είναι περισσότερες από τις θετικές».

«Το παράκαναν»

Η γερμανική «Ντε Βελτ» εξέφρασε ανησυχία για τις επιπτώσεις της απόφασης στην ευρωπαϊκή οικονομία. Σε άρθρο με τίτλο «Οι κεντρικοί τραπεζίτες κάνουν δυσκολότερη τη ζωή των επενδυτών» τονίζει ότι «η ΕΚΤ το παρακάνει με την αύξηση των επιτοκίων, διακινδυνεύοντας να βάλει απότομα φρένο στην ευρωπαϊκή οικονομική ανάπτυξη».
Αργά προχθές το βράδυ η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Συνδικάτων με ανακοίνωσή της κάλεσε την ΕΚΤ να σταματήσει να αυξάνει τα επιτόκιά της. «Τα συνδικάτα της ευρωζώνης διαμηνύουν στην ΕΚΤ ότι η πολιτική τους όσον αφορά τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας έχουν στόχο τη σταθερότητα. Η ΕΚΤ θα πρέπει να το σεβαστεί προχωρώντας σε μορατόριουμ όσον αφορά τις περαιτέρω αυξήσεις των επιτοκίων». Η ΕΚΤ έχει αφήσει κατά καιρούς να εννοηθεί ότι ο κίνδυνος πληθωριστικών πιέσεων προέρχεται από τις υπερβολικές μισθολογικές απαιτήσεις των συνδικάτων, πιέζοντας έμμεσα με τις αυξήσεις επιτοκίων τα συνδικάτα να ζητήσουν λιγότερα.

Πηγή: Ελευθεροτυπία, www.enet.gr

Thursday, June 7, 2007

Το αυγό του φιδιού...

Με αφορμή την καταγγελία της Αλέκας Παπαρήγα ότι Πασόκ και τηλεοπτικά διαπλεκόμενα συμφέροντα προοωθούν (σκανδαλωδώς...) το Λαος του Καρατζαφέρη, ο Αντώνης Καρκαγιάννης έγραψε στη Καθημερινή (7/7/07) το παρακάτω σχόλιο με τίτλο: "Το αυγό του φιδιού": "Η κ. Αλέκα Παπαρήγα, γενική γραμματέας του ΚΚΕ, μιλώντας προχθές στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, κατήγγειλε ότι ορισμένα ΜΜΕ με κάθε τρόπο προβάλλουν μικρό ακροδεξιό κόμμα, ενώ δεν απολαμβάνουν την ίδια εύνοια τα άλλα μικρά κόμματα, κοινοβουλευτικά και μη. Ισχυρίσθηκε μάλιστα ότι έχει αδιάσειστα στοιχεία που επιβεβαιώνουν την καταγγελία της.
Δεν νομίζω ότι χρειάζονται στοιχεία πρόσθετα για να αποκαλύψουν και να επιβεβαιώσουν αυτό που όλοι μας παρακολουθούμε κάθε βράδυ στα κεντρικά δελτία ειδήσεων. Πράγματι, για κάθε θέμα, σχετικό ή παντελώς άσχετο, καλούνται και εμφανίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα εκπρόσωποι του μικρού ακροδεξιού κόμματος, ασχέτως των γνώσεών τους ή οποιασδήποτε άλλης αρμοδιότητας ή ιδιότητας. Πολύ συχνά η εμφάνιση είναι κωμική και γενικώς διασκεδαστική και άλλοτε προκλητική και εξοργιστική. Αυτά, όμως, δεν πτοούν κανέναν, ούτε το μέσο ούτε τους μεσάζοντες, και δεν χλωμιάζει ο κόκκινος φρυγικός σκούφος της δημοκρατίας με τον οποίο συνεχώς κυκλοφορούν και εξαπατούν τον κόσμο.
Αν ρωτήσετε γιατί το κάνουν, μην πάει ο νους σας σε εκείνο το είδος της δήθεν δημοσιογραφικής και δημοκρατικής ευαισθησίας που απαιτεί την παρουσίαση όλων των πλευρών και όλων των απόψεων, ακόμη και των εχθρών της δημοκρατίας. Πιστεύω ότι το δημοκρατικό φρόνημα κάθε πολίτη κρίνεται ακριβώς στη μάχη κατά των εχθρών της δημοκρατίας, μάχη ταυτόχρονα πολιτική και ιδεολογική.
Πιστεύω ακόμη ότι πρώτος στόχος αυτού του «αντικειμενικού» και «άκρως δημοκρατικού» εγχειρήματος είναι η προώθηση του μικρού ακροδεξιού κόμματος ώστε στις επερχόμενες εκλογές να υπερβεί το 3% και να μπει στη Βουλή, η οποία με πέντε κόμματα δύσκολα εξασφαλίζει ισχυρή και σταθερή κυβέρνηση του πρώτου κόμματος, οποιοδήποτε και αν είναι αυτό. Μια αδύναμη κυβέρνηση, με μικρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, είναι γενικά ευάλωτη σε εκβιασμούς και διαπλοκές.
Αλλοι πιστεύουν ότι το μικρό ακροδεξιό κόμμα θα αποσπάσει μικρό αλλά κρίσιμο ποσοστό ψήφων από τη Ν.Δ. και αυτό, σύμφωνα με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, μοιραία θα ενισχύσει το ΠΑΣΟΚ. Απροκάλυπτα το πιστεύουν και το ελπίζουν μερικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και δεν κρύβουν την αισιοδοξία τους ότι το μικρό ακροδεξιό κόμμα θα καταλάβει την πέμπτη θέση στο μελλοντικό Κοινοβούλιο. ΄Η πιστεύουν ότι αυτή η επίθεση από την ακροδεξιά θα αναγκάσει τη Ν.Δ. να απομακρυνθεί από τον μεσαίο χώρο, στον οποίο οφείλει τον θρίαμβό της στις περασμένες εκλογές και σε μια σειρά κρισίμων ζητημάτων να στραφεί «δεξιότερα».
Πρόκειται για άθλιο μικροκομματικό παιχνίδι, που ανεξάρτητα από τα κίνητρα και τις επιδιώξεις, ένα βέβαιο αποτέλεσμα θα έχει: Να νομιμοποιήσει την ακροδεξιά και να εξασφαλίσει άνετη παρέμβαση στην πολιτική όλων, όσοι κρύβονται πίσω από το μικρό ακροδεξιό κόμμα. Το οποίο, σε ακραία περίπτωση, είναι δυνατόν να αναδειχθεί σε κρίσιμο ρυθμιστή του πολιτικού μας βίου. Το άλλο βέβαιο είναι ότι με τέτοια μικροκομματικά παιχνίδια κάμπτεται το δημοκρατικό φρόνημα των πολιτών, αλλά και του ίδιου του Κοινοβουλίου, συνθήκη απαραίτητη για το «αυγό του φιδιού»...".

Tου Aντωνη Kαρκαγιαννη/ karkagiannisant@ath.forthnet.gr, www.kathimerini.gr

"Της φυλακής τα σίδερα..."

Καταπέλτης ήταν η απόφαση του δικαστηρίου για την υπόθεση υπεξαίρεσης περίπου 8 εκατ. ευρώ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο την περίοδο 1992-1998. Μεταξύ άλλων, στη φυλακή οδηγούνται δύο πρώην πρυτάνεις, ενώ τρις ισόβια καταδικάστηκε υπάλληλος οικονομικών υπηρεσιών που φέρεται ως ο εγκέφαλος.
Συγκεκριμένα, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας έκρινε ενόχους 10 από τους 13 κατηγορουμένους και επέβαλε ποινές για αδικήματα που αφορούν: απάτη, υπεξαίρεση, ψευδή βεβαίωση και πλαστογραφία σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές διατάξεις του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο τα χρήματα του Πανεπιστημίου χρησιμοποιήθηκαν για αγορά πολυτελών ειδών, από ακριβά είδη υγιεινής και μάρμαρα σε κατοικίες και εξοχικά, μέχρι μία Ferrari για έναν από τους κατηγορουμένους.
Σε τρεις φορές ισόβια και 15 έτη καταδικάστηκε ο πρώην υπεύθυνος του Λογιστηρίου του Παντείου Πανεπιστημίου, Αναστάσιος Κουτσοδημητρόπουλος.
Στους πρώην πρυτάνεις Αιμίλιο Μεταξόπουλο και Δημήτρη Κώνστα το δικαστήριο επέβαλε 25 και 14 χρόνια κάθειρξη αντίστοιχα, στους πρώην αντιπρυτάνεις Παναγιώτη Γιέτιμη και Κωνσταντίνο Παπαθανασόπουλο 16 και 14 χρόνια κάθειρξη αντίστοιχα.
Από 13 έως 16 χρόνια κυμαίνονται οι ποινές για τρεις διοικητικούς υπαλλήλους (Μιχάλη Παπαδοκωστάκη, Βλάσση Βεϊκόντη, Χαράλαμπο Μπούτσικο) και από 10 έως 12 έτη σε δύο προμηθευτές του Πανεπιστημίου (Ιωάννη Γρατσάνη και Παναγιώτη Ορφανό).
Το δικαστήριο δεν έκανε δεκτό το αίτημα αναστολής εκτέλεσης της ποινής που υπέβαλαν οι Μεταξόπουλος, Γετίμης, Κουτσοδημητρόπουλος, Παπαδοκωστάκης και Βεϊκόντης για λόγους υγείας, ενώ αντίθετα έγινε δεκτό των συγκατηγορουμένων τους. Ο εισαγγελέας έδρας είχε ζητήσει να απορριφθεί το αίτημα για όλους τους καταδικασθέντες.
Το δικαστήριο έκρινε αθώους έναν υπάλληλο του Παντείου, μια επίτροπο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, καθώς και μια υπάλληλο του λογιστηρίου του Παντείου.
Στους πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις αναγνωρίστηκαν τα ελαφρυντικά του πρότερου έντιμου βίου και της μετέπειτα καλής συμπεριφοράς.
Πηγή: www.in.gr

Πιπεράτο ερώτημα: Με ποια κόμματα είχαν "πάρε - δώσε" οι εν λόγω υπόδικοι; Ποιον πρωθυπουργό θαύμαζαν;

Wednesday, June 6, 2007

Χέρι - χέρι Γιωργάκης, διαπλεκόμενα, Καρατζαφέρης

Επιμένει η γεν. γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα ότι το ΠΑΣΟΚ αξιοποιεί την προνομιακή σχέση που εξακολουθεί να διατηρεί με ΜΜΕ, προκειμένου να διασφαλίσει αναντίστοιχη με τα υπόλοιπα μικρά κόμματα προβολή στο ΛΑΟΣ. Σε χθεσινή της συνέντευξη στον ΣΚΑΪ 100,3, η κ. Παπαρήγα δήλωσε απολύτως βέβαιη για την ακρίβεια των λεγομένων της, προσθέτοντας ότι έχει στη διάθεσή της αδιάσειστα στοιχεία για τα κόλπα, όπως τα χαρακτήρισε, του ΠΑΣΟΚ. Η γεν. γραμματέας του ΚΚΕ δεν θέλησε να αποκαλύψει ποια είναι αυτά τα στοιχεία, επαναλαμβάνοντας πολλές φορές ότι δεν είναι στις προθέσεις του κόμματός της να μετατρέψει σε σίριαλ την καταγγελία αυτή. Αφησε, ωστόσο, ανοικτό το ενδεχόμενο να το πράξει στο μέλλον, αν χρειαστεί. «Δεν κατηγορώ κανένα μέσο ενημέρωσης το οποίο βρίσκεται κοντά σε κάποιο κόμμα ή πολιτικό χώρο. Εμείς θέλουμε να έχουν όλα τα κόμματα προβολή, κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά», είπε. Αναρωτήθηκε, ωστόσο, πώς είναι δυνατόν να μη λείπει από κανένα παράθυρο και από κανένα θέμα εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ. «Και για την οικονομία; Και για τον πολιτισμό; Καλά, δεν υπάρχει κανένας άλλος που να έχει άποψη για τα θέματα που συζητώνται», αναρωτήθηκε ρητορικά η κ. Παπαρήγα και εκτίμησε ότι με την τακτική του αυτή, το ΠΑΣΟΚ αποβλέπει στη διαρροή ψηφοφόρων της Ν.Δ. προς το κόμμα του κ. Γ. Καρατζαφέρη.
«Κάνουμε αυτή την καταγγελία για να ασκήσουμε πίεση. Δεν μας ενοχλεί αν η Ν.Δ. χάσει ποσοστό. Εμάς μας ενδιαφέρει το μεγαλύτερο μέρος των απωλειών να έρθουν στο ΚΚΕ. Αυτό όμως που θέλουμε να δείξουμε είναι ο ανταγωνισμός. Το παιχνίδι και ο καβγάς ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα», είπε και συμπλήρωσε ότι το ΚΚΕ δεν ανέχεται να το κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ και έμμεσα να καθορίζει την ισοτιμία των άλλων κομμάτων.
Η κ. Παπαρήγα δεν απέκλεισε ενδεχόμενες μετεκλογικές συνεργασίες του ΚΚΕ. Διευκρίνισε, ωστόσο, ότι με το σημερινό πολιτικό σκηνικό, αυτό αποκλείεται. «Αν στην πορεία οδηγηθούμε σε νέα πολιτικά σχήματα, τότε αλίμονο αν το ΚΚΕ δεν κάνει προσπάθεια να συνομιλήσει μαζί τους», ανέφερε. Κληθείσα να σχολιάσει την προχθεσινή δήλωση του εκπροσώπου τύπου του ΠΑΣΟΚ κ. Ευθυμίου, ο οποίος χαρακτήρισε την καταγγελία του ΚΚΕ ως «σενάριο πολιτικής φαντασίας έξω από κάθε πραγματικότητα», η κ. Παπαρήγα είπε ότι δεν θα μπορούσε να πει και τίποτα διαφορετικό.

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, www.kathimerini.gr
"Πιπεράτο" σχόλιο: Ο George Παπανδρέου δεν μπορεί ο άνθρωποςε, δεν... τραβάει. Γι' αυτό οι φίλοι (του Σημίτη για να μην ξεχνιόμαστε...) του "σπρώχνουν" τον Καρατζαφέρη, μπας και γίνει το... μπραφ! Επίσης μπορείτε να διαβάσετε σχετικό ρεπορτάζ και στο ΠΑΡΟΝ της Κυριακής. (Το σάιτ είναι... δίπλα).

«Οταν με τριγυρίζει το άγνωστο νιώθω σαν στο σπίτι μου...»

«Διάβασα στο Ιντερνετ ότι έκανα ένα άλμπουμ χιπ-χοπ με τον Τίμπαλαντ» λέει γελώντας η Μπιορκ. Ο Τίμπαλαντ, ο παραγωγός που ευθύνεται για μερικά από τα καλύτερα σύγχρονα χιπ χοπ κομμάτια, συνεργάστηκε με την Μπιορκ σε τρία τραγούδια του «Volta», του τελευταίου της άλμπουμ. Είναι ο πρώτος της ποπ δίσκος μετά το «Medulla», του 2004. Σίγουρα, όμως, δεν θα μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις χιπ χοπ.
Η ίδια το περιγράφει ως «τέκνο-βουντού», «παγανιστικό», «εξωστρεφές». Οι λέξεις αυτές δύσκολα μπορούν να περιγράψουν ένα άλμπουμ που αναμιγνύει μουσικές φράσεις προγραμματισμένες στο κομπιούτερ, κρουστά free jazz, χάλκινα σύνολα, αφρικανική μουσική, ένα κινέζικο φλάουτο και την πάντα εκρηκτική φωνή της Μπιορκ. Είναι ένα κράμα του ψηφιακού με το χειροποίητο, του προσωπικού με το παγκόσμιο. «Αυτή η ακατάπαυστη ανησυχία με απελευθερώνει» τραγουδάει η Μπιορκ στο «Wanderlust». «Νιώθω σαν στο σπίτι μου όποτε με τριγυρίζει το άγνωστο».
Η μουσική στο «Volta» είναι πιο γήινη απ’ ό,τι στο «Medulla», που ήταν σχεδόν αποκλειστικά φωνητικό, και το «Vespertine» το άλμπουμ της του 2001 που ήταν γεμάτο αιθέριες άρπες και κομμάτια με έγχορδα. Το συνδετικό στοιχείο είναι τα χάλκινα πνευστά, που χρησιμοποίησε το 2005 στη μουσική επένδυση του «Drawing Restraint 9», ενός φιλμ που γύρισε ο άντρας της, ο καλλιτέχνης multimedia Μάθιου Μπάρνεϊ. Μερικά τραγούδια έχουν πολύ έντονο ρυθμό, που εκφράζει, όπως λέει, μια βαθύτερη προσωπική ανάγκη. «Είναι σαν να έχω ξανακατακτήσει όλο το σώμα μου, όλους τους μυς, το αίμα, τα κόκαλα. Ισως φανεί πολύ άγριο, όμως αισθάνομαι ότι συνολικά είναι χαρούμενο».
Το «Volta» δεν στοχεύει σε ενιαίο ύφος. Ενώ μερικά τραγούδια στηρίζονται σε ρυθμικά κρουστά και απλές μουσικές φράσεις από συνθεσάιζερ, άλλα έχουν παράδοξη ατμόσφαιρα και φόρμα ραψωδίας. Σε αυτό το άλμπουμ, λέει, ήταν αποφασισμένη να δουλέψει «παρορμητικά». «Δεν ξεκίνησα με κάποιο μουσικό κανόνα. Ηταν κατά κύριο λόγο συναίσθημα. Και ρώτησα τον εαυτό μου: Μήπως το παίζεις εκ του ασφαλούς εδώ; Είσαι πραγματικά αυθόρμητη ή υποσυνείδητα προγραμματίζεις κάθε στιγμή; Αφήνεις χώρο για να συμβεί το αναπάντεχο;».


Τραγούδησε τα πάντα


Στη γενέτειρά της, την Ισλανδία, η Μπιορκ είχε τραγουδήσει τα πάντα, από παιδικά τραγουδάκια μέχρι πανκ, προτού αποκτήσει πρόσβαση σε διεθνές ακροατήριο ως μέλος των Sugarcubes στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Οπως το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς της από τότε που άρχισε τη σόλο καριέρα της με το Debut το 1993, το Volta συνδυάζει την υψηλή τεχνολογία με τον βολονταρισμό του ερασιτέχνη, την αφέλεια με τις περίτεχνες μουσικές δομές. Λίγοι μουσικοί έχουν καταφέρει να συνδυάσουν όπως η Μπιορκ την υψιπετή αβαν γκαρντ με την προσιτή γοητεία της ποπ.
Η Μπιορκ αντιμετωπίζει με δυσπιστία τη λέξη «ποπ» και δεν πουλάει τα τραγούδια της σε διαφημιστές ούτε δέχεται χορηγούς στις περιοδείες της. Δούλεψε για το Volta και το Vispertine ως επί το πλείστον στο σπίτι, ενώ φρόντιζε την κόρη της, την Ιζαντόρα, που είναι τώρα 4 ετών. «Είχα μωρό και το θήλαζα, γι’ αυτό οργάνωσα τη δουλειά μου γύρω από αυτό», λέει. «Οταν άρχισα να ετοιμάζω το άλμπουμ, με έπιασε μια ανησυχία ότι είχα μείνει πολύ καιρό στην προστασία του δικού μου κόσμου και ότι έπρεπε πια να φανώ γενναία και να βγω έξω». Ηχογράφησε το Volta σε στούντιο στις τρεις πόλεις όπου μένει - Νέα Υόρκη, Λονδίνο και Ρέικιαβικ. Και για να το φτιάξει, ταξίδεψε στο Σαν Φρανσίσκο, στην Τζαμάικα, στη Μάλτα, στο Μάλι και στην Τυνησία.
Μερικοί από τους στίχους στο Volta αναφέρονται άμεσα ή έμμεσα σε θέματα πολιτικής, φεμινισμού και θρησκείας. Το τραγούδι «Hope» μιλάει για μια έγκυο κοπέλα που έγινε βομβιστής αυτοκτονίας. Για να το ηχογραφήσει, η Μπιορκ ταξίδεψε στο Μάλι και συναντήθηκε με τον Τουμάνι Ντιαμπατέ, ο οποίος παίζει «κόρα», ένα είδος αφρικανικής άρπας. Στο κομμάτι «Declare Independence», μουσική σύνθεση του παλιού συνεργάτη της Μαρκ Μπελ, ένας αχαλίνωτος ρυθμός συνοδεύει την Μπιορκ που τραγουδάει: «Κόψτε το δικό σας νόμισμα! Τυπώστε τα δικά σας γραμματόσημα! Προστατέψτε τη γλώσσα σας!». Σκεφτόταν, όπως λέει, τη Γροιλανδία και τα Νησιά Φερόες, που ανήκουν ακόμα στη Δανία, όπως και η Ισλανδία έως το 1944. «Αλλά σκέφτηκα επίσης πόσο αστείο είναι να το λες αυτό σε έναν άνθρωπο. Είναι τόσο ακραίο!».


Στα παιδιά της


Αλλα τραγούδια είναι μηνύματα προς τον εαυτό της, όπως παραδέχεται η ίδια. Στο ελεγειακό «Pneumonia», θυμάται μια κρίση πνευμονίας που πέρασε τον Ιανουάριο και αναρωτιέται μήπως είχε κλειστεί πολύ στην απομόνωσή της, χάνοντας «όλες τις στιγμές που έπρεπε να αγκαλιάσεις/ όλες τις στιγμές που δεν έπρεπε να κλειδώσεις απέξω».
Τραγουδάει επίσης στα δυο παιδιά της: στην κόρη της και στον γιο της, τον Σίντρι, που είναι τώρα 20 ετών. Στην μπαλάντα «My Juvenile» επιπλήττει τον εαυτό της για τον τρόπο που φέρθηκε στον Σίντρι -«ίσως σ’ άφησα πολύ ελεύθερο, πολύ γρήγορα, πολύ μικρό»- ενώ ο Αντονι Χέγκαρτι, ο τραγουδιστής του γκρουπ Antony and the Johnsons, τραγουδάει «Οι προθέσεις ήταν καλές» σαν να θέλει να την καθησυχάσει. «Είναι αλλοπρόσαλλη η συμπεριφορά μας στα παιδιά μας», λέει η Μπιορκ. «Μπορεί στα 14 χρόνια τους να χαλαρώσεις την επίβλεψή σου τελείως, κι έπειτα, στα 16, να αρχίσεις πάλι να τους φέρεσαι σαν να ήταν 8. Οταν πάνε 18, να νομίζεις ότι μπορούν να κάνουν τον γύρο του κόσμου, και όταν φτάσουν τα 20, να τα μαλώσεις επειδή το σακάκι τους είναι βρώμικο».
Στο «I See Who You Are» μιλάει στην κόρη της και τη φαντάζεται σε όλο το διάβα της ζωής της, ακόμα και πέρα από αυτήν «όταν και οι δυο μας θα είμαστε νεκρές». Στη μελωδική συνοδεία του τραγουδιού συμμετέχουν ανάλαφρες νότες από συνθεσάιζερ, ένα σύνολο ισλανδικών πνευστών και ο κυματιστός ήχος ενός κινέζικου φλάουτου.


«Το αλφάβητο και η θεά»


Οταν δούλευε αυτό το άλμπουμ, η Μπιορκ, όπως λέει, διάβαζε το βιβλίο του Λέοναρντ Σλέιν «Το αλφάβητο και η θεά» το οποίο προτείνει μια θεωρία με επίκεντρο την αντιπαλότητα ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου: το δεξί και το αριστερό, την εικόνα και τον κόσμο, τη διαίσθηση και τη λογική, το φυσικό και το κατασκευασμένο από τον άνθρωπο. «Η θεωρία δεν χρειάζεται να είναι οπωσδήποτε σωστή, αλλά είναι ενδιαφέρουσα ως αφορμή για σκέψη». Καθώς το κέντημα των τραγουδιών της περνούσε από την οθόνη του υπολογιστή και η φωνή της ακουγόταν να τραγουδάει το «Wanderlust» -«Αφαίρεσε όλους τους φλοιούς, μέχρι να φτάσεις στον πυρήνα»- φάνηκε σάμπως το αλφάβητο και η θεά να βρέθηκαν, για μια στιγμή, σε αρμονία.


International Herald Tribune, Καθημερινή της Κυριακής


Monday, June 4, 2007

Ημέρα περιβάλλοντος;

Επτά ανοιχτές πληγές δεν αφήνουν περιθώρια για πανηγυρικούς εορτασμούς για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος. Επτά τομείς αντιμετωπίζουν τόσο κρίσιμα προβλήματα, ώστε οι απαραίτητες παρεμβάσεις σωτηρίας απαιτούν γενναίες τομές τόσο σε κεντρικό πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.
Σύμφωνα με την ετήσια έρευνα του WWF Ελλάς για την εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας στη χώρα μας, της οποίας τα αποτελέσματα βρίσκονται στην τελική φάση επεξεργασίας και θα δοθούν σύντομα στη δημοσιότητα, οι επτά «ανοιχτές περιβαλλοντικές πληγές» της Ελλάδας είναι οι εξής:
· Εγκληματική αδιαφορία για τον ελληνικό βιολογικό πλούτο. Από την περυσινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος η αδιαφορία αυτή εκφράζεται με πλήρη απραξία στον τομέα της προστασίας των πολλών σημαντικών ή έστω των απειλούμενων ειδών χλωρίδας και πανίδας και της θεσμοθέτησης των πυρήνων βιοποικιλότητας, δηλαδή των προστατευόμενων περιοχών. Ακόμη και οι λιγοστές θεσμικά κατοχυρωμένες περιοχές βρίσκονται σε μια απογοητευτική κατάσταση διάλυσης.
· Σκουπίδια, σκουπίδια παντού! Από την περυσινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος έχει σημειωθεί ελάχιστη πρόοδος (τόσο από την κεντρική διοίκηση όσο και από τους αρμόδιους ΟΤΑ) προς την κατεύθυνση της απαγόρευσης της λειτουργίας των περισσότερων από 1.400 ούτως ή άλλως παράνομων χωματερών, με μόνο κίνητρο την αποφυγή των προστίμων που θα επέλθουν αν η χώρα δεν τηρήσει την προθεσμία που έχει θέσει η ΕΕ για κλείσιμο των χωματερών μέχρι το 2008. Με απογοητευτικά αργούς ρυθμούς κινούνται και οι διαδικασίες διαχείρισης των τοξικών και επικίνδυνων αποβλήτων που εδώ και δεκαετίες «αποθηκεύονται προσωρινά» από τις βιομηχανίες, κατά παράβαση της σχετικής νομοθεσίας της ΕΕ. Η μικρή πρόοδος που σημειώθηκε με την ενσωμάτωση της Οδηγίας 2004/12/ΕΚ για την ανακύκλωση των συσκευασιών και την ανακοίνωση του Εθνικού Σχεδιασμού Διαχείρισης Επικίνδυνων Αποβλήτων δε γεννά αισιοδοξία, καθώς οφείλεται στην εκκίνηση από την ΕΕ διαδικασιών παράβασης της σχετικής νομοθεσίας.
· Τα δάση που πληγώνουμε. Από την περυσινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος ζήσαμε μέρες μεγάλης αγωνίας, καθώς η πρόταση της Κυβέρνησης για αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος έβαλε ξεκάθαρα στο στόχαστρο τον εθνικό μας δασικό θησαυρό.
· Το νερό δεν κυλάει στο αυλάκι. Από την περυσινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος αγωνιζόμαστε για να αποτρέψουμε ένα έγκλημα κατά του υδάτινου πλούτου της χώρας, την εκτροπή του Αχελώου που εγκρίθηκε από τη Βουλή με νόμο που παρακάμπτει τις πολλές δικαστικές αποφάσεις που έχουν κρίνει το έργο παράνομο. Εξίσου σοβαρά προβλήματα σημειώθηκαν και στο «μέτωπο» διαχείρισης του νερού και της εφαρμογής της σχετικής Κοινοτικής πολιτικής για τη διαχείριση του νερού, με αποτέλεσμα η ΕΕ να προσφύγει δύο φορές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά της Ελλάδας. Σημειώσατε επίσης, ότι για αυτές και άλλες παραβάσεις, η χώρα μας «έπιασε πάτο» σε επίσημη αξιολόγηση των 27 κρατών μελών της ΕΕ.
· Αναπτυξιακή επίθεση στη φύση. Από την περσυνή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος η φύση δέχεται αναπτυξιακή επίθεση. Το ειδικό χωροταξικό πλαίσιο για τον τουρισμό που τέθηκε σε διαβούλευση, η προαναφερόμενη προσπάθεια υποβάθμισης του άρθρου 24 του Συντάγματος, η απαράδεκτη και ένοχη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του εθνικού χωροταξικού σχεδιασμού δίνουν σαφές μήνυμα ότι τα σημαντικά απομεινάρια φυσικού χώρου και πόρων θα πληρώσουν το αναπτυξιακό έλλειμμα της χώρας.
· Αρνητική ενέργεια για το περιβάλλον. Από την περυσινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, η ΔΕΗ ανέβηκε στη λίστα των πιο «βρώμικων» επιχειρήσεων παραγωγής ηλεκτρισμού της ΕΕ σε σχέση με τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2). Ενώ στην κατάταξη του 2006 οι ΑΗΣ Αγ. Δημητρίου και Καρδιάς κατέλαβαν την πρώτη και τέταρτη θέση αντίστοιχα, φέτος είχαμε αρνητική «αναβάθμισή» τους στην πρώτη και δεύτερη θέση. Παράλληλα, δεν φαίνεται να υπάρχει καμία πρόβλεψη για να αποκτήσει η χώρα μας έναν ενεργειακό σχεδιασμό που θα οδηγήσει στη σταδιακή απεξάρτηση από τον λιγνίτη και το πετρέλαιο, τα καύσιμα που δε συμβάλλουν στην υπερθέρμανση του πλανήτη.
· Ένοχη (;) περιβαλλοντική μυστικοπάθεια. Από την περυσινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος τίποτα δεν άλλαξε στην πάγια πρακτική του ΥΠΕΧΩΔΕ να αρνείται να παράσχει πληροφόρηση σχετικά με τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος που οφείλει να διαθέτει για την προστασία του περιβάλλοντος, μεταξύ άλλων και μέσα από το Ειδικό Ταμείο ΕΤΕΡΠΣ.
Είχαμε όμως και επτά θετικές εξελίξεις που αφήνουν περιθώρια ελπίδας: τη γενναία «ανταρσία» συμπολιτευόμενων βουλευτών και τη μαζική συσπείρωση φορέων από όλο το κοινωνικό φάσμα για την υπεράσπιση του άρθρου 24 του Συντάγματος, την εντεινόμενη κοινωνική ανησυχία και διάθεση για περιβαλλοντική κινητοποίηση που καταγράφεται από όλες τις δημοσκοπήσεις, την αυξανόμενη (αλλά ακόμα ελλιπή) περιβαλλοντική δραστηριοποίηση των ΜΜΕ, το πρώτο ξεκάθαρο βήμα για ασφαλή χημικά προϊόντα μέσα από την ψήφιση του Ευρωπαϊκού Κανονισμού REACH, τη δέσμευση των ηγετών της ΕΕ (μεταξύ των οποίων και του Έλληνα Πρωθυπουργού) για «πράσινη ενέργεια» και την καλή ενσωμάτωση του περιβάλλοντος στον στρατηγικό σχεδιασμό του ΕΣΠΑ 2007-2012 (Δ’ ΚΠΣ).
«Οι επτά μεγάλες πληγές μας καλούν να σηκωθούμε από τον καναπέ και να ξεσηκωθούμε για να προασπίσουμε τα περιβαλλοντικά μας δικαιώματα και τη ζωή του πλανήτη. Οι επτά θετικές εξελίξεις μας δείχνουν ότι μπορούμε να το πετύχουμε!», δηλώνει χαρακτηριστικά ο Διευθυντής του WWF Ελλάς Δημήτρης Καραβέλλας.
Περισσότερες πληροφορίες:Θεοδότα Νάντσου, Συντονίστρια Περιβαλλοντικής Πολιτικής, 210-3314893,
tnantsou@wwf.
Πηγή: www.wwf.gr

Εθνικιστής και ο Ευτύχης Μπιτσάκης;

Με τίτλο "Μεταμοντέρνο υβρίδιο το βιβλίο της Στ΄Δημοτικού" ο καθηγητής (και μαχόμενος μαρξιστής...) Ευτύχης Μπιτσάκης κατέθεσε στο ΠΡΙΝ (3/6/07) τις απόψεις του για το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού. Θα τολμήσουν τα κοινοβουλευτικά "παπαγαλάκια" του Λιάκου, της Ρεπούση και της Κουλούρη να κατηγορήσουν τον σ. Μπιτσάκη για... "εθνικιστή" (sic); Διαβάστε το εξαιρετικό κείμενο για το βιβλίο ιστορίας, αλλά και μια θαραλέα τοποθέτηση υποστήριξης του πατριωτικού χαρακτήρα του ΚΚΕ και γενικότερα της Αριστεράς.

"Επιχείρησα μια λεπτομερειακή, συγκεκριμένη κριτική του βιβλίου της Στ’ Δημοτικού. Σημείωσα τα εμπόδια που θα αντιμετώπιζε η συγγραφική ομάδα: Κρατική ιδεολογία και βιβλίο για παιδιά 11-12 χρονών. Συνεπώς η συγγραφική ομάδα δεν θα έγραφε ένα βιβλίο φιλοσοφίας της ιστορίας, ούτε κατά μείζονα λόγον ένα μαρξιστικό βιβλίο (αν τυχόν θα είχε την επιθυμία για κάτι τέτοιο). Αλλά το μετανεωτερικό πόμημα ήταν αναπόφευκτο; Η αποσπασματικότητα και η έλλειψη αντικειμενικότητας, δηλαδή η επιλογή της μεταμοντέρνας ιδεολογίας και η υποταγή στην κρατική σκοπιμότητα και στις αξιώσεις των γνωστών ομάδων πίεσης, ήταν η μόνη δυνατή επιλογή;

Ως προς το πρώτο, η κυρία Ρεπούση είναι σαφής: «Η βασική ύλη συνδυάζει το κείμενο με τις ιστορικές πηγές, σε αναλογία που ανατρέπει την πρωτοκαθεδρία του κειμένου. Είναι πολυτροπικά, με την έννοια της ένταξης, διαφορετικής μορφής κειμένων, γραπτών και εικονιστικών. Και όλα αυτά διότι ακολουθούν σύγχρονες προσεγγίσεις για τη διδασκαλία της ιστορίας» (Καθημερινή, 1/04/07). Αλλά το βιβλίο μας δεν πρωτοτυπεί: «Όλα τα σύγχρονα σχολικά εγχειρίδια ακολουθούν την ίδια μέθοδο διδασκαλίας, με μικρά κείμενα και πολλές εικόνες» (Μ. Χαραλαμπάκης, Τα Νέα, 04/04/07). Διεθνές λοιπόν το ρεύμα της «ανανέωσης» να μην κουράσουμε τα παιδιά και να μην τα βάλουμε στον κόπο να σκεφτούν. Αλλά η «καινούργια μέθοδος» είναι τόσο καινούργια; Οι επιστημολογικές απαρχές της ανάγονται στο ρεύμα του θετικισμού (για να μη φτάσουμε μέχρι τον Χιουμ). Εμπλουτίζονται από τις διάφορες φιλοσοφίες και βρίσκουν το φυσικό περιβάλλον τους στο μετανεωτερικό χάος. Μεταμοντερνισμός, ιδεολογικό χάος, μικροαστικός κοσμοπολιτισμός, ελαφρότητα σκέψης, υποταγή στις αξιώσεις του ιερατείου και στις κρατικές σκοπιμότητες, παρήγαγαν το υβρίδιο το οποίο χαιρέτισαν και αρκετοί αριστεροί ως προάγγελο της ανανέωσης των διδακτικών βιβλίων.

Συνειδητή λοιπόν η μετανεωτερική επιλογή. Κι ιδού το αποτέλεσμα της κατάργησης της ιστορίας ως συνεκτικής – ορθολογικής αφήγησης. Της μετανεωτερικής μη σκέψης.

Αλλά η μετανεωτερική επιδημία δεν αφορά μόνο την ιστορία και δεν αφορά μόνο το Δημοτικό, αλλά και το Λύκειο και το Πανεπιστήμιο. Έχει κυριαρχήσει και στις λεγόμενες σκληρές επιστήμες, όπως στα μαθηματικά και στη φυσική. Η γενική τάση είναι να υποβαθμιστούν το αισθητηριακό στοιχείο και οι αποδείξεις. Αλλά η διάνοια χωρίς την αίσθηση είναι κενή, προειδοποιούσε ήδη ο Καντ. «Και χωρίς απόδειξη δεν υπάρχουν μαθηματικά. Και χωρίς μαθηματικά, δεν υπάρχουν μαθηματικοί, αλλά χρήστες των μαθηματικών». (Ε. Παπαδοπετράκης).

Ο μοντέρνος πιθικισμός (μίμηση και τότε των ξένων) οδήγησε στην εισαγωγή της συνολοθεωρίας κατά τις αρχές της δεκαετίας του ’70, επί χούντας, στο Δημοτικό σχολείο. Η «μοντέρνα» παιδαγωγική απέτυχε, όπως είχαν αποτύχει παρόμοια πειράματα στο εξωτερικό. Η ευκλείδεια γεωμετρία, με τη σειρά της ουσιαστικά καταργήθηκε. Τα βιβλία γεωμετρίας είναι γραμμένα στο πνεύμα των «μοντέρνων» μαθηματικών, δηλαδή με αξιωματική παρουσίαση της ύλης, που θυμίζει περισσότερο Χίμπερτ παρά Ευκλείδη. Αλλά η ορθή οδός είναι από το αισθητό – συγκεκριμένο στο αφηρημένο και στο γενικό. Άλλο στοιχείο είναι η λογική ασυναρτησία. Στη φυσική, πχ., δεν διδάσκεται γεωμετρική οπτική. Διδάσκεται όμως κβαντική οπτική! Και τα παραδείγματα της δήθεν «μοντέρνας παιδαγωγικής» συντονισμένης με τη νεοφιλελεύθερη, χρησιμοθηρική αντίληψη (και πρακτική) για την παιδεία, θα μπορούσαν να πολλαπλασιασθούν.

Επιστρέφουμε στο υπό συζήτηση βιβλίο

Μοντέρνα λοιπόν παιδαγωγική! Δηλαδή απόρριψη της συνεκτικής σκέψης. Της κατανόησης της ιστορίας ως γίγνεσθαι καθοριζόμενο από ενδογενή αίτια, εξωτερικούς όρους και τυχαία συμβάντα. Αυτή είναι η υποταγή στις επιταγές του υπουργείου και σε γενικότερες πολιτικές και ιδεολογικές σκοπιμότητες. Εν τέλει, δέσμιο των αντιφάσεων αυτών, υπήρξε ένα υβρίδιο. Μία αντιφατική και ψευδής αφήγηση της ιστορίας.

Μπορεί όμως να υπάρξει «αντικειμενική» θεώρηση της ιστορίας; Η απάντηση είναι γνωστή: Η ιστορία είναι κατ’ εξοχήν ταξική επιστήμη. Η προσέγγιση, η θεώρηση, η ερμηνεία της, εξαρτάται τελικά από την ταξική όραση του μελετητή. Οι συγγραφείς του βιβλίου αποδέχτηκαν την κρατική σκοπιά, δηλαδή τη θεώρηση της ιστορίας από τη σκοπιά της ελληνικής αστικής τάξης, ειδικά του ιερατείου και από την άποψη των «συμμαχικών» μας δεσμεύσεων.

Τι να έκαναν όμως οι συγγραφείς; Να μην αναλάμβαναν τη συγγραφή ενός τέτοιου βιβλίου! Αλλά τότε, κάποια άλλη συγγραφική ομάδα θα έπαιρνε τη δουλειά! Λοιπόν; Ας ακολουθούσαν τουλάχιστον την τακτική των διανοητών κατά το χριστιανικό Μεσαίωνα: Να πουν όση αλήθεια θα μπορούσαν με την πιο ήπια γλώσσα και στηριζόμενοι πάντοτε στις «γραφές», ώστε να μην οδηγηθούν στην πυρά. Εδώ εξάλλου πυρά θα σήμαινε απλώς την απόρριψη του βιβλίου. Αλλά οι δικοί μας δεν έκαναν ούτε αυτό, τοις μεταμοντέρνοις ρήμασι πειθόμενοι.

Έτσι, μετανεωτερική αποσία σκέψης και υποταγή στην raison d’ Etat. Επιλογή συνειδητή. Το βιβλίο πάσχει. Και δεν διορθώνεται. Να καεί λοιπόν; Όχι, διότι το κάψιμο παράγει τοξίνες, θυμίζει άλλους καιρούς και ανοίγει το δρόμο και για άλλα καψίματα! Τότε; Θα πρότεινα να γίνει πολτός, χρήσιμος για την παραγωγή χαρτιού για κάποιο καλύτερο βιβλίο. Αλλά ποιοι θα το γράψουν το βιβλίο ενάντια στις απόψεις του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων; Ας σοβαρευτούμε: Μόνο ο αγώνας μαθητών και δασκάλων, συνολικά εκπαιδευτών και εκπαιδευόμενων σε όλες τις βαθμίδες και με τη συμπαράσταση του ζωντανού μέρους της κοινωνίας, θα μπορούσε να επιβάλει το σεβασμό στην επιστημονική μέθοδο και δεοντολογία. Το πρόβλημα, εν τέλει, δεν είναι η τύχη αυτού του βιβλίου. Είναι, μέσα από τη διαρκή σύγκρουση, να ηττηθεί η κυβερνητική πολιτική. Αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες ως προς τα όρια ανοχής της αστικής κοινωνίας και του κράτους της.

Εν τέλει το βιβλίο μπήκε στο δημοτικό. Δουλειά των δασκάλων είναι να το καταργήσουν στην πράξη, χρησιμοποιώντας την «παλαιομοδίτικη» μέθοδο διδασκαλίας που δεν αρκείται στα γεγονότα, που δεν αποκρύπτει γεγονότα και που επιχειρεί να ερμηνεύσει τα γεγονότα.

Η ιστορία δεν έχει σκοπό. Δεν κατευθύνεται προς κάποιο τέλος (Χέγκελ) ή προς το άθλιο τέλος του αθλίου Φουκουγιάμα. Ας θυμηθούμε αντίθετα, τον Λούκατς: «Η ιστορία είναι μια μη αντιστρεπτή διαδικασία. Φαίνεται ως εκ τούτου φυσικό να ξεκινάμε την οντολογική διερεύνηση της ιστορίας με τη μη αντιστρεψιμότητα του χρόνου. Είναι προφανές ότι εδώ έχουμε μια γνήσια οντολογική σχέση». (G. Loykacs, The Ontology of Social Being, 2 Marx, Merlin Press, 1978, s. 70). (σ. σ. Δείτε: ΛΟΥΚΑΤΣ: Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ και Η ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΙΝΑΙ ).
Οντολογία; Μη αντιστρεψιμότητα; Τα μετανεωτερικά νεόφυτα θα μας κατηγορήσουν δικαιολογημένα ότι επιστρέφουμε στον Μεσαίωνα!

«ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» ΑΝΕΝΤΙΜΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Οι υποστηρικτές του βιβλίου Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού μιλάν για δεξιό εθνικισμό και για αριστερό εθνικισμό.

Χρόνια τώρα ένας κύκλος αριστερών κατηγορεί το ΚΚΕ, αλλά και μεμονωμένους αριστερούς συγγραφείς, για εθνικισμό. Πρόκειται για ανέντιμη πράξη. Είναι γεγονός ότι το ΚΚΕ κατά καιρούς υπερτίμησε το πατριωτικό σε βάρος του ταξικού. Αλλά ποτέ δεν υπήρξε εθνικιστικό. Άλλο πατριωτισμός, οργανικά συνδεδεμένος με τον προλεταριακό διεθνισμό, και άλλο ο μόνο στη φαντασία «αριστερών αντιεθνικιστών» υπάρχων αριστερός εθνικισμός..

Τι λένε για την Κύπρο οι «αριστεροί αντιεθνικιστές» μας; Τι λένε για το βομβαρδισμό και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας χάριν των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» των Κοσοβάρων; Λιγότερος μικροαστικός φανατισμός θα τους προφύλλασσε ίσως από τέτοια πολιτικά ολισθήματα.

Η ελληνική Αριστερά, συνολικά, όπως γράφει ο Γ. Μαργαρίτης, ήταν πάντοτε αντιιμπεριαλιστική, πάντοτε πατριωτική, είχε πάντοτε συνείδηση αυτού του κρίσιμου παράγοντα. Αλλά τα τελευταία χρόνια, «ο αντιεθνικισμός καθίσταται πεμπτουσία της αριστερής πολιτικής με ισοπεδωτικό τρόπο, σαρώνοντας όλες σχεδόν τις υπόλοιπες αξίες και τα πολιτικά χαρακτηριστικά της Αριστεράς: Τη μέσα από τις κοινωνικές σχέσεις θεώρηση των πραγμάτων πρώτα απ’ όλα. Πραγματικά η επιλογή αυτή καθιστά την αριστερή παρέμβαση “αταξική” με την έννοια ότι δεν μπορεί να αντιληφθεί το πώς αυτά που διακυβεύονται συνδέονται με την οξυμένη κοινωνική – ταξική – πραγματικότητα στη χώρα μας» (Αυγή, 22/04/07). Εγώ θα έλεγα: «Πεμπτουσία μιας ορισμένης αριστερής πολιτικής, ενός ορισμένου χώρου της Αριστεράς». Εν τέλει: Υπάρχει αντιδραστικός εθνικισμός και υγιής πατριωτισμός. Υπάρχει αντιδραστικός αντιιμπεριαλισμός και αυθεντικός, αριστερός αντιιμπεριαλισμός. Υπάρχει κριτική από τα δεξιά της διαδικασίας παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου και κριτική από τη θέση της Αριστεράς και της κομμουνιστικής προοπτικής".

Θα τολμήσουν τα... κοινοβουλευτικά "παπαγαλάκια" (βλέπε Αλαβάνος...) του Λιάκου, της Ρεπούση και της Κουλούρη να... απαντήσουν στον σ. Ευτύχη Μπιτσάκη; Εδώ σε θέλω... κάβουρα...

Saturday, June 2, 2007

Παζάρι αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕ ΤΙΣ ΟΜΠΡΕΛΕΣ ΣΑΣ!

Τον Μάρτιο στην Πλατεία Κοραή ψιχάλιζε...

Πριν δυο εβδομάδες έβρεχε και το αναβάλαμε…

Μετά από τρία χρόνια παζαριών υπό βροχή...

Στις 3 Ιουνίου, άραγε, τι καιρό θα κάνει;

Μαζέψαμε δεκάδες βιβλία από εκδοτικούς οίκους, μας φέρανε φαρμακευτικά είδη από τη Δράμα, ζωγράφισαν πέτρες στην Πάτρα, έφτιαξαν cd οι φίλοι μας από το "καλαμπόκι". Έχουμε και ρούχα, κοσμήματα, κάθε είδους αντικείμενα και πολλά πολλά παιχνίδια…
ε λοιπόν, δεν το βάζουμε κάτω!

Παζάρι αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας και πάλι!

Κυριακή 3 Ιουνίου 2007

όλη μέρα, στην πλατεία Καισαριανής

για την κατασκευή ιατρικού κέντρου

στον Αυτόνομο Εξεγερμένο Δήμο Φρανσίσκο Βίγια

στην Τσιάπας

Γιατί η αλληλεγγύη είναι η τρυφερότητα των λαών!

Friday, June 1, 2007

Για την Αμαλία...

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του» (σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992) «Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...» (Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007) Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες ινοσάρκωμα. Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα. Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών. Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com/, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος. «Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.» (Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας) Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ: «Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας» Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ * ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ