Thursday, May 31, 2007

Εκεί κάτω στο Ελληνικό....

Το παρακάτω κείμενο (με την υπογραφή γείτονας...) δημοσιεύθηκε στο Athens Indymedia. Χωρίς να το προσυπογράφω (καθώς δεν ήμουν παρών στα γεγονότα...) θεωρώ ότι έχει μεγάλη δόση αλήθειας, μετά από ρεπορτάζ (καλό εεε;) που έκανα ανάμεσα σε συντρόφους και συντρόφισσες που ήταν στο Ελληνικό. Διαβάστε και φυσικά καταθέστε τη δική σας άποψη.

"....τραλαλί τραλλαλό , πήγαμε στο Ελληνικό, σαν κάτοικοι διπλανού δήμου, να βάλουμε και μεις ένα χεράκι, να ρίξουμε τα κάγκελα, ντε, αυτά που έχουν βάλει οι ιδιώτες, και να υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία.

Αμ... δε...

Η φίεστα είχε απ' όλα τα καλά... και τον κόσμο που καλούσαν τον ήθελαν μόνο για μπούγιο.... Τις κάμερες ήθελαν... Πασαρέλα η φάση...
Ακόμη και ο Μητροπολίτης της περιοχής ήρθε, να "βλογήσει" ....
Κάτι ακούστηκε και για τον Γιωργάκη.... τον Παπανδρέου για, αλλά δε τον είδα ρε γαμώτο... έχασα; Τη Φώφη μας... και ένα συφερτό ακολούθων...
Η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΝ, σύσσωμη...
Ακόμη και του ΛΑΟΣ...
Συνδικαλιστές διαφόρων ειδών, γνωστοί και ως "πυροσβέστες" ακόμη και σπίθας... του διαφορετικού

Πολλοί και διάφοροι, τέλος πάντων... Ψηφοθηρική πασαρέλα με λίγα λόγια

1η Εικόνα
Φτάνουμε γύρω στις 6μμ. Βλέπουμε κόσμο, φορτηγά, κάμερες, πανό, 2 μπολντόζες να να μπαίνουν στο παλιό καρτ. Οπα λέμε άρχισαν τα όργανα και μεις λείπαμε..
Πάμε πιο κοντά... και βλέπουμε κάτι τύπους, να έχουν κάνει αλυσίδες!!!! ανάμεσα στον κόσμο που είχε έρθει για να ρίξει τα κάγκελα, όπως και εμείς, και στα φορτηγά με τους εργάτες των δήμων... που με τα οξυγόνα, έκοβαν τα κάγκελα.... σε χρόνο δημοσίου υπαλλήλου... καταλαβαίνεται τι λέω..
Ρωτάω, κάποιους στην αλυσίδα, γιατί το κάνουν αυτό, και μου λένε για την ασφάλεια τους κόσμου, να μη χτυπήσει!!!!!!
Αυτά μπροστά το παλιό Πρίβιλετσ, θα το θυμούνται οι παλαιότεροι από την μάχη που είχε γίνει πριν χρόνια, με τους μπράβους του, που είχαν βαρέσει ένα ζευγάρι σε ένα rockwave, και την άλλη μέρα έγινε κόλλαση... Που είχαν έρθει τα ΜΑΤ να υπερασπιστούν τους μπράβους, που πέταγαν στο κόσμο γυάλινα ποτήρια.

Για να ρίξεις κάγκελο, λοιπόν, πρέπει να έχεις πάρει πτυχίο ηλεκτροσυγκολλητή!!!
Και περιμέναμε τους εργάτες και περιμέναμε... και σιγά σιγά προχωράγαμε.

2η Εικόνα
Κάποια στιγμή πιο πέρα, βλέπουμε κάποιους να κουνάνε τα κάγκελα. Και κόσμο να πλησιάζει. Πάμε κι εμείς. Γύρω στα 40 με 50 άτομα, κουνάμε τα κάγκελα. Τα ξεκολλάμε και είναι έτοιμα να πέσουν. Κόσμος πίσω μας μαζεύεται κι άλλος, χειροκροτήματα... Ερχονται κι άλλοι, μικροί και μεγάλοι
Ακούμε φωνές... Τι κάνετε εκεί; Σταματήστε
Συνεχίζουμε...
Οι φωνές πιο έντονες... πλησιάζουν.. Διάφοροι τύποι με κόκκινα περιβραχιόνια μας τραβάνε.. και μας λένε να σταματήσουμε...
Σταματάμε και αρχίζει μια λογομαχία άλλο πράγμα... Ποιοί είμαστε.. Από που είμαστε... Ο δήμος αυτό, ο δήμος το άλλο... Εχουμε πάρει απόφαση λέει να ρίξουν τα κάγκελα οι εργάτες.
Ε, τότε γιατί βγάλατε αφίσσες και καλέσατε κόσμο; Γιατί μας φωνάξατε να ρίξουμε τα κάγκελα;

3η Εικόνα...
Ενώ κάποιοι συνεχίζουν να μιλάνε, σε πηγαδάκια, κόσμος απογοητευμένος από την όλη στάση των Συνασπισμένων (ναι ναι αυτού του ΣΥΝ των κινημάτων, των χρωμάτων και των αρωμάτων.. που το μόνο κίνημα που ονειρεύεται είναι ένα κομμάτι πίττα από την εξουσία), προχωράει.
Λίγο πιο κάτω, στα 80 με 100 μέτρα, κάτι παιδιά, κουνάνε τα κάγκελα. Πάμε κι εμείς, κουνάμε κουνάμε.. Ερχεται πάλι κόσμος, μεγάλοι, μικροί, όλοι μαζί κουνάμε και ξεκολάμε τα κάγκελα. Πάει το πρώτο πακέτο, ξεκόλησε. Προχωράμε στο επόμενο... Κουνάμε κουνάμε, τα ξεκολάμε..
Πάνω που ξεκολλάν, σκάνε πάλι οι τύποι με τα κόκκινα περιβραχιώνια... Και οι διάφοροι "πυροσβέστες". Φωνές κακό, σταματήστε τι κάνετε; Γιατί μας φωνάξατε; Δεν σας θέλουμε εσάς.... Τις κάμερες θέλετε μόνο.
"Ο δήμος έχει την ευθύνη για τα κάγκελα", "Δεν σέβεσαι τον άνθρωπο, που κάνει απεργεία πείνας", που λέει γνωστός "πυροσβέστης" συνδικαλιστής του ΣΥΝ... κλπ κλπ κλπ

ΝΤΡΟΠΗ και ΑΙΣΧΟΣ... Αυτή είναι αριστερά... υποταγμένη στην εξουσία, σβήνει ακόμη και τις παραμικρές σπίθες αντίστασης

Είχε πολύ φάση το όλο σκηνικό. Κάναμε ακόμη και αλυσίδα στην αλυσίδα των αριστερών, για να τους κρατήσουμε μακριά... για πλάκα βασικά και αντίδραση στις υστερίες τους και στην προβοκατοροφοβία τους και στην κομματική πειθαρχία..
Μια κυρία δίπλα μου με κόκκινο περιβραχιώνιο, έχει υστεριάσει, και μου φωνάζει στο αυτί... να κάνω στην άκρη!!!
Φωνές, υστερίες, φτιάχνουν ένα σκηνικό απείρου κάλλους, και αποδεικνύουν γι άλλη μια φορά, ότι οι τύποι, τις κάμερες ήθελαν μόνο, τον κόσμο δεν το χρειάζονταν.
Κάποιοι φώναξαν κανα δυό συνθήματα, για ελεύθεροι πρόσβαση και ενάντια στους φορείς.
Μας λέει ένας τύπος εκεί, τα πανό που βρίζουν τον δήμαρχο να πάτε να ρίξετε... Α αυτά μας αφήνεις; γιατί δε πας να τα ρίξεις εσύ; μας καθοδηγείς? Δεν σας θέλουμε εδώ, να φύγετε... κι άλλα ωραία

Το θέμα είναι, ότι ο κόσμος ήθελε να συμμετέχει, υπήρχε διάθεση, για να ρίξει τα κολοκάγκελα, αλλα δεν τον άφηναν... Επρεπε να τα κάνουν οι φορείς... έχουμε φιέστα εδώ...

Ο κόσμος, αφού δεν είχε τι να κάνει, αρχίζει να μπαίνει από την είσοδο του cart που τώρα έχει κλείσει, και ανήκει στον Δήμο Ελληνικού, και βγαίνει στην παραλία.. Οι εργάτες συνεχίζουν να ρίχνουν τα κάγκελα, στην αρχή του παλιού cart.

Μπροστά μας περνάει ένα αυτοκίνητο, με τον εκπρόσωπο του ΛΑΟΣ... Είχε κολλημένα σήματα στα παράθυρα.... Τμήμα Οικολογίας και Πρασίνου!
Τον γιουχάρουμε, φασίστα κλπ... Σκάνε δίπλα μας 3 συνασπισμένοι με τα κόκκινα περιβραχιόνια, "όχι τέτοια ρε παιδιά" "όχι τέτοια" "Εδώ έχουμε έρθει με ένα σκοπό"... "Αφήστε τον"

Βλέπουμε το ηλιοβασίλεμα, μαζί με όλους τους υπόλοιπους, ενώ πίσω μας οι εργάτες ρίχνουν τα κάγκελα... Αυτά είναι.... Το κίνημα ξεκουράζετε και ρεμβάζει, ενώ οι εργάτες δουλεύουν γι αυτήν.... για το κίνημα ρε γαμώτο...

Φεύγουν και μπουλντόζες, άπραγες... τσάμπα ήρθαν κι αυτές...
Απογοητευμένος πολύς κόσμος αποχωρεί.
Προχωράμε στην παραλία... Κάγκελα χωρίζουν την παραλία του cart, με τα διπλανά μαγαζιά... Αυτά μένουν... αυτά δεν φαίνονται, είναι πίσω από τον δρόμο, και οι κάμερες δεν φτάνουν τόσο μακριά... ούτε τα μάτια των επιβατών των αυτοκινήτων που διασχίζουν την Παραλιακή!
Περνάμε λίγο από την συναυλία που δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, ενώ ο κόσμος πολύ περιορισμένος...
Παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού, ανάμεσα από σουβλάκια, σάντουιτς και αναψυκτικά.... Αντε... για το κίνημα ρε γαμώτο... Αλλος ένας αγώνας των Δημάρχων, της εξουσίας και της ψηφοθηρίας έλαβε τέλος... πότε είναι οι εκλογές;

Ο αγώνας της ψηφοθηρίας, δεν είναι ο δικό μας αγώνας

Ελεύθερη πρόσβαση παντού

Wednesday, May 30, 2007

Αρχίζουν τα φεστιβάλ... Ερχεται το καλοκαίρι!

ΑΝΑΙΡΕΣΕΙΣ 2007
ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ- ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Γεωπονική (Ιερά Οδός) 1,2,3 Ιούνη
Είσοδος 5 Eυρώ
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΤΡΙΗΜΕΡΟΥ: http://www.nka.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=175

Tuesday, May 29, 2007

Καλό ταξίδι Αμαλίτσα...

ΑΜΑΛΙΑ ΚΑΛΥΒΙΝΟΥ, 30 ετών, με σπουδές στη Φιλοσοφική Αθηνών, μια συνηθισμένη κοπέλα, «ψηλή, όμορφη και γλυκιά», όπως την είχε περιγράψει σε ένα εξαιρετικό του ρεπορτάζ («Ε», 2/5/2007) ο Γιώργος Κιούσης, μα πιο πολύ γνωστή σε όλους μας, τους χιλιάδες καθημερινούς, ιντερνετικούς συνταξιδευτές της, ως η blogger που μας άνοιξε τα μάτια και την ψυχή. Μέχρι τις 3 Μαΐου, που ανέβασε το τελευταίο της post, είχε δύναμη ακόμα η φωνή της και την ακούγαμε. «Ηδη, εγώ, στη δεινή κατάσταση που είμαι, και πέρα από την τύχη που είχα να πέσω σε αξιοπρεπείς ανθρώπους τελευταία, και με "άλλους" που αναγκαστικά έχω μπλέξει εμβόλιμα ΔΕΝ έχω δώσει φακελάκι εδώ και δύο χρόνια». Την Παρασκευή που πέρασε, τα άσχημα μαντάτα ήρθαν πάλι μέσω των ηλεκτρονικών μας ημερολογίων. «Παιδιά, ξημερώματα σήμερα, έφυγε η Αμαλία. Η κηδεία της θα γίνει αύριο στον Πειραιά». Την ώρα της κηδείας, τιμής ένεκεν, αφήσαμε ανοικτούς τους υπολογιστές στο δικό της ιστολόγιο. http://fakellaki.blogspot.com.
Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ της ταινία ήταν η La vita e bella (Η ζωή είν' ωραία). Τα ενδιαφέροντά της ήταν, όπως έλεγε η ίδια στο προφίλ στο «ημερολόγιό της», κινηματογράφος, χορός, λογοτεχνία, ιστορία, ειρήνη, τάβλι, πολιτική, παιδεία, ψυχολογία και υγεία. Το τελευταίο την αφορούσε άμεσα, με έναν τρόπο οδυνηρό. Δεν ήταν μόνον η καλπάζουσα και ύπουλη αρρώστιά της («Εχω καρκίνο. Εχω πάρει ό,τι χημειοθεραπεία υπάρχει και δεν υπάρχει, χωρίς αποτέλεσμα. Η κατάστασή μου επιδεινωνόταν συνεχώς: στον θώρακά μου μέσα, κάπου ανάμεσα στους δεκάδες όγκους, διακρινόταν λίγος πνεύμονας, τον οποίο και χρησιμοποιούσα για να αναπνέω υποτυπωδώς και μια καρδιά που, παραδόξως, εξακολουθούσε να χτυπά», έγραφε σ' ένα post της τον περασμένο Μάρτιο), αλλά κυρίως όλο αυτό το κτηνώδες, όπως το έλεγε, ιατρικό σύστημα που υπάρχει σ' αυτόν τον τόπο και που σκοτώνει τους ανθρώπους πολύ πριν επέλθει ο φυσικός τους θάνατος.
Η ΑΜΑΛΙΑ ονόμασε «φακελάκι» τη διεύθυνση του ιστολογίου της που έχει τίτλο «malpractice», που σημαίνει, στο πνεύμα που το χρησιμοποιεί, «ιατρική αμέλεια / παράλειψη». Η ίδια, στον υπότιτλο του blog της, δίνει την ακόλουθη εξήγηση: «Οι γιατροί είναι ανεύθυνοι, ανίκανοι και άρπαγες στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Η μόνη τους έννοια είναι η "κονόμα". Οι φαρμακευτικές κάνουν κουμάντο, η Δικαιοσύνη τους αφήνει ατιμώρητους και ανθρώπινες ευτυχίες εξακολουθούν να χάνονται ΑΔΙΚΑ». Από τη στιγμή που δημοσιοποίησε την προσωπική της ιστορία, με τον τρόπο που ήθελε εκείνη και όχι με τον τρόπο με τον οποίο πολλές φορές παρουσιάζουν τη δυστυχία των ανθρώπων οι γνωστές «εκπομπές του πόνου» ή με τον τρόπο του «θεωρητικού τίποτα» που προτάσσουν οι «γραφιάδες της καρέκλας» και των αφ' υψηλού σχολίων, το blog της έγινε καθημερινό ανάγνωσμα για χιλιάδες bloggers -πολλοί από τους οποίους είναι γιατροί που εργάζονταν και εργάζονται ακόμα στα νοσοκομεία όπου το κορίτσι αυτό πέρασε βάσανα και ταλαιπωρίες, που να μην τα περάσει άλλος άνθρωπος ποτέ.
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ post της Αμαλίας πλημμύρισε από προχθές με δάκρυα. «Πάρε κι ένα δικό μου μαζί, να μη διψάσεις», της γράφει ένας μπλόγκερ. Και ξαφνικά, εκεί που διαβάζαμε ένα-ένα τα μηνύματα, μη μπορώντας να ξεκολλήσουμε από κει, μια επίσκεψη αναπάντεχη. Η μητέρα της, Γεωργία και η αδελφή της, Δικαία Τσαβαρή, που ήταν κοντά της σ' όλο τον δύσκολο αγώνα της με τον καρκίνο και, κυρίως, με το άθλιο ελληνικό σύστημα υγείας, συμπληρώνουν το δικό τους μήνυμα: «Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας». Από όλους εμάς, εδώ στην «Ε», μια σκέψη τρυφερή, που θα συνοδεύει την Αμαλία πάντα". Ελευθεροτυπία, "Πρόσωπα και Προσωπεία" του Χρήστου Μιχαηλίδη, Τρίτη 29/5/2007

Και από την Κόκκινη Πιπεριά, καλό ταξίδι και καλή αντάμωση σ' άλλους κόσμους (ελπίζω καλύτερους...) Αμαλίτσα! Το blog σου θα μείνει στα αγαπημένα για να μας θυμίζει΄πόσο γενναίο κορίτσι υπήρξες.

Monday, May 28, 2007

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Υπάρχουν... Μαυρογιαλούροι στην αριστερά;

Βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο. Νομίζω ότι είναι ολοφάνερο. Ο Καραμανλής τρέχει στην Αυστραλία για να... θυμίσει στους εκεί Ελληνες μετανάστες ότι τους... θυμάται. Ο George Παπανδρέου κάνει... προγραμματικό συνέδριο, με τον Λεωνίδα Κύρκο πρώτη μούρη (αχ βρε Λεωνίδα, αχ...) και ανακοινώνει πως θα κυβερνήσει. Ξέρουμε, ξέρουμε... Ο Καρατζαφέρης ετοιμάζεται να πάρει... μεταγραφή τον Μαντούβαλο, ενώ ο Στέλιος Παπαθεμελής ετοιμάζει συνέδριο της Δημοκρατικής Αναγέννησης στη (που αλλού;) Θεσσαλονίκη! Και η Αριστερά; Γι’ αυτήν έχουμε κάνει... ρεπορτάζ! Ας ρίξουμε μια ματιά στις μέχρι σήμερα εξελίξεις και διεργασίες σε όλο το φάσμα της ελληνικής αριστεράς!

Ολα καλά στον Περισσό!

Αν εξαιρέσουμε ότι ο ιστορικός Απόλλων Αθηνών, που εδρεύει στη Ριζούπολη, λίγα μέτρα από τον Περισσό υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του στο ερασιτεχνικό, όλα τα άλλα είναι μια χαρά στη περιοχή. Το κόμμα (ένα είναι το κόμμα...) είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμο για την εκλογική μάχη. Το ΚΚΕ έχει αποφασίσει να κάνει μόνο την επανάσταση, έτσι ώστε και μόνο του να οικοδομήσει την σοσιαλιστική Ελλάδα. Εξάλλου που να μπλέκεις με αναθεωρητές, σοσιαλδημοκράτες και αριστεριστές. Τέτοια έκανε ο Λένιν το 1917 και μετά είδε και έπαθε για να ξεμπλέξει. Το ΚΚΕ έχει και τον τρόπο, αλλά και την μέθοδο για την επανάσταση. Κάτι σαν το λυσσάρι που είχαμε στο γυμνάσιο για τα μαθηματικά. Γι’ αυτό όποτε και αν γίνουν οι εκλογές το ΚΚΕ θα κατέλθει στη «μάχη» με τις σημαίες του. Στον Περισσό δεν λένε μισόλογα. Στις πρόσφατες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές είχαν δημιουργήσει... ριζοσπαστικό μέτωπο με το ΔΗΚΚΙ, την Κομμουνιστική Ανανέωση και την Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών. Στις βουλευτικές εκλογές κάτι τέτοιο δεν... προβλέπεται, καθώς το ΔΗΚΚΙ ζήτησε τρεις βουλευτές και ψηφοδέλτιο που θα λέγετε ΚΚΕ – ΔΗΚΚΙ. Η Κομμ. Ανανέωση και η Παρέμβαση μάλλον θα συνεργαστούν και πάλι, αλλά χωρίς πολλές φανφάρες τύπου... ΣΥΡΙΖΑ! Βέβαια το ΚΚΕ έχει ένα πλεονέκτημα, για όποιον επιλέξει να το ψηφίσει. Στη παρούσα φάση η ψήφος θα μείνει στον... Περισσό! Κάτι είναι και αυτό!

Στη Πλατεία Κουμουνδούρου...

Ο κομαντάτε Αλαβάνος δηλώνει σ’ όλους τους τόνους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ (και ουχί ο ΣΥΝ...) θα είναι ενισχυμένος στη νέα βουλή. Ναι σύντροφε Αλέκο θα είναι ενισχυμένος, αλλά ποιοι θα αποτελούν την κοινοβουλευτική του ομάδα; Μήπως η πλειοψηφία της θα είναι... ΣΥΝ και όχι ΣΥΡΙΖΑ, όπως συμβαίνει με την σημερινή κοινοβουλευτική ομάδα; Στη Κουμουνδούρου (μέχρι να ετοιμαστούν τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στα Εξάρχεια, απέναντι από την ταβέρνα Γιάντες θα είναι...) η αισιοδοξία είναι διάχυτη. Οχι βέβαια σ’ όλους τους ορόφους! Ο πρόεδρος και το αριστερό ρεύμα δηλώνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάει ενωμένος (και ενισχυμένος) στις εκλογές. Ισχύει αυτό; Μάλλον όχι, αν και φαίνεται ότι με τις βουλευτικές έδρες κάπως φτιάχθηκαν τα πράγματα αφού ο Γιάννης Μπανιάς θα είναι επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο επικρατείας (με ελπίδες εκλογής αν ο συνδυασμός πιάσει γύρω στο 3,8% και δεν μπει ο Καρατζαφέρης στη βουλή), ενώ ο Θοδωρής Δρίτσας θα «βγει» στην Α’ Πειραιά. Η ΚΕΔΑ (ότι έχει απομείνει δηλαδή...) έχει πολλά προβλήματα μετά την αποχώρηση του Μήτσου Κωστόπουλου (ο οποίος με ένα «σκληρό» κείμενο κατήγγειλε τον Συν, αλλά και ΑΚΟΑ, ΚΟΕ). Προς το παρόν δηλώνει ότι μετέχει στη Πρωτοβουλία, αλλά όχι στον ΣΥΡΙΖΑ!!! Η ΑΚΟΑ έχει εσωτερικά προβληματάκια, αλλά η πλειοψηφία εμμένει στην συμμετοχή στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι τροτσκιστικές ΔΕΑ και «Κόκκινο» θα είναι κανονικά στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οι Ενεργοί Πολίτες του Μανόλη Γλέζου. Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ) που εδώ και μήνες συζητά με τον ΣΥΝ (ξεχωριστά...), ενώ μετέχει στην Πρωτοβουλία για την Συσπείρωση της Αριστεράς έχει το εξής προβληματάκι. Η ηγεσία της θέλει τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, σημαντικό κομμάτι όμως της οργάνωσης εκφράζει αντιρρήσεις. Τη λύση αναμένεται να δώσει το επερχόμενο συνέδριο της ΚΟΕ στα μέσα του Ιούνη. Αυτά από την Κουμουνδούρου; Οχι βέβαια έχουμε κι’ άλλα. Την ώρα λοιπόν που ο κομαντάντε Αλαβάνος προσπαθεί να ετοιμάσει τον ΣΥΡΙΖΑ, ο κύριος Νίκος Κωνσταντόπουλος από τις σελίδες της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας (κεντρικό όργανο της Εκσυγχρονιστικής πολιτικής στην Ελλάδα...) εξαπολύει την.. άποψη του: «Τόσο ο ΣΥΝ, όσο και το ΠΑΣΟΚ, εάν θέλουν μια πολιτική διαφορετική από το σχέδιο της ΝΔ οφείλουν να πουν ποια είναι αυτή η πολιτική, από ποιους μπορεί να επιδιωχθεί και με ποια πλειοψηφία θα εφαρμοστεί». Περιμένετε έχει και συνέχεια: «Επίσης στο ακραίο ενδεχόμενη μη αυτοδυναμίας στις επόμενες εκλογές το δίλημμα που θα προκύψει αφορά και τον ΣΥΝ γιατί αφορά τη κοινωνία: Σύμπραξη ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, όπως από τώρα προωθείται εξωθεσμικά ή άλλη εναλλακτική προοδευτική λύση;». Είπατε κάτι; Απλά να θυμίσει ο κομαντάτε Αλαβάνος στον κύριο Νίκο ότι ΣΥΝ στη βουλή ΔΕΝ υπάρχει!

Εκτός των τειχών...

Στην Ακρα Αριστερά (έτσι πάντα μ’ άρεσε να αποκαλώ την εξωκοινοβουλευτική αριστερά) επικρατεί.... οργασμός! Προτάσεις επί προτάσεων πέφτουν στο τραπέζι. Ολες με κοινό παρανομαστή την κοινή εκλογική κάθοδο της Ακρας (ριζοσπαστικής, επαναστατικής, αντικαπιταλιστικής κ.ο.κ.) Αριστεράς. Βέβαια κάθε οργάνωση ζητά την κοινή κάθοδο με τον δικό της... «ενωτικό» τρόπο! Το ΝΑΡ, ουσιαστικά ζητά από τις υπόλοιπες οργανώσεις να πλαισιώσουν το ΜΕτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς που «συντηρεί» εδώ και χρόνια με το ΕΕΚ, το ΕΚΚΕ, την ΑΚΟΣ και τους Οικολόγους Εναλλακτικούς. Κάτι που βρίσκει ουσιαστικά αντίθετες τις υπόλοιπες οργανώσεις, οι οποίες θεωρούν το ΜΕΡΑ μια τελειωμένη υπόθεση. Ετσι Αριστερή Ανασύνθεση, ΑΡΑΣ, Ξεκίνημα, ΣΕΚ (ναι επέστρεψε στην Ακρα Αριστερά μετά από χρόνια...), ΟΚΔΕ – Σπάρτακος, ΟΚΔΕ – Εργατική Πάλη και ανένταχτοί – ανεξάρτητοι αγωνιστές μαζεύονται συχνά, πυκνά και εξετάζουν τις επόμενες κινήσεις τους. Ιδιαίτερα η Αριστερή Ανασύνθεση έχει καταθέσει ένα πολύ καλό κείμενο για εκλογική συνεργασία, το οποίο άνετα θα μπορούσε να είναι κοινή βάση συζήτησης. Οι παραπάνω οργανώσεις «πιέζουν» το ΝΑΡ ακόμα και με την «απειλή» της ξεχωριστής εκλογικής καθόδου. Πάντως στην τελευταία μάζωξη στο Πάντειο (όλη η συζήτηση στο «ΠΡΙΝ» που κυκλοφόρησε τη Κυριακή 27/5, www.prin.gr ), ο γραμματέας του ΝΑΡ Αγγελος Χάγιος ουσιαστικά επανέλαβε ότι η μόνη λύση είναι η κάθοδος με τα ψηφοδέλτια του ΜΕΡΑ!

Επίσης από τη μεριά της η «νέα» οργάνωση Κομμουνιστική οργάνωση Ανασύνταξη (που προήλθε από την ένωση της Αριστερής Ανασύνταξης και της Εργατικής Πολιτικής) στις συζητήσεις όπου παρεμβαίνει υπογραμμίζει ότι καλές οι συζητήσεις για κοινή εκλογική κάθοδο, αλλά προέχει η δημιουργία του επαναστατικού κόμματος.

Ο ιστορικός «μ-λ» χώρος

Το ΚΚΕ (μ-λ) για μια ακόμη φορά παρακολουθεί τις εξελίξεις, χωρίς όμως ιδιαίτερο «ενωτικό» άγχος. Το ΚΚΕ (μ-λ) αν και πολλοί του χώρου του προσάπτουν διάφορα (ότι είναι μικρομέγαλο, ότι είναι ανθενωτικό κ.α.) πιστεύω ότι έχει κάτι που σπανίζει στον χώρο της Ακρας Αριστεράς. Συνέπεια λόγων και πράξεων. Η τελευταία φορά που το ΚΚΕ (μ-λ) συμμετείχε σε κοινή εκλογική κάθοδο ήταν η Μαχόμενη Αριστερά. Είναι τυχαίο ότι ήταν από τις πολύ καλές παρουσίες της Ακρας Αριστεράς; Στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές το ΚΚΕ (μ-λ) αλλού συνεργάστηκε με τον χώρο (Αθήνα, Βόλος, Θεσσαλονίκη, Χανιά, Χαλάνδρι, Γιάννενα κ.α.) και όπου είχε δυνάμεις κατέβηκε μόνο του (Υμηττος). Στην «Προλεταριακή Σημαία» που κυκλοφορεί δημοσιεύεται η απόφαση του καθοδηγητικού οργάνου του ΚΚΕ (μ-λ) για τις πολιτικές εξελίξεις, η οποία μεταξύ άλλων στο θέμα των εκλογών και των ενωτικών προτάσεων αναφέρει: «...Θέλουμε λοιπόν για μια ακόμη φορά να ξεκαθαρίσουμε ότι καμία από τις προτάσεις πολιτικής ενότητας και πόλου δεν μας καλύπτει, και δεν έχουμε πεισθεί ότι μπορούμε να υπάρξουμε στα πλαίσια τους. Πολύ απλά γιατί δεν είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε την ιδεολογική – πολιτική μας φυσιογνωμία αλλά και δεν διανοούμαστε να ζητήσουμε από τους άλλους να δεχτούν τη δικιά μας σαν βάση ενότητας (σημείωση Κόκκινης Πιπεριάς: «καρφάκι» για το ΝΑΡ). Ούτε βέβαια είμαστε διατεθειμένοι, απεμπολώντας όλα τα χαρακτηριστικά που έχουμε κατακτήσει μέσα από την αντιπαράθεσή μας με τον ρεφορισμό και τον ρεβιζιονισμό, να στοιχηθούμε στους προθαλάμους του «κόμματος της εργατικής τάξης» (σημείωση Κ.Π.: «καρφί για την Κομμουνιστική Ανανέωση...). Ούτε να βολευτούμε στα χαλαρά στην αυλή του Συνασπισμού (σημείωση Κ.Π.: «καρφάρα» για ΚΟΕ)...». Μπορείτε να διαβάσετε όλη την απόφαση στο σάιτ του ΚΚΕ (μ-λ), www.kkeml.gr Από τα παραπάνω φαίνεται ότι το ΚΚΕ (μ-λ) για μια ακόμη φορά θα δώσει την εκλογική μάχη με τα σύμβολα και τις θέσεις του. Εκτός διεργασιών φαίνεται ότι βρίσκεται και το Μ-Λ ΚΚΕ, το οποίο όπως όλα δείχνουν θα επιλέξει την αυτόνομη εκλογική κάθοδο.

Υπάρχει περιθώριο για... ρήξη;

Κινητικότητα παρουσιάζεται και στον χώρο της Εξωκοινοβουλευτικής πατριωτικής Αριστεράς, καθώς η αποδέσμευση του ΔΗΚΚΙ από το ΚΚΕ φαίνεται ότι μπορεί να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά και να οδηγήσει σε μετωπικά σχήματα. Καταλυτικό ρόλο μπορεί να παίξει η ομάδα (με πανελλαδική διάρθρωση) που κινείται γύρω από την 15νθήμερη εφημερίδα ΡΗΞΗ (που εκδίδει και το πολύ καλό περιοδικό ΑΡΔΗΝ, ενώ μετέχει σε κοινωνικά κέντρα στη Πάτρα, στη Θεσσαλονίκη και σ’ άλλες πόλεις της Ελλάδας), η οποία από το πρώτο κιόλας τεύχος έχει δώσει το στίγμα για μια Εναλλακτική, Αριστερή, πατριωτική πολιτική πρόταση. Το ενδεχόμενο το ΔΗΚΚΙ να συνεργαστεί εκλογικά με την ομάδα της Ρήξης – Αρδην, την Χριστιανοσοσιαλιστική Χριστιανική Δημοκρατία (έχει συνέδριο τον Ιούνιο), ενδεχομένως το Α.Σ.Κ.Ε του Νίκου Καργόπουλου και τα απομεινάρια της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ενωσης του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, δεν πρέπει να αποκλειστεί. Ενα τέτοιο μέτωπο θα ενισχύσει την αντιιμπεριαλιστική, αντιπαγκοσμοποιητική πλευρά του αριστερού κινήματος στη χώρα μας.

Εν κατακλείδι

Οι διεργασίες δεν λείπουν από τον χώρο της ελληνικής αριστεράς, είτε της κοινοβουλευτικής, είτε της εξωκοινοβουλευτικής. Η «Κόκκινη Πιπεριά» παρακολουθεί τις εξελίξεις, χωρίς να θεωρεί ότι η «ενοτητολογία» (υπάρχει τέτοια έννοια;) είναι ταμπού. Ποτέ και πουθενά όλες οι εκφράσεις της Αριστεράς δεν πορεύθηκαν όλες μαζί. Μάλλον θα ήταν.... «πονηρό» να συμβεί ξαφνικά στην Ελλάδα. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι ένα καθημερινό μέτωπο αντίστασης στην καπιταλιστική λαίλαπα που επιχειρεί να ισοπεδώσει όλες τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Ενα μέτωπο αντίστασης στις επιλογές της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Εξάλλου είναι ολοφάνερο ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν έχουν ιδεολογικές διαφορές. Απλά θέλουν για τον εαυτό τους την... κουτάλα. Δυστυχώς υπάρχει και ένα κομμάτι που αυτοαποκαλείται αριστερό (κυρίως από την λεγόμενη ανανεωτική αριστερά προερχόμενο) που θέλει λίγο από την... κουτάλα. Ισως γι’ αυτό ανησυχεί μήπως και συμβεί στην Ελλάδα ότι στη Γερμανία και την Αυστρία. Κάνουν κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, γιατί κάτι τέτοιο θα τους αφήσει εκτός νυμφώνος. Οι όποιες εκλογικές παρεμβάσεις θα κριθούν από το πόσο υπηρετούν τον καθημερινό αγώνα και όχι πόσο... «ενωτικές» είναι. Εξάλλου αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο, θα ήταν... παράνομες.

Για περισσότερες πληροφορίες: www.kke.gr www.syn.gr www.syriza.gr www.prin.gr www.kkeml.gr www.m-lkke.gr www.okde.org www.ekke.net.gr www.koel.gr www.ardin.gr www.aske.gr

Thursday, May 24, 2007

Χρωστάμε και της Μιχαλούς...

Πολλές φορές γίνεται... βαρύγδουπη κριτική γιατί οι εργαζόμενοι, οι πολίτες δεν αντιδρούν, δεν συμμετέχουν στα κοινωνικά δρώμενα. Γιατί δέχονται σχεδόν αδιαμαρτύρητα τις πολιτικές αποφάσεις. Το ρεπορτάζ της "Ελευθεροτυπίας" σύμφωνα με το οποίο στο 90% του ΑΕΠ φτάνουν τα δάνεια και οι υποχρεώσεις (χρωστάμε 90 δισ. στις τράπεζες...), ενώ ξεπερνούν τους 640.000 οι οφειλέτες Δημοσίου, είναι αποκαλυπτικό. Νομίζω ότι είναι μια πολύ καλή εξήγηση. Διαβάστε το ρεπορτάζ του Χρήστου Ζιώτη και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.
"Με αμείωτο ρυθμό αυξάνεται ο δανεισμός των νοικοκυριών το πρώτο τρίμηνο.
Κάθε μήνα τα ελληνικά νοικοκυριά δανείζονται κατά μέσο όρο 1,44 εκατ. ευρώ σε στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια, παρά τη σημαντική επιβάρυνση του κόστους εξυπηρέτησής τους εξαιτίας της ανόδου των επιτοκίων. Ο άκρατος δανεισμός εκτίναξε στο τέλος Μαρτίου το χρέος των νοικοκυριών στις τράπεζες στα 90 δισ. ευρώ. Αν σ' αυτά προστεθούν και οι υποχρεώσεις των επιχειρήσεων, οι οποίες επίσης αυξάνουν το δανεισμό τους με γοργούς ρυθμούς, τότε το συνολικό χρέος ιδιωτών και επιχειρήσεων φτάνει τα 186,317 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 90% του ΑΕΠ της χώρας.Αναλυτικά, οι οφειλές των νοικοκυριών από στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια έφτασαν τον Μάρτιο του 2007 σε 90,021 δισ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση κατά 23,7% ή κατά 17,3 δισ. ευρώ σε σύγκριση με τον Μάρτιο του 2006. Το μεγαλύτερο μέρος των οφειλών προέρχεται από στεγαστικά δάνεια.+25,4% τα στεγαστικάΤα υπόλοιπα στη στεγαστική πίστη παρουσίασαν αύξηση 25,4% τον Μάρτιο (25,8% τον Δεκέμβριο του 2006), με αποτέλεσμα το συνολικό στεγαστικό χρέος των νοικοκυριών, συμπεριλαμβανομένου αυτού που έχει τιτλοποιηθεί από τα πιστωτικά ιδρύματα, να ανέλθει στο τέλος Μαρτίου σε 60.254,6 εκατ. ευρώ. Τα καταναλωτικά δάνεια αυξήθηκαν κατά 19,7% (21,9% τον Δεκέμβριο του 2006) και το συνολικό υπόλοιπό τους στο τέλος Μαρτίου, συμπεριλαμβανομένων και των τιτλοποιηθέντων, ανήλθε σε 27.529,9 εκατ. ευρώ. Τα λοιπά δάνεια (φορο-δάνεια και άλλων κατηγοριών καταναλωτικά δάνεια) αυξήθηκαν κατά 31,7% και το υπόλοιπό τους διαμορφώθηκε στο τέλος Μαρτίου σε 1.708 εκατ. ευρώ. Οι χορηγήσεις των προσωπικών καταναλωτικών (με ή χωρίς δικαιολογητικά) δανείων αυξήθηκαν κατά 29,2% και το ανεξόφλητο υπόλοιπό τους διαμορφώθηκε στο τέλος Μαρτίου σε 18,9 δισ. ευρώ, ενώ οι χρεώσεις των πιστωτικών καρτών εμφανίζουν περιορισμένη αύξηση κατά 3,2% και το υπόλοιπό τους διαμορφώθηκε σε 8.627,8 δισ. ευρώ. Δραστήριες στις επιδόσεις τους στο δανεισμό εμφανίζονται και οι επιχειρήσεις. Τα δάνεια προς τις επιχειρήσεις αυξήθηκαν κατά 9,9% έναντι 8,9% τον Φεβρουάριο, ενώ τα δάνεια των νοικοκυριών αυξήθηκαν κατά 22,8% έναντι αύξησης 22,2% τον Φεβρουάριο.Ο συνολικός ρυθμός πιστωτικής επέκτασης προς τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας (χωρίς εκδόσεις ομολόγων και τιτλοποιηθέντα δάνεια) ήταν στο 16,2% τον περασμένο Μάρτιο, από 15,4% τον Φεβρουάριο. Οι εξελίξεις στο μέτωπο των δανείων ανησυχούν την Τράπεζα της Ελλάδος, καθώς με δεδομένη την ανοδική πορεία των επιτοκίων φοβάται αύξηση των επισφαλών δανείων. Στο πλαίσιο αυτό ο διοικητής της ΤτΕ δεν παύει να συστήνει αυτοσυγκράτηση τόσο σε ιδιώτες όσο και σε τραπεζίτες και να λαμβάνουν υπόψη πριν προχωρήσουν στη σύναψη δανείου τις εισοδηματικές τους δυνατότητες για την αποπληρωμή του".

Πηγή: Ελευθεροτυπία, www.enet.gr

Wednesday, May 23, 2007

Ο Αντώνης Λιάκος Πρόεδρος του ΟΠΕΚ του Σημίτη...

Οι στενές σχέσεις μεταξύ του Αντώνη Λιάκου καθώς και της ομάδας του με τον Σημίτη καθώς και τους εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ και κομμάτια του Συνασπισμού είναι γνωστές. Δεν είναι κάτι το καινούργιο ούτε κάτι το μη αναμενόμενο. Άλλωστε ο Αντώνης Λιάκος μαζί με τον Νίκο Μουζέλη αποτελούσαν και αποτελούν τους πιο προβεβλημένους θεωρητικούς του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος του ελληνικού καπιταλισμού. «Ένα μεγαλόπνοο εγχείρημα κοινωνικού μετασχηματισμού» όπως το αποκαλεί και ο Αλέξανδρος Καζαμίας, στην ενδιαφέρουσα παρέμβαση του στην προσπάθεια «αποτίμησης του Εκσυγχρονισμού», «εγχείρημα που, (το όποιο), απέβλεπε στην πραγματοποίηση του ιστορικού άλματος της Ελλάδας (δηλαδή του ελληνικού καπιταλισμού) από την ημιπεριφέρεια του παγκοσμίου συστήματος προς τον σκληρό πυρήνα των εκσυγχρονισμένων κοινωνιών (δηλαδή του ανεπτυγμένου καπιταλισμού) της Ευρώπης (δηλαδή τη δυτικής Ευρώπης). (Δες Θοδωρής Πελαγίδης (επιμέλεια), «Η εμπλοκή των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα: Μια αποτίμηση του Εκσυγχρονισμού», Κέντρο Θεσμικών μεταρρυθμίσεων, Εκδόσεις Παπαζήση, σελίδα 60).
Τώρα τι σημασία έχουν όλα αυτά? Απλά είναι ένα δεδομένο το οποίο έχει την σημειολογική του σημασία και καλό είναι να το έχει υπόψη του κανείς, καθώς ποτέ ο Αντώνης Λιάκος καθώς και ο Νίκος Μουζέλης «δεν ξέχασαν» σε πια πλευρά της ταξικής πάλης βρίσκονται, σε αντίθεση δυστυχώς με πολλούς άλλους.
Το μόνο πάντως που δεν μπορεί να τους καταλογίσει κάνεις είναι η ασυνέπεια. Απλά, η πολιτική τους θέση είναι απόρροια του θεωρητικού τους έργου, ως προς το οποίο και φανήκαν συνεπείς.
Η σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου του μαγαζιού του Σημίτη είναι η ακόλουθη:
Όμιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας μας - ΟΠΕΚ
Διοικητικό Συμβούλιο
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αντώνης Λιάκος
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μυρσίνη Ζορμπά
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Γιάννης Τουτζιαράκης
ΤΑΜΙΑΣ: Βασίλης Βουτσάκης
ΜΕΛΗ: Nίκος Αλιβιζάτος, Παναγιώτης Ιωακειμίδης, Γιάννης Καλογήρου, Δημήτριος Καλουδιώτης, Θανάσης Κοντογεώργης, Ιωάννα Λαλιώτου, Λίλιαν Μήτρου, Γιώργος Παπαδημητρίου, Βασίλης Ράπανος, Δημήτρης Σωτηρόπουλος, Νίκος Τσαραπατσάνης.
Αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες...
http://www.opek.gr/opek/index.php?option=com_content&task=view&id=24&Itemid

Σχόλιο της "Κόκκινης Πιπεριάς": Ο κ. Λιάκος είναι από το "βαρύ πυροβολικό" των εκσυγχρονιστών με τους οποίους δυστυχώς ταυτίστηκε ο Αλ. Αλαβάνος στο θέμα των σχολικών βιβλίων. Ο ομφάλιος λώρος που ενωνεί (;) τον Συνασπισμό με το σημτικό Πασόκ δεν είναι άλλοι από τα πρώην μέλη του Συν και του ΚΚΕ Εσ. είναι γνωστός. Γιατί άραγε ο Αλ. Αλαβάνος δεν τον κόβει;

Πηγή: Athens.Indymedia.org

Έκθεση πολιτικής αφίσας προς τιμήν του Τσε Γκεβάρα

Έκθεση Πολιτικής Αφίσας προς τιμή των 40 χρόνων από τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα με αφίσες από όλο τον κόσμο για τον Τσε και αφίσες αλληλεγγύης της Ospaaal για τη Λατινική Αμερική – Ασία- Αφρική.
Αναλυτικά η έκθεση περιλαμβάνει: -500 αφίσες από όλο τον κόσμο για τον Τσε από καλλιτέχνες διαφόρων εθνικοτήτων που εμπνεύστηκαν από το έργο και τη ζωή του.-300 αφίσες αλληλεγγύης της Ospaaal για τη Λατινική Αμερική-Ασία-Αφρική στη διάρκεια της 40χρονης δράσης της. Μια σημαντική συλλογή 40 χρόνων τεράστιας καλλιτεχνικής και πολιτικής αξίας με 330 poster από 55 σπουδαίους Κουβανούς Καλλιτέχνες για 39 χώρες σε 3 Ηπείρους.-161 εξώφυλλα του περιοδικού "Tricontinental".
Το σύνολο αυτού του έργου μαζί με την ιστορική πρώτη αφίσα του Τσε Γκεβάρα και το αυθεντικό μήνυμα που έστειλε ο Τσε στο Tricontinental, μαζί με όλα τα εξώφυλλα του περιοδικού, θα φιλοξενούνται από την Παρασκευή 18 Μαΐου έως τις 10 Ιουνίου του 2007, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στο αμφιθέατρο «Νίκος Κεσσανλής», Πειραιώς 256.
Καθημερινά στην έκθεση θα προβάλλονται ντοκιμαντέρ και ταινίες για τη ζωή και τη δράση του Τσε (20 διαφορετικά ντοκιμαντέρ, συνολικά 200 ωρών προβολής) για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό. Eπίσης θα φιλοξενηθούν διαλέξεις, ομιλίες και μουσικές βραδιές.

Νέα βιβλία στο δημοτικό: Μια ΓΛΩΣΣΑ που τσακίζει!

Τα νέα βιβλία στο δημοτικό και οι αλλαγές στα ΑΠΣ και ΔΕΠΣ (Διαθεματικά Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών) φέρνουν πολλές και σημαντικές αλλαγές στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Στο μάθημα της Γλώσσας, όπως και σε όλα τα μαθήματα, παρατηρούμε αλλαγές στους στόχους, στην ποσότητα και ποιότητα της ύλης, στη μεθοδολογία και στο ιδεολογικό περιεχόμενο. Ο επικοινωνιακός λόγος σε διάσταση με τη σκέψη «Ο βασικός στόχος είναι να αναπτυχθεί η ικανότητα των μαθητών να επικοινωνούν αποτελεσματικά (προφορικά και γραπτά)…» (βιβλ. δασκάλου ΣΤ΄ σελ. 11). Ουδείς άλλος!
Σ’ αυτόν το στόχο υποτάσσονται το περιεχόμενο, τα είδη των κειμένων και όλες οι δραστηριότητες του γλωσσικού μαθήματος (ασκήσεις έκφρασης και γλώσσας). Ολοφάνερα προσπερνιέται η βασική πλευρά της γλώσσας που είναι η σύνδεσή της με τη σκέψη. Σκεφτόμαστε σε μια γλώσσα, εκφράζουμε συναισθήματα και ιδέες. Η γλώσσα, ως έργο όλης της κοινωνίας, είναι προϊόν μιας ολόκληρης σειράς εποχών στη διάρκεια των οποίων αποκρυσταλλώνεται, εμπλουτίζεται, εξελίσσεται, βελτιώνεται. Είναι η άμεση πραγματικότητα της σκέψης. Οι ιδέες δεν μπορούν να υπάρξουν έξω απ’ τη γλώσσα, η οποία είναι το βασικό μέσο επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων.Το πρόβλημα με την αντίληψη των βιβλίων γύρω από το μάθημα της γλώσσας, δεν είναι μόνο ότι την αποκόπτει από την ανθρώπινη σκέψη με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ενδιαφέρον για να καλλιεργηθεί αυτή η πλευρά. Ακόμη και η επικοινωνιακή διάσταση της γλώσσας υποβαθμίζεται στο επίπεδο του χρηστικού εργαλείου και ξεπέφτει στον ακραίο φορμαλισμό. Επιπλέον, η (αθώα;) επιλογή που γίνεται τα κείμενα να είναι «αυθεντικά» (τι σημαίνει άραγε αυτό;), φέρνει στην τάξη για διδασκαλία το αγοραίο, αυτό που «ευρέως κυκλοφορεί». Έτσι, οι μαθητές καλούνται να αναπτύξουν την ικανότητα να αντλούν πληροφορίες και να επικοινωνούν αλλά όχι να εκφράζουν απόψεις και να προβληματίζονται.
Το περιεχόμενο και τα είδη των κειμένων
Ένα απλό ξεφύλλισμα των βιβλίων είναι σε θέση να δώσει μια εικόνα του περιεχομένου τους. Συνταγές μαγειρικής, διαφημίσεις, αφίσες, τουριστικά έντυπα, οδηγίες χρήσης συσκευών, ανακοινώσεις, άρθρα εφημερίδων. Η λογοτεχνία έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Μια ακραία ωφελιμιστική αντίληψη διαπνέει τα βιβλία. Τι χρειάζεται ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος για να επιβιώσει σ’ αυτήν την κοινωνία; Να μαγειρεύει, να αγοράζει (πάντα κάνοντας οικονομία) πράγματα, να χειρίζεται συσκευές… Αυτά οφείλει, και καλά, να μάθει στους μαθητές το σχολείο. Εφόδια για να μπορέσουν οι μαθητές, ως αυριανοί εργαζόμενοι-πολίτες, να αλλάξουν αυτήν την κοινωνία για να καλυτερέψουν τη ζωή τους, δε δίνονται. Μάλιστα, δε θα απείχε και πολύ από την αλήθεια αν λέγαμε ότι δεν υπάρχουν κείμενα. Οι δάσκαλοι ψάχνουν εναγωνίως τι θα διδάξουν. Ουσιαστικά, η ανάγνωση έχει σχεδόν καταργηθεί, ειδικά στην Ε΄ και ΣΤ΄, όπου η απουσία κειμένων είναι κραυγαλέα. Τα όποια κείμενα υπάρχουν, κυρίως άρθρα γνωστών εφημερίδων και περιοδικών (π.χ. «Καθημερινή», «Έθνος», «Ελευθεροτυπία», «Είναι»), είναι κακά δείγματα γραφής από τα οποία απουσιάζουν τα σχήματα λόγου, τα καλολογικά στοιχεία, η δημιουργική γραφή ενώ το λεξιλόγιο είναι φτωχό και με πολλά αλλόγλωσσα στοιχεία να μπερδεύονται.Τα ελάχιστα λογοτεχνικά κείμενα που ανιχνεύονται στα βιβλία δεν μπορούν να ανατρέψουν τη συνολική εικόνα, στην οποία κυριαρχεί η πληροφορία και το σύνθημα. Μάλιστα, κάποια έχουν διασκευαστεί από τις συγγραφικές ομάδες, ενώ κάποια άλλα δεν θα χαρακτηρίζονταν ως τα πιο κατάλληλα. Ακόμη και τα κείμενα των βιβλίων της Α΄ τάξης δεν έχουν νόημα και είναι ασυνάρτητα.
Αύξηση της διδακτέας ύλης και του βαθμού δυσκολίας
Ο όγκος της ύλης αυξάνεται δραματικά, συμπιέζεται, «τρέχει» γρήγορα και «κατεβαίνει» στις προηγούμενες τάξεις. Συγκεκριμένα, το προγραφικό-προαναγνωστικό στάδιο αποκόβεται από την Α΄ τάξη και κατεβαίνει στο νηπιαγωγείο («σχολειοποίηση» νηπιαγωγείου), συμπιέζεται η διδασκαλία της γλώσσας-γραμματικής στις τέσσερις πρώτες τάξεις και στις Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεις κατεβαίνει μεγάλο μέρος του συντακτικού και της γραμματικής του Γυμνασίου. Ταυτόχρονα, αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας των ασκήσεων και το πλήθος των εργασιών που καλούνται οι μαθητές να εκτελέσουν σε κάθε διδακτική ενότητα.Ενδεικτικά, το πρώτο μάθημα της Ε΄ τάξης περιλαμβάνει ασκήσεις με όλους τους χρόνους των ρημάτων, επιρρήματα, φράσεις με προθέσεις, χρονικές προτάσεις και συνδέσμους (θεωρείται ότι έχουν διδαχτεί στις προηγούμενες τάξεις) και άσκηση γραπτής αφήγησης με μεταφορά κειμένου από τον παρατατικό στον Ενεστώτα. Οι μαθητές της ΣΤ΄ σε μια διδακτική ώρα θα πρέπει να διδαχτούν, εκτός των άλλων, τα μεταβατικά, τα αμετάβατα, τα συνθετικά, τα μονόπτωτα και τα δίπτωτα ρήματα, το άμεσο και το έμμεσο αντικείμενο και το κατηγορούμενο (ΣΤ΄, τευχ. Β, σελ. 66).Αποτέλεσμα, και ο δάσκαλος να πιέζεται αλλά κυρίως οι μαθητές, που εξαιτίας κοινωνικών ανισοτήτων είναι «πιο πίσω», να περιθωριοποιούνται ακόμη περισσότερο. Η ύλη, που είναι αναντίστοιχη με τις νοητικές ικανότητες των παιδιών αυτής της ηλικίας και «τρέχει για να βγει», επιβάλλει ρυθμούς ασφυκτικής πίεσης στους μαθητές.
Οι μέθοδοι διδασκαλίας
Η διαθεματική οργάνωση της ύλης, η ομαδοσυνεργατική μέθοδος, η νέα προσέγγιση του γλωσσικού μαθήματος και η αλλαγή της εκμάθησης της πρώτης ανάγνωσης και γραφής είναι κάποιες από τις «νέες» μεθόδους διδασκαλίας. Η διαθεματικές εργασίες των βιβλίων, που τόση κριτική έχουν δεχθεί (σπάνε τον ενιαίο χαρακτήρα του αναλυτικού προγράμματος και οργανώνουν με χαοτικό τρόπο την ύλη), συνήθως το μόνο που καταφέρνουν είναι να ξεφεύγουν από το θέμα της κάθε ενότητας ή να προκαλούν ερωτήματα για τη σκοπιμότητα των σχεδίων εργασίας που προτείνουν (π.χ. κινητά τηλέφωνα, σούπερ μάρκετ). Όμως, τις περισσότερες φορές είναι αδύνατο λόγω του φόρτου εργασιών να ολοκληρωθεί κάποια διαθεματική εργασία. Η εμπειρία δείχνει πως μεγάλο μέρος εργασιών αναγκαστικά μεταφέρονται στο σπίτι. Όσο για την ομαδοσυνεργατική μέθοδο, που υποτίθεται πως επιδιώκει να καλλιεργήσει το ομαδικό πνεύμα, από τη μια δείχνει να μη λαμβάνει υπόψη τις συνθήκες που επικρατούν στις σχολικές τάξεις (π.χ. μια τέτοια μέθοδος απαιτεί ανοιχτά προγράμματα σπουδών χωρίς πίεση χρόνου και ύλης) κι από την άλλη ακυρώνεται από τη λογική των βιβλίων που εισάγουν ασκήσεις ανταγωνισμού μεταξύ μαθητών και ομάδων (π.χ. νικητής είναι όποιος γράψει τις περισσότερες σύνθετες λέξεις). Η επαναφορά της ολικής μεθόδου για εκμάθηση της πρώτης ανάγνωσης και γραφής στην Α΄ τάξη, αν και τη δεκαετία του ’70 είχε ερείσματα προερχόμενη από τις αγγλόφωνες χώρες, έχει κριθεί ακατάλληλη για την ελληνική γλώσσα, και οδηγεί σε αναλφαβητισμό όσα παιδιά δυσκολεύονται. Η διδασκαλία της γραμματικής σε όλες τις τάξεις αποθεώνεται (απίστευτες λεπτομέρειες για μαθητές δημοτικού) ενώ επαναλαμβάνεται η ασυναρτησία στην οργάνωση της ύλης. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η σύγχυση, η κούραση και αποσυγκρότηση της σκέψης των μαθητών. Ο γραπτός λόγος είναι απόλυτα καθοδηγούμενος (δεν προβλέπεται χρόνος για ελεύθερη έκφραση). Διάφορα είδη λόγου όπως άρθρα, αφηγηματικά-περιγραφικά-μεικτά κείμενα, κόμικς, διαφημίσεις κ.α., ανακατεύονται στις σελίδες των βιβλίων. Τελικά, οι μαθητές τσαλαβουτάνε από ’δω κι από ’κει μαθαίνοντας μισά πράγματα και τίποτε ολοκληρωμένο. Τέλος, η ορθογραφική άσκηση στις δύο τελευταίες τάξεις υποβαθμίζεται, αφού δεν προβλέπεται παρά στα πλαίσια κάποιων εργασιών.
Η ιδεολογία των βιβλίων
Ποτέ τα κείμενα των βιβλίων δεν ήταν ιδεολογικά ουδέτερα. Σήμερα, μάλιστα, τα περισσότερα κείμενα αντλούνται από γνωστές εφημερίδες και περιοδικά. Μαζί με αυτά μεταφέρονται οι ιδέες και οι απόψεις των συγκεκριμένων εντύπων που δεν είναι καθόλου αθώες. Αντίθετα, έχουν πολύ συγκεκριμένο ιδεολογικοπολιτικό στίγμα. Μάλιστα, αρκετές επιλογές κειμένων και θεμάτων ξεπέφτουν σε ωμή ιδεολογική προπαγάνδα.Χαρακτηριστική είναι η απουσία λογοτεχνικών ή άλλων κειμένων με αναφορά σε εργατικές διεκδικήσεις (οχτάωρο, απεργίες, συνθήκες εργασίας). Οι όποιες αναφορές είναι εχθρικές απέναντι σ’ αυτές. πχ. (Γλώσσα Γ΄, τευχ. α, σελ. 67) «Έληξε η απεργία των υπαλλήλων της καθαριότητας. Επιτέλους! Τα απορριματοφόρα του Δήμου βγήκαν για να μαζέψουν τα σκουπίδια. Η κατάσταση ήταν ανυπόφορη…» ή (τετρ. εργασιών Γλώσσας ΣΤ΄, τεύχ. Β, σελ 37) «Παρέλυσε η χώρα από τη μεγάλη απεργία. Οι εργαζόμενοι ζητούν αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις… η κυβέρνηση ανακοίνωσε αργά το βράδυ ότι ο πρώτος στόχος της είναι η καταπολέμηση της ανεργίας που αποτελεί το σημαντικότερο πρόβλημα…».Κοινωνικά φαινόμενα (μετανάστευση, πόλεμος, πολιτικοί πρόσφυγες), ερήμωση της υπαίθρου, περιβάλλον, αλλοτρίωση του ανθρώπου και συναισθηματικές ανάγκες του (συντροφικότητα, φιλία) είτε απουσιάζουν είτε δίνονται από αντιδραστική πλευρά (π.χ. Γλώσσα ΣΤ: η τράπεζα δίνει χαμηλότοκα δάνεια σ’ όσους έχουν πληγεί από την κακοκαιρία). Η βασική αντίληψη που διαπερνά τα βιβλία είναι του «ανθρώπου-καταναλωτή». Γι’ αυτό, πρέπει ο μαθητής να εκπαιδευτεί να καταναλώνει. Δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι σε όλες τις τάξεις οι μαθητές εκπαιδεύονται να μελετούν και να φτιάχνουν διαφημίσεις. Απέναντι, δε, στις κοινωνικές ανισότητες, την προσφυγιά και τους πολέμους που παρουσιάζονται ως φυσικά φαινόμενα, οι ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις) προβάλλονται ως η μόνη λύση (π.χ. Γλώσσα Γ΄, τευχ. γ, ενότητα «Όλοι μια αγκαλιά»).Προβάλλεται το έργο των κρατικών φορέων και κυβερνήσεων. Έτσι, τον πολιτισμό οι μαθητές της Ε΄ τον εμπεδώνουν από φυλλάδια της νομαρχίας Θεσσαλονίκης (Ε΄, τευχ. Α, σελ,29), μαθαίνουν το Αττικό Μετρό ως έργο πολιτισμού και πνοής (Γλώσσα Γ΄ και Ε΄) ενώ ο κινηματογράφος-θέατρο προσεγγίζεται από τις αφίσες και τα εισιτήρια (Γλώσσα ΣΤ΄, ενότητα: Κινηματογράφος-Θέατρο) κ.α.. Τα βιβλία διδάσκουν πως για να μη γίνονται πόλεμοι πρέπει οι μαθητές να εκπαιδευτούν στην επίλυση διαφωνιών και συγκρούσεων. Έτσι, «σε πρώτο επίπεδο προτείνεται η διαμεσολάβηση των συμμαθητών. Στις δύσκολες συγκρούσεις τις οποίες δεν μπορούν να λύσουν μόνοι τους οι εμπλεκόμενοι, είναι χρήσιμη η ύπαρξη ενός εκπαιδευμένου σώματος συμμαθητών που θα προτείνουν λύσεις. Αυτό γίνεται σε συνεργασία με τους δασκάλους» (Γλώσσα ΣΤ΄, τευχ. γ, σελ. 79).
Φροντιστήρια απ’ το δημοτικό;
Μέσα στο νέο πλαίσιο που διαμορφώνεται στο Δημοτικό, μαθητές, δάσκαλοι και γονείς ασφυκτιούν και παράλληλα ενοχοποιούνται. Η αύξηση της ποσότητας και του βαθμού δυσκολίας της ύλης των μαθημάτων φαίνεται ότι, ήδη από τη φετινή χρονιά, σπρώχνει γονείς και μαθητές στα φροντιστήρια. Αναμένεται ότι του χρόνου αυτή η τάση θα μεγαλώσει. Η ανησυχία των γονιών είναι τεράστια, σχεδόν δείχνουν τρομοκρατημένοι. Η πράξη, σε κάθε περίπτωση, δείχνει πως η διέξοδος δεν μπορεί να βρίσκεται στην ατομική λύση. Είναι αυταπάτη ότι η διδακτική πράξη του κάθε δάσκαλου μπορεί να ανατρέψει τη συνολική εικόνα, όπως και η διαφυγή στα φροντιστήρια. Άλλωστε, και τα δύο αποτελούν πλευρές του προβλήματος κι όχι της λύσης του.Το αίτημα της μείωσης της ύλης και της απόσυρσης των νέων βιβλίων δείχνει να μπορεί να συσπειρώσει εκπαιδευτικούς και γονείς. Η επόμενη χρονιά πρέπει να είναι χρονιά συντονισμένου αγώνα. Να είναι χρονιά νίκης. Οι φετινοί αγώνες στέλνουν αισιόδοξα μηνύματα. Η υπόθεση της εκπαίδευσης είναι υπόθεση όλου του λαού!

Προλεταριακή Σημαία (φ.572, 12/05/07)

Tuesday, May 22, 2007

Μείνετε εσείς χωρίς «δόντια»


Μια χούφτα ευάλωτοι άνθρωποι με εμφανή την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεσή τους, στα «τσιγκέλια» τού «Je t΄ aime»

Κανιβαλισμός. Αυτό είναι η εκπομπή της Πάνια και το γνωρίζει. Του χειρίστου είδους, αφού προσφέρει το θέαμα του ελαττώματος προς βρώσιν από εθισμένους τηλεκανίβαλους. Ακούσαμε ακόμη και αυτό, την Πάνια να ισχυρίζεται ότι η εκπομπή της είναι σάτιρα. Τίνος;
Γιατί η σάτιρα προϋποθέτει ισότιμους «αντιπάλους». Αν η ίδια έβγαζε τα δόντια της για να τραγουδήσει το «Έξω απ΄ τα δόντια» θα ήταν μια ευφυής σάτιρα του συστήματος των σουξεδιάρηδων από θέση ισότιμη με τη δική τους, όπως και αν έβγαινε ο Καρβέλας με σατέν κόκκινο σακάκι και ντούγκλας το μουστάκι ουρλιάζοντας «Βας-Βας-Βας ο Παρασκευάς». Αντιθέτως, χρησιμοποιούν άλλους. Μια χούφτα ανθρώπους ευάλωτους μπροστά στη γοητεία της τηλεόρασης, με εμφανή την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση, η οποία τους ωθεί στην αυτοέκθεση. Κυρίως ανθρώπους, οι οποίοι είναι πασιφανές ότι δεν έχουν ούτε τον τρόπο ζωής ούτε την πνευματική συγκρότηση ούτε την εμπειρία του κυκλώματος της σοουμπίζνες για να αποκομίσουν τα οφέλη που τους αναλογούν από την έκθεσή τους στα «τσιγκέλια» τού «Je t΄ aime». Ενδεχομένως να είναι ευτυχείς και μόνο που συμμετέχουν, που εκτίθενται, που αποτελούν μέρος του τηλεοπτικού θεάματος, αλλά αυτό είναι ακόμη χειρότερο, καθώς το αίσθημα ότι τους «παίζουν», ότι βγαίνουν από το περιθώριο ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Γιατί απλώς προσφέρονται για κατανάλωση. Για μία σεζόν. Για μερικές εβδομάδες. Κατόπιν θα έρθουν άλλα «νούμερα» και θα τους εκτοπίσουν. Θα παραμείνει μόνον η Πάνια. Και ο Καρβέλας για να γράψει τα σκουπιδοσουξέ των επόμενων. Μια ωραία μηχανή παραγωγής κερδοφόρων κανιβαλικών τροφών . Ήταν τέλη του 20ού αιώνα όταν η νόσος των τρελών αγελάδων προκάλεσε παγκόσμιους σπασμούς τρόμου μπροστά όχι μόνο στον κίνδυνο της μόλυνσης του ανθρώπου, αλλά στην «κουλτούρα» του κανιβαλισμού που είχε εξαπλωθεί υπό την σκέπη του κέρδους. Μια κουλτούρα που άρχιζε από τις ζωοτροφές και έφτανε μέχρι τα προϊόντα πολιτισμού. Η διαδικασία όμως ίδια, όπως και η ιδεολογία που τη δημιούργησε. Το χειρότερο ήταν ότι πίσω από την ανάπτυξη μιας βιομηχανίας που ανακύκλωνε σάρκες ζώων, ακόμη και τον ανθρώπινο πλακούντα, για να εμπλουτίσει τις ζωοτροφές, ώστε να αποκτούν γρήγορα όγκο τα βοοειδή και έτσι να μεγαλώνει το κέρδος των εμπόρων κρέατος, διαμορφωνόταν ένα κλίμα ότι όλα αυτά, παρά τους κινδύνους, γίνονται για το «γενικό καλό». Για να υπάρχει αφθονία κρέατος υποτίθεται, άρα να χορταίνουν και οι φτωχοί. Αυτοί οι τελευταίοι φυσικά, πρώτοι στον κατάλογο των θυμάτων από τις νόσους που γέννησε ο κανιβαλισμός, με κυριότερη και τρομακτικότερη τη νόσο των τρελών αγελάδων. Καταστρέφει τον εγκέφαλο. Μια πραγματική καταστροφή που μετατρέπεται και σε συμβολική ως προς τα αποτελέσματα της κουλτούρας του κανιβαλισμού, η οποία συγκαλύπτεται πίσω από την υποτιθέμενη αντίληψη περί «χρησιμότητας». Είναι «χρήσιμο» να χορταίνουν οι φτωχοί- με κίνδυνο της υγείας τους - όσο χρήσιμο είναι στον καπιταλισμό να μη δημιουργούνται ομάδες δυσαρεστημένων από τα προνόμια των λίγων, των ελάχιστων. «Χρήσιμη» επομένως και η εκπομπή της Πάνια, αφού προσφέρει το προνόμιο στους μη προνομιούχους να «βγουν στο γυαλί». Μόνο που ούτε η Πάνια ούτε η βιομηχανία της εκμετάλλευσης του κανιβαλικού θεάματος που έχει δημιουργηθεί με τις εκπομπές της, διαμορφώνουν συνθήκες ίσων όρων, για τους μη προνομιούχους που χρησιμοποιούν.

Της Πόπης Διαμαντάκου diaman@dolnet.gr Από ΤΑ ΝΕΑ 22/5/07

Saturday, May 19, 2007

Η μελανόλευκος πολιτεία

Καημένε Μακρυγιάννη
Ετζάκισες τη χέρα σου
για να χορεύουν
σέικ
τα κωλόπαιδα

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ο Σαρμπέλ πρωταγωνιστεί στις οθόνες, η Πάνια στις μουσικές εκπομπές, ο Γιώργος Παπανδρέου στην πολιτική, ο Λιάκος στην Ιστορία, το Megaron plus (!) στα πολιτιστικά γεγονότα, και τα Εξάρχεια στην «αμφισβήτηση». Στο φόντο ατελείωτες ουρές στα ψητάδικα της Κάντζας, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες δουλεύουν για τους Έλληνες και δικαίως σε ορισμένα χρόνια θα διεκδικήσουν τα μειονοτικά τους δικαιώματα.
Μέσα σε τριάντα ή σαράντα χρόνια μια κοινωνία δυναμική, νεανική, με αξίες και προσδοκίες, μεταβλήθηκε, από τη χούντα αρχικώς και τη νόθα μεταπολίτευση που ακολούθησε, σε μια κοινωνία που ασχολείται μόνο με μικροσυμφέροντα και ισολογισμούς, με χρηματιστήρια και ριάλιτι, με νεολαία συρρικνούμενη και «κουρασμένη».
Οι ελίτ-αλήτ, χαμερπείς και ιδιοτελείς, καταβροχθίζουν το έδαφος, την Ιστορία και την αξιοπρέπεια ενός πανάρχαιου λαού, έτοιμες να τον παραδώσουν και πάλι στον νεο-οθωμανισμό που επιστρέφει. Ο ωχαδερφισμός, σαν καρκίνωμα, σαν ένας λεκές που απλώνεται με αστραπιαία ταχύτητα, διαβρώνει το λαϊκό σώμα και τις συνειδήσεις. Η δε Αριστερά, που κάποτε συνήγειρε έναν λαό και συντήρησε το αντιστασιακό του ήθος, σήμερα παλινδρομεί ανάμεσα στην ακινησία και την αγκύλωση στο παρελθόν και την παράδοση στα ευρωπαϊκά προγράμματα, καθώς και την εθελοδουλία των βρυξελλόπληκτων – άμα δε και τουρκόπληκτων, εσχάτως.

Ίσως πιο χαρακτηριστικές για την έκταση της παρακμής είναι οι αντιδράσεις που εγείρονται. Ως «ήρωας πρόμαχος» της εθνικής ταυτότητας αναδεικνύεται ένας απατεώνας της κατώτατης υποστάθμης, ενώ είναι πολύ πιθανό στην επόμενη Βουλή να δούμε τους Λιακόπουλους και τους Βελόπουλους να έχουν εγκαταλείψει τους Έλληνες του πλανήτη Άρη και να διαφεντεύουν τους Έλληνες του πλανήτη Γη. Νούμερα με περικεφαλαίες και χλαμύδες διεκδικούν τους αρχαίους ναούς ως κληρονομιά τους, ενώ πολλαπλασιάζονται οι εκδόσεις για τον Χίτλερ και το πνεύμα του, που θα μας σώσει από την «εβραϊκή συνωμοσία». Απελπισία.
Καθώς επεκτείνεται η απογοήτευση από τα κόμματα, το πνεύμα της παραίτησης γενικεύεται. Τίποτε πλέον δεν δουλεύει στον κρατικό μηχανισμό. Μόνο κάποια ζόμπι περιφέρονται στα γραφεία, περιμένοντας την ώρα που θα ... ξεχυθούν στους καναπέδες για νέους αγώνες.

Η εικόνα είναι πολύ μαύρη και ίσως παραμορφωτική; Δεν υπάρχουν άραγε εκατομμύρια ανθρώπων που θα επιθυμούσαν κάτι διαφορετικό, εκατομμύρια ανθρώπων που αγωνιούν και θα ήθελαν μια αυθεντική ανάταση; Δεν υπάρχουν διανοούμενοι, δημοσιογράφοι, επαγγελματίες, ομάδες και κινήσεις που στη βασική τους κατεύθυνση συμφωνούν και συμπορεύονται με αυτές τις απόψεις; Και βέβαια υπάρχουν.

Ωστόσο, δεν μπορεί, ακόμα τουλάχιστον, να προκύψει το «άλλο». Γιατί απουσιάζει το συνεκτικό όραμα, γιατί ο καθένας βαράει τον δικό του ταμπουρά, γιατί λείπει το πνεύμα της ομαδικότητας, γιατί πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους είναι κουρασμένοι και ξεπερασμένοι, γιατί λείπει ένα ανανεωτικό πνεύμα που θα έρθει από νέους ανθρώπους, οι οποίοι θα μπορούσαν να δώσουν πνοή και στους υπόλοιπους. Γι’ αυτό και δεν έχουν πλέον νόημα συναθροίσεις «παλαιών πολεμιστών» χωρίς πραγματική συμφωνία μεταξύ τους, αφού τόσα χρόνια αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές.

Μπορούν ίσως να συντηρούν κάποια φλόγα, να επιμένουν σε απόψεις και ήθος, αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα να τη γιγαντώσουν. Στους χαλεπούς καιρούς μας είναι οι μόνοι που αντιστέκονται, ίσως η αναγκαία γέφυρα για το μέλλον, αλλά δυστυχώς δεν είναι ακόμα αυτό το μέλλον. Όραμα, ομαδικότητα, νέο ήθος και πνεύμα είναι το ζητούμενο. Σήμερα...


Από την εφημερίδα ΡΗΞΗ (τεύχος 13) που κυκλοφορεί στα περίπτερα και στα κεντρικά βιβλιοπωλεία.

Friday, May 18, 2007

Πολιτικοποιούμε το... ποδόσφαιρο!

Η πολιτική-πολιτιστική Λέσχη «Εκτός Γραμμής» διοργανώνει το Σάββατο 19 Μαΐου στις 7 μ.μ. εκδήλωση-συζήτηση Ο πόλεμος της μπάλας (με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα της Παιανίας) Ομιλητές: Μ.Διόγος, Δ.Ελευθεράτος, Κ.Γκότζος. Στο πλαίσιο τις εκδήλωσης την Παρασκευή 18 Μαΐου στις 8.30μ.μ. θα προβληθεί η ταινία «Football factory». ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ «ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΜΜΗΣ» Στρατηγοπούλου 7 & Μαυρικίου (στάση Λασκάρεως, Χαρ. Τρικούπη).

18-19 Μαϊου 2007: Η αξιοπρέπεια και η αλληλεγγύη μας ταξιδεύουν στον Έβρο.

Στο Φυλάκιο Έβρου φτιάχνεται μια φυλακή για πρόσφυγες. Μια φυλακή υψίστης ασφαλείας, όπου δεν ισχύει κανένας νόμος και οι κρατούμενοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα. Μια φυλακή για αυτούς που ζητούν καταφύγιο στη Δύση, από τους πολέμους και την εξαθλίωση που προκαλεί στις χώρες τους η Δύση. Ένα ακόμη "Κέντρο Υποδοχής"-στρατόπεδο συγκέντρωσης ανθρώπινων ψυχών χωρίς φωνή. Με καταστολή και ποινικοποίηση των προσφύγων, θωράκιση των συνόρων και απελάσεις, η "πολιτισμένη" Ευρώπη αντιμετωπίζει κοινωνικά φαινόμενα, όπως η μετανάστευση και η προσφυγιά. Το Πανελλαδικό Δίκτυο Αντιρατσιστικών Οργανώσεων διοργανώνει διήμερο κινητοποιήσεων στον Έβρο στις 18-19 Μαίου. Η αλληλεγγύη μας κάνει δυνατότερους/ες! Οι μετανάστες είναι αδέλφια μας!

Στο στόχαστρο η Γυάρος

Αν είναι οι πιο αντιδραστικές δυνάμεις του τόπου και οι ξένοι προστάτες τους που επέλεξαν νησιά όπως η Γυάρος, το Μακρονήσι, το Τρίκερι κ.ά για τόπους βασανισμού δεκάδων χιλιάδων κομμουνιστών και αριστερών πολιτικών αντιπάλων τους, αναζητώντας τόπους άνυδρους που εξακολουθητικά δέρνουν οι άνεμοι, τώρα είναι η ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ που επιχειρεί να καταργήσει την ιερότητα αυτών των τόπων (Σύμβολα της Αντίστασης), για κερδοφόρα εκμετάλλευση των ισχυρών ανέμων τους !!!

Η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου «ΓΥΑΡΟΣ – ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ» στις 12 Μαϊου 2007 ενέκρινε ομόφωνα το παρακάτω ΨΗΦΙΣΜΑ: Με πολυσέλιδη έκδοσή της η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ Α.Ε» επαναφέρει το ανίερο αίτημά της για εγκατάσταση αιολικού πάρκου 100 MW στον ιστορικό τόπο (αριθμ. ΔΠΑ/11131/17.09.2001 (ΦΕΚ 772 Δ΄/01) απόφαση του Υπουργού Αιγαίου και αριθμ. Π.ΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/4016/68475/17.12.2001 (ΦΕΚ 1680 Β΄/01) απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού) της Γυάρου
Παριστάνοντας την ανίδεη, προσπαθεί να μεταθέσει το πρόβλημα στις ευεργετικές πλευρές της αιολικής ενέργειας, για να καταλήξει, στο τέλος αυτής της έκδοσης, στο ζητούμενο: στην καταπάτηση και κακοποίηση του ξερόνησου πάνω στο οποίο μαρτύρησαν, βασανίστηκαν, εξοντώθηκαν και στερήθηκαν για χρόνια τη λευτεριά τους, στοιβαγμένοι χειμώνα- καλοκαίρι σε πάνινες σκηνές, δεκάδες χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι με μόνο στόχο το ξερίζωμα της ιδεολογίας τους.
Η πανήξερη για τα ευεργετήματα της αιολικής ενέργειας «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ Α.Ε», αποκαλύπτει την πλήρη αμάθεια και εχθρότητά της απέναντι σε τόπους που, η ίδια η Πολιτεία, ανακήρυξε σε τόπους ιστορικής μνήμης, διατηρητέους στους αιώνες για φρονηματισμό και ενημέρωση των επερχόμενων γενεών.
Αν είναι οι πιο αντιδραστικές δυνάμεις του τόπου και οι ξένοι προστάτες τους που επέλεξαν νησιά όπως η Γυάρος, το Μακρονήσι, το Τρίκερι κ.ά για τόπους βασανισμού δεκάδων χιλιάδων πολιτικών αντιπάλων τους, αναζητώντας τόπους άνυδρους που εξακολουθητικά δέρνουν οι άνεμοι, τώρα είναι η ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ που επιχειρεί να καταργήσει την ιερότητα αυτών των τόπων (Σύμβολα της Αντίστασης), για κερδοφόρα εκμετάλλευση των ισχυρών ανέμων τους !!!
Με την ανακοίνωσή της φαίνεται να τιμάει τους τόπους ιστορικής μνήμης, φτάνει να ΄χει το αποκλειστικό δικαίωμα να τους αλλοιώσει και καταστρέψει η ίδια, για βιομηχανική και εμπορική εκμετάλλευση.
Ανάμεσα στις προκλητικές προτάσεις της, τολμά να προτείνει την οικονομική στήριξη του Συνδέσμου Φυλακισθέντων – Εξορισθέντων (Σ.Φ.Ε.Α) της Απριλιανής χούντας, παρόλο που γνωρίζει καλά ότι, τόσο ο Σ.Φ.Ε.Α (που εκπροσωπεί χιλιάδες πολιτικούς εξόριστους στη Γυάρο της απριλιανής χούντας) όσο και ο Σύλλογος «ΓΥΑΡΟΣ – ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ» ( που εκπροσωπεί τις δεκάδες χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους των κυβερνήσεων του εμφυλίου και μετά απ΄ αυτόν) ΕΧΟΥΝ ΟΜΟΦΩΝΑ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΑΙΟΛΙΚΩΝ ΠΑΡΚΩΝ ΣΕ ΤΟΠΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ, όπως η ΓΥΑΡΟΣ και η ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ.
Όλα όσα προτείνει η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ Α.Ε» δεν είναι επιθυμητό ούτε επιτρεπτό να υλοποιηθούν στους τόπους ιστορικής μνήμης με τμήμα των κερδών ιδιωτικών επιχειρήσεων. Η ΕΥΘΥΝΗ ΑΝΗΚΕΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ και ιδιαίτερα στη σημερινή κυβέρνηση που αποφεύγει να υποχρεώσει τον Υπουργό Αιγαίου – αδιάφορο σε θέματα ιστορικής μνήμης, να χρησιμοποιήσει υπαρκτές πιστώσεις, αλλά και τον συναρμόδιο Υπουργό Πολιτισμού για την υλοποίηση συγκεκριμένων έργων που προβλέπει για τη Γυάρο η ειδικά εκπονηθείσα μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυεχνείου.
Η «Ελληνική Τεχνοδομική Ενεργειακή Α.Ε» οφείλει ν΄ αφήσει στην ηρεμία τους ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ της νεοελληνικής ιστορίας και ν΄ αναζητήσει για τα αιολικά πάρκα νησιά και όρη που η ιστορία δεν τους προσέδωσε τον τιμητικό χαρακτήρα ως ΤΟΠΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ. Ας αναλογιστούμε ότι ποτέ κανείς δεν διανοήθηκε να εγκαταστήσει οποιασδήποτε μορφής βιομηχανική ή εμπορική δραστηριότητα μέσα στο χώρο των στρατοπέδων συγκέντρωσης του ΑΟΥΣΒΙΤΣ ή του ΝΤΑΧΑΟΥ.
Ευνόητο είναι ότι, η όποια παραπέρα επιμονή της «Ελληνικής Τεχνοδομικής Ενεργειακής Α.Ε» στις ανωτέρω στοχεύσεις της θα ξεσηκώσει τη δικαιολογημένη αγανάκτηση όχι μόνο εκείνων που δεινοπάθησαν σ΄ αυτούς τους τόπους, αλλά του συνόλου του ελληνικού λαού.
Η διαμαρτυρία μας αυτή αναφέρεται και σε κάθε άλλη επιχείρηση (όπως όμιλος ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ, J&P κ.ά ) που με τις δραστηριότητές της για τη βιομηχανική εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας στρέφεται κατά των ιστορικών τόπων της πατρίδας μας.
Εξακολουθούμε να απαιτούμε από την Πολιτεία την ολοκλήρωση και υλοποίηση των ήδη εγκεκριμένων μελετών του Ε.Μ.Π για την ανάδειξη της Γυάρου σε τόπο ιστορικής μνήμης, για τις οποίες έχουν ήδη δαπανηθεί χρήματα του ελληνικού λαού. Επιπλέον να σταματήσει η αυθαίρετη βόσκηση και καταπάτηση της Γυάρου, που αποτελούν βεβήλωση του μαρτυρικού νησιού και να εκτελεστεί επιτέλους το πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής (αριθμ. 1596/08.04.2003 του Προϊσταμένου της Κτηματικής Υπηρεσίας Κυκλάδων) των καταπατητών – «κτηνοτρόφων», που με τις πράξεις τους βεβηλώνουν το νεκροταφείο των πολιτικών κρατουμένων (1947-1952) και έχουν μετατρέψει το κτίριο της φυλακής και τις άλλες εγκαταστάσεις σε κοπρώνες και χώρους σταυλισμού.
Τα παραπάνω θα αποτελέσουν έκφραση τιμής για δεκάδες χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους αγωνιστές της Εθνικής μας Αντίστασης και του Αντιδικτατορικού Αγώνα. Για τις δεκάδες χιλιάδες που κρατήθηκαν σε πάνινες σκηνές, χειμώνες και καλοκαίρια, μέσα σε συρματόκλειστους «όρμους» από τον Ιούλιο 1947 μέχρι το Νοέμβριο 1952, από τον Αύγουστο 1955 μέχρι το 1961-1962 στο κτίριο των φυλακών, που εύστοχα αποκαλέστηκε «Νταχάου της Μεσογείου». Έκφραση τιμής στους 6.000 πολιτικούς εξόριστους που στοίβαξε η απριλιανή χούντα στα κτίρια και σε σκηνές στο επτάμηνο Απρίλιος-Νοέμβριος 1967 και από το Νοέμβριο 1973 έως την κατάρρευση της χούντας τον Ιούλιο 1974.-

Πηγή: Athens Indymedia, http://athens.indymedia.org

Thursday, May 17, 2007

Διαδρομές ενός αριστερού

Του Πετρου Παπακωνσταντινου

Ο Νικολά Σαρκοζί ανέβηκε στην εξουσία με την υπόσχεση «να θάψει οριστικά το πνεύμα του Μάη του ’68». Αν αληθεύουν, όμως, οι πληροφορίες του γαλλικού Τύπου, η πρώτη, εντυπωσιακή πολιτική του χειρονομία μετά την ανάληψη των καθηκόντων του θα είναι να δώσει το υπουργείο Εξωτερικών σε έναν εκ των… ακτιβιστών του Γαλλικού Μάη, τον Μπερνάρ Κουσνέρ! Πολιτικός καιροσκοπισμός; Πάντως όχι από την πλευρά του Σαρκοζί.

Η πολιτική διαδρομή του Κουσνέρ ξεκινάει από το Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο εγκαταλείπει το 1966. Στη διάρκεια του Γαλλικού Μάη, εκλέγεται στην επιτροπή κατάληψης της Ιατρικής Σχολής. Πολύ γρήγορα απογοητεύεται και από τον αριστερισμό. Εκ των ιδρυτών των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα», το 1971, και των «Γιατρών του Κόσμου», το 1980, γίνεται ένας από τους πρωτοπόρους μιας διπλής στροφής: Από τον κοινωνικό αγώνα στην «ανθρωπιστική» δράση και από τα πολιτικά κόμματα στις «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις».

Ωστόσο, κάτω από το κοστούμι του φιλάνθρωπου γιατρού χτυπάει πάντα η καρδιά του παλιού επαναστάτη που πιστεύει στον ένοπλο αγώνα. Το 1987, ο Κουσνέρ γίνεται προφήτης του δόγματος περί «ανθρωπιστικών επεμβάσεων». Οταν το δόγμα του εφαρμόζεται από το ΝΑΤΟ εναντίον της Σερβίας, ο Κουσνέρ ανταμείβεται δεόντως με το πόστο του πολιτικού διοικητή του Κοσσυφοπεδίου. Με τον ίδιο ιεραποστολικό ζήλο, υπερασπίζεται τον πόλεμο του προέδρου Μπους εναντίον του Ιράκ. Χθες, πίστευε ότι, όπως έλεγε ο Μάο, «η ελευθερία έρχεται από την κάνη του όπλου». Σήμερα, η ελευθερία έρχεται κάτω από τις φτερούγες των F- 16. Τα μέσα αλλάζουν, ο σκοπός όχι.

Αλλωστε, ο Μπερνάρ Κουσνέρ παραμένει γνήσιος σοσιαλιστής. Η αίσθηση του πολιτικού καθήκοντος τον υποχρεώνει να κάνει κόμπο την καρδιά και να εγκαταλείψει τον ευγενή κόσμο των «μη κυβερνητικών οργανώσεων» για να υπηρετήσει ως υπουργός σοσιαλιστικών κυβερνήσεων. Μόνιμος θαμώνας των τηλεοπτικών πάνελ, υποστήριξε στις τελευταίες εκλογές τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Αλλά η υποστήριξή του ήταν τόσο μαχητική όσο και «κριτική». Οπως «κριτική» θα είναι, σύμφωνα με τη χθεσινή «Λιμπερασιόν», και η συμμετοχή του στην κυβέρνηση του αντιπάλου της κ. Ρουαγιάλ, Νικολά Σαρκοζί. Αν νομίζει ο κ. Σαρκοζί ότι θα μας πάρει άκριτα μαζί του, είναι πολύ γελασμένος.

Κάποιοι θα γράψουν ότι η Αριστερά είναι ένα όχημα που μπορεί να σε πάει παντού, αρκεί να το εγκαταλείψεις την κατάλληλη στιγμή. Κάποιοι άλλοι θα θυμηθούν τον αφορισμό που λέει ότι ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα γίνει μεταξύ αριστερών και… πρώην αριστερών! Στο εντυπωσιακό γραφείο του Κε Ντ’ Ορσέ, στην αριστερή (ποια άλλη;) όχθη του Σηκουάνα, ο κ. Κουσνέρ θα τα προσπεράσει όλα αυτά με Δαντική μεγαλοψυχία: «Το καραβάνι θα προχωρήσει, τα σκυλιά ας γαβγίζουν»…

Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:
www.kathimerini.gr

Πληροφοριακά στοιχεία

Η πιπεριά είναι καλλιεργούμενο για τον ομώνυμο καρπό της, αγγειόσπερμο δικότυλο, ποώδες και θαμνώδες φυτό. Ανήκει στην τάξη Σκροφουλαριώδη της οικογένειας Σαλανίδες. Η πιπεριά υπάρχει σε 50 περίπου είδη ανά τον κόσμο, άλλοτε με γλυκούς και άλλοτε με καυτερούς καρπούς. Το φυτό έχει ύψος 50–75 εκατοστά, βλαστούς που στην αρχή είναι τρυφεροί και στην συνέχεια ξυλώδεις, φύλλα σχετικά μικρά, ανοιχτοπράσινα, άνθη λευκά που φύονται μεμονωμένα σε ομάδες των 2 ή 3. Ο καρπός της πιπεριάς είναι πολύσπερμος πράσινος ή κιτρινοπράσινος που γίνεται κόκκινος ή κίτρινος όταν ωριμάσει. Το σχήμα του, ανάλογα με την ποικιλία, είναι κωνικό και μακρύ έως σφαιρικό ή τοματόμορφο.
Οι γλυκείς καρποί είναι μεγαλύτεροι από τους καυτερούς, αυλακωτοί και διογκωμένοι. Μαζεύονται 60–80 μέρες μετά από τη μεταφύτευση του φυταρίου από το φυτώριο και όταν έχουν ζωηρό πράσινο χρώμα , πρίν ωριμάσουν. Πλούσιοι σε βιταμίνη C και βιταμίνη Α, τρώγονται σε σαλάτες ή μαγειρεμένοι. Αποτελούν ένα από τα κύρια υλικά της Ελληνικής κουζίνας, καθώς χρησιμοποιούνται στη χωριάτικη σαλάτα, στα γεμιστά αλλά και σαν συμπλήρωμα σε σάλτσες κ.λ.π. Οι καυτεροί καρποί χρησιμοποιούνται ψητοί σαν ορεκτικό ή γίνονται σκόνη και χρησιμοποιούνται σαν μπαχαρικό. Η καυστικότητα των καρπών οφείλεται σε μία ουσία, την καψαϊκίνη, ένα αλκαλοειδές που βρίσκεται στο εσωτερικό τους.
Χαρακτηρίζει σήμερα πολλές κουζίνες της Ανατολής , της Ινδίας , της Άπω Ανατολής και Λατινικής Αμερικής, ενώ είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στην Ισπανία και το Μεξικό. Στα θερμά κλίματα η καυτερή πιπεριά καταναλώνεται κατά κόρον, καθώς ερεθίζει ορισμένα κέντρα του υποθαλάμου, προκαλώντας εφίδρωση και μείωση της θερμοκρασίας του σώματος. Γνωστότερα από τα μπαχαρικά που παράγονται από την καυτερή πιπεριά είναι το τσίλι και το καγιέν, από ξηραμένους καρπούς των ποικιλιών frutescens και annum, και η καυτερή σάλτσα Ταμπάσκο. Η γλυκιά πάπρικα προέρχεται από μία ποικιλία με ιδιαίτερο άρωμα αλλά μη καυτερή.
Στην Ελλάδα η πιπεριά καλλιεργείται σε όλη σχεδόν τη χώρα σε λαχανόκηπους και θερμοκήπια. Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στη Βόρεια Ελλάδα. Οι κυριότερες δε ποικιλίες είναι η πράσινη της Νέας Μαγνησίας με τους γλυκούς και σαρκώδεις καρπούς, Φλωρίνης με τους κόκκινους καρπούς γλυκούς ή καυτερούς, σχήματος κωνικού, μακριού, μετρίου μεγέθους που τρώγονται ψητές, γίνονται πάπρικα ή κονσερβοποιούνται, Τσούσκα με ελαφριά καυτερή γεύση και κιτρινοπράσινο χρώμα, κίτρινη Κουφαλίων, πιπερούδι που γίνεται τουρσί και καλλιεργείται στις περιοχές της Θεσσαλονίκης και άλλες. Η ξερή, τριμμένη κόκκινη πιπεριά σε ορισμένες περιοχές είναι γνωστή και σαν μπούκοβο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Καλώς σας βρήκα...

Κόκκινη Πιπεριά λοιπόν! Ο τίτλος είναι... "δανεισμένος" (λέμε τώρα...) από το αγγλικό (εξαιρετικό...) αριστερό περιοδικό Red Pepper, που εδώ και χρόνια προσπαθεί να αρθρώσει ένα σύγχρονο, αριστερό, πολιτικό λόγο. Κόκκινη Πιπεριά λοιπόν! Για την Αριστερά (στην Ελλάδα και τον κόσμο), την Οικολογία, την Εργασία, τη Κοινωνία, τη Μουσική, τον Κινηματογράφο, το Θέατρο, τον Τύπο και τα ΜΜΕ! Απόψεις, σκέψεις, ερωτήματα, απορίες, αλλά και αναδημοσιεύσεις.